장음표시 사용
151쪽
253. labarum puto intelligere, militare vexillum monO-
grammate M. distinctum, quod ab omnibus sere imperatoribus post Constantinum Magnum, qui illud invexit, retentum est. ille enim primus imperatorium vexillum ad crucis exemplar, sibi caelitus ostensum, in verae crucis formam commutavit, addito Christi nomine, duobus Graecis elementis exprΡsso, ut est
apud Eusebium in eius vita lib. 1 c. 25. quod signum cum deformidasset impius Iulianus et abrogasset, toste Sozomeno 5 16,
Muttin restituerunt Gratianus et Valentinianus, ut auctor est
S. Ambrosius Ita. 2 de Traea sub M.; eoque deinde sunt usi plures alii imperatores, quibus certe accensendus Heraclius. vid D Cang. de ins aeri urimiam. c. 20.256. in ma erat μι. Heraclius e cilicia prosectus, ac Tauri iugis superatis, in Ponticam provinciam intravit, ut postea ex Armenia in Persidem, si ita res postularet, irrumperet; quod quidem in secunda expeditione ei feliciter evenit. primum enim bellum, de quo hic sermo est, prope Ponticae regionis terminos nec procul a Tauri montibus notum est. 260. huius strategematis similia exempla videsis in Fron
262. Iege αἰνετῆς, quod metri ratio postulat, πλαστουργία
est uectio, qua utitur solerter dux tam ubi cavendus quam ubi opprimendus hostis est, ut ait Frontinus in praef. Strate . 264. ita sorsan suum iter conficiebat Heraclius, ut fguram , qune ταξις πεπλεγμέν)i ab Aeliano c. 48 vocatur, exprimeret. Crim enim ea esset huiusmodi ut spiralem lineam referret, atque Ita saepe frontem ostenderet, facile imperitos Persas potuit decipere, qui ita procedentem exercitum putarent tonsistere. Bo m οπ quidem poeta ait ex obliquo et transverso itinere Heraclithostem fuisse deceptum. 271. Leonis imp. illud est monitum c. 9 10: περιποουν-
τος του στρατου ἡγείσθω ἡ ση ἐνδοξοτης. iuxta quod praeceptum
Pisida praeeuntem inducit Heraclium, qui cum repente agmen converti iussisset, e primo laetus est novissimus. sed possis etiam Pro nos iasimus reddere secundus, quasi Pisida Horaclium his comparet aurigae, qDi in cursus contentione a Posteriore superari et relinqui ex industria voluerit. vide infra V. 285. 275. πλαστουργίαν et υποκρισιν, qua Heraclius usus est, σοφήν Vocat, ut Supra v. 267 αἰνετην, ut nominis invidiam h Heraclio submoveat: neque enim fictio neque simulatio digna res est viro integro et sorti. sed Pisida has voces adhibuit eo quia non Ruppeterent aliae, quae et ii peratoris solers in bello consilium ostenderent et metri Iegibus etiam accoinodarentur, siquidem Graecis, quorum tanta fuit in dicendo copia, uno tantum vocabulo στρα irrha ατα, quae soIerter B duce gererentur, dixerunt; cuius vim vocis cum vellet Frontinus Praef. SI seg.
152쪽
sita sunt impera oria. 278. sequentes comparationes a spectaculis Circensibus depromptae sunt. Venatorum, quibus cuin ursis Ieonibus pantheris aliisque feris bestiis res erat, unde bestiarii dicti sunt, mira fuit dexteritas pedum totiusque corporis, ut praeseuS mO
tis periculum evaderent. Cuius crudelissimae veuationis et Samguinariae voluptatis tristem admodum descriptionem nobis reliquit Cassiodorus Variarum lib. 5 .iat. 42. vide etiam Panvianium de Ludia Circens. 2 3.
