Adversaria in Aeschyli Prometheum vinctum et Aristophanis Aves, philologica atque archaeologica

31쪽

μαα προτιθενται τα ἐλι Πον ro et tu Isto P. Et Reifigitis qui dem . . . XXIV non dubitat, quin secundum orba Monandri, quae jure certissima vocat, Aeschylia sint naend nn tu, quo niam quomodo longitudine videntur insignis esse Spina sacra vix dicas. escio memineritne eis igius sic Statuens Verbo rum, quae reperiuntur in Et3m Magno, i. 468, 25 seqq.: Ιερον στουν, o ἀκρον τῆς OG τυος ου T in γα κεκληltator /ιεγα ἐς etiν. Videntur enim Rec non Ohun responsio

nem continere ad illam viri egregii dubitalionem, sed etiam vulgalam loci eschylii scripturam defendere, modo certum sit, o φυν nihil aliud esse nisi vel id cujus aliqua pars sit

ιερον στουν, Vel idem quod ἱερον στουν, de quo, ut alios laceam, constabat gravissimo harum rerum aestimatori Vossio,vid Epistol. argumenti 3 thologici VOl. II. p. 376 ed. II, elgrnmnanticum, quum neram Spinnm magnam Sse dicit, verὼ referre. Vis et O testus vocabuli os τι, variis modis delinilura veteribus exicographis. Λccuratius quam plurimi, unu quam neque ii satis accurate, Cyrillus pud Albertium ad Hesych. s. v. sic explicut 'Os φυς τὀ λ ,sior τέων rLONT 0W

32쪽

joctiira a Reifigio reficiu est. Ego, liuina praesertim plures libri scr. in iisque nonnulli melioris notae .pet ις rneberent Pro ς' τις, aut diu St, ex ii a Scribendum esse intellexeram: ma να κακὰς ὁ ἰατρος, set ις etc., quam ipsam Scribendi ratione in ii Schneider repertum esse post animadverti, cujus, si lanii est, 'ido nilia Olation m.

Hic locus iraeterquam quod prava interpungendi ratione Ob-SCurnius Si se deletida enim procli dubi interpunctionis signa, quae Sunt Ost συγκα timet et OSt 1 vetoυς, - dubitare licet, ubent ne i inna gravior in nanculnm dsp rS3m. Quum enim primum legi verba Mennndri, quae reperiuntur apud Athenaeum IV, p. 146 E. et apud Clementem lexandri Num, Strona. p. I Sytb., repraesentata illa et tractata a Moino io, Menand et Phil. Reli I. p. 5l, Fragm. Com. Gl ne C.

33쪽

nem continere ad illam viri egregii dubitationem, sed ei iam vulgatam loci eschylii Scripturam defendero, modo corium sit, o φυν nihil aliud esse nisi vel id, cujus aliqua pars sit

ιερον GToυν, Vel idem quod sor coτουν - de quo, ut Ilios laceam, conflabnt gravissimo harum rerum aestimatori Vossio,vid Epistol. argument mythologici, Vol. II, p. 376 ed. II, et

res erre. Vis et potestas vocabuli σφυς variis modis desinitura veteribus exicographis. ccuratius quam plurimi, quam quam neque ii sutis accurate, Cyrillus pud Albertium ad Hesych. . . Sic explicnt 'Os φυς τὀ λ νησίον των γλουτων 9άλις, φυια. Etiam accuratius auctor Etyniologici Magni

34쪽

χ0ντες, δυο ιεν καὶ δεκα ἐπιχεως, ου ονομαζουσι ανις, Vt ενὶ δ οσφυος - την δὲ σφυν καὶ Προτ/ιησιν καλουν , ἐς νονι oud'υ λια ιὸν τῶ οτά. Origine quin eadem sit vox atque ilia, non dubito Circumspiciamus usum Scripto rum imprimis huc pertinentium; et primum quidem eorum, qui pedestri ratione usi sunt. Loc Herodote suprR X- Scripto verbis στυς α κρη Significatur tute ira ea OPPOriSi rini ars, i ne ibi incipit, tibi κοιλία desinit, et ibi

