De rerum dispositione apud Antiphontem et Andocidem, oratores atticos, commentatio

31쪽

quae plures Subinde mutatione Subierit, quam haec rω- τος. Ab Anaximene enim βεβαίωσιν et τα τρῖς τους ἀντιδίκους Sive προκαταλλὶ φιν dictam S Se hane partem dixi. Πίστις ab Isocrate ' primo dicta sertur, tum ab Aristotele Rhet. III, 3. Dionys. Halle Rhetor. c. X, ιβ Longin Rhet. I. p. 30 Teubn. An Onym Segueri I. p.

πίστεις εἴπερ καὶ ἀγωνες λεγονται Matthae Camario t. VI, 63 K. πίστις νουν ἀντί γε σις και λυσις Anon. Pro- lege. ων ευρεσ. VII, 64 ἀντιθε σεις, λυσεις, Tu λεγομενα πίστεις Ma Xim Planud V, 366 ., es. l. l. p.

nomen Immo a Theodecte primo Surpatum est. s. Pen- gel Arit. Scripti P. 56, not. 92. et alg. ad Do Xopa tr. l. l. not. 40. Quamquam admodum dubia ea res est. y Quae quum ita Sint hanc orationis artem, quae e S in confirmatione et resutatione, quo nomine Cora appellaverit, in liquidum vixdum perduci Pot 'Si neque ullum ex eo numero, Uae Per Crebia erunt, confirmationis resutationisque nomen id illum auctorem Sine omni dubitatione referre

tur, qua OpuS St, ut Sit, quod huic γωνι respondeat.

69 CL Spengel Arit. Scripti. p. i56 qq. 70 Cicero de In v. 1, 4, 9 consi mationem et repreliensionem dicit, Corniseius I, 3, 4 confirmationem et consutationem, Quintilianus I. O. III, 9, 1 probationem et resutationem. 71 CL Anonyin 'Eπιτομ. γητορ. III, 6, I Walg. 72 CL annot. 8.

32쪽

licet. Quod si ex vocis ipsius επιλoror con Struendae ratione aliisque id genus apud posteriores rhetores de hac re conjectari potest, a tre orationis parte a Corace recepta e S Se colligendum Si προοίμιον, λογον, ' ἐπίλογον. Hoc si verum est, oro in plures deinde partes a poSterioribus artis rhetoricae magistris divisus et quasi diductus suisse arbitrandu est. OS Coracem autem in orationum di Spositione constituenda rhetores duas ingressi Videntur SSe Via S, quarum unam persecuti Sunt Theodorus et Theodorei, alteram Isocrates et qui ab illo profecti sunt. Prior ps illi ita dispositionem tractabant, ut

non quae arte Uni VerSpe orationi e S Sent, 'lia aererent, Sed, quae partibus continerentur quasi Capita minora, X Plorarent. Inde Theodori illa divisio orationis in προοίμιον, προδιήγησιν, διήγησιν, ἐπιδιήγησιν, μαρτυριας, τεκιιήρια,εικOTa, ἔλεγχον, πεζελεγχον, Hyε. s. Plat Phaedr. 266. D. Aristo t. Rhet. III, 3. Spengel Arit. Scripti. p. 2sq. talibaum ad Plat Phaedi'. p. 267. Has in infinitam re partium multitudinem divisione Isocrates Isocrateaque familia morati tandem sunt. Qui orationis partes in

mediocrem quendam numerum redegerunt untUor Ust Sum

PS erunt S Se προοί μον, διήγησιν, πιστεις, ἐπίλογον. f. Spengel Arit. Scripti. p. 56-l59. Horum vero omnium vestigiis ita naximenes institisse videtur, ut nulliu rationem non haberet, e nullo autem totus penderet. In Suasione enim et dissua Sion προοίuιον et ἀπαγγελίαν et βεβαίωσιν et προκατάληψιν inesse mora Stravit, de epilogo

Hoc si recte se habet, ubi narration Opu e S Set eam Ora aut λογω aut id quod a veri similitudine non ita alientana St, προοιμίω καταστάσει videtur inclusisse. 74 Addi poterit πιλογος eaque, quae credibile est a Theodoro addita epilogo vel conjuncta esse. um ex universa Sermoni Socratici perpetuitate apparet, non omnia ea rationi membra, quae Theodorus receperat, esse numerata, Sed ea, quae asserunt Ur, Xem pli causa asterri, quo facto videtur philosophus ad alia Theodoro similia traii Sire e Xeul Pla.

