장음표시 사용
21쪽
quam maxime rhet0rie eum instituisse, ut anim0 legentium e0m-m0veret Quam rem iam diligentius e0nsideremus. Et in secunda quidem epistula pers0natus Dem0Sthenes a Sequidquam peccatum esse mitin negat. Multae tamen auSae, quibus nisus ipsi veniam datum iri speret, explicantur. Videamus, quales illa sint. Omnes ver ita inter se c0nexa cernimus, ut una sententia per t0tam epistulam quasi percurrat sententiam die hanc ad gl0riam urbis milia a Dem0 Sthene persecta SSe. Statim defensionem suam ita incipit, ut Atheniensium interesse dicat ut ipse alvus sit, n0 m0d pr0pterea qu0d nihil c0mmi
II, 3); mne enim Graec0s scire, quanta res perfecerit. Ubi autem
de pr0bitate sua Philippi 0nis n0n 0rrupta dicit, n0n mittit
0mittit denique, 0stquam se n0n ad inimic0s transiisse, sed etiam iis, qui r0egens Athenienses calumniati essent, bstitisse narravit,
τρος tot d stosi e r/ii scit I9). Praeterea gradati quaedam in e0nclusi0nibus singularum Secundae epi8tulae partium c0nspicua est. Primum enim valde iratus est Dem08thenes, qu0d, quamvis bene de urbe meritus sit
tam male tractetur, atque ad id inhumanitatis pr0greditur, ut civium stultitia c0actum ex patria se fugisse dieat ep. II, 8). Cum autem alter l0e0, ut sibi ign0seaut Athenienses petat, ad 0rum iustitiam pr0v0eat nihil se peccasse per de08 her0esque c0nsi mans g 16). Terti denique l0e0 qu iterum ut liberetur p0stulat, cum n0 ad inimic0 Athenietisium transfugiens tam delem erga
patriam e praestiterit, e0rum miseric0rdiam impl0rat, p08trem0 ius iis e0ncedens ipsi iniuriam inserendi et rc P ci cirri tur υν
εἰ Diuoli ro, εἰς g 22). Itaque Dem0sthenes ab ira incipit, transit ad impl0randam civium iustitiam, c0ncludit rati0nem
captati0ne quae v0catur benev0lentiae. Haec tertia pars n0 sineam0re et studi aliqu0 0mp0sita est. Ea est auct0ri vis, ut 0mnia, quaecumque pr0 re tractanda l0quuntur, cumulet et animise0rum qui epistulam legunt inculcet. Primum se excusat e-m0sthenes, qu0d essu gerit; neque anim neque c0rp0re carceris
dedecus perferre se p0tuisse grai). Deinde dicit se, ne l0ngius ab Athenis abesset, Tr00genem in urbem cum Atheniensibus dudum
amicitia coniunctam se c0ntulisse; cum autem Troegenis ine0lae quidam sibi blandituri maledixissent Atheniensibus, cives a se desen 80s esse. Inde Calauriam Se ivisse, ubi in Neptuni templo e0nsederit n0n tam securitatis causa quam quia inde semper patriam
videre p0 tuerit. Cui ver haec legenti 0 H0meri haec dicentis Odyss. I, 7 eq.):
in mentem venit Etiam haec Dem0sthenes addit: si iis patriam redire sibi n0n liceat melius sibi fuisse supplicium subire τεθνύναι si κρεiιτον ἰν, tal). Et hi lariassse sunt l0ei, qui Η Wolfium
comm0Verunt ut . . in argument epistularum ipsi interpretationi praemi880 exclamaret . Sunt autem epistulae tamquam cygnea quaedam canti itaque Suaves, ut neminem tam inhumanum esse putem, quem n0n cum c0mmiserati0ne quadam delectent. Me quidem sic n0nnullis in l0eis afficiunt humanae c0ndici0nis miserias et ingratissim0s anim0s belluae illius mult0rum capitum erga praestantissimo qu08que vir08 et 0ptime de patria merit0s 0gitantum, ut vix 088im tenere laehrymas . Item, ut iam diximus,
τὴν σφαλει ιν), p. II, 20. Unde ver haec dubitati03 Qui enim fit, ut Dem08thenes vereatur, ne h0c unum sibi nullam securitatem
22쪽
praebeat 3 At si recordamur Dem0sthenem re vera in h0 ipso templ0, in qu0 tamquam Sylum c0nfugerat, coactum SSe mortem sibi e0nsciscere, ne in h08tium manus se traderet, si haec die0ree0rdamur, n0nne illa Verba, quibus dubitatur, num Dem0stheni in hac aede aliqua securitas sutura sit quasi vaticinati ex eventu quae n0minari 80let, esse videntur Qu0d40 melius dem0nstrari
aias die geringe Sicherhei des Asyis in Caularia, o de Sehreiber siel auel jetet besndet), at 0eli 0 eine Pr0phegethun nichidas Geringste an steli' ; at simpliciter infitiando verba Sehaeseri minime debilitari arbitr0r.
