Corpus scriptorum historiae byzantinae Georgii Pisidae Expeditio persica, Bellum Avaricum, Heraclias

31쪽

διακονου καὶ mo φυλακος τῆς μεγαλης ἐκκλησίας του Πισἰδου εἰς την Ἐξαήμερον, in nexaemeron. Epigrammata, Heraclivia, da

Manitate Misae, contra Sex erum, de expeditione Heraelii, da bello Abinico, in An Imium. sequuntur anonymi iambi in S. Mariam Aegyptiacam, ac deinde plurima Philae earinina. nec Hexaemeron nec potimation de vanitate vitae exinde cossigas emomulidum: omnes enim versus utrobique sibi succedunt suo ordine

coniuncti; nulla litura apparet in medio, neque in fine, quod apponi soIet cum aliquid desideratur, λείπει ταλλα Iegitur, ut est in MoreIlio. in margine sunt tituli ex minio rerum capita india eantes, quales idem MoreIlius exhibuit in sua editione Parisiensi. eodex, ut videtur, e Columnensium domo ad bibliothecam Vaticanam transivit: habet pnim in principio haec verba, hoc M tamen est mei Nicolai Barcholomaei de Columnis. quintus co dex Vat. est 1281, bombycinus, extra et intus praeserens stemma domus Carassae. in prima pagina Iegitur Antonii in . Caras absiliothecarii mtimus ex testamen o. sequitur hic tituIus : του ἐνδείοις η ιιον Κυριλλου πατριαρχου Ἀλεξανδρίας περὶ ζωων ἰδιο- τητος καὶ νυτων δια στίχμον ἰαμβικῶν, πρὸς ταν τῆς Κωνσταντινουπολεως πατριάρχην κυριον Σεργιον. sed a manu recentiori, quae videtur esse Allatii, ibidem recte est adnotatum Γεωργέου του Πισιδου. post versum 80: σιγωσι Προκλοι, legitur, ἀρχησῶν θεῶ του, ως ἐμεγαλυνθη τα ἔργα σου κυριε. παντα ἐν σοφία ἐποίησας, e quibus verbis, si tanta esset codicis auctoritas, haeo duo firma haborentur, et quod sit Hexa φmeri principium, et quem sibi ducem in eo scribendo legerit Pisida. verum hic plano est ille codex, cuius epigraphe deceptus Hieronymus Brunelius I exaemeron Pisidae edidit Romae anno 1590 sub nomine Cyrusi,

ut supra dictum est: omnia enim respondent ad amussim, cum titulus tum iamborum numerus, qui sunt 1864. Ceterum totus corruptus est et prorsus inemendatus, quanquam non ineIeganter scriptus initio saeculi 15. in margine ad versum 474 huiusmodi est inscriptio περὶ τῆς ιερας νοσου de sacra morbo, quam in nulio alio codice reperi. sed et Morellius eandem glossam marginalem opposuit, cuius vim plane non assequor, nec antea ussecutus fuit editor bibliothecae Patrum Paris. 1589. ait enim, macria Ptιfinem de morbo sacra non capior malim de certaminibus et Praemiis mar brum Christi. hos quinque codices Vaticanos, ,

