장음표시 사용
361쪽
men talis actio ab Episcopis semper
prohiberi, tametsi esset indifferens ob commune bonum subditorum. Ita pariter sicut non debent, permittere piscopi. quod pectoris denudatio excoluetudine introducatur apud mulieres, neque debent talem introductam consuetudinem tolerare, cum multi doceant, adhuc mulieres per talem consuetudinem. iam introductam pec care molt aliter;& temper Oprime consultum erit animarum saluti. si eiulinodi prauae consuetudines Omnino, dc funditus euellantur ab hominum lo
e. accedentibus de excus. Praeos. ct ex
C . Episcopum 9. quast. 2. ea est iuri Idictio contentiola, quae exigit proce L sum Iudiciarium , ocisti e plium lorensem, ad diu crentiam Iutal dictionis v Iuntariae, quae non exercetur per Tribunal , ncque cum Vllo iudicio , seu eontentio: O processu; & ideo Episco pus in aliena Dioecesi ubi nullum test Tribunal erigere, Vel exercere, que poterit exercere Iulii dictionem contentiolam , neque in tu datos proprios , an quos tantiam potest illam lu-rild ctionem exercere, quae asticit personas, non quae assicii locum, scia loci
dominium. Ex Clement. lan cn I. de oro compet. poterit etiam Iurrid clione contentiola uti, etiam in aliena Dimcisi,
quando impeditur illam exercere in Propria, cum hac tamen conditione, ut petat facultatem ab Episcopo Llius D cccc sis, quam si non obtineat, ut
illa via positi, tunicii, quod petat. Ita
Cabas tr. in Theor. Iuris canon. lib. I. c. g. num . & ratio est, quia in tali casu illa facultas ab alieno Episcopo irrationabiliter negatur. Iurii dictione vero v luntaria semper Cossimi vii Episcopi, etiam extra proprios finc si nec requiritur,quod petatur facultas, sicut in contentiola, dummodo semper utantur cum litis subditis, unde poterunt ipsis concessicnes gratiarum impertire , a peccatis, & a centiatis abs bluere, di id genus alia plura facere,nimirum,hen ficia conferre . caulas delegare, & votadupentare t sic enim habetur apud Ze-IOl. in Prax. Episeop. p. I. V. Iurisdidi de apud Geminian. in e sin. in .6. de elect. i docent plerique, Episcopos etiam extra proprium Territorium posse edicere, sic citationes expedire, dummodo trahat partes ad Tribunal proprii Territorij. An vero possint Episcopi
ordines, & tonsuram ii iis subditis conferre ubicumque locorum, reuocant in dubium Doctores, illi maximE, qui supponunt.hanc Iuri id ctionem, ut afficientes perlbnam, eme voluntariam. Communis tamen sententia apud Re-
ponit, non pCsse conferre, nii Toniu- ram, ut alibi dictum est, hancque unitantum, vel alteri si bd to, ne videatur
Episcopus, velle exercere jurisdictionem Episcopalem in aliena oecesi, quam iolent Episcopi exercere in Pontificalibus, & publicis ordinationibus, quae Iuri Mict O , cum iniciat locum potestati cic domi ij est contentiola,
non voluntaria. Rei qua spectantia ad voluntariam Iurii dici lonem, late tur Doctores omnes, posse ab Episcopis exerceri cum luis subditis, etiam extra fines propriae ditionis, dc Dioc- celis, dummodo tamen non commisceantur cum rebus spe ctantibus ad contentiolam; inica que ea aduertem
362쪽
dum, nunquam ea eommisceri, quae conscientiae. spectant ad forum internum conici .
tiae inlius subditis continῖentia,
Etiam extra' propria Dia esis exercenda ab Epimpii potestas, quam habent circa vora,ct Matrimonia subitorum.
