장음표시 사용
31쪽
med. Di insinae aetatis T. V. so. saxio in Onomast. T.Ι. p. XXX, A. Maio in I cimo I . Aucti. class. o Vat. codd. editorum in disputation o praemissa confunditur. Quem errorem Carolus Langius in nomenclatoro ad glossarium latinitan atquo Vernsdorsius in Poet. lat. 'P. III. p. I7o, ut, i ii ologiis Maximiani disseritur, deprehendoriant. 9 I. Magnus Felix Ennodius. Ep. 2ii .. A. III. I sit. Is anno 52I dioni obiit, unde putet, huc rodigen
dum osse eius OPigramma, non Su Periore loco, quo scriptores multo priores sunt collocati. In torim hoc epigramma omnino omittendum oras, quia
inter cetera Ennodii carmina iam re optum logitur. 92. FIOreutinuε. ep. 29o. A. VI. 85. Ah hoc poota nova in Anthologia latina poetarum sortes incipit. Aoqualos eius sunt Flavius Felix, Luxorius, Isto mundis, Tuccianus. Qui omnes Cartilagino vi xerunt, tum cum Carthago ultera Roma suerat. I anduli enim subacta Italia Carthagino impera bant, a. 429-554 eoru impio reges Thrasatium diis ci Hildoricus artibus littorisque adeo savc-bant, ut hac quoque re um Roma Vetero Cartha go aemularetur. Sod facile intelligi potest, illis temporibus ot per illam gentem auream litterarum aetatem roduci non potuisse. Cons. Gibbon Hist. Imporii Romani T. IX. P. 5. 9o. Has ius Felix. OP. 29I - 295. A. III. 54. 55. 56. 57. VI. 86. Epigrammata pulchra excepto ultimo, quod scripserat auctor, ut Clerici munus acciperet. s.. I uxorius. op. 296-584. A. T. II. P. 579 op. I 84. addo Α. III. 27. 4 I. Is sub Thrusa mundo, Hil- lorico, Goli mero, ' andalortun regibus vixit. Cons. Moserinannus ad Luxorii ep. 45. 54. 58. Thrasa mundus ah a. 496 ad a. 525 andalis imperavit, Hildoricus ab n. Sub ad a. 55o, Golimor ab a. 55o ad a. 554. Hic pocta propter lasciviam ' andalorum Martialis nominari potest, et obscenitas plerorumque corminum indicat, auctorem hominem ingeniosum quidem, at abiectum ci impudicum, V aiulatos Vero luxuriae atque Voluptatibus prorsus deditos suisse.
32쪽
XXXIII Carmina multiplici vorsuum genere composita sunt, sed erroribus scatent licentia Seculi. Attamen intor multa inepta aliquot bona esse non nogo, ut op. 545. 556. 575. 585. 58 l. Burmannus CX OO-
dico Divionensi Luxorii librum ediderat, sed in
codice Salmasiano plura alia ei inserta sunt, qua ipsius esse negaVit, ut ep. 587. 9 6. t 76. 9... Io 94. A. I. 29. III. I 4. 2O. 164. V. I 65. Ego
vero aliter sentio: nam non modo hae , Verum multa alia Luxorio vindicanda Censeo, ut CP. I II. IIII. III 5.-II 26. I IS9. II 55. II 54. 916. A. V. 18 I. I 82. I94. I95. I96. I97.2O5. 2Ο4. 2Ο5. III.
367: Ea cnim carminibus eius simillima sunt. Cum in editionc Burmanni Luxorii liber neglectus pro pe iaceret, nunc in moliorem redactum esse si tum cura ac studio I. I. Oelisneri V. C., qui coniecturas mecum communicuVit Praestantissimas, omnes viri docti mecum lactabuntur. 95. Et emundus. ep. 547. A. ΙΙΙ. 28 o. Nomen indicat, poetam fuisse Vandalicum. 96. Tuccianus. ep. 545. 546. A. 28 I. 282. IIunc quoque natione Vandalum suiSSE, ex nomine coniicio.