280. Heraelii dexteritas cum aurigae dexteritate compar tur. summa enim erat aurigarum ars et industria in equis et cuseribus flectendis ad metas, ue posterior priorem auteverteret. Si enim nimis quis metam evitasset, qui tum sequebatur auriga, inter metam et priorem breviori spatio delatus ex secundo primus
efficiebatur, quod e ere Latini dixerunt. vide Panvinium 1 14.28 l. λοξάρ subintelligi τρίβους coulicio ex superiori Versu 268. 284. παραβάτην duplici sensu vocat Persam, tum quia Io-
cum aptiorem ad pugnam praeoccupaverat, tum etiam quia a religione Christiana defecerat. παραβάτης enim est tam is qui cu rum moderans alios praevertit, quam qui legem violavit. ecclesiastici scriptores passim Iulianum imp. ἀποστασίας scelere famosum παραβατην et τὸν ἐν ἀθέοις appellant. ac Pisida iterum sic vocat Chosroam in Heracliados Acro μ 1 206. Ceterum hi duo iambi ita citantur in Suida: et οὐ παραβατην συμβαλὼν πλα σε ξενω προ τῆς αφῆκας εἰς ἀντιστατην. Vertuntur a
tem sic: paraba en cum feto hospite committens ante pugnam in a ersarium immisisti. equidem nec lectionem nec versionem recipiendam censeo. prunus enim versus, ut hic effertur, Suocaret numero; interpretatio autem adposita vocibus πλασμῶα germano sensu, ni fallor, abhorret: nam nec πλασμει adiecti- um nec i-ένος substantivum nomen est, sed contra. Aemilius
Portus dini cultatem sensisse videtur: ut enim Κusterus ibidemn Otat, maluisset Iegere πλαστῶ ξενω. Verum ut ego coniicio, πλασμός idem est ac πλατυσμος planulas, in quam coniecti sunt Persae ab. Heraclio, qui a tergo circumiens edita Ioca Occupaverat. hanc autem plaDitiem ζένην peregriniam, extraneram Vocat recte Pisida, quia procurrentes Persae in Ioca devenerant inimica. verum Suidas tu aItero versu habet ἀναιστάτην adpersarium, qui videri possit illo uectus hospes, quem nos excludimus. Certe CO-dex non ἀντιστατην, sed ἀντιστάδην Labet, cuius quidem vocis, quamVia nulla suppetant Exempla, sensus tamen, ut mihi videtur, elucet. ait enim poeta Heraclivin coegisse Persas in a Versam Partem secedere. itaquo εἰς ἀντιοταδην idem est ac εἰς αντικρυ, εἰς κατεναντίον.
153쪽
sia μιαν ῆλθον τῶ απροσδοκητω τῆς τουτου εἰσοδου. 292. καίριον res est maximi momenti et sal alis. Homerus
Iliad. 8 84 : μαλιστα δὲ καιριον ἐστι, maxime letale Mianua est. 30 l. vido Acroas. 1 32 et 2 254. 303. de Xerxis expeditione contra Graecos videndus Herodotus lib. 7 et Diodorus Siculus in . 11. Pisida hanc digressionem instituit opportune, ut ex r gis Persarum insania Heraclit p. in re militari peritia et prudentia clarius plucescnt. 805. Diod. 11 2. Herodotus quoque p. 391 diligentissime narrat ut fuerit mons Athos perfossus, et P. 324 ut Hellesponto
fuerit pons superstructus. 306. non immerito stialius Xerxes dicitur, qui praeter ea quae ab eo insipienter gesta fuisso observat Pisida, ii numerabiles copias, quas undique collectas secum adduxerat, sibi impedimento suturas non praeviderat. 309. quamvis Xerxes in nitimo bab pret de tota Graecia triumphare, nihil tamen ardentius exoptabat quam Spartanos opprimere, quos ceteris esse sortiores intelloxerat. Demaratum nim, qui Spartanorum rex fuerat, tunc exsul in apud se deriserat, quod inter gatus an Graeci tantis belli viribus resisterent, libere respondit: Αακει muo νι- ιιουν Ουκ ἔστι Oκως κοτὲ σους
