장음표시 사용
21쪽
xxIImortem adigitur a. 823. Si totum carmen Neronis tam pulcros vorsus habuit, Nero prosocto melior poeta quam imperator erat. Alterum Ner nis carmen Plinius citat in H. Ν. XXXVII. II.
Constat autem, cunctos peno imperatoros Roma norum Versus s Cisse, nec pauci inter auctores
Arilliologiae citantur, ut Augustus, Traianus, Hadrianus, Gallienus. 5 o. T. Petronius Afranius Arbiter. ' I 42 -I89.
VI. so. 91. 93. I. 5 I. III. 252. 7. 25. 197. 125. Ibo. ISI. Id 5. 224. 2.55. I. 9Ο. 99. II. II. 261. 15. IV. 544. Quando Petronius vixerit, multum dubitatur. Alii ad Νcronis aetatem Dum retulor ,
nium tortio demum seculo Alexandro Severo re gnante floruisse Putat, eo potior esse Videtur, quod eius libor non sermone tantum, Sed toto Poeseos genere a ceteris, qui usque ad Neronis aevum Vi xerunt, Poetis distat. Sed priusquam de Petro nio dequo carminibus eius diligentissime et scor sum tractabitur, haeci non liquebit quaestio. Carmina sunt partim heroica, ulla elegiaca, alia iambica, alia hendecasyllabi. Hic auctor prao omnibus poctis , qui post Augusti auream aetatem extiterunt, Venustate, arte, ingenio eminet, ne que ullus alius Cum eo Conserri potest, eandem que inferioribus temporibus habuisse videtur auctoritatem quam Superioribus Virgilius. Cons.
porro Petronio, quod Virgilio accidit: multa enim aliorum poetarum carmina Catalectis Petronia Dis inscrta sunt, idem quo in Virgilianis Catule otis deprehendi supra vidimus. Ea igitur, quae ipsius Petronii esse existimo, haec sunt: EP.
22쪽
xxm 8o. 18 I. Potest adiici ep. 983., quod A. III. uid legitur et Priapeium 8 I vel ep. 1694. Sunt alia quaedam, in quibus dubito an Petronii
sint: ep. I. u. I 44. 249. 182. Reliqua vero ei non tribuerim: ep. 184. 185. 86. I 87. 188. 145. 176.385. 189. Quorum quinque epigrammata priora Petronius Antigenis Pisaurensis sibi vindicat. Ep. 176 Luxorii esse vori est similo. Ep. 189 epita phium Petronii cuiusdam Antigonidis est. Excidit Vero e Schedis meis epigramma, quod A. I. 44 legitur, quodque in nova editiono ep. 1615 a. estiGI, Turnus. op. I9o. A. VI. 9.. Wornsdorfius in Poctis latinis T. II. p. 5o. , non codicis auctori tate, sed coniectura fretus, colligit hanc Turno tribuendam esse satiram, qui temporibus Vespa
siani , Titi, Domitiani vixit.
52. A. Septimius Serenus. op. I91. 192. A. I. 27. ΙΙΙ. 57. Hunc ad Vespasiani aetatem rotulit Wcrns dorsius in Doctis lat. T. I. p. 6o6. Sed ea res nouminus incerta est quam aetas Terentiani Mauri atque Petronii. Versus choriambici arte praestantes. 55. Rufus Virginius. ep. 195. A. II. 55. Ilio vir alias non ut pocta clarus, sed in bellis, quae Νerone atque Galba imperatoribus gessit, magnam sibi comparavit gloriam. 54. C. Plinius Caecilius Secundus. ep. 194. I95. I96. A. II. 55. 255. 266. Is natus a. u. 8I5 anno circiter 866 diem obiit. Hi vorsus nec arte neo ingenio Commendabiles.
55. Sentius Augurinus. op. I97. A. II. u54. Plinii aequalis. In his hendecasyllabis Augurinus Plinium tamquam vatem summum veneratur: at si Plinium non superavit, non magnam inter PO tas famam aCCeperit.