desinit, etcbi κίλος iuc*it si integra, inquam, neque enim de Solis ossibus cogitandum esse, postrema verba luculente docent. Apud Xenophontena de re equestri I, I 2, equi ὀοφυς commemoratur his Verbis: Ooφυς γε διην σε α πλαzυτερακG ρραχυτέρα , 7, τοσουτο ραον tia ὀ ιππος α προσθεναῖοεται, αoν δὲ τὰ πιοθεν προράγεται. Recensentur juxta hanc corporis equini partem κρω sta α πλευρα, κενεων, ἐσλyα, ι' P0i, Ooχως, ita quidem, ut σφυo commemoratio tertio loco sat j. Ergo cogitandum est de extrema dorsi arte, sed dubitari potest, utrum de integro dorso an de Sol viva, quae posterior sententia videtur Ollucis suisse, ea, quae Sunt lib. I, segna. 2II, ex loco Xenophontis mutuati Aristoteles, teste Plutarcho de lac philos V, 17, tradiderat, fieri ποά τονι P U PUP, ὼς stiri ιν νε υς, quibus in Verbis, ut e com-I uratione, quae inest, apparet, os τυν rectius interpretabimur vivam sSeam 3 atque eadem ipsa interpretati commenda

bitur adhibitis loco Isidori, qui est Orig. XI, 1 si sacra spinax St ima perpetuae spinae, quam Graeci ἱερον osset ουν Vocant luoninm primum insante concepto nascitur etc., et , ptius eli3m, Verbis quae operiuntur in priore glossa tymologici M3gni, hiSce η στυς Nooor τυε Tiat o)ν λω /, γηγουν τυ ν

Οείων, et quadam tenus etiam Varronis pud Gellium III, I ibisce: post deinde quarta hebdomade, quod ejus virile secus futurum si, 3put et spinam, quae est in dorso, informatur; η' οστ υν τύν διπλῶν non coniane morari ni, iid Xenophonten l. c. k.ll, id quod Ι. G. Schnei lorus et plures alii sit, perfiunscrunt, scicile est dei non stratu. Nec video ninino, quo jure Papius in Lex. S. v. 'On hoc ad hunc locum Provocans ονυν διπλήν interi retetur die obcr-

35쪽

videtur enim loco Aristotelis σφυς significctre potius perpe tuati Spinana, quam inlam perpetucle Spinae, ut apud Cyril

lum idem valere traditur, quod i χις et, eandem sere vim esse vocabuli in glossa Etymologici Magni, is contendat opor tet, qui sibi persuaserit, eum, qui Singula illius partes com pilavit, intellexisse, quid ignis carent ea, quae congerebat

Varronem denique spinam igniscnsse perpetunm, re certuost. Contra apud Lucianum, Lexiphan. 3p. VIII αλλος εὐ--

ribus scriptis attulisse satis habeo, Vocabulum ἀστυ per Sosolum positum est de extrema dorsi puri et de elitu ibiis, ut apud grammaticos Vocabula pixi Ουοδ cit et tαοικνου0θαι explicantes, quos citavit Schneideriis libro, qui inscribituri Das Attis che Theater esen ,, p. 234. Ad poetas jam nos convertentes locum eschJlium, cujus in gratiam haec niniudisputamus, ad tempus priuioribus tantum, ut riunt, lubris

attiisgemus. Si vera esset vocabuli, ouλα interpretatio, quae reperitur in Scholiis et τῶν re so ν στῶ, tr Pita, si ' Pictέα ocletia et Si conStaret, diis non esse oblata nisi Ossa carnibus nud3tδ, certunt esset, Vocabulum ονυς hoc loco de soluspina esse intelligendum. At prius illud ut sumamus, linguae usus haudquaquam postulat, alterum hoc ita SSe, recte ne gaverunt Heynius, . G. Schneideriis, OdOsredus HermannuS, et nuperrime salso sumptum esse accuratissime omnium de monstravit B. G. eisLius libro, quem inscripsit Prometheus uni sein Mythen ruis, p. 24 sqq. Praeterea pudoris tOphanem reperitur vocabulum, et e quidem Paci I s. 1053 de ove Surpatum, Vesparum S. 225:ελουοι ἀο κω κεντρον ἐκ τῆς ὀοφυος, de hominibus iisdem vespis, ni phiarai fragmento, quod exstat apud Aelianum Me Ν Λ. XII, , , csi . eine ii Fragm. Com. Graec. Ol. II. . II p. 955 'O νυν ' ξ ἔκρον δια κύγκλισον γυιε κίγκλουανδρος rρεσβυτου τελεε δ αγαθήν ἐπαοιδην. de Ve, une ἀγκλος appellabatur simul atque de homine. Pacis sabulae locum, qui est inde a s. 1020 usque ad VS.I055, si quis integrum perlegerit nullo attentius, mihi ad

Sentietur, opinor, ex mente Oetae υν σνυν vel idem esse quod a Jtηρια SiVe et o risi, , vel saltem illam corporis par

