장음표시 사용
21쪽
bus mentio fit initio Epit.lxxx.& quibus Romani victis afflictisque ciuitatem dare, quam integris maluerunt. Hi quo que ut Vmbri & Etrusci in nouas tritius, Appiano teste,coniecti sunt. Sed quoniam obstricti recenti Senatus beneficio
Cinnae arma patriae inserenti opem scrre sorta sic recusau rant, hinc factu in videtur, ut ne Cinna quidem eorum caurusam, ut Latinorum, Vmbrorum, Etruscorum susciperet. Anno igitur insequenti, qui fuit V. C. DCLXVII. cum ipse, &C. Marius nullis habitis conitijs consules se renunciassent
expediam enim ut coepi, rem coniecturis in tanto veterum annalium silentio per corum factionem iterum Censores ante solemne quinquennij tempus creati: ea praecipue gratia, ut Vmbri, Etrusci, Latini, qui Cinnae,& Mario fauerant, ex
nouis in omnes veteres tribus transferrentur. De Massis,&socijs nihil ex eo, quod ultro Senatus tribuerat mutatu hoc trices o, quo Cinna reru potitus est. Anno dcinii DCLXIX. eo interfiecto Marsi,& socij, ut reliqui noui ciues in v.& xxx. veteres tribus S. C. sunt distributi. Quod notat Florus in Epit. lxxxiv. illis verbis. 'uis ciuibus S. C. sustragium datkm est,
Optimo iure scilicet e nouis tribubus, in quibus comm suffragium saepe erat superuacaneum, in omnes v. I xxx. distributis. Scio hanc vocis huius interpretationem multis duram,& nouam visium iri, sed iam faxo, Ut mollis & vetus videatur. Non enim ei solum dari suffragium dicitur, cui tunc primum eius serendi, sed cui etiam meliore quam antea conditione serendi ius datur. Illo modo saepe loquuntur veteres scriptores, hoc rarius fateor, sed tamen aliquando. Leges. n.
Sulpicia, Manilia, Clodia de libertinorum suffragijs, quaru Cice ro in prima pro Cornelio, Paedianus, & alii meminere, nihil fueriit aliud, quam rogationes latae de libertinis e quatuor urbanis in omnes tribus distribuendis,ut intelligere est vel ex una lege Sulpicia,de qua supra egimus. Plutarchus praeterea in Poplicola de Vindicio loquens, cui ius datum erat seredi suffragium in quacumq; vellet tribu haec addit,
22쪽
inde a Servio Tullo in iv.urbanis tribubus suffragium tuli Lse, hunc autem Appium,cuius censura in annum incurrit ab V.C.CDXLI.liberetinos per omnes qunciue, & triginta tribus sparsisse,quo secto est Hul.libertinis suffragium datum, ut Florus nouis ciuibus.
Vocem Ivοςολορ ὰ viro Graece doctismo damnatam Graecam es , Er qui sint Ivοτολοι. caput I I.
NITAR luc inire gratiam ab iis,qui Grae
cas litteras amant, & nomen 1 sολορ optimae notae a iudice grauissimo indicta caussa damnatum, Graeciaeque finibus excedere iussum in Grςca lingua retinere conabor. Pro tribunitia igitur potestate, qua praediti sunt omnes,qui profitentur litteras humaniores, intercedo, nec sino ciuem ciuibus ortum eradi cu ciuium albo. Quod ne cuiquam per vim, non iure tactum videri possit, testem produco omni exceptione maiorem Plutarchum in lib. de Iside & Osiride sub initium, ubi cum Musarum primam ab Hermopolitis ισιν α α κα δικαιοσχύνην appellari dixisset, ea esse ait σοφίαν δεικνυουσαντα θεια τοῖς αληθῶς κου δικαωρ Ιεῖα φοροις κομIVοτολοις προσαγορευομενοις, Sapientiam scilicet. quae diuina iis arcana reuelaret,qui vere ac iure αφοροι, acru οτολοι appellari poterant. quos, qui sint. statim docet.
