장음표시 사용
1쪽
Georgii Pisidae carmina ea quorum aliqua esset ad historiam 'Eantinam utilitas, cum libro manuscripto contulit Mauricius Pinderes. huius ego industria ac diligentia magnopere adiutus iambos et male natos et a librariis peius depravatos a compluribus mendis ita Purgavi, ut receptis e codice, quae manifesto praestarent, lectionibus antiquas et abolitas ne mentione quidem ulla dignareri quem autem versavit Pinderes codicem, Parisiensis est, Regius, supplementi Ias, membranaceus, sorma quam dicimus Ia, soliis 158. insunt Georgii et quae nos damus carmina, et Hexaε- meron et quod de vanitate vitae, quod contra Seu
2쪽
rum, quod denique in Christi resurrectionem scripsit; insuper τοὐ Προυσουχ εἰς τὴν οσων Μαοιαν mire Αιγυπτίαν et Postremo loco περι των μετρων τῶν
Scrib. Berolini Aprili exeunte a. 1838. Disiligod by Gorale
3쪽
DE GEORGIO PISIDA EIUS PUE SCRIPTI A
Georgius, quI postea dIaconus CpoIitanus fuit, a insidia, qnae
erat Asiae minoris regio inter Lydiam Phoegiam et Cariam constituta, habuit originem, unde cognomento Pisida dictus est. Plures, nec parvi quidem nominis Drbes a veteribus geographis memorantur in Pisidiar sed cum nulli bi Georgius patriam pro diderit suam, ab ipsa potius regione misia quam aliter ab aliqua civitate nominandus venit. id autem cognominis diversia mode scriptum in mss codicibus invenitur, Ἀσσίδου, ασιδου, Ἀσιδίου, Πησίδου, Ι oldri, mσσίδους, ασlδους. ac Stypha Diis quidem Byzautinus de Urbibus eos, qui e Pisidia orti essent, LBσίδας et ασιδεῖς appelIari ostendit, quod Lucas Ilolatentiis in suis ad fundem Steplianum castigationibus confirmavit, re reus apud Pyrrhum Ligorium exstare nummum, in quo Minerva duos leones tenet, cum epigraphe IIIMMISEN. In Strabono autem lib. 1 p. 60 etiam ασιδικοί, qui ct Pisidia essent, denominaritur. at a Clemente AIex. tom. 1 p. 61 Cleanthes phi Iosophus Stoicus, quod e Pisidia, ut noster Georgius, esset oriundus, ασαδευς appellatur; proinde non recte Sylburgius et Menngius putarunt ibi 'Aσσευς pro ασαδευς substitui debere, quamvis certum Sit ex
Asso Lyciae urbe ortum esse Cleanthem: maluit enim Clemens eum a provincia Pisadeum quam a patria urbe Aaeseum vocare. ceterum una omnium consentiens vox est, Pisidas fuisse quou- dum Solymos nuncupatos; ac suis quoque temporibus quosdam Georg. Pisid. 1
4쪽
ἐγχωρίων καλουμένους, testatum reliquit Eustautius Commens. in Iliad. 2 876 edit. Potii. p. 802. sed quae recta esset huius gentis appellatio, videtur definiissct idem Eustathius in Dionysium Perlegetum V. 858, dicens Ἀσιδέων πεδίον, ους καὶ Σωλυαους τινές φασι, λιπαρον λέγει .... απὸ Imσίδου δέ τινος ον
tur Goorgium nostrinii alii Pisidam, alii Pisidom, Pisidium alii, set alii Pisidensem vel Pisidiam appellant. nos Pisidam vel Pisidem nominabimus. vivebat illo clarus circa annum Christi 630, p. IV temporibus Sergii patriarchao et Heraclii imperatoris, cuius reisdem saciunt indubiam pius scripta, in quibus Iaudes in eos usque ad satietatem oggerit. utriusque plano gratiam iniisse dicendum est eum, qui e Pisidia ortus in magna ecclesia Cpolitana dignitates postea consecutus est. suit enim in aedo S. Sophiae