장음표시 사용
331쪽
non veniunt Ipiscopi, qui propter dignitatis culmen sunt speciali nota digni, dc essent specialiter nominandi, ut
scite notat Loter. de re be es lib. qu. 9.num. I 2I. ex Gog in cap. licet Ecclesiarum V. dignitatum, da Praebend. in o. & etiam ex Rota dies.s 29. num.2. para. L Recent.
Additur,quod fructus Episcopatus, dc Ius ad ipsos non conseruntur Episcopo propter ossicium, sed ad iustinendum , α exercendum munus Pastorale.quod includit plures alias oblisationes, praeter obligationem ossicii, quae iam in Episcopo supponitur contracta per alios ordines, unde cessat ratio restit tionis, si omittatur ossicium, dc licet in Constit. Pij V. videantur comprehem di omnia beneficia cuiuscumque gen ris sint, cum tamen Episcopatus sit beneficium altioris ordinis , de speciali nota dignum, fuisset specialiter nominandum, cum sit diuersissimae qualitatis ab alijs, praelertim quia sumus in odiosis, dc pcnalibus, quis stricte accipienda sunt.
quenter mn sit dicendus verΘ ess, sed quid supra ens. Igitur statuendum est, Episcopos habentes alia beneficia praeter Episcopatum , dc non recitantes Horas Canonicas teneri ad restitutionem tactuum, qui colliguntur ex alijs benefici js. Ratio est, quia reliqua b
neficia praeter Epilcopatum, sunt de illis beneficijs, quae dantur propterficium, dc comprehenduntur in Constitui. Leonis X. P:j V. neque Eps conatus sussicit ad tollendam talem obligationem, quia per se est adnexa beneficiis omnibus,quae non sunt Epis copatus, dc est omnino independens ab Episcopatu, unde Episcopatus non potest illam obligationem adimere, licet ipse Discopatus sit ab illa omnis no exemptus, dc licet Episcopi sint spociali nota digni, dc specialiter nom nandi ratione Episcopatus, non habent
tamen idem priuilegium ratione ali rum beneficiorum inferiorum, que
admodum etiam Episcopi,ut Epitcopi, non comprehenduntur in iure sub g
nerali dispositione suspensionis, dc im
in Disi is non νι iantibus Horas Canen cas rebo tuendi friatus aliorum benori
rum , si qκa alia beneficia ρράχriam, prater Episcopatum.
ii,nili specialiter nominentur, ut habemus ex cap. Quia periculosuo de hi
tent.excommunicat au 6. Vnde haec excep
tio firmat regulam in contrarium.
LEXL CIT. CVm possit dari casius,quod aliquis
Episcopus praeter Episcopatum alia quaedam beneficia possideat, non erit aeque iudicandum a Prudelia Episcopali de Episcopatu,& alijs benefici js,
quae sint inierioris ordinis, nam. Vt dictum est, Episcopatus, licet sit aliquomodo beneficium, cum sit culmen Ecclesiasticae dignitatis, dicitur beneficium liapra omne beneficium , quemadmodum dicunt Metaphystici de Deo, Mod sit ens supra omne ens, oc coniceitanda ab Dissopis Hora canonicae abs esirupula, ct obligatione restituendi fria
A Finibu Prudentit Episcopalis
nunquam debet exulare Epicem Porum conscientia quae iugitet ab ipsis prae oculis habenda est, α cum saepe contingat, Episcopos, vel non posse, vel etia ex aliqua lupposita rationabili causa non velle Horas Canonicas reci
332쪽
tare , ideo videndum est, an, data quacumque omi ilione, teneantur Episcopi ad fiuctus Episcopatus restituendos; praesertim. cum id videatur apertissimό statutu in Constit. Apostolicis onis X. 'ς i. Later. Constis. II. g. 38. istin. I.
