De continentia christiana aduersus Epicuraeos huius temporis, impios Lutheri et Caluini asseclas, libri tres. Auctore Ioanne Bourghesio e Soc. Iesu

발행: 1638년

분량: 798페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

21쪽

a T. I. De Continentia congruens, maximeque necessaria, summo studio paranda,'

-- excolendat i quod autem est discrimen Temperantiam inter&Continentiam, illud est , quod Continentia adhuc d D Tia pugnet, nec perfectam sit assecuta victoriam, Temperantia . . qu plane domitas & subiectas habeat appetitus inferioris passio- s 3 nes, nullamque vel exiguam pug nam sustineat. Continentia contra nitentibus obluctetur cupiditatibus, ias intra rectae . Eih rationis praescriptos terminos cohibeat. Quare licet a Philo- ωθ. sopho inter perfectas virtutes non numeretur, a nobis tamen

potius usurpatur, atque his libellis pro titulo pret figqiuet Conistinentia quam Temperantia, quod quamdiu versamur in hac vita, quae tota tentationibus&periculis exposita est, ac per, petua quaedam militia , paucis contingat etiam speciali Dei gratia, ita sopitas, exstinctas habere concupiscentias, umiterum atque iterum resurgere ac bellum commouere queant. Nemini non indicta est Continentia cum nemini non aduersus eas passione pugna ac dimicatio in hoc vitae mortalis statu

superlit NeminiTemperantia obtingere potest tam perfecta, qui persectior, expeditior firmior euadere possit, quare nemini non est opus continentia. Non existimat S. Thomas, Continentiam in appetitu concupiscibili collocandam, nam scappetitus inferior pari&eadem rationes habet in homine

tum contihente, tum incontinente: nam in utroque prorumpit ad vehementes impetus prauarum concupiscentiarum, neque item in ratione intellectu, quo uc in utroque pari etiam modo se habeat, uterque recte iudicat cum nulla paΩsione impetitur non esse sequendas illicitas concupiscentias,

uterove rectam velut inaquilibrio rationis stateram retinet, sed Uissetetia est omnis in electione voluntatis,quia continens tametti patiatur vehementes concupiscentias, tamen illis obsistit, & rationem magis sequendam ducit incontinens concupiscenti js abducitur, licet obstante Sc contradicente rati ne Est igitur continentia in voluntate, in ea facultate&ania

mae vi ad quam pertinet electior Non negauit tamen S. Tho-

22쪽

christi a Cas. I. 3

mas Temperantia nauem esse in habeat aliquem habitum in appetitu inseriori, quo plane re- α

primantur eius impetus ac motus. Nec ego crediderim continentiam diuturnis ae crebris actibus contirmatam in voluntate carere omni habitu inferiore, quo sensualis apperitus contineatur, ne in tam vehementes assultus insurgat. Iam illud intemperantem inter Mincontinentem discriminis est; quod

intemperan non retineat rect crationis iudicium ac pondus

sed illud a passione deuictum sit, detectum ac peruersuta, cum se ratio & voluntas velut appetitui subdidit inferiori captiuamque tradidit. At in continens superatus quidem sit tin inpetu vehementis passionis, sed adhuc tamen obluctante rectet rationis iudici, ratione d voluntate nondum plane manus

dantes, etsi denique superiores partes appetitui velut invitet

concedant. Quare deteriori loco est intemperans, quam in continens Lutherusinitio h Geseos ac desertae religionis erat incontinens, sed denique ex itincta syndere si factus est intem Perans, ebriosus, luxuriosus, Atheus, omnibus viiijs in prae clam traditus. Adiungitur virtuti Temperantiete donum timoris Dei, quo veluti fraeno retinetur estraenata pars sensualis. ne praeter modum mensuram Pie seratur in ea bona quae sunt sensibus iucunda, quareque pertinent ad sanctum hunc timo rem in animis nostris stabiliendum, ad radices quoque virtu-δουμ tis continentiae altius iaciendas. Quae vero Dei timorem labefactantis convellunt, continentiam item, temperantiam funditus euertunt. Est autem considerandum, inquit. S.Τh mas quod naturales inclinationes principia sunt omnium se Peruenientium passionum, quae nimirum ab obiectis externis aut aliter exsuscitantur in appetitu sensitiuo,, ideo passionem tanto vehementius impellunt ad aliquid prosequendum,quanto magis sequuntur inclinationem naturae Hec autem praecia pue inclinat ad ea quae sunt sibi necessaria ad conseruationem indiuidui, sicut sunt cibi, vel ad conseruationem speciei, i cinuisunt actus venerei, quarum propensionum delectationes ad

