장음표시 사용
41쪽
s Ti T. I. CONS.I.& leges ad hoc praefixas, non tamen alienandi substantiam. Usus fructus est, quoquis potest pro se, & aliis juxta suum beneplacitum fructus rei accipere, & vendere, donare &c. salva tamen substantia rei fructuariae. Usus juris est facultas utendi fructibus rei pro se tantum sine alia facultate illos alienandi, dc possidendi. Quapropter usus fructus est pinguior usu juris. Tamen
tam usus fructuarius, quam usuarius sunt Domini fructuum. Quinimo duo usu fructuarii ejusdem rei esse non possunt. Bene vero duo usuarii, si fructus necessitatibus utriusque sufficiant. Datur, etiam usus simplex facti, qui in solo facto consistit, sine quo humana vi ta conservari non potest, ut sunt cibi, vestes &c. de quo consit. 3.. s. Expresse proprium Religiosis interdictum legitur a Tridentino sej .as. cap. a. de regul. ibi. Nemini Regularium , tam virorum , quam mulierum liceat bona immobilia , vel mobilia cujuscumque qualitatis fuerint , etiam quovis modo ab eis aequisito, romquam propria, aut etiam nomine Convenor possidere, vel retinere ιsed statim ea Superiori rrodantur , Convensique incorpore
42쪽
PAUPERT A S,8ce. τtur. Nee deiseeps liceat Superioribus bona sabilia alicui Regulari concedere, etiam ad UMm fructum, vel usum, adminisiratioNem , commendarv. Admini alio autem bonorum Monoseriorum,seu Conventuum assoloro tales eorumdem ad nutum Superiorum amovibiles pertineat. Mobilium vera usum ita Superiores permittant, ut eorum supellex
sami pavertatis, quom professiora , veniat: nihilque superfui in ea sit: nibuetiam, fit nece rium eis denegetur . Aquis aliter quidquam tenere deprehensur, convictur fuerit, is biennio activa , S po a soce privatus sit: atque etiam juxta suae Regulae, ordinis Consi,utiones puniatur . Hic Tridentinum statuit administrationem honorum Monasterii non esse a Superiore aliis committendam, quam Officialibus Conventus , qui tamen ad nutum Superioris , aliis substitutis , removeri possint f hac enim sorma res Conve tus administrare voto paupertatis non re pugnat s cum res Conventus, & non tam
quam proprias administrent, nec Ductus possunt in alios usus insumere, sed in eos juxta necessitates Religiosorum, Conventus , ipso Superiore locali mandan
43쪽
s Tiri I. Coris. I. s. Itemque superioribus imponitur, ut particularibus Religiosis ea indulgeant mobilia, quae ipsis necessaria judicantur , nec statui paupertatis contraria existunt, neque Religioso sunt superflua. . Quaeritur. Ruid veniat appellatioκe
peculii pR. Peculium dictum est, quasi pus
D pecunia , vel pusillum patrimonium ex Ju- reconsuli. in leg. depositisff. de pecui. Ioannes de la Crux lib. I. de stat. Relig. cap. 3.εν m. I. dub. I. tradit Peculium nihil aliud
esse, quam habere aliquid deputatum, &sequestratum ab aliis ad utendum illo: vel jure dominii possidendo, & defendendo illud ut proprium: vel , jure solius administrationis ad illud, hoc est, administrando, vel distribuendo secundum leges praefinitas: vel, jure usus fructus tantum , utendo illius fiuctibus in suam, vel aliorum utilitatem: vel ad usum solum juris, ad suos tantum usus. 8. Hinc oritur quaestio. An paupertas religiose reddat Regularem peculii incapacem R. Dubium non est, si sensus sit de
Ieculio proprie dicto, includente jus perectum, & independens, quod est dominium proprie usurpatiun , seu facultas li
44쪽
PAupERTAS, &c. sbere disponendi de re, vel fructibus pro suo arbitrios cujus Religiosus incapax omnino a sua professione constituitur eκ Nu. a.
