Universa moralis theologia ad usum confessariorum auctore P. Constantino Roncaglia Tomus 8

321쪽

qirain plurium auctorum quos assert. et de facto in praxim deductam per plures Galliae dioeceses. grassante peste. te

latur idem Benedictus I. c. n. 3o. ex Pontas diction. cos. consc. N. Ommunis cas. 18. et Curatus cas. c. Neque ullam subesse justam rationem asserit . quae possit episcopos r morari, ne sacerdotibus extremam unctionem indicato modo

ministrandi lacultatem facianti cum nihil desideretur. quod ad silbstaritiam pertineat. sive ex parte formae. sive prae tandis a ministro, qui vere dicitur ungere, licet mediante virga. ad eum modum quo scribere dicimus eum, qui ad characteres formandos calamo utitur. η' Sententia Authoris, quae gravis peccati reum dicit parochum supradiclum, habetur in catechismo Romano de extrem. unctione g. 9. et in Benedicto XIV. bull. tom. c. const. 53. g. 44. ubi hoc sacramentum conferri Praecipit

infirmis. dum sibi conflant. et sui comρotes sunt. Et ideo communiter. ut hoc ministretur sacramentum, sufficit, quodem tali insemitate mors possit moraliter timeri. licet remoto. et quantum est ex natura talis infirmitatis in tali subieelo. ait Suar. Ioc. sv. cit. et cum eo Pataus. Iract. 26. d. un. p. 6. n. Ia Dym. lib. 5. tract. 8. caρ. ι. Bonae. disy. 7. ρ. 5. n. 5. Ex quibus inferre potest parochus sibi licere infirmum inungere in principio morbi, si aliqua causa exigat. ut quia morbus sallax esse solet, et interdum inopinato hominem oecidere. Plures quidem synodales eonstitutione relatae a Μarteiae de antiquis ecclesiae. ritibus lib. I a. c. 7. a. I. g. 3. Reta tem requirebant quatuordecim annorum . ad hoc ut pueri sacro oleo inungi possent; sed revera non est ea aetas expectanda, sed statim ac rationis compotes . ac doli culpaeque saltem venialis capaces iudicantur . si in gravem ac periculosum morbum incidant, poterunt hoc sacramento muniri . Neque refert. quod non ea sint aetate ac iudicii mal ritate praediti. ut sacrum viaticum recipere queant. ut exi gere videntur Solus dist. α3. q. r. art. a. concI. c. Vivald.

de eatrem. unctisne c. De suscipientibus n. 7. inter utrumque enim sacramentum nulla est ordinis connexio, et minor sus ' seit cognitio ad extremam unctionem, quam ad sacram

eucharisi iam recipiendam. Unde merito eam consuetudiriem et praxim non ministrandi oleum sanctum pueris, nisi iam ad sacram communionem admissis. quae multis in locis. et apud non paucos par hos Viget .. lamquam minus laudabilem damnat toties relatus Benedictus XIV. de s notdioeo. I. 8. cv. 6. Imo pastorale Mectiliniense apud Va Diuitigod by Coosli

322쪽

pen P. a. tit. 8. cv. a. n. s. postquam iuxta rituale Romanum non ministrandum pueris usum rationis non liabentibus praescripsit. subdit: secus vero de pueris periculose aegrotantibus. quι peccati mortalis, ae confessionis capaces sunt, licet sint solum octo. aut Nooem annorum , et quam Ois nunquam communicaoerint. Ex his itaque inseri parochus posse tuto istos pueros sacro oleo munire, immo et debere,

ita ut graviter delinquat. si negligenter Omiserit iuxta plures theologos: La Croix tib. s. p. a. n. arra. de Lugo de

sacri eucharist div. 13. seci. c. n. ct Auctor suretem. ad theolog. sacr. Θorer. c. a. seci. c. g. r. n. O . relatos in decis. Lucens. ani . I 755. cas. 3. Pro mens. Januar. '' Dicta superius de ministranda extrema unctione infirmis etiam phreneticis. et non Perpetuo amentibus praecipue locum habent iuxta Suar. t. ι. d. a. seci. r. n. 6. si sint aliorum sacramentorum incapaces: quia ait inter fines praecipuos huius sacramenti est. sumtiro vices sacramenti menitentiae, quando νel illud aralicari non potest. ωel de facto non ratis utiliter arelicatum est. Et ob id etiam licite, ut superius diximus tr. 18. q. a. c. c. cum multis theologis, interrumpitur missa. ut infirmo morti proximo exirema unctio ministretur. cui nullum aliud sacramentum potuit conferri.

quoniam in hoc eventu potest ille, si sit sufficienter attritus. per eam obtinere primam gratiam iustificantem. Videantur authores ibi citati . Quod sanctus Thomas locis superios citatis docuerat.

decreverunt Postea syno lus Lingonensis an . Ico . Senonensis 35αι. et aliae relatae a Natali Alexandro de extrem. unction. Iib. 2. c. 5. reg. 9. . ac alia ritualia apud Van-Εspen I. c. cv. 3. qui n. 89. Non irrationabiliter parochos dubios .an infirmitatis status ita fuerit mutatus . vel vitae periculum idem sit, vel diversum . ut tuto ad extremae unctionis ile rationem procedere Possint, monitos vult. ne nimis scrupulose ab ea abstineant, sed ad illam potius propendeant. utpote veteri ecclesiae consuetudini magis consorinem. et

infirmi subsidio et levamini magis proficuam, quod etiam insinuare videtur Benedictus X l V. I. c. c. 8. g. c. in sin.

