장음표시 사용
41쪽
ἐξετ&ων in secunda epistilla quater invenitur 5, 10 is 12) in tertia item quater g 8 12 14 43), bis in quarta 5, 103.
Sub8tantivum re mc ἐρεσις in tertia epistula septies adhibitum est
Semel Verbum qu0d est D ι τε γειν in tertia epistula exies X-
stat s 4 5 7, 23, 25, 26), cum et κοινὴ συMτερον Sim. inprima epistula quater bis), in quarta semel traditum sit. Substantivum τύξις in tertia epistula quater i5 29, 33, 39 et in prima semel g 12 usurpatum est; neque minu Sadverbium qu0d est Horci, in secunda epistula bis g 17, 22, in tertia ter g 8, 11, 25 legitur. In tertia epistula quinquies χειν
quibus illa tradita est vel indicativi vel participii larina), repperih08: r. 1,28, r. 18,231, 314, r. 20 110, 133, 149, r. 21 212,
In epistulis autem haec l0cuti septies occurrit, atque indicativi larma Semel , p. II, 26 c λῆ0 et toti σουσιν participium Ver Sex his l0cis ter uio ποιουνι ες, p. II, 2, 16 et p. I, 8, Semel dativus singularis, p. III, 24 cui εἶσθα ὁ κaλος ποιουνἔι, semininum bis legitur, ep. II, 23 1 τυχη - cu 9 7ποιουσα et p. III, 30 in plurali numero Tant am0re haec Drmula in epistulis et quidem tribus primis usurpata SilN0 minus auctor epistularum in delietis habet 0rum, quae m0d uberius exp0suit, c0mprehensi0nem addita V0ce et rc a ra. Ita habemus p. II, 14 ἐζ υν dic ντ υν di D,ν ἐστιν δει 25
Saepius etiam participiis neutrius generis l0c substanti v0rum
1 Die ait Beredis III, I, p. 396, 3. 2 C in Wolfium ad Dem. p. 7, 0, G. Hermannum ad Vigerum p.
si μ μένουσιν ορθος χρῆσθ' u ep. IV, 4 cu nox γεγεν μιέν υν iuri, di a cir 0ν chiεσθε. Ex iis, quae de serm0ni 0rnatu disseruimus, intellegi cense0 et Dem0Sthenicum quendam c0l0rem et pr0priam aliquam dicendi rati0nem in epistulis c0gn0Sci. Terti l0e0, ut erat pr0p0situm, transire liceat ad 0nsiderandum c0mp08iti0nem sententiarum. In Dem0Sthene autem cum varietatem c0mp0nendi maxime admiremur, in epistulis n0stris varietatis in0pia offendimur quam neglegentia illa seribendi in epistulis permissa mnibus l0cis excusare vix p0terimus. Videbimus autem epistularum auct0rem interdum cum Dem0sthenica rati0 ne seribendi c0nvenire vel eam imitari, saepius etiam a summi 0rat0ris arte l0nge distare. Optime Dem0sthenes infinitivo c0niuncto cum articul qui vocatur Serm0nem variat Dem0nstrare autem c0natus est Siggius i)Demosthenem paullatim artem adhibend0rum infinitiv0rum ita perfecisse, ut a mnes qui antea erant rat0re superaret. Tamenii epistulis saepissime quidem hic infinitivus 8urpatur, plerumque autem pr0 subieci et bieet qu0 dicitur n0minativo et accusati v casu ita ep. I. 1, 8, 15, 17, p. III, 8, 9, 13, 1 bis 27 quinquies, 40 ter, 44 i 8, p. I, 4 5, 12, p. IV, 1, p. , 5.
qu0d 0 l0c addam bene t0ti enuntiat articulus praep0situs est ep. III, 12 et, τέν υν καὶ τίνες εἰσὶν ἐξετασας. id qu0 De-I In annal phil. suppl. VI, p. 29.
