Adversaria in Aeschyli Prometheum vinctum et Aristophanis Aves, philologica atque archaeologica

21쪽

εγο δε τὴν Παρουοαν Metis do τυχην. 375 εστ αν hoc τρον si λωτ ον χολον. Verba quae leguntur inde a 4 31 us lue ait Vs. 376 iiiiiiiii in libris inscr. ita distribula sint inter Oceanum et Promethoum. ut eu quae tale s. 3T posita sunt illi assignentur. Iuno postea habentur, huic dentur, viri docti, qui contioribus fomporibus de hoc loco eo erimi, in dua discesserunt ni los,omnos illos versus Promollio continuantes ulteri duce Elms lojo alteri a parte codicum stantes nisi Iuod unus sex his Boisigium dic nonnulla ante I s. T intercidisse suspi eatur Oliori alionem quandam continent in cujus quidem caussa protulerit connus fratris et x phonis xempla. Cui imprimis Schuelyti commentarius, p. 4, Oepelinantii adnotatio illi aliuionem Vernaculam. p. 6 sq. Reifigi disputatio, . c. p. XXI s I. publici juris acta, denique uberrima Beli manni sex positio. l. c. p. 23 sqq. Mihi media cluaedam ineunda invidetur. Nam xorsus illos non Promethei censeo esse solius, sed Oceani et Promethei, ita quid in ut huic non e demum verba tribuantur, quae inde a s. 373 leguntur sed sciam inde a I s. 36 verbis ενθεν ἐκραγηοοντα Ποτε Sermonem Oceani suscipiat. Cur autem priorem versuum illorum partem Oceani esse existimem, non Promethei, potissima ea caussa est, quam Rei sigius allulit his verbis: Us 347 QT non sunt prioribus continuanda tamquam Promethei verba ab Oceano potius proseruntur e consilio, ut, si fieri possit, flatilis et Tu phonis exemplis mitigetur inexorabilis adhuc Promethei piro ciliis. Documenta autem illa exempla sunt eorum, quae diXQ-rat Vss. IS. 319. Quodsi cum Verbi Oceani τοι ci α ι ἐνTot 2ῆς αγαν Uηγορου γλωσσης ἀΠCχει o γίγνεται - hae conseruntur I s. 360 aveto ἐξεπλx ξε τά ν φλογόρων oli- πασ/ιαetων, dubitari nequit, quin Proni ethei Distruosi noletur: quod si secus esset, in semet ipso inveheretur Prometheus. DQuod nim elimannus arbitratur nihil impedire, quominus statuamus, Themidis ilium aut significare Typhoeum mi etsi

in Olimina uia pinni ala sutura comminaretur lamen Io, tantas 3m graves poenas pependerit aut qui dicteria ore emiserit,iluae ipsi Per Se Jovi ips ros κο/ Πασ/tατα IiSI TRViSSi me puniri coepta essent, quam alteri praestare putat ration m dubito num inventurus sit qui ipsi asson fiatur i, Leviores Ius

22쪽

iaceam.

23쪽

ργω δε τίνι Παθου ci ci νὀλλ σω τυχνην. 375εοτ' , sod Lyso a 'Ut λωφησ17 'λον Verba quae legitia sui itide a s. 31 us lue ad s. 376 intili in libris inscr. ita distribula sint inter eonnuni t Pr intellio uin ut ea, quae nia te s. 3T posita sunt, illi assigitentur quae posio habentur, huic dentur, viri docti, qui re contioribus iomporibus de hoc loco egerunt, in dua discesserunt ni los omnes illos versus Prometheo continuantes ulteri duce luis lirio ulteri a pari codicii in stantes, nisi quod unus ex his Boisigium dic nonnulla ante I s. 373 intercidisse suspi catur coli 1 inlionem quandam continentia, cujuS itidem caussa protulerit connus fratris et 3ptionis exempla i iis imprimis Schue i ii commentarius, . 4, Oe polinantii adnotatio diruintionem Ornaculum, p. 76sq. Rei sigi dispulatio, . c. p. xxii sq. publici juris acta, denique uberrima Beli manni ex positio, . c. p. 23 sqq. Mihi media quaedam ineunda vinvidetur. Nam xsersus illos non romethei censeo osse solius, sed Oceani et Promethei, ita quidem, ut huic non e dem uin Verba tribuantur, quae inde a s. 373 leguntur, sed sciam inde a I s. 36 verbis ενθεν κραγ ῆοονται ποτε Sermonem Oceani suscipiat. Cur ut in priorem Versuum illorum partem Oceani esse existimem, non Promethei, potissim ea caussa est, quam Reifigius ni tulit his verbis: Us 34T GT non sunt prioribus continuanda tamquam Promethei verba ab Oceano potius proseruntur e consilio, ut, si fieri possit, flaniis etr phonis exemplis mitigetur inexorabilis adhuc Promethei atro citas. Documenta autem illa exempla sunt eorum, quae dixe rat Vss. 31 S. 319. Quodsi cum Verbi Oceani τοιαυet 3ιεντοι τῆς γαν χνηγορου γλωσσης ἀΠιχειρα γίγνεται - nec conseruntur Vs 360 o αυeto ἐξεπλκὲξ τῶν φηγOPων O s πασ/issetων, dubitari nequit, quin Promethei ista j ostia notetur: quod si secus esset, in semet ipso inveheretur Prometheus. DQuod enim elimannus arbitratur, nihil impedire, quominus statuamus, hemidis silium iit significareo phoeum qui etsi

