장음표시 사용
131쪽
Anth. II. 13. De Atho Monte inscribit nu. Voss. Hoc epigetammaeum altero, quod Anth. II. II. Vel supra 186. editum est, Petronio Λntigenidi tribuitur, ut ex adnotatione Burm. ad II. II. patet. I. perviu/J psius mss. Scal. Voss. . fruetvJ Multu ms. Voas. sulco Oudend. uIlia ms. Scal 4. maxima bellat maxima Dela Schra demis. 5. sub tanto J Oudend. in Add. B. T. n. p. 7I4. adnotat: Fingit poeta, Athon non divulsum esse a continenti, aed excapatum fuisscilla ut εub pondere et cana ni Me montis esset mare, per quod sonuerunt seu nas' arunt classes. Unde forsan in his Dersibus nihia emendandum. Uuter dem se alligen Cebirge brausten plo laticli Flotton, und unter einer Weissen Schne edech lag jelgi das dunhelo Meeri Pariter explicat locum KIotnitis in Anti Lurmanno P. 78. sonueruntJ gemuerunt B. stupuerunt l. e. classes, quao subi runt tantam molem montis. Wakes. ad Lucret. II. 562.8. Perses, et Deiti Graea et est erit ms. Voss. Ouden d. iiinxit Per
1 o. hoe terraέ fati hoc terrae fiat ac mare ma. Voss. hoc terra fiat ac mare ma. scat. Hoc terrae sant, hoe mare, dixit: erant. GrO- novius ad Moysaicae sublimitatis exemplum. Nic terrae fiant, hac mare, dixit, eat. Tota Pius ad Longinum cap. 9. Vulgatam sic vertendam Putia: das soli Eu Landern werden, d. h. hier sollen Lander entalelloiu Cat.
Anth. IV. 344. inel III Inscripti. N. II 4. et In EclogIs Poeta 1 p. 266. Hue collocavi epitaphium Petronii Antigenidis, ut omnia, quaci
ad eum pertinent, coniungerentur. Attamen non solum incertum est,
quia sit Hilarus, qui patronus ei epitaphium fecit, verum etiam illud, auad eumdem Petronium carmen sit reserendum. Oliverius in marmoribus Pisaurensibus p. 164. ipsius Petronii Antigonidis epitapliatim esse statuit.,.Mecennis , ait, , Petromus decessit , verum ita fuit naturae muneribus ot senatus, ut philosophi uis et mathemati a disciplinas id aetatIs pereeperit, ,,et, quod caput est, elegantissima carmina scripserit' . Ego Oliverit se tentiae non accedo, cum epigrammata quinquo, quao supra dedi, a Puer vix decenni componi potuisso non credam. 4. in superis fecit i. o. aus der obor et t. Superi similiter ap. Velleium II. 48. dicuntur homines vivi. Tum annos facere in Inscripti. plus ae mel invenitur Pro annos agero, vivere. Gesneri Thea. T. I. p. 57 .
6. pial et Iibros Iegi, legi dia earmina H. Ivahes ad Lucret.
132쪽
. praescripta tulissetJ i. e. legi omnes libros Euelidis, In quibila praecepta arithmetica dederat. Praescripta ferre dicitur ut leges ferre. 9. pater Ore, Patronu4J i. e. patronus, qui patria inatis mihi erat.
- Pater atque Patronus vulgo. HilarasJ oliver. G t. 'arus VuIgo. r. infernas sedeaJ intellig. ex sequenti ad. - nunc Mero ad infernas aedes vulgo corrupte.