42쪽
Schulgius in diss laud. p. 59 enumerat, in epistulis seu Stra quaeres. Ceterum l0id qu0 Schulgius e0llegit quibusque Utilius in dis s. l. p. 86 es etiam indet. l. l. p. 13 aliqu0s addidit, etiam adiciendum est reos κον r. 19 261 et des, v pr00em. 4 i).Ηiatus cum in ceteris epistulis n0n requens sit, in tertia quintaque aepius invenitur Quare Benset ery dicit: Ex his igitur epistulis certe tertiam et quintam hanc cum G H. Sehaeser0)Dem0stheni abiudicandas esse arbitr0r ceteris id minus acile p0terit pr0bari. Η0 enim sane affirmarim Dem0sthenem in eiusmodi epistulis publice missis hiatu abstinuisse, qu0 in ceteris etiam laetum esse videmus. Blassius ver eum de quinta epistula idem qu0 Benshler sentiat dicit enim ille r): -Im b. Bries sit de sicli metireremiaten die d0eli Dem0sthenes in seiner Jugend 0ch trelige ais pater ied de tertia epistula aliter iudicat hanc serens sententiam: Anst0ssigem laten finde sicli inde ii Paragraphel sc secundae tertiaeque epistulae nur rei bis ier' p. 3913 attamen eum in secunda epistula unus tantum hiatus 20 Ἀιοι rectρχειν insit, atque n0vem ill0rum hiatuum, qu0s enseter e tertia epistula deprompsit, unus a Blassi 40niectura 10 νυλείεσθαι ἐγνωκατε alterutrum enim, Sive ii υλε νε- σθε Sive γν bricli , scribi vult t0llatur, relinquuntur et hi tertiae epistulae hiatus, es πολε ἰσχυο 26 ADScivi ρου ὁ πεντες, 27 παρακαταθεσθαι αντον, roλιτε vos νοι Ddενα; hunc ver esse hiatum lassius Drtasse negabit, quia in V0ce roλΩευθιενοι c0li qu0d 0catur finis sit, haiνεσθαι εχ υν, g 39 μοι ἄ/φιξιν, g 40 arist ασθαι αἰσχυνεσθαι, g 44 Da oici otis υς. Itaque ex his argumentis ab hiatu petitis nihil certi de epistularum fide colligi 08se putaVerim. Nec Ver magis ex ea lege, quam lassius observavit et rhythmicam appellavit, secundum quam Dem0Sthenes avet ne plus quam duae breves syllabae deinceps Sequantur, de epistularum auct0ritate certum iudicium serri p0test. Nam ut quintam ex- tamque epistulam, in quibus ex illa mitin neglecta ' est, mitta-
p. 155.1 De hiatu in oratoribus atticis et hist0ricis graecis Fribergae 844, 2 Die ait B. III, 1, 379,4.3 CL Blass. l. l. p. 397, ann0t. 4 et .
mus, in quarta epistula, quam lassius qu0que Dem0sthenicam esse negat lex illa diligenter bservata est λ), in Secunda et prima, quae epistulae a lassi Dem08theni adscribuntur, est vi0lata. Blassius enim quamquam de secunda et tertia epistula l. l. p. 391 haec pr0p0nit: -Εbens is da rhythmiselle Princi de Dem0sthenes geWahri , tamen in ann0tati0ne huius paginae quarta ipse hau didit: Rhythmisel anst0ssi sin im 3. Bries nur 2 Stellen
in viginti ex igitur secundae epistulae paragraphis c0ntra legem illam quinquies pedeatur de prima autem epistula lassius dieit p. 396 3): - Αnst088ige laten k0mmen nicht 0r, Hausian genv0n urgen etWa 15. Deinde nimia quaedam similitud in c0mp0nendis sententiis est c0nspicua. Maxime enim auet0ri epistularum illud in deliciis est, ut sententias ita struat, ut semel vel Saepius negative, tum ver affirmative eadem res explicetur. Ita leguntur p. II, 11