Sed - ut 0 l0c ea, quae supra praetermisimus, in Serantur videamus, quid apud ali0s auct0res hac de re narretur. Quaeritur enim, c0nVeniatne eum veritate, qu0 auct0 epistulae De-m0sthenem iam tum, cum primum fugisset, Calauriae fuisse tradit. Exstat quidem ausaniae testim0nium narrantis Dem0sthenem bis Calauriae m0ratum 8Se I, 8, Seq.: εστ δε ici Ar Moso ἐννὶς, ον εἰς Καλαυρεicia Ac D vctio τι ν προς ροιζι νος νῆσον 1 νύγγ GUGV
Vita tamen Demosthenis eum primum fugientem Calauriam ivisse nesciunt. Apud Plutarchum in vita Dem. cap. 26 haec leguntur:
quaquam igitur narratur Dem08thenem etiam Calauriae suisse, sed qu0d eum in Aegina m0ratum esse traditur, id in epistula n0nlegimus. Plutarchus autem etiam h0 narrat Dem0sthenem Calauriae in Neptuni aede supplicem c0nsedisse, at n0 cum primum
tan ill0 0rtuum esse. In vitis X rat. p. 846 C de Demosthenis pri0re fuga nihil aliud traditur nisi h0c: καὶ λους ε φυγεν paullo autem p0st Ε legimus Dem0Sthenem Antipatr0 0scente, ut sibi Atheniensium rat0res tradantur, Calauriam fugi88e: κατα-
23쪽
lauriae Dem0sthenem m0rtuum esse. Sed ut etiam tum, cum carcere effugerit, Calauriae eum suisse credamu S, tamen eum quaeram, quid Dem0Sthenem c0mm0 vere p0tuerit, ut ibidem supplex in aede Neptuni 0nsideret, n0 inveni quid resp0ndeam. Nam eum sua sp0nte in exsilium iverit, nullum ei perieulum imminebat, quin etiam omni temp0re ei Athenas redire licebat. Qu0 tertia epistula c0nfirmatur. Nam ex resp0n80, qu0 Dem0sthenes dat interr0gantibus, quid eum pr0hibeat, qu0minus in patriam redeat, elucet 0 ei 0 interdictum esse ep. III, 9 eq.). 0nne igitur suspiei 0ritur epistulae auct0rem c0mm0dam sibi ecasi0
c0rdiam incitaret Quare, pin0r quam cautissimi in accipiendis iis, quae auct0 epistulae tradit, simus necesse St, qu0niam c0gitari p0test auct0rem res gestas, Si pus erat, etiam c0ntra Veritatem ad suum comm0dum et usum immutasse. Ita fides epistularum valde imminuitur. Addere denique liceat auct0rem epistularum sub Aeschinis n0mine setarum hunc totum l0eum n0strae secundae epistulae imitatum esse. Dicit enim ep. XII, 9 seq. se Aeschinem)n0 ad Theban08, 0u ad Thessal0s, apud qu0 Athenienses vituperari auditurus esset, sed ad Bh0di0 80 0ntulisse. Sed praeter eas, quas attulimus, etiam aliae quaedam gradati0nes in Secunda epistula n0bis ccurrunt, quae rhet0ricam eius naturam patefaciunt. Narratur Dem0sthenem nulla re a benev0lentia
civibus semper habita abstrahi 0tuisse ep. l, ). Sequitur
γρύ - πρ0.e 'sic ς et cetera, quibus verbis exp0nitur De-m0sthenem Philippi neque vi persuadendi pervicium neque aur0 umquam c0rruptum es Se Tamen ne h0 quidem quidquam valet; sed ipsu dicit Dem0sthenes recla ra τοίνυν τα προειρxos ν ἐλύττ υνυιιι τῆς συνεχον κ&ὶ ci γ' i s ραν rotii hici cet ). 0mmunis erat Iunium orat0rum e0nsuetudo, ut, quidquid aliquis fecerat, id ita depingere e0narentur, quasi n0n 0d0 0n vituperandum, Sed valde pr0bandum esset. Ita And0eides' n0 modo nullum dium, verum etiam sav0rem sibi lare exspectat χύριν οἶν
νυν σνrri' ultro τευζεσγοι Similiter g 5 traditur Demostheni perfluasum SSe Se omnia ita perfecisse, ut Athenienses ab mnibush0minibus praedicentur, ipse autem maxima d0na se accepturum
Etiam tertia epistula, ut ad hanc transeamus, ita comp08ita est, ut acile quispiam Suspicari p08Sit auct0ri praecipue intersuisse artem Suam rhet0ricam quam maxime in lucem pr0ferre. Agitur ea de Lycurgi liber0rum rebus Per t0tam autem epistulam intellegitur auct0rem in re explicanda Semper exempla bene inter se opp08ita c0nserre studuisse et Singula parteS, aeque atque in secunda epistula sit, athetieis verbis ut ita dicam c0nclusisse.