33쪽

autem qui desinite aut diserte dicitur, non docuit, sed post προκαταληψιν equi dixit παλιλλογίαν Sive συντομον ἀνάμνησιν et φιλίαν καὶ χάριν καὶ λεον aut φθo- τον καὶ ἔχθραν καὶ ργήτyβ. Similiter in laudatione et

vituperatione perorationem describit, non nominat p. 227 3 sq. παλιλλογήσαντες ε κεφαλαίο τὰ προειρ/ibιενα TE-λευτὴν ητοι γνωμην et Ἐνθυμημα παντι T J orco πιθήσο- ιρεν. Eodem modo in accusatione rem peragit. y In defensione tractanda o S prooemium haec ordine perSequi

ii S, qu C attulimuS. Sati apparet, Anaximenem in aliis rebus ad Coracem et Isocrateo Se accommodasse, in aliis Theodoreis similem esse voluisse. Vidimu igitur, qualiae S Sent ea, quibu oratio Conlineretur. Jam vero ad eam devenimus institutae Scriptioni partem, qua quae S Set in orationibu Antiphontis et Andocidis rerum dispositio, quatenu ad Praecepta naXimen ea POSSet eoommodari, quaesiturum me S Se diXi. Quarum quidem orationum quae ab Antiphonte Scriptae sunt, ad δικαιολογίας reseruntur, quae ab Andocide ad iis ηγορίας praeter unam, quae de mySterii inscribi solet haec enim in eodem genere St, quo Anti Phonteae In κατηγορικον ειδει verSatitur Antiphoni. orr. I. II, III, ais r. IV in ἀπολογητικm autem esse, quae tu generis Sunt reliquae Andoc. r. II ad προτρεπτικὼν εἶδος resertur, or. III. ad ἀποτοεπτικον, or. IV, quae tamen Cogitandum is ne Andocidi recte abjudicetur ' maximam par-75 Anax. c. 34. p. 222 27 - 223 18. 225 1 3.76 Anax. p. 233, 15-23.77 De hac re disputarunt I Taylo Lecit. LYSia c. c. I. p. 694-696. Tom. I. p. 261 26 Reisti.), D. Rhunhenius Hist. Crit. Or. r. p. 19-23. d. viii. Lup. FrOtScher Lips. 84 l. Tom. VIII.

34쪽

tem ad φεκτικον. Primum autem Antiphonti Orationes exponamu ordine eodem, quo in editionibus collocari

Solent. atque in ratione I 78.

qua privignu novercam βουλευσεω ς' accuSat, quod suum patrem maritum PSiu veneno tollendum curaverit, adversariumque in cauSa dicenda habet filium novercae, hoc fere modo re diSPOSitae Sunt. Primum quidem Προοιμνιον. Q 43. I. Is qui orationem habet, o Si expreSSam pauci Uerbis adolescentiae et rerum forenSium imperitiae exeuSationem de rei indignitate loquitur et erupulo sibi injecto quod, quum a Patre Sibi mandatum esset, ut ab ipsius interfectoribus poena repeteret, in eam insicultatem incidisset ut, quo Sibi in causa adjutore S

fore Perare AS SSet, eo accuSare cogeretur fratre Seodem Patre nato eorumque matrem. - 2. - προθεσις M.

