Corpus scriptorum historiae byzantinae Georgii Pisidae Expeditio persica, Bellum Avaricum, Heraclias

21쪽

praetorquam quod stilus idem est no Georgio plane convenIens, lucod. Vacleano aliis eiusdem scriptis adnectitur hoc titulo Tos et του κατὰ δυσσ., nc praeterea ipse Pisida sibi isestis est amplissimus in principio εt in fine poematis dicens se Dimis sortasso Imprudenter gessisse, qui a rebus ab Heraclio in bello gestis deserihetidis ad dogmaticas quaestiones exiliter pertractandas animum traduxerit. ἐχρῆν δὲ μῶλλον et γῆς ζαλης των βαρβάρων καὶ

rieum si Persicum ab Heraclio feliciter susceptum at tuo a se ipso descriptum aperte designat. sod claritis hoc ellain demonstrat insito v. 693, ad eundem imperatorem conversus dicPns: το συμ

ἐντρυφῶν στρατrὶ7ἱmς πτωσεις τυράννων καὶ τροπὰς δε αντίων καιτους πολυσχεθεῖς τε καὶ πολυτροπους των σιον ἀrto νων ἐσκιαγρα-τουν λογους. Georgium Pisidam sess , qui de Heraelio ac de seipso ita scriberet, rapino plane negabit. spd tamen erunt quibus ea primum inde orietur admiratio, quod altum sit d hoc podinate silentium in Suida, qui alioquin satis diligens videtur itirecensendis operibus Pisidae; deinde autem quod Doc Mali retus ipse, qui de iisdem omnibus operibus Mondis cogitarat, nil quam de eo secerit mentiorioin voerim Suidas, v I qui in Suidam intulit articulum de Georgio Pisida, omnia eius scripta minime novit: nam noc do opusculis superius laudatis εἰς ανάστασιν et He τον ιιαταιον βιον aliquid dixit; nec de aliis, quae sorsuti Oxeidor iit, ut ex fragmentis colligere licet, aliquam nobis suspicionem ing ssit. Mali retus autem, qui, ut vid tur, Donnisi ex Suida inisellex rat quae scripsisset Georgius, ea ipsa quae descriptu invenerat in Suida sibi mitti petiit ab Holatonio, eaque lan- uin recepta se editurum promisit. ita tuo Pisida hoc scripsit pomation circa antium 630, quo tempore a bello Poriaco expeditus Heraclius ad indandas turbas a Monoplivsitis excitatas in etes si a se converterat: nperth enim id declaratur v. 72: ἐπεὶ δὲ κυὶ νυν του πληναίου τροπο η πρακτι πη τε καὶ Goτη στρατηγία

22쪽

tra quem autem et qua mente haec scripserit Georgius, Inultis disputavimus in Monito, quod hoc ipsum poemation praecedit. recte quidem in Moenum habet titulum: nam qu inlibet esse di- eas eum quom sub hoc nomine exagitat Pisida, Monopli sumi errores pIane hic refutantur, cuius haereseos idem Severus maximus patronus stat. sed nostra quidem sententia Est, sub nomine Severi episcopum aliquem intel Iigi, qui Severi placita et doctrinam contra catholica dogmata tum temporis acriter tueretur, Et huius sectae post Severum aliosque eius asseclas caput et mater exsisteret. nam eum esse IohanneIn Philoponum, qui Se veri tempore storebat et a Severi partibus primum stetit, deinde vero ab eo discedens Tritheismi sectam constituit, ut in Prole-gomenis ad Hexaemeron declaratum est, non concedimus AIlatio aliisque, qui eius auctoritatem secuti sunt. et cur enim malis Phuoponum, de quo nihil in toto poemate occurrit, quum Severum ipsum, qui diserte nominatur, suis hisce iambis petere Pisidam' sed Allatium estosque in errorem adduxit Nicephorus Callistus, inter eos qui contra Philoponum scripserunt Georgim