ri ρυς sic ς. Animadvertendum autem est ultimam particulam aliter atque antecedentes annexam esse. Nam cum adiectiva et participia i dira κέτα, mri δειον ευνουν, πεπρGI GTευμενον cum si ενρ σενε 0niungenda Sint p0Strem Structura ita mutatur, ut fruρχοντα Π0n X ιε Dei σετε pendeat, Sed 0lum ευρησετε intellegendum sit qua re ine0ncinnitas quaedam nascitur. Similiter atque in exemplis supra pr0latis ros se habet ep. III, 2 eq. εκεῖ
Etiam in enuntiatis relativis epistularum auct0r eandem rati0nem sequitur. Scribit enim ep. II, 18haec: εις τε γαρ et cotiν
membr0rum c0ncinnitatem vel parallelismum, ut ita dicam, praebet 1 Ibid. p. 394: isDeriniatus is vermieden, das rhythmische ringip
43쪽
Drmulam quae est 1 τ' I cum diligentia quadam adhibitam esse in secunda quidem epistula septies, T 8, 11, 12, 1 bis in tertia ter g 4, 14, 37, semel in quarta, est. Deinde haud pau
De particulis primum h0c 0tetur ab auct0re epistularum in initiis sententiarum γὰρ particulam imprimis e0niunctam cum negati0ne o vel in usque ad satietatem adamari. In secunda
Oκνι Ga - ταυτα), in quinta epiStula ter g 1, 2, 5, in sextan0 exstat. inde initia enuntiat0rum varietate carere satis apparet. In usu earum v0cum, quibus enumerati0nes intr0ducuntur, nulla sere disserentia cum m0d Dem0sthenie statuenda est. De-m0 Sthene plerumque i ροτον si εν - πειτα 01M88 particula δε), tum πρευτον ιεν - εἶτα dicit. In epiStuli bi πρῶ0ro μεν - εira 0missa particula δε legitur, ep. II, 17 Sequitur autem ετιδε et p. III, 13 Deinde Semel etiam siclLστα ιεν - ira ep. II, 19 invenitur, cum qua larinula c0mpares r. 20 1 et r. 23, 114. 0nser Sehulgi diss. l. p. 64 seq. qui omnia alium enumerati0num exempla apud Dem0sthenem exstantia c0degit, et ari0Wae dissertati0nem, quae est Bemerkunge gum praeligebrauch de Demosthenes mi Beruehsielitigian andre altischer Redner, in pr0gr. Pless. 1883, p. 13, qui summatim hanc quaesti0nem tractat. Semel in c0niuncti0nis tu usu Gndimur et quidem in locutione quae est δῆλόν εστιν υς. Legimus enim ep. IV, 3 haec: osv - , λουσιν οἱ θεοὶ, φλον tu προλέγουσι. Nam maxime
usitatum est δῆλόν εσHν οτι id qu0d etiam p. II, 14 reperitur:
apud Dem0sthenem δῆλον ora vel di λονύει legimu exceptis, quantum inveni, tribus his l0eis, r. 8, 16 υδ' κειν γε δῆλύν
44쪽
Inusitata haec qu0 liue l0cuti est γε vi σε rci dῆλον υ σφοδρα δεῖ Ducit r. 23 14 similiterque I2. Praeterea autem δῆγλον cum et participio e0niunctum imprimis apud li0etas saepius inveniri n0tum est, ut etiam apud Dem0sthenem r. 23, 18
L0beckius in e0mmentari ad hunc versum addit haec: Singulare est et lim addubitatum se di pro is vel Ia di , sed satis munitum Nicandri exemplo Alex. 2l - Dem. p. V, 1490 uoiati ' ιν υν. haeserus Ire di scribi vult. Addere liceat 0cutiones quasdam minus usitatas, Veluti p.
se φεν δε ἐν permagna est cumulati negati0num p. II, 9, p. lj, 8, p. I, 6 8. Ita a c0mmuni rati0ne dicendi recedunt c0mplures
tiarum diximus, etiam inde intellegi arbitr0 epistulas temp0re 0c0mp08itas esse, qu Dem0sthenis rati dicendi 0ruit. Quamquam multis l0eis epistularum auct0rem in c0mp0nendis Sententiis suum qu0ddam institutum consequi vidimus.
