장음표시 사용
31쪽
μ', ni in eo quidem negotio, non tam Eligant , quam agam ura Spiritu uncto plane inua calami, cum userpatur a scripto' re Porro acrum scriptorem agi potius a Spiritu ancto quam agere, asserimus. Primo propter cilitatem, quas fi HI AEncro docente ac dirigenie,cognosi acscribit omnia etiam mm' i ima veri ime utim tamen Pontifex, ut recte , hoc is , ne culpa LGAiu sudio ac diligentia maiore opus habeat, nec etiam omnia i certa ac in Lybilia, quae obiter illi inter des Biendum asserit. - Deinde ob eam causam quo crisiorems' crum agipotius a Spiritusancto afferimus, quia etsi sonte qui dem ibat, at ibit tamen omnino necessario , ita uti Spiritu
functosic efficaciter volente minime in ipsius arbitrio sit pol
tum aut nonsscribere, aut alio modo , alio temporo, aliis Serbis fribere et cum tame ummus Pontifex quod ad ea quidem attinet de nitionis circum anti- arbitrio o libero in definiendo utetur Haec valentia.
VII Constat itaque nullum hodie exstare scri
ptis iis, nullum effatum, nullum testimonium, quod Sa crae scripturae, quoad infallibilitatem tertitudinem, queat aequiparari. Tota scriptura est divinitus inspirata Auctores igitur sive conditores Scripturae nihil
scripserunt, nisii quod Deus eos voluit scribere, imo in
spiravit&in calamum quasi dictavit vel certe ita moderatus est, ne quidquam scriberetur, nisi quod esset ex re, vero decoro. Quod ipsum de nulla alia scriptura vel doctrina, quaecunque tandem ibi cumque in universo terrarum orbe occurrat, a firmari potest.
Quin, uti ex jam dictis constat , primarius Scripturae auetor sive conditor est ipse Deus. Audivimus Gregorium de Valentiaci audiamus alium adhuc Iesu itam, Martinum Dehionem , cujus Proloquiorum in Pha
rum sapientia capite primo haec sunt verba Ain, A I
32쪽
mendaco poeta, non rhetor garrulus, non seph
non quorum ut et magna,precari tamen ceri comprehen cientia. in Angelorum sed ipsemet
mavim rimco, cui ab lute convenit se Canonrcam
ρ ζης primaris es Arae Scriptura fons, IX. Recte igitur Alfonsus Tostatus Praefatione/n Matthaeum, quaest. v inagna, ὸ maxima istam ct uum, quae ub coeo esse poteis, en auctorii Sucr ri-
fer eam convincitur, missime convincitur Mempe auctoritas Scripturae est divina auctoritas, id est Se a Pollet divina virtute inducendi animo, dum adsensum. Et hanc habet non aliunde uti ni ab ipso Deo auctore suo. Sicut auctoritas historiae L via
iio,&siccus usui alterius a suo auctore, ut quanti illa
sit, tanti quoque id ipsum habeatur Salpra i
Per eam in fraudem vel errorem induci nem GDeus enim auctor ejus per infinitam suam scientiam
inde est, quod veritatem vel per imperitiam nesciunt νς pςrmalitiam celant aut adulle ait 'ης-ς μ' ta
cilica ter movendi&tra hedi animos ad adsensum in mura
33쪽
mur, sit aesti Haec vis, in quana, pendet a Deo agentucum suo verbo&per suum verbum, non tantum con
cursu generali ad modum caussae primae, ted etiam speciali gratia&1lluminatione. Quae ipsa cum verbo arqcicaceo coharret, ut ab eo numquam penitus absit, i, .mQune eo numquam, si quidem de hodierno ordinario divinae illuminationis modo loquamur, adsit, X. Atque hoc etiam peculiare divino verbo, distimonio sive doctrinae scripturae divinae prae verbis testimonus, doctrinis&scripturis humanis, quod additam habet gratiam sive adiunctum Spiritum divinu,
qu Ianimos audientium, quibus innotescit, illuminet, certosque reddat, hujusmodi doctrinam sive scripturam esse divinam,&ab alio primo auctore non profectam, quam ab ipso Deo. Homines suis scripturisad
Uunt signa, e quibus genuinas sive ab ipsis , quorum nomina prae se ferunt, ortas Meditas esse appareat, qualia sunt sigilla subscriptioncs sed haec infallibilem
certitudinem non pariunt. De caetero librum vel scriptum hujus illviisve esse auctoris, probatur testimonio