nostrum sic adnumerans Iib. 18 c. 48: ἐπι δὲ τουτω i. e. post Leontinum monachum καὶ ὁ θαυμάσιος διακονος καὶ ρεφερενδαριος Πώργιος o mσσίδης, ηλικιώτης ων ἐκεIνω, εἰ καὶ τῶ χρονω λέαν νεωτερος, ἐν ἰά ιβων μέτροις ἀρίστοις, ῶσπερ εἴθιστογράφειν, προς τὴν εἰρημένην o εσιν αντιβας, καὶ παιδιαν σπου- dy κεραννυς, Ουτω πως διεξέρχεται, a poδρα διελθχων το ἄτοπον. νηφι ται θαττον μίαν τε καὶ μίαν ' εἰ γαρ μίαν τε καὶ μίαν λέγεις μίαν, γέλως το λεχθὲν γίγνεται καὶ παιδίοις. o δέ φησι, τοιουτον ἐστιν. ομολογεῖς, φησί, φιλοπονώτατε καὶ φιλοσοφωτατε, δυο φυσεις ηνωσθ' ora τῶ λυγω, μίαν τῆς θεοτητος καὶ μιαν τῆς ανθρι ποτητος ' εἰ τοίν- δυο φυσεις λέγεις συνεληλυθέναι αυτῶ, στιυς εἰς μίαν αυθις τος δυο συσrέλλεις; φησί ' μία γὰρ καὶ μία δυο, ἄλλ' -χι μια γέλως γουν εἶ τις κατὰ του αυτου υποκειμένου δυο p. XX κατηγοροίη τινα, καὶ αυθις εν παλιν τὰ τοιαυτα ποιοῖτο. haeo autem omnia recte a Νicephoro ad Pisidae verba explananda dicta esse latemur, sed Pisidam ipsum hic impugnare Philoponum negamus. error enim Philoponi praecipuus suit ut hypostases a naturis non distingueret, ac proinde tres naturas in SS. Trinitataeactrinaret, unde tritheita passim audit; ad quam sententiam

23쪽

error autem Severi atquct omnium Monophysitarum fuit ut unam ex duabus in Christo nuturam post unionem, hoc est in incamatione , adsererent; cuius deliramenti praestigias nequeas melius detegere atque impugnare, quam si cum Pisida dicas: hetia tu, Mere, si te non repugnante altera Me dis inuatia, aurea Mero mani aris in Christo nasum, quomodo alteram et alteram unam esse dicis p nonne hoc etiam pueris ridendum erit, qui

Plane norunt ex una et una non unam sed duas malescere naturas p atque haec ita plane accipienda esse operis contextus demonstrat : ita enim atque hoc plane sensu Iaudati a Nicephoro iambi in Severum intorquetitur, ut videre est V. 633 et seqq. inde autem etiam colligas evidenter omnes post Νicephoruin alucinatos esse scriptores, qui eo duce dixerunt Pisidam hisce senariis Philoponum lacessere. itaque Allatius primum hoc testimOnio Nicephori fretus asserere non dubitavit Georgium nostrum aliquo scripto Iohannem Philopolium eiusque sectatorum haere sim oppugnasse; Caveus autem et Oudinus eiusdem Nicephori auctoritate et fide inoli in Philoponum scripsisse Pisidam pro re certa habuerunt, sed cum quod hoc esset opus in Philoponum scriptum ignorarent, omnia perperam miscentes et in unum c fundentes, non aliud quam ΗΘxaompron illud esse iudiearunt:

cum autem in eo poemate Proclum Dominari animadvertissent, nullam aliam esse rationem autumarunt conciliandi Pisidae cum