Anth. VI. 94. Turno poetae sat3 Tico vindicare studet Wemsdorfius in P. L. Min. T. II. p. 49. ubi hoc ipsum fragmentum recensuit Pag. 15o. Cons. F. A. Wols. Vortes. liber Rom. Litt. p. 23 i. et Buperi. In Praescit. ad Iuvenalem T. I. p. CXVII. Be ardy R. Litt. p. a 47. Poeta Iu hac satira invehitur in poetas adulantes Neroni eiusque libertis. a. ergoJ ultima brevI. V. 7. ergo ultima longa. 4. illis I adtilatoribus. a. uxoris Pueri J IJ. intelligit Pythagoram, Neronis IIbertum, de quo Tacitus Ann. XV. 57.; mresdorsius Sporum puerum, quem Suetonius describit V. Ner. c. 28.16. sub tuuDJ quasi meretrices et prostibula. Wemsd. 9. aut i lenaei Musae vel poetae adeo sunt faciles, ut vel pessimum libertum ut Menam, libertum olim Sexti Pompeii, qui classem eius Auguato prodidit Suet. Aug. c. 74. aut Polycletum, Neronia Iiberium, carmitu bus adulantibus ornent, et aer os stigmatosos, qui recena demum libertatem acceperunt, vehementer ament. Nam maculaa ardent valet: amant vehementissimo ipsa servorum stigmata. a . nutuJ i. e. nutu I.
aa. hesterni GetaeJ i. e. eius, qui heri adhuc aeruiit, i. e. liberti
atro, non nos; veteres tamen et hoc modo dixerunt.
α6. Titii J Tigellinum notari putat Wemsd. 27. tra alacripsere EreboJ honorem diis et divInis rebus debitum inpertiunt illis monstris, Orci satellitibus. Weod. und was dem Olympus sebuhri, trageu sie aus dio Hollo liber. Ponere te IaJ irridet poetas, qui Neronem deum emo dicebant. 29. 2'errigenasi Neronem Gigantum similem esse dicit.
th. I. 27. De vita et aetate Septimii Sereni We dorsus loquἱ-tur in Poet. L. Min. T. I. p. 6O5. eumque temporibus Vespasianorum floruisse Putat, cum supparem se aetato Terentianua Matirua v. 189 i. Prositeatur in illo: Diaeia Septimiua qui .eripate opus M nvero i
133쪽
autem MartIalis aequalis sutis o dicit u . Sed haec quoquo quaestio iii nullo innititur iundamento; nam si Potronius, cuius versus a Terentiano citantur, sub Antoni uis demum vixit, sicuti Valosii et Niebuhrius ussirmarunt, Terentianus quoque ulterius removendus est. CL Niebutir. Mein. Sclir. Τ. I. p. 546. IIos versus ipsum princῖpiu in opusculorum ruralium Septimii Gcdichto liber dio Feldari, ei ten) suisse dicit crus- dorsus. Versus sunt choriambi, quos servavit Torcnti inua p. 85. 4. resera a mugiunt J hi pedes in choriambico motro aliquid os sension Is habent, quam Terentianus ipse statim tollit: Ecce νῖdes ta mugiunt esse duos iambos; 2'emporibus niamque pares saepe sibi vicia sim Cedere Mel tribrach)n admittere saepe possunt. I'ibi petua citrae aluit Abo l rigineo sacello. IIic quoque succed re sic tribraulati, anno abis Longa quod est in geminas prima breoes soluta: I'ibi; ai- mitis nec minua altera Pede consequensi: Ra cor . monui iam εGliS, has saepe soleri εὐIMi. Pro chorio tribrachos hie bis datus in nitum Nec minus hoc Ra ca Iule Abo rigineo sacello Vt chorius salvitur
et tribrachys est iambus. - Sic. 'ndo'ii correctiones, quaa in Add. Bum. T. II. p. 7 5. profert, neό-i ει - sunt, ut Santentiis P. 527. adnotavit. Versus s. a Marici ictoratio ML gr. p; g.
Antii. III. 57. ex Terentiano Mauro p. 9o. Verina constant da culica hephthememeri. mrnsd. Poet. T. I. p. 634. a. inquis amisusI Inquit am us ager domino, serer plurima reddiam. Si beria mi facim, memina tibi sol re grauε. vulgo Pere se. Cons. Santon. ad Vs. I984.
Anth. V. 55. ex PlInII epist. H. xo. De Vota nio Ruso imperatore victorioso Plutarchus in Galba c. Io. Iogiatur.
S. I. G. PIthoeus asteriscum praefixit, tamquam suspectum habuerit. i. Oost des Oudend. Nihil mutandum. Intelligo adeste. Med. Ic- heri Amoen. P. 157.