vulgo 'αφορους fuisse censendos, qui κι φόνοι, essent, & s cra in cista ferrent sed qui sacra illa arcana tuae fidei credita in animo cirumgestarent; nec eos vero pro Isrοςόλοις habendos,qui sacra veste linea,candida,Mαάδεου induti incede
23쪽
rent, sed qui ita sentirent de Deo,ut nulla eorum animos scipei stitio, nulla eius cultus anxietas superuacanea occupa ret. Hinc intelligere licet quae uulgo, & communi impersi rum consensu corpori tribuebantur, illa fuisse a sapientibus ad animum relata, & καοφορον κα ἱεροζόλον ex corum sententia dici utrurnque potuisse.Qus veterum lexicorum confarcinatores,dum properant,& in bonorum autorum libris indiligentcr versantur, non animaduertentes, cx hoc ipso Plutarcni loco, ut iam nemo non videt, I ο λουe interpretati sunt eos, qui sacram diuinorum rationem ab omni expurgati superstitione,ac nimia vacantique sedulitate, in anima gestant,perinde ac incapsula quadam. Ab his deinde, qui Graecae linguae thesaurum congcssit, in errorem inductus optimam, di integerrimam vocem corruptam sibi uideri pronuntiauit,&corruptissimae eius intcrpretationi pepercit.Sed ut redeam ad Plutarchum, ille in candem sentcntiam paullo post eum corporis cultum ad animum traducens,ut philosophum ait pallium, & barba promissa neminem reddunt ;sic ne --ν quidem H MνουMMaed assidua eorum, quae in Iside & Osiride colendo peraguntur,c5templatio . QUOS aute1upra ἔκοζολους dixerat, infra appellauit ςολιταρ, ubi etiam τῆς ἱερορκlant mentio fit, deque his serendorum cistalsacrorum caerimorijs agitur, quas ab Aegyptiis mutuatos Athenienses ut alia multa, in Atticarum antiqui a. tatum libris, Deo dante,ostendemus. τολι- του meminit etiam Clemens Alexui. . l . . . vi. strom. sed certum quen- i l
24쪽
Augustales ludos,quos Tacitus memorat, alios fuisse ab iis, de quibat aris Suidas, contra quam iusto Lipsio videatur. caput I I I.
ACITVS primo Annalium de Augustali
bus ludis haec habet. Tribuni pleriis petiuere,
ut proprio sumptu ederent ludos, qui de nomine Augusti fustis additi a Lugustales vocarentur. Sed decreta peruria ex aerar io, utque per circum triumpbali ueste, terenta ν; mox celebratio annua ad Pratorem translata, evi inter ciuesct peregriuos iurisdictio enenisset. Hunc locum Lipsius cum explicaret, videri sibi pronuntiauit Suidam alludere voluisse ad hos ludos his verbis, quae leguntur in voce,αυγοντος. Α
ro viro dissentiam caussae aut leues, aut paucae sunt. Principio Augustalia. iv. Eldus Octobris celebrabantur, ut disciamus ex veteri Kalendario; Ludi autem a Suida in iv. post diem,id est in Eldus ipsas reirciuntur.Illa,Vt nomen indicat, Augusti ergo instituta;hi Tiberis. Illa a tribunis plebis edita. aut a Praetore peregrino:hi a regionum praefectis, & Sebastophoi is. Illa in Circo:hi in Augustaeo, qui locus qua in urbis parte fuerit adhuc ignoramus. Postremo Augustalia nihil aliud suisse dicuntur, quam ludi curules, aut venatio; at Suidas chorearum latum mentionem facit. Inter quae autetot erant discrimina, eadem esse qui poterant Θ Extarent v terum scripta, unde haec hausit Graecus grammaticus, res clara esset. Nuc in tantis tenebris, & veterum, qui sunt retia qui annalium silentio si diuinandum est si modo is diuinar, qui multis innititur bene firmis rationib0 hos Suidae Ludos a Comes ianis alios esse pronuntio. Ludos adhuc appello, quis ortasse ludi non fuerunt, sed choreae tantum, quas so-
25쪽
Iemnibus Principum diebus,& gaudijs regum adhiberi solitas discimus etiam ex Tertulliano, cuius verba Lipsius ipse assert ad Taciti Annal. libri. xvi. illustrandum locum .