On est hoc loco d. Uetendum de
Episcoporum potestate circa cenis suras, & irregularitates , nam de his exit alibi specialis tractatus , fauente Deo , Certum tamen est, Episcopos pro suis subditis ubicumque locorum habere potestatem dispensandi, dc tollendi quaicumque centuras, dc Irregmlaritates prouenientes ex occulto delicto, exceptis tamen illis . q iae proueniunt ex homicidio voluntario, aut i
lis. qxis proaemunt ex del:ctis ad forum contentiosum deductis . Expedit igitur Epii copis ad demonstrandam po-tinatem,q iam habent a lare inde pendenter a quocumque loco , quςdam dispensare, & relaxare subditis suis, etiam extra fines Dimcesis, quod potis-sunum fietii potest. dc debet in absolutione a centuris,quae potest fieri, etiam ablentibus, in dispensations impediet. Vt bona fide, dc ex
Unorantia impedimenti contractum in Matrimonium. 3. Vt impedimentum sit ocςultum, scd nuptiae sint palam factae. ψ.Vt Papa, ves gat Apostolicus adiri non possit, vel ob coniugum paupertatem , vel ob insi mitatem, vel quia absque euidenta peccati mortalis periculo differt j. vel expectari non possit Romanae Sedjxdispensatio, vel ex alia simili causa, quae doctrina habetur communiter apud Summistas. re p)ς tertim apud Sache
qui etiam volunt, Epii copos posse alii hanc dispen di facultatem delegare. Idem dicendum de votis sub oruna quaecumque sui, & ubicumque bat . cetiam de Iuram e tis; ex.piuntur tamen vota Iolemnia , qaae habentur, tum in Sacra ordinatione, tum in Regulari proscisione , dc etiam, quinctu vo simplicia reseruata Pontifici, qu lia sum, volum perpetuae continςntiae . votum Religiosae prosellionis, votum peregrinandi Hieroselymam, votum peregrinatiouis Romanae ad
limina Apostolorum, & den que -- tum adeundi Composteli lan ad Sammentorum Mammon , &m relaxa- dum Iaco 'um, nam haec Cmnia votatione votorum, siue per dispentatione Poabiolutam , siue per commutationem in alia quaedam Dona opera. Quoad Matrimoni j impedimenta non dirimentia , excepto simplici Religionis voto, aut perpetuae castitatis, possum Episcopi tuis iubditis caetera Omnia dii pentare , quUd habent ex doctrina S. Antonina, Paludan. Nauarr. oc alio. rum Doctorum communiter apud Ca.
postidiit Epii Opi quandoque relaxare etiam aliqua impedimenta dirimentia, cum hae tamen restrictione. Primo. t valeat dupcn: O Iantum in totontifex sini ex prei se rei eruat, &Epis copi ea tantum possunt, quae non reseruantur a Iure, vel , Summo Pontiice . Doctores tamen e sam cir ca haec vota facultatem Episcoporum extemnunt, si vota non sint omnino absoluta. sed ad aliquam circumstantiam, vel conditionem restrict); sic enim volunt etiam Episcopos ex aliqua iusta, dc r tionabili cauta posse dii seni re. Casus
plures restrictos, ct conditionatos rci runt Bonac. ad 2. Decalogi praceptum ae p. q. φι.2. Le T. lib. 2. cap. 3o. Sylvest. U. Votuin n. 3 . dc alij plures. VOta vero
dubia quoad su stanti in voti, nullo modo
363쪽
modo obligant, nec indigent dispensa- proueniat immediatd a Deo, cum sittione Episcopi, licet sint Papae reserua- potestas Iurisdictionis voluntariae, Vita dubia quoad circumstantiam,de hac bene notat Balbos. ubi ra num 6 cum re videri possant Sunam istae omnes Mareae disp. .seo I. num .9. & Ricc re materiam lase pertractantes. quod est u. 3ob. num. s. sequitur, quod possit contra nostrarum legum institutum. ubicumque exerceri ab Epii copis in suos subditos, ut de alijs eiusmodi diis
Daulgentia ab Epissopis concedenda sit
ditis, ubicumque sim, etiam in loco exempto , ct extra propriam
E Tiam non subditis, Sc Regularibus
