장음표시 사용
11쪽
hunc non diversum esso ab eo, qui ab Augustino commemoratur. Baehrius in libro suo alterum tantum, Iuvenalis aequalem, tetigit pag. bo I,
9. Manilius. op. 55. A. III. 2.5. Extat apud Varro nem, et in margine odit. Scalig. legitur Manlius. Si certum sit, Manilium auctorem carminis astro nomici Augusti temporibus vixisse, a verisimilitudine non ahhorrebit dicere, hoc epigramma eidem Manilio tribui posse, si quidem constat, Varronem usque ad annum 727 Vitam Prorogasse. Ut enim Matii carmina, qui itidem Augusto demum imperanto obiit, a Varrono laudantur, ut infra dicemus, sic Manilius ei innotescere potorat. At alii sortasse coniicero maloni, Manilii nomen in alterum Matii
commutandum csse, eadem sero ratione, qua in
Prisciano Krchlii T. I. p. 529 Matilius pro Matio perverse legitur. -- Sonarii lepidissimi, quos C. M. Mi illorus in Varrone suo p. Ibo ita Exhibet : Cascum duxisse cascam non mirabile ess, Quoniam Caron ocis conscio ι nuptias. IO. M. Terentius Varro ep. 5. - 5 I. A. I. So. 54 59. 78. II. 18. 2O7. 2II. III. 9. 7I-72. 85. IOD. Io 7. 47. 148. V. 5o. Is natus a. u. G58 mor tuus' i 727 , OCtogesimum norit in vitae annum agens. Et extrema etiam a tuto viguit sonex: Plinius enim auctore si in II. Ν. X III. 5, octoge simum primum Vitae annum agentem libros docultura agri prodidisso Varronem. Huco curminu rtim versu senario, partim Vorsu galliambico, alia versibus heroicis vel hendocasyllabis vel olc- glacis Vol trochaicis aut deniquo una Osticis Con Stant, Daque omnia pulcherrima esse, qui Vis Sponte sentiet. Scaligor quoque ea vehementer adamaSSO
videtur, qui plura etiam ex diversis fragmentis huc illuc citatis in Calalectis suis Pug. 25I COnglutinavit. Adieci duo nova pocinata et in Ail-dendis plium vitia, quae intacta reliqueram, eustuli.
12쪽
XIIIa I. O. Lutatius Catulus. op. 52. 55. A. III. 94O.
s. I. Idem orator Praestantissimus et consul a. u. . 65v. Carmina elegiaca, Graecorum poetarum artem imitantia. 12. Decimus Laberius. op. 54. 55. 56. Λ. II. 2Iu. III. Io I. Io 2. Natus a. u. 647 mortuus est a. 7 Io. Carmina iambica, quae splendorem et Virtutes linguae Romanae summopere Ostendunt.
15. Publius Syrus. op. 57. A. III. Io 2. D. Laherii aequalis. Plinius auctor est in V. N. XXXV, 58,
Publium, mimicae scenae Conditorem, Consobri num habuisse Munitium Antiochum, astrologiao conditorem. Fragmentum mimorum pulcherrimum, versibus iambicis compositum.14. LaeMius. op. 58. Hoc fragmentum Erotopaegnion, quod iambicis dimetris constat, Ex Appuleio T. ΙΙ. p. 461 recepi. De hoc poeta 'Veichortius scripsit docuitque, cum fui Sse aequalem Ciceronis, Varronis Atacini, Cinnae, Calvi. 15. PornImnitis. EP. 59. A. III. u ... APrisciano Pomponius auctor epigrammatis esse sertur, a Varro-ate vero Papinius. Quod si Pomponius verum est nomon, L. Pomponius Bononiensis Atollana Tum ScriPtor, qui circa a. u. 66O vixit, intelli gendus. C. O. Mulierus hos versus ita edidit p. ISI. Ridiculum est, cum te Cascam tua ilicit amica, sli Potoni, sesquisenex PuerUm.
Dice illam pusam; sic set mutua muli;
nam Meres Pu SMS tu, tua amica senex.
