장음표시 사용
141쪽
88. Idem iambus occurrit In Hexaem. 1658. 90. conser hos versus cum nexaem. 453 et seq. ibi enim divinam clementiam eodem sere modo desciabit. 95. Vox δραστικου non in Deutro tantum sed etiam in aliis generibus pro substantiva usurpata iuvenitur: sic δραστικὴ pro
102. Elegans metaphora, qua Re p ta comparat agricolae. aesci sunt iambi, aratrum stilus, semina verba et sententiae. forsan ad antiquam Graecorum scribendi rationem respexit, quactβουστρο ρδον dicebatur: ut enim arantes cum bobus solent, primo a dextra ad sinistram versus stilum ducebant veteres, atque ubi ad sinistram paginae oram devenissent, dextrorsum Pe gebant, tum vero iterum ad sinistram recurrebant. ita vere aurucos repraesentabant Iineae, quae αυλακες ea de causa dictae inveniuntur. Anonymus qui Panegyricum Berengarii imp. conscripsit ab Hadriano Valesio editum, dixit lib. 3 55: fortara iussa
cito scribas gularate Param. 104. ullegorice, opinor, noctem nignam Vocat Persas, quos etiam in fine Abarimnum v. 526 σκοτεινους appellat, non tantum ad damna abluenda quae terris, quam ad ea quae religioni inserebant. quippe Chosroa 1egatis ab Heraclio missis responderat ου *uσouαι et μων, Τως αν αρνήσησθε τον ἐσταυρωμενον, o ν λέ- πε θεον εἶμι, καὶ προσκυνήσητε τω ήλίω.106. Persae iam a ConstaDtini temporibus RomanIs insest; eorum provincias invadere nunquam destiterunt. sed multo acrius inter eos bessum exarsit sub Mauricio et Phoca, quorum Heraclius in imperio successor fuit. anno enim 599 Persae, Euphratem transgressi, ut ait Theophanes P. 247, πασαν τὴν Συρίαν καὶ Παλαιστίνmst αἰχμαλώτευσαν; anno nutem 61 7 Chalcedonem, quae contra Cpolim erat, Ceperunt, cum iam innumera, quae ferri non possent scelera, patrassent. vide Chron. Paschale
p. 704 ed. BOIan. 112. expedire ut bella per se gerat princeps, omnes sero
consentiunt de rebus politicis scriptores. 124. varias sententias, quas circa belli gerendi rationem retulit, αναιτίους pronuntiat, Volens, opinor, Crispi, qui gener fuit Phocae, temeritatem excusare, qui Heraclio eius Opem Petenti respondit, otia ἐξον βασιλεῖ καταλιμπανειν βασιλείαν καὶ τεις πορρω ἐπιχωρια ιν δυνΜεσιν rem narrat Nicephorus patri Bres'. uiri. P. 5.129. coniecturam modo adductam videtur confirmare, quasi Heraelio dubitandum suisset de eorum fide qui ei eranta consiliis, unde ipso merito omnem suam spem in deo colla-oavit , et de suo in Persidem profectu secum consultua deliberaverit.