97. Eucheria. ep. 585. A. V. 155. Woriis lorsus in poet. lat. T. II. p. 59. eXistimat, mulierem nobilem Aquitanicam vel Gallicam suisse, et seculo post Christum quinto aut sexto Iixisse. 98. Elgenius. m. 586. 587. A. ΙΙ. 964. V. 164. Utrumque inter Eugenii epigrammata vulgo legi tur. Is auctor a. 646 in episcopatu Toletano Eugenio primo suo PSSit. 99. Sisebutus. op. 588. A. V. 46. Flavius Sisobutus Gundomaro regi Gotho in Hispania suCCessit a. P. Chr. 6I 2, ac per octo annos cum dimidio imperium tonuit. Cuius tum de rebus gestis, tum de scriptis commentatus est Μcormarinus. Cum in aliquot codicibus hoc poema de eclipsibus Iunae praestantissimum Isidori libro tortio Originum subicctum sit, Isidorus plerumque auctor cius habitus cst. Andhelmus enim in libro do ro gram
33쪽
matica et metrica pag. 5so dicit: Isidorus ostro ν ales elisit isa: Argutusque inter latices et musica fabra. IOO. Isidorus. Is auctor esse serebatur ep. 388, quod Sisobuti regis est, de quo modo diximus. Isidorus a.' p. C. 656 diem obiit.
Is auctor diem obiit a. 755. Ep. 589, compositionem horologii describens, non Bedae, sed Wandalborti Prumiensis esse testatur Fabricius in Bibl. lat. ins et mcd. vet. T. I. P. I95. EP.
59 I sive Bedao cuculus Venustate et ingenio caret. Aliud etiam carmen a Burmanno Bedae in scriptum est, ep. I O51. A. V. 85, verum antiquioris poetae osse, ipse Bodu in operibus suis T. II. p. 68 dicit.
Iou. Iulius Speratus. ep. 592. A. V. I 49. Auctorem 'in codice St. Galli reperit Goldastus, cuius Dotantum aetas notari Potest, quod Paulus Alvarus Cordubcnsis, seculi noni monachus, in duobus de philomela carminibus hoc carmen imitaretur. Iob. Theocuimus. op. 595. A. V. I 58. Is mortuus est a. 82I. Hoc carmen insipidum dolendum erat, quia inter cetera Thoodulii poemata odi
io4. mandassertus Priamiensis Diaconus. Dialion indoe Abiel Priam im Bisthum Trior. Is circa a. 85o vixit. Ep. 589, quod vulgo Bodae inscribitur, huic a Fabricio et Mabillonio vindicari, supra dixi.
Io5. Gerbertus. ep. 594. A. II. 156. Is nomino Sit vestris secundi pontifex Romanus fuit inde a. 999 ad a. IOOb, quo anno docessit. Epigram ma bonum est ot in laude Boethii Versatur, cu ius in bibliotheca sua scripta Otho tertius imporator collocavit. Cons. Heerenius Gescilichio dor Philologio T. I. P. I 64.1o6. Narbocius Sive Merobaudias. Is a. II 25 diem obiit. Cons. Fabricii bibl. lat. med. Et in s. aet. T. V. p. 16. Saxit ononiast. T. ΙΙ. P. 2o I. Cui
34쪽
ab Homm o Supplemento Patrum p. 549 parum verisimili coniectura ep. 69 Thmae puer, quod Iulio Caesari aut Caesari Germanico vulgo tribuitur, vindicari dicit Fabricius in bibl. lat. T. I. p. 274 ed. Ernestit. Deinde properbia Catonis philosophi, quae in carminibus Martiodi postremo loco leguntur, in A. III. 11 o. ep. 9o8.
extant. Atque ep. 64O. A. I. Io5 de Troia et Nectore in Marbodii poemato de ornamentis Verborum legitur. Io7. Hugo Metellus. Is a. DI7 decessit. Eum a
coniicit Meermannus. Quorum primum in sine vorsuum allittorationem facit more recentiorum.1o8. Hildebortus Cenomane is Bischos von Mans . . ep. o95. A. III. 5. Is initio seculi duodecimi vixit. Hic duas olegias composuit, unam, in qua Romam ethnicam Versibus exornavit. Huic alteram opposuit, in qua Romam Christianam laudibus offert. Prior in Anthologia legitur, dequo ea Niobulirius in libro Boschreibung dor Stadi
Rom von Platner und Bunsen disserit T. I. p. Icto, eandemque in nostrum sermonem ibidem vertit Bunsonius pag. 249. Atque in ultimum elegiae distichon commentatus est Lessingius in operibus T. XIV. p. 582. Ios. Alanus do Insulis. ep. 596. A. III. 9o. Alanus de Insulis sive ex civitate Insulana, Gallo-Fla driae metropoli, doctor Patisiensis, inde monachus Claraevallis, defunctus est a. Illos, annos 95 natus. Cons. Fabricius bibl. Iat. med. et in .ael. T. I. p. 35. Saxius Onomast. T. II. p. 267. Vossius de poet. lat. p. 75. IIano Odon, quao hendecasyllabis 'Alcaicis constat, IAani esse, quod addubitaverat Saxius in indico onomastici T. II. p. 6OI, testatus est Barthius in Adversariis XV. 9.aio. Poetae Scholastici duodecim. i. e. Maximianus,
Eusorbus, Vomanus, Hilasius, Iulianus, Vitalis, Pompeianus, Euathenius, Asmenius, Palladius,
35쪽
XXXVIAselopiadius, Basilius. Ep. 597-598. A. II.