II. Peto autem, inquit a vobis, judices, ut, si a Do- verea Patrem meum intersectum S Se demon Straverim, et legibus satis saetatis et mihi deserto opem seratis; vos enim mihi pro necessarii estis. Due 4. - εἰ τὼ Τιροσἔχειν παρακαλεῖν βλ.

vus, quum omnes OrationeS, quae Andocidis seruntur, Andocidis esse negavit, una orr. I. et II. Spuria e S Se arguntenti comprobare cona

tus est Mnemosyn. III l854ὶ p. 66 sqq. 78 Hanc orationem pro Spuria habendam esse demonstrasse sibi visi sunt eliner Philol. Cui . quem librum inspicere mihi non licuit et Sohiniit, De Oratione in overcam. Progr. Fuid 1853. p. 5 qq. Sed cf. se igne ad Antiph. p. 25 sq. . . Ottsen, De rerum inventione ac dispositione, quae est in LySipe atque Antiphontis ruit. Progr. Flensb. 1847. p. -8. 79 Qua de re recte, ut videtur, disputat Maligne ad Antiph. p. 282.

80 L naxim. 228, 25. 2I4, 17 sqq. 81 CL Anax. 214, 19. 28, 28. Ita autem et rem, de qua dictu-

35쪽

III a Mirari se dicit, quod frater turn esse arbitratus

sit efficere, ut mater ne damnetur, quum ipse multo mugis impium habeat patrem Sinere inultum jacere. i. H eque vero inquit dioere poterit reuS, Se probe Seire, quid actum sit. Servo enim in quaestionem dari noluit. Qui si inter quaerendum nega SAent, Verum me dicere, rite Se ad defendendum re X plorata ipse accingeret saceretque, ut illa crimini absolveretur. D6 78 . 6 Quae tamen quum ita non Sint quid mihi respondebit In cognoscendo condemnationem esse Sti putarunt, in ignorando Salutem. D 9. Servos eorum in quaestionem ipsis praesentibus serrivolui, ne quid a me interrogari poSSent Praeter ea, quae in libello ceu Sationi Scripsi. Recusarunt. EX hoc ipso colligendum St, me verum dixisse. Quod si illi de strvis quaeri volui S Sent, ego autem re USarem, inde illi colligerent, me culpae reum S Se Atque idem

nunc ego de illis colligo. l0 l2.6 Indignum sane videtur quod vos illi rogant, ut se

absolvatis, Suam ipsi causam ex indicio tormentorum

dijudicari nolunt. I 2. Apparet igitur, qua ratione ducti upestionem illi re

cusaverint. Sed vos, judices rem planam acietis. st 3. - τὶν υνοιαν παρασκευή θαι 'β. rus est, proponit et judices ad audiendum impellit, ut illorum miseri

cordiam movere velle videatur. Quare hoc εἰς το προσέχειν παρακα- λειν in αἰτηριατι sive δεn σε est. Cf. etiam Anax. 229, 15. Spengel. Commenta r. p. 244.

82 In se leguntur πως ουν περὶ τουτων, ου δικάζοντας, αυτον εἰκὼς εἰδέναι, περὶ ων γε τῆν αλγηθειαν ου εἱλ φε Certe Baheo Scholic Hypomnem I, 210 Sq. assentiendum est, offensionis aliquid vocabulo os δικάζοντες inhaerere. Sed quod ille pro ω δικάζοντες αυτον legi vult αυτ οχε δ ιάζοντο Vi. e. temere et suo marte facta fingentem ' , vereor, ut Verum sit. Ac prosecto id, quod Antiphon ipse Scrip Sit, non facile ad assequendum conjectura est. Mihi quidem visa aliquando est formula os ανδρες δικασταί per errorem a librari aliquo inverse scripta ΩΛIKACTAIA PEC vocabulo IKAZONTE C

originis opportunitatem praebui SSe.

