장음표시 사용
11쪽
probanda erunt imitaretur. CraSSum enim qui triumphi cupiditate inductus Alpium incolis hellum intulit. Cicoro imitatus est cum triumphum de Cilicibus peteret' . Ouin ita Cicero hanc imaginem adamavit ut ei imputaret, quod ipSe fecit, quasi ut ornaret et dignitatem eiuS augeret: nam quod Ci- Coro de piuS doctrina narrat ), quod di Cit illum in animo habuisses clo iure civili scriboro', id in CraSSum Cadere homines
docti iure nogare mihi videntur ε). Ouae Cum ita Sint Con-CQdeS CRVendum OSSe nobiS ne temere Ciceronem in L. Licinii Crassi vita describenda Sequamur. Ita autem imaginem illius a Cicerone depravatam non puto, ut in OXPrimenda Crassi imagino non illiuS potiSSimum ScriptiS utamur. Oui nostris temporibuS do Lucio Licinio CraSSo egerunt quorum libri S USUS Sum Sunt Haalth, Pauly Real-Encyclopadie IV P. I O58 e. q. S. Drumania, GeSChi Clite Rom'S etC. IV P. 62 O. q. S. Meyer, H. , Orati. Rom. fragmorata, Ed. II. P. 20Ι. Teiasset, Goschi clite der rom. LiterntUr. Od. I. P. I 05.
E. I. G. a Brunseri libelli do M. Antonio et L. Licinio Crasso oratoribus Romani S Hel Sing forS 1853), qui liberalitato antistitis bibliothecae Hel Sin forSianae mihi obtigit, opuSculo demum absoluto perlegendi mihi fuit potestas. Quae
Commentatio eo Spectat ut CraSSi quanta lauS oratoria fuerit ex cortis teStimonii S eli Ciatur et iusta trutina examinetur quod mihi propoSitum non est. Itaque Cum Pruneri vita Crassi e Ciceronis potissimum Verbi S ConteXta Praeter refinoti SSimaS nihil afferat, neque quidquam inSit, quo iudicium meum de CraSSO mutetur, in ei S quae Sequuntur mentionem eiuS non DCt.
12쪽
L. Licinius CraSSUS natu S eSt Q. Servilio Caepione C.
quam M. AntoniuS η). Pater δ) eiuS qui fuerit adhuc notum non est. PutaVerunt antea homineS docti patrem fuisse P. Licinium Crassum Divitem Mucianum; Sed iam pridem recte GlandorpiuS horum Sententiam refutavit loco Ciceronis h), ubi CraSSum nominantem inducit illum quem dixerunt hominos docti frosingimm . In fastis Capitolinis ad annum v. 662 02 quo cum Cn. Domitio Aheno Durbo CraSSUS Cen Suram geSSit, ad SCriptum eXStat: cens. cn. dom. CN F, CN N AHENO
BARE: L, LICINIVS L ff. Apparot igitur eum Lucii Cuius
dam filium fuisses. Sed si nomina omnium Crassorum Liciniae familia perluStraveri S neminem invenieS, Cui illis temporibus praeter no Strum Licinium hoc nomen fuerit: nusquam in SCripti S eorum, qui res geStaS illiuS temporiS nobis tradidorunt montio sit patris Licinii no Stri. Res autem ideo mira quodammodo mihi videtur quod domu S Crassorum e familia Licinia illis potissimum tomporibus floruit. Iam bello Punicos secundo fuit P. Licinius CraSSus pontifex maximuS qui inter iuris Consulto S illius aetatis floruit, collega P. Scipionis Africani. Huius deinclo fratris filii ') floruerunt P. Licinius Crassus' et C. Licinius Crassus quorum altor initio holli Persici mala fortuna pugnavit, alter Collega L. Aemilii Paulli fuit cum illo bollum Porsicum fini obat. C. Licinii filius Oodomnomine C. Licinius notiSSimuS, qui reS 11OVAS molituS QSt et a popularibus Stetit. Noti deinde P. Licinius Crassus MucianuS Dives, frater P. Mucii ScaeVolae, adoptatuS a P. Licinio
) Cic. Brut. 43, I 6 I. ) Cic. Brut. 43, I 6Ι. De orat. II, 89, 364: ubi Cicero Antonium de Crasso dicentem hacec inducit: aestatem asseret Quadriennio minor ESt e Langit coniectura Scribendum puto: An aetatem asseret, strua triennio minor Eδt Cic. de Or. III, 2O, 74; 33, 133 Crassum de patre suo dicentem finxit; sed ex his locis nihil concludi potest nisi patrem studium in filio educando poSuisse : nisi putemus Ciceronem hic de suo patre cogitaSSO. Glandorpii OnomaStic. Rom. p. 526. Frcf. I 589. Cic. de orat. I, 37, 17O. Corp. InScr. Lat. I. P. 439 7) L. Lange Rom. Alterthumer II, I99. 2O3. 2 I.
