장음표시 사용
11쪽
mero, quod adfirmat longum fuisse poema, quod tribus millo
senariis constaret, dubitarem omnino, an id unquam Verum pSso potuerit, cum Duilibi appareat HexaOmDron ESSO mutilum, et ex
omnibus codicibus diligenter excussis atque evolutis vix duo millia iamborum nobis colligere licuerit. quaro tot Versus interci disse persuadere milii Non poteram, ac potius mendum in Suidae textum irropsisse me cuin ipso cogitabum, ut pro τρι unuα I- P. Xgenduin esset dinnim verum, si pIacet quosdam etiam vorsi culos ex hoc poemate avulsos desiderari, Non negabo: cum enim totum constet multis quasi particulis et membris, nil plano facilius quam ut exscriptorum incuria una vel ultera periserit et psiluxerit ex illis descriptionibus, quas do Iupidum plantarumque et animalium qualitatibus sortasse exhibebat uuctor. id autem codices ipsi confirmare videntur, in quibus omnibus, si unum Vaticanum 1126 excipias, perperam scriptum, interpolatum ac mu'tilum Hexaemeroti deprehendes. 2. iii Heraclium imp., quavSuidas testatur scripsissct Pisidam, sunt plane aemuSPS tres, 'luno Statim in principio huiusce tomi occurrent sub hoc titulo: εἰς τὴν κατὰ IIto σων εκστρατείαν Ἀγακλείου του βασiλέως. hoc opus uua cum aliis, quast dein cops a Suida Iaudantur, intercidisse omnium Prianus urbitratus sest Κusterus, ac post eum Cave, qui etiam de suo nobis obtrudit acroases de IIeraclio agentos Aialoriam rerum ab Heraclio gestiarum et belli Persici colat insero. utinam historium Potius quam ieiunos versiculos scripsisset Pisida, ex quibus saepe divinare vix possis quid ipso sentiat. Ouditius omnia Pisiduo opera a Suida memorata Oxstaro in bibliotheca Vaticalia ex Mol-treti prae satiouo in Procopium didicerat, sed ipse quoque cum
Cave in errorsem adductus historiam de rebua Heraclia nobis reliquisse Pisidam existimavit. inde, ut sentio, eorum Ortus est error, quod ante Mailrotulit ox Suidae textu non salis liqueret, quae noster Georgius metro udstricta et quae soluta oratione
12쪽
scripta posteris tradidisset, ut mox dicemus. 3. de besso Periaco quod addit Suidas scripsisse Pisidam, ad ge nas acroases referendum est, quas grandi ac nimis turgido ueraeliados titula insignitas sub numero 5 operum Pisidae hic invenies. Miatius
Neracliadem unum esse opus cum Superiore perperam censuit ἔEt plane mirum videtur tantum virum decipi potuisse, qui de Geormis ageret ex professo, qui de Pisida tam diserte scripsit, qui bibliothecae Vaticanae fuit praesectus meritissimus ac nulli plane secuiadus, qui tandem, quod vel maximum est, praes*cturae huius mulierct tam laudabiliter sanctus est post Holstentuin, a quo Maliretus ipsius Pisidae opuscula acceperat. verum omnino dicendum est Aliatium, qui omnes eius bibliothecae thesauros iuvestigarat, hunc tamen, nescio quo casu, Iatuisse codicem, ex quo Priamum ΙΙolstentus ac nos deinde Georgii scripta deprompsimus: neque euim ullibi illius codicis metitionem facit. 4. ad Abarica quod spectat a Suida quarto loco laudata a nobis nutem in secundo reposita, certum est aequo ac alia tria, de quibus egimus, opera lumbis sorIpiu esso. qui enim cum Cave et Oudino haec omnia prosa effudisse Pisidam putaruut, omnino falsi sunt, quod in Suidae editionibus prioribus excusum Iegissent ἔτι τε 'Aβαρικα καταλογάδην. sed Vocem καταλογαδην adsequentia esse reserendam primum recto coniecit Κusterus Ex insParisieusi, ac deinde a MaItreto edoctus confirmavit Fabricius; quare textus ille prorsus ita est interpungendus: ἔτι τε Ἀβαρικα.