32쪽

quonIam Iicebat, non piguit iamdiu conseres et varIantes Iecti vhs hinc inde oolligere: spes namque inerat uberrimum diligentia nostrae Ductum nos esse relaturos; sed exhausti Iaboris tandem nos poenituit, ubi Intelleximus eos omnes esse tam imperite et oscit tinter scriptos, ut nullam utilitatem ex eorum Ieclion o capere possis, si tumen Iaudatum codicem 1126 exeipias, quem titium perlustrasse et expendisse accuratius satis fuisset. sed et filium codicεm bibliothecae Vallicellatino signatum B 115 conterre voluimus, quem Fulvius Ursinus dono dedit Achilli Statio, ut in eodem notatum animadverti; ne cum psset ad manus, eo vel neglecto vel omisso osticio nostro videremur dosuisse. codex psi membranaceus, in quo statim veniunt iambi Pisidas in duas eo- Iumnas pulchorrime digesti et nitido charaeteri conspicui, sed XXVII multis mendis laedati et perturbato ordine dispositi; quin ot desunt non pauci: Dam hexaomeron illic versibus 165 1 continetur. titulus est ΓεωργIoυ του LIισίδου εις πατριαρχην tanγιον περὶ της Eξαημέρου. cum autem paucis nute annis patrios revisurus Iaros Florentiam venissem, ibi milii libuit per otium videre ac manibus versare codicem 10 Pliat. 5 bibliothecae Mhdiceo- Laurentianae, quamvis nec notato nec ulla scriptionis specio commenda-hidem , in quo habentur Γεωργίου διακονου Κωνσταντινουπόλεως του ILσίδου στίχοι rerus Oa, Videlicet in Hexaemeron, qui sunt tantum numero 1427: plures enim versus omisit scriptor, nopraesertim in fine, quorum ultimus occurrit, qui nobis est 1823:εroisio ς οἶνος. Id nutem nritea obs rvaverat diligentissimus editor catalogi eiusdem bibliothecae p. 23, tineo subdens: in codice adcediant hi quinque mon es Demus, qui desiderantur in editione

' eola. ni non sensit, quod tamen satale erat intelligero, putidos illos versiculos non esse Pisidae sed imporiti scriptoris, qui cum scribendi finem fecisset, amanuensium inore haec offutivit de suo. qua de re tantum abest ut in editionibus Hexa meri hae nugae desiderentur, ut essent potius, si sorte illuc irrepsissent, e pungendae. Venio nunc ad bibliothecam regii Taurinensis Atheuaei, in qua, prout ex eius catalogo colligitur, duo sunt codi Ues opera Pisidae continentes, videlicet 30. et 36B. id cum

33쪽

hgo Iegissem, statim per epistolam rogavi cI. Patrem Beecariam, iusdem Athenaei professorem celeberrimum et ex eo tempore, quo nos ambo deg humus PB Ormi, timicum sonuissimum, ut qua ratione et modo posset, horum codicum notitiam ampliorem quam quae in catalogo esset mihi communicaret, is autem hane

spartam, quo nihil optatius milii contingere potuit, dedit alteri

bibliothecae custodi Francisco Beria , viro doctissimo, atquct humanissimo , qui sponte et ultro, et nulla vilis mercedis spe ductus, iniucundum onus subiit, unum ex duobus codicibus con tulit, suusque in utrumque observati otios ad me liberaliter misit. sed ut ipse latetur, uterque codex in pndose scriptus est saeculo

15, idque ex variantibus inde excerptis abundo putet. titulus codicis 304 hie est, Ιεωnγίσυ διακονου καὶ χαρτοφυλακος τῆς γιωτατης του θεου μεγάλης ἐκκλ σίας Κωνστανtινουπόλεως, του ΙLσιδου, προοίμιον εἰς τὴν Ἀζα μερον δι' lauβων, qui titulus in Catalogo p. 393 sic legitur Latine tantum expressus, Geormi

aiamni et chario 'blacia sanctissimiae dei ecclesiae C. P. Pis densis, Camen in nexaemeron; sed melius ot ad verbum reddas, Georgii etc. sanctissimae et mamae dei ecclesiae cognomen O P ridae, ira nexaemeron iambis conscriptum prooemium. is est

eodex cuius variae Iecti es laudatissimi viri Francisci Beriae beneficio apud me sunt, e quibus tamen nullum adiumentum capere nobis licuit vel ad emaculandum vel ad locupletandum Pisidae textum: omnia enim illic sunt interpolate et barbare scripta. sed in eo etiam occurrunt decem illi senarii in Iaudem Sergii, quos diximus superius ex cod. Vat. 166 xcerptos in Hexaemeron nos comportasse post versum 2 l. quin etiam hoe in .codico

Tauritiensi praeter decem hi alii duo adduntur versiculi: η προ- p. X mretrimi δὲ τῶν λαλ ντων doααατων ἔρως προσεκιῆς καὶ θεοτρωτος λοῖος, quos in textum non recepimus, quia nobis videbantur esse nimis inliceti et Pisidae neutiquam cononi re. sed qui volet recipiat, dummodo pro θεοτρωτος, quat putida vox est et ba bara , legat θεοπρεπὴς λογος. alterius limem codicis 360 titulum,