I 58- 69. 195. 197. I98. III. 75. V. v - 15. 7 - 28. 29 - 59. 52 - 65. 89- ΟΟ. IOI-III. Aetatem horum Poetarum ex eo colligere licet, quod scimus, quando vixerit Maximianus. Maximianus enim grammaticus, Vorsificator, qui na
tione Gallus in Acadcinia Parisiensi praelegi pii
ris solebat, vixit anno circiter Icto O. Cons. Carolus Cangius in Noanenclatore ad Glossarium Latinum, FabriciuS bibl. lat. mcd. et ins aet. T. I . 33. 59., Iustus Fontaninus historia litter. Aquit. c. III. III. p. 5O, II rnsdorsius in Poct. T. VII P. 17O. Hunc Vero plerique confuderunt cum altero ΛΙaXimiano, ologiarum Scriptore, qui Theodosii imperatoris togatus fuit, ut sui3ra iam in Maximiano et in Iulinii annalibus 1855. 2 Sup plom. 2 II. p. I92. duce II ornsdorfio usus monui. Duodecim illi poctae aequalos suerunt, litterasque in Academia Parisionsi professos csso, ori est simile. Ex carminibus eorum patet, ludos musicos ot certamina poetica ab iis instituta esse, quorum ea suerat ratio, ut singuli eodem rhythmo
ac do eadem re, de qua inter So ConVenerant, VO sus Componeroni. Hic mos non in academia P
risionsi solum olim in Valuisse vid tur, sed otiamnunc in academiis Italicis Viget. Nec spiritu poetico haco opigrammata Carent, et elogantia atque simplicitato eminent et recentiorum Italorum carminibus similiora quam antiquorum sunt. Eae vero res, in quibus hi Poctae ludebant, hae sunt: . Ciceronis tumuluS numero elegiaco. u. argumenta in Virgilii Aoncidem versibus quinquo hexametriS.
I. epitaphia Virgilii duobus disti his 4. opitaphia Virgilii singulis distichis.
5. carmina de ratione tabulae ox singulis ver sibus, qui senis Verbis ot littoris constant. 6. De ortu solis duobus distichis. 7. I ris sioo de arcu coelesti e trinis vorsiculis heroicis.
36쪽
XXXVII 8. do signis coelestibus senis versibus hex motris. s. descriptio quatuor tempestatum anni quaternis versibus hexametris.
Q. imago in unda singulis distichis heroicis. III. Nilasius. ep. 529. 55O. A. II. ctoo. 2o I. Poeta scholasticus, cuius non tantum inter ludos poeticos illorum poetarum, sed alia praeterea car
mina extant. II u. Asmenus. Dp. 55 . 5o2. A. V. I 52. ΙΙ. I9o. Po
ta scholasticus. Ep. 55s ab aliis Basilio inscribitur. II S. Gmanus. op. 555. 554. Α. III. 51. 92. Poeta scholasticus. Ep. 555 de laudibus hortuli es gans est. Ep. 554 Symposio vulgo tribuitur. 114. Basilius. Poeta scholasticus, cui ab aliis op. 55ses 555 tribuuntur. 115. Vitalis. Ep. 555. A. III. 85. Poeta scholasticus. H6. Eusebius. Huic in edit. Burmanni tumulus Achil lis A. I. 98. inscribitur, sed Pentadii osse, a ctor est Scaliger. Tum in aliquot codicibus inter poetas scholasticos Eusebius nominatur, verum in optimis libris ubiquo Pro eo Eustiaenius cristit, ita ut in Spongiam incumbere debeat
II7. Euεthenius. poeta scholasticus, cui ab aliis Pen
tadii epitaphium Achillis, A. I. 98, adscribitur,
eundemque in codicibus cum Eusebio commutari Solere, modo dixi. Auctores Incerti. 18. Regianus. ep. 556. 557. 558. A. III. 28. 58. 55. Epigrammata Venusta sunt. I9. Ponnianus. ep. 559. A. II. II. An Pompeianus sit legendus, qui poetarum scholasticorum est, quaeri potest. Isto. Caelius Firmi-nus Sympositis. ep. 54o. A. m. IO.. Is idem est, qui aenigmatum librum acria
37쪽
psit. Symposium poetam miriscum metricae a tis peritia esse dicit Andhelmus, grammaticus seculi septimi, qui aequalis eius suisse videtur. Casemon choriambicis constat.