prodesse Indulgentias ab Episcopo concessas in loco. v bi conceduntur docent Nauar. reati de Iuuust.&. Dcular. Iib. I. c. I I. δε Indat . additque ratio nem Mallet. I. I. p. i. de Persenis Ecclespraesertim de Regularibus, quia fauores sunt semper ampliandi, & cum exempto Regularium sit in ipBrum Duorem , non debet asterre praeiudicium , idem eximendo ab Indulgent ijs . Ex qua domisa licet inferre , quod etiam indulgentiae prosint non subditis, &possim ab Episcopis etiam non subditis concedi, ubicumque sint. Difficultas est, q rod , cum potestas concedendi Indulgentias, non sit Potestas. Ordinis Episcopalis, sed potestas Iurisdictionis acceptae 1 Papa , non videtur quom do haec potestas possit exerceri . ubi in subditos nulla potest exerceri Iurisdictio. Quidquid sit, an Epitcoporum potestas concedendi Indulgentias sit
de Iure Diuino accepta a Deo, ut est in Papa, an vero sit tantum de Iure cinnatam accepta a Papa . quod clisputa tueririque gli R. 7. cap. AZor. de Im u. c. 3Φ q st.2. Bonac. disy 6. quast. t. Mai. 3. Balbos. auerat 7ς de potest. Epis F. dicendum cst , etiamti taIis potestas Iurild ctioins in Epitanis norictum est, quae spectant ad solam Iutis
dictionem voluntariam, non contentiosam, quae est illa, quae non potest exerceri extra Dioecesim, neque in suscitos. Indulgentiae vero, quas Epitc pi possunt concedere, iplo Iurercommuni praescriptae sunt, nam in dedicatione Eccsesiae post int concedere, dc debent concedere Indulgentiam unius anni: in reliquis casibus possunt tantum concedere Indulgentiam quadraginta diei una , quae qui ciem Indulgentiae non
dicuntur valere pro mortuis,sed tantupro vivis, cum ad hos tantum extendatur Episcoporum facultas, sic a Sede Apostolica restricta .ut cocent Nauarti Pellarmin. Sa. Reginald Suare Z, dc alis apud Barbos. alleg. 3. num. 24. Si vero Episcopus aliquis concederet alicui E clesiae, vel peri 'nae Indulgentiam qu draginta dierum iri perpetuum , non possiet amplius illam concedere ,'n que multiplicare cum iam sit exhauriata tota illius potestas quin immo a dii Henriqueg apud Barbos. c. c. num. I6 neque alium Episcopum succe rem posse aliam Indulgentiam concedere , quia talis indulgentia seu irac tur finestio, cum iam sit ab uno Episcopo concess.l,quantum possit ab alijs concedi An vero Epit pus possit ibbimet ipsi Indulgentiam concedere quam alin concedit, alissimant plures
quia i pic Episcopus non deber esse e terioris conditionis aliis neque obstat, quod nemo in te ipsu in possit uarii trutat e catacere quod tantia vcru est de
364쪽
292 Iurisdictione poenali, non gratiosa. Opus tamen erit Episcopalis Pri identiae casus, loca, de personas considera re, quibus sunt concedendae Indulgemtiae, dc quoad perlonas subditas in ali no loco optimum erit consilium pete-tibus tantum concederet ne exercitium
Iurild ctionis voluntariae fiat exercitiuIurisdictionis contentiosae;& est aduertendum, quod nunquam essent concedende Indulgentie ultra numerum di/rum taxatum; si tamen concederentur, semper valerent pro illa parte, quae potest concedi ha oemus enim in tegata Iuris, quod in rebusseparabilibus, utile per
Ab osvis quandoque concedendae Indulgentia etiam non subitu, ct exemptis.
ex doctrina Vgolin. de Indulgem.&Anton de Rolet. ibidem, videtur aperte , Episcopos non posse, nec debere Indulgentias concedere non subditis, ct exemptis, cum ni nil Iurisdictionis
in ipsos habeant Episcopi alieni, dc
Concessio Indulgentiarum sit actus vers Iurisdictionis ut dictuni est; Sc etiam certia sit extraneos .dc exemptos quoad Indulaentias esse immediate tantum
subiectos Summo Pontifici. His tamen non obstantibus ι dicendum en ad lucrandum Indulgentias non requiri omnimodam subiectionem Episeopo, cum velint aliqui DD. apud Barbos
auexat. 88. num. 23. Peregrinantes per
alienas Dice eses, dc habentes an Episcopi S propriis facultatem, ut pollim recipere Indulgentias etiam ab alienis,cas ere recipere, ac si essent subditi proprij I unde icquitur ad luctandas