molimina nunquam ala sutura comminaretur, lamen Iovi tun ta tam graves poenas pependerit aut qui dictoria ore emiserit, quae ipsi per Se Iovi ipx7; os κοι πάσ/ια et IiSn grδViSSi me puniri coepta essent, quain alteri praestare putat ration in dubito num invenuirus ii, qui ipsi assentiatur leviore cnus

24쪽

fas ab aliis illas iam prolatas, ne multii Sim, in eo, prae-Serii in quum solae per Se non idoneae sint rei conficiendae. Λb altera vero parie etiam iis argumentis resutandis SuperSedere licet, quibus Bellinnianus eam, qu3m nos tuemur, Sententiam impugnavit p. 24 et 5, quum nimis quaesita SSe et infit ni cuivis uni vel non Onil eluceat. Unum tamen, quod p. 26 protulit vir doctus, saltem verbo attingam. Dubii l nim si nil κασιγνητο ubSque et o vel σου in Oceani ore de Promethei fratre nor possit intelligi. Nec sane injuria. Nescio memineritne a doctus verborum a Prometheo ad

Mercurium directorum, quae sub finem hujus sabulae leguntur Vs. 70 Sq.:

κρεισσον γα odit αι zi δε λατρευειν Πετραν Πατρὶ φυναι Ζηνι Πιστον ἀγγελον, quo loco Schneideriis πατρι interpretatur situ patri respectu

existimans illud vocabulum. Sed salso, si quid video signi sicant enim verba πατρὶ, κ. . . tanqumi patri meo

esse Ου Idum uitricium, . e. idem esse qui tu . O Saltem concedendum erit elimanno, illam interpretandi rationem minus lacilem esse altera. Sed non reputavit, κασίγνητον neque bene atque fratrem Significare posse frutris vel sororis filium. - Cur porro jam Verba ενθεν κραγέ Goνταί oTε et quae sequuntur Prometheo tribuenda esse censeam, nec

duo me OVent prius hoc, quod vaticinium primis hujus loci

Verbis contentum magis consentaneum est a Prometheo datum Sintuere, quam ab ce3no, qua de ro bene disputavit Beli mannus . c. p. 24, iterum hoc, quod urgumentum VerSuum

370, 3TI, 3T tale est, quod non quadret ad Oceani consi lium supra signiscatum, contra Prometheo exemplum rationis nihil valere demonstratur apprimis conveniat. Subest Butem illis verbis haec sere sententia: ti Typhoni quanquam tu huine. Dis in carbones soluto talis tantaque Iesaeviendi is mane bit, sic etiam ego, quanquam luctus exatusque δουe jubente, Nec Plane ad nihilum redigar et δου semper timendus ero. ce dit, quod, si haec nostra conjecturn probata suerit. non jam opus erit statuere, Osi s. 3T2 non dicam tale quid, si uale Reifigius Opinatus est, sed omnino aliquid intercidisse, et

25쪽

verba si δ' in απειρος et quae Sequuntii Optime tonio illo tribui poterunt, quae, Si ritecedentia Promethoi noti esse censueris, ita comp3rni esse niendum erit, ut Promo thoum ad sermonem Oceani respicientem, ut par est latuere non deceant. At enim raeVideo, ore, qui in eo, quod Pro metheus in medio versu Orationem P03ni excipit, ossen dendum esse jant atque contendant. Imon tale quid neque hujus ipsius sabulae s. 9, 2 non locum habere concedendum erit. Quod exempliam quum Carolia I nchmannus aliquando removere Onalus esset, O tamen PS Vir clarissimus, qua est ingenuitate, se errasse proseSSUS St, si . quae dixit in libris de chor system trag. r. p. 124, et de mensura ira goediarum, p. 20. Hic vero imprimi ii comparatus locus est, ut talem, si Ocare placet, insolentiam admittat. Optimo enim a poeta res sic est instituta, ut Oeeδnum Sermocinando ad tale quid delabentem saceret, quod Prometheo sacilem ad versandi ansam praebere posset. Quali de re dum Oceanus nihil sentiens loquitur, subito eum interpell3 6uSque sermonem excipit Prometheus, ut solent ii, qui in ejusmodi condicio noversantur. Hinc etiam 3gis pincet ενθεν interpretari tinde quam inde. Et haec quidem super hac re dicta sussciant; nam Boisigii judicium negantis, servens de et imaginibus redun dans orationis genus, maxime a VS. 367, in Prometheum con venire, cui jam non sit lium aliena nania lamentandi, is ne quis

