Anthologia veterum latinorum epigrammatum editionem Burmannianam digessit et auxit Henricus Meyerus

41쪽

Ep. 255. CPerii Sidonii ora toris de pastortibus.

Torrem Ea recens esse adnotaVit.

Ep. 557. Modesti Lucretia. Bumannus recens esse dicit. Ep. 558. Valeriani de Cicerone. Hoc epigramma ex duobus Valerii Martialis epigrammatis compositum est.

Ep. 58o. Leonardus Arctinus in imaginem Bracosi Montonii fecit. At Morcellus antiquum esse de

monstrare studet.

Ep. 1557. Est Euriali Moranii Asculani, poetae, qui sexto decimo seculo vixit. Ep. 1559. Hoc epitaphium, pedestri sermono scriptum, a Guarino Veronensi ex Plutarcho conVe

Ep. 589. orellius hos versus seculo sexto decimo scriptos esse dicit. Ep. 15 45. Recens esse et o graeco conVersum dixero Pithoeus et ScriVerius. Ep. 69o. Octavius Ferrarius suppositis adnumeraVit. Ep. 1555. Epigramma Gratiarum statuas, quae in palatio Dirae Columnae videbantur, Celebrat. Ep. 69o. antiquum non esso Hieronymus Atestinus colligit. Ep. 694. Hanc inscriptionem a Lupato de L Patis sacrum esse, tum alii, tum Κπsterus in Itin rario suo p. Io58 demonstrarunt. Is primum Vese sum aliter legit Inclitus Antenor, Patrici MOX, nisa quietem, etC. Ep. 697. Carmen in Alexandrum magnum recens esse existimo: sermo enim a veteri Prorsus a horret.

Ep. 1556. Q. Fabii dictatoris neFOtum. Bu

mannus Tecens esse colligit.

Ep. 1557. Livii Salina foris. Aevi sequioris esso auctor est Burmannus.

Ep. 7O8. Torrem ga recentiorem inscriptionem 5e statuit.

42쪽

Ep. 1558. Euripides. Recens esse; quivis sa- esse sentiet. Ep. 7 24. Maiansius atque Osannus epigramma

fictum esse contendunt.

Ep. i544. Iulii in Petronium Arbitrum. I Iium Romanum sive Pomponium Laetum hos versus secisso demonstravit Niobuhrius. Ep. 758. Inter carmina Michaelis Marulli Iegiatur, nec antiquioris Poetae esse existimo. In versu quarto in Marullo melius legitur at moueat etc. Ep. 77o. Burmannus atque Schradorus recens so iudicarunt. Ep. 789. Recens esse a multis demonstratur. Ep. 827. Maiansius suppoSitum esse demonstravit.

Ep. 841. Aut novum aut medii aevi esse ducoia Ep. 848. do Boethio. Recens esse docuit Mil-ΓnIUS. Ep. 155 1. Appuleii. Id ab editore quodam App Iesi compositum esse, ex verbis Oudendorpii apparet. Ep. i552. Marullo tribuit Burmannus. Ep. 1555. Epicteti de Venere. Antiquum non eSSe, eX eo apparet, quod in Altercatione Hadria det Epicteti legitur. Ep. 1559. Epitaphium Ciceronis. Suspectum esse

Ep. 156o. Epitaphium Gidia. Fictum esse

SchoenWisnerus accurate docuit.

Ep. 1561. De Primis Latii regibus. Recens

esse putat Bumannus. Ep. 156s. Maiansius auctor est, antiquum noni esse epigramma.

Liber TertiuS. Ep. 88 I. De Uetere Roma. Recens esse epigramma, ex Keysteri Itinere patet p. 555. Ep. 885. De pillae Ru incia fonte, quod ex Addendis T. I. p. 74o recepi, recens est, ut eX UsRinscriptione pateti

43쪽

Ep. 885. De TreMeris. Epigramma eius ost, quido antiquitate urbis Trevirorum imponero voluiti Ep. I 565. Interamnae. Recens esse dixit Aru