Ita statim initi epistulae tertiae seq. inter se c0mparantur
laudes, quibus Athenienses Lycurgum ipsum assecisse Graeci sciant 0mnes, et rati0, qua nunc in liberos eius se gerant, cum e08 in carcerem et vincula e0niecerint qua de causa Lycurg eiusque liberis miserie0rdiam, odium Atheniensibus nasci. Ita cum theniensium atr0citate, qui ad innem humanitatem exculti liberos
inn0eentes inn0centis h0minis et de urbe bene meriti tam male tractaverint, lenita Philippi 0mparatur, qui quamvis barbarus tamen captiv0s p 08 pr0elium Chaer0neense dimiss0s vincire n0n ausus ito 11 seq.3. Ceterum qu0d 0 l0c Philippus rex
cum veritate n0n 0nvenit; qu0d iam d. 0lfius vidit ad hunc l0elim ann0tan regem illum praecept0rem Lysidem Pythag0ricum et e0ndiscipulum pamin0ndam, innis mei exemplum habuisse. Res piciendum ver etiam illud est, cum h0 tertiae epistulae l0c0n0n 0nvenire descripti0nem m0rum Philippi quae est in secunda epistula. Itaque n0str l0e ide illud νουθετ ro ιυν Horci ς additum esse videtur, qu regis humanitas magis eluceat. Cautius autem et muli urbanius eandem sententiam Dem0sthenes ipse in
Ut ver ad tertiae epistulae l0eum redeamus, addendum est c0mparati0ne illa perlaeta hanc partem ita finiri: υδεν do Di υτερον εGrcu του τῆς rei του tot τύξιν ιρεῖσθa ep. III, 15); quae sententia pauli insta exemplis illustratur. Inseruntur autem tres paragraphi l6 18), quibus d M00-r0ele agitur. 0mparantur inter Se haec du0, qu0m0d erga M0e-r0clem Athenienses egerint et qu0m0d ipse c0ntra liber0s Lycurgi egurit A. 0er0ele enim, cum ip8 cum c0mpluribus aliis traditus
24쪽
derit, liber0 Lycurgi statim vinet08 SSe. Iterum Sententiae inter se e0ntrariae ad rem illustrandam introducuntur: Saepius accidisse ut Athenienses in liberis id magni aestimarent, qu0d patres sedissent; qu0d cum exemplis sili0rum Aristidis Thrasybuli, Archini pr0bare auct0 Studeat, iam c0mme-m0ratum est ex rati0nibus vere Dem0sthenicis de Thrasybuli et Archini liberis e0ntrarium p0tius n0tum esse. Hac occasi0ne Statim auct0 utitur ad laudandum illum Atheniensium m0rem Hac enim re mult0s incitario ut 0puli parte Sequantur, cum videant ea, quae a se gesta sint, Si 0 ipsis, tamen liberis Suis pr0desse;
c0ntraria res lect0re p0stulatur, ut bliviscatur, qu0d 0d0 explicatum est p0pulum interdum gratum erga benev0l0s et bene-se0s se praestitisse. Ἀ re Lycurgi liber0rum defendenda auct0r recedit transitque ad universam Athenarum Drtunam Xp0nendam.