Rullar. dc Pij V. Constis. 33. F. I. rom.2. au Iar. ex quibus colligitur clare,beneficiarios omnes non recitantes Horas Canonicas non facere fiuctus suos, atque ad restitutionem te aeri, adiuncto etiam priuationis beneficiorum demerito , u post monitionem in omissione horarum Canonicarum perseuerauerint. Posse tamen Episcopos omnes, ac debere sine icrupulo,& obligatione restituendi fructus Episcopatus recitate Horas Canonicas, non obstantibus
illis Constitutionibus Apostolicis docet Pasquali g. in qu. Moral. Iurid. quast. aio. ubi ostendit, illas Constitutiones Apostolicas non comprehendere , nisii vere beneficiarios, siue cum cura an,
marum, siue sine cura, quod patet i genti ex ipsis verbis positis in Constit. IEpiscopi vero praecise ut Episcopi,non sunt beneficiari j. quia Episcopatus non est beneficium, quod datur propter CLficium, cum sit beneficium altioris o dinis ab Ecelesia collatum ad sustinenda onera Pastoralia, quae plura sunt, i ccum Episcopatus sit dignitatum cubmen in tuo genere, dicitur etiam beneficium speciali nota dignum, quod sub generali appellatione beneficiorum coprehendi non potest, quod habetur
expresse ex Glossa in eap. licet Ecclesiar. V. dignitatum, O in cap. de Praebend. in 6.
etiam ex Rota deris, 29. & apud Lo ter. de re bene . tib i. quas. 9. Ex verbis igitur vitiulque Constitutionis, tam Leonis Aquam Pij V.deducitur,teneri tantum ad restitutionem fructuum ob tinentes beneficia, siue cum cura , siue sine cura Animarum, in qua appella
tione generica non comprehenduntur
Episcopi. Nec obstat. quod Pius V. in
sua Constit. l3 s. addat illa verba, O
ba, cum sint uniuersalissima ,-vicientur comprehendere etiam Episcopos; dico enim,illa verba, cum simus in odiosiss& poenalibus esse restringenda ad bonencia tantum eiusdem ordinis , α eiusdem qualitatis, non vero ad beneis sicia altioris ordinis,& qualitatis diue
sς ut est beneficium Episcopale, si hoe nomine sit compellavium.
Notis penenda ab Ucopia deobligatis a ruesiturione fructuum pro quocumquoben sicia data ossici, omissis
CEnsendi quidem Episcopi omnes
immunes a restitutione tructuum pro Episcopatu, data quacumque ossi-cij omissione,isique iesis facile suadere
potest conscientia reaa, ipsaque Episcopalis Prudentia 3 at si praeter Epis
copatum, alia obtineant beneficia, ut saepe contingit, in hoc eas si omittant Horas Canonicas, nulla ratione excusari possimi a restitutione fructuum , quos ex alijs benefici js 'uperadditis Episcopatui percipiunt. 3 sic enim vim habent eos obligandi Constitutiones Apostolicae supraallegatae Leonis X.& Pii V. cum illa beneficia comprehendantur sub illa generali dispositi
ne, neque habeant praerogatiuam beneficii Episcopalis, quod est culmen
dignitatis. Neque ex eo, quod illa omnia beneficia sint Episcopi, dicuntur ve - re Episcopalia, atque adeo, ut lpeciali nota digna , specialiter nominanda ;nam beneficium,ex eo, quod sit in Epis copo, non dicitur proprie, & sormaliter Episcopale,sed solum materialiter,
333쪽
& ideo non omne benescium Episeopi debet habere praerogatiuam Episco
patus qui ex sua natura non potest esse beneficium commune, etiam no Episcopo, sicuti possunt esse alia beneficia adnexa Episcopatui, & ex hac ratione caetera Episcopi beneficia semper sunt distinguenda in priuilegi js ab ipso Episcopatu, & licet in Iure Canonico id sit
Episcopis speciale, ut nunquam comprehendantur sub aliqua gen ali dispositione, quod colligitur ex cap. de
serit. excommunicat. in 6. hoc tamen est
intelligendum in ijs tantum rebus, quς assiciunt Epistopum, & Epistopatum,
ut talis est : nimirum, ut positus in culmine dignitatum, non vero in alijs rebus, quς possium esse communes etiam non Episcopo, & iunt omnimode extra dignitatem Episcopalem , qualia sunt alia beneficia simplicia adnexa Episcopatui, unde concludendum ratione illorum, non esse Episcopos exemptos a restitutione fructuum .