13쪽
Divito ). et P. Licinius CraSSUS ) M. f. qui Sua manu Se interfecit, pator M. Licinii CrasSi triumviri, ut taceam de M. Licinio CraSSo praetore, de M. Licinio AgelaSto avo triumviri. Itaque Si mecum ConSiderabis quam multa de hiS nobis tradita sint, qui nullo modo gloriam Licinii nostri asSocuti Sunt, mihi facile ConcedeS SUSpi Cionem moveri patrem CraSSio familia Licinia non fuisse, immo alia e familia ortum eSSe. Alagi S etiam offendimur Si perpendimuS eum Cui omnia feredo vita Licinii nostri debemus, qui eum quaSi anteCΘSSorem
Suum amavit et extulit nullam mentionem DCiSSe patris eius. Nam quod alii ScriptoreS eum non CommQmOrmorunt CRSUMCtum eSSe potest: quod is qui tam multa nobis de vita Licinii prodidit, nullam nominis eiu S mentionOm fecit Casu factum vix eSSe ConiciaS. Omnis iam difficultaS tollitur, si demonStrari potest patrona Licinii noStri e familia Licinia non fuiSSe, Sed L. Licinium Crassum adoptione in illam familiam tranSitSSe, patrem autem illiuS ei S fuiSSe moribuS ut Cicoro imaginiS Suae splendorem foedari putaret, Si eiuS mentionem
faceret. Movetur autem Suspicio Ciceronem CODSulto Conti-CutSSe, Si reperimus Ciceronem ubicunque de eo de quo agitur loquitur, rem depraVasse. At Scriptor Cui dehonius notitiam patris Licinii nostri in notanda aequalium pravitate VerSabatur et aequalis Licinii nostri fuit. L. enim Lucilius SCriptor Satirarum haec habet
Luciis' Coua senem, Crassi pater stulta' sanae hi
Quis hic Lucius Cotta fuserit, iis rebUS QUAS SCriptoreS nobis tradiderunt Si cum verbis Lucilii ComparamuS, probabilitate quadam demonstrari poteSt. Lucium Cottam, qui illo tempore quo Lucilius Satirarum librum XI edidit aut sonos fuit
aut iam mortuus erat, triconem dicit poeta nummarium, Sol Vere
nulli lentum, id est qui lentus ad Sol Vendum erat h). Optime autem Cadunt haec in L. Aurelium Cottam qui collega Sorvii
Drum. IV, 6o, Nr. 2O filium collegae Scipionis conicit fuisse.') Drum. IV, 7O. NT. 32. Drum. IV, 69. NT. 29. C. Lucili saturarum reliquiae est. Luc. Mueller. lib. XI. fragm. Al. ) inintiatores lenti Cic. in Catil. II, 1o, II. Μuell. p. 232: ESt lentuS idem ac pertinax; cf. Horat. c. III, 29, 5O: Iudiam inSolentem Itidere pertinax.