Si vero quaesitum procedat de peculio lat.
dicto , quoad solam administrationem , possessionem , & usum facti dependentem 1 voluntate Praelati, qui concessum usum, & administrationem restringere, & penitus revocare ad suum libitum potest, adhuc Iis est sub J udice. Duo tamen cetra sunt. Unum , quod officialibus Monasterii committi possit, imo debeat administratio honorum Conventus, patet ex dictis num. s. Alterum, quod Frater Minor est ab hac dii positione exclusus, ut in , sequentibus.
Quod difficultatem ingerit, est, os pecMlium possis Religiose privato non O tali
comedi ps. Verum prius refero formulas, quibus peculium solet practicari. Prima est, qua alicui Religioso ex bonis Monasterii, vel Parentum largitione assignentur annui redditus, quibus se alat, & vestiat, dependenter tamen a voluntate Praelati, qui portionem revocare possit. Secunda. Qua Monasterium singulis Religiosis quolibet anno certam pecu
45쪽
ιο TIT. I. CONS. I. niae summam assignat, vulgo dicta Vesti ris: sed victus est communis. Tertia. ina Novitius ante professionem in actu renunciationis reservat sibi annuum redditum pro suis necessitatibus, dependenter tamen a voluntate Superi ris , adeout dominium, δc proprietas sit penes Conventum, ipse vero solii m usum habeat a Superiore revocabilem . Quarta . Qua Religiosus pecunias sua industria, dc labore , hoc est, Lecti ne, Praedicatione adeptas , pro se retinet, dc in proprios usus licitos convertit, dependenter tamen a voluntate Superio
Quantum ad primam, dubium noria est, quod directe opponatur decreto Tridentini, dc ulterius est penitus relaxativa persectionis paupertatis, destructiva vitae communis, dc disciplinae regularis eversiva. Hinc dolendum, quod nonnulli DD. illam approbaverint. Circa secundam non videtur e controversia, sed sicut potest Superior iis cith subdito pecuniam dare ad emendum Iibrum, sic etiam ut pannum emat ad vivestiendum.1 v. De tertia, & quarta maximε dissp
46쪽
PAUPERTAs, R c. 11sputatur. Tales formulas licitas esse, nec improbari 1 Tridentino dixit Navarrus in
cast. Ne dicatis , S comment. I. de regia. n. I s.Quem sequit ut Peyrinus de subd. q. a. cap. a. s. I. Aliique apud ipsum, concordantes Concilium non probibere, quin
Superiores possint Religiosis concedere Peculia, annuosque redditus ad usus licitos , & ex justa causa ; & sub prohibitione Concilii ea tantum comprehendi, quae dantur, vel ad quoscumque usus pro libita voluntatis Religiosi s vel ad usus illicitos, vel ex injusta causa . Vertim borum opinio non regit. Siquidem Concilium prohibet
concessionem bonorum immobilium , etiam ad usum fructum, vel usum, administrationem , vel commendam ; ideb,
cum generaliter s & indesinite probibeat, non est privati Docioris dispositionem Concilii restringere, & limitare ad eam solum administrationem , & peculia , qu dantur in usus illicitos, & ex causa injusta. Maxime etiam, quod si Concilium non probibuisset , nisi administrationem ad usus illicitos, & ex injusta causa, nulla esset disserentia inter simplices Religiosos, S Ossiciales. Etenim nec Ossicialibus potest concedi adminii stratio fruinuum bono
47쪽
sa ΤIT. I. CONS. I. rum , M pecuniarum Monasterii ad usus illicitos , sed in utilitatem Conventus dumtaxat, ut declarant Butrius, & Ab- has in d. cap. Monachi. Aperta autem est differentia inter utrosque, ut ex textu allegati decreti. Quin etiam , dum Concilium ea disposuit ad reformationem Regularium , dicendum est ejus mententa, fuisse , quidquam speciale statuere supra coeteros Ecclesiasticos, quibus licita non est honorum Ecclesiasticorum administratio ad illicitos usus, ut ad commessati nes, ebrietates , impudicitias &c. 11. Et hinc peculium, seu administratio bonorum Monasterii nulli Regulari, ossicialibus exceptis, ex nulla causa, nul loque casu est permissa, juxta decretum