Ab Episeopi, Si cessoribus πνη per probania seria Antecessorum . SVmmo re quidem commendam da sunt a Successoribus Episcopis
prςclara illa Antecessiorum gesta, quaesurumam praetetulere pietatis, religionis, doctrine, atque prudentiae normas eaque non probare temper impium ei set, atque a recta ratione, dc vitae lanis clitate, quam profiteri tenentur Epit copi , valde dissionum, & alienum ; At cum non sit semper bonum iurare in verbo Magistri, nec veterum vestigijs adhaerere, cum ipsi quoque ab Oib tarationis, & virtutis possint exorbitare, ideo Successoribus Epistor is acu rate cauendum.est, qua in cellant via, ut di
exempla maiorum seque' es, non defectant a recta. Ea itaque Episcopalis Prudentiae lex statuenda, ut semper praedecessiorum approbent acta, & sequantur, si numeros virtutis, & Past ratis ossici j impleant adamussim - illa Vero eiurent, ac detestentur, si ab ho nesta agendi forma quoquomodo de
clinauerint; potuit enim contingere, ut prςcessores Episcopi, aut ex malitia, aut ex ignorantia, aut ex imprudentia nequaquam recte egerint, quς recte agenda erant; Ideo habemus in Iure Civili, & Canonico, quod D vim unisu non potest esse regula agendi sero altero , nisi
instrunt DD. plures apud Pal qualig. decis363. nullam esse capiendam bene agendi probabilitatem ex unius facto, tametsi esset pijssiimus vir. oc consciem tiς timoratissimc cu unusquisque pomit non bene operari saltem ex inadue tentia, & imprudentia ; plura enimis Episcopatu contingere possunt, quς imdigent doctrina qua caruerit prςcessiori Item plura, quς indigeant prudentia, animi robore , eloquent ς vi, alij que rebus eiusmodi, quibus fortassis erant quidam antece res omnino destituti, atque in his calibus sane non sempera Successoribus probanda pr cestorum Episcoporum facta . . M
sopii duirimi Veterum non semper
Eterum doctrina solo antiquitatis
pretio insign:ia non tanti pendo da est ab Episcopali prudentia ut se a per nec thericae doctrinae praetcratur, licet enim authoritas antiquorum Dinctorum videatur addere aliquem probabilitatis gradum doctiinae, quae samquam
334쪽
quam amplectenda proponitur, nimirum gradum probabilitatis extrinsecae, quod videntur sustinere quamplures apud Baldeli. TOm. pr. Theolog. Moralis M. disp. I l. & etiam apud Farinacium
uas. I 4. Reperi. Iudiciat. num. S. reuera
tamen doctrina Veterum caeteris paribus nunquam est censenda probabilior doctrina Recentiorum, cum ideo authoritas faciat probabilitate extrinsecam, quatenus supponitur authoritas probabili inniti ratione, cum vero in Recentioribus eadem probabilis ratio esse possit , ipsi quoque possunt f
cere suam doctrinam aeque probabilem ; non enim ex ibia temporis antia
quitate authoritas facit probabilitate, sed ex probabili ratione,qua ducti siuinponuntur antiquiores ipsi ; Alioquin vetustiores tempore, in aliqua doctrina facerent maiorem probabilitatem. quam Veteres, & sic in infinitum. R centiorum igitur doctrina caeteris paribus praeterenda eit doctrinae Vet rum ι Vbi enim concurrit authoritas. Veterum, & recentiorum, debet prae- sumi, quod authoritas recentiorum
fundetur in meliori ratione; cum re- cetiores possint examinare strictius Ve. rerum doctrinas, atque eorum fund menta scrutari ; enim vero mentis humanae acies in dies acuitur, & perficitur , & multa tangit, & proseri in lucem recentiorum doctrina, quae nun- ouam Veteres attigere ue sic scientia ineles crescente, plures opiniones, &doctrinas,quae apud VetereS erant probabiles . recentiores tua doctrina omnino reddidere improbabiles ; hoc est ad cognitione improbabilitatis deceptos perduxere, quemadmodum versa vice , quae censebantur improbabiles ad probabilitatem, & praxim deuenere ex quibus arguitur, longe inchus recentiores semper futue ratiocinatos,
re cum maiori rerum notitia, quam
Eligendi ab Episcopis incarii Generales, qui
D Abantur olim Episcopis Gadiutores quidam, qui Coepiscopi
vocabantur, nunc temporis statuunt
Sacri Canones, ut Episcopi Vicarios eligant in adiutorium, qui sint omni exceptione maiores, ut in pluribus e rum vices gerant, a quibus in causis o dinaetiis sipectantibus ad Episcopos,non licet ab ipsis ad suos Diicopos appellare, cum constituant idem tribunal
cum ijsdem Episcopis, quod habetur
in cap. 2. de consuet. Ur in c. Romaria de a
pellat. in 6. In eiu1modi ossicium elise-di sunt ab Episcopis, non Laici, sed viri saltem prima initiati tonsura, qui sint Doctores, taltem in bire Canonico , vel licentiati, aut alias idonei ex c.