Nicephoro, quam si dicerent sub tocto Procli nomine Philopo- num intelligi. sed Fabricius nec Ouditio et caveo concedit idem unumque esse opus in Philoponum cum Hexa emero, nec cum Aliatio consentit, qui singulare polima adversus eundem Philoponum admittit, sed potius existimat Pisidam tribus illis tantummodo versiculis tritheismum Philoponi eiusque computandi ludivinis temeritatem perstrinxisse. sed haec omnia ex ingenio

unumquemque Suo minus recte adfirmasse lain constat ex hoc

posemate in GVerum, in quo Pisida Severum ipsum, non Pliu ponum insectatur. Utrum nutem Νiceta Choniates, quem Allatius ait lib. 10 Thesauri orthoiloxae ei ad restia Monophysicas eosdem tres versus laudare, dicat esso illos contra Philoponum BGriptos, plane nescio. quanquam enim multum studiose huius

Thesauri codices in Roma uis bibliothecis conquisiverim, nullibi

24쪽

tamen milii contigit eos invenire; ut omnino admirarer unde hoc Nicetao testimonium hausisset Assatius. nuper autem cum Flo rentiam fausto clementissimi principis adventu cohouestatam venissem, codicem bibliothecae Medico- Laurentianae Thesaurum Nicetae continentem diligenter evolvi, et librum decimum iterato Iegi, nec uspiam tamen memorari Ῥisidam deprehendi. quam suspicio inihi orta est, in eo codice forsan aliqua esse omissa ex iis quae in filiatiano Iegebantur. fatear eniin, sicuti mentionem

Pisidae ingessit Niceta, id plane sacere debuit eo in libro quem

Aliatius designat: ibi enim multum appositE variorum auctorum de Mouophysismo se utentiae referuuiuP.

s. 'E γηωμιον εἰς τὸν μαρτυρα 'Aναστασιovr encomtum p. XXI mart)ris Anaas ii, quod olim fuisse Ins in bibliotheca Antonii Augustiui testatur Anutius. Dos diu quaesitum tandem inveu mus in nup r Iaudata bibliotheca Medico - Laurentiana Plut. 9D. 14: sed nonnisi magno pretio nobis Iicuit eius apographum obtinere, et quod durius est, opus etiam fuit illud Florentiam ite

ruim mittere et cum autographo conserre, propterea quod arna Due usis inutili ac plane ridicula quadam diligeutia codicis characteres nexus litterarumque ductus omnes conatus exprimere, eune Iegi possent essecerat. ex qua re mirum quot milii sunt ortae molestiae: nam quinque integri anni deinceps elapsi sunt, antequam hoc grande negotium absoIutum reciperem. enuoluti vel orationis aucto rom esse Pthidam faciunt, ut credamus ot nota temporis et rerum amnitas et stili cum stilo nativa germanitas quae Oinuta , ut uobis quidem videtur, satis aperte demonstrantur. ceterum unum hoc exstat Pisidae opusculum soluta oratione scriptum: nam alia quidem hoc modo eum scripsisse nec assi mare Possumus Deo Degare. sed hoc ipsum e tenebris in lucem

nunc prodire sorsan gaudebunt viri eruditi, apud quos certum et inconcussum iam erit Suidae de Pisida testimonium dicentis scripsisse nostrum praeter cetera καταλora δην ἐγκώμον εἰς τὸν μάρτυρα 'Aναστασιον, non autem εἰς τὀν μέγαν Ἀθανασιον; quod iam Praeter ceteros antea viderat Alex. Pesitus in Miar Frologio nom. iamstr. p. 367, dicens: Suidas inter scripta Geormi Piari a referi ἐγκώιιιον εἰς του μαρτυρα 'Aναστάσιον, qua δε lectio non e vi quod Aquireret Muterus, quota aciestia nescio quia mi feceras εἰς τὰν μέγαν 'Aθανάσιον. scripsu elliam Georgim Puta Diuili π: by Sorale

25쪽

PRAEFATIO.

