Caius Julius Caesar Ad Codices Parisinos Recensitus Cum Varietate Lectionum, Julii Celsi Commentariis, Tabulis Geographicis... Quibus Suas Adjecerunt N.L. Achaintre Et N. E. Lemaire...

발행: 2012년

분량: 520페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

321쪽

res, et legra, et ingenium Sincerum integrumque a contagione accolaritim seroaperunt. Et acitus in Agricola, Massiliam vocat locum groeca comitate, et propinciali Parcimonia istum, ac hene compoSuum. Soli Plautus et Athenaeus Massiliensium nrores vituperant, et eos mollitiei insimulant; at omnes norunt, quae sit fides adhibenda comico, ut erat Plautus, et aristarcho Athenaeo,

pessimae fidei homini, qui maximos viros, optimaque opera injusta malignitate carpere nunquam erubuit. ΜΑTisco B. G. l. VH cap. 9O). 46 et lat. 2 long.

Primus inter scriptores noster hujus urbis meminit Straho et Ptolem de ea silent; attamen Matisco inter praecipuas Eduorum urbes emporium erat, ubi teste notitia romani imper. , labrica vigebat sagittarum: itinerarium Antonini et ab Peutinger eam agnoscunt, et locant in eodem situ, quo nunc est, on dep. de S---ει- DE.

MATRONA. B. G. lib. I, cap. I . Fluvius Galliae, inter 48' et 49 lat. o et ' long. ortum habens in Lingonum sinibus, prope Andomatunum , in vico sylva Lingonicae

Balisma, et adium montem atque in Sequanam postquam Catalaunos, Sparnacum, Dormanum, Iatinum Mel doriim, Latiniacum alluit, paulo supra Lutetiam influens. Caeteroquin satis notus Hodie a Marnes corruptum Vocabulum ex atrona, deletis litteris istis, vel potius effictum materna sic enim recentioris aevi scriptorcs habent, ut Frodoardus in Chronico.

incolentes, quorum naturam, mores et genus vitae ita describit Strab. l. xvri Caeterum Mauri, etsi adeo uberem regionem inhabitant, tamen ad hoc usque tempus magna ex parte incertis vagantur sedibus Ili comas cincinnis

exornant, et harbam omunt, aurumque gestant, dentes tergent, unguium incrementa resecant, ac raro videas intor se contingentes, qui capillorum ornatum tangant. Pu-

322쪽

gnant sere ab equis hastati, equis nudis utentes, et Denis lane factis gerunt etiam gladios in pedites elephantorum pellibus pro clypeis utuntur; leonum et pardaliuinet ursorum pellibus induuntur, iisque indormiunt. . . Sunt, qui dicant, Mauros Indos esse, qui cum Hercule in hunc locum descenderunt, etc. Originem Maurorum, quos Indos esse dicit Strabo satis firmant ut corporis habitus, et

color, et genus Vitae.

ΜΑUBITANIA B. C. lib. I, cap. 6 30, o B Al. cap. 52, etc.). Inter 33 et 37 lat. io' et 24 vel circiter long meridien de tale de Fer. . Strab. Mαρουσια, Ptolem. Mαυριτ ια. Magna regi Asricae septemtrionalis, terminos habens ad septemtrionem internum, seu Meditor-raneum mare ad orientem Numidiam is meridiem Gaetuliam, vastas solitudines, et majorem Atlanta; ad occas. Oceanum. Duplex facta fuit sub Claudio imper qui hanc partem in duas provincias romanas redegit, quarum una occidentalis dicta sui Mauritania ingitana, incipiens alittore Oceani, o protendens se usque ad fl Molochath, seu Maloa; et haec pars sui Mauritania vera; nam altera quae incipit a flumine supra citato, et pergit orientein versus ad fluv. Ampsagas, a Numidia olim detracta suerat. Haec provincia vocabatur Mauritania Caesariensis propter Iuliam Caesaream olim Ioc sub regibus Iuba patre et filio Mauritania et ante Romanos, et sub eorum potestate florentissima fuit, urbibus innumeris reserta, et hominum multitudinesequentissima irbium praecipuae sunt maritimae Igilgilis, Saldae, Rusucurru, Iulia Caesarea Car- tenna, Siga mediterraneae vero Sitifi, Malliana, Mina, etc., et hae pertinent ad Caesariensem: in ingitana autem Busadir, Parietana, ingis, Lixus, BanaZa, Sala et Volubilis. agnis et compluribus fluminibus alluitur et irrigatur, quorum praecipui sunt Audus, Serbetes, hina-laph, Μοlochath; montes quoquo erratus, Transcellensis,