probet, probatum nostrae Sententiae ObVerint, non veremur.

Hactenus Min universi loci distributione. Videamus jam do uno rius commate cillo quod viris doctis aperium vitium

vetur ipsum illud D tio ιν habet quod displiceat et mendi

suspicionem' moveat Priminii inim jam per me non nimis

26쪽

modo ullam verisimilitudinis speciem prae se erret. Deinde neque se conmienda scriptura vulgaris Vel alia quae cuti quo huic similis. Et primum quidem respectu Typhonis. Iliis enim verbis mirum esset Si Oeta exprimere voluisset: Typhoneni se imPeνῖο in uiuiu deorum ορροSutSSe; sed, si

ad vivum resecantur, Typhon dicitur omnibus diis ipsum adortis Destitisse. t hoc non est Verum. Potius syptionudortus est deos. Et in theogoni quidem Hesiodi eum cum solo Iove de imperio decertasse singitur nec plures yptionis debellatores novit vetus Scholi 3Stes, qui de illo scripsit: ουτος παλιν τείναν ιαχυν τω ΛΩ Ουνῆφε. Non dubito, quin Aeschylo nihil nisi singulare Typhonis cum Iove certamen

notum fuerit. Apud recentiore vero scriptores res Sic de scribitur, ut deos, quum Typhon OS ggressus esset, St3tim in fugam se dedisse trudant, inua in re ennrrnnda sunt qui aut Iovem solum aut Iovem et Minerv3m excipiant, - ad finem

tamen Iovem aut solum ut simul cum Minerva horrendum illud monstrum devicisse utque domuisse. Et conspirant ure artis antiquae monumenta, de quibus dixit Gerhardus Aus eriesene riechis che Vaseiabiliter,s . I. p. l. adn. 19 et p. 146. dia. 232, quamquam non nitendens ad hunc veterum scriptorum Et urtificum consensum. um neque ad Atlantem bene quadrant verba Γοιν ς ἀνet toto θε oi de Τyphone dicta. Illum enim ideo commemorari hoc loco, eque Bique hunc, quod contra deos debellaverat quanquam miro modo a poeta ne verbi quidem est signiscatum, tamen ei, qui Sen tentiarum ad nexum animum adverterit, dubium non erit. tam isse revera legimus apud Hyginum sub I 50 et apud alterum scriptorem rerum mythicarum ab Angelo M o et postis odio editum sub 53. Gesserat autem Atlas bellum ad minimum contra eosdem deos omnes, quibuScum Τyphon pugnaverat. Iam vero si poeta Typhonem dixisset πύοιν ἀνet ιGτ υνα θεoia. e ratione, qua haec Verba subjecit iis, quibus de Atlante egit, significasset, hunc non totidem dii se opposuisse quot

Typhonem. Quod num serri possit vehementer dubito. . . ec

27쪽

lesert iii id Iu3 in quod Allii S ne uni pluribus, luphon solus diis restitit. tia enini quena primus Vulograpiriis latinus

sal, IS simpliciter Titanum ducem oppellat certe ilanum dux fuit in illa pugna is ut bene dici posset Παοιν holucli/τισἔῆναι. Elucet sullem, Aeschilo illi rei si quid tribuere

voluerit, scribendum suisse liter at tuo in libris inser essscriptum. Haec si iecte a me sunt dispulula, illae, qua, supra signi sic3vi emendatione in lue earum numero nonnullae, une nne unita speciosae Sunt abjiciantur Oportet. Restabunt, ut utleri inventum jam mittam, Schnoideri conjecturae: Πας ὁ h. e. ιαντωρ, unus niten rastenni et sτασιν ς ντεστν δεο Κ, quae niSi a sacili late mutationis non commendantur. Sed dubium esse nequit quin mutatione ni