14쪽
Sulpicii Galbao in consulatu 6IO 144 fuit. Qui cum tribunus
plebis Creditoribus sui S pecuniam Sol Vere nollet, fiducia potestati S Suae SeSe tutatus QSt. Sed Collegarum minis Coactus
ost ut illis satis faceret i). Deinde Cum consul QSSet et Cum Sservio Sulpicio Galba Collega Contonueret uter in Hispaniam mitteretur, Scipio porVicit ut neutri provinCia haec daretur, quia altor nihil haberet, alteri nihil osint satis. Eundem Cottam Scipio apud praetorem aCCUSAVit Crimini S CRUSA nota non pSt: Cottam O. Metoli US MACedoni CUS, CuiuS quattuor filii Consulos suorunt, defendit'; Sed Cotta corruptis iudicibus offugit β); ita enim Appianus nobis tradidit. Cipero autem longe aliam ob causam iudicio eum liberatum esses dicit β) noluisse enim iudices Dimiam auctoritatem Cn. Cornelio Scipioni tribuere, quaproptor Cottam absolvis Sont. Fuit igitur ille Cotta seorum optimatium e numero, qui dedeCUS Ordini SSui essent Cum Scipio eum ACCUSAVerit apparet quamobrem Lucilius eum notaverit: fuit enim Lucilius, id quod notissimum QSt, maxima familiaritato Cum Scipione Coniunctus et ictoo Lucilius minus familiaris Crasso quam illo Volebat' . Omnibus his ex rebus Colligi poSSe ConcedeS Cottam quem dicit Lucilius illum notum L. Aurolium Cottam fuiSSO. DURO-ritur autem qui S hic Crassus fuerit, quom sanaeuum dicit Lucili US. Non eorum ') probo Sententiam qui non proprium nomen Crassi Sed acti octivum sexistimant, et ad L. Aurelium Cottam referendum putant, tribunum pl. , SuhruSticum illum qui dilatandis littoris antiquitatem imitabatur λ'); per ironiam
quaeSita ha oo sontentia mihi vi lotur. Nihil obstaro Vidoo quominus L Licinium Crassum hic dici putonius, qui illo
tempore quo haec Satira edita eSi fuit noti SSimuS. Qua Sen-
Valerius MaximuS VI, 3, 4. δ) Val. Maximus. VI, 4, 2. Lange II, 3 I9. Lange III, 2Ι. Zumpi Criminalprocess. p. 469. Val. MaX. VIII, I, II. Cic. Brut. 2I, 8Ι. Appian bell. civ. ed. Beliker I, 22. Cic. pro Milr. 28, 58. in Cic. Brut. 2I, 8I L. Cotta vetorator habitus. Licinii Aurelii Mucii adversarii Scipionis fuisse videntur. Lange ΙΙ, 327. Lucili reli. ed. Gei lacla proll. P. XIX.
15쪽
13tentia hunc CraSSum poeta πάνωθ0ν dixerit, qua de CauSa Graeco adiectivo USUS Sit, intellegeS Si alium Versum eiusdem Poetae reSPOXeri S, quem ille SCaevolae, Crassi socero dedit poeta Scaovolam dicentem facit Albucio cuidam Grae- Culo : CraSSum habEo kenerum, ne rhesoricoteris ' fu Sisi Utitur hic quoque Poeta Graeco Vocabulo, ut in Stuctium Crassi
illudat, quem GraeCorum humanitatem prae Se ferre Solitum OSSe - de quo POStea di Cetur - Verisimile QSt. Itaque ut pauci S Verbis COmPrehendam Sententiam meam: L. Licinius
Crassus noster fuit filius L. Aurelii Cottae; adoptatus est a Lucio Licinio Cras So quodam: quis ille fuerit prorSUS ignotum QSt: si coniectura aliquid afferro mihi licet, illum Licinium
fuiSSe puto, CuiuS DiodoruS Si CUJUS 32,2 O mentionem fecit homo aegrotus et ad familiam Suam propagandam Parum a PtUSEa aetate in quam L. Licinii Crassi iuventus incidit magis magisque litterae GraeCae Romanis innotuerunt. Paullo antequam CraSSUS natuS QSt legati Romam Vonorunt illi philosophi quos Cato quam Citi SSime ex urbe expellctrado S CuraVit. Semina tamon quae illi SparSerant nullo modo deleri potuerunt Sed in dies Creverunt. Romani Graecis litteris imbuti sunt tunc non Suffi Ciebat e more maiorum iuri S tantum OSSO POritum, Sed qui eruditus haberi voluit, a GraeciS litteriS Spion-dorem quendam petebat. Itaque Si non eSSet nobi S traditum,
Romano, qui litteras Graecas addidicerat. L. enim Coelius Antipater mavistor olus fuit. Fuit illo )
' Lucili reli. fragm. inc. XXXIII. Locus clinicillimus qui exstat in Pomponii lib. de origine iuri S Dig. I.
Tit. II, 2, 4O eXplanatur, Si statuimus fratrem idem esse ac fratrem patruelem et P. Mucium Scaevolam a fratre eius adoptatum esse a quo LiciniuS DOSter adopta-tUS eSt. Cf. de Jhoc loco quae PerigoniuS animadv. Jhistor ecl. Hari. P. 3TI dixit.
De eruditione sua ipsum Crassum dicentem introducit III, 2O, 7ψ; cf. de Orat. I, 3ψ, IS . Quint. X, S, I. Quod Crassus dicit se Ennium imitatum eSSe, CoeliaS quoque itum aemulatus est. Peter vett. histor. reli. I, CCXVIIII. Peter vett. histor. Rom. reJl. I, CCXIII. Cic. de leg . I, 2, 6; de Or. II, Ia, Sq; Brut. 26, ΙΟΣ.
