장음표시 사용
201쪽
nisi saucius expedire te possis.1 Aut potius vin . ,s. loquituI Propheta, Coangustatum HEstratum, ι-
tam alter decidate I pallium breue utrumque operire non poteLE. Neque tunc etiam excepi bones canonicae a periculo, & mortis articulo,
ab inimicitia capitali, & discrimine illos liberabunt, Vt dicant, quod, recusante Papa, Episcopi, qui ceu viri probi sic iudicarint, ultra progredi potuerint contra voluntatem ipsam Papae: & quod considerata absolutionc Romana, & sine praeiudicio illius, ipso1um absolutio obtinuerit visorem, ad esticiendum , ut poenitens in Ecclesia essene desinat.
Exceptisaeratim Quales enim exceptiones canonicae sint i-viaeut comm cum expressa voluntate pugnant & re' cuiatione eius,a quo emanarunt Aut quis V
quam audiuit dicere , gratiam supremi fuisse comparatam,Vt agat contra authoritatem ipsius,ipsiquemet praeiudicet λ Et quandoquidem officium hominis probi est , tydi ire ex intentione Legislatoris, quomodo quaesi, illae recipiantur, quae directe iudicant contrarium,&contra recusationem ab eo factam Z .iRationes νεα--Item Vt rationes recusetionis Sancti talis e-Ρtionu Sanm- ius, quum simpliciter canonicae N perempto μ - - ,riae fuerint, quemadmodum adhuc illae continuant, ob impoenitentiam notoriam publi cam eius,pro quo verba fiunt, a quo ne qui
dem delegati ipsi, qui ad eana prosccti uint,
202쪽
PARs IV. I 8s mandatum aut adprobationem habebant i ita xidiculae sunt & querulae, quas de commemmorata recusitione fecerunt, quum pro Lesia' ei stus illorum admodum in ciuilis illic fuerit, de conatus in eo fundatus detestabilis. O sapientes valde, esseritos formai una S resularum canonicarum i ut qui primo volunt libellum
supplicem recipi pro eo , qui id fieri oc ipse: in non probat, & recipi non potest. Secundo, qui de absolutione ante conuersionem lo- , quuntur. Tertio , qui gratiam praesen rem l expetunt , inducti phantasimate conuertio , vis futurae. Digni utique & sapientes architecti, qui , quarto , aedificare volunt sine, fundamento. Et quinto , callidi mercatores , qui pannum acceptant sine solutione , & pro cautione vana. Sic enim Tertullianus loquitur, inquiens, 'Paenitentiam essepre- Itium, quo vend tur gratia remigmnu. Cuius proinde Deus ipse mercator est, & Papa pioc irator, qui rationem eius reddere Deo tenetur. Sexto, qui quod maius adhuc est, sponde ut
pro alio id, quod ille ipse, pro quo spondent,
promittere pro seipso nequit, quum res sit,quae i. in eius potestate non est. Imo contradimo em implicat manifestam, condemnare simulti approbare rem eandem: condemnare quidei εἰ eam Promittendo contrarium: & approhare inc perseuelado. Septimis, quin esse .unt, tempus libellorum supplicum oblatot u monamdqque relae de logitudine iudicis,numerari no debere,
203쪽
- fectum supplicationisin illius capax redditum. In quod in absolutionis materia esse nequit ali- ter, quam per conuersionem:& conuersionem' non futuram, sed pra sentem : nec praesentem tantum,sed cognitam pro vera,&per Vero S pG nitentiae fructus: nec non,Vt loquitur,ve tus pa- ω φρον ter Pacianus, cum magno pondere ρο momcto,pois magnosgemitus a preco totius ecclesiae. Qui distin- ctionem ignorant fori exterioris & interioris:& ut pro ulteriore Deus, qui fallere se nequit, gratiam suppeditat ipso conuersionis momento: ita pro e*teriore, Ecclesiam, quae cor non inspicit, teneri informare se ante, dc per effecta tu dicare: Vt quae Unica nota canonica est, quam Iesus Christiis ei dedit. Unde ne quidem Sancto Paulo a tui Vera erat eius conuersio, ante si-