III εἰς Πράκλειον τον βασιλέα καὶ εἰς του κατα Περσῶν πολεμον. unde

magia μι Mari miti scripsisse eliam Hai am encomtam in S. Anaiatiatam umbrem fortissimum atque celebratissimum. 10. Emγραμματα και auos σμάτια, migrammata esse sim Ia, quae multo studio et diligentia sex Iibris eum editis tum laeditis collegimus, ut videro est in sine: nihil eui in hic iuvat repetero ea quae alibi sustus e positu ac pertractata sunt. Haec ita tuo sunt indubia opera Pisidae, quae usque ad hunc diem nobis obtigit reperire ac reperta vulgure . sed ex iis alia ipsum scripsisse coniicimus: cum enim inter fragmenta occurrant plures iambi, qui in recensitis opusculis non iuveniuntur, ad aliquem do perditum Iibellum eos pertinere manifestum est. id autem ipso Pisida suo testimonio videtur confirmare : ait enim

σκάφει, hoc est parvis poematiis de eo scribere, profecto ulla talia ediderat, antequam hasce ac ases vulgaret. .ed Hussum eius EXStat opus, quod acro es ipsas praecesserit: igitur si quid scripsit, deperditum est . quiu etiam in Abaricis D. 307 pacis tempore so plura dicturum pollicetur de gestis Heraclii. sed quae p. XXII post pacem cum Perela sancitam edidit, sunt poemata tu nexa meron et in GVerum, in quibus pauca admodum attingit de Heraclio. neque suum fidem omnino liberasso Pisidam dixeris in

Nemesivide: quumvia onim eo in poemate omnia imperatoria gesta complecti voluisse Videatur, quum Iovi ter tamen ea pertractarit ipse sensit, ac lassus est, dicens tu sive Acroas. 1 258 rerum copia urgeri uo premi, et pauca tantum e multis delibare, donec ipso. imperator in urbem reversus liberiorem ei praebeat dicendi saevitatem. ut igitur uostra fert opinio, praetur ea quae nunc prodeuut in lucem opera Pisidae , ullum quondam Iibellumidii bico metro ωσπερ εῖθι oro exaravit, in quo res ab Heraclio in

Oriento gestae fortasse accuratius eApendebautur. quam nostratu sententiam etiam Michaelis Ps Ili auctoritas videtur coufirmaro,

mut dicetur ivisa, cum de stilo Pisidae agemus. Nunc autem, an alia etiam Scripserit, videndum est. nam Posse vinus quidem in catalogo uiss Graecorum ad calcem tom. 3

26쪽

In quo Pisidae da gestis imperatorum CPOLIanorum hIstoria continetur. Iohannes autem Georgius Her artus ad Hoembem in suis de re chronologica capitibus, Usserius alii quo non dubitarunt Georgio nostro attribuere celeberrimum illud chronieon, quod primum Fastorum Siculorum ac deinde Chronici Alexandrint et Paschalis lammate vulgatum est. sed quod ad bibliothecam ValliceIIanain spectat, quam patrum oratorii humanitate saepε adire et totam perlustrare mihi licuit, plane assentior Leoni Allatio, qui Possevitii auctoritatem ita convellit. licet anxie Iibrum quaesiverim, saepeque indicem et potissimam Iibrorum

partem pervolverim, ad hunc tamen diem nusquam tale opus o turrit. o utinam, quod non credo, esset. errorem inde natum existimo: nam qui Iibrorum Graecorum indicem confecit, cum in cod. B. 112, antiquo fiatis et optimae notae, sed parvae molia

libro, historiam de imperatoribus Cpolitanis in principio reperisset, eam tamen ακέωαλον Plurimarum paginarum amissione, quam postea opus in I exadmeron Georgii Pisidae excipiebat,neo. ut par erat, animadvertisset historiam prunam de imperatoribus constantini Manassae Synopstin esse, eam Georgio Pisidae, sequentis operis auctori, sed oscitanter nimis, donavit et harum rerum anxiis fucum fecit. V quod autem Hermarius ex

Suida probare contendit, chronici Paschalis scriptorem fuisse Pisidam, qui, ut ipse ait, aevo Heraclii florebat ei quo res ge-atas, et Persica bella oratione libera composuit, quam sit ridi- P. XXIII ovium, apparet ex iis quas de testitonio Suidae superius dictallunt. nam Herwartus ea ipsa Suidae verba, Τραήμερον δι ἰάμβων εἰς ἔπη τρισχuια' εἰς Πράκλειον τον βασιλέα, καὶ εἰς του