Exemplis enim declarare studet quant interdum melius ii se habeant, qui a parte inimic0rum stent, quam ii qui vere p0puli sint amici, cum illis lacilius ign0seatur 23-283 Sed in hac re auct0r uini arte l0gie destituitur. Lachetis quidem exempl0,
qui in carcerem aeque ac Lycurgi liberi iactus Alexandr0. cuius c0mm0dum curaverat, litteras mittente miti culpa liberatus est,
0ptimes dem0nstratur, AEu0d erat Mem0nstrandum. at Minime aptum est Mnesibuli exemplum Dieitur enim expressis verbis eum fuisse h0minem frugi ἴβιος se ανι ρ, b) atqui n0n pr0p0situm erat, ut de h0minibus frugi, sed ut de iis erin esset quic0ntra civium salutem egissent. Quid igitur h0 exempl0 r0bari p0test Ne lassius quidem hanc dissicultatem infitiatur neque ulla rati0ne excusare aut 0ssere p0test Nam diutius hac in re auct0r 0mm0ratur atque id quod sibi pr0p0suit repetit his verbis:
λιτε vos ενον γιγνωσκεσθαι ii. Quis autem est, qui e0ntendere audeat ipsum ratorem Paeaniensem tali 0d0 0ntra artem l0gicam peccasse Aliam qu0que disseultatem hic l0eus habet. Nam quid sibi velit qu0d dicitur: 0, qu0 his viris v0s cives ign0
δνθρcumo sep III, 26), nem adhuc intellexit. Ceterum ne huius quidem partis snis, id qu0 saepius laetum esse videmus, verbis
Iam praestare externam amicitiam quaerere etiam Pytheae exemplo exp0nitur seq.). Huic vir alium pp0ni pus n0n est cum ipse qu0damm0d0 0ntraria in Se 0ntineat, antea p0puli partem secutus, tum eius inimicis deditus. Uberius explicatur Pytheam pauperem suisse, mutata ver sententia l0cupletem laetum esse et duas meretrice alere p0tui88e, quae, ut auct0 gaudet,
De viris bene de urbe meritis, qui deinde c0mmem0rantur,sul ra dictum est. Etiam hic, ut auct0 distincti0nes adamat ii, qu08 0rs urbi eripuit, ab iis, qui a p0pulo pr0diti sunt, secernuntur. Difficultat0m aliquam hac re oriri supra p. 25 vidimus. Iterum fusius declaratur talibus exemplis neminem incitari, ut rempublicam administret tempus eniti praesens elementiam magis quam dium requirere seq.). Iterumque verbis 80phisticis hau pars finitur εἰ aρ, otii δεις δν λπισεν, υρῆυν γεγενt 1 ιενα,
His verbis haec epistula pars maior illa quidem, qua agitur de liberis Lycurgi, finitur et ad Dem0sthenem ipsum tranSitur. Liceat autem hoc de paucis de disp0siti0ne tertiae epistulae
disserere. 0 enim c0nstare Sibi auct0 videtur, qu0d, cum primis epistulae verbis exp0nat de suis quidem rebus se secundam
epistulam eripsisse, hac tertia epistula pro Lycurgi liberis edicturum esse, tamen in p0steri0re tertiae epistulae parte ad suam ipsius causam defendendam transit. Attamen . Sehaeser n0nassenti0r, qui h0 auct0ri epistulae expr0brans in ea ipsa re animi quandam debilitatem cernit. Nam si c0ncedamus id qu0d negari vix p0terit, in epistulis mai0rem libertatem sententiarum disp0nendarum ita permissam esse, ut rerum inter Se 0nexus interdum
pauli laxi0 sit quam in rationibus praecipue iudiciariis, Dem08theni, quippe cuius paene eadem Drtuna fuerit quae liber0rum Lyi urgi, comm0dissimum ab his ad suam ipsius s0rtem transitum patuisse acile redemus. eeedit, qu0d illud haud inepte sit, sed causis allatis satis excusatur b, 363. Praeterea autem hic transitu e praeparatus est, qu0 saepius Dem0sthenis Drtuna pro exempl0 adhibetur ita ipse inter e08 vir08 enumeratur, qui ap0pulo deserti sint 323. 0 igitur nullam praebere tangi0nem arbitr0r. De Mnesibuli ver exempl0 male eum Lachetis c0niunct0 pag. 36 M0d diximus T0tam autem epistulam AE0nSiderans,
25쪽
Hac sententia e0mmuni nitur tertia
qu0niam milia paucis exceptis t0lerabili 0d inter se c0haerent, rerum disp0siti0nem tiro epistula haud ita perversam S Se cenSe0. Sed ut ad extremam tertiae epistulae partem redeamuS, cum de rebus, quae ad causam Harpali eam pertinent, Supra exp08itum sit, restat, ut etiam in hac parte pr auct0ris c0nsuetudine c0mparati0nem quandam inter Dem0sthenem et Aristogit0nem eum delectati0ne aliqua allatam esse dicamus Bis autem id si et 3 seq. et se l. qu0rum l0c0rum utrumque arte quadam rhet0rica X0rnatum esse nem negabit. Extremis tertiae epistulae verbis sequitur excusati Dem0 Sthenis precantis, ne quis civibus e Succensere putet tamen iis, quibus iniuria saeta sit tamquam levati0ni esse si dicant quid patiantur, Sicut iis, qui d0l0res habeant, si gemant; se autem milia perserre velle. II ' ἐν