κπιαλογάδην ἐγκώμιον etc. nam quod pro quinto opere Pisidae proponit Suidas, Ummium An imu seu bris, vere καταλογάδην Prosa scriptum est, ac vere etiam de Anastasio Persa agit, non de aliquo Athanasio, ut suspicionem movit Κusterus ex rus P risiensi Suidae, in quo pro εἰς του 'Aναστασιον Iegi adsirmat εἰς τον μέγαν Ἀθανάσιον, quae sane Iectio vulgatae nequaquam est praeserenda. p. XI Iam vero de omnibus operibus Pisidae, ac de ordine quo illa edenda esse cenSulinus, Pauca dicamus: susius enim in inouitis peculiaribus ad uumnquodque poemation praefixis haec pertractata sunt. igitur quae hactenus reperiri potuerunt siqua tamen alia, Praeter ea qua Proserimus in lucem scripsit Georgius
13쪽
XL 1. Εἰς τεν κατα Περσῶν ἐκστρατείαν Πρακλε&υ του βασιλέως. de expeditione Heraclia imp. contra Pereas. tres sunt acroases, 1098 iambos continentes, in quibus virtus et religio Heraclii immodicis fere Iaudibus extollitur, quod ille actus Clio xoae regis impietate et perfidia in Persidem arma moverit: κορος γαρ ουκ ην IIερσικῆς aπληστίας, αλλ' ἐξέ εινον τὰς Ορέξεις εἰς
φονους, ut ait Acroas. 1 M. 106. itaque Heraclius paschate ce- Iebrato et servatoris imagine munitus navem conscendit, ab HE-raei promontorio solvit, ac tempestate primum iactatus iii Ciliciam appellit. ibi habito militum delectu omnes ad arina instruit, instructos in Persas impellit, de quibus statim relata victoria intus in Persidem irrumpere molitur: sed cum barbari domors ruptis foederibus de invadenda regia urbe cogitarent, Byzantium redire cogitur: σθεν τυπώσας παντα σοόφρονι τροπω, καὶ τω στρατηγῶ τὸν στρατὸν συναρμοσας, καὶ τω θεῶ δους τας ἐπ' αυτοῖς ἐλπίδας, παλιν προς αυτὴν τὴν πόλιν σου συντονως τοσαυτα πράξας καὶ κατορθώσας τρέχεις. ita Pisida Acroas. 3336 suas de prima Oxpossit lotio Πμrnesii In Perea S ucroases concludit , in quibus satia diligenter omnia persequitur: scribebat enim quae sub eius oculis acta erant, ut superius observatum est. verum frustra Pagius in Bamnium a. 626 4 ex his sperabat soposse supplere quae a chronographis in Isistoria Heraclia omissa sunt, quod crederet Pisidam dct bello Persico scribentem Itist rici, non poetae numero eSSe functum diligenter. ait enim: Omissio tua nounisi ex Georgio Pisidis auctore maes , qtia edidit libros tres do bello Persico, quos Notalentua fiabuit, suppleri Potrae. quare cum ia Omnia mianuscripta sua Eminentias. Card. hanciaco Barberino legas eris, roga in V. C. Schel statium bia Blio hecae Vaticanae praefectum ut pro sua in me bene 'olentia ex Pistrio describere Mellet, quae anno sexto belli Persici gesta fuisse narras. Mil ad me r criPsia Mir eruditi imus as Omnia mM biabliothecae Barberinae, praesertimque quae fuerunt Notitenti, ibiadem separatim a VMala, studiose percurrisse, εed iactu tibi Georgii Pisidii Occurrisse. quare alia Mira nobis ineunda eris, ut Biaegram belli Ruius historiam exhibere Maleamus. ita plane: nam Deo Pisida ea omnia quae ad helium Persicum spectant persecutus est, nec Pisidae libros in bibliothecam Barberinam intulit IIolatenius, sed ex Vaticana exscriptos misit Mestreto. e p. XII
14쪽
teriun hoc poemation, do quo plura nlibi dicta sunt, omnIum
opusculorum Pisidae primum est, ac proinde prima in sedo coIIocandum fuit. quae sequuntur enim pertinent ad ea quae Bcta
sunt post annum 12 imperii eiusdsem Heraclii, Christi 622; in
quem incidit memorata Porsica expeditio prima.