Anth. II. α53. ex Plinii epist. VII. 4.3. libros Gallii Galli libros ed. 1476. ap. B. IntelΓgit libros Asinii Galli.
1 Iri ipse ed. pr Inc. I 47 i. ed. Μediolanensis 1478. 2. rursus de C. dare mia Medioeus prob. B. ad Virg. Geo. II. 26o., quia alias quoque hoc secit Gallus. - Prorsus de C. daret Ti inius.
134쪽
εαMiaJ I47 . I 478. I 498. Is Io. TIt2. sua Mia Schaos. s. subtraxeriti subtraaerat I 476. Cons. Huschh. ad Tibull. II. I, 9. 1 o. post haec I edd. supP. Posthac vulgo. II. nultamque inJ nullam in Titatus. nihilumque II eins. timidi i timida I 47i. 1478. atque fatemuri duplicem admittit sensum: nam aut ad praeco-dculem interrogatiovem refertur, aut novam lucipit sententiam, ita ut se ua sit: Immo fatebor inde amores meos.
. ingenium feeti J flecti ingenium I 498. 15io. 8. Oeta mobilitatet ad eruditam ingenii facilitatem.
Anth. II. α54. ex Plinii Epist. IV. 27. Versus hendecasyllabI. I. Uersibus minutiat hendecasyllabos minutos vocat prae versibus heroicis, quibus severiores musae utuntur. Argumentum tenuo tenui metro convenit. Cons. Weichere. Poet. I. ReL p. 124. 5. Oeteres quidJ totum v. ex m. Mediceo dedi. et Catius peteres que. Sed quid ad me Z vulgo ex edd. 147 I. I 478. 1498. 15 Io. Titz. 4. prioresJ i. o. Plinius mihi instar est omnium veterum poetarum. - prior: is maouit ed. 1478. Unus Plinius est mihi, priorum mapuItKIotκ. in Antibum. p. M. 6. putatque amari J Similiter Plinius in opist. IX. 53, 6. Amari putat, iamiat ipse; neuter timet, neuter timetur. - iuvatque amara
135쪽
7. ille o Plini J Ilei M. Schaes. ille Plinius, ille. Quid Caronea pI4 I. I 478. Vulgo. quot Catonea J i. e. Plinius instar est multomun testium. quid Catonem 1476. quot catenae in. Leid. Cato hic pro teste certissimo ponitur. 8. i ntinet nunc cum Plinius amorum sit suasor, relinquere eos non licet. quisquis remas J Medice . quisquis 3vias ms. Leidens. I 47r. 1478. qui sui Vulgo.
S. m. 251. De Sulpicia poeula dixit Weresdorsius P. L. M. T. II. p. 5a. ediditqite hoc o carminibus eius amatoriis fragmentit m p. 55. Extat in Schol. Iuvenalia sat. VI. 556.1. mri omit t. in ms. Vallae.d stilia IamJ restitutis f. nudum C. concubentem ms. Vallae. eadurcis dest. f. explicat Ruperti ad Iuven. Ioc. I. remotis stragulis. Nemo dicat, nudam me extra lectum Iecto non inposito Caleno et vi Caleni municipii) concubuisse. Falso vocab. cadurcum interpretatus est scholiasta. Aliter Salmasius in Exerciti. Plin. p. 824., qui diei trea reae fasciae non institae sunt, quibus lectus intenditur, sed fasciaetiti eis, quibus ipsa Sulpicia velabatur.
Anth. V. 94. Extat in Schol. Iuvenalis N. 58. UItimum Mariorum dicit Domitianum, quia in illo Caesarum origo defecit, et cum Vespasianus et Titus et Domitianus Ua Mia ex gente fuerint, Domitianus ultimus illorum et dissimillimus imperapitis Meminit hoc m- Ierius Martiatis in epigrammate. his Mero albi stati etc. Patet epigrammatis snem tantum a scholiasta laudari, nec inter cetera Martialis id Iegitur, sed in librum Spectaculorum, qui sarraginem epigrammatum in eodiei bus Martialis praestantissimis non Oxtantium Continet, receperunt editores. Ianus Douga et Bumannua Patruua Sulpiciae tribuerunt, et weresdors. quoquo cum fragmontis Sulpiciae T. II. p. i55. edidit. Poeta dieit, Domitianum totam Flaviorum hereditatem abstulisse, quia omnia bona priorum Flaviorum, Vespasiani ac Titi, malis suis moribus deleverat.