16. M. Tullius Cicero. Ep. 6o - 65. A. I. IΟ6. II. I. 58. 128. 222. III. 56. Νutus a. u. 64o obiit a. 7II. Tria epigrammata Ex graeco Sunt Versa; illud in Terentium Asrum eo insigne, quod ulte rum opposuit Iulius Caesar. Id autem, quod in Caninium Rebilum iambicis versibus scriptum sertur, in nullo codico invenitur, sed a Scaligero se tum est. Sero vidi, in Anth. V. 4o ep. io 28)carmen de signis coelestibus Oxturo nullo auctor nominato, quod totum ex Arateis Ciceronis Ρeti tum est, ut suo loco adnotabo. Omnia haec OP
13쪽
grammata colore poclico destituta. In poesi enim antiqui sermonis ruditatem Cicero reddit, quamVis in orationibus novum stipendi genus invenisset. 17. O. Cicero. ep. 66. A. V. 4 I. Carmen astronomi cum, in quo Poetica corto facultate Marcum seu
trem non superavit. Multos Vero Romanorum astronomica cons Eoisse poemata constat, quales Sunt
Q. et M. Cicerones, Germanicus Caesar, Gaetulicus, Titus imperator. Epigramma 2 i5, quod Pentadii est, a quibusdam Q. Ciceroni inscribebatur. 18. Tullius Laurea. ep. 67. A. II. I 56. Libertus Ciceronis. Eidem tria epigrammata in Anthologia
19. Iulius Caesar. 68. 69. 7o. A. II. 22 I. III. IO. IV. 92. Natus a. U. 654 occiditur a. 7IO. L laum tantum, quod de Terentio Afro advorsus Cicero nem scripsit, indillaitatum Caesaris os t. Ep. 69 ab aliis Gormanico Caesari, ut, HOnam Cyo Vero Parum verisimili coniectura Martio do inscribitur. Ep.7o sust)ectum est. Divi Iulii carmina citat Plinius in H. Ν. XIX. i I. so. Q. Valerius Ciatralius. Λlii Caium Vocant, non Quintum, quos relarehendit Paldamus in libro Dio Romisclio Eroti k p. 24. Catullus natus CSt a. u. 667 et diem Oinit v. 7O7 Vel 7O8, si Oidem Palda mo p. usi credore licet. Huic vulgo sino auctoritato
eo dicum Priapeia 85 et 86 vel op. 3698 ot 1699 tribuuntur, sed PriaPoium 87 vol op. 17oo Catulli
esse, Terentianus Maurus testatur. vi. C. Licinius Calvus. ep. 71. 72. A. II. 47. 58. Νatus est a. u. 672, obiit a. 7o6. eiusque Vitam do- scripsit Woicitertius. Haec carinina in Caesarcinatque Pompeium invChuntur. II. M. Furius Bibiaculus. ep. 7o. 7 Φ. 75. A. II. 2o7.2o8. 24Ο. Natus est a. u. 65I cius tuo vitam de scripsit WEicli Ortius. Hondecus3llabi a corbissimi, quos in Valerium catonem grammaticum fecit.
Io. Valerius Cato. Huic Poetao, qui Catulli aequalis orat, Scaliger Diras vindicavit, quae in codicibus
14쪽
Virgilio inscribuntur, easque sub , irgilii nomine. Odidi, non negans tamen Virgilii non esse, etsi do
auctore amplius deliberandum Cen Seo. Tum Worns- dorsius carmen rustico numero ComPositum, quod
incipit Lydia, bella puella, et in A. III. uis ep. 989.) legitur, Valerio Catoni miro tribuebat.
v l. C. Holoius Cinna. op. 76. A. II. 25 I. Calvi aequalis. Extat de hoc viro commentatio Woichertii.
Hos Versus epigramma non esse, Verum maioris carminis fragmentum Suspi utus est Leuis hius.