36쪽

tona ta in arcte cohaerere cum hac, ut illa appellata simul etiam liae sit adsignificata, et porro, eandem rationem inter cedere inter τιν κερκον et inter x ν Os φυν. Ceterum, neque hoc loco et 3 ν ὀοφυν merum Os esse, facile elucet Vesparum loco vocabulima apte aliquis interpretetur dorsum extremum,

nates, cluneS. In si agmento Amphiarai vocabuli usus idemost per se intelligitur, de ave dictum etiam caudam signisi

care. ReStat locus Menandri, quem supra exscriptum dedi mus. Hoc loco quamquam eadem prorsus locutio est at tuo loco Herodoleo, haudquaquam tamen δndem esse rem signi sicatum, in propatulo est situm. Contr eam explicationem,

quam supra deprehendimus in Elymologico Magno, primo obtutu nihil, quod quidem sirinum sit, ridetur dici posse. Sed accuratius consideranti nescio an ure dubitatio oriatur,

an omnino apta non sit. Certe quum paullo post otia αρο- α Commemorentur, ρον nutem OGToυν et ipSum sit seto et Psacrum Os speciose liquis dixerit minus apte hoc loco recenseri. Hoc certum est, XStare eti3m alteram rationem, qua quis

illa verba explicare possit litiSSime, eamque Inalogi δ, quam alius quidam locus comici poetae jam pridem in comparati a nem Ocntus raebet, admodum commendatam. In Eubulioni in fragmento, quod itidem a Clemente . . exhibitum est et nunc a Meinelii repraesentatum Fragm. Comic Graec Vol. III, p. 270, haec leguntur: αυτοῖς δε τοῖς θεοὶσι ην κερκον /ιόνην

secundum une Verba ego cenSeo loco Mennndri στυν α κραν nihil esse nisi κερκον, contrδ unm VOSSius, qui . c. i. 373 voce κάρκον pinnua Si OS Sacrum Significari opinabatur. Quod si verum est, non opus erit intuere, Vocem os φυν Perso solum Menandro aliud quid suisse quam dorsi extremam Hratem et nates. X iis locis, in quos adhuc inquisivimus, A Plini et, im et usum Ocnbuli σνυς vario modo inflecti, ut plurimum tamen id nou solia ossa signiscare, sed simul etium adjacentes tirahes. ΛΡposite M eishius i. c. p. 245 de sacrOmnia ritu, pi Alis temporibus omeri fuerit, tinna postea per durante veri a faciens Nur triti s ait, uoi nige Dunkollicit in

37쪽

ea, quae jam Supra allegata sunt, dignum etini est, quod consulatur, schol ad Theocriti Id. VI, 30 'Iovi δὲ et Ono

Pollux, post illa, quae supra ad illustrandum Vocabuluu oscyυς tJpi excudenda curavimus, ita pergens segni 18 et 183 ii α

logici Magni attinet Sacrum os magnum esSe trudentis, videri quidem potest haec notitia ex salsa interpretatione vocis ἱερον 1luxisse, o ra enim procul dubio ea locutionis ἱερον setoυν explicati est, quam idem grammaticus attulit his verbis: ὁΦιiεoovsγεμαι si θεοις, - Sed claris verbis idem ore tosta tus est Pollux, et docuit me vir naturalis historiae admodum

His disputatis satis videtur cautum esse, ne qui apud ΛΕ- Sch tum pro και διακραν os τυν Scribendum SSe χά/ι κρανοοφυν in animum . sibi inducat Non meg equidem scribi

38쪽

posse: ακραν Os φυν , et tamen Scriptum suiSSe ιακρὰν σφιν, iij atque contendo codicum auctoritate nixus. Quippe utraque locutio hoc loco eundem prorsus sensum fundit. Etenim quia de sacris et de aruspicina sermo est et quia juxta commemorantur coxae et lumbi et crura haec enim significantur voce κ .ce, probabile St, iis, de quibus loquimur, verbis spinam sacram et a Diae adjacentes imi cum ciat da commemorari. Atque hae res quin ab hoc quidem scriptore hoc loco neque bene suae, oce scpD appellari potuerint atque κοα οστρος, nua nemo unus, Opinor, dubitabit.

Sermo est de solutione Promethei et de potentia, quae ei in ΡOSterum sutura sit. Haec verba, quae Sic conStructa nemini Ossensioni suisse nisi Schneidero, mira sane re eSt, ita inter pretatus est Schuelgius: Noa sane haec ita Parcam perf-cere constitutum s. fato decretum est, ut nominativus cum infinitivo et verbo passivo constructus accusativi cum infinitivo vicem expleat; Belim annus autem sic cepit p. 31 uoluim Iot te rhasinται τελεs pos o m. novilum Parca constituta est an quum ad suem ea dueeu ut iis κοι ναι δ dilatan dam Sit του et ελεσφόρος notionem m auiae Sic haec Perjiciat. BSchneideriis contra Ost et i λεοφορος gravius interpunxit et priorem Verborum partem ita explicavit unoch is dieses ausdiose eis das Schic sal nicht ollZiehend d. i. noch asst mei ne Bes rei in durcii Versu 'he o meiner ei te das Schic salnicht elingen, n alteram tu sidio Besreiun Eu emii Len istvom Schici sal bestimini. Sed verba corrupta esse, niSi X ipsis Satis eluceret, veteris scholii accuratior consideratio do cere OSSet quod qui composuit, eum plane aliud quid prae