a tactum

23쪽

4 L. I. De Contiarentia ob tactum pertinent, circa quas Temperantiam versari perspis cuum est ne desererentur unctiones, officia naturet quis bus vel indiuidui conseruatio vel speciei propagatio contine tur, author natur summam illis quandam admiscuit illecebra sensuram voluptatem, summamque indidit cuique veluta natura insitam propensionem ad eas expetendas, ad quo proinde moderandas summopere opus est virtute Tempeaan tia& Continentia Atque uti rem deducamus ab altiori prin- , a. i. cipio; eπ eiusdem S. Thomae doctrina Virtus moralis in eo 3 praecipue sita est, quod bonum rationis tueatur ac conseruet aduersus passiones repugnantes. Motus autem passionum d plei est, alter quo appetitus senti: tiuus prosequitur bona, alter quo refugit mala. Vtraque bona ac mala rectet rationi noo re pugnant absolute, sed bona per immoderantiam de excessum,

quod non ea qua par est mensura ac ratione appetantur. IDaha,

perdiscessum recta ratione, quod fugiantur ea, quae recta ratio dictat non fugienda, ut igitur a virtutem fortitudini pertinet obfirmare animum ad ea mala suscipienda vel aggredienda, quae sunt cum recta ratione coniuncta, ita aci vir . tutem Temperantiae spectat appetitum retraherein retinere ne in bona sensibjlia feratur inὲmoderatu. Fortitudinis estis derari timorem audaciam , non quorumcumque sed max morum malorum, quibus ipsa natura interit atque exstinguintur; ita Temperantiae est moderari maximam delectationem, .

quae comitatur ac consequitur actiones maxime naturales ad naturae conseruationem, propagationemque pertinentes. For

titudo impellit ad ea sustinenda vel aggredienda, propter usrefugit homo maxime bonum rationis, quae sunt mala quia hus vita ipsa appetitur morsque infertur Temperantia retrahit ab ij quae appetitum maxime alliciunt contra rationem, quae sunt bona sensibus iucunda, quibus natura tum indi uidui, tum specie conseruatur. Hinc deducitur duas esse species subiectas seu partes Temperantiae, Continentiae;

24쪽

Christiana Capta.

diuidui eonseruationem in abstinentia cibi de sobrietate potus alteram quae delectationes venereas ad speciei propagationem institutas moderetur, vel eas omnino reprimens, uti castitas virginalis, quae si voto firmetur, penitus in nesprscindit vere' parte intra honestum coniugiivsum, vel certo demum tempore restringens, ut maritalis xvidualis continentia. De partibus integrantibus, iotentialibus nihil dicere habeo sed quoniam hanc utramque continentiae speciem conuellere nituntur huius temporis haeretici,ipso in primis ex pugnato Dei timore, qui fidissimus est continentis custos Zenutritor , primo libro quae generatim ad continentiam ex hae reticorum doctrina conuellendam ex Catholicorum disciplina stabiliendam ac firmandam pertinent, explicabuntur , tum altero de parcimonia ciniis podus ieiunioque dilleretur, ter . tio quae ad eastitatem , tum religione voti Deo consecratam, tum solutam, ac triplici distinctam , virginali, viduali ac maritali statu, excolemam conferunt, ex SS. precipue Patrum scriptis ac monumentis Proserentur.

De triplitisecta inire ua continentia Epicuri Lut beri es caluini.