diuoνται λογους, δουλοσυνην φερ χντας τῆ Ἐλλαδι. Ηe d. lib. I p. 412.310. Isocratis sententiam in Pane r. videtur paucis expressissct Pisida. eius verba haec sunt: ος εἰς τοσουτονυπερητανίας ωστε μικρον μὲν ηγησαμενος ἔργον εἶναι την Ελλαδα χειρωσασθαι, βουλ'θεις δε τοιουτον μνηαε ν καταλιπεῖν δ μη τῆς ανθρωπίνης φυσεώς ἐστιν. 311. hunc versum sic legimus in Suida v. xliuae χερσοῖ τῶζειθοα . τελματοι δὲ τους λιθους. nobis certe placet potius iuxta dicem legem ρευριατοῖ quam τελματοι cum Suida. cum Pnim Pisida alludat ad fossam quam fieri iussit Xerxes, ut mons Athos a continente abscinderetur, ipse non τελματουν τοὐς λιθους in
coenum aut in Paludem saxa conGertisae, sed βευματουν sui mreddidisse terram, opinor, dicendus est. ita enim melius ἐναντιώσεων Vis et ipsa rei veritas exprimitur. tanta pnim fuit fossae latitudo et vastitas, ut Herodoto testo binae triremes e Iatere sibi iunctae permearo et remis impelli potuerint. Aristoteles Poet. 311, disserens da formis quibus orationis conficitur numerus, ne per αντιθετα illum maxime constitui decernens, inter ἐναντιω- σεων exempla, quae profert, Isocrateum illud loco supra citato laudat: ου προτερον ἐλαυσατο, πριν ἐξευρε καὶ συνηνάγκασεν, οπαντες θρυλλουσιν, ἄστε τῶ στρατοπεδω πλευσαι μὲν διὰ τῆς ἡ πεμρου, πεζουσαι δὲ δια τῆς θαλάττης, του μὲν Eλλησποντον ζευῖας, τον δ' υθω διορυξας. elegantem Isocratis uξιν etiam Cicero est Dihili do by Gorale
154쪽
imitatus dicens de uenibus lib. 22 ut si Xerxes cum tantia comis, uallesponto iuncto, Aesone Perfosso, minia ambulavisset terra1nque naMigasset. sed revertor ad Suidam, vel potius ad interpretem , quem sane nouem τα ίεῖθρα vertisse suseios: patet enim Pisidam non fluvios, sed siευματα muris fluctus hic iudicare. 313. huius ἀντιθέσεως vim satis non assequor: quantum enim ἔκπληξις et ἐκπληξία inter se disserant, non video, cum nulla alibi huius vocis ἐκπληξια exstant exempla. verum si statuamus tantiiξίαν idem esse ac ἐμπληξίαν. quam dicunt esse obstupescentiam, morbum scilicet quo quis repente perculsus nec videt nec audit, sensus erit, Lacedaemonios et Graecos immani bellico apparatu Xerxis non fuisse territos sed obstupefactos. 315. ἀντοροθετεῖν, ex oriret, ορος et τί re is, est uenea vel terminos reritan stabilitos δεινertere; sic ὁροθεσία est terminorum designatio, ἀντοροθεσία esset termitiorum destructio. Vide grum ad v. 310 testimonium Isocratis, ad quod videtur Pisida tutendisses 3 17. de aqua, quam Persae ut deum colebant, videsis Acmaa. 1 32. υδωρ πατριον recte vocat Pisida: nam Persae solem et Iunam, ignem et aquam, ut θεους πατρωους habebant et invocabant. ita Darius apud Curtium 4 10: dii patrii, primum mihi Mabilisa regnum: deinde, si Ea me iam transactum est, precor nequia Asiae rex ait quam tale tam iustua hostis, tam
318. cum pontem in traiectu Hellesponti primum constructum tempesta dissolvisset, δεινα ποιουμενος Ξέρξης, ut ait Herodotus p. 396, τον Eavi σποντον ἐκέλευσε τρνηκοσIας ἐπικέσθαι μάστιγι πληγάς, καὶ κατεῖναι ἐς τὸ πέλαγος πεδίων γυνος.