Ep. 889. A. III. 26. De Fontes. In Schradaei Monum. Ital. p. 198. inscribitur In fonte ante S. M riam Transtiber, unde in sontem recentiorum temPorum inscriptum D e appareti Ep. 154o. A. III. 64. De Vita h-idiori. Ex Francisci Ρetrarchae ecloga tertia. Ep. 954. A. III. 86. Do Venere, Vino et Baianeis. Scaliger laetum recentioris poetae et ex Graeco expressum dicit. Sed in lapido sepulcrali ex statur Gruterus et Osannus. tare t Ep. 1554. A. III. 96. Epicteti. Inscriptioncm falsam esse, totumque Suspectum, in adnotatione dixi. Ep. 959. A. III. 145. Recens esse Videtur. Ep. 1564. A. III. 146. Epicuri. Recens esso demonstravit Naehius. Ep. 989. A. III. s I9. Lydia bella puella. Nae-kius aevo medio, Niebulirius autem XV seculo :tribuiti Ep. 154 I. A. III. i 65. In Graeculum a cans interfectum. Est Adriani Scorclii Batavi. Ep. 1565. A. III. 179. De duabus sororibus meretriculis eae Illyrico Gentia et Chloe, quae Romana castra cum matre leva sequebantur. Iam Scaliger Tecens esse suspicatus est; alii vero Cornelio Gallo tribuerunt.

Ep. 1558. A. III. 177. Pulicis de Hermaph diso. Henricus Pulex Pulico de Custoga) Vicentinus, Poeta seculi quarti decimi, auctor est. Alii ab Antonio Panormitano compoSitum esse opinabantur, qua de re Forbemus pag. 168. disputavit. Scaliger a tem Veteri poetao tribuit. Ep. 1566. A. III. 265. In Flaoiam Rusillam puellam formos . Antonius Thobaldeus Ferrarien ais aut Lugustinus Brengonius auctor esse fertur.

Ep. 1567. A. a 66. De Theide et Mela. Iulii Bulongori esse adnotavit Pithoeus.

44쪽

Ep. 1568. A. III. 267. In statuam Mityri et pueri. Est Hieronbrini Vulpii ΝoVocomensis. Ep. 1569. A. III. 269. In Puerum formOSum. Est Ioannis Aurati.

Ep. IOII. A. III. 274. in Senectutem amori inertem. Hoc epigramma miseruIII ex ingenio poetae recentioris natiun esse sentio.

Liber quintus.

Ep. IO72. A. V. 1o4. Caesaris ad vespas sedeo. Antiquo coloro id carere iudico. Ep. Io 85. A. V. 15 I. De pica dialogismus. AMhedo. Nigredo. Pica. Natura. Recens esse Epigramma quivis sentiet. EP. II io. A. V. III. Ex bibliotheca Νiceronii, conversa in Sermonem nostriuii a Baumgartento, T. VI. p. uod apparet, hos Iersus a Pio Secundo, Papa,

qui antea Aoneac Sylvii gesserat nomen, in Poetam

quendam scriptoS ESSE.EP. 1546. A. V. s Io. Dum rides. Ex Ioviani Pontani hendecasyllabis sumtum putat Loiclitus, Mas solus vero Augustino Brengonio vindicavit. Ep. 1547. A. V. 214. Epigramma Vetus incerti auctoris. Moneta auctor ost, hos versus ab Iacobo Bugio Andensi in nuptias Margarethae, filiae Caroli quinti noti ac dictos esSP. Ep. 1548. A. V. 215. Spoleti. 'mph. Font. L simach. V. Ab Italo quodam fictum est. Ep. 1549. A. V. II 6. Pani Custod .... Sub im gine Panis rudilapide. Veronao. effossum in Cala bria. Itidem ab Italo quodam effictum. Ep. 155Ο. A. V. 917. Est rosa sos Veneris. Hoc epigramma eo lactum, ut illud sub rosa dictum versibus explicaretur. Liber quartus. Ep. II 46. A. IV. 5. Aemilii. Ferretius atque Schraderus commentitium esse docuerunt.

45쪽

Ep. II 51. A. IV. 9. Aspicii. Fictam esse inscriptionem Fabretius ac Schruderus docuere. Ep. 116o. Vixi edi atque bibi. Antiquo destit

in colore.

Ep. II 67. A. IV. I 5. Memorias M. Luccei M. F. Nepotis Sex. Onusianus. Fidem epitaphii labe factavit Schraderus, nec aliter iudicandum esse arbitror, cum in declamationem Vanam exeat epitaphium, Pluresque Versus ab auctore ex Horatio Ovidioque sumti sinti Ep. II 68. A. IV. 14. Camilli Aquileii. Rece tem esse inscriptionem, Maiansius docuit. Ep. 157o. A. IV. 16. Hersili. Michaeli Marullo tribui debet. Ep. 157 I. A. IV. 17. Felicis. Muratorius atque Schradorus de antiquitate dubitant. Ep. 117 O. A. IV. 18. Marii. Recens esse Schra-derus iudicavit. Ep. I 572. A. IV. 22. Maiansius, WEsselingius, Moermannus atque Schradorus fictam inscriptionem

docuerunt.