16쪽
14 Hannibalis laudatorem et Fabium, , belli Punici socundi
Scriptor exstitit: noVaVit in rebUS geStiS deScribendis, quod non more annalium SCriptorum reS geStaS populi Romani simpliciter narravit in , Sed ex tot tantiSque rebuS memoratu dignis partem quandam Sibi elegit, quam accurati HS deSCriberet; deindo quod primuSy) inter SCriptoreS RomanoS eorum quoque Scripta adhibuit, qui Populi Romani advorsariorum rOS ROStRS narraverunt: denique quod Splendoris aliquid historiae addidit ε), res auxit et OX OrnaVit, nonnunquam in laudem populi Romani depravavit h), ita ut Si uno Verbo Com-PleCtar, ρλὶτ0ρικως eum hiStoriam ScripSiSSe hiStoriamque opus Oratorium sei Visam eSSe diCam. Huius ratio dicendi quas fuerit apparet: Certe effecit ut CraSSUS fieret Orator. In alia quoque disciplina Antipator laudem Sibi paravit: iuriS valde peritus fuit q): sod hic quoque eloquentia magiS quam S Cientia PraeStitit itaquo si seius eruditio ad CraSSi ingenium alendum Aguendumque Valuit, ut dicere POSSet egi SSo videtur. Si igitur Comprehendere volemuS, quali S fuerit eruditio, qua Antipater ingenium CraSSi perpoli Vit, eum eleganter nec inSCite de quaque re potui SSe dicere StatuemuS, funditUS autem animum Crassi Graecis litteris imbutum fuiSSe Statuere prohibemur ea re, quod tempuS ei defuit ad discendum et quod Cicero CraSSum ut hominem Graecum praedicat, non ex diSCiplina iuVenili factum est, sed usus et Vita Cotidiana magiStri eiuS fuerunt. Recte ipse Cicero Crassum facit confitontem Ego Onim Sum i S, qui Cum Summo studio patris in pueritia doctus QSSem et in forum ingenii tantum quantum ipSe Sentio, non tantum quantum ipse forsitan Vobi S Videar detuli S Sem, non POSSim dicere me haec quae nunc CompleCtor, Perinde ut dicam discenda esse didicisse; quippe qui omnium maturrime
17쪽
ad PublicaS CAUSAS ACCΘSSerim annosque natuS unum Ot viginti
nobilissimum hominem set eloquentissimum in iudicium Vocaverim; Cui disciplina fuerit forum, magiSter USUS et legeS et inStituta populi Romani mosque maiorum . Id autem facito ConCedRmUS eum fero nunquam dis Coro clesiisse, familiaritate iunctum C. Furio Aculeoni h), iuri S periti SSimo, qui domi apud eum Vixit, quem magistrum huiuS disciplina o sibi fuisses dicit Cum O. Mucio Scaevola augure ), SOCero, CuiuS PrROCePti S et libollis in causis agondi S USUS QSty). AnnOS IantUS unum et viginti ε) CraSsus ad rem publicam accesSit: accuSavit 635 110 C. Papirium Carbonem, qui anno ante ConSul fuerat h). Lumptii Τ) Sententia qui CenSet Causam 636 118 ACtam eSSe, refutatur, Cum Praetor, APud quem ZumP-tiuS Cau Sam dictam esse ipso dicit, Q. Fabius Maximus Eburnus 638 116 Consul fuserit; itaque, Cum biennium illo tempore SerVandum fuerit, 636 118 e lege annali praetor non fuit, Sed anno ante. Causa, qua C. PapiriuS in iudi Cium VOCatus QSt, non est tradita. Pighius et C. T. Lumptius maiestatis
illum ACCUSatum eSSO Coniecerunt, Sed hanc Sententiam iure
A. W. Zumptius roiocisso mihi videtur. Si vero rei publicae Statum set C. Papirius Carbo quid egerit quibusque in rebus
SuS in iudicium vocavserit. C. Papirius Carbo 'in) Cum tribunus Pl. QSSet 623 131 ut popularium rem SUStineret legem tabellarium promulgavit, idem λη) rogationem de tribuni S pl. reficiendiS tulit: quao lox cum Scipio et LaeliuS diSSURSiSSent repudiata eSt. Fuit Carbo qui Africanum in Contione interrogavit, quid illi do Titiserio Graccho interfecto videretur λβ). Tantum Odium optimatium prae so tulit, ut Africano Clam inter-' Cic. de Orat. I, 43, I9 I. II, I, 2. I, 88, 23q. cf. Peter Vett. hiSt. Rom. reli. CCXV annot.' Cic. de orat. I, 88, 23 . ImprimiS in causa Curiana: de orat. I, 37, 242. Cic. Pro Caec. a , 69. Error Taciti diat. de orat. 34) notandus, qui nono decimo anno aetatiS
eum accessisse dicit. cf. de hac re Meyer fragm. orati. Rom. P. 29ψ.