Zeitschr. f. d. Alt. Wis s. V. Zimmerinania 18b i. n. 19. P. I 58.)u5. P. Terentius Varro Atacinus. ep. 77. 78. A. II. o 7. V. 48. 49. Is nutus a. u. 672 diem obiit anno circiter 717, ut in egregia commentatione colligit Franciscus Willi norus. Clio rogi at hiae Varronis fragmenta pluribus Versibus auxi et accuratius edidi. ssi. Pupius. ep. 79. A. II. 2I5. Is non multum ante Horatium vixit, vel potius eius aequalis est. Langius in Vindiciis trag. Rom. p. 26 adnotaVit: non bene tentat soCundiam vorsum in nre Uiνο lacri mauit satis Obbarius in libro Des Horatius orster Bries des erston Buclios. Rudolphop. I 822. P. 62.
I7. Caesar Octa pianus Augustus. ep. 8o. A. III. 247. Natus a. u. 69I obiit a. 767. Valerius Μartialis Augusti epigramma servavit, quod lascivia et ob scenitate Catullianis aut Priapeiis simillimum est. Alterum carmen, op. 858. Λ. II. I 84 in codici bus Augusto tribuitur, sed inepto. Ii enim Ver Sus a scholastico quodam poeta sub nomine Augusti de Aeneide Virgilii compositi sunt, quos imperitia hominum ipsi Augusto postea retulit. Ac similo huiusco rei cxomplum in Ovidio et Cornolio Gallo infra videbimus. 28. C. Cilnius IIaecenas. op. 81-8 .. A I. 55. II.
224. ucto. III. I 49. Hic decessit a. U. 746. Car mina vel numero galliambico, partim liendecaSylliibis, Partim Versi hus Priapeiis constant, Ina im
15쪽
que sunt tersa ac mollia, et Hadriani carminibus,imillima. 99. R. Virgilius Maro. ep. 85--III. Α. Ι. 65. II. 65.68. 69. 24s. 245. III. I 42. 248. 249. 25o. 268. 27Ο. II. 198. III. 145. II. Iu5. 324. ISO. 244. 245. 246. Ictu. II9. Illo. V. I I. Dirae extant A. Tom. II.
p. 649. Νatus a. u. 68. diem obiit a. 755. Hac carmina vel numero heroico vel elegiaco vel variis iamborum generibus constant, iisque multa salsa intermixta toguntur, quae tamen lacile agno scas, Cum ea, quae sunt Virgilii, nativo quodam decore sint praedita. Ea cnim, quao ab ipso Vir gilio originem habere videntur, haec sunt: Ep. 85 in Venerem, carmen magna arto insigne; CP. 86 in Octavium historicum; ep. 89 in C. Annium Cimbrum, quod iucundissimum est, ut obscuritate laborat; ep. 9o de mutata studiorum ratione; ep.
92 ad Varium; op. 93 ad villam SΠonis; ep. 9ε
ad Tuccam; ep. Ioo cui sit inscribendum, igno ramus. Alii alium coniecero, sed frustra. Ami cus quidam in Iugurtham dictum esse monuit. EP. Io I ad Antonium Musam; ep. 1 os in Sabinum sivo Ventidium Bassum, qui ex mulione factus Pst consul. Parodia Catulliani carminis quarti, omni bus numeris absoluta, et eo magis Conspicua, quod pauca tantum huius genoris carmina in Ho ratio, in Priapeiis, in Petronio EXstarat. Ep. IOS in Νoctuinum; ep. Io 4 in eundem; op. IO5 in Lucium, Carmen acerbissimum; ep. IO7. Copa. Hoz poema Venustate et propria quadam arte tam insigne, ut Virgilio sit maximo dignum. Deinde pleraque carmina Priapeia Virgilio vindicanda esse existimo, tum quia in omnibus codicibus huic in scribuntur, tum quia Virgilianam propri tatem re
serunt. Cetera autoni carmina, quae Virgilio tri bui solent, oius non Esse arbitror. Ea Voro ha csunt: op. 1Ο8. Dirarum liber. Obscurissimum hoc Poenia intactum reliqui, Cum quotidie speraS-sem, Nachii viri sagacissimi oditioncm Proditurum esse. Ep. 87 in Augustum; op. 88 iii Buthyl-