820. ταυτα, supple εἰς Vel μετα : cum enim Xerxes verberibus mare multasset, iussit architectos iterum iungerent Hellespontum. itaque illi statim pontem validis armamentis intextum Ruperstruxerunt: ποιήσαντες δὲ ταυτα υλην ἐπεφορησαν κοσμωδὲ θέντες καὶ τήν ωλην, γῆν ἐπεφορησα καταναξαντες δὲ τὴν γῆν, φραγμον παρείρυσαν ἔνθεν καὶ ἔνθεν, ινα μὴ epotuηται τὰ
υπογγια τῆν θάλασσαν υπερορωντα καὶ οι zπποι. haec Herodotus p. 395; ex quibus patet cur Pisida a terrestri tramite aquam sectam suisse dicat. 323. vide supra 310.325. expeditionis Persicae exitum in licem designat: ut enim breviter narrat Diodorus 1l 36, Σερξης πυθομενος την τε περὶ τὰς Πλαταιας ητταν καὶ τὴν ἐν τα Μυκαλη τροπην των ἰδίων .... τεθορυβημένος προῆγεν ἐπ' Ἐκβατάνων ποιουμενος την
πορειαν. sed illud non est hic praetereundum, quod Xerxes cum ex Attica per Boeotiam Thessaliam Macedoniam et Thraciam, eadem scilicet qua venerat via, ad Hellespontum ProperaSSet, naves conscendere et Abydum traiicere coactus est: τὰς γὰρ σχε
155쪽
διας -κ ευρεν ἔτι ἐπιπαμένας, au' υπο χειμωνος διωλελυμένας. Herodotus P. 497. 338. Heraclius, ut ex Pisida colligimus, cum a loco dimo-vissot barbaros, uditum sibi certe fecerat, ut si Vellet, posset intrare, sed, ut videtur, eo anno non intravit. vide avra v. 261.
345. Theopliaues p. 255: φοβηθεὶς δὲ μη δια της ' μη - ωίας εἰς τὴν Περσίδα ὁ βασιλευς εἰσβαλων τουτην ταραξy, Ουκεἶχεν τον έαυτου λογισμον βεβηκυτα, ο τι δράσοι. Unde confirmatur Heraclium nondum in Persidem irrupisse, Red timorem tantum iniectum suissct barbaris, ne si se inde moverent et in Cili- Ciam excurrerent, imperator contra statim per Armeniam, qua patebat aditus, in Persidem peuetraret. 350. similitudo, ut opinor, desumpta ex machina militari, quae Onager dicebatur. onagrum describit Ammianus Marcellinus 23 4; quem a scorpione nihil differre statuit. at Vegetius 4 22 onagrum a scorpione distinguit, deque eius vi haec habet ronager dirigia lapides, sed pro ner rum cra itudine et magnitues e saxorum pondera iaculatur: nam quanto amplior fueris, tanto maiora saxa fulminis more contorquet. ἄστατος versimus risubanter positas ex Iaudato Marcellino 24 4, ubi iterum do onagro sermonem instituit. at si quis non ad onagrum aut suo pionem, sed ad saxa quae ex edito loco demittebantur, malituostrum respexiss , per me sane licebit. memini enim eundem Vegetium 4 8 dicere: maxima saxa Pondere, formaque Molubili in propugnaculis digeruntur, ut demissa Per Praecem non aestim
obruont subeuntes, sed etiam machinamenta confringant. 357. Persae tandem sequi Heraclium coguntur. Theopha- Des Ioc. est. ομως ήναγκάσθαι ακολουθειν omίσω totῖ Penu αιουστρατου. Pisi/a Videtur Xenophontem legisse: ita enim bio ait Ἀναβάσ. lib. 3 p. 157: Ουκ αν ουν θαυμάζοιμι εἰ οἱ πολέμιοι, ωσπερ οἰ δειλοι κυνες, τους μὲν παριοντας διωκουσι τε καὶ δακνουσιν, ἐν δυνωνται, τοὐς δὲ διωκοντας φευγουσιν, εἰ καὶ αυτοὶ si iis απιουσιν ἐπακολουθοιεν. 364. κλοπ ν Persarum conatus appeIIat, quod illi noctu Romanos nggredi cogitarent. Leo imp. 14 I p. 181 hostium
machinationes odiosa appellatione σοφισματα nuncupat, ut puto ex Herodoto, qui saepe inimicorum σοφίσματα καὶ μηχανας memorat. at si audiendus est eruditissimus Brissonius lib. 8 in Pe sarum animos plane non cadebat illud Virgiliamuri: dolus an Mi tua, quia in hoste requiraιὸ aperto enim Marte, ait, hostem opprimendum putabant, ac turpe prorsus BrbitrabRntur esse victoriam furari. consuetudini autem et patriis Parthorum instit tis alienum fuisse noctu dimicare tradit Plutarchus in Crasso. quare veterem iIIam Persariun militarem disciplinam tempore Heraclii prorsus fuisse immutatam dicendum est.