I a. Quae omnia a nullo inficiari pose sunt, quin resolutis a Sancta Sede repugnet . Hinc observandae sunt Declarationes a Sacra Congregatione Concilii itis contingentibus casibus editae, quas refert Fagnauus in s. cap. Monaebi de stat. --
13. Primo quaerebatur. An liceat Regulari r utriusque sexus babere οπποι re
48쪽
PAUPERTAS, &e. 13bilium administrationem , fest peculium Musuperfluam nomine Conventur , ac desuorum Superiorum licentia, s dependenter ab eorum voluntate , ac intu, adeostsint immunes
a culpa, N pama, de qua in cop. a. de Regularib. Sac. Congregatio respondit serativὰ ibi num. 6. Quaesitum fuit propositum ibi num. I. tum de redditibus annuisia provisionibus, quae sibi tu actu renunciationis bonorum Novitii reservant pro suis religiosis necessi tat ibus f tum decensibus, alii sique bonis, quae a Parentibus, MConsanguineis relisiosis relinquunturMonasterio , etiam titulo institutionis , eo tenore adjecto, ut Superiores eidem Religioso concedere debeant administrati nem illorum censuum s & bonorum, ita- ut ipse possit convertere illorum redditus in suos honestos usus i tum de pecunia ex
praedicatione , vel lectione, aut aliunde a Religioso aliquo quaesita , quam tribuunt
Monasterio ad hoc, ut ex ea emantur
census perpetui, quorum redditus quotannis assignari debeant eidem Regulari pro suis necessitatibus- Et stante praxi aliquorum Monasteriorum , in quibus usus erat, ut ex redditibus Conventus unicuique ex Fratribus, vel Sororibus assigna
49쪽
r4 TIT. I. Co Ns. I. signaretur singulis annis certa portio, sive in pecunia, sive in aliis speciebus ad hoc, ut ex ea pararet sibi necessaria ad vitam , nec Monasterium eis aliquid ultra praestare, nec issi accepti rationem reddere tenerentur. Circa quae Sac. Congreg. resolvit ut supra. 14. Secundo quaerebatur, an, cstm ne-eefaria a Superiore , etiam requisito, ides denegentur, quia Monaserit facultates non 'vetust, liceat Regularibus clam, vel, eo invito , illa sibi comparare , seis retinere
Sacra Congregatio respondit , licere, se praeessa necessitas fit ad individui fustentationem: coaeterum communem penuriam ab omnibus perpetiendam usque aded , ut δε quid privatim alicui delatum, vel ab se factum fuerit , id tune ad Superiorem recta deferri oporteor I qui ex eo primo succurrat ejur necessitati, cujus intuitu illud obvenerit, spe-
euliari aliqua necessitate ultra communem prematur'. reliquum Conventui incorporetur, es in eommunem eedat utilitatem. Quippe praecisa haec , seu extrema necessitas, cum
sit de jure naturae, nullis subest legibus, R ideo excusat a Regulae transgressione, etiam Fratres Minores 'S. Francisci, quia retissimam profitentur paupertatem 3 ut
50쪽
A in extremae necessitatis articulo ad providendum fustentationi naturae via, omni rextrema necessitate detentis concessa, ρωρει-ditur , elim ab omni Iege extrema secessitas firmemma . Haec ex Fagnan. num.
I s. Tertio. In causa Panormitana petebatur . Ruaedam Monialis praeter dotem Monaserio tributam reservavit Mi festa quinquaginta annuo pro suis necessitatibus , atque indigentiis, Spetiit a S. Congreg.sibi fieri saeuitatem tua erogandi in usus praedictos. Sae. Congregatio censuit hanc pecuniam annuam , non obstante reservatioue,
jam quaesitam osse Monoperis s id que des rendam esse rem ad manur Abbatisga et quae primam proseisiat necessitatibus Monialis Oratrieis: s quod reliquum fuerit, in usus totius Monasterii eonvertat ; ibi sum.6I.a6. Quarto.In causa Neapolitana propositum fuit Sae. Congreg. dubium, ut insta conceptum . In aliquibus Monaseriis nonnuuae Moriales censur,s annuor quosdam redditus , S proventur, seu fructus pere piunt sub diversis contractuum speciebus: sam aliqua in imarum persona emerunt ce tot redditus a personis Lai eis: aliqua ab aliis