Cuius characteres adeo esse evanidos me monuit amico idem

Beria ut vix Iegi possitit, proferam ex Catalogo, in quo p. 485 haec habotitur: Γεωργίου διακόνου τῆς μεγάλης του θεos ἐκκλησίας καὶ sit pερενδαρίω του Πισίδω μίχοι πολιτικοὶ ite to 'Eξαξ-μ ρον του μεroiam Βασιλείου, Georgia diaconi magnae ecclesiae Duiligod by Corale

34쪽

M referen rii, cornomina Pisidiae, iambici Meratis politici innexaemeron m ni Basilii, quorum initium ιο παντος. sed hoc in litivio erravit ciun codicis scriptor, qui versus politicos appla-xit Pisidae, tum auctor catalogi, qui eos iambicos politicos appellat e nam ut inserius notabimus, iambis quidem scripsit Pisida, et omnino eIeganter, non versibus politicis; iambicos autem Versus nullo modo possis appessare politicos, cum maximum ait inter iambos ipsos et politicos discrimen. quod autem ibi delude Iegiatur, suos iambos scripsisse Pisidam in He emeron Basilii, id quam levi iunitatur fundamento, ostendimus in Monito ad ipsum poema de opscio mundi. sed Ilio O in codice praeter Hexaemeron habentur etiam primum του αυτου εἰς τον ματαιον βιον καὶ καθ' ωπερηφανων, ei dem G Manitate Miliae et ad raua superbos, iambi, quorum initium: ανοιξον ημων του λογισμου τας κυρας, deinde vero σHχοι του αυτου εἰς τὴν αγIαν του μιστου καὶ θεουήειῶν ἀνάστασιν, eiusdem Mersus de Christi Domini nostri resus rectione, quoruIn initium: λευχειμονουσα νυν προῆλθεν η κτίσις,

τὸ γὰρ σκοτεινὸν ἐκδιδάσκεται χρέος.

Hi sunt codices tu Italiae bibliothecis asservati, In quibus opera Pisidae continentur; fleo alii sunt Georgii τῆς Myoλης ἐκκλησιας στίχοι, quos Conradus Gesnerus in sua Bibliotheca dicit alicubi exstare in Italia; ao proinde non immerito irridetur ab Allatio, quod ita scripserit: Πωργέου πονηuα του καὶ molδου. acriptio trimetra iambica Liri, qui nescio qua in Italiae bibli

theca tales, Maria OP cula continens, Se aestate, de mari, ad a qui leges non metuunt, de augmento, de semibus noεtris;

physiologiam de plantis, aribus, Molestidibus, natatiathua, feria, reptilibus et Rerbis; de generibus animalium; de Locusta, de hirundine, de malo punica. quae Omnia Hexaemeri partem constituunt. verum en, subiungit Allatius, quomodo unum es contia nuratum tractatum in FGres Mir iste discerpit. an non etiam hac ratione et carmen quiandoque unicus fractrama et Uuaculum erupat vero IOnge plures sunt operum Pisidae codices, qui in bibliothecis extra Italiam exstant: nam in sola regia Parisiensi, qua nulla post Vaticanam pIane ditior est, quinque sunt codices, ut

patet ex catalogo, videlicet 854, 1277, 1302, 2831, 2871, iambica carmina in nexaemeron, sive de Opi io mundi complectentes sub aperto nomine Pisidae. sed ibidem alii quinque exstant Diuili od by Coos e

