Henrici Reiger, litt. hum. et juris cand. in academia groningana, Commentatio ad quaestionem, propositam ab ordine philosophiae theoreticae et literarum humaniorum, in academia rhenotrajectina ... d. 26. m. Martii a. 1827

발행: 1827년

분량: 64페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

LITERARI A.

is communione est sociatus; et continetur ita , ut sine consensu et societate, cogitari nequeat

Populus cs .

De praestantia talis conventus hominum, ju. re sociatorum, ipsum audiamus Ciceronem. Eum vocat: se societatem sanctam c6θ; imo a Diis eonstitutam; nam ex ea nascitur pletas , o religio, Justitis, sides, pudor, continentia, is ga turpitudinis, appetentia laudis et honestari iis, in laboribus et periculis sortitudo θλ, Quare omnium rerum, quae in terra fiunt, M. is hil Principi Deo, qui omnem hunc mundumis regit, acceptius est, quam concilia coetusque o hominum, jure sociati, qui Civitates appellano tur 8J. Nec ulla res, ne Philosophorum si quidem Oratio datur, tam exquisita, quae sto anteponenda bene constitutae civitati Θ) et necis quicquam bene constituta civitate datur bea-

,, tius Iob; nihil denique Republica carius, is nihil optatius, nihil dulcius cra . V.C,

12쪽

CICERONis ciet . Saepissime inter doctos homines mota fuit quaestio, an unquam homines in statu naturali. sve nondum civili, vixerint. Quicquid hac de re sit, nostrum non dit, tantas componere lites, qui suscepimus tantum , Ciceronis sententias referre. Hic igitur judicavit, civitatem non esse a natura, sed suis st tempus, quo extra civitatem vixerunt homines. Nam cita loquitur sustis quoddam tempus, cum in agris passim, be M tiarum modo, vagabantur homines, et sibiri victu sero vitam propagabant; nec rationeis ingenii quicquam, sed pleraque viribus corpo-- ris ist) Probe tenendum. me originem inter et funda. mentum civitatis distinxisse. Scio equidem a retentioriis bus nonnullis neglectam fuisse hano distinctionem l in. ter ea autem rite esse distinguendum , non habeo quod moneam. Ceterum quaesitum fuit de origine civitatis non Societatis, cujus illa videtur esse species. Diuitigod by Goosla

13쪽

L a T E R A R I A. II,, ris administrabant; nondum divinae religionis, si non humani ossicii ratio colebatur; nemo nup- ,, tias viderat legitimas; non certos quis ad q- is xerat liberos, non jus aequabile, quid utiliis inici haberet, acceperat. Ita propter erra- is rem atque inscientiam caeca ac temeraria d se minatrix animi cupiditas, ad se explendum v, D ribus corporis utebatur, perniciosissimis

is litibus cia .'

Causae, quae civitatibus originem dederunt. distinguendae videntur in occasionaler sit venia

verbo, quod in scholis usurpamo sive hsο-ricos, cquo nomine etiam veniunt i et si

Occasionales sive Historicae apud omnes populos non fuerunt eaedem, sed diversiae, pro diverfis temporibus, diversis hominum ingeniis et necessitatibus. In has autem causas inquirere, dissicillima est res, propter veterum monumentorum penuriam ci6 .

Praeae νa Cie. de Inu. I. a. Adde Cic. Pro Sextio e. 4et. eundem da oratore I. 9. 34 Ita vocamur a Cl. Κ. S. Zachariae r Maanuit. se eis ilitas Miraehiungen uter Cicercs inederofundones meis vom Maate. p. 63, 69. Os De Causa Finalibus, ut in scholis vocantur, ubdebimus , ubi de proposito civitatis agemus. i6 M Mille eitconstances Eeuvent a voir donne lien his laDissi tred by Cooste

14쪽

COMMENTATI Praecipua tamen causa est hominis natura, quae ita ad societatem civilem rapitur, ut citra eam vivere vix possit. Cicero etiam, humanam naturam praecipue

originem civitati dedisse, existimat; quia homo, naturali solitudinis odio, societatem qua rit aliorum , quorum causa est natus; ad quam naturalem hominum congregationem , quam expressis verbis primam causam coeundi vo

cat cir , etiam referri possunt connubia lamiliarumque conjunctiones.