dc per consequens Episcopos posse itilas conferre, etiam non subditis , ac exemptis, quales sunt Regulares. Sceiusmodi; cum nulla ad alios lubiectio per exemptionem, quae temper debet esse in fauorem exemptorum, possit conuerti in eorum praeiudicium, qua
3. quae ratio dclumpta est ex Iure Ciu li, de Canonico , ut ostendit Barboca , dc sic Episcopi intra suam facultatem poterunt Indulgentias concedere quibuscumque Religiosis. Addo ego , quod si Episcopus alicui Ecclesiae, vel Altari concederet Indulgentiam , qua
potest de Iure concedere , in honorem alicuius Sancti, vel alicuius festiuitatis, omnibus visitantibus talem Ecclesiam, vel tale Altare, ut moris est, tunc lane omnes visitantes, tametsi non essent subditi,lucrarentur talem Indulgentia, cum in ordine ad illam lucrandam omnes pro tunc in illa Dioecesi Commorantes censeantur subdiuta cuin t
lis potestas data sit Epitcopis in fauoia
animarum, de fauores sint semper ampliandi, quae est doctrina multorum, ergo signum est pro lucrandis Indulge-tijs. & pro ij idem conserendis non roquiri omnimodam, oc rigorosam iii, lectionem in recipientibus , neque rigorosam Iurii dictionem in conterentibus. Addo ulterius, quod sicut omnes etiam extranei, dc peregrini intelligum tur subditi illi Epucopo, iub quo roperiuntur, quando sulcipiunt Sacranis tum coniellionis. dc abibi uiantur a casibus in alio loco releruatis , ita debent intelligi iubditi quoad receptionem Indulgentiarum, qus de sua natura ordinantur ad remi ilionem pCenae, qua remanet soluenda in alia vita post com
365쪽
sacerdotes etiam sine eos ad multum temia pus non celebrantes admittendi ab Epis 's, tamquam legitimi testes ,
i insoro Episeopali. EX cap. In amet in 6. quast. I. Videtur lex satis aperte constituta pro Episcopali Prudentia in eiusmodi casis bus Obseruanda, dum ibi praecipitur,
nullum esse admittendum testem , t quam legitimum, qui praesumatur prinpriorum scelerum conicius , & sit vitae scelestae , Sacerdos autem, qui ex multo. tempore contempserit celebrare, praesumendus est talis . Additur, quod ne dum ex Iure Canonico, ted etiam ex Iure Civili repellitur a soro , tamquam testis illegitimus , qui in Paschare non sumit Eucharistiam, sitque talis contemptor praecepti eo quod suppinnatur hominem perseueralem in peccato, nec Deo, nec hominibus posse eme fidelem iuxt1 ea , quae tradunt Pa
Rota coram Caesare de Grasso deci . s. dccoram Millino deris 34. Vnde multo magis erit repellendus Sacerdos, qui lare nunquam celebrat, & exercitium ordinis Sacerdotalis contemnit. Ego ianae doctrinae supratraditae inhaerens , dico, eiusmodi Sacerdotes esse admittendos in foro , tamquam legitimos testes, quia licet missain non cel brent, possunt esse sine peccato , cum ad id ex doctrina probabili putent, scnon teneri, unde ruunt fundamenta oppositae doctrinae, quae repellit a soro , solummodo acta in peccato pc1stuerantes, tamquam infideles Deo , α hominibus. Accedit etiam, quod
Sacerdos, qui nunquam celebrauit. admittatur, ut testis, unde sine ratiora: repelleretur a foro, praesertim cum contra ipsum non possat excipi de alia quo crimine, ut constat ex dictis; N que ex omis Ilione celebrationis potest oriri rationabiliter praesumptio malae vitae, cum talis praesumptio non ori tur ex eo, quod iuxta multorum opi nionem est iecundum rationem ,& licitum ex tua natura, quia immo potest etiam praesumi, quod oriatur ex moti-uo virtutis, nimirum ex humilitate, qua se reputet indignum accedendi ad Altare. Neque est eadem ratio de eo, qui non implet Paschatis praeceptum, si constet, eum ex affectu peccati nolle accedere ad Sacramenta suscipienda ,
quia sic supponitur in peccato, α ideo infidelis Deo, & hominibus.
Non ideo ab Dissopis reputandi Sacerdotes
homines perditi, mala vita. quod dico absin ant a mi a celebratasne .
