장음표시 사용
41쪽
trectatione a furore liberaverat. Quod si sit, jure poeta unimia brevitas et negligenti dari crimini potest. Sed non dubito, quin illa vox aliter explicanda sit. De sui ore in iis,
tune praecedunt, expreSSi quidem Verbis, Sermo omnino nonsuerat. Contra jam s. 29 et 29 narratum erat, Iovem subsorma tauri rem habuisse cum Ione in vaccam mutat3. Onos dubium, quin hic coitus non irritus suerit conceperat Iohaud dubie et per longum tempus insantem utero tulerat, donec tandem post adventum in Aegyptum Iovis illa contrectatione enixa est. Ex hac interpretatione ευς ετ απιω χωθι Undemum gravidam reddit Ionem, sed partum solvit, et Verbum τιτίει sensu 9tiori dictum est. Eodem modo rem et insor mavit sibi et ver expressit Ovidius, qui, postquam Metamorph. l. Ι, s. 600 do concubitu multo prius locum habente significavit et ad postremum de Ionis in Aegyptum adventu locutus eSt, Sic ergit s. 49 sq.: Hinc Epaphus magni genitus de semine tandem creditur esse Iovis. Neque aliter Aeschyliis videtur tum statuisse, quum Prome theum Vinctum composuit, cujus tabulae loco, qui legitur indea s. 666, quod apertis quidem verbis nulla menti si coitus qui eo tempore suerat, de quo ibi sermo est, acile condo natur Ioni de semet ipsa loquenti. Quae si vera est sententi3, 3pΡ3ret, Oc3bulum θυσια polita de eo esse capiendum, quod Justyiter manus contreetatione Iouem neve liberaυevat, ni Susorte quis mavult de Epaphi liberatione ex vinculis, quibuSquasi tenebatur in utero degens, intelligere. Haec huctenuS. Iam ut ad locum Promethei redeamus. fit illud. quod supra
42쪽
postulavimus, quodammodo, si mira explicandi ratio accipitur, quae Schneidero in nientem Venit Vocem γεννηJtατω cum vocabulo κεῖ et νον construendam esse docenti, ita ut Vocabit tum ἐς Huννυον ni Vocem rati vina referretur et Epaphus di ceretur is esse inter liberos Oxis, qui niger esse l. Quod noquis faciat, Verendum non est. Locus corruptus haud dubio sic scribendus
Vocabulum eliam apud Sophoclem Ajac. s. 631, reponi posse, significavit Obeckius Paralipom Gramin. Gr. p. 55S.
Agitur de Vs. 1015. 1υδ αδ α γαρ έ φρονουντι ιν καλως ciυτὴ καθ' αυτήν ουδενος μιεi ν θίνει. Haec verba quum alii in Viti esse Sibi persuasissent o ειον pro ιειζον reScribendum SSe cenSentes, isti conati sunt inter pretando servare. FruStra. Recte enim G. Hermannus Halmii, qui et ipse in Lectionum eschylearum articulas a. Ι 835 in lucem emissa Vulgatae scribendi rationis patrocinium Susceperat, censorem gens in diariis cliolast Zimmermanni 1835, p. III 5 monuit, Verba υδενος tεῖζον σθένει Significare: alidior est nihilo sensum autem OStulare, ut poetam dixisse statuere mus, superbiam tu irmiorem esse nihilo Vel sic tamen non est opus, Vocem tεiζον mutare in rator . Od interrogationis signum, non punctum majus, collocetur in sine versus.
43쪽
44쪽
postulavimus, quodammodo, si mira explicandi ratio accipitur,
quae Schneidero in mentem Venit Vocem γεννηJtia Tm cum vocabulo κεχιοινον construendam esse docenti, ita ut Vocabit tum gro vi Πον ni Vocem hyria Io a res erretur et Epaphus di ceretur is esse inter liberos Iovis, qui niger esset. Quod nequis faciat, Verendum non est. Locus corruplus haud dubio sic scribendus Esro νυ/ιον 'λ ων Λιος γεννM, ατ υντεξεις, κελαινον Erio πον, V ramo ΠΡ Πεriae ete.
Vocabulum etiam apud Sophoclem Ajac. s. 631, reponi posse, significavit Obeckius Paralipom Gramm Gr. p. 55S.
Haec verba quum alii in Vitio esse ibi persuasissent of εtor pro ιεiζον reScribendum Sse censenteS, alii conati sunt inter pretando SerVare FruStrδ. Recte enim G. Hermannus Halmii, qui et ipse in Lectionum Aeschylearum articulas a. 1835 in lucem emissa Vulgatae scribendi rationis patrocinium Susceperat, censorem gens in diariis scholast Zimmermanni 1835, p. II 15
monuit, Verba ουδενος ιε ita οθενει Significare: alidior est nihilo sensum autem OStul3re, ut poetam dixisse statuere mus, superbiam ira firmiorem esse nihilo Vel sic amon non est puS. Vocem stεiζον mutare in rato ν, Od interrogationis signum, non punctum majus, collocetur in sine versus. -
45쪽
47쪽
Paratur di ius ad ea, quae Cap. II et III disputabuntur. Agitur de I s. 15. Inquiritur, retras επιγραν , quae est Post V 222, utrunt ex Diente poetae posita sit, an ninus. Disputantur nonnulla de ratione cantici I, pupa cantati, quod legitur inde a s. 227. Prosertur conjectura de Is 247.