tem aequo facili rescribendum sit: Ἀλιν ζ . . ancipsam Scripturam prae oculis habuisse videri potest vetus illo scholiastes, cujus verba huc perlinentia supra exscribenda curavi, modo Staiuntur, eum diversum fuisse ab illo cujus Verba ab uno ν ουν ὀ 'Dκεανoc incipientia ad s. 353 adscripta leguntur id quod utrum Verum Sit an minus, in medio erit relinquendum. Illa autem scriptura si accepta fuerit simul etiam significasse Oceanum apparebit, Atlantem iam gravia pati eam ab caussam, quod dii Se opponere nuSus esset quod non plane reticere e re Oceani erat: neque aliud quid dixisse quam hoc Typhonem rurs/ι Se OPPOSMisSe diiS, . . deorum imperio, ita ut non adsignificetur, Typhonem cum pluribus diis decertasse pugna, Sed de uno Sol JOVe, principe et quasi vicari deorum,o phonis in pugna adversari cogi tare liceat. Imperabat autem e diis h. e. OVis diis proprie solus Iuppiter, qua de re poeta mox ubi de more Suo B, quae antea dixerat, accuratius explicat, de yphone verba aciens

ε οιιι ατων ait. ἐστραπτε γοργ-ον ἐῶπις, ως et ην Λιος τυραννίδ' ἐκπέρσαν βια, sed potuit poeta suo jure dicere θεοiς, quoniam, Nuclia quam solus Iuppiter summum et liberum imperium tenebat, clamen etiam reliqui dii novi, Iovi ii cognati. imperii quodammodo erant participes, cis Vs. 228 sqq. et 3 sq.

Denique non OSSum non monere, VerbR:

28쪽

στένουGιν αλγος ικτρον. In priore hujus podi commate quum plura suspicionem O veant et procul dubio emendatione egeant, nihil tamen adhuc repertum est, quod certum dici queat, si eximiam exceperis conjecturam God Osredi Hermanni pro Noo τεναζε scribendum esse nosτεγαζε intelligentis, quam apte probavit Caroliis Winckolmannus . c. p. I 0. Inter ea, une recentissimis temporibus ad locum emaculandum praestita sunt, salieni digna est, quae cum laude commemoretur, einehi sententia verba poetae ita resingenda esse censentis: O αἰεν Nisoχον Gθόνος κρατων

cujus etiam eam ob caussam mentionem injici hoc loco, quod in libro publicata est , quem licet praestantissimum ut multi philologi adituri sint verendum est, dico Gerhardi illum, cui in scriptum est Archemoros und die Hesperiden, p. 33 et 75sq.,

29쪽

I, quo posteriore loco eti3m de ratione, qua o onuina lecti de pravata fuerit, conjectura stertur. Sed neque alteri omniati jam pristinus nitor est reddi tus. Nam quod ocem si Dcto non aptam esse judicavit atque repudiavit Schneideriis, jure secit, quod ver pro ea βάθος quae libri Medice scriptura porhibetur, quum tamen Secundum collationem ei gelianam Mediceus 'αθυe habent, Verborum in ordinem recepit, minime est audiendus. Unice verum est, quod ipsum in codico Roboriolliano reperiebatur et Ortassis est etiam in Medice O, Vocabuliun βαθυρ. Quippe sunt

set ενει tertius casus Sit nominis tha/oς quo etiam Eumenidum Vs. 495 usus est hic octa, pendens ille ex Verbo et 3 πιτναν et id iudicans, quo collisio efficiatur, an seo a tertiti enSu nominis υοα, cum Verbo ξυι 7ιίτνων construendus et Diodo rati

Dique signisicandae inserviens. Hanc posteriorem explicandi rationem amplectebatur Albertus Schusterus Cellensis societatis philologicue sodalis, qui a me de loco sanando monitus, in meam illam emendationem et ipse inciderat Dorismum regnare hac in epodo, male illum in editione ellaueriana Oblitera tum, certum est. Cum vocabulis sic θυς κελαινος juxta positis comparandum inverso ordine compositum Vocabulum tελα ti'αθὴς quo epitheto hujus ipsius subulae s. 219 ornatur I set αρου κευθ/ιων Cis eti3m S. I 03I: κνεταὶ ἀ/HI Tu ρταρου βαθη.

Sic hic locus, in quo πλανα vel λίνη, quae procul dubio

mera correctio est, vulgo cum antecedentibus verbi Construebatur, secundum ed. id et ob a ellauero, de On-

30쪽

joc uir a Reifigio reficius est. Ego, itum praesertim plures libri scr. in iis lue ii annuli melioris notae δύσις pi nuberent pro et ις jam diu est, ex quo scribendum esse intellexeram: Intiνα κακος ' larso ς, os τις Olc., quam ipsam Scribendi a tionem ii Schneidero repertum esse post animadverti, cujuS, si uinii est i si Adnotationem.

VIII.