2. Εἰς τὴν γενομενην ἔφοδον τῶν βαρβαρων καὶ εἰς τὴν
Ωυτῶν ἀστου αν, γνοι ἔκεισις του γενομένου πολεμου εἰς τὸ τελχος τῆς Κωνσταντι uotmoλεως μεταξυ Ἀβάρων καὶ τῶν πολιτῶν. Eo incursione facta a barbaris ac de frua raro eorum consilio, si 'sexpositio belli quod gestum est ad moenia Cpoleos inter Abares eges s. huius posematis , quod constat 541 senariis, nullam montionem ingessit Allatius; quod plane confirmat codicem Vatica-DuIn, ex quo depromptum est, eum Non vidisse. de Abaribus, qui cum aliis seris gentibus Romanorum ditionem Invadere ac vi
et serro vastare iterum iterumque moliti sunt, pluribus agunt scriptores ByZantini. nos in monito et notis ad hoc poemation, quantum sutia est, diximus. Heraclius seeundo bello contra Chosroain suscepto nilco Praeclare rem SIutim g Sserni, ut anno vertente 626 fere in desperation pin actus ChOsroes ad 'enia, ut ait Theophanes p. 263, es ibus et famulis, ex omni nimirum geners Diris adlectis, ultima eX periri decreverit. Sarbarum Mero cum reliquo exercitu Olin Meratis misit, ut initis pactis cum Munnis Abares eos Mocant) Abaribus, Solatris, et Gepidibus, una simul omnes urbem impressione facta adorirentur. sed ut in Porside, sic etiam ad Chalcedonem Persarum spes conciderunt, Abaresquerorum foederati, dei ac virginis deiplirae ope, fusi ac caesi sunt. Dimirum Pisida urbsem a barbarorum insidiis non tantum arte et Brinis quantum miracuIO servatam fuisse contendit. huius enim belli contra Abares princippm ducem statuit fuissμ virginem aedo inde Sergium patriarcham, qui virginis mandatu in preces et Iacrimas effusus exciperet utque exsequeretur. propterea enim
sic adloquitur V. 234: ταύτην συνασπίγυσαν ἐς ἔθους ἔχων αντεστρατήγεις αυλου καρδίας τοῖς αντι τένοις τῶν arto νων ἀργα - νοις. τοξον γαρ ειχες τοὐ θεου τὴν ἐλπίδα, πυργους δε πίστιν, καὶ βέλη τα δακρυα. sed quod verum Pst, acrii r pugnarum pSt terra et mari, ut ex Chronico Paschali p. 391 et seqq. intolligitur. quamvi1 nut m cives Cpolitani strenuo se gossprin in hoo bello, Et Heraclius in Persido detentus de saluto urbis valde sue-
15쪽
rit sollicitus v. 278 , nihilominus illud plane uItimum stasset p. XIII
urbis exitium, nisi praesens do caelo advenisset praesidium et inunimen. porro, si fides habenda est auctori Chronici Paschatis, Ipse Abarum dux Chaganus nonnisi territus destitit ab uinis expugnatione, quod deiparam vidisset pro Cpolitanis dii eantem. καὶ τουτο ἔλεγε τῶ καιρου του πολέμου, οτι ἐνω θεωρῶ γυναῖκα σεμνοφοροῶσαν εἰς το τεῖχος μονην ουσαν. S. 'Aκαθιστον vμνον, hymnum acavistum, qui ob victoriam de Abaribus in recens memorato bello relatam scriptus fuit, nemo, quod fateor, inter opera Pisidae recensuit. nos qua ratione ducti vel quibus argumentis Deti id faciendum duxerimus, suo loco exposuimus. si cui tamen nimis infirmae ac Ieves ii hirae coniecturae videbuntur, is plane cuivis potius quam Pisidas hunc hymnum attribuat. verum scripsisse Pisidam, ut cetera
omittam, inde etiam seri possit probabilius, quod ipse in superiori poemate post descriptionem belli Abarici populum Cposita-nuin ad hymnum concinendum hortatur v. 502.4. Εἰς τὴν Θίαν ι σύ μιοι Ου του θεού ημων ανάστασιν, in sanctam Lesu Christi dei nostri resurrectionem. brevo est