56. Sulpicia. ep. I98. A. III. 95 . Sulpicia Domitiani temporibus vixit. Cons. Wernsdors. Poet. T. II. p. 52. Paldamus D. Rom. Eroti h. p. 81. In scenam Anthologiae latinae duae mulieres prodeunt Sulpicia atquo Euchoria, de qua infra dicetur.
23쪽
XXIVbet: M. Valerius Martialis. ep. 199-sO4. A. II. 94. III. I 6. 17. 18. IV, 2 5. NOVum os igrainniti ex Lessi lagii operibus T. l. p. su I. udi ei. Νatus u. u. 796 decessit anno circiter 85 1. ons. Plinii epist. ΙΙΙ. v I. Masson vita Plinii p. II 2. Incertum est, au ep. 987. A. III. 217, quod in Veteri Loxico sub nomine Μ. Vul. Martialis assertur, liniussit poetae. Martiali enim non semel a sclioliastis epigrammata tribuuntur, quae ultorum Sunt, Cuius rei in ep. 71 habuimus exemplum. Ibi cnim Calvi versus a sclio Eastu Lucani Martiali inscribuntur.
Contra in in s. Thuaneo Virgilio tribuitur, quod in Martiale lib. I. I9. legitur. Avioni Dpigramma, ep. 28o, in Codice Salmasiano Martiali inscriptum cst, itemque inter Martialis poemata lib. IV. 9ooxtat. Id, quod A. III. 26 I ad Flaccum est, quia in Martiale lib. I. 58 extat, delendum censui, at eadem de causa cΡ 2O4, quod itidem in Martialeiiun editum est, omittendum erat. Ac pene omnia horum epigrarumatum in prooemio Martiulis sive in libro Spectaculorum vulgo edita sunt. Ep. 558, quod Vuloriano inscribitur, ex duobus Valerii Murtialis epigrain mutis co111latam est, unde TCCCI S ESSE
colligo. Aliud epigramma in Pantagathum tonSorem, quod in Martiale lib. VI, 52 legitur, a Diae linero tamquam inoditum traditur in Annalibus Ialinii 1828. VIII. 5. p. 515. . 58. Vialerius Probus. 2o5. Ex Addendis Burmanni T. I. p. 7o9. IIic salso Valerii Probi grammatici,
qui aetate Νeronis docuit, Personam mentitur, Sed longo TCContior est, ut Lindemannus in Corpore Grammaticorum T. I. p. o 9 demonstraVit. 59. Traianus imperator. Is natus a. u. 8o8 decessit n. v. 87O. Epigramma nullum huius viri extat. Quamvis enim op. 2IO in codice Thuaneo inscri
hatur Traiani imperatoris clo bello Parthico De sus decori, intolligi non potest, quomodo illud carmon hunc titulum praoso1 erat, cum de Amagonibus ibi agatur. Accedit, quod ceteri codices
24쪽
Hadriano vindicant. Extat vero in Miliologia Palatina lib. XI. 418 graecum distichon Traiani.
Jo. Aelitis Hadrianus. Capessit imperium a. u. 87Oct decedit a. 891, annum agens 65. Ep. uo6s II. A. II. 96. 98. I 8. 258. IV. 599. Novum epigrairima ex Appuleii aDologia T. ΙΙ. p. 4 Io recepi; Ep. 2Ο6. 2O7. 2II. iambicis dimetris con stant arteque sunt insignia. Ep. 21o imperatorem grammaticum sapit. Extant in Aulliologia graeca epigrammata Hadriani sex. HI, Florus. ep. 212 - 22 I. A. II. 97: Ι. so. m. II 4.
I. I7. III. 26I. II 5. III. III. II 5. 29 I. Aequa
Iis fuit Hadriani. Carmina partim iambicis dimo-tris, partim trochaicis tetrametris, partim hexa metris ConStant, cunctaque uni auctori vindicavi, codicis Salmasiani auctoritatem secutus. Bur mannus autem OP. u Io. 2I6. 2I8 Florido inscripsit.
