Adversaria in Aeschyli Prometheum vinctum et Aristophanis Aves, philologica atque archaeologica

13쪽

I cpsit τε so δὲ H3 7 tελειν Πισ2ολας, εις οι Παetis ἐφεHO, όνδε Προς δεραις υ φύλοκ 2V3ινοις τον λεωργον υ χοαιεια tici ντινων δεσ/ων ἐν assa κτοις Πεδαις. Verba, quae ultim versu leguntur, non librorum nasci .aeschyliorum nituntur 1ido, sed e scholi adoristophanis Ran. s. 27, ubi hic locus citatur, sunt petita Codices praebent ἀδα/ιαν- et ινοις et δα/tαντι ναις Vel δα/ιαντίν=7ς ἐφροιν vel ἐ- δαισιν Vel ἐδαις ἐν θρήκτοις πέτραις, ita quidem ut ἐν in nonnullis non ppareδt. In cod. Guelph. ἐτραις erasum est et in Vindob. C. et Farn in λέγω mutatum ab iis, qui in repetito vocabulo Osrenderent. Quivis unus, qui 3ccurate pensitaverit, quantopere codicum lectiones consentiant et ab ea, quae a scholiasta Aristophani tradita est, discrepent, illi codicum consensu plus tribuendum osse censebit, quam scho liastae laudandusque Schneideriis, ceteroquin ille non sane laudabilis eschyliarum reliquiarum editor, quod, quum priores Promethei editores, Opinor eam imprimi ob caussam, quod scriptura codicum Scr. hunc locum apte restitui non posse

putarent clibrorum inscr. 3uctoritatem non curδSSent, contrIrium iniit viam, scripturam, quae in Scholio Aristophani servata est, conjectori deberi judicans. Sed quam ipse probavit codicum scripturam et qua eXcogitavit interpretntiones, stare eae haudquaquam possunt. Scripsit autem ἀδαριαντίναις ΠόM70ιν αρρηκτοις ἐἔθαις, quae Verba sic explicavit remit stuliternen sesten an en Felson boim inschlagen in die solben nichi erspi ingenden essehi de init olchen die denFelsen nichi 'in enlreisSen Iliad. Quae si stare POSSent,

14쪽

saltuin εα ισιν esset Scribotulti m. si . Essendii Lex. Sosilio cl. Vol. II, P. V qq. - Urbi χαυνοις ἐν Πετρινoto P quae S. 561 les uitur, cuni iis, quae hoc loco P subinde accuratius Xponuntur, coniti OSili jure licet unier . Pronte ili eum non soliun nerei vinculis nil rus, in suisse usfixum sed inriti titie I sa cortius certe e liarte luasi Dalilectonte constri 'luiti. Similiter Promethoum in Caucns vinctum , inXerni

Euanthus iii tumiit Jovis Pelusiotae iuste chille uti III, S:

'ral, ccurule Sigitiscatum esse censeo, cujus enm ipsam Scri litui Rin unice Verum esse arbitror, quae in editione I Obor

lolliana reperitur: iadtis αντι ναις ἐίδαις ἐν αρρύκτοις Πετραις. De hoc uno dubitare licet, utrum adus axetίναις Scribendum sit an δαι αντίνοις. Pi ilia Scriptura facit librorum Scr. Et numerus et BuctoritaS, pro huc luod minus usitata est O cuti ἀδα3 ανet νοι iirsu , de qua ille riderici acob si annot. nil nihOl. Graec. Τ. III p. 622. Illa Scriptura recepta hoc dico Robur esse Prometheiem ex nullato δουis ad ιι 'emtilli sau lum si mo iraculo ita, simul rupe in se tigili circum datus sit. idetur nutem Prometheus in aliquo ruitis hiatui, istius suisse in ut pars tantum corporis promtiteret et in conspectum Veniret. Uucle sententia, in prol)ntulo est itum, istium egregie quadret nil id, quod pluribus de caussis procorto Sunii potest, Promethei lini grationi quandum ligneum Oculi eorum, qui si ectab3nt, subjectam suisse. Uunni iningi nem, Si nostr sententi probata fuerit, licebit ii comparatani sui,Se statuere, ut sola laterior pars exhibita esset et is, qui Prometh um 3 rebat, non in ea, odorimo eam in hiatu rupis et S iretur; quae ratio vel per Se plurimum δbel, quo Se