Edissi hoc Martialis epigramma, quod in nulla adhue editione legitur, ex operibua Lessingit T. I. p. aaa.
136쪽
5. ad digitumJ cons. Spalding. ad Quint. VIII. s. Io. Iland . ad
Turael linum T. I. p. IIo. Lipsius in Saturnal. H. ai. T. IV. p. 976.9. utrisque - utrisqueJ Scal. Pluralis hoc aevo nullam habet o sensionem, ut ad Quintilianum non semel monui. utriu4que - utriusque nos. Vosa. Scal. utriquct - utrique vulgo. 11. te subJ tibi in. VOM. Totum distichon ab hoc carmine ali euum putat Sciaiger.
Anth. III. i 7. Inscriptionem dant mss. Vosa. Scal. a. Ientas J IIeina. Iintas mss. Voss. Scal. Tuncas - mora mg. 5. intellecto principeJ non liquot. In ma. Vindobonensi nullam Ia-eunam indicari resert Kramerus in libro, qui inscriptus est: Die Ha chmiath P. II 6. 6. aacra eat Misi saera est haec stacra Potestas ms. Vindobon.
Anth. III. I 8. Haec duo disticha non cohaerent Scri verius separatum utrumque edidit in libro Spectaeul Oraim N. Io ut 51. I. carminibus non meditatis. , 5. ωirtuti. - aecundaJ DirIutis - secundae Ηeius. Dictoris omnaeeunda Scriverius. occumbere sortiori dedecus non Est, Sed turpe est, cedere miliori.
Ex Addendis Burma I T. I. p. 759. recepi. M. ValerIua Probus grammaticus inter suam aetatem praestanti scientia fuit Gellio testo in Noct. Att. IV. 7. Is vixit sub Nerone militosquo reliquit libros, qui a Cellio aliisque seriptoribus laudantur. Ac libri duo Grammaticarum Institutionum et unus de notis Romariorum liber eidem vulgo tribuuntur. Hi versus ad Caelestinum prooemium sunt illarum institutionum. Sed hos libros alius esse grammatici, idem nomen serentis, at multo recentioris, vere Lindem annus Tom. I. Corporis Grammaticorum p. 39. his verbis dicit: isSequitur iam Probus, non illo quidem antiquus M. Va--lerius Probus, quem Suetonius in libello de gramm. illust. c. 24. nimis sepauca et exigua de quibusdam minutis quaestiunculis edidisse testatur, issed haud dubio serior quidam eiusdsem nominis . 5. Di Ore ni faiore vulgo. ordo verborum est: Quo cumuIantamιhi DPorem, for una haud inrita aere dedit, mihι condere famam
137쪽
eomitante henigno, quem Dirum superi νOIuere, i. e. eo vim comite, quem superi comitem mihi addere voluerunt. Lindemannus. 9. arted arcet vulgo. 1 I. artat arcta vulgo.
Anth. II. 96. ex Spartiani Hadriano e. z5. Et moriens quidem hors eratis fecisse dicitur etc. Tales autem, nec muIto mestores, fecit et graecos. Id Spartiani de Hadriani carminibi is iudicium comprobat B liardy Rom. Lit t. p. 227. I. animulaJ Serenus ap. Diomedem p. 515. Animi a miseruta Properiter abiit. Ex Add. B. T. II. p. 717. 5. quael quem nunc alibis in Ioeum O. Cyriaci. Add. T. I. P. 729.
4. rigidaJ rigidula vulgo ex Aldina. Cons. WAes. ad Lucret. V. 567.