323쪽

3io INDEX

Ancorarius, in Caesariensi Diur, hocra et maximus

Atlas in ingitana. De sertilitate regionis, adi Strabonem,l. xv II, p. 26 et seqq. otus autem hic maritimus Africae orae septemtrionalis tractus continet regna dicta Asteret ea, vel a C.

padociae caput, aliter Eusebia dicta secundum Strabon. , et postmodum subalberio imperatore Cresarea dicta, ad Argaeum sita, montem altissimum, cujus vertex nunquam nivibus privatur de quo aiunt, qui conscenderunt, sudocaelo utrumque mare cerni Euxinum atque Issicum Eam

urbem Straho et Ptolemaeus addicunt Ciliciae praefecturae, quia parva pars Cappadociae, in qua sita erat MaZaca, V cabatur Cilicia Magaca aquis, munitionibus ac muris carebat obducum negligentiam; nam in medio planitiei, ubi exstat, Melas amnis fluit praeterea lapidicina est, sed obruta exundationibus fluminis sorte id consulto evenerat; ducibus nempe timentibus ne Magaceni, campum habitantes sterilem, et collibus circumdatum altitudine sua comspicuis, opportunitate loci adducti, se praedationi dederent. Mazaca caput regni, deinde praesecturae sub nomine Caesareae ad titulum coloniae sub Claudio imper. sed nunquam ad dignitatem evecta est. Nummi ejus sunt obvii, et omnes fere tertia sorinae altera parte, I. ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΓΕΡ ΣΕΒ Caput Claudii vel alius imperat. nam multos userunt Caesareenses h altera, mons Argaeus in cujus vertice figura imperatorem exhibens, cum epigraph ΚΑΙΣΑΡ. et B. Cresarma an a vel alia anni principatum indicantis nota .

MEDioMATRICI B. G. lib. IV, c. IO VII, 7 5'. Inter 49 et 5o lat. 3 et 6 long Belgicae populus, potentissimus tunc temporis, quippe cui in expeditione apud Ilesiam habita, in concilio Gallorum quinque millia hominum sunt

imperati quod non mirum, nam fines Mediomatricorum

324쪽

latius protendebantur, quam hodie fines regionis dictae lep s ne in Habebant autem ad septemtrionem revi- rosa ad orient Nemetes et riboccos; ad merid. Leucos; ad occas. Verunos Caput gentis erat motaurus Melz9. Mediomatricorum finibus respondet pars Galliae hodiernae, quae dicitur te pus Messintdm de limselle Maommine allemande, comprenant Sarguemora, Sarrelouis, Homboum, Eux-mnis, alius Bucte, inqu'aupresiae Landati . ΜΕDOBREGA B. Al. c. 48). Urbs Hispaniae, seu provinciae ulterioris in Lusitania Hujus situs incertus est, quum nec Strabo, nec Ptolem nec alii quicquam dixeres vocab. exitus Brega pontem significans, indicat satis eam fuisse juxta ripas fluminis alicujus sitam Medobregam in mappa nostra posuimus inter 30 et 4o lat. 9 et Io occ long., in eodem sero situ, quo nunc ost Portale E, dans PADntos, romaum de ortu LΜELD1 B in lib., cap. 5). lat. I long De iis vide quae notavimus'. I, p. 76.

O s long De ea urbe vide quae notavimus'. I, p. 35a, not. I, et p. 355 n. 4. Id notandum est; scit nec Strabo, nec Ptolemaeus, nec alii geographi Veteres hujus urbis meminere itinerarium Antonini in via a Carocotino Au stobonam habet Petromantalum nantes M. P. XVII.