142쪽
132. inloimum discrepant ceteri historici, Theophanes, Cedrenus, Mnaras et Nicephorus, qui omnes adfirmant Heraclium anno imperii sui 12, Cliristi 622, eum iam Pascha celebrasset, statim in Persidem perrexisse. 139. in codice solitus censor σεβασμιον in σεβασαέαν vo- Ivisset immutari. 140. imaginem αχειροπoIητον describit, de qua ridendus Gretaerus de v. non mam . som. 15 P. 199; a quo equidem in eo dissentio, quod putet imaginem, qua munitus Heraclius in Persidem irrupit, fuisse archetypam Camulianensetne at paullo ante p. 198 ex Menologio ipse noverat ue Sergio quidem patriarchae licuisse eam retinere, et visione quadam perterritum eoenobii cuiusdam virginibus, is quibus illam abduxerat, reddidisse. quomodo igitur eandem imaginem Heraclius secum asportasset in Persidem 3 equidem censeo imaginem, quam habuit imperator, non suisse Camulianensein sed aliam ex archetypa Edessena accuratissime efformatam: satis enim aperte, ut milii
videtur, Pssida Edessenam, quae a Christo Iesu linteo impressa, et ad Abgarum inissa dicitur, hic designat, subiiciens eam fui asine pictura ab Φω Merbo in ratam; quod quidem de solo Edessena traditum accepimus. nam dE Camulianensi unde, et quomodo fuerit efformata, plane non constat: et quamvis tuter αχειροποιητους imagines celebretur, non desunt tamen qui putent Edessenam tantummodo eo Domine recte insigniri, reliquas autem , ne Camulianensi quidem excepta, ex ea Omnes suisse expressas et exscriptas. Verum cum Edessena imago non ante annum Christi 944 translata fuerit Cpolim, patet Heraclium nona υτογραφον sed ἀπογραφον in expeditione Persica secum circum- tu Iisse. quid quod Cedrenus P. 406 salvatoris imaginem Donmanufactam ex Africa secum adduxisse Heraclium narrat 3 nuin haec quoque fuit Cainutianensis, ut Gret sero placet ' minime vero, sed eadem illa, ut nuper diximus, ex Edessma expressa. fateor tamen non multam fidem adhibendam esse Cedreno, qui non satis diligenter, ut in comperto est, Theophanem exscripsit; quo quidem vitio Iaborat etiam Zonaras. Theophanes enim p. 250 dei matris, non verbi divini imaginem habuisse Heraelium reseri, tum cum primum ex Africa Cpolim venit, ut me- Iius explanabitur ad Heracliad. 2 14. sed dubium omnino toΙ- ut ipse Pisida, qui in proxima Acroasi V. 87 satis aperte decIarat non εἰκονα sed απεικονισμα του θεογραφου τυπου fuisse effigiem qua usus est Heraclius. ratum igitur firmumque sit, imaginem a religioso imperatore in Persidem allatam fuisse ἔκτυπον Edesse-uae et Camulianensein autem ad praesidium urbis ab eo fuisse relictam , quod ex Abaribtia clarius apparebit. 144. Theophanis, qui Pisidam non sequi sed exscribere videtur, verba suis quaeque Iocis respondentia subtexere iuvabit,
143쪽
ut nostri poθtae auctoritas fiat firmior et sensus magis perspicuus.
λαβών δε ὁ βασιλευς ἐν χερσὶν την θεανδρικην μορφήν, ἐν χε ψες
οὐκ ἔγραψaν, αλλ' ἐν εἰκόνι ὁ παντα μορφῶν καὶ διαπλαττων λογος ανευ γραφῆς μορφωσιν, ως ἄνευ σπορας κυνὶ σιν ῆν κεν. ita Theophanes p. 254. videsis nexaem. 1160, ubi virginia sanctissimae partum ex sabuloso vulturum partu siue semine verisimiliorem nobis sacere contendit Pisida. 148. in cod. μένοι. 149. phantasiastas haerotici ex Eutychianorum familia, dicti etiam Iulianista ab Iesiano Halicarnassensi, qui falsa e rum dogmata excogitavit, et Gaianitae a Gaiano Alexandrino, qui Iulianum secutus est, Christi corpus a momento impolluti