II. Lindinus. ep. 54 I. A. III. 94. Hendecasyllabi.
545. A. III. 97. 74.325. Aurelius Romulus. ep. 544. A. II. 256. 24. Vincentius. ep. 548. A. I. 154. Carmen sensu destiturum.125. Coronatus. ep. 549. 55o. 55 I. A. I. I76. V. 155. 157. quod etiam A. I. 177 editum est. Ep. 549 intellectu caret; ep. 55 I gallinam ovatam describit, in quo ridiculum commisit BurmannuS Errorem , qui, Cum primum ederet, in Medeam dictum putabat.126. Donatus. ep. 552. A. V. 156. Duos eius no minis grammaticos extitisse constat: uter eorum sit epigrammatis auctor, neSCio.
127. Laetus Apianus. op. 555. Ex Addendis T. LP. 758. Incertum, an sabularum scriptor sit intelligendus, et ne Cannegietorus quidem in dis Sertatione de Flavio Aviano P. usia hanc qua
128. Caesar. op. 554. A. II. uoo. Optimum epigramma, quod Hadriano Caesare aut meliore etiam poeta dignum est. I 29. Petrus Referendarius. ep. 555. A. M. 88. Casemen eroticum miserrimum. Νescio an Petrus Reserendarius aequalis fuerit Laurentii Lydi, quia. 5oo P. C. Vixit, quemque Sarius in Onomastico T. II. p. 27 assert. 15o. Claudi . ep. 556. A. V. 15. Multos eius nominis poetas extitisse constat.15 I. Modestus. ep. 557. A. II. 172. 152. Valeriarius. ep. 558. A. II. Id 7. Valerianus excatalogo Poetarum delendus, cum ex Valerio IIa liali sit conglutinatus. Quatuor enim priores Versus in Martiali UΙ. 66, ultimum distichon ibidem V. 7o legitur.
38쪽
155. Reposianus. ep. 55l . A. I. 72. Poeta pessimus.154. Victorinus. Mansius adnotavit in Fabricii bibl. Iat. m. et t. ael. T. VI. P. ISO: Auctores lit-storiae litterariae Gallicae existimant, poema illud ep. 997. , quod sabulum Pasiphaes met14s omnibus Horatianis exprimit, esse Rusini. Longe me lior est sententia Fabricii nostri, Biblioth. Iatin. IV. 7. p. 796., qui Victorini grammatici esse ostendit, illius scilicet Antiochensis, cuius librum de metris Terentianis in collectiono sua exhibet Pulschius p. 27o6. - Sod memoria, opinor, Iapsus est Mansius, cum Fabricius in illo loco sabulam Pasiphaes ipsi Rusino vindicarol. 155. Tullius Marcus. op. 945. A. ΙΙΙ. 166. Nemo suspicetur, Ciceronem osso intelligendum. 356. Vergilius. Grammaticus atque poeta sexti Vol Septimi seculi, quem Andhelmus de re grammatica pag. 52o assert: Vergilius libro, quem Paedagogus Praclitulavit, cuius principium est: Carmina si fuerint te iudico digna favore,
reddetur titulus purpureusque nitor; si minus, aestiVas poteris convolvere sartas, aut piper aut calvas hinc operire nuces. 357. Laurentius. Falso hic a Nodolio in observat. criti P. 4. auctor epithalamii Vocatur. Ep. enim II 45 non a Laurentio compositum, Verum CP
thalamium est Laurentii et Mariae. Hac in disputatione plus centum et quadraginta recensui poetas: quorum nonnulli adhuc celeber rimi Sunt, ut plerorumque vetustate memoria abiit,
ita ut in iis libris, qui in historia litterarum Romanarum Versantur, ne nomina quidem eorum VP
Superest, ut de carminibus supposititiis Vel recentioribus dicam. Ac mirabuntur sane IeCtores, quan tus sit eorum numerus. Nam a Sciaigero, Pithoeo, Bumanno plus centum viginti in Anthologiam reo Pin sunt, quae a recentioribus Poetis composita esse
39쪽
constat, nec dubito, quin alia praeterea i lateant, quao sesso itidem antiquitatis prae so serunt speciem. Di thoeus enim in colligendis epigrammatis multo ' dili gentior quam Prudentior erat, nec Burmannus eius dein culpae immunis est. Ac multo maiors Antho Iogiam latinain laude atque honore vulgo fruitam
fuisse arbitror, nisi miserorum carminum munerua a Burmanno tantopere auctus osset. Ρessimi vero omnium sunt Centones, quorum tot Bumannus edidit, quosque summo me taedio Percucurrisso sateor.