καtia Περσῶν πολεμον, ad hoc chronicon significandum inani conatu detorquet, quasi Pisida uno tantum opere coeptos ab orbe condito usque ad Heraclium et Persicum bellum Heraclii Annales prosecutus siti ita enim τὸ εἰς interpretatur, ut vaIeat non Gmraelio sed usque ad neraclium, interpunctione ante εἰς omnino

sublata. hoc autem vanum esse Herirarii commentum demo

, stravit Matthaeua Badema in Praef. ad hoc ipsum inronicon, quod Alexandrinum inscripsit atque edidit, ex ipso Suida satis

Bperto Evincens Hexaemeron Pisidae esse opus a ceteria distinctum. sed et Raderus ipse da Pisidae scriptis loquens alucinatu est: nam primum ex in cod. A. bibliothecae Augustanae, in quo

27쪽

opus esse ἔμμετρον et versu conscriptum, sed perperam deindo statuit mille octingentos octoginta eiusdem operis Versus, quos habuisse prae manibus editos adstrinat, aliud non esse quam quoddam totius argumenti prooemium, quod etiam Vossius damat. Graec. tom. 4 p. 143, Baderi auctoritat motus, imprudenter asseruit. ecquis enim non intelligit in codice Augustano vocem προ oluio ν idem plane sonare ac αρχ ni του Tξαημέρου, hoc est initium nexaemeri, vel incipia nexaemerony quis autem credat operi trium millium versuum, ut placet Suidae, misso Octingentorum et octoginta esse amxum' prooemIum y sed et Ie- genti patet Hexassmeri prooemium eonstare tantum quinquaginta prioribus iambis, post quos statim incipit Poema eo Versu, πηγημὲν ουν πέφυκε του λογου μία secundum erravit Raderus, quod Pisidam scripsisse historiam de Meractio καταλογαδην dicat, eiusque rei testem Suidam exhibeat, quod esse salsum alibi demonstratum est. nam quaa Suidas ait scripsisss Pisidam de Heraclio,

iambis contineri vidimus, neo uuam aliam historiam Ieri graphus memorat, ad quam citronicon Paschale reserri posset. itaque cum Herwartus tum Baderus in Suidas textu explanando salsi sunt: sed turpius Hemartus, qui ex eo gloriatur in suis Capitibus Gran. deterisse eiusdem chronici Paschalis auctoremessct Pisidam, nec sensit quam sit ineptum hoc adfirmare, cum Suidas dicat Pisidam lambico metro esse usum, et Chroni On Paschale soluta oratione sit exaratum. at Raderus contra nullo modo ex Suida amngi posse Pisidae hoc Haronicon recto contendit, sed male ipsum Pisidam historiae cuiusdam Heracliana essa nuctorem concedit. quin etiam chronicon scripsisse Pisidam non audet omnino negare: nam aliud chronicon anonymum ma in bibliotheca collegii Annaei Augustana sΘ vidisse testatur, quod

ex Pisida et Cyrillo decerptum dicitur in Epigraphe, statimque in principio resert apud Georgium Pisidam Adami filias primas

alteram AEuram Hieram Asuarn Dominari; und Baderus conii

eiebat chronicon Pisidae, si quod unquam fuit, a Paschali chronico esse diversum, in quo nec Asuae nec AEurae ulla fit mentio. nos autem nullum unquam chronicon scripsisse Pisidam existimamus : nam etsi concederct velimus Radero exstare codicem in