epistula. Quae ex err0ribus ab auct0re epistulae secundae tertiaeque e0mmissis et rhet0rica earum ind0le 0bis orta est de de illarum suspici0, ea es ei an etiam augeatur, Si Singula quaedam reputaverimus, quae ad 0mp0Siti0nem pertinoni. Ut in universum utraque epistula arte quadam rhet0rica este0mp0sita, ita in singuli partibus serm0nem Saepius sententiis rhet0riet 0rnatum e8se videmus. Rec0rdemur e0rum, quae del0eis e0mmunibus, qui quidem similiter etiam in aliis scriptis reperiuntur, Supra dicta sunt. Saepissime tales sententiae insertae sunt. Ita, ut exempl0 utar, p. II, 15 ad id pr0bandum, qu0d
his opus erit pluribus agi. Auct0 igitur facundia quadam n0ncaret. Tamen ut in omni rati0ne rei explicandae nimia simplicitas c0gn0scitur, ita singulae sententiae nimis saepe iterantur. Initium quidem tertiae epistulae quantam habet 0piam iterati0num tDicit enim Dem0sthenes se in exsili audire a Graecis ceteris Athenienses valde vituperari, quia liber0s Lycurgi tam male traetaverint ). Lycurgi autem ipsius causa epistulam e c0ncepisse ). Eius meritis breviter exp0sitis auct0 pr0p0nit, qu0m0d0rem tractaturus sit imprimis pr0pterea epiStulam e Scripsisse quod civibus suis utile esse putet Duiv oli Q 0ν νιμ ερειν), Sic0mperiant, quam vehementer reliqui Graeci Atheniensibus ira- Scantur; ip808 qu0que Seire, quam mala sum a Lycurgi liber0rum causa ruantur ). Pauli insta uet0 temperare sibi n0up0test, qui iterum e0mmem0ret Athenienses ab innibus vituperari:
sententia in tertia pistula ter repetitur. p. III, 18 fere idem dieitur pauli insta h0 iteratur ); qu0 pr0pterea sit, quia auct0 ad id, qu0 antea stendit, redit. Qu0 ver legitura 23:
piatur et i). 0tiens singulae sententiae paene iisdem verbis iturantur lomnin0 0ei inter se similes cuiusvis generis n0bis ccurrunt. Si 'uti mnes Graeci omnia, quae Dem0sthenes persederit, in Secunda epistula sciunt, ita in tertia epistula innia, quae ad Lycurgum
rum rerum mihi in mentem venit, primum quidem Drmulae, quae est et cat ra, ter in tertia epistula in fine singularum partium adhibitae Praeter deum m0d laudatum legitur 22 καὶ ταυτεἰς Ους graida a Di Ου - tertium autem ne t0tius sere epistulae ubi Demosthenes et Arist0git inter se e0nseruntur: κa ταυτ
26쪽
suam reddentem adamat C0mpara etiam p. III, 31 et 32. Qu0d
δουν M. His l0cis n0nne m0lesta illa similitudo, quam Cicero i)satietatis matrem v0eat, indicatur 3 Sed ad aliam rem transeamus. estermannus quidem anilem auct0ris verb0sitatem vituperat. 0ntra lassi0r placet ebenjen Fulle de Aus druch uti de Beliandi ung die aucti in derRed v0m range 0rrselit. In his . Sehaeserum n0n habet assentientem. Is enim sic iudicat in annal. l. p. 165: Meines Eraelitens is de Ausdrue schWerfalli undiseseliraubi de SatZbau on der larhei und Durelisielitighei de Dem0sthenisellen Bedewelse et entseriit. 0nfite0 ne me quidem Blasi sententiam veram esse arbitrari. auca exempla sufficient ad rem probandam Philippi regis rati agendi describitur hisce or εν λε&νι ι
nimia est verbositas 3 nuntiatum qu0d relativum grammatici dicunt n0nne tantum 110n superfluum est Accedit, ut mir qu0dam m0d substantivum qu0d est roλι rhia in enuntiat relativo verb0groti τευεσθ ci ex eadem radice rio repetatur. Neque ver dubitarem t0tum enuntiatum relativum pr0 l0ssemate habere, nisi in epistula saepius h0rum similia invenirentur, quae neglegentia quadam in epistulis scribendis veteribus script0ribus permissa excusare vix quisquam audebit Simile aliquid h0c est isti γ χρ