eorum, quibus res creditur esse comperta Aliter delibris aut scriptis humanis, quos videlicet auctores habeant, non constat. Si doctrina 4 scripturae divinar aptemus, habet etiam ipsa, quae auctorem Deum testentur, signa sive miracula, quibus confirmata fuit: sed haec, quando de credendis supernaturalibus agi - tur, mentem omnisocθnvincere nequeunt, ut agnoscit Bel t lar minus, nec fuerunt perpetua, sed patrari dudum de Q. V sic runt. Habet consequutos successus plane admiran 'uo conversarum gentium sed hi non sunt omnibus. BQ minime autem rudibus idiotis, quales mort -
tum pictaque sunt. Quod igitur quibuscum qi cum U
34쪽
cumq; etiam loco tempore, verbum divinum Deo auctori acceptum ferendum csse firmiter persuadeat, non est nisi gratia divina iis quaedam verbo divino indita sive addita, &Spiritus sanctus inauditorum vel
lectorum animis interne operans, certum atq; in fallibile verbo suo testimonium perhibens. et Thessi,3. XI. Hinc itaque fuit , quod Thessalonicenses hoc οντες λογον οῦκοῆς που εἶ acceptum ab Apostolis verbum de Deo, quod audiebant, excepere non sicut verbum hominum,sed ut erat vere,cut Dei verbum, qui etiam agit, ait sanctus Paulus eos compellans, in vobis qui creditis. Hinc fuit, quod populinpercellaretursuper doctrina Serva- . . . s. oris docebat enim eos, ait Evangelista Matthaeus, trambens auctoritatem, non autem ut Scriba Nempe quum Scribarum homiliae frigidae&elumbes essent, nec audit O- res afficerent, contra Christi sermones vividi erantinvalidi, animosque hominum ad praebendum adsensum potenter commovebant. Haec est δειξις αευματ γ,
δυαμως demonserati siritualis o potens sve efficax , in
cor i. . qua, ct non inpersuasoriis humanae pientia verbis praeconium uum versatum fuisse docet Apostolus. Hinc Origenes
libro adversus Celsum primo recte affrmat disciplinam
nosram Christianam habere quamdam demonserationem propriam, diviniorem quam n Graecorum demon attones, quam Apostolin nominat demo rationem siritu se virtutis, utpote Spirituperprophetia dem adfruente iis, quae deraria soricentur. Sanctus Iohannes cepist. v,6 Spiritu eII,
qui testificatursiritum, id est, doctrinam Spiritus , sive quam ministerium spiritus, uti vocatur II Cor. ,8 proponit tradit, veritatem ess . Et paullo inferius
versu Io Eui credit in Filium Dei, habet tesimonium Dei
eam voculam addit Vulgata versio 'ns s. Hanc di
35쪽
minam sineΗspillius In aestatis credentium operat
nem vocat unctionem, cap. II mo, inquit, Dcc vos de omnibus, nempe de omnibus, quae vobis ad salutem necessiria. Ad haec verba Augustinus, Son horum, rerum auresper tit, magister inim ect. --et scri ori scin, adiutoriaqtiadum ni se admonitiones C ghedram in caro habet,qui tarda ducet Concione de gesti, cum Emerito Nos aurem rinsecubsercutimus, Deus novis intrinsecusoqui. Hinc Fulco Remensis exhortatione ad 4 ichildi reginam, quae legitur apud Flodoardum,.storiar Remeniis libro Iv,cap. v 2uinr meis uisur haec is auribinvsm,persi umoquatuar in corde es . Huc etiam faciunt, quae scribit Gregorius libro xx Ix Moralium, a P. III tautob, ef icatur merba dare oribub potes, corda vero a rine nonpoteis se nisiser internam gratiam Ius omnipotens Dempraedicantium verbis ad corda audientium aditumpraestet, incae tradicati aure audientis percipi rur, quaepervenire adintima οὐ urdoprohibetur. Et homilia xxx infit angelia Nis trisu cordia st audientis, ocio- fuse rmo doctoru- si intus si qui docear, doctoria δε- sua exterius in vacuum boro.
XII. Quum prophetaret Ieremias, populo tab ptivitatem, urbi excialium praediceret pseudoprophetae contraria promittebant. Quid ad haec ipse Domi
nus P Prophetapenes que innium est, enarret nium; sepenes quem erverbum meum eloquatur verbum meum vere. hi paleae cum tritico' ait Dominus. Annon ita eterbum
meam eis ut ignis' dicit Domnus se scut mallius contererapeirin Hisce virtus Melficacia divini verbi indicatur describitur nam, ut bene loquitur Albertus Ma-
Livis, Verbum exiens ab ore versi increati cum virtutesnat.