diaconus, et scevophylax, qtiibus titulis occurrit insignitus in cod. Vat. 1126. equidem scio circa haec tempora clerum olitanum tantum excrevisse, ut Heraclitis sua sanctione in Notis lis 2 4 cum diaconos tum alios ordines in tam usum auctos, ut iam eis assignatae στάσεις vel sedes vix sufficerent, ad certumnum rum redigero decreverit. quar mirarer minus Goorgium Pisidam in pectesia maiori receptum fuisse, si intor diaconos tantummodo fuisset cooptatus: sod cum scevophyIax etiam fuerit, inniorsem plano iniicit nobis de se opinionem. nam σκευοφυλαξ, cimeliorum vel Masorum ecclesiae custos, tertia erat post maguum oeconomum et magnum sacel Iarium dignitas inter ἐξωκατακοίλους vel inaiores occlesino Officiales, αρχοντας quoque Propterea DP-pellatos, ut videre est in Codino de O D. CP. Iib. 1, qui in ipsa
occlesia et in publicis consessibus patriarchas semper assistebant, et episeopos ipsosque metropolitas praecedebant. scpvopliylacis inunia rocenset Allatius de mutasque eces. cons. Ita. 3 c. 8. ὁ μέγας σκευοφυλαξ στήκεται, o ταν λειτουργεῖ ὁ αρχιερευς, ἔαπροσθεν τουσκε οφυλακίου ' καὶ εἴ τι δ' ων χρειασθουν ἰκ του σκευοφυλακίου,
αυτυς αποδίδει, ἰ τοι σκευος, βιβλίον ἱερον, κηρους καὶ ἀλλαγας,
υποκθατων καὶ τὰ σκευοφυλάκιον τ ῆς ἐπισκοπῆς καὶ παν σκευος
νῆς ἐκκλησίας ' ἔχων di καὶ τὰς χηρευομένας ἐκκλ)ὶσίας εἰς jν αυ του ἐπίσκεψιν, καὶ τὰ ἱερα αυτωνὶ παντα ' ἔστι δὲ καὶ εἰς τας κρέ'
5쪽
Iuσεις, φυλαττων καὶ τα δίκαια των εἰσερχομένων εἰς τὴν ἔκκλησίαν δια τους κληρικους μέχρι του διανέμειν αυτοῖς ταυτα. sod Cum , Uures tunc essent Iu Ecclesia Sopitiana scevophylaces quattuor en Im erant ex Ipsius Heraclii praescripto presbyteri, diaconi sex,
lectores duo , non admodum lacile quis concedet Georgium n strum Inter eos, qui pallem dignitat donati ossoni, primas tonuiSSO , et moxnum grex Ῥblacem a nobis nullo bono iure vocari Contendet. nrgumenta plane non suppetunt, quibus se ophylacii praesecturam Goorgio asserero possimus, s d suspicion in novit tum ipse titulus, tum ea qua Sorgium ot Horaclium nil in g bat summa necossitudo. nam Sorgium quidem ita sappe laudat, ut ei multa familiaritate coniunctus videaturi nexaemeronei dicat, id quo operis ipso monente se suscepisse demonstrat statim in principio su 32: ῆκω τερων σοι τῆς Ini μου καρδίας καρπους γεωργγὶθέντας ἐκ τῆς σῆς δρυσου. et paullo post i . 49 eius
savore fretum et incitatum stimulis opus aggredi testatur: προς p. VTον σκοπον το πνευμα συντείνας ἔχω τοις σοις πεποιθως μυστικοῖς κοντlοις. In sine autem v. 1879 patriarcham Ipsum pro saluto imperatoris et regni selicitate multas lacrimas, precesquo ad deum sun dentem se vidisse adfirmat: ἔγνωμεν αυτον, καν δοκειλελεηθέναι. quid simile occurrit in Abaricis Iegondum: Ibi enim v. 235 Sergium contra barbaros Iacrimis et suspiriis dimicantomrepraesentat Georgius, quasi omnium rerum ipse Esset conscitis, quae a patriarcha gerebantur. quod autem ud Heraclium spectat, aliqua certe In ρxistimatione npud eum fuisse Georgium demo strant Acroases in eum scriptae Et quo consilentor oblatae. Ita