Lutetiam, P. VIII. - Methelum M. P. XVIII. - --

te Monterauit aut-YOnnei et ab muting. Luteri XVII - Μetem, xv - Condate. Probabile est distantiis Methctum seu me sto duorum itinerariorum eamdem urbem designare, et pro Melodum debere accipi. MENAPII B. G. l. II, c. IV III, 9 IV, 4, 22 , etc.). Inter 1 et 5 a lat. α' et 5 long Populus Belgicae semi- Belga, Semi-Germanus. De eorum sede nonnulla dissicultas oritur apud scriptores Caesar ait l. v c. si GψE

325쪽

Ies et Tenctheri ad Rhenum per nerunt, quas remouera

Menapii incolebant, et ad utramque ripam minis agros, redisscia vicosque habebant. Quid his verbis expressius

Strabo quoque Caesari assentitur, dicens enapios ex utroque ostiorum Rheni latere paludes ac sylvas incoluisse, eisque confines suisse Morinos ad mare: at Τacitus,enapios a Blieno removet, et ismosanos facit his verbis: Minsam amnem transeunt, ut Envios et Morinos, et emcrema Galliarum quaterent Ptolemaeus quoque enapios ad ostia Mosae collocat, et Plinius Μenapios non Rheni accolis, seu Germaniae inseriori, sed Belgis adnumerat, et inter Mosam et Scaldim ponit a Scaldi incolunt Menipii, Morini Forte Caesar, quum tantam latitudinem Me. napiorum genti dedit, uno nomine diversos populos eiu dem originis, et eodem vitae genere utentes comprehendit;

sorte quoque jam temporibus Taciti, Ptolemaei et Plinii fines Μenapiorum a barbaris Germaniae gentibus exigui facti suerunt. Videtur etiam ex diversis chronicis et chartis Menapios insequenti tempore paululum amosa recessisse Morinos versus, et tum Brabantii, tum Flandriae partes aliquot occupavisse quoquo modo id tactum suerit, a verbis Caesaris recedere nobis non licuit Menapii igitur habebant ad septemtrionem Mosam et Rhenum ab insula Batavorum ad orient Rhenum et diversas Germaniae gentes ad meridiem Eburones et Ambivaretos ad occasummare et paludos inter Scaldis et Mosae ostia Barbari admodum erant, et Germani plus quam Galli Dion historicus Menapios non in urbibus, sed in tuguriis habitasse scribit; et reipsa caput gentis non erat urbs, sed castellum castellum Menapiorum hodie esset ad Mosam'. Martia in lib. xui, seu in ensis epigr. 4 Pernam ex Menapiis commendat hoc disticho

Corretana mihi fiet, vel missa licebit I cmenapisci lauti de clasone Orrnu Dissilias by Ooste

326쪽

Si Caesari et Straboni adhaereamus, Menapii in his Belgicae partibus continebantur, quae nunc dicuntur la Gue dre, te ducte de Ciares e le Brabant hollandris. MEssΑΝ B. C. lib. II cap. 3 lib. III, cap. IOII B. As. c. 28). 38 et lat. 3 et long Graece εσε turn, amesseniis Peloponnesiacis, qui e Peloponneso pulsi eam ceperunt, et ibi sederunt namque ante Zancle dicebatur ob obliquitatem locorum, ubi sita est, prope promontorium Pelorum. Condita est a Naxiis postea Mamertini, gens Campana, Messanam inhabitaverunt: ita tripartitum erat incolarum genus. Sed Mamertini apud Messanos ita invaluerunt, ut sub suam potestatem redegerint urbem, civesque ab omnibus Mamertini appellarentur potius quam Messani, S-que ad tempus primi belli punici, quo Romani occasioneinceperunt Siciliae adversus Poenos occupandae. Vini serax erat tellus in ea parte sed urbs, teste Strabone, mediocriter frequens propter vicinium Catanae, quae colonia erat romana. Hodie non item; nam ea est urbs Siciliae recontioris frequontissima, et mororum ructilius, quibus bombyces pascuntur, notissima, sub eodem nomine Messi--ΜETiosEDU. B. G. lib. vii, cap. 6 IJ Vide quae notavimus ad hunc locum t. I, p. 355. METROPOLIS B C. l. iii c. 8o,' i). Incerta positio hujus urbis, sed certo in hessalia, inter Gomphos et Pharsalum videtur tamen haec urbs non minimi pretii suisse, tum ex nomine ipsius, tum c verbis Strabonis. Ita enim scribit l. xi p. 437 Iacet oscit Ithome, non esseniaca, sed Thessalica in Estiaeotarum regione inter qu,

tuo oppida, quasi in quadrilateri figuram disposita, riccam, etropolim, Pelinnam et Gomphos Metropolis autem primum e tribus obscuris fuit conflata oppidulis postea plures sunt assumptae, de quibus etiam Ithome. v molemaeus quoque Motropolim ponit in stipeotarum regiono cum Tricca et Gomphis, o is est ejus parallelus a D

327쪽

314 INDEX

39, o unde urbs etropolis circa 39 sciat et o long.

sita videtur.