39쪽

9liquam conjunctionem inalem et pro infinitiVO κρανα con junctivum ex conjunctione illa pendentem. Habebat ille procul hibi hoc prae oculis:

Et sic legendum. Quid τελεον oon κραίνειν Vnleat, Scho liastes haud inepte vocabulo et tibως significat. Non opus esse τελιοφορως Scribere, Vix Si quod moneam; sed ne quis putet, ad hoc ducere τελεο post a illud, quod in editiono Aldina est, reputare jubeo, quot mendi typographicis haec sit inquinata. In codice Vindob. . esto Oisce πω τελεστ os M. quod ipsum, credere aliqui primo Obtutu οSsit, veteri scho hasta lectum fuisse. Sed injuria. Non reperiebat ille pro secto scriptum ου - πω, quod nec ferri ullo modo potest. Est illa docti alicujus librarii emendatio vulgatam scripturam nihil esse intelligentis. X.

'An suo δοκηeto δ' υiον αἰ νίδιος υιορος του ζῆν πεο τέ PVUεν. Sermo est de Argo. Priori versu quum Vocabulum ιννιδιος syniZes vix ac ne vix quidem excusetur, sed procul dubio de mendo postulandum sit, facillima quidem est conjectura Elmstrii φνίδιος scribi jubentis, in quani eti3m me me mini, quum primum ad hunc locum animum adverti, inci dere, at dubia tamen. Etenim quum non solum Vetus scho

liastes in explicatione hujus loci habeat adverbium ε α ιννης.

sed idem vocabulum etiam in libro rundeliano supra scriptum sit, jure aliqui suspicetur, adverbium aliquod eodem signis catu praeditum, quo ξαίν νζς, sed minus Sitatum notum quo in libris fuisse Iana constat, exstitisse formam dVerbi αιτὶ νη-0'όν, sed eam lexandrinorum fuisse, obeckius monuit ad Phrynich. p. 19. Propius etiam ad codicum Scr. scripturam accedit apud Hesychium obvia illa: ανγνιδία, quod vocabulum quominus admittatur, nihil obstare videtur. Sed proxima omnium est Orma ιφνηδές, solummodo B, ut altera illa,

40쪽

scriptis Graiiamaticoriun Oin. id Iohannis lex Tον. tuo. 1, 39, 30 et ι eLkeri necd. p. I 310. Hanc igitur positam fuisse uti lio poeta conjectitra est facillima et probabilissima,

Euripides Iphig. Aulid. s. 5SI Mutili.

οσλ. 7r λαπιυρρους Νεiλος αρδευε χθονα. Verba sunt Prometho ad Ionem conversi. Vocabulii in γεν-νD 3 ire ro)ν quum in editionibus Brunckii et Schuet1ii voci j γ' sta et ur a Peyrared de conjectura per se parum probabili repositae cessisset, undet lichius Observat in Aeschylum p. I 48 sqq. et ellauerus adnot. ad h. l. ita conati sunt de sendere, ut γεννη/t 9eueratiouem Significare statuerent et contrectationem eandem generutionem suisse monerent. Sed ita nimis abrupte et obscure locutus esset Oet3. Illiid ipsum, re contrectationem enndem generationem, quin certe liquomodo significatum sit hoc loco, dubium esse non potest. Et concessit ipse underlichius brevius et negligentius locutum esse eschyliim, sed hoc licuisse ei quum re omnibus nota suisset, contendit monens, enndem ipsam dicendi rationem esse loco gemello, qui est Supplicum f. 310. Omnes pium dixit vir doctus, haud dubie eos, qui spectabant, intellexit. Male quidem. Nostro loco Ioni et Choro nihildum notum est; vaticinatur Prometheus de rebus, quae suturae Sint, quod ut claris et perspicuis verbis sacere Oportebat. Aliter res se habet Supplicum loco. Quo si Chorus brevius et Obscurius locutus est ut de re in universum nota, minime sequitur, idem ut Prometheo licuerit prorsus alia in cauSS Versanti. Sed inquiramus accuratius, num LeSchylus reVera brevius et negligentius locutus sit loco Supplicum. Orationis qua de rebus Ionis exponitur, i perpetuitas haec est: