장음표시 사용
21쪽
I9 Staret oum Sola Cupiditate patriae SerVandae coloniam SVRSiSSO. Oratione enim quam in diSSuasione rogationi S eiuS, quae Contra Coloniam Narbonen Sem lata erat, habuit quantum potuit de Senatus auctoritate stetraxit i) maturitatem ingonii hae oratione aduleSCentuluS ostendit Neque SO iam eloquentia CraSSUS popularium rem adiuVit, iPSO Coloniam deduxit Civitatem non amiserunt qui in hanC Coloniam deducti sunt ). Aliae autem CauSae ACCOSSiSSO Videntur, quibuSinducti optimateS Coloniam deduci pas Si Sunt. Paullo ante senim L. Valerius Flaccus ut Massiliensibus auxilium ferret, primuS OXerCitum in Galliam ulteriorem duxerat et Salluviis bollum intulerat; cloindo C. Sextius Calvinus Aquas Sextias Castellum muniverat ; Sed paullo infirmiuS Vi Sum ; itaque ut haeC PrOVinCia, per quam aditum in Hispaniam Romani sibi Parabant, regno adiungeretur, CiVOS Narbonem deducendi Videbantur. Propugnaculum imperii Romanorum Narbo factus est '): id quod cognomino quod Narbo accepit indicatur: in honorem enim Martis dei Martius β) dictus est Volui Carthago Iunonia') Coloniaquo quae Tarentum deducta erat Neptunia
VOCatae Sunt. Altera CAUSA RCCOSSiSSe Videtur, qua Commoti equiteS Coloniae deducendae non obstabant: emporium Sibi Parabant, si Narbo in potestate Romanorum erat, unde Commercium Cum Britanni S haberent.
Ita duabus primis orationibus quaS habuit CraSSUS PO-Pulctrium CauSae Sese addictum OStendit: non iiS impulsus est cauSi S, quibuS Gracchi oXCitati Sunt, quibus qui feruntur memoriam et laudem Sibi aeternam parant: amore patriae; Sed lau i S cupiditato et ostentatione inductuS, ut innotes Ceret Carbonem ACCUSAVit, Coloniam cleduxit. Postquam quae
Verisimile fuit. Causa Τη) proxima clo qua nobis aliquid traditum eSt, in
Cic. pro Cluent. SI, I O. ') Cic. Brut. 43, 16O. Cic. l. l. Ernestus Hergog, Gallia Narbon. p. 8O. Lange III, 26. Lange III, 5Ι. Τ) Cic. pro Fonteio I, 3. Error Zumptii notandus qui scomm. epigraPh. p. 3I3) coloniam a consule Μarcio dictam putat.
Plutarch. C. Gracch. II. Solin. 27.
22쪽
qua CraSSUS pOSt Orationem de Colonia Narbonensi verba secit, fuit Liciniae Virginis Vostalis , quae Cum Aemilia et Marcia incesti rea est facta Res fuit haec. Aemilia Virgo
Cum praemium quod ei promiSSum erat non BCCepiSSet. delator QSt faCtuS. ACCUSatae sunt VirgineS inceSti: Sod L. Caecilius Motellus pontifex maximuS et Collegium pontificum ad quos nomina Virginum delata erant, Aemiliam Solam damnavit, Ceteras ab Solvit. Tum Sex. PeduCReuS tribunus pl. in ContionequeStUS, quod Collegium pontis Cum male iudicasset, legem do incestu tulit et pervicit ut quaestio extraordinaria haboretur. Populus inde L. Cassium, qui SCOPulUS reorum diCebatur, Creavit qui de VirginibuS quaereret i Squo Virgines duas et Complures equites Romano S SOCiOS in Cesti damnavit. In hac causa Crassus pro Licinia orationem habuit. Quam ob rem Crassus ab Oa advocatu S Sit di Ci non poteSt: e nomine Conici licet, quod ex oadem familia fuerit. No iii quidem con- Stat, quo anno res Sit a Cta: Li Cinia enim, ubi primum nomen ad Collegium pontificum delatum QSt, a. d. XIII. Kal. Jan. anni 64Ol 114 Causam dicere est iussa. Cum autem ab SolutaeSSet, 64ΙlΙΙ3 iterum ACCUSata est set Cum apud L. Cassium CRuSR OSSOt agenda, CraSSUS eam dosendi S Se Videtur: Cicoro enim eum viginti Soplom annos natum diCit orationem igitur pro Licinia 641 1 13 habuis Se Vid Otur. Ex haC Causa inimicitiao fluxisso videntur quas inter CraSSum et Memmium exortaS QSSO COnStat MemmiuS enim et ipSe 643 111 legem de incostia tulit ; sed reS ViX OXPlanari PoteSt. Hac quoque Causa Crassus duCtUS OS SQ Videtur, ut popularium rem quam antea Summo Studio CRPOSSi Vorat deSereret: nam POStea non inveniemUS eum ulla in re a popularibus Steti SSe. Quo anno CraSSUS quae Stor fuerit, demonStrari non
E coniectura Franc. Fabricii: Pigla. III, IO9. Acro ad Hor. I, 6, 3O.' Dio Cass. 1 rg. 87 ed. Dindori. ASCon. in Milon. 46.
Fenestella apud Macrob. Saturnal. I, IO. Cic. Brut. 43, I 6O.
δ' Cic. de orat. II, 59, 24O. II, 66, 267. Lange II, 648.
23쪽
niam defendit; fuit autem quaeStor in Asia provinCia. Pig-hi US anno 642 112 quaeStorem eum fuiSSe putat. Collegam
habuit Q. Mucium Scaevolam h), filium pontificis, hominem
iuri S peritissimum, quem in omnibus magistratibuS Praeter tribunatum et Censuram Collegam habuit. Provin Cia in qua CraSSUS quaesturam egit fuit, ut diximus, Asia. OCCASionem oblatam humanitatom Graecam CognOSCendi CraSSUS non O mi Sit: Cum enim in ASia QSset, Metrodorum S Cepsium ACademi Cum, qui memoriae vi notuS fuit et hanc artem ConSummavitq), audivit et illo doctore eloquentiae usu S QSty). Cum autem
EX ASia deceSSisset, Athenas profectus philoSophoS qui tum florebant audivit. Erat enim Cum Crasso MarcelluS iuveni Sphilosophiae Studiosis smus; hic Crassum impulit ut Charmadam Academicum, Carneadis discipulum, audiret: diSPutaVit autem non Solum Cum eo, Sed etiam Platonis Gorgiam Cum eo legit '). Sed quamquam Cicero multo S philoSopho Senumerat quOS audiviSSe Crassum dicit, tamen ille humanitate tantum non est imbutus, ut non Atheni S barbariam prae Se ferret. Hi duo senim post AthenaS Venit quam mySteria
EleuSinia minora, quae vere Celebrabantur, PerRCta oriant.
CraSSus Cum initiari vellet, ut referrentur petiit. Sed Athonien SeS quod Dometrio PoliorCetne CONCeSSerunt, quaeStori
aedilis fuit. Cic. de orat. I, 2ο, 93, nisi putemus Ciceronem id finxisse, ut Crassum ut hominem Graecum praedicaret: Charmadas an Crassum admiratus Sit I, 2ο, 93ὶ valde dubitandum CSt. tq) Cic. l. l. Cic. de orat. III, 2O, 75.
24쪽
Cum Romam redii SSet, in turbas incidit quibuS res publica se hollo Iugurthino fluctuabatur. Num ipse ad optimates defendendos, qui ACCUSationibuS eo tempore a popularibuS VOXabantur, aliquid adtulerit in Certum eSt: L. Calpurnium Pisonem defendisse videtur: Sed de haC re dicetur, ubi de Causis agam in quibuS CraSSUS VerSatuS OSt. C. Mario L. Cassio Longin O COSS. 647lIO7 CraSSuS anno Striginta tres natus Τ) tribunuS pl. fuit. Quamquam hunc magi Stratum ut popularium rem CapeSSeret eum potii S SeeXSPeCtandum erat, Cum antea tam ACri Studio eorum rei do-ditus esset, tamen Certi nihil de tribunatu eius notum est. Consulto agitationibuS Sese abStinui SSe Videtur. Collega eius C. Caelius Caldus legem tabellariam pertulit et C. Popillium Laenatem perduellioni S ACCUSAVit, Sed . Cras SUS in hac re conticuit. Ita tacituS fuit eiuS tribunatuS, ut, nisi CraSSuSapud praeconem Q. Granium CenaViSSet id quo Lucilius narraSSet Plane neSCiremuS eum tribunum fuisse. Fuit autem Q. GraniuS praeco familiaritate Cum CraSSO Coniunctus β): homo dicaci SSimuS, qui faCetii S persaepe nobili SSimoS homines perStrinxit. CraSSUS qui iPSe faceti SSimus eSSet exingonii similitudine hunc Granium adamaSSe vi lotur. Num Granius praeCO affinitate quoque Cum CraSSO ConiunctuS fuerit, Cum inter eum et C. Marium affinitatem fuisse Suspicati sint homines docti, Marii autem filius Crassi filiam in matrimonium duxerit, probari non poteSt y). Anno qui secutus eSt L. LiciniuS CraSSus ad optimateS tran-
Conati enim sunt ho C anno optimates iugum depellere quod equites apud quo S tum iudicia fuerunt iis impoSuerunt. Itaque ConSul anni 648 1o6 Q. SerViliuS Caepio, vir acer et
' Cic. de orat. II, 62, 25ψ amicus Crassi dicitur, II, 6O, 2 ψ familiaris.' Haalth, Pauly Realencyclop. III, 959.
25쪽
23 fortis, qui in numero disertorum habitus QSt i), 'legem iudiciariam promulgavit δ). Qualis fuerit illa lex sexplicari
non potest; id tantum inter OmneS ConStarct Video, Pro Senatoribus legem fuisse latam, equitibuS fuiSSe detrimento. Conici poteSt, Caepionem haC lege equitibus iudicia eripere
tur. Sed cum de lege SerVilia memoriae perpauca prodita sint. de hac re certi nihil dici poteSt. E Scriptis historicorum qui aut aequales Servilii fuerunt aut non multum tempus post libros odiderunt nihil nobiS reStat: non magi S e Ciceronis Verbis quidquam ConCludi poteSt; qui tamen de hac lego aliquid tradiderunt eorum auctoritati nihil in hac qui domre tribuitur. Quaeritur denique Sitne leX Perlata. De quaro homines docti cliSSentiunt. Uni enim, quod TaCitus et
Cassi odorius ObSequenSque tradiderunt, quodque Valerius Maximus Caepionem patronum SenatuS appellatum dixit, legem perlatam eSSe arbitrantur; alteri perlatam quidem eam, Sed non multo poSt lege Servilia Glauciao abrogatam esse dicunt; praeterea Sunt qui legem perlatam negant,
Sed promulgatam SVRSam antiquatam: quorum Sententiam
probo. Etenim quod Tacitus dicit hac lege Senatoribus iudicia esse reddita, ei rei nihil fidei inest, quoniam constat Taciti
auctoritatem in antiquitatibuS esse levem y). Cassi odorius autem et Oh SequenS erraSSe mihi Videntur: praeterea ex Verbi S paucis eorum non poteSt Con Cludi legem perlatam: iussit forsitan lex quam illi legerunt, ex quorum S Cripti SCassi odorius et ObsequenS Sua deCerse Serunt, iudicia Communicari, Sed quaeritur factumne Sit ut Communi Carentur; quod deniquo Valerius MaximuS Caepionem patronum Senatu Sdictum dicit, is logis, qua lege perlata ita Sit appellatuS, nullam mentionem facit. Quid obstat quominuS putemus Cae
26쪽
2 pionem propter Studia Sua Patronum appellatum OSSO, Si Vel ex perlata Sive repudiata eSty Praeter hoS ScriptoreS autem
nullus ne obiter quidem hanc legem attigit excepto Cicerone; Cicero autem, qui ab illo tempore quo Promulgabatur Propius abfuit, ubicunque de hac lege verba focit nihil dixit
unde con Cludi poSSet legem eSSe perlatam. Si vero lex perlata set iudicia senatoribus reddita essent, ' futurum fuisso mihi persuasum eSt ut Cicero CraSSi, qui legem SuaSit, Oloquentiae laudem Summam claret: quippe Cui US eloquentia lex Stetisset, qui iugum fregi SSet quod equiteS Senatoribu Simpo Suissent, qui libidinem refrenaSSet et quae huius modi dicuntur. NeC Vero quidquam tale Cicero dixit, Cum modo suasiSSe eum legem nobi S tradictorit. In Contione autem maxima Civium CraSSUS Splendida oratione λ) legem SuaSit, ac tam clara fuit illa oratio, ut Cicero eam a pueritia magistram dicondi sibi fuisse diceret '). Quae in hac oratione
dixit, iis Contraria fuerunt, quae in ea quam de Colonia Narbonensi habuit, Suaserat; illa enim Senatum detrectaverat, hac laudibuS Summe extulit. Qua de CauSa CraSSuSSOntontiam Suam mutaVOrit, Pro Certo affirmari non potest videtur tamen populareS propter denuntiationeS, qua S inctos sensione Liciniae aliisque in CauSiS nOVerat, deSpi Cere Coepi SSe: et ii Se Cum in Ordine magi Stratuum progrederetur
quid periculi ex his donuntiationibu S immineret Cognovit. In pauciS dictis quae nobis de hac oratione rostant ineSt furor quidam et Veritas: ut in illo: ubi libido dominatur, est innocentiae leve praeSidium, et, eripi E NOS E laucibus e. q. S. yj. Suspicati εὶ sunt homines docti Contra legem C. Memmium dixisse: sed ne id quidem Constat: CraSSum in Contione aliqua Contra Memmium dixisse notum est: facetii SSuperbiam eiuS CarpSit; POSt annum 645 IO0'ὶ factum eSt; Sed eum in hac lege Suadenda Contra Memmium dixi SSe, e Ciceronis verbis non poteSt Concludi.
' P. Rutilius Rufus genus dicendi non probavit: de Orat. I, 53 227: tu iter et sapitiose dicta esse dixit.
Lange III, 64. Ellendi histor. eloq. Rom. LXXIII. Drumann IV, 63. Cic. de orat. II, 66, 267. ΙΙ, 59, et O olim. Lange III, 6 .
27쪽
25 Pro Q. Servilio Caepiono Crassus postea Orationem habuit, defensiunCulam λ), non brevem ut laudiationem, Sed ut orationem breVem. Quaeritur autem quo anno et qua in CAUSA
eam habuerit. DisSerenuum hic clo loco Ciceronis, qui in Brut. 44, 162 nunC quidem habet: in consulas, Crassum pro Caepione dixisse: Sed id si statuamus, decem fere annis dixit poStquam reS faCta erat propter quam Caepio in iudicium vocatus est. Res enim ita fuit. Q. Servilius Caepio Consul a. 648 1O6e templo Tolosae urbis in provincia Gallia aurum, quod olim Galli se templo Apollinis Delphico rapuerant ibique Condiderant, eripuerat ): idem Cum proconsul Cum Cn. Mallio Sive Manilio Consule Contra Cimbros pugnaret, 640 1O5 a Cimbri SVi Ctus et CaStri S exutus est: temeritate Caepionis Clades aCCepta eSt. ACCUSAtuS igitur a tribunis pl. est: de amiS-Sione exercitus se defendit, fortunam increpabat δ). DamnatuSCSt. Quam poenam PASSUS Sit, Omnino quam Viam CAUSA tenuerit ignoratur. Id quidem VeriSimile esse videtur, eum
non multo poSi id tempuS quo CladeS ACCOpta est, in iudicium VOCntum eSSe. Deinde rogatione L. Cassii Longini ε), qui 65O IO4 tulerat, ut quem popul US damnaSset Cuive imperium
Sed populus ira excitatus longiuS etiam Videtur ProveCtuSOSSO. Propter aurum enim Tolo Sanum C. NorbanUS trib. pl. quaeStionem extraordinariam rogaVit h): quo anno id actum Sit,
de hac re dubitatur: putant Onim homines docti anno 650 051MCtum eSSO, Cum Cicero CraSSum, qui hoc anno ConSul fuit, in Consulatu pro Caepione dixisse dicat. Sed haec sententia non Prohatur. Non eam quidem CauSam Probo qua Momm-SOn hanC Sententiam refutandam putavit: quod enim in Granii Liciniani fragmentis ost: Cn. ManiliuS ob eandem cauSam
' Brut. 44, I 62; ita e coniectura Ludovici Langii, Viri doctissimi, Scribendum puto: cf: quaEStiuncula de Orat. I, 22, IO2. ' Dio CaSS. fragm. 9O, 9Ι. Strabo IV, ΙΙ3. IuStin XXXII, 3, II.