I A. W. Zumpi, Criminalprocess der Romer p. ΦTO Anmerit.' Cic. de orat. I, 26, Ia I. I Annal. III, 8 I. de iud. repet. I, 27. CriminalproceSS P. 47I. δ' Lange III, 2o. δ' Cic. Lael. 28, 96. δ' Val. MaX. VI, 2, 3.
18쪽
secto neCis socius QSSO di Cerotur λ). Carbo quoque intor tresviros agris dandis assignandis fuit, qui legem agrariam quam C. GraCChus pertulerat perficerent ). Sed paullo poSt Carbo, qui fuerat optimatium inimicissimuS ad optimates tranSiit, quique antea a PopularibuS Steterat, Cum 634 12O ConSul QSSet factus, L. Opimium apud populum defendit, qui C. Gracchum interfeCerat, Cum a Q. Decio tribuno pl. perduellioni S accusatus esSet δ); qua in causa nihil de nece C. Gracchi negabat sed iure pro Salute rei publicae interfoctum dicebat j. Iuro igitur Carbonem Lucilius β) Satirarum Scriptor inter homines eo tempore SceleratiSSimOS refert: Neptuni filium dixit, cum undas maris mobilitate et levitate') aequaret. Sed Carbo
neque veterum inimicorum animo S Sibi Conciliavit neque novos amicos paraVit et optimatOS Cum rei Suae Carbonem neque decus neque dignitatem afferre intellegerent quod eum amitterent non Regre tulerunt. HunC Carbonem CraSSue Sibi elegit quom ACCUSAret. Hanc enim viam iuveneS nobileS illo temporo ingredi solebant ut civium oculoS in Se ConVerterent et Se CiVibuS Commendarent, quia nec Odi SSO improboS neC Simultatos provocaro nisi ex fiducia honae mentiS videbantur Τ). Exor-cohant his accusationibuS iuveneS illaS arteS, quibuS a rhetoribus Graecis pruditi erant β): odium malitiae et lovitatis in robuS publici S prae Se tulerunt, non ut Salutem patriae tutarentur Sed ut Sibi gloriam eX ACCUSationibuS pararent. Ut
mum Commodum e republi Ca peterent, in rebuS gerendi SVersabantur. Sed haeC Sententia, ut erat perverSa, ita fruCtu Sprotulit Corruptos. Quid enim obfuit quominu S unusquiS-que nobilium Cum in Commodo tantum Civium Communionem POSi tam Victeret, ali OS Si Commodo Suo impedimento esse Putarcti, PerVertere et opprimere Studeretὸ Hinc illae inimi-
Gellius Doct. Att. XV, 21 aliter interpretatus est: idem eSSe ac immanem. Cic. Brut. 27, IO3 se se Da levitaS.
') Quintil. XII, 7, 4. Lange II, 299. Lange II, I 8 I.