des habita fuit, quam vel reuelatione, vel factis R& testimoniis bonis, veritas rei perspecta fuisset. Ita autem per se corruent belIae istae exceptiones discrim uais & articuli mortis, inimicitiae capitalis,&periculi in mora,quod scriptum istud tantopere exaggerat. QRum enim hoc canonicum non sit, nisi pro poeni tentibus : neque aliter, quam iuxta conditionem principalem nempe poenitentiae: quae quaiso ratio est ista allegare,ubi poenitentia non est
Taceo alias rationes peremptorias, qua excepti
204쪽
P Ans IV. 1 3 ceptiones istiusmodi hic nullas essiciunt: Nam
.elli maxime discrimen mortis canone nit Itur
pro eo, qui in discrimine versiitur: locum id estamen non habet apud eum , qui periculum sibimet creat, tam pro se, quam pro aliis; idquod principium est omnis mali. Neque apud eum; qui periculum adit vltro & sponte, &in act1one illegitima. Vehit & in actione vana & temeraria : quales histrionum sunt actiones,& funambulorum. Iuxta id, quod Veterum quidam in Halmi locum, Deum man GLoo. dare Ante sis,ut custodiant homine in viis suis, verbum illud exponit de viis iustis: & non temerariis. Multo minus locum habet apud eum, qui periculum adit ideo, ut violet leges cum ciuiles, tum canonicas: quum lex expresse itatuat, 'Nullum haurire commodum ex re, 'O L. Ita eamen.
se conatur oppugnare. Qua igitur ratio ne quae- Ω'issecti AD Canones propugnet is, qui Ecclesiam, & iu - dicta Ecclesiae oppugnati Et quoad inimicitiam capitalem , etiam quae culpa Excommnnicati coiitracta sit, licet talis exceptio locum quidem habeat ob culpam semel commillam, & quae retineri amplius nequit: non tamen habet ob culpam, quae continuatur, & qua cessante, Ceilaret et iam inimicitiar qualis est, quando status quispiam invaditur, contra leges, ab eo, qui inde iure exclusis est, quique haereticos prosequi tur fauore. Aliter gratia patrocinaretur mylo.
205쪽
yraculum m ι emporale no canon: Lum.
iis et P Aas. IV. Nec sequitur,si maxime quispiam recipiat commodum culpae tuae, propterea culpam recipere debere, commoditatem person ς: hoc est, culpam conseruandam esse, ideo, ut personae parcatur: quum hal3cob rationem qui αψε Παν Μι1 int,&in sceleribus maliti se ac continue vo- .lutantur, per leges & canones ab Omm gratὲa exclusi sint. Et maxime, si duae istae exceptiones locum haberent, qui, tantopere tunc pressitiet eum, quum minores illae non fuerim, imm5 maiores
Nam ad principalem,quam allegant,pericu li videlicet in mora, quod attinet,quia periculucomprehcnsiim in Canone, aliud non lit, quam ω-marum periculu, id quidem hic speciis malis quam haberet, si periculam spirituale illos pet- mouisset, & non temporale tantum,cam pro absoluto, tum pro ipsismet: ob metum; qui id temporis imminebat, si ab Ordinibus Rex n . minaretur. Vnde sane Catholici tacite iam
murinurabant, quos negotium isthoc urere coe
pit, quippe cum ultimi etiam Bourbonii Cardi. natis morte coniumstu. Qua de caussa, lauro me diu non aliud superesset,quam haec ipsa cori uersio&absolutio, quam ad extremuille reseruarat,&ad hanc ipsa n duntaxat necessitatem, icoactus utiq; filii bibere ex hoc calice, nec longiore nectere moram,ita tame ut id& Hugono-zis placeret cum peregrinis, Anglis, Hollandis,
206쪽
. - Germani GHelvetiis, qiud:ra omnibus per totam Galliam dispertis : quibus omnem fauo rena &gratificationem, litteris suis patentibus,eodem x xv. Iulii, anno M D X C II l. exaratis, proli- xc promiti t. Quos hac ratione primos hono- . . Tault,Vt primi,&.mte Papanli, primam facti siti excusationem audirent: quum litrerar ad Pa- pana demum xvi is August.alata: e ssent. Ex quo sequitur, exceptionem is ana Omnino canoni- 'o cam esse non polle.