γενn rcu ep. II, 22). Qu0d igitur in enuntiato primari affirmative exprimitur, idem in enuntiat illi subiunet duabus stgati0nibus adhibitis eadem v0ce repetitur in p0testatem Atheniensium
oratoris putemus hanc esse clarissimam illam artem dicendi 8Quin etiam in epistula tertia inesse nuntiatum supra iam diximus, quod quid sibi velit plane n0 intellegitur, ep. III, 26 τους
Adici haec. Initi seeundae epistulae seq. adh0rtatur
Dem0sthenes cives, ne putent ceter08 Graeco ea, quae pr0Αth iniensibus ipse sedisset, blit0s esse quae singula e perScribere dubitare et invidiae ausa et quia Athenienses multa, quae rebus a se gestis n0 digna Sint pr0pter ceter0rum Graecorum malignitatem sacere c0gantur. Ita auct0 ipse vim verb0rum suorum debilitat. Quid enim aliud adit, si in eadem sententia primum Graee0rum testim0nium ad 0nfirmanda ea quae exp0nit advocat, deinde autem e0rum malignitatem c0mmem0rat Neque Ver 80lum ceter0 Graec08, verum etiam Athenienses ips0s iniuria
κire δε υδεstia. 1ιετερ δε γν 0sto συνη ep. II, 3. In tertia epistula Athenienses magnum aliqu0d 0nvicium effugiunt. lacet enim auct0ri haec scribere de Atheniensibus: καὶ το ιηθεν ἶν-
ep. III, 3. Etiam re0pagi auct0ritatem maledictis insectatur epistularum auct0r. Leguntur enim haec ep. III, 42 εἰ ὁ τοπερι τεινε δ i usi τῆς βουλῆς τῆς ε δερεέου τύγου et reo λεγι ετε,
declarant auct0rem, etiamsi sibi e0nscius sit, quam acriter cives offenderit, tamen h0 fecisse. Idem d0eet alius qu0que l0cus, qu0 auctorem perpendentem habemus, inveniatne id0neam v0cem, nihi-l0minus autem veri, αἰσχυνεσθαι de theniensibus utitur. Est autem hic l0cus τινες, 9 τέ ν ει τιυν ι θ' ' αρτεῖν δοκοίην
27쪽
III, 34). Hi sunt l0ei, ad qu0 verba quaedam hyp0thesis septimae orati0niS, quae c0ntra Demosthenidam riginem illius rati0nis
Restat, ut pauca dicamus de inni epistularum ind0le. Iam ex iis, quae adhuc dicta sunt c0lligitur orati0nes n0s habere Drma epistularum indutas. Neque enim simplicitatem verarum epistularum deprehendimus, sed et in rebus et in sententiis universarati est rat0ria. 0rma quidem epistularum in universum Servata est. Interdum tamen l0cuti0nes occurrunt, quae magis ra-t0rem quam epistulae script0rem deceant. Bis vero auct0r se epistulam scribere innin0 blitus esse mihi videtur. In secunda enim epistula ali 0quitur mai0res aetate, qui iuvenibus de Pyth0ne
103. Nam c0ncedendum erit in epistula quidem auct0ri40 lieuisse tali 0d transire ad directam ut ita di eam all0euti0nem, quae n0 ad nanes Athenienses, ad qu08 haec epistula missa est, sed ad partem e0rum, ad aetate mai0res, pertinet. Permissa est talis allocuti 0rat0ri, qui ad 0nnull0s audit0rum se convertere p0test, epistulae eripi0ri 0n permissa. tiam in tertia epistula similis l0eus inest. Ibi enim g 25 dicitur: - ουδεὶς ἐπὶ τουτοις
est Drmula rat0ri 0nveniens, ut 0ram turbulenta plebe dicit minime ab e0, qui epistulam e0neipit adhibenda Epistulas ver0n0stras rati0num naturam prae se erre etiam in eo cernitur, qu0 perpetuitas verb0rum interdum parenthesibus quae dicuntur interrumpitur, ut ep. III, 3T: ιτινες, 9 ri P - V εν Ictitra ν Τλici Ur 0ροι. ccedit, qu0 saepius dii adv0eantur tali 0d0 ut exemplo utar ep. II, 16 rurii scia οἱ θ εο κ P 0ες), qualiSminime epistulis aptus quin etiam ipsis Dem0sthenicis rati0nibus inauditus est. Haec tamen magis ad el0cuti0nem spectant, quam infra e0ntemplabimur. Nam priusquam de serm0ne disseram, ea breviter c0mm0m0rare liceat, quae de prima, quarta, sexta epistula distenda sunt. Primam quidem epistulam p0st Alexandri regis m0rtem compositam aut esse aut fingi supra iam diximus f 13 νυν oti DP τεθνεOro Dεiro D). 0sinii testim0nium nihil valere put0, qui Dem0sthenem in patriam reversum iterum e0ntra Alexandrum regem egiSS' Barrsti: Ἀφυγεν ει ιγιναν t στερον Ῥε fεisi ς
queri epistula Seripta sit, paragraph 8 0nstituitur, ubi haec le