Uera, inquit, religionis homines etiam solemnia Imperatorum ccnscisntia potius,quam lasciuia celebrant. Grande uidelicet escium ficor σeboros in publicum educere, vicatim epula)i,ciuitatem taberna habitu abolefacere . Haeccine solemnes dies Principum decent, qua alios dies
non decentc Idem vir doctus, qui pro choris hic reponit thoros,nihil me mouet. Neque enim thori educuntur in publicum, sed in templis fiunt lectisternia , & Suidas apertius, quam ut negari possit,choreas agnoscit ,non ullos in propatulo thoros. Porro choreis urbem tabernς similem factam viei que assirmat,quod in tabernis olim saltare cessent soliti.Nota illa sunt e Copa.
Ebria fumosa saltat Iasciua taberna.& vinum saltationem docuisse testatur,ut ceteros mittam Tibullus lib. r.eleg. 7.
Appulei' floridorum libri recensiti. a Caput I.
IB R O R V M Appuleij, quos vulgus a
pellat floridos,si quis est, qui, ut nunc editi circumseruntur, sententiam assequatur,nae ille Oedipus est nostri saeculi. Mihi sane cinnus quid a uidetur e variIs fraginetis, ta male inter se,ac ne male quide coheretibus, ut repraesentet ad viuu Absyrtu, aut Hippolytu si de laniatos: nec reuocari alia ratione possint in vitam,quam Aescula pii alicuius ope, viri scilicet acri iudicio,neque solum in Appulati libris diligenter versati,sed instructi etiam veteribus codicibus, quales multi sunt,ut sueruntiquos ego cum mirifi
26쪽
ce captos horum librorum lectione satis intelligam ex illorum scriptis, mirari saepe sum solitus non admouisse ad eos manus,ut uel membra eorum luxata restituerent in locum suum,uel aliquo saltem digererent ordine. Praestabo ego in re tam ardua, ac deserta, quantulacumque est, industriam meam, o maiore spe alios excitandi, quod amplius relinquetur campus alienae . Atque ut ab indice horuin librorucxordiar,quem supra significaui mihi esse suspectium,nondsistatui ipsine Appuleio venerit in mentem Floridos eos appellare,an vero Gramaticis hanc, ut plerasque alias inscriptiones debeamus. Nihil enim video caussae, quamobrem in alterutram partem quis propendeat. Ac potuit sane Appuleius Floridos appellare libros a stylo, in quibus res altius repeteret,quam esset necesse, ornaret omnia, quantum
posset,describeret autem fere in poeticum modunuvi videre est in aquila initio libri primi, in Psittaco, in India, in Pythagora ; quaereret postremo summo studio diuerticula, in quibus quasi exultaret,& luxuriaret oratio.Sed omnia quaecunque hoc indice vulgo circumscruntur ab Appuleio in unum congesta,& eodem nomine fuisse appellata non facile mihi quisquam persuaserit.irrepsisse enim arbitror quaedatemere di per summam fraudem in hoc album. Ecce enim quod vulgo initium saciunt quarti libri, nihil est aliud, qua procinium, quo usus est Appuleius publice dialogum recitaturus & carmina a se Graece & Latine in Aesculapium scripta,quae ab eo edita si extarent hodie, non dubito, quin eis liceret per hos censorcs serre suffragium in Floridorum tribu,ut pes & caput,ut ille ait,uni formae conueniret. Primus,& Secundus liber,& quarti finis membra sunt unius oratio nis bene togae. Tertius gratiarum actio pro statua,quam sibi absenti Carthaginienses decreuerant. Quae haec obsecro miscella estὸChaos illud uetus poetarum prς hoc Appuleiano nihil sit,si vulgus audias. Miscentur pro mia orationib. orationibus dialogi, orationes ipsae in plures ibros diducu
27쪽
tur,idem omnibus index praefigitur. Quaerant Crammaties qui eis credant:ego obduro tu mea sententiam.Nunc,quod instituimus,libros ipsos recenseamus. Dixi primum & secundum unam esse orationem, quod clarius est, quam ut ulla egeat luce. Videamus autem qua de re dicere instituat, ut quae ille dum nimis copiose persequitur, reddidit obscura, nos in pauca contrahentes Ob Oculos lectorum ponamus. Ait igitur religiosorum uiatorum exemplo,qui luco, aut loco sancto in via oblato votum postulant, donum apponti