28쪽

collegio Annaeo, cui titulus ait Chronicon ex Pisidia ae Cyriia

decerps m, quis tameu tautam habebit titulo sidera ut ei acquiescat , uec potius addubitet ea uomitia amanuensis arhitrio appo-hita esse libro, cum Deo quis fuerit Cyrillus nec quod sit chroni con Pisidae attributum ultitude innotescat i sod alias etiam dop. XXIV lioc siclicio chronico redibit sermo. in chronicou Paschale autem nihil de suo contulisse Pi idam considenter asserimus: quamvis enim ut cum Du-Fresilio, qui novam huiusce ςhronici oditiovem adornavit, Ioquar Praef. p. 8 negari sero non possit eius operis continuatorem sub Heraclio vixisse, tum quod libri titulus in cod. Vaticano et in dd. biblio hecae Logis Catholici illud in annum 20 Heraclii vel cui tu in illius tempora desinere innuat,

tum quod quas de eodem Augusto eiusque gestis narrantur, ac deniquo exscriptae prolixiures epistoIae ud Persarum regem vel toparchas etc. id Fuadeant omnin0, tamen Mon ivde sequitur Georgium Pisidain, quod eodem Heraclio imperante vixerit, chronici auctorem haberi debere. duo autem aluit quae suetulit ut Iibenter Du-Fresimo assevitiamur, primum quod in iis, qustode Heraclio in chronico fuse Marrantur, ne una quidem V- ο currat a Pisida de iisdem rebus agente usurpata, ut cuivis uarrationem chrouiui do bello Abarico p. 392 Pisid o oonserenti siet

mauisestum; praeterquam quod obmulci stilus tam rudis est et incomptus, ut quantum kicet bistoriuum poetae pomparare, nullo modo videutur Pisidae eonveuire. deinde autem, ut par est crodere , si nostri Georgii opus esset obrouicola PaschaIe, non is ad annum 20 Heraclit tantum illud protraxisset, et res Persicas post interiectain illam do Abaribus long m et minutam uarratiuncu- Iam tam sic pede transisset, sed plura omnino de gestis Hera-ulii in Chosrom coogessisset, et Mia quae post belium Persicum evenero, memoratu plane digna, nil igisset; cuin eta poemate iii Severum pateat, quanti idem Pisida facienda esse censuerii,

quae pro occlesiasticis controversi iis compOncudis post pacem cum Simo Persarum rege firmat in egit imperator. lavi vero chron

graphum non fuisse Pisidam facile, opinor, sibi quisque perauadebit: sed iambograptium egisse uemo sauu negabit . quarnquid rospoudebimus d. Septimio Florouti Christiano, qui idcirco a attribuit popinatum astronoinicuin de Sphaera, quod antea sub Empedoclis vel Demetrii Tricliuii nomino ediderat Parisiis Diuiti su by Cooste

29쪽

PRAEFATIO.

XXVI an. 1564 Fridericus Moreuius cum enim ille, doctissimus omnino vir, anno 1687 statuisset Iuci donare eiusdem poematii vemionem, de eo hoc iudicium interposuit. Empedoclis fios rasa

Uerma nunquam in animum induxi ut Crederem, eι qui ore otiatine inna quam ταν πειθεῖς, nulloque, uι mihi Midetur, probabili nituntur arrumento. ab iis te Oribua longi ιme absunt, qui Triclinio Demetrio impuIant; sed coniectura tamen MOPum Meriliatia propius attingunt. quamina enim miaterici Raeo au Malus. recentiorum Me firma, et meruit nihi minua autιquram obtinere. profecto poetis ista non longe discedit a Pist e Mel stilo Mel a late, quod iudicium facio aliorum et eruditiorum etc. ego vara Pisidam esse auctorem non credo, et pIane Iibenter assentior

Fabricio, qui Bibl. Graec. tom. 2 p. 477 huno ipsuin se S aera libeIlum, iam raro obvium, iterum impressum cum docti intemPretis notis non inconsultus nobis obtulit Iegendum, sed cuivis potius alteri quam Pisidae adiudicaudum censuit, quod Christianismum eius et religionem neutiquam spirent hi v. 75 et seqq.