rum Sententia ccnienda est Epis copali Prudent: ae indicta lex pro age dis ex Epii copatus officio, cam et amminas communis opinio , dummodo
sit probabilis , pollit Episcopis legimprudenter, & rationabiliter agendi costituere. Vere communior, tinino cinmunissima doctrina est, quam ego ouoque ianiorem puto, tenet Sacerdotes omnes non leoli me impeditos, teneri aliquoties in anno Missam celebrare ratione Sacerdoti Praecise , relictis aliis obligationibuS. quibus imp sitis quilibet Sacerdos potest adstringi sat cum non desint plures , dc qua Mat. ti Doctores, qui oppositum probabili ter asserunt, nullam ex vi ordinis Sa-
366쪽
eerdotalis agnoscentes obligationem, non debent Epitcopi Sacerdotes misi
celebrationem omittentes, etiam ad multum tempus , tamquam homines perditos, de malae vitae illico condem nare. Huius doctrinae sectatores enu
merat Pas quali g. Q Moria. Iuni id I s i. supra decem, dc quatuor, viros doctis simos. Ratio est, quia, stante horum Doctorum opinione , quae probabilis est, potest quilibet Sarei dos existimare, se non teneri ad c cic blandum, S sic in hac omissione nullum csse peccatum, supposito , quCd a lati Cmillione possit scandalum separari, ilipposito ergo, quod Sacerdos non peccet, dc possit
non peccare in tali omi ilione, nunquaerit reputandus ao Episcopis improbus homo, neque poterit ex hoc praeci e condemnari. Veram tamen, quod S cerdos celebrationem omittens sine causa ad multum tempus, esset acriter ab Episcopo redarguendus cum ex cap.
re gra tum Sacerdotalcm , ad quem .suit assiimpius , maxime quia mundo, qui totus in maligno positus est, prae heretur anta male iudicandi de tali S eerdote, ex eo quod non auderet accedere ad Altare propriorum criminum conscius, cum tamen talis omissio etiam ex virtute humalitatis possit prouenire
'moterant Episcopi ante Concit.Trid.
1 concedere licentiam celebrandi extra Ecclesiam, dc publica Oiatoria,
hancque facultatem habebant de iure communi , ut patet ex cap. c lericos ad consecrat. Ap. I. Ur ex cap. Mi aruo ,
ex cap. illis erga eodem timi. ct eadem di neque ista iacultas erat illis tantum collata urgente necet litate , sed etiam ad solum beneplacitum, dummodo tamen fuisset aliqua rationabilis causa, quae requiritur in Omni dispensatione; Post vero Decretum Trid. de celeb. missarum pes . zz. pro certo habendum ea. non posse Episcopos extra casus necesssitatis, qui etiam accurate cognoscendisinat, concedete eiusmodi dicentias, cum Sancta Synodus ad tollendos abusus ablolute praecipiat Episcopis, ne patiantur eiusmodi celebrationes missarum fieri in priuatis domibus;Vnde priuilegium illud cocessum Epitc pisante Trid. dicendum est ab loluieelle reuocatum, licet sit insertum in corpore Iuris, & non habeatur in Comcilio claui illa expresse reuocatoria, cuin praecepto Concilii habeatur aequitia. lens clauitilae reuocatoriae , dirigitur namque praeceptum taxatione ad ipsos Epucopos priuilegiatos,& debet sortiri in ipsos suum effectum , ne lex sit isti stratoria, maxime quia Conci L in illa lege specialiter, dc taxatiue directa ad Episcopos intendit corrigere abulus
circa celebrationem mistarum , qui fuerant introducti occasione facultatis, quam habebant Episcopi ratione priuilegii inserti in corpore iuris, quod intentum Concilii non haberet est ctum , si adhuc is sis saueret illud priui, legium concessum ante Did.; Idem est autem prorsus, quod arid. praeci piat Episcopis, ne patiantur celebrate in priuatis domibus dcc. ac si praecipe
ret, ne utantur priuilegio illo in letto in corpore Iuris , cum praeceptum Comciiij ex se primo, dc ex tua natura ordinetur ad tollendum illud priuilegium, ex quo oriebantur abusus, dc licet non sat in Concilio expresὴ mentio reuo cationis per vciba, fit iacto ipio, nem-
367쪽
M praecepto: plus autem est aliquid
iacto ipso praestare, quam Verbis ex cap. legebatur de maior. ct obed. ex cap. diu filii a. de appellat. Verum tamen est, quod stante etiam Decreto Concit Trid. posscnt Episcopi in mult:s casi-sibus necessitatis concedere eiusmodi licentias. quod docent quamplurimi Doctores apud Palqualig. decisi 66 qui etiam affert declarationem Sacrae Co- grega ionis factam Archiepiscopo la- ei sim hac materia, cum etiam suprad ctum si , mentem Concili j iiiisse tantum tollendi abusus priuatae celebrationis, qui oriebantur ex stequent, bus. & continuatis licenti j, Epticoporum , quas concedebant etiam extra castis necessitatis ; Addo, necesssitates
nullam habere lege in js, quae non sunt
intrinsece mala,nullati .que legem pON se comprehendere calus necessitatis, pro qui ous, neque sunt lcys , neque censentur obligare.