' Lange III, 68. Ascon in Cic. or. pro Cornel. fragm. 26.n Cic. de nat. deor. III, 3O, 74. Grani Liciniani fragm. ed. PertZ IO.' Mommsen Rom. Gesch. II, 182 Anm.
28쪽
26 interpretatuS est: Caepionem rogatione L. Saturnini QSSeeiOCtum eademque Cn. Manilium. Cum autem L. SaturninuS 654 1OO OSSet o CCiSUS, rem anno 650 95 non OSSO ACtam. Sed facile concedes hanc quam MonamSen putat Sententiam
in his verbis non inesse. Scriptor ille nihil dicit nisi Cae-
Pionem Ob eandem CRUSam eiectum es Se qua ManiliuS qui Saturnini rogatione eieCtus eSt. E Verbi S autem apparet Caepionem propter cladem aCCeptam in eXSilium mi SSumeSSO: nam et ipse Manilius propter hanc Cladem e Civitate eieCtUS et in eXSilium pulsuS QSt. Propter Cladem ACCePtam autem 65O IO4 ACCUSatuS Videtur QSSO. Itaque Si hoc anno Caepio in oXSilium miSSuS QSt, 650 95 aCCuSatuS non QSt, et CraSSum in Con Sulatu pro eo dixi S SQ Statuendum non OSt.
At dixit Crassus pro Caepione: non de Clade ACCepta; nam Caepio ut homo disertus se ipse defendit. Itaque in alia
CAUSA Pro Caepione eum orationem habuiSSe veri Simile eSt Cum C. Norbanu S rogationem de auro ToloSano tuliSSet. Quo anno id feCerit, non ConStat; Seu in ConSulatu CraSSi Norbanu S ipSQ aCCusatus est λ): itaque hoC anno neque ΝΟrbanuS rogationem illam tulit neque CraSSUS pro Caepione dixit. Ciceronis igitur verba corrupta eSSe Videntur: quomodo Corrigenda Sint non patet. Verba in consulam fortaSSe interpolatoriS Sunt, qui propter verba poSDEma ccn- Sseriis oratio antea ConSuli S umentionem desiderabat. FortaSSein vocabulo consti tu latet peculasus δ).E re videtur omnia pertractare quase nobiS de Caepione tradita Sunt. Rogationi Norbani L. Aurelius Cotta et T. Didi US Collega se intercesserunt: tumultus eSi MCtu S, tribuni qui interceSSerunt e rostris deiecti sunt, M. Aemilius ScauruS lapide perCUSSUS est. QuaeStione facta Caepio damnatu SOSi eiu Sque bona publicata Sunt. Familia eiuS hac poena
periit: filiaeq) enim eius corpore quaeStum fecerunt. Quid de ipSo Caepione factum Sit, de hac re disSentiunt SCriPtoreS. Di SSerendum hic clo binis locis Cicoronis est Valerii Maximi. Cicero enim Q. Caepionem quendam Smyrnae eXSUlem
' Mommsen Rom. Gesch. II ' III. D L. Langii est coniectura. E VerbiS
Per compendium Scriptis c. seculatus consulatu corruptum Videtur.
Cic. de orat. II, 47, I97. Timagenes apud Strab. IV, I, IJ.' Cic. pro Balbo II, 28.