poemation, constans 129 senariis, in quo Pisida, sumpta occasione u magno Pascitatis festo, Christianis praeceptis imbuit filium Heraelii, Flavium Constantinum, eumque ad imitanda praecIara gesta patris inflammati scribebat haec poeta circa annum 627, quo tempore Heraclius iterum in Persidem prosectua Chosmam penitus devicit. hortatur enim filium v. 112, ut eloquentiae studio incumbat, qua munitus possit patri reduci gratu- Iari eiusque virtutem, et pietatem commendare: α α' ευτρεπίγτου λπου τὴν ἀσπίδα, οπως προ πάντων ευρεθῆς πρωτοστατης φραων ἐκείνους του πατρος σου τους πονους Ους αντὶ πάντων ἔκτH.ει καθ' ήμεραν. 5. πρακλιας ῆτοι εἰς τὴν τελειαν πτωσιν του Mσροου βαρο
citari. duae sunt Acro es, in quibus Pisida raptim et cursim res p. XIV omnes ab Heraclio eum domi tum bella gestas enarrat, , quae Causa opinor fuit ut Neracliados titulum ipsis imponeret: numquod ad ultimam cladem Chosroae vel ad secunditan contra Persas beIIum spectat, id quidem satis Iovi ter attingit, quamvis hio sit praecipuus argumenti scopus atque illusi a principio Sermonem
16쪽
intendat. sed cum Ipse pesinae, non autem secundae expedisonIndsuerit, et ut res actae essint admodum obscure nosset, In Iaudes Heraclii excurrere atquct vagari coactus est, ea quae magis dictu et scitu digna orant praetermittens. nimis enim impatiens morae hoc opus, ut videtur, aggressus, statim ac nuntium d Persis subactis et de Chosroa occiso Cpolim adlatum est, ipse suis hisce versicul Is victori domino Iaetus et gaudens vescit occurrere. rem Plane gratiorem, et quae plus haberet utilitatis, secisset Pisida, si operam suam usquo ad id tempus Estulisset, quo in urbem se recrpit imperator: tunc onim ea ipse audire ac nobis tradere potuisset, quas Iain sciri desp prandum est. nunc nutemndeo Ieviter res innuit, ut sa pe divinandum sit quo mens eius spectet. Assatius, qui, ut iam dictum est, ueracliadem cum opere superius laudato de Expedisione unum esse censuit, quaedam ex eo desumpta referri adfirmat ab Iohanne Tietza in Chia Iliada 3 Rist. 66. sic onlin ait, octo Pisi e iambos producit, qui mora illisa poetae et nantissimi sunt. sed praeterquam quod frustra septem hos iambos septem enim sunt quaeras in si fida,
certum est eos esse ipsius Tgeriae, ut recte ante nos observavit
Fabricius et sustus a nobis demonstratur In notis Acroas. 1 23 et
6. Tξαήμερον η κοσμουργία, nexaemeron stae de mundi Uscio. hoc earmen, quod sane ceteris praestat operibus Pisidae , edidit omnium primus Fridoricus Morellius Frideriei filius, typographus regius, una cum senariis de Manimis Misae aliisqu fragmentis Gr. Lat. LutetIao 1584, 4, piusque cura et diligentia factum est statim ut Pisidae nomen iam a multis saeculis oblivioni traditum coeperit reviviscere ae per ora Virum φιλελλήνων volitare. at quod mirere, Hieronymus Brunessus S. I. paucis
post annis idem opus Hexaemeri sub Cyrilli Alexandrini nomino typis vulgarit, ima cum Naaianaeni quibusdam carminibus, et hymnis Synesii, Graeco tantum hoc titulo, του ἐν αγωις πατρὸς ήπιον Κυρίλλου πατριαρχού Ἀλεξανδρειας περὶ ζωογν rδιοτητος καὶ φυτων, δια στίχων ἰαμμκων, Romae apud Tranciscum M nettum 159 8. verum an recte esset Cyrillo attributus liber, videtur dubitasse idom Brunellus: Ita enim ait in Praef mema iambicum de plantarum, et animalium proprietatibus adiecim quod a D. Conaalis Ponce de Leona, Miro non minua eruditisne Diqiti do by Gorale
17쪽
quam renEria nobilitate praenanti, munus accuream, Ora veroeae Guttilini Sistiti Cardinialia exemplo descruendum curas erat.