Etenim ad spirituale periculum, de quo ser- misare premo fit, quod attinet, tanquam si poena tens de- 'fratrem auocionem sua atra latere aut ad Hugo notis de-
l flecti pollit, nae valde ridiculi uti unum Sc alterum est: Primum ; quia amitti non poterat id, φ quod non erat. Et quum de notio i sta alia non . . h fuerit, quam ut conseris is feror devii, pando iri . commodo fictio itis istius neccllariae: idcirco 1l. lud quidem nimis absurdum sol et canonicum ui appellari. Ampliori risu digruim est alteruin: quandoquidem Hugo noti post eum, Mornae-ί us, Sancyus & alii, eum ad id faciendum incita-a arunt: & quoad illos, qui ipsum sectantur, si scrupulus eos pung 'bat, quod necessario cum
iorem ipsis scrupulum iniicere debebat, ne, is quidqua contra sanctam sedem perpetrarent Quod si in Episcoporum iudicio omnis hic. cardo vertitur, sub lpecie hominum probotu, adeo ut absolutionem luppeditare possit, ob
207쪽
a 28 s Ι V. periculum temporale, & quidem in re iniusta, ct contra iudicium legum , tum Ecclesiae. tum ordinum : sane improbe admodum munerς Perfuncti fuerint patrum sp i ritu aliam & aedi-ῖcatorum Sionis, quae est Ecclcha,ut qui parie- . rem intrita sine palea linire non dubitant: non iconsiderantes id , quod Deus per Prophetam minatur , inquiens: Suadeos; qui tiniunt parietem absque temperatura, quod casurus sit. Et
iteIum: Defruam parietem, quem linistis ab que
temperamentorta adaequabo eum terrae: ta reuelabis rur fundamentum eius ect cadet consummetur in medio eius : Isicietis ; quia ego sium Dominus. Et complebo indignationem:meam tae pariete : in his; qui liniunt eum absque temperamento. Dicam quod vobis non est paries : ct mn sunt, iliniunt eum , ω c. Ita enim loquatur : & ad eos quidem; qui qmm dicant Pax,pax, uti pax non es, supercilium suum , &pliantasiam
Et in genere, si auRores Decreti alio adprobanda dicta sua non nituntur fundamento .certe tegumentum hoc nimis clarum est, quam ut haeresin suum occultare, S arundineus scipio nimis infirmusvivam ut ruinarti suam eo sustulcire possint.
Absurditas inhibitionis, ne proferantur
C A P. V I. H. EsrAT tertium Punctum: quod est de i hibitione
208쪽
PAR s I V. I 89 hibitione ac prohibitione ad omnes ac sing los cuiuscunque qualitatis de conditionis homines, 2 esub poena crimisis mesiatis dri
carita aut proferant quocunqBeloco lublico velatis, supra commemorata propo Pa Caritelli: quae praedricta Curia declarauit oe declarat essescandatos, s t quam haretica a Sancitis Decroris condemna
Vbi, ut haeresis inius vertitur, & impietas - .fidem sibiipsi stabilit, duo veniunt obsta uan-- ζ da, Conatus videlicet in iudicio, & iudicium lup prauos. . ipsam in substantia sua. Primum est, quod hic Laicos videmus determinare Verbum Dei & haeresin,velut supra Maiestatem diuina ipsam. Id quod non nisi soli Eeclesiae competit. Nam