Pro concedendis elusenodi licent ι casus neces
NE dum pro locis iam cultui Diuu
no deputatis, ted etiam pro locishon sic deputatis non litat ab Episcopis
concedendae celebrandi licentiae , nisi attenta quadam urgente necessitate ,
quae semper stricte diicutienda est, &licet plerique Doctores affiment in aperta, atque euidenti necellitate non esse necessariam Episcopi cognitione, dc dispensatione,inciam nulla fit lex dii. pensabilis, vel dispentanda, ubi est euidens necestitas, quae tollit omnem legem ; attamen cuin illa evidentiane. cellitatis sit ab aliquo cognoicenda, hoc sane spectat ad Episcopum. α non ad alios, cum vertemur in materia L
clesiastica, quae non est, nisi ab Episco pis cognoscenda ; at quando Episcopus, vel Vicarius Generalis adiri non potest pro petenda licentia, tunc sum
cere potest licentia interpretativa, cum sit de re, quae rationabiliter negari non potest; ex quo deducitur , semper esse necessariam licentiam Epistopi, siue tacitam, & interpretatiuam, & semper aliquo modo interuenire ex cauta Episcopalem dispensatione; quidquid dicat in contrarium Pat qualigas decis368. docens a Iure communi haberi facultatem celebrandi etiam extra linca deputata ab que aliqua Epitcopo; ulicentia; cui doctrinae videntur fauere Canones in cap sic t non ', inc '
tenda est illorum doctrina,qui asserunt, nunquam posse dari ne uitatem celebrandi extra loca ab Ecclcsa dei mtata; datis enim rationab libus impedi- amentis celebrandi in locis deputatis , videtur cessare omne praeceptum . dc omnis obligatio audiendi missam ratione cuius dumtaxat daretur necessutas, dico enim .plures, & plures posse contingere neccilitatis casus oblisa tes ad celebrandum etiam extra noca solita ab Ecclesia de tutata, quos casus enumerat omnes sere Doctores in hac materia. di quando deessent illi casus
communis, nimirum,pestilentiae , militiae, maximi populorum concurius,& ain aentiae; semper adest casius necesi sitatis moralis fundatus 'in exigentia deuo: ionis fidelium, quae non debet fraudari, & tenentur Episcopi viuidam seruare, α pereuntem ςscitare.
368쪽
ita sentientibus multis Doctoribus apud Pasquali g.ricis 1 s. neque ab Epis
Nec per, nee quibuscumque Sacerdotibus inhibendus ab Episcopis Uus
Altaris portantis .copis inhibendus eu vius A ltaris porta-
PRimum in usu Altaris portatilis
Episcopis cauendum est, ut Altare ipsum ita sit arte, vel natura aptatum, ut ne dum in semetipso consecratione
admittat, ac retineat ; verum etiam
quod Sacrosancti Sacrifici j celebratio.
nem, ea, qua par est, reuerentia suscire re queat; si enim Altare portatile careret quoquo modo sigillo, vel si Pu tiro, aut esset ita enormiter stactum, ut amitteret formam Altaris. Scesset incapax capiendi Hostiam, & Calicem , aut etiam secundum aliquos Doctores remoueretur a Capsula, vela ligno, cui erat annexum in consecrationis actit, aut iecundum alios, et fractum omnino in q aatuor angulis, vel cornibus, in quibus facta est Consecratio, tunc certe usus eiusmodi
Altaris esset ab Episcopis inhioendus, quidquid dicant quo ad hanc partem aliqui in contrarium) sic namque deficerent in Altari requisita statuta per
Canones, Ut patet ex cap. Ad hac, ct eae cap. Quπὸ in dubiis de conjecratione Eccleso Aliaris . Suppositis itaque debitis requisiitis in Altari portatili, non potest, nec debet Episcopus unius loci interdicere usum Altaris Episcopis alienigenis, seu alienae Dioeccsis, cum Episcopi
omnes gaudeant hoc priuilegio ex cap. Euoniam Fpiscopi de Privi Ieg. in o.cui pri-Milegio non est derogatum per Concit. Trident.S 22.quca ibi tantum intendit tollere abulum communem in usu
eiusmodi Altaris, & cum hoc priuile- eum si inserium in corpore Iuris, de- uiuet du ipso Leci 1pecialis mentio uetitis re laribus Missionariis, dummodo id fiat in loco decenti, sitque locus
ita tutus, ut nullum adsit irreuerentiae periculum, cum eiusmodi priuilegium inueniatur a multis Summis Pontificibus concessum, & confirmatum regi latibus Missionarijs, praeterrim a Paulo III. & Gregorio XIII. ex quo fit.
quod Episcopi non pollini uti ea lacubtate, quam illis tribuit Concit. Trid
Sest 22. de obseruandis, est vitandis in celeb.