35쪽

eodices, id est 2745, 2746, 2869, 2870, 2893, in quibus idem

opus venit sub falso nomine Cyrilli Alexandrini. in codico autem 1630 leguntur Pisidae iambi δε Mita fiumiana, quorum ἀρυτέλειαν nobis rogatus misit perhumaniter cl. vir Capperonnerius bibli theca regiae custos, qualem hic libenter subiicimus, cum quod p. XXIXibi alia aliter ac in editis Iegantur, tum quod nihil deesse in sine huius poematis, ut superius dicebamus, confirmetur. του σοφωτάτου Γεωργιου του Iti σίδου εἰς τον ἀνθρώπινον βίον καὶ καταυπερηφανων εμμετρα ἰαιιβικα. Π προγραμμα πο ἐς Αριστον. ανοιξον ήμων του λογισμου τας πτυχας, ό του ονου πρὶν ἐζανοίξας το στομα. εἰ καὶ λεχέχθαι τοῖς θεόπταις παντάσι τ ri του καθ' et μῶν ευδιαγνωστου βίου. Ομως ἐκείνοις χοώμνος θιJασκάλοις ἐμαυτον, ως ενεστιν, ἐμμέτρως γραφων δι' ης πέπομφα των παθῶν ψιετριαν γραφευς ἐειαυ- του καὶ κατηγορημενων. αρχὴ των ἐμαετι ων. τὴν του μου ρεου-Gαν εἰκονα γραφων. τέλος. υχημα λαμπρον ἐκ θεου πεπηγμένον, δρομον χρονικον ἐξ 'Aδόα συλλαμβάνον. at in eodem codice 1630 sub nomine Pisidae veniunt n. 77 Meratis heroici de eodem argumenu, videlicet, de Maniliate Mitrae: n. 78 iambi in templum quod est in machernis, et n. 79 ep.rammatia in Da 'idem, in Geologum, in Norologium et in legum ΘωFελ; quae omnia

salso esse adscripta Pisidae me monuit Iaudatus Capperomerius, cuius auctoritatem sequor non invitus: aed cum iambos in aedem Blache itinam Georgii esse iudicaverint alii doctissimi viri, ego eos inter Tragmen a recensere non dubitavi una cum aliis carminibus in Deipuram et Sanctum Thomam aliosque, quae ex codice 283l exscripta tanquam genuina Pisidae opuscesa, nobis communicavit idem Capperonnerius. Dil autem Ioquar do homilia in beatam Virginem, ac de Diosca ac inlutari Pa ione, quae in cod. 120T Georgio Pisidae episcopo Nicomediensi tribuitur: satis entin de hac nominum Georgii Pisida et Georgii Nicomediensis confusione dictum est. nunc autem a Regia bibliotheca Parisiensi v d Caesaream Vindobonensem gradum lacientes tres ibi codices adservari inteli ximus ex catalogis Lambecit Nesselii et Reinianania, Pisidae nomen praeserentes. ii autem sunt primum cod. 209 Iheologicua, de quo Lambecius lib. 5 p. 18, et De mannus p. 338. in eo n. 7 venit Nexaemeron sub hoc titulo: Γεωργίου διακονου καὶ ζεφερενδαρίου του Itioldii εἰς τὴν Georg. Pisid. 3

36쪽

'Sξιήμερον, sed pertingit tantum usqus ad locum de Mermi a a ribi , cuius lilio hoo est principium, noως δὲ καὶ σκωληκα σηρ

κονομος. secundus codex Est qui in elassem modicorum relat

signatur n. 48. de eo Lambeolus lib. 6 p. 162 et Reimmannua p. 493. titulus est του σοφωτατου κυρίου Γεωργέ- του Itiσίδους περὶ ζώων, Sapientissimi Domini Georgia Pisidas poema iambi-rum do animatibus, quod est Hexadmerone sed huius tituli r spectu , ut Lambeoius ait, fit eius operis inter modi eos inentio tanquain ad historiam animalium pertinentis, quod omnino melius ad olass m thoologieam reseras. circa finem huius Pomnatis, nempe e regione T. 1856t καὶ δος, in margin oodicia haso adscripta sunt verba, προς πρακλειον λέγει, et paullo post e re-

p. xxx gione V. 1880ς ό πατριάρχης, item haec Ieguntur, προς Σερνιον

λέγει. tertius codex est, ex quo Nesselius pari. 4 p. 83 et Reim- mannus pare. 2 M. 2 p. 72 hunc titulum proferunt: moma Mel oratia iambici de animalibus avibus pluritia et harhia, forte Gm'eia Pisidas Des Helia, sed ab initio mutili. id ego cum legissem,