ti omnes, licet Clerici, & Doctoratus laurea insigniti. idq; habetur per Glosi in c. ad praesentiam, di etiam bigami, nisit rius iuerint impedimento bigamiae
olliti. Non excluduntur tamen Regulares ex consensiti suorum stiperioru, msi sint Fratres minores , quibus id in
terdicitur ex Clementiri. exitii, in his ta
men omnibus, qui eliguntur in Vicarios Generales debent reperiri qualita,
tes necessariae ad tale munus excrcen
dum , prae quibus debet relucere vitae Probitas, scicinia Ciuilis, & Canonica, scientia quoque moralis, & causariam forensium peritia, iustitia,& sortitudo lsi enim Episcopi Vicarios sibi eligerct his qualitatibus destitutos, essent coruominum in culpa, quae coni in erent
335쪽
to eap. 26. nam in votis perpetuae contunentiae, & Religionis frequentius accudere solet necestitas, ob quam Episco. i possint, & debeant dispensare, prae tertim si voventes sint coniugati. de etiam si sint soluti, dc adsit periculum incontinentiae ex dilatione Matrim vij, vel aliud periculum scandali, dc damni timeatur. In generali tamen concessione , siue indulto pro alijs dissipensandi in omnibus votis, illa quinque reseruata non debent intelligi co prehensa, quia quae specialiter referuatur, specialem etiam concessionis e pressionem postulant, ex e.si Di pus
depanis. or remig. in 6. ct extro anιi etsi Dominiet. Aduertendum est,tamen,
quod Episcopi dispensatio non vltra id in extendit, quod necessitas,quare illi Omnes, cum quibus Episcopus dispen
sat ob dictas rationes, vel ut Matrimo nium contrahant, vel ut contracto uti possint, semper contra votum peccabunt, si extra Matrimonium sornicentur , vel si, eo soluto , ad aliud transeant, sine noua Pontificis dispensatione
quod notant prae caeteris Suare Z I. e. cap. 26. 6c Sanche Z dis8.w. m. o. Authoritas autem dispensandi in talibus casibus concessa Episcopis est independens a quocumque alio delegato, siue legato Pontificio prouinciali habente talem potestatem dispensandi, ad querecurrere non est necesse illis, quibus legitimum adest impedimentum non adeundi Summum Pontisicem, cum Episcopi id habeant a Iure, tamquam ordinarij pastores indepudenter a quin
cumque, ut norat HenriqueZ lib. o. de paxis. quam Potestatem non habent
Praelati Regulares cum suis subditis, ut male putant aliqui; dato enim , quod possint disipensare in aliquibus casibus, qui vocantur Episcopales ordinari j, non tamen possunt in omnibus extra. ordinariis , qualia sent vota reseruata Pontificia per extraordinariam pol state solis Episcopis deuoluta, vi optru
HenriqueZ Lb.6. de panis. cap. - .Suar L c. cap. 26. & alii plures.
Etiam ab Epissetis dispensanda quacuoris
Nota reseruata , quando de Eurum Q Dre. aut obligatione dubitatura
I Llud etiam erit summae Prudentiae
Episcopalis opus , si quos nouerint Epit copi subditos tuos scrupulis agit ros ob dubium de valore voti emissi, siue dubium sit Iuris, siue facti, eos a
tali voto abloluere, & dispentare; cum enim votorum reseruatio de sua natura sit quid odiosum; ideo secundum strictam acceptionem ad certos tatum casus restringenda est, ita ut calus dubios nunquam comprehendat, quod SuareZ notauit etiam de censuras disp. o.