G2. Sulpicius Carthaginie usis. ep. 222. 225. A. III 7 h. I94. Argumenta in Virgilii Aeneidem tam Io via sunt, ut malus poeta suisse vidcatur Sulpicius. 55, Terentianus Maurus. ep. 224. A. II. u57. Hi Veraus, qui in olegantissimo carmine de rhythmis loguntur, dolendi erant. Aetas huius poetae at huc incerta est. Si enim Petronius Alexandro Se Voro demum imperante Vixit, Terentianus quo que, qui Petronii carmina usseri, non ante, ut Vulgo putatur, Carmen CompOSuit. 64. Appulcsiu3. ep. 225 - 25O. A. III. 99. 25o. 229. 7 h. 25 I. N Ovum adieci eX Apologia eiusdem auctoris, idque nitidissimum. Hic auctor ingeniosus hona epigrammata sinXit. I p. 225 Appuleii non est. Ep. 2oo non Appuleii, sed Murcti est testo
Scri verio. Bosscha in vita Appuleii T. III. p. 51onu tor est, aetatem eius in Antoninorum, qui ab anno 89a usquo ad a. 955 Tegnum tenuere, a vum incidisse. 65. Modestinus. op. uo I. A. I. II. Fuerat satius,
inter auctores ignotOS eum recondere, Cum non
ConStet, qui sit aut quando ViXexit. Modestino itidem argumenta operum Virgilii, Λ. II. 188, in
25쪽
XXVIaliquot codicibus tribuuntur; Verum an idem sit, vehementer dubito. Epigramma enim lepidum otaculum, urgumenta vero in Virgilii opora languida.
66. Gallienus imperator. Is imperii ConSors a. u. IΟΟ6sactus occiditur a. Io 2I. Ep. vos. A. ΙΙΙ. 958.
epithalamium amabilo. Quod carminum genus apud Romanos haud infrequens suit, quippe constat, centum poetarum epithalamia olim extitisse. Cons. Trebellii Pollionis Gallioni Duo c. II. T. II. P. uio. Wornsdorsius in Poet. lat. T. ΙΙΙ. p. 57/..6 . Albus Opidius Iupentinus. op. 255. A. V. 145. Novimus ex codice St. Galli, quem Goldastus con
tulerat , clegiaO uUctorem, cuius aetatem Bernhur-
Gota imperator quaestiones de vocibus animalium excitare solebat. Spartianus enim in vita Antonini Gotae c. 5. T. I. p. 74 I. dicit: Familiare illi
fuit has quaestiones grammaticis Proponoro, ut dicerent, singula animalia quomodo Vocem emi forent, Velut agni balant, porcelli grunniunt, palumbos minurriunt, ursi saeViunt, leones rugiunt, Icopardi rictant, elephanti barriunt, ranae CoaXant, o qui hinniunt, asini rudunt, tauri mugiunt, eas que de Vetoribus probare. - Ιgitur veri similocst, Ovidium Iuventinum aequalem Septimii An tonini Getae, qui a. u. 965 a Caracalla fratro occisus est, suisse. Duas elegiae recensiones exta re, in adnotatione dixi, ot Satius fuerat, utram quo lugentibus tradere, quam tertiam ex duabus constituere, quao nullam habet auctoritatem. Id vero secit Wornsdorsius, quem sequebar, quia inno Ioldasti librum nondum naCtus eram. 68. SolinuA. ep. 25 i. A. V. II 5. IIoc Lucretiani carminis granditatem soliciter imitatur fragmentum, unde Varroni Atacino tribuebat Scrivcrius. Sara aliasius Scribit, Solinum ducentos sero annos post Plinium vixisse, ita ut actus eius circa annum mill simum D. C. Vol 247 p. Chr. inciderit.