83 Cf. Anaxim. 228, 29 sqq. 2lb, 3 sqq. Ili hac prooemii parte

36쪽

Philoneus, amicus interempti, concubinam habuit, quam in lupanari collocaturus erat. Cui uxor interempti, noverca ejuS, qui Verba sucit in Consuetudinem se dedit. Quae quum et PS a Se minia a marit amari coeptam e SSesentiret, eum interficere decrevit. Concubinae igitur oesten dens, Se habere quo denuo Philone in ipsam amor incenderetur, facile eam adduxit ut inscia et imprudens Secum in caedem virorum conjuraret. Apud Philoneum inter coenam post aerificium apparatam utrique Viro Venenum in vino datum St. Jam sequi debebat βεβαίωσις ἐκ πίστεων Quae tamen quum in X tremo exordio conlaeta quodam modo sit, si naximenes audiendus est hie locum non habet. In exordio enim conqueritur a Ceu Sator, quod quaestio Servorum detrectata a reo Sit quare quum res ejuSmodi esset, ut sere Sol βασάν P sit mari OSSet quia de servis quaestio non habita est, πίστεσι SuperSedendum S Se Utavit. Quod si ita sit solam δικαιολογίαν utendam S Secenset Anaximenes P. 23l. 23. 22l, 0 sqq. Ac sequitur προκατάληυυις sive τα roo τὰν ἀντίδικον Ana X. 223 25 sq. in quae tamen huc in oratione ita ad δικαιολογίας similitudi

xim. 23 I, 27 sqq. et argumenta ἐκ του δικαίου petita continerent. 3 2L 27. I. accusator e multo justiora et Sanctior judice rogaturum Sse affirmat quam fratrem, a Se enim pro interempto

by illum pro ea, quae inter secerit

inest quaedam προκαταληφις. Neque vero ante Occupationes alienas

ab exordiis putat Anaximenes: s. p. 230, 4. 28. Sed haec προκαταληφις in hac r. βεβαιωσε sere similis est. Usurpatur enim in ea πίστις ἐκ του εἰκοτος ἶ -9), τεκμηριον 1 - 12), ἐνθυμ γμα * 2 extr.), παλιλλογία l3 . Haec secundum quosdam in καταστασει vel προκαταστασε Sunt. TrariSiιus ad narrationemri 3 exti'. s. Anax.2l6, 1. 29, 9. 9 sq. 84 i τἐ δἐ τις ἀποκτεινάσης δεήσεται αθέμιτα καὶ ἀνοσια καὶ

37쪽

6 illum, ne quid poenu subseat illa' - Se, ut poenam necessario det 4 23 - :0 e Cau Sam dicere, ut poenam et illa 4 24 illum deseridere ne poenam et g 24. ΙΙ. Utrum ab interficiente an ab intersecto Poenam repetere justius Sit musseritur: utrum illiu an ilia misereri. 3 25.

fidion te Similiter g 3 εξ επιβουλῆς καὶ προβουλῆς Ἀκουσίως Ἀποθανόντος - - εκ προνοίας ἀποκτεινάσης. TU εκ προνοίας ἀποθνησκοντων. Ceterum . . non tam id contendit accusator, novercae filium ἀβουλως τε καὶ ἀθεως δεῖσθαι, qua in Se pSum δικαιοτερα quain illum:

38쪽

a Illam moti miseratam patrein suum interseoisse: itaque Uniendam ess -4 26 :b illam sua sponto et consilio interse eis se hunc invitum et violatum periisse a 26 :6 illam indignam isse, cujuS quem mi Sereat, qui PP0 quam Patri non miseruerit 'si 25. 27. III. Mihi mandavit later, mi Se ulciscere 'y. ιμαρτυρια pl.