adscribistir quidem, ut Midetur, Cyriuo Aiax aerino, qui fuisorim et adhuc est ob ingenii, doctrinaeque monumentia prae Iam non modo Graeciae totius, Merum ecciariae uni 'ersae orthodoxae tamen. neque meum ego de huius opusculi auctore ludisium in-lemono; aed certe cuiuscunque sit, a Meterrimis gra 'iasimiaque
patribus aut Merborum Lepore et elegantia aut, quod caFuι est, Pira religiosaque doctrina nulla ex pinte videtur abhorrere. Damim praestantia iuiua dis inaeque naturae maiestatem inuenitam, aingularem in Omnes mortalea benescentiam, admirabium a pientiam, Potissimum, quae in rebus creatis elucet, incredibilem in rebus Omnibus maximia et minimis tuendia regendisque pro 'ia P. XVilentiam Patemamque procurretionem ostendit, ut legentium an mos ad dei Meri cognitionem traducere atque ad eius amorem in Fammare facias possis. ilia porro singulas planmrum inrea re animantium facultates Heonti concinnoque Momam Pr eguitur,
ut non modo TXρophrasti libros et Aristotelis, Merum etiam Di viai Areopagitas ac reliquorum patrium scripta de dei a tisti sima nasum Griatique liberatoria nostri mysteriis in pauca quo diam modo conferat et sub uno propa ponat aspectu. haec ex BruneIIo nobis placuit referre, cum quia satis beIIe ea omnia in He emeron Pisidae dicta sunt, tum euam quia ad Pisidam ipsum spectant Iaudes in auctorem operis congestae. nam quod Bru-Dessus de Georgio nostro ne minimam quidem ingesserit suspicio
nem , id plane lactum est eo quIa Morellianae editionis nullam, ut videtur, habuit notitiam, ipse autem in codicem incidit qui falsum praeferebat Cyrilli titulum, ut apertius demonstrabitur
eum do eodicibus opera Pisidae continentibus ngemus. nequo enim excusandus Allinus, qui eodem in Ioco editionem Hexa mori a Branello procuratam Romae statuit esse anteriorem ediationi per Morellium factam Parisiis, et tamen latetur Romanam esse anni 1590 et Parisiensem anni 1584. sed de hac ipsa editione Parisiensi, quam Allatius anno 1584, Fabricius autem 1585 consignat, ne quid omittam quod dubium creare possit, illud etiam monebo, me duo vidisse exemplaria in bibliotheca Vaticana , quorum unum praefert annum 1584, alterum 1585, sed
nuΙIa inter utrumque vel minima est differentia. non sane par
18쪽
est credere eundem librum his fuisso essitum duobus annis sibi proxime subsequentibus, sed ipsam potius editionem sub finem anni 1584 inceptam usqus ad initium 1585 protractam fuisse, quod eiusdem Morellii epistoIa nuncupatoria ad Sirletum Cardinalem videtur suadero: data est enim die tertia mensis Octobris exeuntis anni 1584. Porro paucis post annis idem opus ad amussim, sed minus eleganter recusum est ex editione Morelliana
lanae ecclesiae poema. eiusdem senarii de Mani rate Miliae. e t
porraphio M. Commetini anno 1596, 8; quo in titulo cur Pisida,
qui Graeco inscribitur χαρτο φυλαξ, Latine dicatur referendarius, Plune non assequor. veruin lito error fuit Morellii, qui primus pro Martophlaca reddidit referendaritim. praeter has autem non novi olias esse saetas divisim eiusdem uexaemeri editiones, coniunctim nutem Cum cilias Poetῖ, veI Pα rinias iterum iter quo prodiit in Iucem. exstat enim Graece et Latine in corpore Poetarum Graecorum Tragicorum et Comicorum Genevae 1614 tom.