- Ηomines cita loquitur Natura sunt conis si gregari I 8 ; Natura autem facti sunt ad paris

is licipandum alium ab alio, communicandum-M queis la naissanee d'une inelete civile. sans que les meae , , bres y aient et e portes par les motiis, qu on leur atinis tribue. - Mille ditarentes causes en disserenis tempsis et en differentes cireonstancer. - doni te temps aM efface te fouvenlr - oni. Pu porter les hommes h, , eunir en corps d'etat. ' E. Luzae ad moly I. N. et G. S. 927 in nota. is Semblabies aux venis, qui viennent, is on ne nitd a. et qui foumem partom oci si leuris plate, les formes des societos se rapportem h une or is gine obscure et lo intaine; elles naquirent avant la da .

A te de la philosophie. et pinstinet y em plus de pari, 4, que les speculations.'' Fertuson inuo ire de La. u

15쪽

M que inter omnes jus I9). Homines non si-- bi solis nati, sed hominum causa generatiis sunt, lut ipsi inter se alii aliis prodesse pos-

is sent cetob: nam omnes inter se naturali qua is tam indulgentia et benevolentia continen-- tur aa). Appetit homo nam hominum is genus non est singulare nec solivagum homi- is num conjunctiones et societatum ceta et is nemo in solitudine vitam agere vult, ne cumis infinita quidem voluptatum abundantia ceta .

Ad hanc naturalem hominum congregationem referri possunt connubia, familiarumque conjunctiones.

- Commune sunt verba Ciceronis animantium

is omnium est conjunctionis appetitus, procreandiis causa, et cura quaedam eorum, quae procreata

is sunt. Sed inter hominem et belluam hocis maxime interest, quod haec tantum sensu mo- se vetur ἔ ad id solum, quod adest, quodque is praesens est, se accommodat, Ipaululum asis modum sentiens praeteritum aut futurum. Ho-- mo autem, quod rationis est particeps, peris quam

16쪽

,, quam consequentia cernit, causas rerum vi is det, earumque progressus et quasi antecessi is nes non ignorat, similitudines comparat, et is rebus praesentibus adjungit atque annectit futuis ras, facile totius vitae cursum videt, ad ean εque degendam praeparat res necessarias. is Eademque natura, vi rationis, hominem con-- ciliat homini, ingeneratque inprimis praeclisis puum quemdam amorem in eos, qui procrea-- ti sunt, impellitque, ut hominum coetus et is celebrationes c24) esse, et a vie obiri velit; si ob easque causas madeat parare ea, quae adis cultum et ad victum suppeditent; nec sibi missi li , sed conjugi, liberis, Caeterisque, quos minis ros habeat tuerique debeat cas, Cumque sitis hoc natura commune animantium, ut ha-- beant libidinem procreandi, prima societas in se ipso conjugio est, proxima in liberis; deinde is una domus, communia omnia. Id autem est ., principium Urbis et quasi Seminarium Re -- publicae. Sequuntur fratrum conjunctiones, is deinde consobrinorum , sobrinorumque, quiis cum una domo jam capi non possunt. in aliasis domus, tanquam in colonias exeunt. Misis quun et Celehrationes: durius hoc videtur. Nonne P tius legendum: Conjunctiones tus) Cie. de Off. i. 4. Diuiti su by GOoste

17쪽

is quuntur eo ubia et Uni res , ex quihuais etiam propinqui, quae propagatio et soboles

ob Cicero pono eloquentiae vim causam vocat. quae homines inicivitates contraxitia quaerit enim. in Quae vis alia potuit, aut disperius h is mines unum,in locum congregare , aut L serais agresuque vita ad hunc humanum mutum ciω.. vilemque deducere. aut jam constitutis civit