36쪽
sim inculcarunt paucorum testimonia apponemus. Origenes quarto me ααῖν Siquis cum omni studio ore-
etterentia, qua dignum eis, prophetica dicta confideret, ea E dum legis se diligentius inIuetur, certum est quὰ aliquo diviniores'iramine mentemseueum pulsetus agnoscet non humanis- eprolatos eos, quos legis se se exsemeti ostentiet non humana arte, nec mortali eloquisse divino O ita dixerim cothurno libros esse conscriptos Clernens Stromatum septimo meu-2ῖκαφli vocat αρα moti . Eusebius Demonstrationis Evangelua libro tertic, ait divinum verbum adjunctam habere Ombasau; ζ. - ναό γέ νυν - Chrysostomus o , milia in Natalem Dom4n f Praeconium verbi universum orbem, ubi quidem homines habitant, paucὼ annis occupavit. eriam i tabernacusirum opifices,piscatores, literarum ignari,fridiora ubis gentium istadia stent. Nihil autem detrimenti villain ministrorum attulit, quum praedicati verbi vis omnia praeoccvet, ct impedimenta amoveat, se propria vires δε- minuret. Salvianus tertio libro de Providentia Aglaomnia, id eis, humana dicta argumentis ac tesibiu egenta Dei te ermo i e bite seu Nec Nemesius incommode libro de natura hominis, cap. LI: ὐτῶν - λόγων u--χ λ nim νὰφ intrias ἔχει, ψ3 το θε μ ν ἄν-. Divin rumsermθnum doctrina a emetipsa ortitur vim acienά dei,
i/d. u.d divisit eis rustrata Gregorius Nysenus de Gregorio Neocaesariensi sive Thauma turgo disserens
ostendit eum repudiata Graecorum Barbarorum thmologia amplexum fui s. si ρεότα λογn m - τον ουδε
in m Misermonem, qui non exquisita ru/dam, reis'-
37쪽
XlV Pontificiorum&Iesultarum, qui viverita intis adacti id ipsum agnovere, dictavi testimonia produ
ximus parte prima Responsii Moguntinis opposivi,num. cxvii seq. Adjicimus hic non nisii unum Iacobi A dradii ex libro tertio Defensitonis concilii Tridentini. Nostri, inquit, Thealogi minime quidem arbitrantur, id luminesse Scripturasacra momenti, quodisii Ecclesiae sue agi comceditur,sed totum illius pondus Dei ipsimgrabsim auctoritati ad ribunt. 2Puum item msteri actu voluminibur comprehensa, humana mentis vires mirum in modum excedant, Eo
rare amni, qκὰdpostquam ab Ecclesia quis didicit Κυangelium Matthaei crum esse, interna Spirituuancti impulso, animis permoxeatur, vis dem Matthat verbu adiungat Grati, enim Parius Deo agit maximaου, quod quum ab eo Thessalonicensisae a Thos, oepissent verbum audit- Dei, hoc eis, quum auribin pereeps 'An verba, quib- De ipse m eri enuntiaverat, accepissentidiano cur verbum h/minum e icut eu vere,verbum Dei, ut operabatur in illi qui credeιant, hoc est, qui arcana qua-άam vi iciebat, ut gulari ea de mente, or cogitatione
rosequerentur, quae corporis auribu usurpaverant... Vnde eis ut non mod omne Scripturae sacraesten sis auctoritatem ,
sed i m etiam credenae actionem carissi muneri se spatia adscrib/ηt Ecclesia verosacra tantummodo ripta pura imcorrupta conservandi, ait omnium mortalium generii pro- onendi manis attribuant. Haec satis recte Andradius. XV. Ad eum modum praeeunte Scriptura sacri.