2 p. 241, nec non in appendico Bigneana Bibl. Patrum Paris.162. p. 387, et in editione Bibl. Patrum Morelliana Paris. 16441654 tom. 14, Latinis vutem tantum in Biblioth. Patrum Paris. 1589 tom. 8 p. 318, et in tomo 12 Bibl. Patrum edit. Lugduni
P. 323. Verum nemo ex iis, qui toties recudendis operibus Pi- Sidae Inaui an admoverunt, a Morellio paullisper discedere neo quidquam addsere vel immutare ausus est, omnesquE in eius fidis omnino acquieverunt. nos autem de Morellii diligentia in edendo Graeco textu nil querimur: ipse enim non ex eodem Sicleti codice, quo postea usus est Brun Hus, quod imprudens usseruit
XVI Fabricius tom. 7 p. 692, suam adoria uvit editionem, sed plures codices Undique conquisivit ac recensuit, quod ipse affirmat in
Iaudata epistola nuncupatoria. verum non satis probamus eius is
Graeco Versionem, quam dura admodum lege sibi praescripta, ut Pisidas iambos toti dom Latinis iambis exprimeret, ObScuram adeo et inficetam pluribus in locis reddidit, ut non unum audiς rim graVem virum, Graecis litteris nou imbutum, constentein sonihil omnino ex ea ad intellectum capere adiumenti. itaque
19쪽
Munovam ex Integro versionem Instituere decrevi. sed ne videremur nostris nimium plaudentes aliena vituperare, e regione textus Morellianam apposuimus, nostram autem in ora extrema libri subietamus, ut quam quisque malit legat et aequatur. ac meus
quidem nostra etiam erat iambo iambis reddere, sed veriti ne id quod vitio vertimus Morellio, nobis quoque eveniret dimede
enim esse novimus obscuri poetae versus totidem versibus velis
declarare , idcirco de sensu et vi verborum tantum solliciti paullo
liberiorem conseiamus versionean. invitam autem operam innexaemero idustrando insumpsimus: nam et prolegomena praemisimus et adnotationes adiecimus, ut quod maximum est opus
Pisidae, integrum ex omni parte prodiret in Iucem, ac nullam aliam in posterum desideraret manum adiutricem. in editione Graeca Brunelii constat pomna iambis 1860, in Graeco - Latina Moreuit 1880. nostra usque ad 1910 versus exhibet: aliquos
enim senarios alibi omissos et hinc inde ex codicibus excerptos suis locis restitui curavimus. neque, ut videtur, Verandum estnmplius ut in maiorem numerum excrescant hi senarii, etsi Suidas testetur, ut superius dictum est, ter iniue olim constitisse nexaemeron, et Labbeus p. 385 BihI. novae ins ex Catalogo Scipionis Tettii memoret Pisidae Cosmopoeiam ter mille versus Complectentem. opus est Sergio patriarcha suadente ausoeptum, eique multa laudum commendatione dicatum. in eo, sub tecto
Procli nomine, Iohannem Philoponum peti in mentem vetat primum caveo, ac deinde etiam Oudino, quod a nobis in Prolego meuis Iatius pxpenditur: sed perperam inde ipse cave et Oudinus iudicarunt idem hoc esse opus cum postinate, quod a Georgio nostro μέ ροις αρίστοις ωσπερ εχιστο γραφειν, contra Philo ponum exaratum esse prodit Nicephorus lib. 18 c. 48. nam et