o. quae doctrina intelligeda est de illis casibus, in quibus dubium de valore voti per se non liberat voventes, sed indiget , vel interpretatione, vel dis msatione superioris; certum enim est, quod ex communi doctrina dubius de Voto absolute non tenetur voto; sic dubius de parte voti, non tenetur ad illam partem voti: unde non mihi probatur illa sententia quae asserit indigere dispensatione Episcopi illud votum reseruatum , si adiit dubium de reseruatione .ut E. G. Si quis vovit castitatent, sed dubitat an quis voverit perpetuam. oc Pontifici reseruatam, is non indiget dispensatione , icd te ipso ex tali dubio
336쪽
obligatur, quamuis Episcopi prudem
ter ad tollendos scrupulos ciebeant dia. spensare. Eodem modo censeo, non
indigere dispensatione Episcopali illud
votum, quod dicitur alternatiuum, quando scilicet quis vovit peregrinationem ad limina Apostolorum , vel solutionem centum aureorum in opus hium, nam quoad partem voti non reseruatam, non est necessaria illa dispensatio , quae fit ab Episcopis in casibus, in quibus ipsis conceditur,posse etiam vota reseruata dispensare,nam una pars tantum cadit sub reseruatione, nisi vo-uens se obliget de nouo ad solam par tem voti reseruati, habemus enim ex Reg. Iur. in 6. in alternatiuis semper iis beram esse debitoris electionem. Denique statuendum est. Episcopos posse illa omnia vota dispensare, quae prius erant reseruata, sed postmodum commutata a Summo Pontifice in alia vota non reseruata,nam eo ipso quod sint
in alia commutata,non remanent ana
plius illa,quae erant prius, nimirum reseruata , & haec omnia poterunt Episcopi pro libito disipensare, vel commutare. Neque obstat, quod subrogatum induat naturam illius, cui subrogatur ex e. Ecclesia , Cbi Abbas num. 3.
nam ad summum id verum est quoad
ea , quae subrogantur per se, tamquam equi ualentia, non vero quoad ea, quae subrogantur extrinsece, oc accidentaliter, ut sint alia vota non releruata, neque aequi ualentia, in quibus tantum tollitur reueruatio, quae cit quid extrinsecum. Addo,reseruationem esse odiosam, ut dixi, ct ideo non debere extendi ad materiam subrogatam sine speciali declaratione abrogantis.
ab Episcopis diligenter cunsenda, se minanda Miracula.
DE Miraculis agunt Theologi plu
res cum D. Th. ρ. para. quasi. IOS.art. 7. & etiam Canonistae plures cum Abbat. in cap. cum Martha num. I. unde
non erit hic de hac materia disserendu, nisi quatenus spectat ad cognitionem Episcoporum in ordine ad illa probam.
da, & admittenda; dc comprehendum tur hic uniuersa Miracula, tum Sanctorum Beatificandorum, & Canoni-Zandorum , tum etiam Sacrarum Ima ginum, ad quae omnia, ut optimi do. cet D. Thom. cum D.August., debet concurrere Deus, ut causa princ alis operans modo extraordinario supra cursum naturae, vel quoad substantiam lacti, vel quoad modum operandi, id enim,quod a natura,vel in natura conatingere potest per vires ipsius naturae, nunquam erit dicendum miraculum , cum miraculum sit aliquid mirandum
omnino supra naturam, & supra vires caularum secundarum, principaliter Operantium, cum ministerialiter, repossint etiam creaturq ad miracula c currere , saltem secundum modu ope randi , miracula enim , quae lunt vere miracula secundum substantiam, de quae excedunt vires totius, & uniuer talis nature . a solo Deo patrari possunt, ut scite docet D.Th. Dc.rit. quod enim sit praeter ordinem totius nariirae, a s
lo Deo fieri potest, qui est supra totam naturam; & Angeli boni, vel mali ad summum possunt principaliter aliquid
lacere, quod siit supra ordinem naturae particularis alicuius rei applicando activa passivis, non vero supra ordine naturae uniuersalis .EPii Opi igitur exa-
337쪽
minantes miracula, adhibito eonsilio Theologorum . de virorum dos orum
iuxta Concit. Trid. debent cognoscere, an Vere quae putantur miracula, sint supra ordinem totius naturae, vel sint, aut possint esse iuxta eumdem ordine,& inde siuum iudichim ferre , ne deci-riantur , ut fuerunt decepti Egyptii a Magis Pharaonis, quando ope Daemonam veros Serpentes, & veras ranas producebant f potest enim Diab Ius , Deo permittente, multa facere, quae videntur supra naturam, licet vere talia non sint. Quemadmodum etiam vivente Iob viro patientissimo plura fecit, mouendo ad illius exterminium causas secundas, illasque in ruinas, ocneces applicando. Quomodo autem ab Episcopis,dc ab alijs viris doctis possint dignosci vera miracula, quae habet Deum Authorem, non ita facile euinci potest , cum nullus homo, tametsi doctissimus vir, possit comprehendere
totius, dc uniuersae naturae vires, quod necessarium esset, ut quis poster directe cognoscere, quomodo quaedam facta admiranda superent omnes illas naturae vires, ac sint supra ordinem totius naturae; ex qua doctrina infert D.