nec plane scirem unde ea oriretur circa Pisidam et Psellum dubi tatio, optimum virum Nicolaum Foriosam, unum B eustodibus bibliothemo Vindobonensis, cuius consuetudine utebar iucundis sima, dum essem Viennae, nuno uutem morio surreptum oum bonis doleo, datis litteris rogavi ut eius codicis aecuratiorem descriptionem ad me mitteret is autem humaniter rescripsit eodicemnoe optimae notae esse, quod placuit Reiminanno adserere, neo nitide scriptum; eontinere autem variorum nuctorum opuscula male furta et fissuta, quorum primum esset earmen iambicum in duas columnas digestum, charactere barbaro et prorsus evanido

exaratum, cuius est initium: χλωραν δὲ τὴν πρωστιν εἰ τάνεικυων. sed hio Est versus 961 uexaemeri Pisidae; itaque nuhabet hio quod agat Psessus. at vero praeter hosce tres codices Vindobonenses Hexahmeron Pisidae continentes duo alii memorantur a Lambecio, in quibus occurrunt nostri Georgii fragmenta enam in lib. 4 p. 208 dicit In codice 188, n. 22 haberi Expositio

nem Psalmi 103 ευλογει μου τον κυριον, ab anonymo auctore collectam ex Eusebio Pamphili, S. Maximo est. Et Georgio Pisida, cuius citantur iambi ex posmate in opificio mundi desumpti; et in M. 5 p. 106 ait in eoeso 241 sexstare Iohannis

patriarchae Antiochent Eetios ascelicas ex variis scriptoribus -- siligoti Cooste

37쪽

tendus , qui tu NesseIio pare. 5 p. 174 est 124 et in Re manno pari. 2 Iib. 2 p. 70l est 54: namquct ex eo videtur confirmari

ld quod superius concedere noluimus Radero, Pisidam praeter . cetera etiam chronicon scriptum reliquisse. Eius eodicia deseriptionem primum Nessetius, ae deIndo ex eo ad usrbum sto dodit Re mannus et eodex ma hiatorioua Graecua, Chariaceus, recenti manu acripstis, olim ad bibliothecam es. Misi Daridis Moesohelii pertinens, quo Georgia Pisidae, diaconi et Marso Flacia mam ecclesiae Cpotidianae, et inritia monachi meriarium chronogr pHeum ex Mariis Aissoriis concinnatum, ab orbe conduo uagua ad Constantinum imp. Leonis sapientia continetur rum, cum ima presiatione Tauria a remona posita. sed cum haec mihi viderentur inter te non sonVenire, a nuper laudato viro Nicolao Foriosia petii ut eundem codicem paulio attentius consideraret, et gestem titulum inde exscriptum ad mε mitteret. ilia autem τόδε μοεκρyηνεν ἐέλδωρ, ad omnia paucis rescribens. do est recenti sime scriptus, et formasa anno 1673: nam in Ana cuius m p ginae haec Iego, υno 'Aνδρέου Λαρμαρέου του Amδαυoloti τέλος λαβουσα αφξ'. sitiaua autem, quem pum ab imperito et rud2 aer

δρομον χρονικον ἐξ Ἀδὰμ συλλαμβάνον. ὁ μὲν Ουν Ἀδὰμ μετὰ τὸ

ἐκβληθῆναι του παραδεέσου κ. τ. L in Gronico niata occurrum iambi, qui Pisidam doleoni. Delerum tuum esto Maoa da rebus irataietam. hasto Poriosia. ego autem mihi videor, quod galla est, ex hoc ipso titulo colligere, quem ita vertas: Georgii Haiadae et Cyriali. Sancti Patris nostri Cyrilia meriarium chron p. XXX graphicum, quod ex variis historteia coiaeestim Me. Meraua iam bicua. δρομον χρονικον ἐξ 'Aδὸμ συλλαμβανον curaum resumma ex Adamo temporia. immae cum Adam eiactua esset a par dimetc. Iam ut statim apparet, nihil putidius hoc titula, ex quo vis intelligas quid voluerit soriptor praemonem. a , ut meae Se tentia est, duo sunt tituli una simul his perperam eoniuncti. pri