Athenienses p0st Alexandri regis m0rtem Maced0num iugum exuere c0nat08 8Se, 0 nee pr0eli apud Crann0nem c0mmi 8S0 0rum Spes exstinguerentur. Itaque ante hanc pugnam epistulam ScriptameSSe apparet. Ut ad ea quae hac epistula c0ntinentur, tran8eamuS, primum quidem habemus quattu0 ex0rdia quartam partem t0tius epistulae explentia. Primum autem ex0rdium, qu0 80lemnem habet inv0cati0nem de0rum legens quis n0 pr00emii rati0nis de c0r. hab. ree0rdatur Nulla est dubitati0, quin recte D0braeus ad 0struml0eum ann0taverit: Impudentur sublegit sc auct0 epistulae a De 0r0 initi0. Partim etiam ex0rdium n08trum cum vn ex Dem0sthenieis quae seruntur pr000miis e0ngruit Campara haec: ep. I, 1 pr00em. 25
Quamquam etiam Lyeurgi rati in I 00eratem habita a similibus verbis incipit, tamen graeci quidem rat0res ab invocatis numinibus rati0nes ine0har n0 80lebant. Quid ver in n0stra brevi epistula s0lemne h0 ex0rdium sibi velit, difficile est intellectu In secundo pr00emi exp0nit uet0r, cur epi Stulam Scripserit. Qu0 ad tertium exordium attinet, mirum est quod iam in Is0eratis rati0ne quinta se l. eiu Sque prima epi8tula ad Di0nysium missa similiter atque in n0stra epi8tula, etiamsi uberius, dem0nstratur disseilius esse per litteras explicare quid faciendum sit, quam rati0nibus e0ram audientibus habitis. Etiam quarti ex0rdii, qu auct0 dieit 0 tam pr0pter rat0rum in0piam quam ut declaret, quid ip8 h0m rerum publicarum pe-
28쪽
ritus de praesenti rerum c0ndici0ne sentiat, epiStulam e Seribere. l0cus quidam ex Dem0sthenis rati0ne prima uxisse videtur, idqu0d haec c0mparati d0cet:
Ita in ex0rdiis quidem parum novi reperimus. Accedit, qu0d
κcia vit φερον, Di iv it hc νῆ εiζειν. Iam si haec ex0rdia mittimus et rem ipsam quae tractatur e0ntemplamur, intellegimus omnia sine ira et ardore explicari; qu0 quamquam per e vitium n0 est, hic tamen ita fit ut tem-p0ra, quibus epistula scripta esse fingitur parum respiciantur. Ita primum quam utile sit Atheniensibus anim0s ducum rat0rumque aliarum civitatum sibi e0nciliare dem0nstratur, deinde unum c0nsilium n0n 0d0 00 0d illud capi pus esse exp0nitur. Quid ver Athenienses epistula talia suadente adiuti sint difficile est intellectu Iam ab auct0re epistulae quae sertur Aeschinis undecimae n0stram epistulam n0 iniuria ut ut derideri videmus; nihil enim facilius esse quam adm0nere ad 0nc0rdiam gravi Ssimam quaesti0nem e88e, quali 0d auxilia ad bellum gerendum necessaria colligantur; qua de re nihil in Dem0sthenis epistula explicatur. Legimus enim Aesch. ep. XI, 11 eq.: φ σκουσι re δε iv tic ς
n0stra epistula iisdem paene verbis, quibus ali l0e Dem0sthenes Philippi rati0nem agendi punxit, describantur, supra iam iudicavimus vix credibile esse Dem0sthenem ita et sententiis et verbis eguisse,
ut, qu0 antea de h0 vir dixisset, idem etiam de illo diceret
mutati tantum n0mine. Etiam Blassius c0ncedit primam n0stram epistulam multis vitiis lab0rare tamen eam Dem0stheni vindicare ita studet, ut epistulam mitin n0 ad finem perductam esse dicat. Sed ex t0ta via et rati0ne, qua haec epi8tula c0mp08ita est, e0lligi 0sse arbitr0 Dem0Sthenem minime pro auct0re eius habendum Sse. In e autem lassius me habet assentientem, qu0 primam epistulam ab e0dem auct0re c0nceptam 88 putat, a quo secunda tertiaque Scriptae Sunt. Addamus pauca de quarta epistula. Nam secunda et tertia et prima epistula a Dem0sthene abiudicatis facile erit m0nstrare, quam indigna clarissimi illius rat0ris ingeni quarta epistula it. Haec qu0que ad senatum p0pulumque Atheniensium missa esse singitur. Sed eum tres primae epistulae rem aliquam, de qua Senatu p0pulusque decernere s0lebat, tractent, quarta nihil eius -m0di 0ntinetur. In ea enim c0nvidia Theramenis Dem0stheni infelicitatem expr0brantis ita refelluntur, ut Atheniensium Artunam
Qii igitur iure haec epistula ad senatum p0pulumque mitti 0- tuerit, plane n0n intellegitur. Ad tempus, qu epistula Scripta sit, c0nstituendum sere nihil inest praeter haec verba, quae De-
80rte Atheniensium Drtuna meli0 sit, Cappad0ces et Syri et qui Indiam habitent enumerantur ): qu0di0tine ad illud tempus quadrat,