commende l. -

15쪽

'Eγνωκα et oiς δε κουδὸν κτει πειν χω. Versus 4 quum diu in suspicionem esset Ocatus et Igili multoque per tentatus a iiii doctis, nuperrimo XStit rurit qui omnino sanum esse censerent. Et Carolus quidem inc Ol- mannus in Observationibus in locos aliquot Promethei Les cli)lei, Soli quellis n. 183 4 in lucem emissis, p. 24 l. Versibus 49 et 50 hanc subesse censet sententium: Omnia sicitcntur, PrGetermιam icod a diis nou spicitur, et i su urbituatua gaut liber enim praeter δουem est nemo. Constructionem versus 49 hunc esse: In ανθ' una οι Πλὴν Eois κοιρανεὶν ἐπραχθη. Oristum Πραχθη rem usu cognitum signis cantem idem, quod δυναται, valere, sed ita ut ille rem nil creden dum suciliorem reddat. Cur κοιρανε ii converterit Suo iarbitria ιιι agere haec assur Winckelm annus: primum, uit, quod VerSU Sequente, quippe qui liiijus causam contineat, Iupiter non rex Sed liber eam ipsam ob causani, quia de eadem re hoc versu dictum sit, appellari videtur deinde quod, quilui pendere ab aliquo e res et homines hoc verbum signiscet,iS, α ιHo uou alienae quidem sed tarneu Suae es pendent, si id quod hoc loco sit, ex ipsa sententia id apparet, recte dicitur κοιρανε . Contra Schneideriis sic interpretatus est:

16쪽

p. 1l, locum collit, sic explicans: at omnia sucin . . per secta, constiuita, data cuinaui pei petilitate arguitienti duce: tibi leo Vulcane, Iuic uni consubulor Robur, ciliis diis Praeter inperare diis, fluod solum penes ovem uora item alios deos est. Men leni loci hanc esse ii Juppiter Guemadmodum imperitandi munus cui tu obsequaris administrat sic tu Iugitanti contentus artem exhibebis. Etenim non tu ovi imperas, sed mycrat rapstiter tibi. , - rustia. Ocus enim quin vitium axerit, dubitari nequit. Scribendum autem Pro Ποαχθη Si πραθε ut mens loci 3ec evadat: Omnia υendit h. e. 1 servitute sunt praeter imperare diis, liberenim et sui juris ιem est praeter ovem. Quivis uniis Senserit, quam gregie hac inendatione receptu singulis verbis VerSus 49 responSura sint singula veri, versus 50; nam locutio

ἐλευθερος οτι spectabit ad ἐπράχθη ut χνην hoc ad n λ ην

θεοισι κοιρανεω. Simillimus est locus, qui legitur Choepho rorum versu 902:

χμῆς πραθην ων ἐλευθέρου Πατρος, ubi et verbum ραθῆναι eodem significatu metaphorico ad hibitum est et eadem ratione vocabulum ἐλευθερος oppositum verbo ραθῆναι. Oristus ἐπρι θ ad id tempus Spectat, quo munera inter deos distributa erant, qua de re Verbo λαχεiν proxime praegreSSO Significatum erat. Verba, quae modo emendatiora dedimus, tum ad ea, quae Robur il Sum VSS. 46 et 4 dixerat, probanda serviunt, quam nil demonStrnudum, inutile esse optatum Vulcani post illa prolutum s. 49. Etenim

Si revera omnia munera, excepto uno impeii in deos, quod pone Iovem Orat, in Servitute orant, vix ptum erat dicere, ipsum nrtem esse, quae Vulcano labores renViSset, quum potius universa deorum reliquorum condicio in caussu esset; et, etiamsi suber errarius non esset factus Vulcanus, tamen in unu lancturus suiSSet, quo 1on minu nrte, quδm reVera profitebatur, Servus Ovis redditus suisset.

Prosertur conjectura de as. 258.

17쪽

Oυ αλλ γ χυδεν Πλην ταν κεινω λκI. Particulae γε rationem reddere sui luit uari ungus in doctrina particularum, Τ Ι. p. 392. Sed vide an scribendum sit ot κ

πρασσοντceς 'γώ δὲ ταυθ' πανz pyn Oziast x M. Postremi versus Secundum edent quum in mendo cubare recte intuerent, Vario modo sanare conati sunt viri docti.

Inter quos eximia laude dignum judico Carolum Reifigium, non quod veram ipsum loci admodum vexati emendationem repperisse censeam, sed quia viam monstrasSe mihi videtur, qua quis ad veram loci scripturam inveniendam pervenire possit; cis apparatus critici et exegetici in eschyli tragoedias, Halis Saxonum a. 1832 editi, Ol. I. p. XII. Eam nutem ipsam viam ego et ipse jam antequam mihi nota esset Reifigi sen tentia ingrediendam esse videram, id quod ideo commemoro, quod hoc nostr consensu rei ipsi magna verisimilitudinis spe cies conciliatur. Sensit autem Boisigius, et de glOSSemate O gitandum esse et personae significationem exspectari. Scripsit igitur:

non requiri in hujusmodi transitu δε particulae ligamentum existimans Mihi contra legendum videtur:

quae et sucilior est emendatio neque profecto minus Pin. Elucet autem quam facile vocabulum δε sic usurpatum inter pretationi ansam dare potuerit. Rurior enim est hic juS Sus.