Th. 3. para. I. II . ara. . cum D. August. lib. 8 3.q.79. ad discernenda vera miracula esse recurrendum ad circumstantias
extrinsecas, & praesertim e sic finem inspiciendum,an scilicet sit sinis,cui possit
cooperari Deis agens extraordinario modo, necne; finis namque miraculo. rum ex D. August. lib. Io. de Civit. Dei
cap. I a. debet esse Religio , & cultus Dei; hic enim est verus Character mi- Iaculorum , cum Daemon cd o habeat Deum, nec possit facere opera miranda in conteitationem Religionis, occultus Dei, unde quando miracula habent hunc Characterem,censenda li intcsic vera miracula, dc habere Deum Authorem, & esse extra totum ordinEnaturae . Conditiones requisitae ad di gnoscenda vera miracula recensentiaca pluribus Doctoribus prς sertim a La reto de Franchis q.2. de hac materia.
Probationes miraculorum non semper admi
tenda ab Disiopis per teso singulares .
QVidquid sit de illorum doctrina,
quam restri, dc sequitur Lauret.
de Franch. q. 4. de cult. er ea canoni'. asse
rentium piam magis esse opinionem , etiam pro probandis miraculis Beat iacandorum , & Canoni Eandorum sum cere testem singularem, cum ibi iese plures asserat catus circa processiis Canonigationis Sanctorum , in quibus sedes uni tantum singulari adhibita est; cum hoc sit arbitrarium Iudici, prisertim si testis sit omni fide dignus ut
demonstrant Castrens. Const. 3 a. Farinac. tra l. de Tesib.q. . & Ricc. re M. 492. In hac tamen tam ardua quaestio ne cum distinctione puto, esse proce dendum a vel enim agitur de miraculo iam Canonigati, aut Beatificati in ordine ad Canonigationem,seu etiam de miraculo Beatificandi aut Canonizandi , quod tamen sit accessorium cael ris , oc non sit principale , in quo sun- detur iudicium Beatificationis, seu Canonigationis, in hoc casu putarem, posse suificere probationem per testes lingulares, cum tunc agatur de eo, quod nemini nocet, dc alteri prodest, unde videtur Iatis esse testis unicus
iuxta c. cum itaque, ct 'c. de parualis is conscr. dist. q. or etiam iuxta Glus in c. liacet Cniuersis, Gr in c. pI :cuit de consere. dist. q.er in c. in tanta dist. 86. Ur denique in cap. Iιiamst q. . quae doctrina semper locum
habet, ubi iactum tale est, in quo non
338쪽
possit habeti, nisi unicus testis ex LI. S. s . f. de cerborum oblig. Si vero agatur de miraculis in ordine ad Beatificati nem, seu Canonizationem, quibus t tum iudicium inniti debet de aliquo Beatificando, vel Canonizando, ego non ita facile admitterem, quod effet satis unicus testis, cum agatur de re
grauissima in Ecclesia Dei, in qua plurimum periculi inesse potest, dc in qua
cautissime procedendum est , ut notat etiam GloK. in c. uenerabiti V. diligentiari restibus ; debent enim in hac materia e probationes certissimae, & luce meridiana clariores, ut etiam de probationibus criminalibus afferunt DD.
in I. in . c. de probat. inamo cum agatur
de applicanda veritate in genere reum lata, nimirum, quod qui Saocte in hae vita vixerunt. beata vita fruantur in Coelo . haec applicatio fieri non potest, nisi, quod in uniuersale reuelatum est. reperiatur in persona particulari per veritatem certissimam, & irrestagabulem , ad quam contestandam non susficit unicus testis, ut tradunt Petr. Gal-lesin. pari. 3. de Canoni M. S. Didari. Iacob. Castellan. de Canoni M. Sanctorum q. 7. Troil. Maluer. cap. I. de Canoni San Eorum num. Is dc Lucas Castellin. d. In visit. miraculor. Vnde colligitur, nequesumcere unicum testem, concurrent,
bus adminiculis, pro probatione miraculi , cui innitatur iudicium de Beatimeatione, vel Canonigatione, quia ut probetur aliquod miraculum, non Q-
Ium debet probari factum ipsum , sed
etiam omnes illae circumstantiae, quaesiuisiciant ad excludendas omnes causas naturales, & ad extrahendum omnino factum a potestate naturae, illudque reducendum in solum Deum Au-
norem, quod est moraliter impossibile; Neque assistentia Spiritus Sancti, quam lapponatui habere Summus Pin
tisex in hac materia, ne possit errare ἀOperat ut in tali ibi litat em, positis solum probationibus minus persectis, nam tunc operatur hanc infallibilitatem, quando applicat veritatem reuelatam in communi, facto particulari alicuius
Beatificandi, vel Canonizandi, in qua applicatione, dicitur assistere Spiritua Sanctus infallibiliter, supposito, quod sint factae probationes certissimae, de
irrefragabiles, quibus tantum, tamquam verissimis potest applicari v
Non omnia miracula as Episcopis opprobanda.