Anth. V. 98. ex Spartiani Hadriano C. 26. Iambici dimetri cataleeli mixti cum troehaicis dimetris, ut SalmasIns ad Spartiani Hadrian. 16. Τ. I. p. 155. dicit. Sed Casaubonus atquo Schraderus omnes unius generis, iambicos dimet a catalectos, esso do
a. ambularc pronuntiandum ambiare. 4. culiceri cimices Heliis. . Is. Vossius, sed inprobat Schraderus, quia obstat metrum; nam prima in cimex longa, ut in illo Horatii Sat. I. 1Ο, 78. Issen' mo ae eimex Pantilius et Ex Add. B. T. I. P. TM.
Edidi ex Appuleii Apologia p. 4io. Diν 3 Hadrianuff, cum Voconii mici sui, Poetae, tumulum Mersibus Meneraretur, ita Scripsit etc.
Anth. II. Ii8. Bumannua in Addendis Τ. I. p. et seqv. duas Cannegio teri epistolas edidit, ex quibus hoc epigramma multum lucis accipit. Citat enim Seriverit adnotationem, quae hiaz maximo pertinet: itaphium Sorani Batasti, AeIio Hadriano AuguSIs auctore. Gera duae Motomagus in edit. His . Nat. Anni Atax testatur, idem in .chedia ae reperisse in antiquissimo Iibello m3. Looanii. Fides epi-srammatis, de qua antea dubitabatur, hoc testimonio restituta est, ne Camplius do nomino auctoris atquo militis, cui inscriptum est, ambigi debet. In ms. Voss. legitur: Carmen Adriani Augusti de forti milite. Edidi ex recensione Cannegieteri. Duiligod by GOoste
138쪽
pronuntiari docuit Schraderus in Emend. p. XXVI sq. 5. iudieri Mindice vulgo. Pro Maala Cameg. Masto operarum vitio. 4. tranare I eransnara vulgo. f. emissumJ inmis iam vulgo. 6. ac rediti et r. Vulgo. aliaJ ex alto Schradurus In Add. B. T. II. p. 7 I9. 8. milesJ distinguit quatuor hominum chasses, Romanos, barbaros, mi- Iites, sagittarios. is uilitem respondero Romano, ut barbarus iungitur Partho, censebat oudendo ius. Add. B. T. II. p. 7 I9. 9. hic memori J hoe memori vulgo. IO. inderit, anne aliquisl i. e. viderit alliquis, anne.
Anth. Π. 258. Traiani imperatoris de bella Parthieo νersus Geori in vet. cod. inscribI monuit Oudendorp.
a. Teuthran ιM Theutrantia vulgo. Theolranta duo mss. pp. R. Legendum Teutἰranta hic et in ceteris versibus, ut apud Virgilium et Ovidium nomen scribitur. 4. Igitur J tu alio ordino versus leguntur In mss. Dorvid. et Leid., atque in editiono Pindari Thebani a I 515., cuius varietatem adnotavit
gramma SusPoetum esso putat. Octo priores versus ex Gassendi Vita Petrescii lib. IV. p. 55 i. sp. 14 i. ed. 1655. J, qui testatur, eos sic in tabula marmorea legi, edidi, Schraderum secutus in Epist. erit. p. LXXX. Hadrianum imperatorem monumentum Borystheni equo sepulcroto condidisso et earmina de oo pinxisso, Dio Cassius tradit I. LXIX. Io. Ve sus Anacreontei. 4. tumulos et ruscori correxit Masdeu opusc. p. 175. Orellius. tumulos Etruscos vulgo. 6. Pannonicos in aprori Pannonicos nec uillas apros insequentem vulgo. 7. insequentem - noeerri accusativum cum verbo nocere iungi, co tendunt Salmasius ad Spartiani IIadr. c. ao. et B. Neque tamen ullum eius rei oxemplum certum adhuc vidi. v. Ramstia L. G. p. 546. An legendum ullus insequentum p o. ex imam stili staJ Salinas. Orollius. extimam Sallyam vulgo. Iungo nec tilius insequentum actiiDa sparsit ab Ora caudam extimam. 16. hoe situri duci Anacreonteorum g onera in hoc carmine Toportun
139쪽
iambicum, ut in v. I. 5. S. 7. 9. Io. 15. 25. , alterum choriambicu tit in v. a. 4. 6. 8. II. I a. 14. 16.