16쪽
XVIIIum poetam. Αndlielmus quoque grammaticus,
uitem A. Maius in tomo quinto classicorum E cocta. at erutorum 1855 edidit, hunC Errorem comini sit, quod Virgilio tribuit. Dicit enim p. 576:
Vergilius in tetr ticis theatralibus Sc Mos non Oobis mellificatis apes. Ep. 9 I in calicem Arretinum: op. 95 in formosum puerum. Idcm in enscodd. Ausonio vel Caesari tribuitur. Ep. 96 in Λ1- sum Iibertum; op. 97 in Ballistum. Burmannus id
omiserat: sed Cum Cetera epigrammuta, quae uPugDonatum leguntur, recepisset, id quoque assu mendum esse duxi. EP. 98 et 99; ep. 1O6 elegia ad Μ. Valerium Messalam, quae rhetoris ficu ius esse videtur; eP. Io9 elegia in obitum IIaecenatis, quam Pedoni Albinovano tribuit Scaliger:
at Pedo si huius carminis auctor esset, non magnam inter poetas elegiacos meritus esset famam. Atque in eo carmine Pedonis, quod infra clabi muS, VerSus sunt multo meliores, oratio melius structa. Ep. II O de Maecenate moribundo. Poetae scholastici esse puto. Ep. m. De Viro bono. Cur men aevi medii. Praeterea haud maiore Iuro in
aliquot codicibus Virgilio inscribitur Bedae cucu Ius, ep. 59I; et idyllium de rosa, quod A. 111.2Q2. EP. Iocto. legitur; porro carmen de littera
Y Pythagoricum, ep. Io 76. A. V. 14Ο; tum DPI taphium Lolliarii imperatoris, ep. 828. in mS. Vol bertino 66oo. Virgilio inscribitur, nec aliter epI- gramma Vitalis de libidine et vino, ep. bos. In
ins. Stuugardian O- - O. C. Cassius Parmensis. ep. III. A. I. dies Orpheus Cassii Parmensis antiquitutis SPECIEmmcntitur et Antonius Thylesius auctor eius ESLMelchortii de vita Cassii Parmensis commentatio prima prodiit a. I 852. Utinam vir doctiss1-mus, qui antiquarum litterarum secreta atqUO PC- condita multis adhuc partibus aperuit et alluStra
Vit, alteram contexere commentationem ne cunCtC- turo I. GGetulicus. ΟΡ. Oo. Fragmentum huius POulae,
17쪽
ut in metitorium roduceretur, receΡi. Extant eiusdem viri in Anthologia graeca epigrammata. 52. Horatius. op. II 4. II 5. Adieci duas Odas, quae serebantur osse Horatii, sed insipidum auctorciuindicant. 5. Aemilius Macer. ep. II 6. I Iulus quoque Poetae fragmentum arcesSiVi. 54. Caesar Germanicus. ep. 117. A. II. IUS. DOCES sit a. u. 772. IdCm epigramma graecum Germanico in Λntliologia Palatina lib. IX. p. 158 tribui
tur; nec lacile decCrnas, utrum graccum e latino sermon , an latinum e grueCO translatum Sit, cum utrumque probabile esse possit. Multa enim carmina in Λntliologia graeca logiantur, quae CX POC-tis latitiis conversa sunt. Alii vero utrumque ad Hadrianum Caesarem rotulere, alii latinum ab Italo
quodum siclum putant. Ep. 69 ab aliis Iulio Caesari, ab Homineyo Mari, Odo tu scribitur. Alterum Carmen Germanici, quod Anth V. 5i lcgitur,
cum ab Orellio una cum ceteris Arateorum roli qui is optimo sit oditum, omisi. Gormanicum multa Toliquisse Carmina, veteres tradiderunt. Quorum unum Plinius quoque in II. N. VIII. 42. Comme
55. Asinius Gallus. ep. D8. A. II. 24 I. Is Asinii Pollionis oratoris filius a. u. 746 consul fuit. Cons. Falsteri Memoriae p. 29. In Antii Ologia graeca duo opigrammata Gallo cuidam inscribuntur, quem Ao-Ιium Gallum vel Cornelium Gallum osso vult Iacobsius, at fortasse Asinio Gullo pari iure tribu