69. Hostilius Geta. op. 255. A. I. 178. Aequalis Tertulliuiti, qui Septimio Severo et Caracalla unpe
26쪽
xXVIIratoribus, qui ab a. u. 946 ad a. 97o regnum t
nebant, Vixit. - Cum enim Tertullianus tradidisset, ab Idosidio Geta Medeam sabulam ex ve sibus Virgilianis compositam esse, non .dubitarunt editores, hunc librum ei tribuere, quamquam in codicibus nomen auctoris deesset. Haec enim Me dea nihil nisi conto Virgilianus est, at in codici bus tam laceratus, ut multi versus longiores bre
vioresve Aint. Auctores vero centonum e Poetarum numero Drtamendos esse patet, cum Verba tantum aucupentur, nec sententiam respiciant.
o. Publilius Optatianus Porphyrius. ep. 256 - 2-iO. A. III. 89. Io5. Tria nova adieci. is Constantino imperante, qui ab a. IΟ59 ad a. Io9o Vel aba. OO6 P. Chr. ad a. 5o7 regnaVit, Fixit. Constat enim, Constantini vicennalia a. 526 carmino Pancgyrico eum celebrasse. Epigrammata VerSi bus constant anacyclicis, in quibus sententia nulla aut inepta est, verba autem artificioso quodam o
dino aliquid dignitatis habent.
4 I. III. 88. I. I 42. I 48. 165. II. 2o5. III. 95. Io5. V. 69. Pentadius idem Esse fertur, cui La ctantius institutionum divinarum opitomen inscripsit. Lactantium trecentos fore annos post Claristum vixisse constat. Pontadius haud contemnendus poeta est, etsi interdum arte lusuque verborum Compensavit ingenium. Ep. 941 duobus locis in addendis correxi. Excidit praeterea e schedis meis
epigramma Pontadii, quod A. I. 98 legitur: quare
in appendice ep. 1614 reduc ridum duxi. u. citerius Sidonius. ep. 255. A. II. 257. Torrom Ea hoc epigramma, Verborum luSu in Signe, suspectum esse dicit. Citorius Ausonii familiaris, qui a. u. 579 p. Chr. Sive a u. II 52 consul erat. 5. Latinus Alcimus Aoilus Alethius. ep. 254-26Ο.A. ΙΙ. I75. 177. 178. ΙΙΙ. 2II. 212. 259. V. I 5Ο.Wern Adorsus egregio de hoc poeta disputavit do cuitque, cum esse, quem inter Prosessores Burdigalenses celebravit Ausonius. Do aetate eius
27쪽
dubitare non licet, cum Hieronymus in chronicis
ad a. Christi 56o dicat: Alcimus et Delphidius
1 lietores in Aquitania forentissimo docent. Cur illina Sunt Vel Elegia a Vel heroica vel hendeca syllabi, maioreinque merentur laudom quam multa et lia Poetarum aequalium. Tunc enim temporis mullos extitisse poetas constat, nec tamen Romae ii floruerunt potissimum, Sed in provincia Gallia- ruria. Ep. 259 epithalamium est, quod venustate opithulamio Gallioni imperatoris aemulatur. EP. usio an Alcimi sit nescio. 7 h. Abla DAιA. ep. 26 I. A. II. II 4. Is consul fuit a. u. IO8o Si Ve n. 55I P. Chr. Epigramma in Constantinum IIagnum apumino plenum. IH Antho
logia graeca Palatina lib IX. op. 762. Λblabio cuidam epigramma tribuitur, quem eundem ESSO Su-
5. Aemilius Magnus Arborius. op. 262. A. ΙΙl. 275 Is rhetor Tolosunus Ausonio annis et consangui nitate coniunctus suit. Elegia languida. 76. D. Magnus Ausonius. Is consul fuit a. p. Chr. 579 Sive a. u. II Oct. Etsi multa in editionibus Ausonii leguntur carmina, quae in Antilologia quoque
V. 45. 47. 85. 86. I. I. 142., attamen millum CSt, quod non aliorum potius Poetarum esse Videtur. 7. Palladius. ep. 26 o. A. I. 156. Hic rhetor aequa lis orat Latini 2Ylcimi. Carmen eius versibus Archilochiis conStat. 78. Sy mmachi. ep. 265-27o. A. II. I 57. I 45. 144 09. Haec Elai grammata vulgo Symmacho inseri
huntur, Sed tres eorum auctores sunt. Primus enim, qui OP. 268. 27 3. 27 I. 272. 275. ComPO-suit, ost L. 4vianus Aurolitis Symmachus, Q. Aurelii Symmachi oratoris pater. Is a. u. III 7 Vela. 564 p. Chr. praesectus urbi erat. Alter, cui DP. 266. 267. 268. id novuin ost) tribuenda sunt, Q. Aurelius Symmachus filius est. Is a. u. I 25 Si Ve a. P. Chr. 57o proconsul Asricae, a. 58.