156쪽
365. Theophanes ibid. κλε νω μεριμνων τον πολεμον, καὶ διὰ νυκτος ἀφεγγους τουτοις προσβαλεῖν. v. 368. idein ibiae, Pisida locum assundens, πανσελήνου δεουσης τῆς νυκτος ἀπεκρουσθηη του σκεuuατος, καὶ τὴν πρὶν -- των σεβασμων αυτῶν ἐδυσ iura σελήνην' ἡ δὲ σελήνη υπέστη κατ αυτὴν τὴν νυκτα ἐκ του συι ιβεβηκλος. 371. a solis lunaeque defectu, quoties id fieri contigit inter se pugnantibus populis, sumpta suisse hinc inde a ducibus auguria luculenter confirmant veteres historiae, ex quibus exempta adducem nostrum non esse putamus. hoo tamen ad rem dic
inus, quod Herodotus lib. I p. 395 reserte cum, Xerxe a Samdibus castra movente, sol defecisset, εἰρετο τους μαγους, το θέλει προφαίνειν τo φασμα ' οἱ δὲ ἔφασαν ως Ἐλλησι προδεικνυει ὁ θεος ἔκλειψιν τῶν πολίων, λέγοντες ῆλιον εἰναι Ἐλλη νων προδέκτορα, σελήνην δε στέων. hisce prorsus similia narrat P. Curtius 7 10: cum enim Mexander ad Granicum vicisset Darium, Iuna
defecit. rex Aegyptios vates ea de re quid sentirent, e r inere iubet: at illi affirmare solem Graecorum, lunam esse Per aarum e quoties illa desciat, ruinam atragemqua tuis gentibus portendi; Meteraque exempla Percenaent Persidis regum, guos a Merais diis pugnasse Uncla ostendisseι Uefectio. cum igitur tanta esset hac in re Persarum religio et confirmata sententia, nil mirum eos ab incepto destitisso perterritos, et fraudem intentatam abrupisse, ne adversis diis viderentur velle dimicare. utque hinc etiam patet, cur Pisida dicat Persas habuisse Iunam ως ἐναντιαν, ue Dontrariiam, ut non suam, cum tamhu ipsam stare pro Persia omnium esset pervulgata opinio. 374. deprecabantur Persae ne Iana ad augmentum accederet: quo enim maior, et Iongior fuisset desectio, graviora sibi mala impendere verebantur. ACROAS. 3 v. T. ita supra 'Acmas. 2 255 solem vocavit Heraclitun. vide infra v. 99. s. aperte, ut milia videtur, Persarum stultitiam reprehendit , qui Magorum vaticinationibus et oracaeorum responsis sidentes lunam pro ipsis stare putabant, ut nuper observavimus 2 376. Christianos autem non ridicula vatum Et Phoebadum deliria prouersis indubitatisque habero ostendit, sed veritate niti scripturarum, cuius tanta vis est et lux, ut omnes effusae mentibus tenebrae discutiantur. ceterum Iudit, ut assolet, Poeta, et nimio antitheseon studio saepe profana nomina ad res Racras transfert.
sic nunc Apollini Puthio vel Delphico Phoebum ευσεβῆ religi sum opponit, videIicet Heraclium, de quo ita Ioquitur ut uiuit
11. Apolio Pythius Aoξιας α λοξος oblismus, quod ambigua et incerta daret responsa; qualia sunt illa decantata, quae reddita sunt Croeso Pyrrho aliisque Pythiam consulentibus. recte
157쪽
enim, quod de Sibylla cumaea Virgilius Aen. 6 99, de Pythia
quis dixerit: horrendas canis ambageε, antroqua remagis, Obscuris Mera in Ipena. Ορους de iliones Apollinis responsa vocat noster, eo quod pro Verissimis haberentur, si recte a petentibus intelligerentur. ut enim est in Euripidis oreste v. 329, τρίποδος
ἀπόφασιν, ών ὁ Φοιβος ἔλαχεν, ἔλαχε.
22. brevitatis gruia sic vertimus, aliquanto Iatius versiculi vim exprimentes. non enim licebat antitheseon festivitatem paucis verbis concludere. sed vera significatio haec est: tantia erat barbari socordia, ut quoties quid areredi auderet, reepi ret, et quoties in te procurreres, fugam caperet.