nim Acroas. 1 37 de TVed. imperatorem adloquitur: μετ' ευ- μενείας τους ἐμους δέχου λοὶ Ους ' ἐλευθεροι γαρ εἰσιν ἐκθωπευ- ματιον, ἐκ σου μαθοντες μὴ λtiλεῖν υποκρίσει. quod sane con-srmat Acroas. 3 374 dicens: σοὶ τονδε πλεκτον στέφανον ἀκηράτου λειμωνος αρτι τῆς ἀλ-θεἱας plato. id autem recto ad modum adficinabat Heraelio Pisida: non ollim illo do robus Iongo
peractis et a se multo temporis vel loci intorvallo semotis, sed de iis quorum ipso fuserat αυτιπtης et o latus testis, Ioquebatur. quippe dubium omnino non est eum suisse comitem Heraclii in prima expeditiono contra Persas: ita eniin ea quae acta sunt narrat, vel potius describit, ut singulis intersuisso, stati in legenti pateat. sed eum ipsum audire iuvat de se Ioquentem.
6쪽
ait enim Acroas. 2 122 belli praeludia insperisse: ποθος δέ μοι
τις ἐνθαδε προσψρχετο ἰδειν τα τερπνα τῆς μανὶς προαυtia. DPertius autem suam inter aritia praeseutiam declarat Acroas. 3 131 dicens milites pro imperatoris salute colIacrimantes vidisse, unaque simul cum illis nevisSe: του tote, κρατιστε, καὶ συνήσθηνεικοτως κaλως φρονουσι, καὶ συνηλγησα πλεον, τῆ ταυτοτητι συγχυθεὶς τῶν δακρυων. ut in eadem Acroasi v. 343 Heraclium p. VI ipsum, qui primo bello iam consecto e Perside in urbem erat reversurus, de susceptis laboribus gaudentem suis auribus audivisse sic refert: αυτος γαρ ημῖν ἐξαριθμων πολλα κις του σου βίου το
ταυτας τῶ θεῶ τας ἡμέρας. in fine tandem eiusdem Acroaseos v. 353 Hydrae, hoc est erroris Iate apud Persas serpentis, unum caput se vidisse testatur: ον νυν βλεποντες εἰσάγαν θαυμαζομεν φακλέος τυχόντα καὶ σεσωσμ ένον. itaqu8 si Pisida, ut est opertum, Heraclimn in Persido dimicantem comitatus est, eumquis suae pietatis virtutisque testem habere imperator nou est dedignatus , quali in pretio apud ipsum regem, nocuon in tota uesa Byetantina suerit, satis indμ opinor elucet. neque enim ut gre, garius miles ducem suum, sed ut poeta principem ac dominum sequutus est, ut quae ab ipso gererentur inspiceret et scripto mandaret. quo quis lactum fortasse credat, aequo carum fuisso Heraclio Pisidam ac olim fuit Scipioni Asricano Eimius, quem
morte obita in sepulcro Scipionum esse constitutum e marmoro
tradit Cicero pro Archia. nimirum si verum est, quod testo Allatio diare. de Georgiis adfirmat Hamariolus in Chronico actuoi nedito Et ex Hamariolo Cedrenus, Heraclio in hoc bellum profecturo et in ecclesia magna opem a deo contra hostes petentisausta adprecatum esse coram omnibus Pisidam, non immerito
inde colligi posse putamus eum, qui ingenii laude cIareret et aliquo honoris titulo praesulgeret insignitus, inter comites imperatoris iam tunc fuisse adlectum. Ipse autem, quod nosset quantae set sui nominis commendatio, poetica quadam licentia, nisi malis divino furore percitus, bonis ominibus Heraclium prosequi
non dubitavit. ait enim Cedretius p. 420: o δε βασιλευς β λο- λενος προς IDρσίδα χωρειν .... εἰσελθών εἰς τήν μεγάλην ἐκκλησιαν μέλανα υποδήματα περιβοελόμενος καὶ πρηνης πεσων ηυ
7쪽
IΠερσικων αἱματων. ex quibus quinque iambis duos tantuin suum ad ingenium efflixisse Cedrenum plan ducebar ad suspi-Candum. Verum cum celeberrimi sint et omnium recentiorum Graecorum ore vulgati illi duo senarii, praeterea etiam in cod.