1o6 6 Les in uices,'etaient separe que Parin Canal etroit dἈoeciae demona, i ira Druiues octientris bois sacres, ouilles duciau humam ciues si a priste nomἈ'Anglesiny, Gnt literminalson psurrat se ra porter a ce qui est ulmo propre dans la langue deplu-Sωur,pevles septentriona ur designerine Ae Gestainst que les Orcades sontis elees AEn-ey. VAE quePon connast mus Diom de Man, auec teque colui de Μωna aras se confindre, et qui est Simema large enimi noride PAnmeterre et lolande, n' ipsint in se dans tantiquite, ou son nom est onabia , Etsi magna sit eruditissimi, Ancille auctoritas, morem potius gesSerim Caesari, qui hanc insulam in medio cursu inter Britanniam et Hiberniam vocat insulam onam, quod melius convenire videtur cum insula quae dicitur Man, quam cum Aules-em 'thea Massiliensis, a Plinio citatus, ait Μο- nam distare a Camaloduno oppido Colchester ducentis millibus circiter; et hae mensurae melius convenirent insulae, quae nunc dicitur Manci quod ait idem geographus insulam an suisse veteribus notam sub nomine Ona-hia, nolim amrmare Monam et onabiam non suisse unam atque eamdem insulam videant periti. Mon1Ni B. G. lib. I, c. 4 m c. IV, c. I V, a 4, etc. . Inter o et 5 i' lat. 1 or et ' oco long ΡΟ-pulus gallicae Belgicae inter potentissimos hujus partis numerandus, quippe qui in expeditione Caesaris adversus Belgas foederatos, xxv mill hom suppeditaverit. Habcbant ad septemtrionem eidunos, eidos, Levacos ad orientem Nervios ad meridiem, Atrebates; ad occasum, Oceanum Virgilius, poetica licentia, Eneid. VIII, 27

328쪽

Extremique hominuni orini Rhenusque bicornis.

Non extremi sunt Galliarum, nam non ripas Rheni incolunt praeterea habent septemtrionales magis enapios et et Batavos, nisi generatim accipias omnes maritimos Galliae populos, qui, ante Britanniam a Claudio domitam, dici potuerunt extremi. Quidquid Strabo, lib. IV pag. 194, de Menapiis dicit, admorinos convenit Menapiorum regioni similis est Morinorum, Atrebatium et Eburonum sedes re Est enim sylva arborum non excelsarum perquam sub bellorum incursiones, Vimina arbustorum dumosorum aditus contexentes intercludunt, defixis alicubi palisci ipsi cum totis familiis in prosunda sylvae se abscondunt, insulas habentes in paludibus exiguas sint ea sylva etiam hodie exstat, sed divisa in partibus xxv nominibus distincta quin et paludes sunt frequentes in eadem regione Anseres pavisse orinos, platanum dilexisse scimus e Plinio; Morinorum regio in diversos pagos divisam fuisse apparet e textu Caesaris, inter quos eruannensis, Gessoriacus et Bononiensio caput gentis emanna Therouenn turbes praeterea habebant Gessoriacum, Caste, tum et Ilium portum. Huic regioni respondent te M lonnais departem δε πι- δε- Calais9, pars comitatus Artesiensis dep. v Non , et Flandriae pars aliqua ad

mare.

Μos B. G. lib. v c. Io . Inte 48 et a lat. α' et 4 long Fluvius Galliae helgicae notissimus, Graecis Μό-

σας, Seu Mώσας lingua balavica Mas, seu mei; unde nomina aliquot locorum recentiora aratricht, i. e. trajectus ad Mosam, aes- nes, quercus ad Mosam, etc. oritur, ut ait Caesar, in finibus Lingonum, et influit in Oceanum juxta Rheni si ostia. Caeteroquin satis notus.

long Urbs Hispaniae, seu provincia Ulterioris notissima,

329쪽

316 INDEX

quam Strabo esse dicit quodam modo metropolim urbium quae in hac parte exstant. Hodie onda, in regno Gra-