Epicuri secta notissimum est, tui pro sum m bono atque extremo fine propolitum fuit voluptatem corporis consectari husessi par a gemina dicitur sectatur heri non absimilis sed eadem plane lacta Caluini , haud sane fiet ini Ita, cum e utriusque principijs fundamentis, ob quae uti se

25쪽

6 L. I De continentia ab Ecclesia Catholica seiunxerunt, eadem incontinentiae atq; intemperantiae labes deducatur, ut nihil dicam de Athei sicloqui finis est omnium here sum parens omnis incontinentiae. Indulgendum omni corporis voluptati laxandasque in incontinentiae habenas certius log & aperitus Luth ri cit Cal fuini dogmata conficient , quam inanes implexae ast rati 'cinationes Epicuri. Ex quo etiam perspicuum fiet, qu- sint ea dogmata ab omni prorsus aliena veritate, quamque damnanda ac repudianda, quae in turpissimam hanc Epicuri sectam recidant, asseclasque suos, si non semper vita&m ribus magna enim vis et naturei contra nitentis, recte 4nstitutionis certe publiea doctrina, disciplina quam profitentur, Epicureos essiciant.

Nihil magnopere mirandum es gentiles illi philosophi denis

lis idololatriae tenebris circumsepti, quibus nulla unquam fidei, nulla doctrinae efestis lux affulserat, solo rationis lumine sensuumque exterioru,quibus maxime nitebanturin quos ad veritatem certissimos duces opinabantur, ductu prolapsi sint in hunc errorem, cum praesertim de animorum nostrorum immortalitate, alteraque vita sempiterna nihil haberent explorati ac certi, imo corporibus inferiores, atque naui mul animos interire censerent. At quis non miretur nouos istos quinti Euangeli praecones, Ecclesiae, si Deo placet, Te format res, sacrarum litterarum ut de se ipsi praedicaui, in-

Ietpretes intelligenti rumos,singulari quadam fidei luce eaque multiplici collustratos nam triplicem fidem faciunt historiacam miraculorum, promissionum, hancq; generale, specialem ut multasndes habeant velut in lyra, nullam in religio ne eundem sibi praefixisse doctrinae suae scopum, corporis voluptatem, omniaque ad vite praesentis oblectationem referre, quasi non supersit altera sempiterna nec de animorum constet immortalitate, crutamen ex Apostolorum Umbolo nondum

extremos duos articulo eraserim cIzdo carnis resurrectio nem di vitam aeternain.

26쪽

Ne sua secta mollis haberetur delicata voluptuaria, sed

fortiri constans, secura, multis laborabant Eptaurei, cum vulgo dicerent ignorari quam voluptatem summum bonum diceret Epicurus, non eam modo quae suavi mo uin iucunditate sensus perfunderet, sed eam maxime quae in omnis do loris vacuitate&molestiae detiactione consisteret hanc summam stabilem permanentem voluptatem constare non posse, nisi perdomitis&exstirpatis cupiditatibus, quae sunt insatiabiles de infinitae, nisi comparatis quoque virtutibus, sed quas nemo pararet, nemo laudabiles expetendas duceret 1 ab eis voluptates non essicerentur cupiditates necessarias nec opera multa nec impensa expleri, ne naturales quidem multa desiderares propterea quod natura diuitias quibus contenta sit, parabiles& terminatas habeat, inanium autem cupiditatum nec modum ullum nec finem inueniri. Clamat Epicurus non polse iucunde vivi, nisi lapienter, honeste, iuste viva. tur, nec sapienter honeste, iuste, nisi iucunde , cui usinodi

sententiarum, qua κυρυα δοξα maxime ratas ad beate vivendum breuiter enuntiatas velut oraculo tipientiae venerantur librum edidit Epicurus, ex iisque complures a Seneca cum laude& commendatione referuntur, qua forte de causa Angelum se nuncupat Epicuri. At in Caluini Lutherique voluminibus quando ab Ecclesiae doctrina discedunt criptu-

rarum corruptele: ac deprauationes faedissimae, conuiciorum

ac maledictorum in Pontifice ac Doctores orthodoxos plau-st iuran 'Deum Pdiuosque omnesinulla istiusmodi conspiciuntur praeclare dicta piaus ad honestatem morum virtutem laeta informantur, ea norimiles, in ianae, tartareaeque blasphemiae, quibus in omne flagitiorum pelagus sempiternum orci praecipitium impellantur. Nihil certe fuit illis curet, stitficilis, aspera, deuera censeretur eorum schola ac discipli- na, sed quam maxime expeditam, facilem, iucundam ab omnibus existimari voluerunt, ut in nullam aptius conueniar