56. C. Abronius Silo. ep. 119. A. I. Io i. Epici Car minis fragmoratum.
57. Albius Tibullus. IIuius est Priaticium 82 et 85Vel cy. 6 35. 1696. Id enim quod secundo loco dixi, Cum v nis. Culacii tum a viris doctis et nupera Paldamo p. 85 Tibullo tribuitiar, qaii praeterCu
18쪽
TIT 38. Matius. ep. Icto. A. III. 189. Nemo adhuc anto Louischium Matii vitam et scripta exploravit. Isonim domonstrat Zoitschr. s. d. Altertii Wiss. V. Zim mermann I 85.. n. 2Ο. p. 165) Matio praenomen Cati fuisse, nec plures Matios scriptores extiti Sso, Sed unum eundemquo esse, qui a Varrone dolingua latina p. 9o. 96. IGI Od. Mulieri, a Cicerone in opistolis mutuis, a Plinio II. nat. XII. c.
a. f. 6, a Quintiliano III. I, 18 et a Columella
XII. astertur. Atque eodem auctore natus est anno circiter 67Ο, et ultra annum 7oo Vitam Pro rogavit. Mimiamborum fragmenta pulcherrima sunt et conferri merentur cum carminibus D. Laborii,
M. Torontii Varronis, Publii Syri, qui omnosito p oeseos habent genus. 59. Ooldius Naso. Ιs natus a. u. 7II obiit a. 77O. Unum carmen ipsius Ovidii est, Priapcium tertium vel ep. 1618; reliqua, quae in codicibus ei inscribuntur, nemo non insanus ei tribuere botest. Ep. 855 vel Λ. II. 17 a poetam Christianum potius quam Ovidium refert. A. ΙΙ. I 88. I 89. I9U. I91. I92. 195 sivo ep. 859. 856. 552. 86o. 862.865, quae cuncta Bucolicorum, Georgicorum, Aeneidos Virgilii continent argumenta, in codicibus quidem plerumque Ovidio vindicantur, quibus ud stipulabatur Goldastus in Ovidit Νasonis eroticis
et amatoriis opusculis Francosurti I 6 Io. P. II. 59., Verum a scholasticis poetis prosecta sunt. Cur autem Ovidio inscriberentur, ex eo certe, quod
A. II. I92. ep. 862. legitur, intelligi potest:
ibi enim Ovidius loquons inducitur, undo Carmen nomine Ovidii inscribendum orat, at imperitior aetas ipsi Ovidio tribuit. Praetorea in uti quot codicibus ep. o9I, Bedao cuculus, Ct DP. Io 26. A. V, D. eidem tribuitur. 4o. Cornelius Gallus. Is natus a. u. 688 scmet ipso
interfecit a. 728. Nihil omnino est, quod huici Poetae merito tribuatur. Illud enim, quod A. II. 176. op. 869 de morte Virgilii legitur, a Docta Acholastico sub nomine Corn. Galli fingebatur, qua
19쪽
ro seriores decepti ab ipso Gallo traditum existimavere. De indo cΡ. I 565. A. III. 17s de duabus sororibus meretri ulis ex Illyrico Golatia et Cluoe, quae Romana castra Cum matro lena Sequ bantur, ot ep. oo S. A. III. u58 in imaginem puellae, et ep. 989. A. III. uis Lydia bella puella inter Galli fragmenta in Scaligori opusC lis postumis pag. 54i, a Pitlioco pag. 429 et
Verum iam Scaliger epigramma, quod primo
dixi loco, vetustum non osso docuit, ot logentes lacilo sentiunt, antiquum colorem non hahero; ut torum imaginem puellae antiquum duco, Sed aU-ctor ignotus cst; tortium aevo medio originem traxisse, demonstravit Nachius. 4 I. Pedo Albinoparatis. ep. tui. A. II. Is I. Ovidii acqualis. Is aequo ac Cornelius Scuorus, qui mox' AEquitur, Lucanum superasse non vidotur. Eidem duac elogiao de Maoconato, quac in codicibus Vir gilio inscribuntur, ep. 1O9. II O. a Scaligero tri buebantur: sed nemo ei hodio sacito assentietur,42. Domitius Marsus. ep. 192. 125. A. II. 226. 247-
Aequalis Virgilii Horatiique, cuius vitam des ri psit Wolchortius. Epitaphium Tibulli non pro
CPigrammate, sed pro fragmento clegiarum Marsi habendum csso consot Scaligor. 45. Cornelius Seperus. op. 124. A. II. 155. Ovidii acqualis. Is holium Siculum dosoripsit, cuius hoc fragmentum extat, idque demonstrat, auCtorem Vi Tum meliorem quam poetam fuisso. Cons. Werns
dorsit Ρoct. T. ΙΙΙ. p. 5D. 44. Alphius Apitus. ep. 125. A. II. 967. Vossius de poclis latinis p. 58 Augusto ct Tiberio imperato
ribus Vixisse eum putat. Cons. ernsdors. Poet.