Vs 202 sqq. Upupa, de avibus verba saciens,' has Sesacili per convocaturam esse, affirmat his verbis il
48쪽
Quibus iii anapaestis num Verba καθαρα χωρε etc. reVerusint a poeta συνδετως subjecta iis, quae praecedunt, penes eos judicium esto, qui tam felices sint, ut, asyndeton pud poetas scenicos ubi aptum Sit, ubi non sit, se certo Scire, sibi persuaserint. Ex me quidem sensu hoc loco ptum non
est idemque illud certo scio facillime sublatum iri loco hunc
Post Vs 222 in codd. Scr. et nunc reperitur et jam a scholiasta inventu Si παρεπιγρατο αυχει τις et αυλετ mBudinepte, per Se quidem, nam lusciniarum cantus Optime poterat tibia canendo reddi et s. 682 sq. Procne, ' postquam habitu tibicinae scenam ingressa est. id quod infra demonstrabimus accuratius, quam adhuc actum est appellatur his verbis:
Sed quaeritur, mitiae probabile. Procnen jamj illo loco ceci nisse. Mihi quidem secus videtur statuendum esse. Non O stulare illud isthetaeri verba exclamantis: o, κευ βασιλευ, ἡ του φθεγ/ια2ας Ουρνιθιου
quae recitantur s. 22 et 224, in propatulo est situm, quidni enim ad cantum pupue locum arboribus iisque axis, ut apparet ex s. 216 densum ingressae post Vs 208 spectare
possint Praeterea neque opus est, ut jam nunc Bntum edat luScinin, et nunc eam nondum cecinisse, ex s. 20 proba bile fit. Hoc enim loco quum pupa dicit καλουι εν, non Sesolam intelligit, ut scholiastes arbitratur, sed se simul et luSciniam. Iam vero quia pupa non advocat Ve priusquam 3nticum canit, quod incipit a s. 227 consent3neum eSt, ut nec luscinia prius canere inceperit, quum pris Sertim p3rlicipem suisse illius cantici tantum non certum sit. Ergo probabile St, ratioεΠιγραννοῦν non ex mente poetae positam esse ab eo, qui OS uerit, grammatico. Expergefacta luscinia convocantur aves Verba haec sunt:
49쪽
το οτοροτοροτορο et ιξ. 260 κικκαβαυ κικκαβαυ. τοροτοροτοροτορολιλιλίξ. Esse hoc carinen tibia adspirante cantatum, jam per Se probabile est. Apertius etiam tibiae cantum prodere videntur eae, quae insunt, voces ad alliciendas aves imprimis aptae, non illae ad Graecam, sed, ut hoc utar, ad avium linguam pertinentes Quaeritur tantummodo, hae utrum lusciniae Solius
50쪽
sint, sive, quod idem est, sola tibia expressae, an ab pupacantando expressa concinente luscinia sive tibia adpirante. Similiter quaeri potest, sintne eaedem vel similes Voces, quae infra in duobus reperiuntur carminibus, quorum prius a VS. 73Tincipit, alterum 3 s. 69, ab iis, quae canunt, avibus et luscinia prolatae, i a Sola luscinia. Qui primum nostri cantici versum ad rem profligandam adhibuerit et simul loci, qui est supra VS 5 sq. meminerit, ubi Pisthetaerus sic alloquitur Euelpidem: τι λέγεις υτος τον ποπα παῖ καλεις; ου ἀντι Ου παιδος γ ἐχρῆν ἐποπο σιαλειν; ejus nescio an animus inclinaturus sit,' ut credat, illum etiam ab pupa pronuntiatum esse. Quin, si infra, Vs 26T, Phoenicopterum deprehenderit vocantem: et osor ιξ 'etooοτίξ, fortassis hanc sententiam certissimam esse assii maturus sit. Sed elucebit ex iis, quae paullo infra disputabimus, hunc locum tantum abesse ut illam sulciat sententiam, ut alteri firmissimo sit praesidio. Illud autem ἐποποπonorio nono Nono 3pparet potuisse et tibia exprimi, et apte tribui etiam lusciniae, quippe Upupae uxori vice versa infra alteram pupam tibicinem
cognoscemus. Non dubito equidem, qui Omnes illae avium voces a luscinia sola tibia expressae sint. Quo concesso ultro apparebit, quam apte tibia tam ante ipsum nostrum canticum Sonet, unm inter 3ntnndum, quam cantu sinito. In duobus autem illis carminibus, quae infra sunt, tam miro modo In tu interrumpitur illis avium vocibus, ut Vel Ob hanc causs3m vix aptum sit, ab iis, qui canunt, simul pronuntiatas credere. Accedit ad hanc rem quod Verba παντ9ὶν ξυννοδιε των 43ιων