errasse Nicephorum Et salsam omnino esse coniecturam a Caveo inde petitam mox demonstrabimus, cum de posimata in Sex erumngemus. ceterum Pisidao Cosmopoeia tota reserta est piis seu-tentiis , quibus ad divinam maiestatem contemplandam ex rebusereatis mens humana maxime erigitur. scriptum est, ut videtur, hoc opus circa annum 629, quo temporo Heraclius secundo bello
confecto iam Persidem subegerat. ita enim Pisida Sergium pro Heractio orantem inducit v. 1845: καὶ ὁὀς τον ἐκ σου προσλοβ--τα τὰ κρατος τον κοσμορυστην, τον διωκτην ΠερσIδος, μῶλλον δὲ Georg. Pisid. 2
20쪽
τον σωσαντα καὶ τῆν Περσίδα, ολον κρατῆσαι τον υτ' ἔμιον xop. XVII πον. ac paucis aliis interiectis iambis v. 1856: outae ναρ ἔξει πιστὰ νικηννηρια νίκης κατ' ἐχθρων αξιωθεὶς δευτέρας, ως τοὐς di δουλους πυρπολησας βαρβάρους. T. Eh τον μάταιον glori δε Manitate Pitae, carmen Iambleum , quod iambis Latinis redditum edidit cum Hex mero MoreIlius, ac toties recusum est deinde quoties nexaemeron ipsum iterum typis mandatum est. mutilum et Imperfectum esse omnestrassiderunt post Morellium, qui, ut videtur, in eo codice, quo usus est, ea verba invenit in fine quae operis desectum apud Graecos significant, hoc est 1iariti ταλλα. at nos Dec ea Verba deprehendimus in eodice Vaticano, neque ex sensu ipso aliquid desiderari intelleximus, quanquam adhuc alia argumento OOngruentia addi potuisse a Pisida nemo negabit. verum utrum ille id secerit necne, plane lacertum. opus ut nunc est, constat iam-his 262. Oudinus 20 capita continere, nonumque Iohannem Philoponum tacito nomine arguere asseverat: sed quibus rationibus ductus id affirmet, ignoramus. nam neo ulla capitum distinctio apparet in Pofimate, nec de Iohanne Philopono leve quoddam visibi est Iudicium. quare errasse Dudinum nobis certum est, qui quod alii de raexaemino tulerunt ludicium, ad hoc opus arbitratu suo transseere non dubitavit. ceterum hoc etiam poη-mation Sergio patriarchae est inscriptum, quem de more Pisida ingentibus effert Iaudibus, et contra snperbos et tumidos homines velati quoddam insigne humilitatis exomplar Proponit v. 233: εt
καὶ πέτη rue καὶ το, αἰθέρα τρέχεις, ταπεινος ἡσθα καὶ σ-έρχητοῖς κάταν. nulla autem est nota temporis, ex qua coniicias quando Pisida hoc opusculum scripserit. quamobrem cum nullam certam sedem sibi reposcat, sth Hexasimero seiungere noluimus, cuius quaedam veluti appendis, si argumenti similitudinem spectes, videri possit. antiquam versionem Morellii, quod item servatum Est in I exadmero, retinendam censuimus, novam textui subiecimus, operis perspicuitati, quantum in nobis erat, consulentes. 8. Κατὰ δυσσεβους Σεουήρου Ἀντιοχείας, contra impium Ses erum Antiochiae. carmen est constans iambis 731, saepe deo obscurum et implexam, ut saeps eclam stilum vertere et caput scabere mihi contigvrit, cum de eo reddendo eo tarem. auctorem operis esse Pisidam fano non est dubitandam: nam