Haec habui de Dem0stheniearum quae seruntur epistularumsdu quae dicerem: per lare ut pistulas a Dem0sthene abiudicandas esse periti0ribus perSuadeam. P08trem restat, ut de auct0re vel p0tius de auctoribus epistularum pauca dicamus. Quaeritur enim, Sintne mnes ex epistulae eidem auct0ri adscribendae. Serm0nem quidem per omnes epistulas eundem sere esse videmus. Ut Singula quaedam asseram,v0 quae est i rra in c0nclusi0nibus et epistulae tertiae et primae adhibita est; item larinula a 2 io dico ουντες pariter in tribus primis epistulis, l0cuti quae est ri τινι εἶναι et p. II, 20 γαρ ετ ετεροι ἐσι ia et ep. I, 15 ci ' stia ἐστιν invenitur; ut ep. I, 16 ita etiam p. IV, 3 explieatur Atheniensibus austas 80rtes raculis datas esse; 0nsera etiam p. III, 34 πολλῆς ἐστιν Di γε ia 1 ε Gro et p. IV, 11 gr&ρρι σέας ιεστύς tum l0cuti quae est τρε ιειν εἰς κεφcuriam, de diis dicta, et p. IV, 10 et p. VI, 1 tradita est. Ne quartam quidem epistulam tantum a tribus primis epistulis distare arbitr0r, quantum Blassius ii quidem putare videtur. Omnes ver epistula n08tras e temp0rec0mp08ita esse cense0, qu Dem08thenis genus dicendi in usu
erat id qu0 Blassius ipse pag. 394 de quarta epistula c0ncedit: Das Sehrisistite is als gleieli anchen nectite Reden in inerget versasst, W0 die Principiet de Dem0sthenischen Stiis imGangen n0eli in BeWussisein lebten. Attamen si serm0nem mittimus et res gestas in epistulisc0mmem0ratas t0tamque rati0nem rei tractandae c0nsideramus, sine dubi secunda tertiaque epistula l0nge praestantissimae Sunt; quas quidem ab e0dem auct0re c0nsecta esse manifestum est. Vidimus autem huius auct0ris eientiam e0rum temp0rum, quibus Dem0sthenes vixit, haud medi0erem esse eumque artem rhet0ricam pr0fiteri. Tamen dem0nstravimus eum et err0re c0mmisi88 et rhet0rica de adamasse, ut etiam l0gicam rati0nem neglegere n0n vereretur. Sed etiam el0quentiae magis magisque c0rruptae vestigia invenimus, quae mai0re libertate in epistulis permissa excu- Sari n0n 088unt. Dem0Sthenis autem serm0nem auct0 imitatus est et n0nnull0 l0e0s ex eius rati0nibus in epistulas transtulit. Secundae tertiaeque epistulae in universum imilis S prima, quare eiusdem auct0ris eam esse arbitr0r. Haud ita certa res est de quarta epistula neque diiudieare aude0, sitne haec qu0que epistula auet0ri trium primarum attribuenda. Quintam alius cuiusdam auet0ris esse putaverim. De sexta denique epistula, quia brevi0rest, certum iudicium serri n0n 0test.
45쪽
Quid viri docti de Dem0sthenicarum quae eruntur epistularum fide et uet0ritate sentiant Testim0nia veterum
De rdine epistillarum 12 De quinta epistula 13 De ordine quattu0 primarum epistularum 15 Ad quem epistulae missae sint 15 De secundae et tertiae epistulae argument0 16 De rebus in iitraque epistula e0mmem0ratis 16 De causa arpalica De ceteris rebus et viris de Lyeurg eiusque liberis, de aliis
De surtis 26 Quid inde de uet0ritate utriusque epistulae c0ncludi 0ssit 29 Secundam epistulam rhet0ride ad c0mm0vendam miseric0rdiam c0mp0sitam SSe explicatur 30 Quomodo tertia epistula instituta sit dem0nstratur ... 35 De disp0siti0ne tertiae epistulae TSingula quaedam 38 Epistulas esse rati0nes sub larina epistularum exp0nitur . 42 De prima epistula 42 De quarta epistula 45 De sexta epistula 46 De sermone epistularum TDe delectu verb0rum TD 0rnatu et figuris 61 De 0mp0siti0ne sententiarum 1C0nclusio T
Albertus euper Dresdae die X ante al. Apr. anni . . quinquagesimi septimi natus sum patr0 0beg0tt0 matre ilhelmina e gente ichertiana, qu0 amb0 vivere laet0r. Fidem pr0fite0r evangelieam Litterarum rudimentis imbutus gymnasium Dresdens qu0 est ad sanetam crucem Huitschi rect0re tredecim ann is natus adii. Septuagesim septim h. . anno maturitatis testim0ni accept Lipsiam me c0ntuli sch0liasque requentavi
Arniliti Braunii, Curtii, Dr0bisellii, chsteinii Gardinausenii, Heingit Langii, Lipsit Meyeri N0rdenti, Ribbeckii,30igiti, Wenchii, Windisellii, undtii Zarnckii Pr0seminarii philol0gici sui s0dalis, seminarii et phil0l0gici et Germanici et paedag0gici exercitati0nibus
per c0mplura semestria spatia intersui. Ad s0cietatem antiquariam Grai)cam ipsius Langius ad Latinam benign aditum mihi dederunt. Quibus viris d0ctis mnibtis maximam gratiam habe0 Semlierque habeb0.