Vaticano 1126 et in aliis codicibus seorsim scripti ac repetiti Ie- P. VIIgantur, quod ex nostris adnotationibus in Tragmenta Pisida V. 20 adparet, ut fictam labellam hanc de Georgio et Heraclio
Narratiunculam prorsus reiicere non audebam. DPque enim ignorabam usum in aula ByZantina quondam invaluisse, ut poetae suas elucubrationes coram ipsis regibus et patriarcliis recitarent,
easque ἀκροάσεις, auscultationes diceres, appet Iarent, quod populo eudiente publice et palam legerentur. testem adhibebo Paul- Ium SiIentiarium, qui suae do aede Sophiana descriptionis primam partem in regio palatio coram Iustiniano imperatore , Se- Gundam nutem in episcopio coram Eutychio patriarcha recitavit, ut ex iambis et titulis poematio iuscriptis fit manifestum. quod nutem magis adhuc Cedreno fidem conciliare videatur, mos itu est Ohim Cpoli receptus de acclamandis perpetuo imperatoribus, quod persaepe etiam fiebat iambis, ut videre est in Constantino Porphyrogenito de caeremon. aulae BFzant. ab Ioli. Henrico Lei-chio et Ioh. Iac. Reiskio superioribus annis edito. ibi enim p. 16 legitur quod imperatore magna pompa procedente in sancta et magna dominica ad sacra factionum acclamationes fiunt, Et V Netae notarius adest, καὶ δεῖ αυτον περιπατεῖν onισθεν τέον δε-onorioν πλησIoν, καὶ λέγειν τοὐς κατα τυπον ἰαμβους, deinde αρχεται--ο του μέρους των Πρασινιον μαῖστωρ. tum ὁ τουμερους των Βενέτων μαῖστωρ αρχεται ἰαμβίγιν, donec ὁ του μέρους τῶν Πρασίνων νοταριος ἄρχεται καὶ αυτος ἰαμβίζειν εως τουάγίου τρέατος. id autem in omnibus solemnibus pompis fierisOIitum passim ostendit idem Constantinus. Daide quamVis satis oppareat iambos qui a lactionum magistris recitabantur, hymnum vel cantiuncuIam fuisse, qua ipsi alternis vicibus fausta adprecarentur imperatori, Dilatio tamen minus indo fit probabilius Pisi- . daan iambis a Cedreno laudatis Heraclium in magno templo Ora tem de improviso salutasse. Verum qualecunque sit sapientum virorum hac de re iudicium, id unum ex Lactenus praemissis colligo, Pisidam, si nou
8쪽
ut magnum scevophylacem, certe ut unum ex diaconis scevo
phylacibus, apud Sergium et Heraclium plane gratiosum hominem exstitisse, utpote qui multum polleret iugenio et scribendi saccitate. sed non audiendi sunt omnino qui eum modo cliartophylacem modo reserendarium faciunt. Suidas quidem in v. ργιος diaconum et chartophylacem, Nicephorus Callistus autem Hist. 18 48 reserendarium eum appellat. maxima etiam codicum insa est inconstantia tu titvio et dignitate designanda Pisidae: nam in codicibus biblioth. regiae Parisiensis et in quibusdam etiam Vaticauis diaconus tantummodo vocatur; et in cod.