Misis, nimirum impediendi Regularcs, ne celebrent in Altari portatili, cum Summi Poni fices luis Decretis derogent Concilio in oldine ad M ilionarios . Neque tandem ablolute inlibbendus est ciuibuscumque Regularibus, etiam non Mi ilionariis , quidquid dicam in Opi Ositum plerique Canoni starum asscientes clausulam Dccreti C cit. Trid. in qua uini illa verba nemo santibus quibus u. a ue priuile P i in q tibiis videntur abolcri omnia priuilegia Re gularium , q iae si non essent reuocata per Trident. non fuissei necesse, quicuGreg. XI d. concessiit et Societat. Iesu
hoc heciale priuilegium Missionari
eiusdem Religionis. Ex quibus tamen id tantum coli: gitur, quod Episcopi ex Trid. pollini. si velint, inhibere Re laribus vlum Altaris portatilis, non to quod debeant, Trid. enim non prCh:bet actum, & usum Altatis portatilis Regularibus. sed tantum concedit rinscopis facultatem prohibendi, si velint, tamquam Delegati Sedis Apostolicae ,
quae duo accurate distinguenda lunt .ad hoc, ut Regularibus integra mancam
priuilcgia conccaa. & etiam Epit copis potestas impediendi ilicium usum. &
369쪽
nomine nuquam veniunt Palatia EpGLEX CCCXLIV. coporum, quemadmodum neque ipsi Epucopi ratione status, dc dignitatis Non semper adhibendum ab Epis is veniant nomine eorum, quibus inte in Aliare portariis. dicitur Altaris portatilis usus.
ALtaris portatilis Vsius cuicumque Episcopo semper licitus est , atton semper congruens, dc probandus; debent namque Episcopi priuilegio pontificis, quod est insertum in corpore Iuris, rationabiliter uti, hoc est, ex rationabili causa, cum scilicet nequeunt facili negotio Ecclesiam adire, quod intelligendam est, ne dum quando Epitcopi celebrant sed etiam quando coram se mandant, ut Missa celebetetur. Igitur tametsi Episcopi omnes possint vii pro libito Altari portatili ex niuilegio inserto in corpore Iuris, cui non derogat Concit. Trident. cum de ipso expressam mentionem non faciat, nihilo tamen minus illo uti no debent, praesertim in aliena Dioecesii, maxime ii diuturne morari in illa contingeret, ut scite notauit Bela para. q. cas 3 3. Neque in Vcbe Roma probandus est in Episcopis eiusmodi Altaris usus, cum id teste Diana part. . tract. . resel. IS. semper tuerit in uetutia. ubi tot Eccle-sarum , dc Basilicarum commodum
periuntur omnes . Carierum, cum
priuilegium concessum Episcopi, celesyrandi in Altari potiatili , ut insertum in corpore Iuris , habeat vim lepis statuentis id , quod conuenit Epii copis ratione status, dc dignitatis, censetur bsolutum, dc amplii simum pro qua unaque Dioecesi, cum Trid. prohibeati ii u i Episci pis, quod non permittant celebrati, siue a Saecularibus, siuei Regulitibus in Altari eortatili, mensque Concilij faetit tollendi tantum usus in hac re, ac specialiter, ne ce-ic elut in domibus priuatis, quarum
Pro uiribus ab Episcopis erroganda Pauperiabus Eleemet n4.