Ep. 1575. A. IV. 55. Maiansius fictum esso putati Ep. I 574. Α. IV. 58. Tyrrheni Etrusci. B--

mannus suspectum esse iudicavit.

Ep. 1192. A. IV. 45. Recens osso Schrader iudicaVit. Ep. 119o. A. IV. 46. Recens esse epitaphium,ex. itineribus Keysteri p. 418 olucet, unde cognosciamus legi Sienae in ecclesia Sancti Spiritus. Ep. II98. A. IV. 5 I. Hoc epitaphium in aede Mariae dei popolo Romae legitur, ubi Franciscus Tova-xus Vallisoletanus I. U. D. subscriptus est, unde re-Cens esse patet. Ep. 1575. A. IV. 58. Mulieria a marito infe fretae. Epitaphium Christinae Patavinae est, nec Color tantum Sententiarum, sed etiam mulieris nomen

recens Esse epigramma demonstrat.

Ep. 1576. A. IV. 59. Meuae caesas et a Suibus erutae. In Ioviani Pontani Poematis extati

46쪽

Ep. 154s. A. IV. 65. Constantinae Maurilia Imp. uxoris. Epitaphium hoc in Zonara legitur, et e gra

co comersum est ab Hieronymo Wolsio. Ep. I 2I5. A. IV. 69. in Neaera m. Id non adeo vetustiun esso Censeo, ut iam nomen Leon indicat. Ep. 1577. Α. IV. 72. Angelae. Heliasius atque Schraderus suspectum esse crediderunt ob Angelas

Ep. I 545. A. IV. 74. Lucillae. Epigramma graecum, quod in Anth. graeca Iegitur, a Vineto in

Iatinum conversum est, ut Burmannus atquo Iacobsi

in Animadv. Vol. III. P. a. p. 516 dixerunt. Ep. 1578. A. IV. 76. Recens esso Bumannus suspicatur. Νoc aliter Schraderus iudicavit in ep. crit. p. 59. Pleraque huius generis, inquit, carmina, quae, tamquam ex Italia sibi missa forent, Angli nuper credulis venditarunt, ab hominibus Versutis et culli dis videntur esse ficta. Quo similiora autem sunt antiquis, hoc suspectiora, velut hoc D lao et Oini pateras et liquida mella, quo scriptor eruditulus similitudinem ducere voluit o Lucretio, qui primam syllabam vocis liqui a porria

gero Solet.

Ep. 1579. A. IV. 77. Schraderus adnotat: Schr daeus in monum. Ital. P. 156 a. Versus distinctos exhibet hoc pacto: Lucretiae Naraaeae. Si cineres Oilae specimen Post fata regerpant, hic proprio nulli cedet honore cinis. MVTa eorum geme II.

Una dies etc. Nec aliter exhibentur in tuo codico us. Quaro dubi tandum non videtur, quin duo sint epitaphia recentissima. Ep. 158 . A. LV . 85. Schraderus adnotavit op. . P. 4O.: DVix dubito, quin auctor sit Fra nciscus

Columna, qui multas huius generis in m emi machia, Foli ita snxi - Hic Franciscus Collurina, ab amoribus Potiae, virginis nobilis Tarrisinae, F

47쪽

nphili nomino Insimstus, Hypnerotomaclitam a. I 467

scripsit, teste Fabricio in Bibl. ins et med. ael. DI. P. 4O3. Ep. 1581. A. IV. 95. Recens est camm, quod letur in poematibus Basilii Zanchii lib. VII. p. s3u

tr. 62. De Basilio Zanchio, Bergoniate, poeta et Phi-osopho Romano v. Sax. Onomast. T. III. p. 289. H. p. 6o7. Ep. 1582. A. IV. 99. Non dubito, quin recens sit carmen a Cotta scriptum in Ioannem Ouintorium Laudensem, cui adolescentis pulchritudo celebrabatur. Schradorus ep. crit. P. 65. Ep. 1585. A. IV. 1 I9. Recem hoc est carmen, et in Nieronymum Angerianum scriptum, qui Propria manu cecidit. Hoc adnotavit Sci1raderus. Ac sub incerti auctoris nomine carminibus Angeriani in sino adnectitur. Ep. 1584. A. IV. IIS. In Alexandrum μνῶ-riae comitem, cui congruit, scriptum esse Schradaeus indicat Monum. Dal. p. 25oa. Est itaque recens a que ut praecedem epitaphium. Schrader. ep. Cr. P. 64. Ep. I 585. A. IV. II 4. Recens carmen est in rumi Iram. Schradorus Ep. cr. p. 65. Simillimum carmen i ter Sannaetarii poemata legitiu7 lib. I. epigr. 42. Ep. 1586. Λ. Ι Ius. In hoc carmino sucus, non verus dolor loquitur. Ac recens osse, iani Bonada, Dor- villius, Burmannus senserunt. Νec auctorem eius ignoramus. Dorvillius enim Ioviano Pontano tribuendum Esse existimat. Ep. 126 1. A. IV. 15 i. Deiphobes. An Carmen, ex unius Schradaei nonum. Ital. p. 187 a. sumtum, Sit antiquum, dubito. Schradorus ep. cr. p. 66. Observari Rutem, Omnia Carmina, quae ex Schraduci Iibro in thologiam transierunt, noVa PSSU. Ep. 1262. A. IV. 155. Suspectum cum Propter Vincentiae nomen, tum propter color m orationis.