& paullisper assident,tria item sibi sanctissimam urbem Carthaginem ingresso facienda, quae illis responderent praefandam ueniam,habendam orationem, & inhibendam properationem. Atque lisc totius orationis est distributio in tres partes. Praefatur autem veniam dum ostendit,quid se properantem adduxerit ad trahendam moram, & habendam publice orationem:ne quis sorte loquacem eum esse diceret,&garrulum,qui ne festinans quidem temperare linguam posset. Adduxit autem Socratis magistri sui dictum negantis, qui taceret,eum uideri. Quare ut se quoque Carthaginieses
non oculorum, sed mentis acie considerarent,sibi committedum non fuisse, ut urbe excederet prius, quam orationem
haberet. In illo autem Socratis dicto conismando & probado totus est in hac prima parte orationis. Quamobrem ex praecipuis eius capitibus hoc colligitur;si res oculis & aspectu metiamur,futurum saepe ut erremus,Nam ni ita sit,aquilam homine uisum iri sapientiorem, quae in aerem euecta uno obtutu monteS,campos,urbes longe plurimas cernit,cuhomines uix ultra lapidis iactum quidquam videat. Neque aliud Marsyae Hyagnidis eius filio,oui t.bicen egregius fuit,& primas duas tibias uno spiritu inflauit, exitium attulisse,
quam hoc praeceptum neglectum, aut verius ignoratum. Cum enim v ideret Apollinis vestem tenuem, mollem,pu puream Lyram auro,ebore,gemmis variegatam,ipsum coma intonsum,genis gratum,corpore glabrum,uno uerbo lu
28쪽
xuria dissuentem; non potuit animum inducere, ut illi concederet in tibijs canendi pueritia. Prouocauit igitur ad singulare certamen,quo victus detracta cute stultitiae suae poe-Das dedit.His accedere quod non istum monumentarii ceraulς tibicines dicebantur, id quod serre iniquo animo erat solitus Antigenidas, sed huius ipsius rei exempla passin obuia erat in vita. In mimis enim simili purpura induti alij prς- sidebant,alij vapulabant. In muneribus homines praesidebant,& depugnabant;toga parabatur & uoto & stineri;pallio cadauera operiebantur, & philosophi amiciebantur; in Theatro denique spectabantur funambuli,& comςdi; & audiebantur philosophi. Ex quibus effici vult Appuleius,ut quemadmodum aliquod discrimen opus fuit, quo alter horum ab altero dignosceretur:sic probi viri improbis permisti ore & habitu illis persimiles discernendi sint, ut dicebat
Socrates,oratione. Quod sane discrimen esset superuacaneum, si, ut moribus receptum est apud Indos, quorum in hac re sapientia omnibus naturae miraculis, quae in ea regione plurima sunt, praeserenda est,quam quisque artem nosceret,eam unam factitaret:aut si, quemadmodum cauit edicto Alexander, ne quis imaginem suam aere duceret praeter Polycletum, coloribus delinearet praeter Apellem, caelaret praeter Pyrgotelem:sic extaret edictum de philosophia, nequis imaginem eius temere assimilaret: neu rudes, sordidi,
imperiti, pallio tenus imitarentur philosophos, & disciplina
regalem tam ad bene dicendum, quam ad bene vivendum repertam male dicendo,& similiter vivendo contaminarcta Hucusque aura secunda prouecti sumus, neque ullum aduersum flatum experti: in reliquis nobis laborandum erit, ut ea coniungamus, quae diuulsa sunt, aut commodam salteeX CiS sententiam eruamus.Cum igitur superioribus4ddidisset,nihil esse facilius, quam maledicere, nec quemquam ex rupiconibus, baiulis tabernarijs tam infantem esse,ut si pallio mentiri philosophuim uellet,non posset diserte maledice C res
29쪽
re missa deinde morum vilitate alia sortasse dixisset de hac linguae rabie,ut peric Xerct id,quod erat exorsus,& ostcnderet non ex ore, scd ex Oratione de hominibus conic cturam faciendam:haec igitur cum dixissc i, quae omnino perierunt,rciiij t,opinor,velut ex diuerticulo in uiam,& ijs, quae dixerat, de Indis & Alexandro, addidit nescio quid de habitu