23. Theophanes p. 255: τὰ Ορη κατέλαβεν ώς δορκαδες.
32. idem ibui. oecu τὴν καλλίστιχον καὶ σοφην στρατηγίαν ἀφ' υφους τῶν Ῥωμαίων. 36. cum sensus tum metri ratio postulat ut Iegatur ἔμεινε συλλιθουμενος autem Vertimus Scopulo simiais, quamvis Pisida quid maius ea voce significavit, ostendens Persas, qui trepidantes ad rupes confugerunt, saxis et petris non modo si Ies , sed omnino συλλιθουμένους petrefactos. 37. duo sequentes iambi ei tantur a Suida in Voco χρῶμα, uec ulla occurrit 1ectionis varietas, nisi quod ibi pro παντως legitur παντες. sed Buctoritatem codicis sequendam esse suadet seu-sus. interpres Suidae ita Vertit: non sunt haec falso illata seoromnia enim Meritatis Merba simplicia sunt. Pisida illud Euripidis
v. 472 videtur imitatus: Ἀπλους ὁ μυθος τῆς ἀληθείας ἔφυ.39. Luc. 19 40: ἐαν Ουτοι σιωπ σanu, οι λιθοι κεκρά-
46. sensus, Opinor, hic est. Persae terrore perculsi per montium iuga ita immobiles erant, ut non Verus armatorum eNe citus esse viderentur, Sed potius exposita quaedam pictoris tabula
48. conser geminas orationes de fortuna Mel inrt. Alexa dri, tu quarum prima Plutarchus acriter contendit Alexandrum noti comite vel duce fortuna, sed ευβουλία καὶ καρτερεία καὶ ανδρέα καὶ σα προσυνη παραπεμωμενον, ad tantum imperium pervenisse. ingeniose quidem Plutarchus id studet confirmare: niliutamen minus Alexandri gesta serio pensitanti non videbitur den gandum id quod innuit Pisida, fortunatum magis quam sapientem
ducem Alexandrum exstitisse. 52. vera fortitudo non est impetus inconsultus, non Praeceps audacia, non caeca temeritas, non insana quaedam serocia,
sed firmi animi vis prudentia et considio temperata: ut Horatius monet Carm. 3 4 65.61. iambus bis citatus a Suida in v. ξλας linquam Pisiadae, et in v. ωλη tanquam incerti auctoris. interpres primum vertit ril ε εuppeditam et earum et admirandas, et postea sol ra
158쪽
tam peremincia materi Eumeditana. viri vox est πολυσημος, qua quaevis materies denotatur. equidem putabam υλας redde per aves, coniri 'ia, quasi Pisida regium coena apparatum iudicaret. Dee deerant Rane auctoritates, quibuscum meam vereionem probatam facerem legentibus, ut ex solo Stephani thesauro intelligi licet. verum a Suida discedendum mihi non esse censui, qui aperte testatur Pisidam vocem υλη hic usurpasse pro Pra sextu, veci ci cauaa, almulatione. quamobrem, si ita placet, τα υλaς idem esse ac αφορμας, ut in superiori iambo 55, non erit dubitandum, quamvis fatear etiam alias interpretationes mihi non displicere.
63. Theophanes Ioc. eis. γνους δὲ ὁ βασΔευς τὴν τουτου δειλίαν, θαροῶν ἐν τοποις ηυλίdito, αναπαυσεως πλήρης, ἐρεθίζων τουτον προς πολεμον. 74. Iacunam habet codex. ut in margine est πραγμος, qu voce Iacuna plane expletur, sed genuinus inde sensus plane non elicitur. Occurrebat stati in legere ἄχθος α νεκτί το. 78. σκηνώματα harbarorum taberinacula, opinor, Vocat κατ' ἀντίθεσιν cacumina montium, inter quos se abdiderant Persae, eaque ἐξέχοντα appellat, ut Heraesti tabernaculis opponat, quae in pIanitie erant constituta. dicit autem ea concidisse, quia Romani tandem coegerunt Persas ut ad pugnam descenderent. 80. Theophanes ib. κατερχομενοι δὲ λαθρα του ορους πολ- λακις συμιλοκὰς μερικῶς ἐποιουντο, και ἐν παντὶ οἱ Ῥωμοῖσι