28쪽
praesectus urbi, a. 59 I ves a. u. II 44 consul fuit. Tortius, cuiuS superest ep. 265 in Boetilium, Q. Aurelius Anicius Symmachus, qui una Cum Boethio filio a. 5us p. Chr. ConSulatum tenuit, ESSO videtur. Cuncta haec Symmachorum carmina iuvitu Minerva sunt saCtu. π i. RUGaus. Rusino ep. 256. A. III. 89 Versus alia- cyclici de amore in codico Divionensi tribuuntur. Is idem esse putatur, qui libellum de metris, quem grammaticis Pulschii insertum CSSO constat, Composuit. Atque e iunioribus grammaticis suit, et aevo circiter Theodosiano floruit. Nec cum illi sino, Symmachi amico, orientis autuo praesecto, quem Claudianus poeta duobus libris insectatus est, Confundendus, Sed eo minor natu est. Cons. Fabricius in Bibl. Med. et in s. aetatis V. Rufinus T. VI. P. I 5Ο.) Verum auctoritatem codicis Sal anasiani secutus illud poema Optatiano Porphyrio vindicandum censui. Eidem porro Rufino alterum carmen, Pasiphaes fabulam Horatianis motris ena
Tans, quod A. III. uo 2 cep. 997.) legimus, a Doma, GOldasto, Fabricio biblioth. lat. T. ΙΙΙ. P. 4I7 ed. ErneSt., Wernsdorsio in Poet. T. ΙΙ. p. 587 sine
auctoritate codicum tribuitur. 8o. Sedulius. ep. 274. Λ. V. IIS. Is Thoodosii iunioris, qui a. u. II 55. Sive a. 4OΟ Ρ. Chr. natus a. u. Ictoo Vel a. 45Ο p. Chr. decessit, temporibus vixit. Epigramma in tabula orbis terrarum iussu Theodosii lac tu Versatur. 81. AuguStinus. op. I75. 276. A. ΙΙΙ. I 44. Novum
addidi ex codice Gothano Duobnori. Augustinus
a. p. Chr. 45o. 75 annos natus mortem obit. 8a. Rufus Festus Protenus. Ep. 277. 278. 279. 28Ο.A. I. I 69. 79. III. 58. 59. Wornsdorsus in Poet. T. p. 22 Circa medium quarti post Christum secuti 55οὶ vixisse Avienum putat. Ep. 279 lan guidum cst. Ep. 28o intor Martialis poemata vulgo legitur, sed nimium quantum ab eius ingenio
8. . Clauuius Claudianus. Is auctor Theodosio Magno
29쪽
XXX imperanto, qui a. u. Io98 vel a. 345 P. Clir natus a. u. I 48 vel u. 595 P. Clir. obiit, Vixisse putatur. Sero vidi, tria epigrammata Anthologiae, Io82 Io85 12 I. Sive A. V. 146. 147. I9I inter poemata Claudiani cxtaro. At ep. 57o salso Claudiani csse sertur. Scri verius enim ad Λnsa. I. 15 adnotavit: citat Isidorus in Originibus capite de tropis sub Claudiani nouulae.Verum in Originibus Isidori lib. I. 36 nulla fit mentio Claudiani. Deinde F. V. Otto, qui Isidorum in Lindemarini corpore grammati Oxum edidit, ad eundem Isidori locum pag. 56 diacit: citantur Mersus ut Claudiani ab Augustinol. III. de uocir. Chr. Idem error Orioni, qui Scri-vorio, accidit. In Augustino enim nullum Claudiani Vestigium extat, ut ex adnotatione mea et
84. Turisius Ru sus Apronianus Asterius. ep. 281. A. II. I 87. Hic consul orat a. 69., et litteris adeo deditus, ut Virgilii codicem studiose emendaret. 85. Ma Mortius. ep. 289. A. I. 47. Vettius Agorius Basilius Mavortius consul erat sine collega anno poStClari Stum 527. Is quoque litteris imbutus fuit:
Horatii enim codicem rcconsuisse 2Pm ConStat.