conceptus non soIum incorruptibile esse verum etiam increatum
adfirmabant, ut ait Timotheus da Sectis apud Cotelerium Mon. H. Graec. eom. 3 p. 410. 150. Theophanes ibidem καὶ τουτω πεποιθως τω θεο-
155. idem ibidem Heraclium Cpoli profectum in Ciliciam pervenisso tradit, sed nullam de tempestate, quam Pisida describit , mentionem facit. 157. de Heraeo promontorio, quod ad meridiem contra Chalcedonem erat, plura in Petro Gynio de Bosph. rarae. lib. Sc. 2 et in Du-Catigii Cp. Christ. lib. 4 p. 176. quod ad nos
attinet, ex Pisida observabimus primum huic promontorio nomen revera suisse μαίαν, non πραῖον, ut a quibusdam Graecia iuvenitur appellatum; secundo ita fuisse dictum eo quod olim Ηρας Iunonis aed esset insigne, id quod etiam Codiuus in Antiq. CPol. admonuit; denique Heraclium Ileraei profanum no meu tu aliud Christiana pietate illustre commutasse, quamvis quae fuerit nova loci denominatio ex Heraclia praescripto non constet. ad vocem πραίας supple ακρης.161. πλάνην hic, ut supra, idoIolatriam vocat. quomodo autem Heraei promontorium vocari iusserit, quamve religionem in eo constituerit, neminem prodidisse mirabar, cum Pisida dicat poenaem esse laturos qui tantam rem silentio praeterirent. atque eo mirabar magis, quod iam ante Heraclium fuerat Heraei promontorium a Graecis ad Christianam religionem deflexum: nam etiam Procopii tempore, ut Ipse testatur de Aed . 1 3Iερεῖον vocari coeperat. καν τέ' Ἀραίω, οτι χερεῖον καλουσι
167. Iuvat Mo repetere vel subinteuigero versum, qui supra est ordine 101: si ταν καλων σου τε ν νοτης απήγαγεν. Poeta aIIudens, ut saepe Mihi, ad cursus Circenses, ait sibi timendum ne dum nimio spatio procuI a meta vagatur, quis P Pius accedeus ipsum antevertat. sensua est: iterum in digre
144쪽
HOnem ma currenum tui conficieratio abduxis; sed nune inevium oram, ruratia currere festino, se nimia digrediαν.
168. videtur quodammodo habuisso in mento iuud Agallionis apud Athenaeum lib. 5 p. 185ς το μεν παρεργον ἔργον
ως ποιουμεθα, το δ' ἔργον ως πάρεργον ἐκπονου M . 180. πετραῖον πάγον poesica circumlocutione pro ampula
dixisse Pisidam censeo, quamvis codex, qui nulliui grandes ii teras exhibet, habeat L ραῖον. 197. Iegerem ἐωεῖλκες. 205. eunuchos ἐκτμηθέντας opud so teners a Persia didioerunt Romani imperatores. Persae enim primi omnium videntur mares evirasse; unde Petronius Sabrio. c. 119: Persarum ritu male pubescentibus annis aiarripuere Miros. Vide Herodotum
lib. 8 p. 492. cubiculariorum munere ut plurimum fungebantur in aulis principum eunuchi, quibus ipsius regis committebatur custodia. de eunuchorum dignitatibus apud imp. Opolitanos vido Constantinum Porphyrogenitum da caeremon. Aui s. 2 52 P. 412. 227. Iegerem σοφος τις ne claudicet veram. 242. nemo alius prodidit memoriae id quod non sin es qua Venustate poetica Et multa cum adulatiouis it Iecebra refert Pisida, Heraclium ita pedem in scopulum ossendisse ut sanguiso digito effluxerit et ipse martyr evaserit.