illud Saluatoris pronuntiatum,

27쪽

s L. I De Ontinenti a quae dueit adperditionem ct multis r qui in rasi per eam, semper illi conscienRae libertatem, hoc ei carnis, natur corruptae, si rite interpreteris,licentiam depraedicant nulliusque legis nec publicae, nec priuatae, nec ciuilis, nec Ecclesiasticae ne is xv&obligatione obstringi se patiuntur neque modo viri tes in voluptatis obsequiumri famulatum addicunt, sed eas funditus euertunt, pessumdant sola fide e meritotum

Cci Domini commentitia quadam imputatione velud aliena veste superinducta gloriantes. Quanquam voluptates omnes ad corpus reserrent Epicuo rei, ex eoque oriri censerent, tamen id fatebantur, haud paulo maiores esse voluptates animi quam corporis.Nam cor

pore nihil nisi praesens,in quod adest sentire pollumus, anima autem iraeteritain futura. Est autem aiebant situm in nobis, t&aduersias res quasi perpetua obliuione obruamus. secundas iucunde& suauiter meminerimus, eaque grata tecordatione praesentem dolorem leniamus. Adhibea-dus autem delectus est sapienti, ut quaedam quandoque voluptates omittantur maiorum voluptatum adipiscendarum causa in dolores suscipiantur maiorum dolorum effugiendorum gratia. Quod extremum preceptum utinam Lutheri

Caluinique discipulis tapius in mantem veniat, huiusque vitae praesentis tum voluptates tum doloresin alterius sempiternae componant , utinam praesentia su uraque, tum bona, tum mala, velut aequa lance iuste rationis appendant & ten Pus cum aeternitate conserant, si corporis animique voluptates ac dolores nolint inter se componere utriusque certe vitet praesetis temporaneae Tu ture; sempiternἴ tu bona, tuis

Ia committant,in componant. Mihi quidem Caluino hominisurioso, Luthero ebrioso numquam animum pacatum Te renum constitisse persuaserim , numquam illis verae iniscere laetitiae gustum sensum obtigisse, sed eontiu uo quo isdam morsu conscientiam exesam, mentemque velut inferna

libus ambitionis, superbiae, iracundiae inuidiae, o dij, male-- uolentici

28쪽

uolenti mpietatis, blasphemiae in Deum exagitatam facis bus, ac dirispa Tam stimulis, qui nullam illis quietem tribuere , ad carnis sensuumque brutas voluptates perseque das impellerent. De se quidem candide confitetur Lutherus rom. i. ego Martinus Luthe vix sam consolationem ex morte Opus resurrectione CR Res T capere possum, bon autem cox oporalibus a Deo acceptis, ut edere panem bonum, bonum hibere vinum optime possum nempe eius erat vi conlatatiori exhauriendo sextario vinii poculo catechistico, de quo. lautiore victu Caluini dicetur alias nunc, quod cae-x pimus, exequamur Quemadmodum inter Epicureos qui, luptatibus taena laxabant, ijsque se totos immergebant, brutis pecudibus abiectiores , deterioresque euadebant; nam brute: pecudes natura sequuntur instinctum nec ab ea prς sertis pios limites praetergrediuntur, at homines illi bruta iudicio, re discursu ratiqnis abutebantur, eoque caelitus indulto lumi ne in conquirendis augendisque voIuptatibus prster consuetum naturae modum praecipites ferebantur Lad eum modum Lutheri& Caluini sectatores priscis Epicureis deteriores detestabiliores existunt, quod Epicurei in asserenda volupta te solo naturae lumine ducerentur, solsratiocinationis hium a Mae prat sidio niteretur. At Lutherani MCaluiniani, quisum maest eorum mpudentia peruet sitas ipsis Christianae fidei fundamentis in hoc intemperatiae cincontinentie regno stabiliendo canantur abuti aduersus ipsam fidemis scriptu Tam sacram, qua continentia, poenitentia tantopere com mendantur ipsius fidei scripturae secrae velut armis depu gnant, ex Euangeli petitis argumentationibus ab Euangeliaca nos continentia dehortantur, ex Christianis Epicureos. ex

ipsiusta et Cis Iis distipulorum eius sententii sis do cumentis perperam intellectis reddere nos contendunt. Coninueniti illos quod eleganter traditum est a S. Irenaeia ι. a. a vers. boresis, quemadmodum si quis aurifex excellentem re 'gis maginem ecpyropis, adamantibus, umonibus,atque gem