ἐπροτέρευον, καὶ θάρσος ἐπὶ πλKον ὁ στρατὰς ἐλάμβανεν, πῶντες
τον βασιλέα παντὶ προπηδῶντα καὶ ευτολμως πολεμουντα. 83. praeclarum magni ducis exemplum propositum in Heraclio, qui primus se obiicit periculis et hostes aggreditur. eleganter Claudianus de 4 cons. Nonorii M. 348 de ossiciis principi . 89. Onosander c. 42: ἰδών τις τον ήγεμονα πρωτον ἐΠει- ρουντα καὶ oτι δεῆ σπευδειν ἔμαθεν, κοὶ μη ποιεῖν idέσim, καὶ ἄπειθεῖν - καὶ Ουκλι ώς δουλον ἐπιτσττομενον διετέειντο πλῆθος, αλλ' se ἐπ' ἴσου παρακαλουμενον διετράπη.99. solem saepe appellat Isemesium, tum ob eius animi Praeclaras Virtutes, tum ob insignem corporis speciem, quam ita describit Cedrenus p. 407: o φάρειος ην την ἡλικιον μεσῆλ4,ευσθενες, ευστερνος, ευοφθαλμος, ολθον υπογλαυκος, ξανθος τὴν τρίχα, λευκος πνὶν χροιάν, ἔχων τον πωγωνα πλατυν καὶ προς
μῆκος ἐκκρεμῆ. vido infra V. 432 et supra v. T. 116. vide Acmaa. 2 90, 97 et 203.118. Ex hoc iambo et sequentibus 121 122 duos tantum consecisse videtur Cedrenus, qui p. 420 ait Heraesium, cum iam esset in Persidem iturus, μέλανα υποδηματα περιβαλομενον, 't que humi pronum, in magno teinplo opem sibi a deo implorasse, ον ἰδών, subdit, Γεώργιος ο Πισίδης μετα τοιαυτης ταπεινωσεως Diqiligod by Gorale
159쪽
θρον Doσικων αἱματων. sed plura do hoc testimonio Cedretii diximus in praelatione. μελαμαέδιλον, nigra calceamenta ad bellum, ut videtur, tuIit Heraesius, ut sui status humilitatem etiam ornatu corporis vilissimo testatam faceret, et color ipse rebus tristibus esset conveniens; quod quidem Pisida satis explanat in duobus sequentibus versiculis. ceterum imperatores in more habebant pupurea nέδιλα gestare, quae cothurnum reserebant; eaque passim a scriptoribus calcei sandalia, Ocreae et crepidae vocantur. recte ea descripsit Procopius de aedis Iustiniana lib. 3P. 53 οῦ υ ποδήρεατα μεχρι εἰς γονου φοινικου χρω ιατος, α δὴ βασιλέα μονον Pωμαίων τε καὶ IΠερσῶν υποδεῖσθαι θέμις. vide Cossinu in ca os . C l. p. 62 et Goar in not. p. 70, et Gret serum ibul. p. 269. 122. ποιων ἐρυθρον, quae nuper diximus confirmate ait enim Heracliuin Persico sanguine velle suos calceos inficere, ut rubet fiant, qui erat color imperatoribus usitatus. ita sane Gregoras lib. 3 et Georgius Aeropolita in Chronico haec imperatorum Iceamenta ἐρυθρὰ appellant.13 l. en cIarius testimonium Pisidas asserentia se in primo bellico Persico adstitisse Heraclio. 134. χαρινJ Ita eodex: et Mon dubito reponendum χαράν.
136. δακρυα ἄλυπα lacrimas ciaria animi moles iam et ex sola commiseratione obortae.141. Aristoteles mire. 1 3T: τὸ εἰθισμένον, ωσπερ πετυκος γίνεται ομοιον γὰρ τὰ ἔθος ra φυσει' ἐγγυς γὰρ το πολλάκις του αἰεί ἐστι. 144. Theophanes p. 255: Πέρσης δέ τις προ ouro χρον πρόσφυξ γενομενος ἐν τω στρατῶ του βασιλέως ἐγένετο. 147. cur in persiaia fidum transfugam Persam dicat, intelligitur ex M. 173 et Eeqq.
154. Persa qui ad Romanos defecerat, sperans suos post tantam socordiam et i aviam iam fortiter contra Romanos dimicaturos , in sua castra refugit βίψα-ις, clipeo abiecto; quod erat turpissimum. hinc recte Suidas ait: ρίφασπις est ὁ δειλος, qua Iis stat Cleonymus, qui quod in pugna clipeum abiecisset, Pr verbio dedit occasionem, ut quilibet vilis Κλεωνυμου δειλοτερος diceretur. vide Suidam in v. Κλεώνυμος.