AcRo. S. 2 V. 1. non aliam, opinor, ob causam Demosthenem compellat Pisida, nisi ut ostendat eam osse Ileraclii virtutem integritatemque, ut sui conscius nihil timersi quid de eo quisque diceret. quod sane Philippo Macedonum rρgi aliter eve-uit , qui teste PIutarcho in Dem M. p. 855 ωρατε τῆν δειν
τητα καὶ την δυναμιν του ργήτορος. nimirum tanta suit Demosthenis παρρησια, quod ex eodem PIutarcho intelligitur, ut Athenienses ad id quod vellet concitaret, Philippo regi timorem iniecerit, et magnam pecuniarum vim a Persis dono acceperit, ut in causis dicundis staret contra Macedonas; quod quidem ei vitio vertit Aeschines ut Diodorus Siculus narrat Bibl. lib. 17 p. 163. 2. Demosthenes sua dicendi vi aliis timendus non parumanis rebus timuit, eum Philippvs Boeotiam occupasset: abiecfoenim clipeo siίψασπις turpiter fugit in bello ad Chaeron rem gesto ἰ cum autem paullo post nuntii Athenas venissent de morte
Philippi, ipse prodiit splendide amictus, et coronatus. Plut sectius ibid. 7. redit ad navigationem Hernelii, da qua in fine superi
8. subaudi o imperator. 10. Horaesius in Ciliciam roeta contenditi non enim eat dubitandum, quas noster nominet Pylas, eas esse quae in hist
145쪽
rsis celeberrimas sunt, et Armeniae et Ciliciae vel Syrias Pylao vocantur, ut in Strabone Iib. 14 P. 994: αἱ πυλαι λεγο ιεναιοριον Κιλικων τε καὶ Συρων. Theophanes p. 254 de mors consentiens cum Pisida vit: ἄπειρας δὲ τῆς βασιλευουσης πολεως ἐξῆλ- ειν κατὰ τας λεγομένας Πυλας, πλοῖ Miν πορείαν ποροὶσαμενος. at Nicephorus patriarcha a Pisida et Theophane discedens Hera
clium per Pontum Euxinum navigasse et in Armeniam provectum, inita cum Turcis societate, per Lazorum provinciam tu Persidsem descendisse narrat. sed perperam omnia permiscet, et primam cum secunda Heraclii expeditione confundit. no optime quidem Petavius observavit in notis ad Ni Phorrori, ea quae ab historicis Bygantinis narrantur, adeo esse perturbata et tam
praepostere descripta, ut narrationum et annorum seriem accurato deductam frustra ab illis exspectes; quo quidem vitio maximo laborat Breviarium Nicephori. 11. tanta celeritate longum iter consocii Heraesing ut hemerodromus a Pisida appelletur: hemerodromi enim apud Graecos dicti, qui totum, Hem cursitantes non satigarentur; vel ut Livius lib. 31 24 adfirmat, hemerodromus Moca ne ingens uno die spatium emetiantes. de triplici hemerodromorum genere Lipsius
rom. 2 p. 800. 25. alludit aδ illud Homeri Iliad. 2 204: otia αγαθὸν πολυκοιρανέη ' εἷς κοιρανος ἔστω, ευ βασιλευς. quam sententiam Iaudant omnes de rebus politicis scriptores, quibus persuasum
est monarchiam ceteris regendorum populorum modis ante Ilere.
28. saepe damna intulit αταξω, quas est rerum ab ordinadeserio. maximum corporis politici vitium idcirco exaggerat Pisida, quia iamdiu eo morbo laborabat imperium, cum eo P titus est Heraclius, qui res in summa calamitate constitutas, quantum potuit, restituit.
42. Claud. Aelianus in Tacticis c. 51 monet ora παρσπέλματα αγεμονικὰ δεῖ συντο uα εἶναι, εἶτα μη hοντα ἀμφιβολιαν.
44. militis otium aliorum esse negotium innumeris testimoniis confirmant historiae. unum producam ex Tacito, quido Pannonicis legionibus ita scribi tr infremiserant solita munia. et procisis Lascis ire mitis, discordare, pessimo cuique praebres ures; denugua luxum et otium cupere, disco nam et ramia
47. Heraclit In militari disciplina peritiam confirmat etiam Theophanes p. 254: τουτους δὲ γυμνάζειν ηρξατο και τὰ πολε ροκα ἔργα ἐξ παίδευσεν.
78. imperatoribus eorum populo prodeuntibus acclamati nes semper fiebant. hae modi votorum salutationumque exempla exstant in historiis et in nummis antiquis. Constantinus Po
146쪽
κας' ' Αναστασία Aυγουστα τυμβικας etc. quae verba ter repetita recte verterunt Constantini essitores: feliciter imperio Nemesi Auguste tu rincas, Anastasia Augusta tu Min M. Elμgantiores acclamationum formulae, quibus Christianos imperatores salutabant milites, recitantur ab eodem Constantino Porphyrog.