EX dictis satis constat, ea tantum miracula ab Episcopis esse approbanda , quae vere miracula sunt, nimiarum vires totius naturae excedentia,
quae, quia cognitu dissicillima sunt. cum haud facile sit excessum alicuius lacti supra vires totius naturae cogno sceve, ideo praecipitur Episcopis a Trident. de Diu. Saneiorum se g. 23. 'Fς mnem, ut adhibeaut in cognitione I neologos , aliosque pios viros, quorum consilium audiant, licet non teneantur sequi. Dissicultas potissima in hac re ea est, an sipectet ad Episeopos etiam
eorum probare miracula , qui desuncti sunt cuni fama Sanctitatis, etiam ante Beatificationem, vel CanoniZationem, videtur enim Decretum Trid. Sess. 23. de Inuocat. ct Venerat. loqui imdlucrenter ue additque Barbosa ad cita tum locum Trid. ae instante, emanasse Decretum a S. Cong. Concilij, quo ad omnia miracula in genere declaratur extensa dispositio Concilii Trid. quidquid sit de hoc decreto emanato, quod profert Bazbosa de potest. Discep. allet G
339쪽
97 .nκm. I. dicendum est illi valdeo stare Decretum Vrbani VIII. sub die 13. Martij, & a. Octobris i 6as. in quo
praecipitur Episcopis, ut circa non Beatificatos, & non Canonizatos sumant tantum informationes, & negotium instructum transmittant ad Sedem Apostolicam , dc expectent illius responsum, unde patet, Episcopos non habere facultatem decernendi,& multo minus approbadi miracula pro non Beatificatis, dc non Canonigatis. Verba decreti Vrbani VIII. reseruntur per extensum a Pasqualigo in addit. quoi.I. α hoc desumitur etiam ex praxi Beat, scationis, dc Canonigationis , quae
nunc temporis seruatur, cum non Pos
sit de hac materia tractari, nisi post quadraginta annos a morte Servi Dei Beatificandi, dc tune ex sola speciali commissione Summi Pontificis in ordine ad instruendos processus in genere, ne ratione dilationis peream probationes , quae postmodum de mandato Summi Pontificis examinari debent a S. Rituum Cong. Post vero Beatificationem, certum est, Episcopos ex duspositione Concilij Triae posse examinare, dc approbare miracula, quae fiunt a Beatificato eadem ratione, ac id fieri potest de Canonigato , nam utrisque iam exhibetur cultus , neque is decernitur per approbationem miraculoruab Episcopis, ut contingeret in approbatione miraculorum pro non Beatim catis, quia probare miracula. saltem implicite continet cultum decernere ,
quod non possunt facere Epit copi, cuid specialiter prohibeatur ex cap. Aud/nimus de Resu. ct Uenerat. Sanctorum , &idem est dicendum de omnibus illis non Beatificatis, qui tamen ex immemorabili tempore publice coluntur tamquam Sancti, nam his quoque iam exhibetur cultus, dc probatio inuacu
lorum non est illa, quae sacit, ut exhibeatur. Aduertendum est autem ab
Episcopis discrimen inter gratias, de
miracula, nam gratiae non excedunt vires totius naturae, sed intra illius orabnem sunt, & possunt esse, quod non potest dici de miraculis, ut supradicta
est, miraculum tamen semper erit gratia, quatenus spectat ad beneficium genetis humani, gratia vero non sem-Per miraculum,est ut supradictum est. LEX CCCVI. Sobi Episcopis approbantibus , admittenda
dc ex Trid. bess. as. de Venerat. O I uocat. Santiorum,iatis aperte statuitur,ad
solam Romanam Sedem spectare decernere cultum exhibendum decedemtibus cum fama Sanctitatis,& per comsequens, quod nemo inserior Summo Pontifice possit eorum miracula approbare,qui nondum obtinuerunt cubium ab Apostolica Sede, cum approbatio miraculorum sit quaedam indir cta approbatio cultus exhibendi,ut si