38쪽

XXXVI

QUERCII

tuunt, quae eodici scriptor apposuit, quod sortasse veIlet eo in libro quaodam ex Cyrillo et Pisida selecta transcribere; nisi malis hunc titulum atatim secisse Iibro eo qui a d uexaemero Pisidae scribendo primum cogitaverit; eum autem ex eodicibus, quo habebat prae manibus, videret modo Georgio modo autem cyrillo illud attribui, idcirco utrumque 1ioinen ibi recte apponi posse duxerit. quae deindε sequuntur verba, S. Paeris Cyriati m Mirarium etc., ad secundiun titulum spectant, iiν quo cum nulla ampIius fiat Pisidae mentio, indo fit manifestum illud climnicon ad eundem Pisidam Deutiquam pertinero, quem in partem DPeris nou vocat idem scriptor. nee rudis ille versiculus, qui postea succedit, est Pisidae, sed amanuensis, qui in fronte libri monuit chronicon ab Adamo exordiri r statim senim incipit igitur cum

Adamua eiectua esses e paradiso Me quae tamen verba chronici

aliquid deesse in priueipio demonstrant. Donne enim antea debuit esse sermo de creations Adami ' quod autem ad S. Cyrillum attinet, cui chronicon adscribitur, Di I habeo aliud quod dicam, nisi temere hoc nominis ibi a scriptore suisse emctum: nam ut videtur, hoc chronicon quod S. Cyrilli dicitur, non est diversum ab eo quod a Du-Cangio in Disseri. de Hebdomo ad calcem not.

in Zonaram, ut auonyanum ita frequenter allegatur, chroniconms ab Adamo ad Leonem Sapiensem. sed hic Cyrillum nil moror, ac de Pisida taenium sollicitus id statuo, primum nullam auctoritatem tribuendam esse huius eodicis titulo, dein do vero quanquam fidem ei dandam esse quis autumet, nullo modo ex eo deduci posse Pisidam esse eius chronici auctorem, quod Vere Cyrillo tautum inscribitur. haeo autem milia paullo fusius explana uda erant, ut Radero occurrerem, quem supra vidimus ex epigraphe codicis Augustae in collegio Annaeo quondain exstantis ab adscribendo chronicon Pisidas non fuisse alienum; quandoquidem , ni faIlor, codex quem Augustae vidit Badems, idem ille est quem apertae falsitatis in titulo nuper arguimus, ex bibliotheca Davidis 1 oesoLelii civia Augustani, ad quem antea Nesselio et Reiminamio testibus pertinebat, in bibliothecam Vindobonensem, ut Videtur, postea translatus. sed ut haec adhuc clarius

inuolescant, non omittam id quod doctissimus Monisauconius in catalogo bibliothecae Coistinianae adnotavit ad codicem 305, in quo habetur chronicon cuiusdam Georgii monachi, qui se Hama

39쪽

PRAEFATIO.

xxxvutoliam, Itoo est peccatorem, appellat: namque idem plane ess thronicon Coistinianum cum Augustano et Vindobonense indosatis apparet. titulus coistiniani hic est: μονικει συντομον ἐκ διαφορων χρονογραφρον τε καὶ ἐξηγητων συλλεγὲν καὶ συντεθὲν υπο Γεωργίου aριαρτωλου μοναχου. προλογος χρονικῆς ιστοριας. sic. πολλοὶ των ἔξω φιλολογων και λογογραφα ν. quae inscriptio quanquam cum inscriptione codicis Vindobonensis non videaturn d amussim concordare, attamen a sententia minime nos dimovet: nam ipso Montiauconio teste codex initio et aliis locis a re- p. XXXIIcentiore manu est restauratus, quin et prologus ibidem additus, qui in aliis codicibus desideratur, ut facile coniicias huic chronico scriptores ex ing uio unumqusmquo suo titvium fecisse. sed rem patere melius agnosces ex ipsius chronici initio, quod esse huius nodi discimus ex Montiauconio. Βίβλος γενέσεως ανθρω- ντων η ήμερα εαλασεν ὁ θεος τον Ἀδαμ κατ' εἰκονα και ομοίωσιν