29쪽

is L. I. De Continenti

mis pretiosissimis elaborasset, alius mox ex eadem conflata&fusa turpissimam canis estigiem efformalla IIIIamque Re- .g non dubitaret offerre, asserens aius esse imaginem, an non reus laesae maiestatis haberetur quos etsi eadem foret male ries gemmarumin auri , tamen forma figura diuersisnmacinutaret,ae tanto ille grauiore poena mulctandus eisset, quan x pretiosiorem materiem viliori forme sub d isset ac priore Rςg imaginem grauiori probro dehoneitaster. QuanQ;ὶzigop na digni, qui scripturis in tam prauos usus abutun&r, ii isque Cuκ set vis, in Bacchum atque Epicorum tran formare nituntur Non est tamen mihi propositum quina xς P xet hunc campu fidei controuersiarum penitius ingredi, in quia illi ς pede uicti ae prostrati, tamen obstinati perfistunt, lini modice dumtaxat qua parte sunt Epicurei veterum maxi me Patrum authoritate ac ratione coarguere.

' nae, intuli Christianae, sedea Angemocm- iorem haeresim existere .

Bs Ea v Aur Baronius ad annum C HΟ- Dominiis quo tempore Apostoli -- postolici viri, ad inserendam mortalibus Euan delii lucem totum terrarum orbem peragi Iuura. codem temporoco lures Philosophos, eiul-dem velut ulos inuituti varias obeundo ν -----

30쪽

Pervagatos orbe, de virtutibus&viiijs conciones habuisse, ita tamen ut auitae superstitionis gentilitium cultum retine ctiam summa contentione persuaderent interinitos eminuit απCelleris magu Apollonius Thyanariis, de quo Philostratus, L. 1. M apud eundem Dio celebratu'cuius exstant Rhodiacae,Coririthiace, harsicae. Boristhenicae Maliae acliuerssab quibus sunt halaitae locis, orationes nuncupatae Euphrates Apollonii necessarius, Demetrius, Nausonius, Danis Pyrsagoricus , Epictetus Stoicus, Lucianus Epicureus, Diogenes iunUr alii, quibus admi uistrisi Apostolis Dei Simius Cacodae ... mia impietatem tueri, Euangeli Progreisum impedire conatus est. Cum enim, ut ait Apostolus Graeci sapientiam quaereret,in hanc Philosophi verborum letiociniis a phale ris exornatam ostentarent gloriosissime, quorum inquit iuuenalis iIngenium velox, audacia perdita, sermo FHur. Promptu a torrentior.

Haud dubium quin auidissimis exciperentur a uribus; at A .p6stoli, homines Iudeti, rudes&imperiti, sine literis, nouam ac peregrinam religionem afferentes exsibilarentur. Sedeuicit tamen diuina potentia crueis, omnesque idololatriae aeprophanae philosophiet tenebras disiecit, suisque radiis, esplendoriblis Euangelij mundum illuminauit atque ad se traduxit uniueram. Quod Apostqlus monet agi Colqssenses, vi C. s. dete ne quis vos 4 isatieri nilosephiam cinanem fallais . .ciam Graecus te ius habet, ne quisv depr*detur itaque legunt Cyprianus Hieronymus .Ambrosius. Non intelligi-d Taur de vera germanaque philosoohia quae scientia est rerum .

diuinarumin humanarum naturali lumine rationis acquisi , aisa quasi vel damnanda sit ut noxia, vel ut inutilis reiicienda, ve ct adrum de ea quatum velut esta ad fallendum utebantur vigin-: aes philosophi orijs erroribus atque ambagibus sententiarum . .

implexa quamque pseudo-Apostolio haeretici Simoniani ge nostici, hocis appellarues

SEARCH

MENU NAVIGATION