Videatur ei iam d. Thom. I. c. in c. seni. dist. 23. q. I. G. c. g. ad secundam. Usum quondam fuisse in ecclesia. ut sacro oleo munirentur infirmi post sacramentalem consessionem . antequam eis tribueretur viaticum. suse demonstrant Barbos. de ost. Par. cv. II. n. 36. Suar. div. cc. seci. I. n. 8. Van-Εspen Iur. eccl. ρ. a. sit. 8. c. a. Plures asserentes synodales consti-Disjtiam by Cooste

323쪽

tutiones hane disciplinam statuentes. quae erui posse videntur etiam εα c. Ab ins is caus. 26. q. 7. et quidem ob hane rationem , nempe, quia cum extrema unctio a ss. Patribus appelletur prefactio, et consummatio poenitentiae, et per eam Pereatorum reliquiae abstergantur. ut ais Tridentinum . ideo poenitentiae sacramento iungi. et communioni praemitti iubebatur . ut infirmus quammaxime a peceatis immunis sacrum Christi corpus reciperet. Hodierna vero praxis et consuetud a catechismo Romano. ac rituali introducta fert, ut extrema unctio post viaticum praeheatur . cuius mutationis ratio vel esse potest . quae assertur a Marea I. c. quia entharistia. ut cibus ad consoriandum in via praebetur . et ideo ut detur . non est expectandum ultimum vitae periculum i extrema enim unctio est quasi in ultimum subsidium insiti uini vel ea, quari suisse putat idem Van-Espen. salsa nempe fidelium persuasio post extremam unctionem non licere vesci carnibus, nudis pedibus incedere, ad coniugii opus redire. testamentum condere. Hune ergo risum in locis . in quibus concilii Tridentini dixeiplina viget, non facile immutandum docent supracitati ΛΛ. . licet improbare non audeant contrarium quandoque ad Praxim redaetum, ut qnia alicujus infirmi devotio obsecundaretur, quomodo eum Christiano Lupo factum testatur Van-Εspen. Superiora autem dicia intes insvolunt. cum aliter justa et rationabilis causa non sua at . ut fieri eo litigeret si infirmus interim vomitu ita afflictaretur. acit repente ita sensibus destitueretur. ut neque poenitentiae neque eueharistiae sacramenta recipere posset. Huic demum consuetudini non adversatur, quominus post acceptam eucharistiam et extremam unctionem . si aliquanto

tempore vivere Pergat viaticum denuo ministrari possit Barbosa I. c. 'Diuitigod by Gorale

324쪽

INDEX

TRACTATUUM, QUESTIONUM, ET CAPITU HTRACTATUS XIX. DE SACRAMENTO POENITENTIAE

De poenitentia, et ut virtus est, et ut sacramentum αρ. l. De menitentia, quatenus virtus est . . . Pag. 4 p. II. De menitentia ut est sacramentum; ejusque necessi in tale et essectibus s

De eontritione, sive dolora neeessario pro sacramento consessionis ρ. I. De necessitate doloris pro sacramento renitentiae; et quas conditiones debeat habres s is ρ. II De s.cientia attritionis Pro Ucramento Poenitentiae ; et quid dicendum de dolore viriuoli . . . . v 26 p. III. Remisuntur seriae quaestiones quoad dolorem et morositum Pro sacramento mentienti- a 33

QUAESTIO III.

De consessione sacramentali p. I. De confessionis essentia; et quandonam cadat sub praecepto s 44 ρ. II. De integritate eonfessionis a 5 Cv. III. Da causis Particularibus excusantibau ab iraegritate confessionis; et vecialiter agitur de confessione mori. bundi CU. IV. De confessione et absolutione in absentia; et de eon. fessione facta mr scriminam sacerdoti praesenti . . a 8s ρ. U. De confessiona in lidas et quomodo repetenda . a sa

De satissaetione meramentali P. I. De natura satisfactionis sacramentiais: de obligatione illam imponendi; et qualis esse debeat a Io3 ρ. II De obligatione, quam habet poenitens acceptandi me- nitentiam ; quando debeat illam adimplere; et quiando ab ea

325쪽

Do ministro sacramenti Poenitentiae P. I. De eo cui competit esse mini trum sacramenti menitentiae : et de jurisdictione ad id necessaria . . . v t SICv. II. De Probitate, scientia, et prudentia confess-ii; tibi de obsersandis circa confessiones mulierum, eorumque, qui Uisiones, aliaque extraordinaria Mbcre dicunt . . . u 1 6 p. III. De Obligatione, quam habet confessarius interrogandi , vel admonendi poenitentem η 186 p. IV. De Obligatione, quam hobet confessarius sus endendi. ωel negandi absolutionem dioersi generis mentientibus; et primum de occasione , et Periculo proximo t

De sigillo coiisessionis p. I. De sigillo confessionis; ad quas Personas se extendat rei quae menitentis licentia requiratur , ut cesset obligare . a ais p. II. De Obligatione nec indirecte re landi audita in conis fessione a Ias p. III. De his, quae cadunt sub sigillo confessionis . . a3a

De casibus reservatis P. I. De resematione, ejusque natura et effectibus; et de peccatis , super quae Cadstre solet resematio . . . . a 239 P. II. De iis , qui incurrunt resemationem di si ρ. III. De absolutione a resematis; et de hiabentibus D. cultatem ad ea absoruenda a 256Cv. IV. De casibus Papae resematis t et de casibus reseris Matis pro religiosis a s

De consessario solicitante P. I. Examinantur omnia ea , ex quibus oritur Obligatio demulciandi 2 28 r P. II. De causis , quibus aliquis ea sari potest a denunciando confessarium solicitantem . 294

DE SACRAMENTIS EXTREMAE UNCTIONIS ET ORDINIS

uu AESTIO 1. De Sacramento extremae unctionis

P. Unic. De essentia, emctibus, ministro et subjecto ex. tremae unctionis a So