29쪽
ViXisso dicit: ante P. Rutilium Rufum qui anno 662l02
damnatuS QSt eum nominat: itaque Veri Simile QSt eundem fuisse
Caepionem qui damnatus erat et qui Smyrnae exSul Vitam egit. Propterea homines docti putant Caepionem noStrum exsilio damnatum esse, id quod e Granii Liciniani verbis elucere vidimus. Sed Cicero ipSe in Tuscul. di Spuit. lib. V 5, 14 inter illoS eum enumerat qui Summis Cruciatibus affocti sunt: inter M. Atilium Regulum et M'. Aquilium λ). Ita quo
neScio an ex hiS nobi S Concludore liceat Caepionem in Car-Cerem Coni OCtum in quaeStione, quae de auro Tolosano habitaeSt, QCuleum CONSCendiSSO et deinde in exsilium mi SSum
QSSe. Congruunt haeC, Si rem ita nobis fingimuS, Cum ii S quae Valerius Maximus ') nobis tradidit: L. Rhoginum tribunum pl. Veteri S ami Citiae memorem eum publica cuStodia liberaSSO.J pSe autem ValeriuS Q. Casepionem in publicis VinculiS Spiritum depo SutSSe dicit Corpus quo eius funeSti CarnificiS manibuS laceratum in Scalis Gemonii S Spectatum OSSO. Rem exaggerasse ValeriuS mihi Videtur. Do praeturae Caepioni SSplendore, de triumphi Claritate, de maximi pontis Cis SaCerdotio Cuius illo mentionem fecit, nihil notum OSt; quae
finxit Valorius ut Caepioni S Sors eo miSerior Videretur. EUm OCuleum Concendi Sse apud Scriptores quorum libri SUSUS OSt repperit. Sod eum PeriSSe CorpuSquo eiuS JRCOratum OSSe ValeriuS ex aequalium Suorum sententia finxit ut qui crudeli SSimis SpoCtaculis gauderent et imperatorum Saevitia Corrupti eSSent. Itaque ut pauCiS Sententiam meam Comprehendam: Q. Servilius, Cui clade accepta imperium abrogatum erat, in iudicium vocatuS est et se ipse defendit Sed damnatuS et Q Senatu ei CtuS est. Deinde NorbanuSquaeStionem de auro Tolosano rogavit: Caepio in CarCorem ConiectuS et OCuleum Conscendit. Res fuit manifeSta; itaque L. Licinius CraSSus oratiunculam Sive laudationem habuit
At Caepio abSolutus non est iamque in eo fuit ut CorPUS' Cicero de orat. II, 47, 197: de pravi miserabilique casu Caepionis dicit: Gellius III, 9, 7 misero cruciabilique exitu eum periSSe. Val. MaX. VI, 9, I 3.
Cf. de hac re quae Bardi attulit in libello suo qui inscribitur: die Priester der Vier grossen Collegi en aus romisch-republilianischer Zeit. Programm des L. Wilhelms - Gymnas. Beri. I 87Ι. p. 6: negat Q. Servilium Caepionem pontificem
30쪽
28 Oius a Carnisi Ce laceraretur cum a L. Rhegino tribuno pl. publica cuStodia liberatus est. Smyrnam in exsilium di SCeS- sit ibi quo civis factus ost. Si alterum eXemplum eXStaret
dubitarem quin ita uti dixi rem sese habuis Se dicerem; nullum tamen exstat. At ne Crimini S quidem, quo Caepio in iudi Cium vocatus est, Sacrilegii ullum OKemplum eXStat, et in hac re turbis illis, quibus tum res publi Ca fluctuabatur, aliquid concedendum PUto. Asedilitat mi in curulem L. Licinius CraSSUS eodem Anno quo Q. Mucius Scaevola P. f. geSSit; quo anno notum non OSt non ante annum 648 1O6 quo Cicero natuS QSt, illum apdilem fuiSSO ex eius Verbis colligimus qui se illam aedilitatemptriSSe dicis Cum Crassus 614 14O natuS esset, lege Villia annali ante annum 651 1O3 aedili S sui S Se non poteSt, Cum legitimus annuS huius honoris tri CeSimus Septimus aetati SeSSOL EX eadem lege non poSt annum 653li Oi aedilitatem QSSit, Cum, Si Praetor et Consul fuit ut fuit, biennium intorho S magistratUS non fui SSet: anno enim 650 05 ConSul fuit.
Itaque aut 651 1O3 aut 65 alio a aut 653lio 1 aedilis fuit. Pig-hiu S anno 653 1 Oi oum aedilitatem geSSiSSe dicit, Sed argumenti S nec probaVit neo probari posse puto. Aedilitas
CraSSi et Scaevolae cum cottidianis et vernaculiS rebuSPOPulo SatiSfaCero SQ POSSe non putarent ε), APParatu et JUXuria innotuit, ita ut Cicero eam inter ornatiSSimRS eiuSaetatis fuiSSo dicat. Loonum enim Complurium Pugnam Primi dederunt, quem ludorum splendorem Sulla PompeiuSCaeSar imitati Sunt et superaverunt. Rem ita adornaSSO Videntur ut Scaevola 'in leones adveheret, CraSSUS SCOnam Columni S Hymettiis quattuor adornaret, quibuS POStea POrti Cum domus Suae ornavisse videtur. Num eodem anno
atria Licinia a L. Licinio Crasso Sint aedificata, incertum
Val. Maxim. IX, I, q. ut homo grandiloquuS decem columnaS enumerat.