Alith. II. 97. ex Spartiani Hadriano c. 16. Floro rescripsit Hadrianus in camnitie, quod supra n. ao7. dedi. Charisius p. II S. citat , naeum Florum ad Di Mum Nadrianum Poematis de Iectori Sal--sius I.. Atina cum Florum, qiii epitomeu historiae Romana scripsit, iii- tolligit, eui adsentitur Bemhardy Rom. Lit t. p. 277. Burmamius inscripsit Iulii Flori, nescio qua auctoritate fretus. Cons. Woicheri. Poet. 1. Rel. p. 569. Fiedier. in Scriptia II. R. minor. p. XVI. a. amἷulareJ pronuntiandum ambiare.
Ansi. I. ao. Worasd. Poet. T. V. p. 55 . Octo sequensa epI- gratii metita in pluribus mss. coniuncta leguntur, ita ut in Ins. Salin. totius carmillas ait titulus Hori de qualitate νitiae, in ms. I litianen M7I. TL,ridι de qualitata Dirae. Eo vero ordino, quo tu mM. Salin. Titu. Iegunt r, qu que a Lipsio In Eleol. I. 5. vulgata sinit, edidi. Eidem I. . Annnoo Floro historico, cui praecedens vindicatur, a Salmasio ad Spari Ini Hadrianum H a 6. T. I. p. 155. tribuuntur, a Wernsdorlio Poet. T. II. li. 5o3. et T. VII. p. 22. L. Vibio Flom nescio cui poetae. Versus troclinici tetrametri catalecti. I. νι It umJ νitum Thu. 5. Denulis J semilis ms. Sal m.
Mersus ultim in alterumJ Salm. Morsus usum in altero Thu. Mersum ti Sus et ines eros ms. Salm. Mersum usus in alteros Hreius. ud- rsiis metrum, monente B. Add. T. I. p. 719. . Illud Meraeua usum a1rial erum valet liquor cor Ptus.
Antii. III. II 4. . omnis mulieri omnia mulier infra pecIus celat ulcus p . IiLns Ilo uliter. ad Pervigi I. Veii. 5i., sed vel sic versum hunc correctione laboriiro censet Schraderus Add. T. I. p. 745. - omni mulier intra pectus Diru' celat pestilens Et dich. Spec. Suspic. p. a 7. - Mulier mira pectus Omnis celat ulcus pestilens Piersonus Add. T. II. p. 759.
Alith. I. IT. S. Dire et radio conferunt J Salmas. ed Sparti.ini IIadrian. C. I 6. ν tae et rcidio conserunt nas. Salin. ambo de comis calorem et ambo radio conserunt Thu. calorem et ambo radios cianserunt vulgo. ia Orie donis calorem, Mite, radio conferunt Schradorus, quia vorsus ti ochai
140쪽
cus quinta sede trochaeum requirit. - Bacchus calorem gignit ri , sole Apollo. .
stanto metro. se deinde Scriver. 4. ardori arbor Thu . .
Anth. III. III. I. est haberet est habere habere nummos Thia. a. Pudori ma. Salm. pias ere vulgo. pia Por Lips. Hei M. Schrader.
Anth. III. x9i. Ex eodem codice, quo epIgraminata mori priora, Salmasiva edidit ad Sparti Hadrian. c. 16. - Verasitori. Poeta lat. M. T. VH. p. 124. I. amoenit amoenae mm. Salm. et Divion. a. diesJ die m. Salm. diae nis. Leid. viculaJ epicula gemmao sunt tenuissimae adhue et acuti Irficio, Pyramides maiores et ima part ct crassiores, calathi iam supra tument inferiore Parte lingustiore, explicantibus an iam et intra dehiscentem calicem latiora sibi spatia quaerentibus soliis. - Gesnerua in Thes. a. v.
I. 'ramidasJ Florus yramidas vocat, qui Plinio aIMaatri, et calathos, quos ille calices. Salm. ad Solin. p. 72.