MYTILENE B. . lib. In cap. o a'. Intor 39 etino' latitud a 3 et tia longitud. Urbs in insula Lesbo, in mari

IEgaeo, et Asiam minorem attingente Straho et Ptolemaeus Μιτυληvri , unde nonnulli scribunt ni lene, non sintilene; at vide quae notavimus tom. II pag. Io 7, not. 3. Hodie tuoque Vocatur Metelin, et nomen insulae dedit. De Mytilenaeis haec reser Strabo l. xui, p. 6i a Parum absuit quin Athenienses in immedicabilem sese conjecissent infamiam, quum decretum secissent de trucidandis a puero usque omnibus Mytilenaeisci resciderunt tamen decretum, unaque die ad imperatores citius posterius hoc decretum perlatum est, quam ii mandatum exsequi inciperent. Numini ad Mytilenem spectantes sunt obvii, praesertim ex magno modulo, sed unus est eximiae raritatis nummus, et tertiae

sormae, in hes regio hoc modo insignitu ΙΟΥΛΙΑΝ NEAN EPMANIΚΟΥ ΥΤ Iuliam uniorem Germanici filiam Mytilenae colunt). Caput Iuliae in aversa parte: Γ ΚΑΙΣΑΡΑ ΣΕΒΑΣΤΟΝ ΜΥΤΙ. Caligula stans velatus,

NABATHAEI B. Al. c. i). Interdo et 3 lat. 33 et 34'long. Populus Arabiae Petreae. De eo nihil reperio apud Ptolem. plura apud Strab.; nam lib. xvi, p. 76O, ait: Idumaei quidem Nabathaei sunt et ibid. p. 767, loquitur de Nabathaea Petra, et Nabathaeos cum Chaulottaeis et Agraeis inter Arabiae populos numerat, quos supra felicem Arabiam porrigit. Unde situs Nabathaeae regionis erit inter Elaniticum sinum o lacum Asphaltiton at idem Strabo, p. 779, ait: si supra Syriam, Nabathaei et Sabaei felicem Arabiam incolunt, et statim eis metropolim dat Petram,

330쪽

quae certe non Arabiae felici est attribuenda Praetero om-porium celebre attribuit Nabathaeis Album longum, pagum

supra sinum Arabicum situm, meridiem versus; unde quoque Nabathaei incoluissent non solum Mahiam Petraeam, sed et maritimam partem Arabiae felicis. Nonnulli gentis genus et nomen a Nabaioth, primogenito Ismaelis deducunt. Fus Strabo mores eorum, regisque potentiam, et opes describit rex eorum Malchus, de quo Caesar loquitur, idem

ille est qui, quod richoro, Parthorum regi, auxilia misisset, grandi pecunia a L. Ventidio postea mulctatus est. NANNETE. B. G lib. iii , cap. 9).ante 47 et 48 lat.

3 et ' occ long Straboni αμvιταὶ Ptolemaeo ααvητῶ. Populus Galliae Celticae, et inter Armoricas civitates numerandus, satisque vel solo nomine notus les Nantat. . Terminos hahebant ad septemtr. Rhedones ad Orientem Andos ad meridiem Ligerim ad occasum Venetos Civitas corum Condeoicnum, secundum Ptolemaeum quae vox ficta videtur ex Condate cellicum nomen, quod confluentes designat; est enim posita urbs annetum ad confluentes Ardrae interfluentis, et Ligeris allucntis. Postea Condevicitum populi nomen recepit, et dictum suit an rarum de la Loire-Inferi r E9. N NTUATES B. G. lib. III, cap. I, 7 IV Io). Inter

46 6 4 ' lat. 4 et 5 long Populus Galliae celticae, cujus situs obscurus est et contentioni obnoxius Caes. enim,

l. iii Nantuates, Veragro Sedunosque conjungit, quia fumus Allobrogum, et lacu Leman, et miti Rhm an ad summas Alpes pertinent; et lib. IV, idem ait, Rhesnum oriri se Lepontiis, et longo spatio Per es mutuatium et Holoetiorum citatum ferrii vide quae notavimus, tona. I, pag. 4o, not. 5) Α Plinio, lib. Hi, cap. 3o, refertur inscriptio ex tropaeo Alpium, in qua Lepon-liis et Salassis Nantuates, Seduni ci cragri medii intor-

ponuntur unde quum Veragrorum ac Sedunorum sedes

SEARCH

MENU NAVIGATION