etiamsi inter eos extent homines quidam ec-ςlesiastici, quorum numerus adeo eXiguus, i que tam vili apud alios L minimum huius qua- litatis viros in respectu est, ut quasi torrente ab illis abripiantur: id tamen locum ita habere nodebet, quin Laicorum sit iudicium. Accedit conatus, dequbdi istum si pia, procurandi beneficia, di spon en di conse Harios,adeoque praedicatores ipsos: quo modo stipra etiam Episcopos sese extollunt. Hoc etenim eiS non conu nit, nec Vt Lalcis, nec ut Clericis. Nam e si maxime Clerici illic contineantur, ad propu- , gnanda iura Ecclesiae: id tamen in Ecclesiae da- . imniim non fit: neque eo fine; ut in Regum manus tradatur illud ,quod est: spirituale. No' ει'ses Ordo, quem obseruat Natura, &distri'
209쪽
Iso PAR s IV. butio inde fieri ibi ita: ut videlicet Luna seruiat nocti, & sol diei: ubi nox est temporale,&dies 1pirituale: vetur Luna est principatus, &Eccletia est ibi, cuius thronus est in con pu gs spectu Dei. coelorum sint,' Domini rhu teream dedit si his hominum. Quod quum ba.Paκες. Rex Iudae Iolaphat intellexiliet , ε marias sacerdos dicebat in his, quae ad Deum pert nent praesidebit ; porro Zabadias situs Ismael, qui inest dux in domo Iuda , sis per ea opera erat , qua ad Megis ossicium , pertinent. Et Holius , O tpiscopus Cordubensis, ad Constantiam Im-τl thimis ad peraro rem , P O , o Imperator, inquit, ruin tu.vit ax te immisceas echisa cis , neque commendu inobis in illis sed ce potius E nobis. Et Sanctus iAmbrosius ad Valentinianum , Ne frustra x
labores, o Imperator, cogitandoZte rus habere com-I πmendandi in rebus Hunnis. Scriptum est, Reddite Caesari,quaesunt Caeseru, Deo,quaesiunt Dei. --
latia Didit, pro Principibus re Ecclesiae pro Sacerdoribus. Sanctus A thanasius longius progreditur, s& illos appellat sentichristos,ct abominationem desolationis praedictam a Daniele: velut & idem 'fecit Constanti tis. Quandoquidem non nisi dat, iis,quibus lesus Chrillus dixit, 'mem me patermisit,ιta mitto ego .r,conuenit, res eiusmodi co- gnoscere. M ale admodum cessit Sauli,&ma-ύη R PID k-Oziae, quum rebus se sacris immisce-
rent; qui ambo & Tegnum & Vitam propterea Na.Remo. amiserunt. Et Oza morte perimitur subita, a quod indiscrete manum Axcae admouisset, et- iamsi
210쪽
PAR s IV. iamsi id factu fuerat, quum boues calcitrarent,
dc declinarent eam. Imo moritur quinquagin-
ta in illiaribus a populo, &septuaginta ὀ Print cipibus,eo quod tantum Arcam aspexissct. Et certe prudentillimi quique Principes sedulo doperam dederuaei, ut hic quidem nihil moti C strentur. Constantinus M. Concilium Nicenum non ingre di turmisi ultimus: nec sedet, nisi permissione Episcoporum: ubi de pace & consordia quum nonnihil perorasset, iudicium de fide F piscopis reliquit. Irno de differentiis eorum cognoscere quicquam noluit. EtTheod sius iunior, scribens ad Concilium tertium Ephesinum ait se studiose cuia tutum ne de religionis materia verba faciat nem Acitum sit,s raeterquam illi qui ex numero Episcoporum est, imm ceres rebus Ecclem.
Quod si maxime hodie in Anglia contrarium in usu est, ubi vel semina etiam praeest rebus sactis, num idcirco Gallia hoc abripiatur Vento, quem Aquilones isti adtrahuntὶ Et quod misera 1lla Insula pedetentim fastinuit, id Gallia perpetiatur cursim, ac praecipitanter λVeium tanto minus tolerandi sunt, quddlin. spiritualia imperium sibi sumunt, quanto maiori seueritate prohibent Ecclesiasticis, ne verba faciant de temporalibus, adeoque aucter
reprehendunt in alio, id, quod perpetrant ipsi indignissimὸ. Nam eui Luna pendet ex SOle,