EAm habent Episcopi omnes sibi in
dictam prudentiae, dc obligationis legem, ut de supernuis ad statum Epis copalem decenter tuendum pauperi, buserrogent eleemosynas, hocq; ipsis praeceptum impositum est, tum ex I stitia, tum ex Charitate 3 ex Iustitia, quia pauperes ius habent in bona Ec- .clesiae Episcoqis, dc beneficiarijs superflua; ex Charitate vero, quia Episcopi instituuntur, tamquam Pastores animarum , dc patres Pauperum. Cum tamen casus contingere possit, ut EpiGcopi, nec sibi met ipsis, nec proprio statui neccssaria habeant, ideo statuendum est,non semper teneri Episcopos eleemos ynas dare cum, dc ipsi indigere , atque in necessarijs deficere caepe deprehendantur ; primus enim proximus est ipsa persona egens, dc primacharitas debet a se ipso incipere,ut vulgatissimo emato loquuntur Doctores
omnes. Excusantur autem ab erroga-dis eleemosynis, iunc praeiertim , cum nimio Pensionum pondere grauantur;
illi namque redditus , qui in leuamen pauperum eis ni conuertendi, oc qui sunt de iure pauperum, ut supradictit inest, ex quadam potestate coactiva applicam ut Pensionum iblutioni, dc sic 1iunt Episcopi impotentes ad pauperes subleuandos, ac propterea excusantur, supposito tamen, quod vere fiant impotentes per onera Pensionum , dc-
370쪽
quod sit iugum, quod sacili negotio
nequeant a collo excutere ue si enim γέ-tra necessiaria ad congruam, ac decentem sustentationem quaedam alia remanerent, ab clargitione eleemosynae nunquam excusarentur . Masnum tamen populis i suboriretur scandalum , si Epitcopi non extenderent tuas palmas ad pauperes, di manus tuas inopi non aperirent. cuius cruminis nota si quae esset) esset illis inurenda, qui alligant Episcopat: bus Onera Pensionum importabilia, cum longe latius esset suas dotes Ecclesijs
relinquere ab omni onere immunes , quam alio albortare, ubi nulla regnat egestaS.
Ecclesiae bona ab Epi sic opis tantam inpios. υ vinertenda .
FAcile negotium est Episcopali pru
dentiae ea coniecturare, quae ex linis nomine reuelantur, cum enim Ecclesiae bona dicantur a Doctoribus comuniter quodam spiritualitatis charactere insaniri, ut talia sunt, atque, Ut Ecclesiae iam sacrata, dicantur etiam ,quodammodo sacra, sere sacrilegium censendum ess t, si eiusmodi bona ad usus prophanos traherentur. Neque pro tanti sacrilegi j excusatione sistendum est in dominio absoluto, quod supponitur in Episcopo, α quocumq, alio beneficiario reddituum Ecclesiasticorum, ex hoc enim a Pilumnium sequeretur, quod redditus si expensi non essent restitutioni obnoxii, quod tamen quoad vius proph nos iupe fluos multi negant apud M. Ant. Bratium ex it. s. ubi statuitur, bona super
minio vero, & reali portatis Eces
siastici, si in leuamen pauperum non impendantur , esse restituenda, cum transeant ad posseubres cum hoc on re Iustitiae,& obligatione . Qua tamen o mill a doctrina, cum nihil ad nostram spectet, dicendum est, dato etiam qumcumque dominio bonorum, ec redd tuum Ecclesiae in Epitcopi ,dominium illud non se extendi ad usius prophanos stipe inuos, scd ad summum ad usus prophanos necessarios; usus autuprophani, qui dicuntur necessarii, non sunt dicendi absolute prophani, ita ut redoleant vanitatem, aut aliquam incongruentiam in statu Episcopali. sed dicuntur prophani ad distinguendos usus sacros, ac puro spirituales, nam hredditus Episcopatus consumuntur etiain rebus, quae nihil habent sacri, vel si ritualitatis , & tamen usus eiusmodi non damnantur, cum semper dirigan tur ad necessitatem, vel Ecclesiae, vel HEpiscopi, vel Episcopatus, qui finis sus ficiens est ad tollendam prophanita tem damnabilem. . Illi igitur danararat usus prophani damnant utiqui sunt tia .pliciter tales, qui diriguntur ad pon Panain vanitatem, tamquam ad finem, & qui sunt omnino si apernui, α non nece stati j ; do eiu nodi usibiisnelas ei sti EpiscopisEcclesiae bona lolii in pios usus absumenda, imprudenter deuorare; quapropter Iustinianus ipse Imper.
decernit,suemcumque Clericum,pto ter necessaria sibi retentarieneri reliqua errogare in pios usus Deo placente , quae licet sit lex Caesarea obl igat etiam Clericos,cum iit a Iure Canonico com . firmata, ita sentiente D. Th. a.' ι7 95. art. 6. cu Canones ipsi admixt ni leges Ciuiles, quoad vim directivam, quae semper supponuntur esse secundum rectam rationem. Sic Innocent. Pormiis in cap. qui. plerique in De de Immuum.