Vindobonensi 209 apud Lanthe ciuin lib. 5 p. 19 diaconus et rescrendarius, et Iib. 6 p. 162 diaconus et chartophy Iax; itemque in biblioth. Taurinensis cod. 304 chartophylax, et in codice 360
referendarius dicitur. perperam autem doctissimus Fabricius lib. I p. 691 utrumque titulum couiunxit, et Georgium nostrum chariophylacem et reserendarium declaravit: nam quaecunque fuerit eius dignitas, certo uua simul cliariophylax et reserendarius esse non potuit, quod chartophylacis et referendarii duo essent munera in ecclesia Cpolitana distincta, quae nou unus Obi- p. VBI ret, sed quae viritim tu duo capita distribuerentur. melius ΛlIassus testimonio Suidae fretus, et Oudinus Allatium sequutus, diaconum et chartophylacem Georgium nominarunt. at Guillelmus Cavo mi uus accurate scribens, et in toto articulo de Pisida texendo turpiter alucinatus, putia secit et rhetorem et chartophylacem magnae ecclesiae Cpolitanae, deinde etiam metropolitam sive urchiepiscopum Nicomedicusetu. Si pro rhetore poestam dixisset Pisidam, nulla esset controvergia: ni nulla eius exstantopera rhetorum more scripta, nec quid simile unquam elaborasse traditum est. sed rhetorem et archiepiscopum Nicomediensem fecit Cave eodem Error ductus, quo ante eum Hii decepti sunt, Georgium Pisidum cum Georgio Nicomediensi confundentes,
quod invenissent utrumque pluribus in codicibus et Georgium et chartophyIacem appellatum; quamvis nemo, quod sciam, Pisidam rhetorem Dominavit praeter Cave, qui, ut videtur, sucum sibi fieri passus est vel a nodices biblioth. Antonii Augustini, in
gii rhetoris episcopi Nicomediae nomine Iegebatur, vel a codicibus Vindobonensibus apud Lambecium lib. 5 p. 144 ut 277, et D iii od by Corale
9쪽
lib. 8 p. 222, In quibus omnibus illa eadem oratio venit sub nomine Γεωργίου ρχιεπισκοπου Nικοιμηδειας του si τορος. cum autem ex duobus Georgiis unum ipse sacere semel statuisset, rhetoris titulum Nicomediensi tributum ad Pisidam transferro minimo dubitavit. ceterum mullae sunt notae quibus hi duo Georgii inter se facile distinguantur: nam Pisida, ut dictum est, sub Heraclio vivebat ac fuit diaconus et scevophylax et Poeta, Nicomediensis autem, ex quo temere et Lambecio reclamante lib. 1
p. 135 et lib. 4 p. 21 Nicomedium quendam coustavit Possevinus in Appendice Apparatus Sacri, tempore Photii noruit, ex rhetore Et monacho, si fides adhibenda est codicum titulis ab MIatio in eadem diatriba de Georgiis relatis, orclii episcopus Nico mediae postea tactus. Combesistus omnium primus videtur deceptus in recte dignoscendis duobus hisco Georgiis: sed errorem ille suum agnovit ac lassus est in BAL Conesonat. , in qua Se mones Georgii Nicomediensis, quos Graece et Latine som. 1 Auctarii nos i dederat, plerosque ex interpolata, nonnullos etiam Ex MOVa sua versicino exhibet tantum Latine. sed ne quid intactum hac in re desinienda relinquamus, iuvabit audire Allatium, qui de Georgio nostro scribens disertis verbis ait: an postea in Fis Partim Nicomediensem promolus idem cum Georgio Aio medienai fuerit, cui plures nec ii ti biles Orationes PanerariCaetribuuntur, quas Allatius ibidem do Georgio Nicomediensi agens enumerat, tu dubium nec immerito Mersi poteris. alium tamen