lat. T. II. p. v 8. Libros Excellentium, quorum reliquiae hic leguntur, iambicis dimetris auctor scripsit. Extant in Anthologia graeca duodecim epigrammata, quac cidem Alphio a Reishio tributa dicit Iacobsius in catillogo poetarum S. n. Alpheus Mitylenaeus.
20쪽
45. Lucilius. oli. Ius, 1 27. A. III. IOD. Is sono aenoqualis. Cons. W ri sdorsi PoCt. lat. T. III. p. 18. Λltor Lucilius, qui itidem sub Νorono Vixis, duos libros epigrammatiIm graecorum ScriPserat, ut Ox Antilologia graeca constat. Cons. Iacobsit Catal. Poetarum. Ep. 127 iambicum ex opistola
Senecae octava petivi. 46. L. Annaeus Mneca. ep. 128 - Io 9. A. III. II. 2. Io. 95. I 57. II 8. I 5 I. 152. ΙΙ. 2i9. III. 155.154. 155. Hic nutus a. u. 7 oti occiditur a. 818.
Carmina ologiaca, iambica, hendecasyllabi, quao
cuncta multo minorem Venustatem et ingenium liabent quam reliqua eius scripta. Ep. Ios Ili Ir-n annus non Senecao, Sod Ciceronis osse crudi
dit, quem in adnotatio no roprehendi ci orem. Sequens ep. t 55 deterius est quam ut Senecae tribui possit. Exemi e carminibus, quac vulgo ei inscribuntur, op. 858. A. ΙΙ. 298, cum id ab alio in Senecam dictum videatur. Epigrammata dooxilio Senecae testantur, hunc philosophum non tranquillioro animo id infortunium tulisso quam Ciceronem atque Ovidium; erat enim, ut ait Pli nius XIV. 5. , minime utiquo mirator inanium. 47. Lucanus. ep. 8o9. Λ. ΙΙ. 229. Νutus a. U. 79 Iinterfectus est U. 8I8. Νon putaram, id ipsius Lucani osse, sed do Lucano a Poeta aliquo dictum, antequam viderem, ab Andhelmo grammatico AO
culi soptimi, cuius liber ab A. Maio est editus, ipsi vindicari pag. 529. 48. Volcatius Sedigitus. ep. I 4o. A. II. suo. Plinius auctor ost in II. Ν. XI. 45., Volcatium Sedigiti imfuisse illustrem in Doctica. Is poema scripsit dopoctis, didascalici generis. Dolendum Est, plera quo huiusniodi scripta, quao occasionem darent, accurato et plene de litteris Romanis iudicandi, per iisse. Supra Porcii Licinii Artem poeticam te tigimus, quae in simili argumento Vorsata est. - Fragmenta Artis poetica olcatii tum a Gollio, tum a Suetonio in vita Torcutii asseruntur. 49. Nero. op. I. i. A. III. 8. Is natus a. u. 79o ad