80. vexilla et hastas milites demittebant, humi sternebant, invertebant, inclinabant, vel ad obsequium erga principes Vel ad animi tristitiam significandam; quod etiam nunc in militari disciplina observatur. de hoc more plura in nolis ad constantinum nuper Iaudatum P. 80 et 129. Pisida ex poetica licentiae Faereum pro Mexillorum Vertices coram Heraclio demissos suisse tradit. 81. Vexilla, qua erant colorum varietate sacide quacunquo eX parte conspicienda, pra conum officio ad militaria munia obeunda fungebantur. quod quidem Romani vexilla proponero dicebant, ut colligo ex Caesare Beli. Gau. 2 20: Mexillum m
Ponendum, quod erat insigne, cum ad arma concurri vorteret. 82. codex mendose habet κυρηκες.
87. ἀπεικονισμα Edessenae imaginis exemplar. vido Acroas. 1 140. Pisida eo semper contendit, ut Heraclium Rducibus Homericis una aut altera tantum virtute conspicuis, ut Acroas. 1 66 et 72 observatum est, nobis plane diversum repraesentet, videlicet oinni virtutum genere cumulatum. hactenus de eius pietate, militari scientia, animi magnitudine et Prudentia , nunc de eius eloquentia, qua semper praestantissimum facit. quae Iaus quanta sit, norunt qui ex historiis acceperunt
quid in summo duce possit dicendi facultas. talem autem hic Heraclium nobis proponit qualem Homerus Iliad. 9 443 fecit Achillem, ad quem Phoenix missus dicitur μυθων τε έητῆρ' ηαε-
ναι πρηκτῆρα τε ἔργων. vide Leonis Taes. c. 2. 88. commentarii loco allocutionem Heraclii ex Theophane p. 254 subiiciam; quam ut iamborum Pisidae paraphrasim essu facilius tutelligas, quae Theophanes ipse ex Pisida suae historiae latexuit, distincta exhibebo: τουτω πεποιθα ς τῶ θεογραφφτWπP απηρξατο των αγώνων, πιστὰ δους τω λαω ως συν αυτοῖς μέχρι θανατου ἀγωνίσηται κώὶ ως τέκνοις οἰκείοις τουτοις συναρμοσηταν' ἐβουλετο γαρ τὴν l Ουσίαν ου φοι is o σον ἐν αὐθω ἔχειν. ευρων δὲ τυν στρατον εἰς γαθυμIαν' πολλην καὶ δειλέαν ἀταξίαν
τε καὶ ἀκοσμίαν, καὶ ' εἰς πολλὰ τῆς γ)ῆς μέρη ἐσπαρμένους,
συντομως παντας εἰς ἐν συνήγαγεν ' καὶ 'παντες ως ἐκ μιῆς συμ φωνίας ' υμνησαν το κρατος και γῆν ἀνδρείαν του βασιλέως. αυροτος ὁὲ τοις λογοις τουτοις ἐαIρρωννυων nεγεν. ορῆτε, αδελφοὶ καὶ τέκνα, ως οι ἐχθροὶ του θεου κατεπάτησαν ήμων τὴν χωρην,
147쪽
καὶ τὰς αδέκτους των παθων ἐκκλησίας ἐν ἡδοναῖς χραινουσιν ἐμπαθεστάτοις. atque haec sane allocutio respondet persectissime praeceptis, quae in Leone imp. c. 12 72 Ieguntur: Pisidapnim ea omnia, quae ad militarem disciplinam pertinent, a Leonis Tracticis videtur hausisse. sed cum Leo annis fere trecentis post nostrum incIaruerit, probabilior fit sententia eorum qui Leonem dicunt sua Tactica ex veterum scriptorum commentariis compilasse, quae Pisidae etiam temporibus pervulgata fuisse non est dubitandum. vide Fabricium Bibl. Graec. 6 368. 90. ad Pliocae sacrum imperium fit allusio, Cuius tyrannidi lenitatem et clementiam suam Heraclius opposuit. Phocas enim odio haberi, dummodo timeretur, non curavit; Heraclius autem contra amari maluit quam timeri. Optime sane: nam ut Cortiolius Nepos definivit iii Dione: nullum est imperium rufum nisi benes olentia muni m. 97. caritatis tanta vis est ut divinam iustitiam placet et calamitates avertat. ευ τεθέντες νομοι sunt sanctissima dei decreta de puniendis sceleribus. quid autem sit ἐκμαζειν τους νο- μους, vide in nexaem. 430 et 442.106. vide Acroas. 1 24 et 32.107. damna a Persis illata, caedes et profanationes In tota Syria perpetratas retulimus ex Theophane et Chronico Pasch. Acroas. 1 106.