consentientibus melioribus prisci aevi, quin ipsis etram Pontificiis doctoribus, necessitatem specialis di vinae
38쪽
yina gratiar di vitio verbo inclita vi annexae, intusque Minanimo operantis adstruimus quod dum facimus, Pelagianismum evitamus: dum vero hanc non nisi cum. Verbo&per verbum extrin ei us acceptum sese exsere rem operari adserimus , c αα ς repudiamus. Quum enim Deus in suo verbo in evidenter nobis loquatur, nisi ipse cum suo illo verbo sive per illud ver bum se nobis loqui persuaserit, quis alius aut quibus rationibus id erit cacite revincet et,s fiat argumentum 1 Quidquid Deus dia ite docet, verum est. Quidquid Scripturis continetur, Deus dicit docet. Ergo Si hujusmodi, inquam, argumento facto Minor evinciosset vel evidentibus elumine naturae ductis rationi us vel irrefragabilibus testimoniis humanis, tum Conclusio parem participaret certitudinem fides igitur indubitata haberi posset absq; peculiari intrinseca gratia Silluminatione divina:quod dudum communi consensu in Pelagianis damnatum est. Ergo reliquusα est, ut Deus ipse verbo suo in animis humanis testim nium perhibeat, eosque sua grati ad virtute intrinse
XVI. lustrari res potest exemplo principiorurn
notorum per se, ut loquimur,sive per naturale rationisi men&habitum, quem νοῦν vel intellectum, vocabula peculiariter huic rei accommodato appellavit Ari
stoteles. Cognoscuntur vidulicet per simplicem p
39쪽
prehensionem, notitiam terminor u es tradiscursum
i menta: Saliunde ducta arguis vinitus revelato adsentiti quoqfides, quae verbo.
ur, proprie in si inplice a1 plebeiasione 'on in discursu cotisistit. Quod ibi animo apprehendentis est lumen naturale, id hic est grati δ' illuminatio supernatu talis in sicut ibi animus, natura lincultate intelligendi instructus adsequitur apprehendit veritatem eiusmodi principiorum lita bicidem animus, dum revelationes divinas divino verbo sive Scripturis expositas, non sola, quam diximus, natural facultate piar litus, sed interna sancti Spiritus gratia verbo uncti: cum verbo data illuminatus comsiderat, intelligit has ipsas revelationes divinas esse, sive a Deo pro rectas. Sicut itaque, quod principia persu nota attinet, ratio adsentiendi est, quod sint per se nota ab his ipsis tamen propositionibus sive principiis reapse nos distinguitur re notum esse per sed unoci eodem conceptu concipiuntur tamquam nota per te, propterea tamquam verissima, quibus adsensum praeberi omnino oporteat: ita quoque quod hasce di- villas revelationes attinet, ratio adsentiendi est, quod divinitus sint revelatae, di sub hac ipsa ratione tamquaverit limat Madsensu dignissima apprehendunturis, creduntur. Sicut autem nihilominus de principiis pecse notis, ubi opus est cies exigit , discursus aliquis potest institui ci habitum, quo id praestatur, Sapienti.
appellanis hilosophi cita quoque de fides reve
lationibus per fidem creditis, quando,quomodo inter se conveniant di cohaereant, expenditur, discursus datur; quem accurate instituere,&fidem ab iis, quae o siciuntur, adsensum qui impedire vel turbare polsunt, vindicare, habui estiaon ipsius fidia i secundu nate, scd
40쪽
XVII. Hactenus itaque demonstravimus&de claravimus adsensum fidei, quem revelationibus divinis praebet homo fidelis, pendere a gratia divina, di testificatione a cena cacia Spiritus saneti, ut a caussa praeeipua, insensibili, intrinsecus operantein ad habendam fidem commovente a verbo autem, ut a caussa instrumentali, sensibili, extrinsecus agente priore assertione excludi Pelagianismum, posteriore Enthusi. asinum, duos scopulos hic inprimis cavendos. Ne pum angelium ut de eo, utpote remotiore a naturali notitia, quasi seorsim ieculiariter loquamur ab Ecelesiae capite Iesu Christod ab auctore suo Spiritu sancto ejus i. inseparabiliis fluxu illam trahit virtutem efficaciam si bi semper perpetuo innexam,sive audiat civis, sive peregrinus, vel qui prope, vel qui procul,sve
rudis, sive eruditus, ut animum ejus inenarrabili quadam vi subeat, percellat, assiciat, fibique devinciat, a que adeo ut potens sit sibi fidem effcerevi credenti sa-3οα im lusem, v gelium enim Doramia Dei, id est,potens Mefficax organum Dei, ad Aurem omni credeni per id ipsum conficiendam conferendam. Illam vim,quam alias divinam gratiam, Spiritus sancti opem, Virtutem, ιργω in testimonium, aut etiam supernaturale lumen appellamus, Deus suo Verbo adjunxit,&quasi indidit nam quia cum eo arcte adeo cohaeret, ut ab eo numquam penitus absit, imo sine eo numquam si quidem ordinarium modum attendamus, adsit, ideo ipsi-ns quoque verbi esse, sive ipsi verbo inesse,& per illud fidemin salutem operari dicitur Inde etiam est, quod evangelium effectu suo non caret,&in animis auditorum fidem excitare potest, etiamsi ab hominibus vel patorna in oculo incurrem disnitate sive auctori-