possit ut Pisida, qui in HeXaemem omnia ad pietatem et veram religionem nimium etiam studiose deflexit contra Graecos, si de sphaera et stellis egisset, earum ordinem et cursum a labulosia gentium numiuibus diceret esse constitutum 3 prosecto haec una difficultas tanti momenti mihi visa est, ut opus ipsum attentius expendere et stilum stilo conserre supervacaneum esse duxerim. restat tandem ut etiam illud moneam, ne Commenlarios quidem in Epistolas Fatilli, quos Graece exstare in bibIiotheca Vindobonensi ex Frisio et Posaevino refert Le-Longius BibI. Sacr. Iom. 2p. 907 sub nomitio Piscidii vel Pisidia Graeci, Georgio Pisidae

tribuendos esse; quem talia scripsisse nec auctoritatibus nec cou-iecturis evinces. sed et Frisio et Posse vino etiam fides in hoo negari posse videtur, cum Lambeeius et Mimuimus. qui cata Iogos bibIiothecae Vindobonensis Ionge accuratius conse carunt,

huius Piscidii vel Pisidii in Paullum scribentia nullam ingerant

mentionem.

Itaque cum iam sit apertum quae sint opera salso attributa Pisidae, non abs re quidem erit nunc aliquid dicere de codicibus, Diuili oti by Cooste

30쪽

in quibus eius genuina scripta contineri aut vidimus aut Iegimus. in bibliotheca Vaticana quinque sunt huiusmodi codices, quorum primus signatur num. 121. in eo praeter Cleomedis, Dionysii Perlegetae, Theodori Prodromi aliorumque opera sunt Πωργίου διακονου καὶ ρεφερενδαρίου του Πισίδου στίχοι εἰς τνην Ἐξαημερον. codex est minutissimus, sed elegantibus litteris exaratus :iambi singulis paginis in quattuor columnas digeruntur, Don ita

tamen ut tota columna prima legenda sit, antequam ad secundam quis progrediatur, sed a singulis cuiusque columna primis versibus incipiendum sit, et sic deinde veniendum ad secundos, tertios, quartos, atque eo ordine continuandum usque ad finem paginae. ceterum Inultis scatet erroribus, ac plures tu eo defiunt versus, plures sunt extra ordinem transpositi. secundus codex Vaticanus est 166, non ineleganter sed multum mendose scriptus, cum emendationibus a recentiori manu adpositis in margine. titulus est του σοφαπατου καὶ λογιωτάτου καὶ ρεφερεν

δαρίου της μεγάλης ἐκκλησίας, κυρίου του Ἀσίδου, στίχοι ἰαμβικοὶ προς τον πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Σέργιον, hoc est in nexaemreon Sergio dicatum. ex hoc codic decem tuos iambos supplevimus in principio v. 22, qui sunt in Iaudem eiusdem Sergii. desinit in versum 1627: o-υς εκαστα συμφεροντα ς ηχαρις, ε/d pro χαρις habet κτίσις. tertius codex Vaticanus est 867, in quo 419 iambi tantum ab Hexa emero excerpti Ieguntur, qui sunt de animalium proprietatibus: incipit enim a versu 938:

τίς ταυρον ἐκράτυνεν, et desiuit in versum 1357r προς ῆνπερ εἶχεν ουσιαν αναστρέφει. totus est negligenter et a barbara mana exaratus, ut non dubites eum a sequioris saeculi quodam Graeco emanasse. titulus est Γεωργίου του σοφροτάτου καὶ διακονου τῆς

του μεγαλης ἐκκλησίας στιχοι. in fine legitur τέλος των στιχειωνj interea, quod mirere, iambi non sinit στιχηρως sed tu modum prosae orationis scriptae. quartus codex Vat. est 1126, membranaceus , eius formae quam dicimus in 16, nitide et eleganter p. XXVI et, ut videtur, circa saeculum 13 a perito calligrapho scriptus. is est codex ex quo fuerunt exscripta opuscula Pisidae ab IsoIstento missa Mailreto, quem Allatius non vidit, a quo apographum bibliothecae Corfinianae formatum est, et quo demtun Dos

in hac editione procuranda usi sumus. In Eo enim continentur