156. sensus est. recogitans, quanta fuisset Romanorum vilitas et socordia, speravit victuros Persas.
157. Theophanes ibid. ουτος ἀποδρας προς τοὐς Πέρσας ἀπῆλθεν ἐλαιων αυτους τὴν 'Pωμαίων στρατείαν μέσαι. 165. idem p. 256: ἰδων δὲ αὐτων την δειλίαν μετὰ δεκάτην et μέραν προς τον βασιλέα ανῆλθεν. ad Vocem δεκατην suppleex Pisida καὶ τετάρτην. vide supra v. 150. Diuitig Corale
160쪽
173. idem ibid. καὶ πασαν ἀκριβως τήν των βαρβάρων ἐξειπεν ἀτολuίαν. 180. es. Euripides in Helena m 520. Curtius 5 5r ignia
Miam necessitas actiit, et aave deveratis vel causa est.
184. Theophanes ibid. ὁ δὲ σοβαρος μηκέτι υποφέρων την ἐν τῶ ορει διιετριβήν, εἰναγκάσθη πρὰς πολεμον ορμῆσαι. 198. -κ ανευτρεπιστος eX α, quae privandi vim habet, et ευτρεπιζω. Theophanes ibid. sic eadem: ὁ δὲ βασιλευς προrνους,
καὶ συνtάξας τον στρατον osiotae εἰς τρεῖς φάλαγγας, εἰς τὴν μοι χην προηγαγεν. rente haec enim Theophanes rμfert Persarum dueem diviso in tria agmina exercitu, nondum manifesto terris sol θ, paratum ad pugnam ex improviso apparui Sse.
205. idem ibid. xos δὲ ήλίου ἀνατειλὰντος καὶ τοὐ βασιλέως κατὰ ανατολὰς ευρεθεντος, τους Περσας ἐσκοτιμ η τουτου ἀκτίς, ον ολ θεον προσεκυνουν.206. vido supra Acro . 2 265. 210. Theophanes ibid. ὁ δὲ βασιλευς ἐστημάτισε το λαοναυτου εἰς φυγὴν τραπέντας, καὶ λυσάντες ἐκεῖνοι τὰς φαλαγγας α κρατῶς διώκειν τουτους ἐνομιζον. ἐπιστραφέντες Ουν οἱ μαῖοι ευφυχως τουτους ἐστρέψαντο, καὶ πολλους ἀνεῖλον, ἐλάσαντες αυ- τούς εως του oρους, εἰς κρυμνους αυτους ἐμβάλλοντες καὶ τόπους δυσβάτους, καὶ πάντας - τους συνέτριπαν. 223. codex exhibet emendationis loco κράτιστε .226. Psal. 7 16r incidu in si eam quiam fecu.
227. in codice voci ολους superinscripta est vox αλλους. 229. item καὶ αυτους in κ' αὐτους immutandum esse monet semor, et quidem recte. ego vero pro εἴδη Iegendum puto εἶδεν, ut stet metri mensura. 231. de sole et luna, aqua et igne, qui erant Persarum dii, alibi diximus plura. vids Acmaa. 1 32. animadvertendum tamen hic est in more suisse apud Persas, ut cum quid adversum eis eveniret, contra suos δeos irascerentur, eosque mutumeliis probrisque afficerent, ac tanquam de sua fortuna parum sollicitos aspernarentur; id quod ex Herodoto patet narrante Xerxem mare flagellavisse; Pisida vero aperte idem hic affirmat et alibi. conser Acmaa. 1 26 et aeqq. , et Acroas. 2 377.240. Persas ad bellum exire mulierculis stipatos adnotaviamus avr. Acmaa. 2 247. at nobis ridicula semper visa est causa, quam eius consuetudinis tradidit vix. Tyrius Dissert. 14: ait enim LIIoσας δὲ παλλακίδες επονται, ῖνα μάχωντρα καλῶς υπὲρ των φιλτάτων
251. Theophanes ibid. ἐν δὲ τοῖς κρημνοῖς ἄθων αrρίων δίκην ἐσκηνοβάτου πολλους δὲ καὶ ζῶντας ἐωγρησαν, παρέλα βον δὲ καὶ το τουτων στρατοπεδον καὶ πασαν τήν ἀποσκευην