Et eri potest, is ut, quemadmodum hoc loco turbas effecit, ita infra in caussa suerit, ut Vs. 74T: Π γα τι λοιπον τὴνδε πηιιατων ρε ς; Choro, non Ioni, adscriberetur Certa tamen vocabuli sub stantive sic dicti exempla apud Λeschylum quod ego qui

18쪽

p. 1l, locum cepit, sic explicans: at omnia factn . . per secta, constituta, lata cuinam perpetuitate algumenti duce:

tibi deo Vulcane, quicum constabulor Robur, ciliis diis Prae

ter ini perare diis, quod solum erae Jovem non item alios deos os l. v Menteni loci hanc esse: Juppiter auemadmodum imperitandi munus cui tu obsequaris administrat sic tu Iugitanti contentus artem exhibebis. Etenim non tu ovi imperas, sed imperat ust 'iter tibi. - Frustra. Locus enim quin vitium axerit, dubitari nequit. Scribendum autem Pro ἐποαχθη Si πραθν , ut mens loci haec evadat: multi υendit h. e. in servitute sunt praeter imperare diis, liberenim et sui juris eiu est praeter δουem. Quivis unus Senserit, quam gregie hac emendatione recepta singulis verbis Versus 49 responsura sint singula verba versus 50; nam locutio ἐλευθερός ἐστι Spectabit d Πραχθνη, ut nil ad πλκὸν θεοισι κοιρανεia . Simillimus est locus, qui legitur Choepho rorum versu 902: χῶς ἐπραθην ων ἐλευθε θου Πατρος, ubi et verbum πραθνῆναι eodem signisicatu metapb Orico ad hibitum est et eadem ratione vocabulum ἐλευθερος oppoSilum verbo ραθῆναι. oristus ἐπραθη ad id tempus spectat, quo munera inter deos distributa erant, qua de re verbo λαχεiν proxime praegresso Significatum erat. Verba, quae modo emendatiora dedimus, tum ad ea, quae Robur ipsum VSS. 46 et 4 dixerat, probanda serviunt, quam ad demonSu3ndum, inutile esse optatum Vulcani post illa prolatum s. 49. Etenim

Si re era Omnia munera, excepto uno imperi in deos, quod penes Iovem ernt, in servitute erant, Vix optum erat dicere, ipsam artem esse, quae Vulcano labores creaViSSet, quum potius univers deorum reliquorum condicio in caussa esset; et, etiamsi suber errarius non esset factus VulcanuS, inmenmunus Rcturus suiSSet, quo non minus 3rte, quam reVerδprofitebatur, servus Oxi redditus suisset.

19쪽

Oυ αλλ γ Ῥυδεν λην ταν κείνω λκῆ. Particulae γε rationem reddere sui luit uari ungus in doctrina particularum, Τ Ι. p. 392. Sed vide an scribendum Sit: ἐκ

Inter quos eximia laude dignum judico Carolum Reifigium, non quod veram ipsum loci admodum vexati emendItionem repperisse censeam, sed quia viam monstrasSe mihi videtur, qua quis ad veram loci scripturam inveniendam pervenire possit; cis apparatus critici et exegetici in Aeschyli tragoedias, Halis Saxonum a. 1832 editi, Ol. I. p. XII. Eam autem ipsam iam ego et ipse jam antequam mihi nota esset Reifigi sen tentia ingrediendam esse videram, id quod ideo commemoro, quod hoc nostr consensu rei ipsi magna verisimilitudinis spe cies conciliatur. Sensit autem Rei sigius, et de glOSSemale cogitandum esse et personae significationem exspectari. Scripsit igitur: πρασσοντας αυτος ταυθ' πανα ἐπιστα/ιην, non requiri in hujusmodi transitu δε particulae ligamentum existimans Mihi contra legendum videtur:

πρασσοντας ὁ δε ε . . V., quae et tacilior est emendatio neque profecto minus Pin. Elucet autem quam facile vocabulum ἴδε sic usurpatum inter pretationi ansam dare potuerit. Rarior enim est hic ejus Sus.

Et seri potest, is ut, quemadmodum hoc loco turbas effecit, ita infra in caussa fuerit, ut Vs. 74T: II γα τι λοιπον τὴν δε πημάτων θεις; Choro, non Ioni, adscriberetur Certa iamen vocabuli sub flantive sic dicti exempla apud Λeschylum quod ego qui

20쪽

ilem Pinna, Odio non opprima uir. Sol lio nillil ros est; sunt enim jam piri olim qui tunc si qui uir singi cum Sol,li O- lom illi a certissimi oracli in 'Ss. 30 et 10 12, ut de aliis