Proconsulis, coram qu O diccbat, cuius utrumque cxlIc mu desideratur. Sed loci intcgri haec erat,ni fallor,sentcntia. Ornas tu quidem Setae r iane hunc habiti in proconsularem potius quam ornaris ab eo. Nam,quod paucis contingit,inter Senatorcs claro es loco natus, inter consularcs cs bonus, inter bonos es cruditus. Sed ut mittam in prςsetia laudes tuas& de solo uestitu loquar, non cuiuis licet cum arbitratu suo usurpare. At pallium sanctissimae atque augustissimae philosophiae insigne sumunt uulgo omnes licenter,neque est quisquam, qui vetet,aut eo prohibeat indignos. Hinc fit ut uiae passim personcnt maledictis fictorum philosophorum, quibus sane est quod ignoscamus. Cum enim moribus impuris non possint, linguae rabie,quae una est via reliqua, peruenirerentant ad aliquam hominum existimationem. Po st hanc, aut non absimilem sententiam mihi erui non potest, quin ea scripserit Appuleius, quae in secundum librum, non possu dicere q uomodo,sed proculdubio in alienissimum locu irrcinserunt . pag. qi7, codicis, quo utor impresso Lutetis apud
Franciscum Rege anno M. D CI. Fariter enim ut qui haerediolum ferale tac. Quibus uerbis fictos illos philosophos qui ea reprchendebant in alijs,in quibus peccabant ipsi, ijs ait suisse persimiles, qui e c sterili agello suo cum fructum capiant nullum,ulctum petunt furto a uicinis:pariter cnim hos aliorum infamia obscuritati sue obuiam ire, & carpcre alios ut ipsi commendentur. Sed posterius sententiς huius membrum apud Appuleium integrum non est. Suspicor autem, cum in sermωne de hac re porro pergeret, uelletque ostede
re eos maledictis abstinere non posse, quia nihil aliud pister hoc
30쪽
hoc dissicerant: quare aliter reprimi linguae illud virus non posse,quam si avelleretur,aut ipsi pellerentur in exsilium: v-1um Appuleium Corui primit, deinde Psittaci similitudine
qui si covicia docti fuerint,dicb. ac noctib. perstrepent maledictis,neque finem ullum facient, nisi aut linguas excidas, aut remittas quamprimum ad nidos,ac siluas suas. Quae de Como scripsit omnia perierunt, sed scripta ouaedam coucio
ex eius verbis pag. 4 Id. Quorum haec est clausula . Verum enim ver3 ct coruus,s Psittacus oec. Vnde enim huc subito coruus aduolasset, nisi de eo supra mentio esset facta P Quae de Psittaco scripsit,omnia sunt integra. Qui igitur me audiet, haec quoque,ut superiora transferet in librum primum praefixo asterisco,quia superius fragmentum, ut dicebam proxime,iniuria temporum decurtauit. His illa sunt sortasse subiugenda,ad quae interiunxi pag. qti. Si quis fortὸ in hoc pulabem rimo coetu,cunn ijs,que sequuntur usque ad libri calcem quibus & maledicos terret, & ex benigna Carthaginiensium
praesumptione de se, quam sit fictorum philosophorum dissimilis indicat. Atque haec prima est orationis pars,qua se V niam petere dicit. Sequitur oratio ipsa, quam arrepta fortasse ex ijs, quae in priore dicta erant, occasione habet de stu dijs suis, quae caussa, opinor, fuit ut hinc alter liber exordiu sumeret. Quod autem narrat de artibus, quas callebat ut
piasn cum ijs conseri studia sua,& apostrophe ad Seueri num proconsulem, & Honorini legati laudes bene habent. Sed harum postrema pars desideratur. Ab iis digressus redierit oportet ad id, quod libro primo extremo proposuerat de varietate studiorum suorum, ad quam pertinet fragmentum illud,quod legitur in hoc libro pag. 39. Non enim mihi philosopbia oec. Quamobrem legati laudib. mihi uidetur subijciendum praefixo asterisco. Quaedam enim non dubito, quin desideretur. Ad eandem studiorum varietatem pemo tinet illud quoque quod legitur lib. iv. pag. 6sso. Uclepiades ille, c. Quod ita superiori annecto, ut de utriusque ordiC a ne