Plora tuo igitur Poematum recentiorum in appendicem ep. Ib57 - 16O6.3 reieci: sed cum non omnia in eam redigere licoret, Verum multis, quorum do antiquitato amplius deliberandum censui, idem, quem in oditione Burmanni tenent, locus dandus esSet, cuncta singulatim hic in prooemio colligere malui.
Ep. 63. Ciceronis in T. Caninium Rebilum. Νemo dixit, quo in codice hi Versus iambici legantur.
Iacrobius enim haec Verba metro soluto refert, -- de Scaliger ca numero exornasse videtur.
Ep. 69. C. Iulii Caesaris in puerum Submemsum. Alii Iulio Caesari, alii Caesari Germanico, alii Octaviano Caesari Augusto, alii denique Mareodo tribuebant. Idem epigramma bis in Anthologia graecalogitur, cum inter Philippi carmina ep. 71. Vid. Iacobsit Animadv. T. II. P. s. P. 198., tum inter Flacci opigrammata. Anth. Palatin. lib. VII, 542. Carmen
latinum e graeco a recentiore Poeta Conversum esse,
docucrunt Bonada Vol. II. p. 264., Bimardus in Thesauro Muratorii T. I. p. 55., D'orvillius, Soliraderus
Ep. 7o. Iulii in aris. Scriverius et Fabricius Bibl. lat. T. I. p. 274 ed. Ernest. spurium esso dixerunt. Ep. 87. Virgilii Maronis in Augustum. De his duobus versibus mire sabulantur aevi medii scriptoros. Alexander Ahbas Celesini Monasterii lib. III de rebus gestis Rogerii Sicilias regis P. Illo scribit, Virgilium Neapoli dominium habuisse, et ibi ingens volumcn hexametris Versibus composuisse, et in. 127
40쪽
meruisse ab Augusto Neapolitanae urbis et stavi provinciae Calabriae dominatum pro duobus, quos scripserit, Versibus :Nocte pluit tota, redeunt Spectacula mane,Dioisum imperium cum Dos Caesar hiabet. Cons. Fabricii Bibi, lat. T. I. p. 5o6 ed. Ernest. Aliam narrationem de his versibus et de iis, qui mox sequuntur, refert Donatus; Sed fictos esse Oxistimo. Ep. 88. Virgilii in Bathyllum poetam. runtur a Donato atque ab Andhelmo grammatico p. 576, qui dicit Vergilius in tetrasticis theatralibus Siosos non ι obia melliscatis apes. Virgilii ingenio pro Sus sunt indigni.
Ep. s . Virgilii in Ballistam Iudi magistrum. A grammatico ducit originem. Ep. '8 epitaphium Virgilii. Haec inscriptio olim in Pausilypo prope Neapolim, ubi Virgilii sepulcriunesse sertur, extabat. Cons. Κoysters Reisen p. 855. Ep. 864. A. II. I99. Epitaphium Virgilii, quod
deleta priore inscriptione, do qua modo diximus, S culo sexto decimo eodem loco candido marmori i sculpebatur. Cons. Fabric. Bibl. lat. T. I. p. 5o4. ed. Ernest. Κeysters Reisen p. 856.
Ep. 99. Virgilii Maronis. Hoc distichon po
tam medii aevi sapit. Ep. III. Cassii Parmensis Orpheus. Antonius Thylesius auctor. Ep. II 4 et II 5. Horatii Odae duae. Compositae seculo decimo octaVo. Ep. 117. Gemianici Caesaris tumulus Hectoris. Dubitatur de antiquitato carminis. Ep. 155. Senecae. Deterioris aevi est.
Ep. 185. Petronii Antigenidis in Telephum. Wei-ctertius recens esse censuit, verum causam iudicii εῶ non aperuit: nec eam me videre fateor.
Ep. 225. Appuleii. Appuleio abiudicandum, im