Postremo 'Eπιλογος. In quo inest παλιλλογία των ε ιρη11ενων et προαίρεσις.)'. 33l. Ut ad Tetra logias. ime Oeantur Antiphonteas veniamus, quid huic appellationi Subjiciendum sit sensus et significationis, neque nune tempta e Si quaerere et a Maeignero doetissimo viro, in Commentariis Antiphoni. p. 48 Sq. Sati e St X Planatum. De rerum dispositione hoc commune habent tetra logi P illae ut in iis narratio non Suum quendam an proprium locum teneat sed Xordio sero commiseeatur. Qua de re Ana Ximene P. 220 7 sqq. ταν μὲν γαρ υσιν λίγα τα πραγματα εο ων λεγοι εν, καὶ γνωριμα τοι ἀκουουσι, τ0 προοιl AP συνάφομεν ιν lux βραχυ τουτο τ ι ερος ab εα imo τεγεν γενηTαι. s. p. 23l 9. Quo celerita autem Animo comprehendi possit ea, quae in illi est rerum di Spositio, ita rem descripsi

p. 146: Hiie cum priPgre S si non apte colizerere triuSvi est per- Spicere. Su Spicor ante υτω nonnulla excidisse, opposita ea quidem verbi ουτω - - καὶ ἐλεεῖν κτλ. , Sicut in sequentibus opponuntur illa

τιμωριας . V Recli Sstine. IIaec sere sententia requiri videtur: ῶσπεοδη που δει ἐπὶ ob κονσίως καὶ ξ ἐπιβουλῆς ἀποκτεινα τιμωρίαν λαμβάνειν μαλλον ῆ ἐπὶ του ἀκουσίως καὶ ε ἁμαρτίας βλαβε oo τι πυαξαι, Ῥυτου δὴ τοι καὶ itiεῖν κτλ. Cis Anaxim. i. q90, 5 8.

87 iis, quae in gra sunt, s. g 5 sqq. De V29-30, in quibus inest ἐπιδιήγησις ii da in vid. Anonym Seguerian. p. 36, 2 Sqq. Teubn ed. Spengelin, fra .

39쪽

In tetrato a pri in de hac re agitur. Vir quidam

quum noctu a Con Vivi rediret, Priu Squam domum advenit ex insidiis petitus illico luterficitur. Servo etiam, quem unum comitem habebat, vi illata eSi qui tamen quum tamdiu SupereSSet, ut interrogatus a domini propinquis indicare posset, a quibu Caedem perpetratam Vidisset, an firmavit inter sicario sui SSe veterem quendam domitii sui inimicum. Quo uno Servi illius testimorito retus actor

40쪽

sidiae daciles sunt ad coarguendum liberalius educatorum non item. DL 2. ἐπὶ το προσεχειν.β3. II. Nos autem in re peragenda Sontem in CCUSare, non

opprimere insontem cupimus extr. - 3. πρῖς

vivus damno sui SSet, mor- tuu Curae et dolori. Suum e S Se Stendere qui Sintersector fuerit, quod nisi fiat Sia Spicione ipSe P Primatur. L 2. πρῖς ευτοιαν. --λαTTωσις. cf. Ana 229 ci T. II. Ac non astutum difficilem 1-2;5ud coarguendum magis quam insipientem tacilem ad coarguendum Se dici.

Jam enim Propter graVeS 6. inimicitias mani se Stum e Sceleris esse ante acinus autem patratum veri Simillia e S Se Se circum Spe Cti Ο- ne uotum et alios facinore abstinui S Se et PS iam a r7. ViSSe, ne quid suspicionis moveret''. 3. εἰς O προσεχειν προκατάλη ψις a quaedam es naxim. P. 2l6,

ti, at tamen et Se Purgari oportere et qui SonteSESSOnt istendi. Ex quibus rebus ipsis teneri dictus sit ex iis innocentiam Suam

89 πρι εργάσασθαι ει κοτερον Mi τι εἰδοτα τὴν ποννιαν τὴν νυν εις με ουσαν, καὶ ων ἄλλων εἴ τινα ἐγνων ἐπιβουλευοντα αυτ υδιακωλυε ιν μῶλλον κτλ. C. L. Vser lie in Mus XII, 23 in voci bu τον ιδor Oirenditur. Ac profecto miruin est, Si quis suspicionecta S, quod nondum eo inmissum ii, teneri e novisse dicitur. Quare vel γγ τοι εἰδοτα vel γν προειδοτα legendum conjicit, ut Solet, ingeniose ille quidem sed vix vere Neque enim in iv τον sed in