Lunc a Georgia Nicomediensi, qui temporibus Plotia Photio ipsi
operam na 'arat suam in Photiram synodo, annorum ipsa vatia
abunde probant: a Sergio enim patriarcha, cui Pisida uexaemeron mus inacrimis, ad Pholicina tempora anni ducenti et quin- quo intra plus minua intercedunt. ia Nicomediensis episcopus suis, alitia ergo ab hoc omnino eris. et fuiMe episcopum, tuo forsan non mole sucideri possumua: nram oratio in Merba Iohannis stabant iuxta crucem Iesu mater illius et soror matris, ' cuius initium μι προς υψηλοτατην περι- ην ημῖν ὁ λογος, ora m dicibus Georgio Nicomediensi adscripsa, in codice alio ms, guem Chii Videre contigis, in quo eadem oratio fusior ac multo amplior legitur, Plataiae cognomen Georgio Nicomediensi adiungit: sic
10쪽
puerilem oscitantiam, quatia mutia in titulis praerigendis Aeriamant, fatebitur. non contra ibo. immo luctum concedo. ΙLσσιδειας namque, cum in exemplari, ut Merisimillimum est, legeretur, in Pisidem ad pauca intentus exscriptor cra mula 'P. GMersusque est etiam ab alio Georgio Pissidiae ePiscopo, cui memoriam Graecorum fasti die 19 Apriris celebrant, fastu ac tyrannide Donomachorum mar re, cum hic Antiochirae Pissidenae fuerit antistes: Ουτος ὁ αγιος ἐπὶ τῶν χρόνων ἰν των εἰκονομαχων, ἐκ βρέφους τῶ θερῶ ἀνατελιαένος, καὶ δια τῆν υπερβάλλουσαν αυτου ἀρετὴν ἐπίσκοπος χειροτονειται Ἀντιοχειας τῆς Iti
σιδείας. in re tamen obscurissima non diu ius immorandum mita se censeo. ita Ailatius; qui qua de causa rem obscuram vocet, quam ipse adeo Iuculenter explanavit, ignoro. patet enim Geo gium Pisidam a Nicomediensi esse diversum, et pro uno a quibusdam tantummodo doctis viris suisse acceptum, quod uterque tu codicibus et Georgius et cliartophylax inscriberetur. Et nosia in tandem, ne ulla amplius dubitandi sit occasio, chartoptiylacis titulum Georgio Nicomediensi relinquamus, Georgium autem Pisidum scevopliylacein nominamus, nuctoritate freti codicis Vaticani, quo plane in tot bibliothecis non exstat alter vel antiquius vel nitidius scriptus, ut infra erit dicendum. minime autem huius codicis auctoritatem, quam nos Sequendam ducimus, Suidas et Nicephori Iabesactat auctoritas, qui Georgium vel chartophylacem vel reserendarium dixerunt: nam Suidae lexico plura esso addita a recentioribus Graecis certum est, Nicephorus autem adeo negligenter Ioquitur de Pisida quod ex M. 533 Poem. contra S Merum et ex fragment. M. 184 patet) ut neutiquam videatur attendendus. Verum cum nulluin eX stet antiquIus de Pisidae scriptis testimonium quam quod in eodem Suida iuvenitur, praestabit hoc ipsum Iegentium oculis sistere et Paullo attentius considerare: quamvis enim Adauus Κustprus et Fabricius singula verba Suidae multum accurate perpenderint, nonnulla tamen adhuc observari nobis continget. Verba haec sunt: Γεωργιος διάκονος τῆς μεγά-Dὶς ἐκκλησιας καὶ χαρτοφυλαξ, το ἐπίκλ)ὶν Πιοίδης, ἔξαψιερον δι' ἰάμβων εἰς ἐπη τρισχIλια, εἰς Ἐράκλειον τον βασιλέα, καὶ εἰς
τον κατα IDρσων πολεμον, ἔτι τε 'Aβαρικά ' καταλογάδην ἐγκω - μιον εἰς τυν μώρτυρα 'Aναστάσιον. igitur quae t eate Suida scri-