αυτ . ό δε Ada ι ἔγέννησεν υἱους.Wεiς καὶ θυγατέρας δυο, τον Καιν καὶ τον Ἀβὲλ κΔὶ τον Σηθ, καὶ τὴν 'Aγυραν καὶ την' Αωυοιι. habes igitur in hoc chronico Coistiniano fabellam do duabus filiabus Adam, quam in chronico Λugustano, ut superius

observatum est, Baderus dixit act legisse tanquain Pisidae testimonio et nomine firmatam. verum hic nomen Pisidae non apparet. Itaque vel Baderus, dum ea legeret, alucinatus est, vel seriptoris inscitia hoc ipsum nomen Pisidae illuc irrepsit. ceterum monet Montlauconius chronicon scatere sabulis et narratiun --Iis ridiculis, totumque esso contextum ex longis patrum Iaci

niis, quos inter citatur S. Cyrillus, quod scriptori codicis Augu-atani et Vindobonensis ansam fortasse praebuit ut chronicon Cyrillo inscriberet. id autem fiet aliquando certissimum, si quia haec Juo chronica inter as conferre suscipiat, neo tertium Prae

termittat, quod Allatius p. 313 et Caveus p. 583 dixerunt haberima in bibliothoea Sooriacensi hoc titula Γεωργίου χαρτοφυλακος τῆς μεγαλης ἐκκλησιας μονικον, quod, ut videtur, ipsissimum

chronicon est a quodam Georgio hinc inde corrosum atque compilatum. plurimum autem iuvabit, si tanti rem esse quis credat, ea diligentius expendere qua suae disputavit Allatius agens de Georgiis monachis, p. 323 : cum eui in iIle tot chronica Georgio- muri nomine inscripta memorari passim vidisset, conatus est Do dum OIvere, et chronicon a chronico, Georgium a Georgio di-

40쪽

unguere, et veritatem, si fieri posset, B puteo aucupari; quod

tamen ei non multum selieiter cessisse nobis videbatur. aed qui nam rem implicatissimam sine Omnium sodicum αυxo stly et Oonsideratione melius extricasset verumtamen certum est Allatium

nullum unquam ex tot chronicis Georgio Pisidas vindicasse. ego autem eum intellexissem Atiatium ipsum Georgii Hamarioli olim nicon e Graeca lingua tu Latinam olim vertisse, quod tamen nu quam vidit Iuoein, indices Vaticanos 153 et 154, a quibus versionem paravit suam, attentius consideravi, atque ex iis aperto deprehendi indonioon Hamarioli a chronicis supra memoratis, quae in aliarum bibliothecarum indicibus aliis Georgiis tribuu tur , nihil aut valde parum differre, idemque Omnino esse uoCoisIinianum a Montiauconio Iaudatum. nam praeter prologum

πολλοὶ μὲν των ἔξω φιλολογων, quem p. 331 totum exscripsit AHatius, codices Vaticani eundem etiam praeserunt titulum, idemque do duabus filiabus Adam commentum his verbia r Xρονικον συντομον is dux poρων χρονογραφων καὶ ἐξηροὶτων συλλεγὲν Milσυντεθὲν υπo Γεωργίου σμαρτωλου μοναχου. Βίβλος γενισεως

haeo chronica unum eundemque habent auctorem Georgium, si placet, Hamariolum, vel sunt ex alita chronicis a quolibet Geo gla eo uata, quem esse Pisidam nemo sanus cum Radem pos hae dixerit. sed haec nimia larissas Ionga sunt, ut intelligas Pisidam nec codicum uso auctorum fita chronographicis scriptoribus esse annumerandum. iam tandem vero nulli alii supersunt

codioea eiusdem Pisida recensendi, quam qui in bibliotheca Ba- varica num. 51, Spiraelio teste, adservatur, Et qae in Augustaua Plue. 3 n. 75 ita inacribitur, Γεωργιου διακον- τας ανιας ἐκκλη