Cons. Benti ius in praefatione Ho atii sui. 86. Patricius. ep. 985. A. VI. 89. Patri Cri in aequalem Osse Boothii duco, ot quidem eum, quem in Pra satione commentariorum in Ciceronis Topica Bosthius rhetorum peritissimum appellat. Paldamus
tum ante Symmachum vixisse vel aequalem eius fuisse arbitratur, quippe notum est, aliquot epistolas Symmachi lib. VII. 6I-65. Patricio cuidam inscriptas EsSe. Vorum conditio huius carminis allegorici ca est, ut in seriore novo quam quo Sb-machus vixit compositum esse potius Credam. 87. PriariauuS. ep. 28 i. 285. A. V. 47. 159. Aetatem
Prisciant ox subscriptio no codicis Ueidelbergensis, quae in praesutione Κretilii pag. IX citatur, sta tuero licet. Ibi enim legimus: Lgo Theo rus scripsi artem PriSciani doctoris mei manu mea in
30쪽
urbs Roma Constantinopolitana die III. Idus I
nuarias Maportis Miro consule indictione quinta. Nain Μavortium a. p. Chr. 527 consulari digniatate ornatum suisse, supra diximus. Ac Linde mannus in praes ad PrisCiani opuscula minora pag. XV, hunc a. 52 2 mortuum esse scribit. Carmen Est et Non grammatici ingenium snpit. Ep. Io So. A. V. 4a in nis. Vossiano itidum Pri sciano inscribitur 88. Phocas. ep. u86. 287. 988. 289. A. II. 175. 256186.185 Phocam Constantinopoli post Priscianuin grammatizam professum esse, rosert Fabricius in biblioth. lat. Τ ΙΙL p. 4O6 ed. ErneSt., nec ali ter Lindoinannus in corpore Grammaticorum T. I. P. 319 et Baehrius in liti. Rom. p. 752. At Vernsdorsius Prisciano et Cassi odoro, qui passim eius mention m faciant, antiquiorem esse iudicat in Poet. T. II. p. o92. Priscianus enim Phocamellat in lib. X. p. 889 od. Putsch. Vel T. I. p. 49Οed. Κrehi. Doest Phocas in indice Κrohliano auctorum.) Cassiodorus eundem in lihollo de arto
grammatica p. 9522 ed. DuisCh. commemorat.' Huius auctoris poemata, etsi miserrima Sunt, uuCto - Titatem quandam habuisse videntur, cum Saepe ab
Andhelmo grammatico p. 52o. 555 ed. Maii
laudentur. In ep. 286 imitatus est Sulpicii Carthaginiensis carmen, quod supra habuimuS EP. 222. Ep. 287 do arte sua grammatica PesSimum PSt. Fulgentius. Is Vixit circa a 515, ut ex Suxit OnomaSt. T. ΙΙ. P. I9. coli. Analeci. p. 55 I et Baehrii Litt. Rom. p. 755 patet, et auctorem eSSO EP. 588, carminis astronomici, quod Sisebuti regis esse infra dicemus, coniecorat Scaliger. so. Maximianus. Is sub Theodorico Et Anastasio circa annum 5oo in republica versatus est, Di Olegias scripsit, quae a Wernsdorsio Sunt uditae, nec quidquam in Anthologia latina huius viri extiit. Sed hoc loco de eo monendum esse duxi, quia cum altero Maximiano, qui inter Poetas a rho tu