M ubus leges, iudicia, jura describere ' πλει in

. a Cle. de Grat. I. g. Adster de Inu. I. r. de

orati L 9. Ne quis dieat. CDe νωι non esse hane semientiata. sed Crassi. Scio equiueta cincinenta sum o Wytaten bachio in Disp. de Immortalitate Animi, in OpMe. vol. II. p. 638b diugenter animadvertendum esse, qu dex sua, quid ex aliena persona pronuntiet Cicero. Sed an Cleero sub crassi, an veto sub Antonii. qui inquentes indueuntur, persona, suam de vi Eloquentiae explicet sententiam; an tandem In libris de Oratore non sua, sed celebriorum Oratorum praecepta posteritati mandare voluerit de quo inter eruditos eertatur, vid. U. I. F. L. Siserae , me ken δ' mil. Mais vam fraσύε Κ sten en Mere M. D. Ill. p. 493. et Conc F. A. Non mia. In opus . Over de νωagrmes Cicero in adne Rede . Mo christen ena. Amst. I 8is. inc, inquam . quaestio a me praetermitti potest, eum', quod Ne invenitur, plaestem de ut eloquentiae lo. si Ciceroni videtur tribuendum . propterea quod tu Ll. bris de Inventione idem occurrit. Diqiti Corale

18쪽

16 C o Μ M t N et L et I o Iis In isto statu nondum civili fuit quidam fie,, magnus et siapiens. qui cognovit , quae mat se ria esset et quanta ad res maximas opportunisse res in animis hominum, si quis eam possetis elicere et praecipiendo meliorem reddere; quiri disperses homin .s ini agris et tectis si vestruis bus abditos, ratione quadamicompulitὼ unum in locum et congregavit . et e 'i in uminis quamque rem deducens utilem atque honestam, o primum propter insolentiam reclamantes, dein- is de propter rationem et orationem studiosius is audientes, ex seris et immanibu4 mites reddi- t et mansuetos ac mihi quidem videtur haec nec tacita, nec inops sapientia ,, perficere potuisse; ut homines a consuetudineis subito converteret, et ad diversas vitae rati

is nes traduceret. --- Prosecto nemo, nisi is gravi ac suavi commotus Oratione, cum viri-- bus corporis plurimum posset, ad jus volui se set sine vi descendere; ut inter quos possetis excellere, cum iis se pateretur aequari, et se sua voluntate a jucundissima consuetudine re- , is cederet, quae praesertim jam naturae vim obis tineret propter vetustatem ca8J. - Inde quo- is que factum est, ut cum in dicendo laepe is par, nonnumquam etiam superior visus esset

19쪽

L 1 r E R A R I A. TVis is, qui, omisso studio sapientiae , nihil sibi is praeter eloquentiam comparasset, et multituisis dinis et suo judicio , dignus, qui Rempublia is cam gereret, videretur 29 . V Duas igitur, ut vidimus , recenset Cicero causas, quae civitati dederunt originem naturalem nempe quandam hominum congregatio. nem , et eloquentiae vim; nam quae aliae ab eo vocantur coeundi causae, uti posthac videbimus, ad causas, quae dicuntur Finales, sive ad Propositum civitatis, sunt reserendae. Fuerunt inter veteres, qui inter causas , quae civitatibus dederunt Occasionem, homi. num imbecillitatem haberent, ut Polybius so). His vero non adsientitur Cicero; negat enim expressis verbis, eam causam coeundi es

Plures alias, a philosophis propositas causas, quae civitati originem dederunt, enumerare et ad examen vocare possemuS e. g. desectum et indigentiam , communem religionem, aliasque multas) : sed quaestionis fines egredi noluimus, qua non quid aliis , sed quid Ciceroni ea de re placuerit exponi voluit Illustr. ordo. C M

20쪽

DE civITATIS RELICITATE EX SENTENTIA CICERONIS.

S. I.

suid β Felicitas eiyitatis. Ut singuli homines , ita et populi, fortuna

fruuntur vel prospera vel adversa. Qui prospera florent fortuna, Felices dicuntur, et felicita. te frui. Felicitas vero non spectatur in omnium omnino rerum abundantia et assiuentia, sed in honestarum tantum rerum prosperitate cernitur: ita

. et

SEARCH

MENU NAVIGATION