108. λυτρα αιμάτων pretia stan inia veI Mictimae cruensraesunt caedes editae a barbaris in ecclesiis, tu quibus Christiani incruentum sacrificium d more offerebant. Verum sortass8 Pisidaetiam respicit ad id quod narrat Theophanes P. 252 anno post Christum Datum 616 evenisse: τουτω τω Dει παρελαβον οἱ IIερ- σαι τον χορδάνην, Παλαιστίνην καὶ τὴν αγίαν πόλιν πολεμω, καὶ πολλους απέκτειναν ἐν αυτη δια χειρος των Ῥουδαίων, ως φασι τινες, μυριαδας ἐννέα αυτοὶ γαρ ων μενοι τους δριστιανους, καθὰ ἡμπορει εκαστος, ἀπέκτεινεν αυτους. 111. vide supra Acroas. 1 104. 112. in ora codicis pro ἐκειρισαι, quae est optima Iectio, est ἐξορυῖαι.
115. Psalm. 136 9: μακαριος κρατήσει καὶ ἐδαφίει τανήπια σου προς την πέτραν. Pisida aperte discedit ab iis qui hunc Psalmum Iere1niae mallent adscribi. . 116. codex habet ουτω. 122. Pisidam αυτόπτην haec scripsisse patet ex verbo ἰδεῖν. nec est plane negandum eum in hoc primo bello Persico secutum esse Heraclium, quod magis patebit ex Auroas. 3 131,
127. Theophanes loco saepe citator παIιν δὲ τὸν λαον προς γυμνασίαν πολεμικην ὁπuζων, ταξεις duo ἐνοπλους ποιησάμενος, Georg. Haid. 10
148쪽
σάλπιγγές τε καὶ φαλαγγες ασπίδων, καὶ λαὸς τεθωρακισμένος
136. dubitabam an ex Theophane pro τὰ πραγματα reponerem τὰ τάγματα. ait enim p. 255: ἐλεὶ δὲ ἀσφαλως συνέστη - σαν τὰ τιτ ιμπα, συμβάλλειν αλλήλους ἐκελευσεν. ώθισμοί τε βιαιοι καὶ συγκρουσα ατα αρὰς ἀλλήλους ἐγίνοντο , και σχηματισμος του πολέμου ἐδείκνυτο. versionem nostrum probabunt, qui ex Leonis Tact. c. 7 norunt quid εσμγξαν hic significet: ait enim το στίγνεσθαι ἐστι τὰ πυκνουσθαι, ῖνα καὶ κατὰ πλευραν καὶ κατὰ Aμον
14 l. si umbratilis haec suit pugna et Vere σκιομαχέα, et ut mox ait poeta, δίχα aha ατων, cur μετα πολλων αιματων exSerti gladii ostenduntur 3 certe hic cubat mendum: nam et Versus ipse claudicat. forsan Iegendum μεστά, quasi dicat tantam fuisse irruentium vim ut videretur undique sanguis emuere, quamvis nulla inde caedes subsecuta sit.
143. Theophanes p. 255 : καὶ ην ἰδεῖν φρικτὸν θέαμα φο-
νου χωοις καὶ κινδύνου, καὶ προς φονους συννευσις αυατων δίχα,
καὶ προ τῆς ἀναγκης τους τρόπους, ὀπως εκαστος ἐκ τῆς ακινδυ- του σφαγῆς λαι ὀν αφορμας ἀσφαλεστερος μενοι.