Ep. 1274. Λ. IV. I. u. Vulpius epitaphium Cla diao Homonoeae seculo dccimo sexto fictum esse dicit, idque ex eo colligendum opinatur, quod eloquentiae nia

48쪽

mis accuratae sit, et Vix ex inscriptionibus aliquam reperias, quae verborum delectu ac proprietate cum ea certaro possit. Sed errare V ulpium exastimo. Hoc carmen ab optimo seculi Augustei Poeta compositum est, et sententiarum color verum dolorem, non sictum pro dit. Verus autem dolor imitatione attingi non potest. Osannus quoquo Vulpii Opinionem resutavit. Ep. 1587. A. IV. 167. s. Schraderus no

vum esse monuit.

Ep. 1588. A. TU. 274. Burmannus atque Schr

P . 1589. A. IV. 187. Pulcherrimum epitaphium

Ep. 159O. A. IV. 19o. Schradaeus Dorotheae Ton nae, Chrybaeus vero Iuliae Massylao positum dicit,

indo recens esse Schraderus monuit.

Ep. I 59 I. A. IV. 2O4. Α pessimo cepto poeta,

si antiquiun esse credimus, lactiun. Ep. 1592. A. IV. v I 4. Maiansius fictum putat. Ep. 1595. A. IV. 244. Antonium Epicurum poetam Neapolitanum, qui octogenarius anno 1555 obiit, hos verSus composuisse, ΚVSlerus Et Schraderus comprobant. Ep. 155 S. A. IV. 25 o. Gudius et Gruterus fictam inscriptionem esse monuerunt.

Ep. I 594. A. IV. Ω5I. Legitur in Iani Anysii poetae Neapolitani carminibus. νEp. 1595. A. IV. 258. Schradems novum esse docuit, idque ex Schradaei libro apparet. Ep. 1596. A. IV. 26s. Extat in Schradaei libro inter epitaphia recentioris aevi Neapolitana. Ep. 1575. Α. IV. 276. Sannagarius hoc epit phium Andreae Bonifacio puero Νeapoli posuit, ut ex Keysteri itinere p. 8SI apparet. Ep. 1597. A. IV. 98o. Quod iis epigrammatis, quae Angli pro vetustis Venditaverint, adnitinerandum

esse, Bumannus ac Schraderus monuere.

Ep. 1588. A. IV. 29 I. Hoc epitaphiiun, quodox Schradaei libro retulit Bumamus, recens e sopino.

49쪽

Ep. I 423. A. IV. 355. Recens esse sententia rum color comprobare Videtur. Ep. I 598. A. IV. 54o. Maiansius spuriam in scriptionem esse adnotavit. Ep. 1599. A. IV. 542. Ex subscriptiono apparet, recentissimum osse epitaphium. Ep. 16oo. A. IV. d40. Dor villius adnotat: Ne scio quid statuam de eleganιἰ quidem, εed nimis κε καλλωπισμενν emigrammate, et Senr derus novum es se odixit in op. cr. p. 68. Contra Boibo nassius salso suspectum haberi opinatur. Ep. 16o I. A. IV. 55o. in Manfridum tona em. Ipsum adeo hominis nomen recens esse Carmen de

monstrat.

Ep. 16os .. A. N. 558. Recens esse, Schrader ex Schradaei Iibro P. 16s a. comprobaVit. Ep. 16OS. A. IV. 589. Epigramma in Schradaei tantum Iloniun. Ital. p. 161 Iegitur, eique color an tiquus deest. Ep. 16o4. A. IV. 4oo. Antonii Thebaidaei esse Fabretius et Schraderus docuerunt. Ep. 16o5. A. IV. 4oi. Fabretius et Schraderus

recens eSSE adnotarunt.

Ep. 16o6. A. IV. 4o S. Brouisusius docuit, u-achimum Bellatam ex Italico sermone in latinum ver