19쪽
citias Τ) oxardebant quibus res publica Romanorum illo tempore agitata eSt, hinC CraSSi accusatio Papirii. Crimen orgo quo Crassus Papirium in iudicium VΟCRVerit, notum non OSt. Cum Crassus ) apud Q. Fabium Maximum Eburnum orationem habere in Cepi SSet, Pudore quem Cicero in Crasso fuisso dicit et timore exanimatus QSt. Sed Q. Fabius ille, quem
praetorem fuiSSe ex haC re ConcludimuS, Simulae CraSSum fractum ac debilitatum metu vidit, Consilium dimisit: e quare apparet quali S VoluntaS optimatium in Carbonom fuserit. Qua in CauSR Cum SerVUS CarboniS SCrinium Signatum domini adtulisset, CraSSus SerViam VinCuliS ConStri Ctum Cum S Crinio quod non aperuerat remi Sit. JUStitiae Summae idoxomplum Valerio Maximo Vi Sum est: Sed CrasSus timui S Se Videtur, ne plurium nomina ei deferenda eSSent, Si Scripta Papirii perlegi SSet. Carbo quamquam non medio CriS Orator erat . adoleSCentuli impetum non tulit: damnatuS QSt. Hac in re non tantum eloquentiae CraSSi tribuendum puto: nam quamquam ingenium ei non deerat, tamen iuvenis Veteratorem illum non perculi SSet, Si optimateS ei faviSSent. Carbo Se Sua manu interfecit β), Cum fore ut damnaretur intellexiSset HROC CAUSA quamquam magnam laudem et admirationem
CraSSO Peperit, anniS ultimi S Vitae gaudio ei non fuit. Postquam enim ipSe a POpularibuS, quorum rem iuVenili ardore CapeSSi Verat, ad OptimateS transiit Cumque intellexi SSet, in turbulentissimo Statu rei publicae hominum Sententia quam non PerStarcti, Se nulliuS rei tam poenitere dixit, quam quod unquam C. Carbonem gloriae causa et oStentationis in iudi-
Viam, quam CraSSuS ACCuSatione Carbonis ingreSSUS erat, laude et admiratione excitatuS quas inde Sihi Compara Verat tenuit et popularium rem Summo Studio CRPOS-
) Cic. de orat. I, 26, I 2I. Cic. de orati I, 26, I 22.
' Cic. Brut. 27, IO3, ad famil. IX, 2I, 3. Quod Val. MaXimus eum in
exilium missum esse dicit: erravit, id quod Valerio non uno loco accidit. cf. Perigonius animad. hist. p. 97 ed. HarleS.Cic. Verr. ACCUS. III, I, 3.
20쪽
Si Vit; quin non Solum ACCUSatione et eloquentia eOS qui ab optimatibus Stabant profligavit. Sed etiam rebuS gerendiS animoSpopularium Sibi COnCiliare eorumque rem SuStentare Studuit. Anno enim POStquam Carbo damnatuS erat 636li18 orationem do colonia Narbonensi habuit in . M. Porcio Catone D. Marcio Rege COSS. lex lata est ut Colonia Civium Romanorum in Galliam ulteriorem deduceretur' . A quo haec lex lata sit, memoriae proditum non eSt: Cum lege Thoria cohaesisse homineS do Cti putaverunt, qua lex agraria Sempronia abolitaeSty). OptimateS enim no nimiam materiam in Vidiae darent, Cum CiVeS auxilio privarent, quo u illis ex agri S aSSignandi Set Coloniis des lucondis redundabat, nova Colonia deducenda animOS PlaCare Studerunt. Sed quamquam legem de Colonia deducenda Narbonem ala optimatibuS ortam eSSe Verisimile
QSt, maior tamen parS Senatus in eadem Sententia stetiSSenon Videtur. Metuebant Sine dubio ne si agri provinciae CiVibus aSSignati essent aerarii roditus imminuerentur ε) ; avaritia equitum obfuit, qui sthi illos agros parare in animo habebant, quibus cives multi in feliciorem Statum reStitui potuerunt: CommodiuS denique visum plebem infimam largitionibus deVincire quam liberorum civium per orbem diSPerSorum rem tueri. Itaque rogatio Contra Coloniam NarbonenSemlata eSth . Quanta stultitia set avarititia Optimatium fuerit, tum apparuit. Lahorabat enim urbs multitudine Civium: in clo, id quod ubique accidit, paupertaS, inde diSSensioneS inter
CiVeS exortae. Qui Cunque autem mala rei Publi Cae CognoVerant agris aSSignandis et coloniis deducendi S numerum civium PauPerum Si non minuere attamen Romam eorum invidia liborare conati sunt: Flaminii Laelii Gracchi. Sapiontis-Simorum igitur in numero habenduS QSSet CraSSus Si Con-
' Qua de causa Cicero in narrandis rebus geStis Crassi Brut. 43, IOS Sy)Ordinem tempori S non servavit, cum prius Liciniae defensionis, deinde orationis decolonia Narbonensi mentionem faceret, inde explicandum quod Crassum non tantum popularem videri voluit, quantum fuisSe conStat: itaque Carbonis accusationi defensionem Liciniae adiunxit, qua Crassus optimatium rem sustentavit: eandem ob causam dicit: Crassum aliquid domise atting Ere e. q. S. quamquam ille totum
e popularibus dedit.' Velleius Paterculus ed. Krii Z I, IS, 5; II, 7, 8. δ) Lange III, 5O. Madvig OPUSc. acad. I, 29O.' Ellendi ad Cic. de or. II, 58, 223. Cic. pro Cluent. SI, ΙΦO.