pra dictum est . dc utrumque prohibetur in Decreto Vrbani VIII. per hoc tamen non tollitur, quin Episcopi possint eorum miracula approbare, qui iam obtinuerunt cultum ab Apostolica Sede abique alio recursu ad Summa Pontificem,ut patet ex Trid. t. c. sicque 4 ad eosdem spectabit illa facta admirat da examinare, quae miraculi speciem praetcserunt a Sacris Imaginibus prouenientia, ut estet permanens iudor,
vultus mutatio, dc huiusmodi, quae tamen fraude, vel dolo non contingant, aut miluit esse enectus pure nato rato, i ne decipiamur populi 3 dc interim linai gincs Sacrae operiendae lunt, dc Populi
340쪽
concursius quoad fieri potest impediem cula, ut talia sunt praeci ξ, nimirum
diis. Dissicultas igitur est .an loquenm excedentia omnes natur vires, Quae-do de miraculis eorum Sanctorum,qui eam vero Sanctorum noua lacta, quae iam obtinuerunt cultum, vel per I ca- censentur miraculosa, possunt esse 1ntificationem, vel per Canonizationem, tra ordinem naturae, & ita non prohi- spectet ad solos Episcopos illa appro- bentur admitti, tamquam certa in rabare, an etiam ad alios Ordinarios, qui tione facti, non vero in ratione mira,
dicuntur habere Iurisdictionem quasi culi.
Eoicopalem. Palqualagus in adulι. qua,.M. qi .7. num D 93. cum alijs d.' LEX CCCVII. cet, id ipectare ad quotcumque Ordin nos, qui ut plurimum veniunt Epitc Disseris omittentibus seras cavi meram appellatione, cum habeant Iuniose κon restiuenui βαλιι Epistopatus. Gionem quasi Episcopalem, idque as-
firmat , quia plura alia sinulta cilicς ς Ir Vnus est Episcopalis Prudeliae ea possunt, licet non sint Epii copi, quia IVI omnia peragere, quorum obli- miracula approbare non est actus prin gationem inducit Episcopalis status,&
prius ordinis Episcopalis, cum sit tan' Ideo etiam tenentur Episcopi Horastum actus Iurisdictionis, quam z1er- Canonicas quotidi E recitare, saltem excere pollunt omnes illi, qui dicuntur obligatione ordinibus adnexa, nisi ad dinarii locorum. Communior ta' sit causa legitima excusans a tali oblimen doctrina est, ad iolos Episcopos gatione nec modo quaerimus an Eptia ectate, cum ipsi tantum nominentur copatus sit ordo distinctus ab aliis. specialiter in hac materia a Concit. quod vertitur in dubium apud Do Tnd. dictas I aue. Vbi iunt duς particu rest nec quaerimus, an Episcopus ra he eic lusiuae aliorum quorumcumqWς, tione ordinis Episcopatus praecise te-
nimirum particula, nisi, α alia paret' neatur Horas Canonicas recitare, nam cula, nemini, qua in legum p icriptio' semper supponitur, teneri propter alios nibus maxime obteruatur , iunicium ordines susceptos, tametsi non tene- particulae laxatiuae,de tua natura omnis mur ratione ordinis Episcopatus .modam exclusionem interentcs, ut nQ- ' Dissicultas igitur resoluenda est, an sup-tant Iuristae omnes , ct Canonistae . posita quomodocumque in Episcopis Quod intelligendum est de sol Umira- obligatione recitandi Horas Canoniculis, non de grata js, ad quas non se cas, si illas omittant, teneantur ad fru- extendit proh bilio Concilij, cum sit ctuum Episcopatus restitutionem ; αOdiola, & restringenda , quemadmo- statuendum est cum doctrina Pas qua- dum etiam dicitur, prohiberi publica- ligi iam M res. Imrid. aio. nullo modo tio miraculorum, non vero publicaiio Episcopos teneri ad restitutionem fru- gratiarum, quae potest ieri passim per divum ob omissionem Horarum C, Concionatores. Addo, quod licet non nonicarum. Ratio est, quia ex Const. pollini admitti noua miracula, nisi ap- Leonis X. Din. L Bullar. α ex Constiti probante Episcopo, possitnt tamen ad- Pij V. iom. 2. Bauar. colligitur, tantum mitti noua iacta , quae vulgo censentur teneri ad restitutionem tructuum illos miraculosa. quia ad iolos Episcopos Beneficiatos, quibus datur beneficium spectat admittere, α approbate nura- Propter cilicium , quoium nomine