153. quae fuerint ex veteris disciplinas regulis σχηματα et κινησεις, iuxta quas variae immutationes conversiones innexiones revolutiones et restitutiones fiebaut a militibus, ut a Iatere, a fronte, a tergo ingruentium hostium imp tum sustinerent, vide- sis in Aeliani otiosandri et Leouis Tacticis, et in RigaIlii GDo. Tace. ad vocem σχηματα, qui ex ipso Aeliano et Leone mandata a ducibus dari solita militibus elegantissime ex Graeco vertit. 160. τονους perspicuitatis gratia reddebam acies, Italicele fle: at poeta, cum exercitum maris luidis comparasset, ni legoriam persecutus per κυμάτων τονους fluctuationes intelligit, Italice ia on IE. 162. duplici ratione praescribebantur mandata militibus, Voce et nutu. ita Leo iii p. Tact. c. 7: ἐκζεσθαι δὲ αυτους δέον προς ταυτα νονI η νευματι διὰ σημείου τινος oliν κινεῖν καὶ 7στασθαι.
165. Iegerem διιι ορά veI διαφοράς.167. supple 'Oρφευς, de quo similia in Abaribus v. 105.170. AN. 2 3 '. et apparuerunt illis divertitae linguae,
tanquam ignis, seditque supra singulas eorum. saeP2 Exaestuat poeta in laudibus Heraclii, cuius eloquentiam passim commendat.
178. vido Acroas. 1 46 et 127.
188. tua pietas et tuus erga nos affectus ad quaecunquo pericula alacriter subeuuda nos impellit. 191. medii in sophistam vocat, quasi diceret sapientem. aptena autem medicus recte cum Pisida definitur, qui studio
149쪽
coniungit experientiam, a qua medicinae origo et prosectus. ne tota quidem medicina quondam una et Simplex adierat, quam postea in plures diviserunt, manuum ministerio aliis demandato. 193. conser Hippocratem de tilceribus, quibus plane curandis tria, quae ex eodem auctore indicat Pisida , celebrantura veteribus, videlicet purgatio sectio et ustio. si enim remedia nihil proficerent, ultima spes in ustione posita erat, ut patet ex ipsius Hippocratis Aphorismo: ὁκοσα φάομακα ουκ ἰῆται, σίδη
198. λοβλαβὴς νοσος vertebam influmanitatis morbus, quo maxime Iaborabat exercitus Heraclii: nam Phoca regnant , qui odia et civiles dissensiones fovebat, uua pen erat militaris disciplina de exercendis caedibus et rapinis. φιλοδιάβεια igitur est animi feritas, quam caritatis Christianae proposito exemplo studuit domare Heraclius, ut ex seqq. iambis sit manifestum, et
ex Theophane, qui p. 255 ita paucis rem decIarat: Ουτω δὲ καθοπλισας παντας παρvrrειλεν αδικίας ἀπέχεσθαι. 208. quos eac equestri militia ad pabulandum veI ad explorandum Heraclius praemiserat, eos tanquaIn Venatores εἰς γραν immissos nobis repraesentat Pisida; qua retenta allegoria Saracenos, qui ab e quitibus capti sunt, quod seri essent animo voce et cultu corporis, seras nppellat.
214. ῆμερον pro ἡμεροτης. rem breviter, sed minus distincte sic narrat TLeophanes p. 255: γενόμενος δὲ ἐπὶ τὰ μέρη, προτρέρον πλῆθος ἱππέων λάθρα ἐπιπεσε ιν τρῆ βασιλει διενοεῖτο.