qu Alexandri regis expediti0ne usque ad Indiam suscepta mem0ria ign0t0rum ill 0rum p0pul0rum paullum ren0vata erat Itaque auct0 harum rerum n0 ignarum se praebet. Qu0d autem ad rem attinet, Dem0stheni saepissime infelicitatem praecipue ab Aeschine biectam esse n0tum est, qu0 pr0brum Dem0 Sthene in 0r. 0 0r. hab reicere ludet. Etiam in illa Dinarchi quae fertur 0ratione eius infelicitas c0mmem0ratur I, 7: ε - ia
τι ν ιυλιν). . . Schaeser quidem n0stram epistulam genuinam esse iudieat. Dicit enim haec: Qu0 pr0brum haec epistula repellit facundia sane Dem0stheniea. Sed videamus, qui h0 sat. Primi im dieit auct0 de0s ips0s testari, quam bona 80rte Athenienses fruantur: in qu l0eum ex rati0ne de c0r. hab in Suum Sumc0nvertit C0mpara enim haec:
29쪽
Dem0sthen ipso hune l0eum in epistulam translatum n0nesse acile intellegitur. Neque enim auet0ri 0str sussi ei nomi
daem0ne et Med0s, qu0rum sertuna pei0 sit Atheniensium 80rte, etiam Cappad0ees et Syr0s et qui Indiam habitant, enumerat ita cumulat 0mina p0pul0rum, praeter e0rum autem n0mina nihil habet, qu0 adiciat. ccedunt denique nil r0ba illa c0nvicia, qui
et rc σχει ὁ 0ς γυνὴ et l). Num credamus Dem0sthenem c0ntra Theramenis pr0bra ita se delandisse, ut 0 et tanta c0nvicia ipse in eum c0ngereret Ne lassius quidem talem epistulam Dem0stheni addicere audet. De sexta epistula paucissimis defungi licet qua Dem0sthenes ad senatum p0pulumque Atheniensium scribit se h0minem aliquem, qui pugnae interfuerit, mittere, ut civibus ea, quae evenissent, nuntiaret 0rumque anim08 Sedaret. 0 errabimus, Si pugnam apud Crann0nem c0mmissam, in qua Antipater, qui etiam in epistula c0mmem0ratur, Vicerat, intellegendam esse suspicabimur.
etiam in quarta epistula D10 repperimus. Tamen epistula sexta est brevi0r, quam ut certum iudicium de eius auct0ritate
Beliquum est, ut de epistularum Serm0ne di88eramus; qu0saet non minus quam ex iis, quae adhuc pr0tulimus, intellegi p0sse existim epistulas vix p0sse Dem0stheni vindicari. In universum auteni 0nstat in epistulis mai0rem quandam dicendi libertatem quam in rati0nibus permi88am esse. Ita ne 80crate quidem, qui in rati0nibus hiatum sere innim fugit in epistulis in vitando hiatu tam diligentem se praebet. Quae cum ita sint, de el0cuti0nen0strarum epistularum haud ita severe iudicabimus. amen in iis multa inesse put0, qua ne mai0re illa quidem libertate dicendi excusari p0ssint. 0ncedendum an erit c0lorem in universum esse Dem0stheni eum. Sed permulta v0ces et l0cuti0nes enumerabinnas, quae a Dem0sthenis m0re dicendi plane alienae sunt. Rem autem ita instituamus, ut primum de delectu et structura singul0rum v0cabul0rum, deinde de serm0nis ruat et figuris, tum de c0mp08 iti0ne sententiarum disputemus. λ)Ordiamur igitur a delectu et struetur singul0rum V0cabu-
I Ad hane partem commentationis c0nseras praeter alios elidanigium in indicibus ad Demosthenis novem orationes Philippicas, Siggium in annalibus philoli gicis suppl. VI, p. I seq.), lassium in libro l. Die ait Beredis. III, I, p. 92 seq. Schulgium in dissertati0ne, cui inscribitur pr0legomenon in Dem. quae fertur orat adv. Apaturium capita duo, ipsiae 1878, p. 73 seq., Schw ,bsellium in dissertati0ne, quae est de oratione quae contra Leocharema Delii scripta sertur Berotini 1878, p. 63 seq. Windelium in dissertati0ne, qua agitur de oratione quae est inter Demosthenicas XVII in pr0gr. schol. Th0m. Lipsiae 882 p. 16 seq. Utilium in dissertati0ne, cui inscribitur: quaesti0nes de orati0num Demostheni salso addictarum script0ribus, partic. prima, Lips. 883, p. 55 se l. et in c0mmentatione de prooemiorum collecti0nis quae Demosthenis n0mine sertur origine in pr0gr. gymnasii M. d. realis Chemilitiensis 1885), p. 6 eq.
30쪽
tiiri ειν. 0 verbum qu etiam Aeschines aliique rat0re usi sunt in Dem0sthenis rati0nibus genuinis ter invenitur, r. 19, 151, 0r. 7, 58, 1 Saepius autem in dubiis aut 0 Dem0sthenicis