οἷ δε προτρέχοντες τοὐ βασιλέως τουτοις συναντήσαντες τον τε στρατηγον αυτων δεσμώτην ἡγαγον πρὸς τον Ἀράκλειον καὶ του -
τους τρε νάειενοι πολλους α νεῖλον. 218. Saraceni vel Arabes Scenitae Invitis iam ante Heraelium annis innotescere coeperant, sed cum circa haec tempora
Inagis inclaruerint, hinc optuor factum ut historici tradiderint eos Heraclii anno 12 primum ex Arabia in Romanorum exitium
erupisse. ἐξῆλθον, ait Constantinus Porphyrog. de administr. i . Part. 2 o. 16, οἱ Σαρακηνοὶ ριηνὶ Σεπτεμβρίαν τριτη ἰνδι- κτιωνος δεκατης εἰς τὰ δωδεκατον λος Πρακλείου. at Pisida satis
Perspicue nos edocet iamdiu e suis sinibus egressos Saracenos Romanis suisse detrimento. nuper enim audivimus dicentem καὶ
πολλακις tute αντα ταὶν παροικίαν. iuvat etiam ex eodem Pisida Observare perperam Saracenos, qui ex Arabia, cum Turcis, qui ex Scythia profecti sutit, a quibusdam confundi. nondum enim, cum primum Heraclius ad Ciliciae pylas venit dimicaturus cum Chosroa, Tureae cum Saracenis foedus inieraui; quod gaue contigit , postquam idem Horaclius Turcarum ope adiutus secundo bello Choarciam profligavit. tunc enim Turcae alacriores facti et suis rebus fidentes ultra pervagati in SVrinm risque pΘrvenerrint,
150쪽
ot Saracen Ia ab Heraclio vivuIsis et In fidem recutIs, simul
omnes Moliam to duce conspirantes Asiam et Africam pen totam maximis calamitatibus antixeruui. Vide supru v. 10.220. rectε Saracenoriun naturam attingit, qui populationibus intenti et Lyστρικον vitae genus ducentes non ex militari disciplina hostem aggredi, sed latronum instar clanculum irrepere , et praeda , si liceret, facta se recipere consueverutit. BO-
chartus in Phalest lib. 2 c. 2 Saracenos a latrociniis esse dictoaeontendit, quia Saraha Arabice est latrocinori.
222. in poem. de Resurrere. 8 58 ita de diaboIo: κλέψ aevo πρῶτον μειωνως ἀντεκλαπη. 224. de cIementia Heraclii in duuem Saracenorum nihil In Theophane. 238. innuit benignitate Heraclii factum ut aliquia Sarace Dorum dux et se adiungeret; quod videtur confirmare Theophanes p. 257, dicens quosdam Saracenos ad Gazacum sub Heraclio inditantes Chosroam fregisse. 241. cum utrinque parati essent ad pugnam, Persae Iunam et sole in , Romani deum adorant. ex militari disciplina milites, antequam dimicarent, sacris operabantur. Vide Leonem imp. e. 14: de iis, quae die belli agenda sunt. ἔργον οργανων καὶ κυμβαλων idem ac o ργανα καὶ κυμβσλα. animadvertendum hic et alibi apud Pisidam cymbala et tympana reiici tanquam instrumenta prosana. quare cum iu d finienda talium instrumentorum forma et diversitate discrepent eruditi, standum hic omnino a otoritati Suidae, qui ita statuit, κυμβαλα θυμελικα παθνια. 242. ad spurcissimam Persarum libidinem demonstrandam veterum testimonia undique collegit Brissonius de remo Pera. lib. 2 p. 293. nempe illi quasi mulierculis carere Deutiquam
Possent, eas non modo ad canendum in conviviis adhibebant, verum etiarn in militaribus expeditionibus deducebant. earum Rutem Varia erant munia, sed oinnia turpia. celebrantur enim
μουσουργοί, πυλητρίδες, ψαλτριαι, κιθαρίστριera, ἀδικαι, ορχηστρικαι, de quibus plura in laudato Brissonio. ad rem illud
tantum addam, quod ex Parinenlotiis ad Alexandrum epistola resert Atheuaeus, inter impedimenta Darii repertus esse παλλακίδας μουσουργους του βασιλέως τριακοσίας εικοσι ἐννέα. 245. organa musica, quibus canebat Heractius, erant puri mentis assectus. videsis pentachordi descriptionem in fine Poem. de bello AMar. 249. Iunam, praeter solem, eoluisse Persas adnotavimus supra Acroas. 1 32. at hic Pisida do luna tantum iacit ineuti nem , ut sibi viam stomat id id quod de eclipsi Iuliari dicturus est in fine huiusce Acroaseos et in principio sequentis.