장음표시 사용
381쪽
aliud quam Gallia ipsa, quae jam fuse descripta est in nostro volumine primo, pag. 481 et seqq.ΤRANsPADANI B. . lib. m, cap. 87) Ρopuli Cisalpinae
trans Padum flumen respectu Bomanorum siti scit Euganei, Cenomani, Veneti, etc. Hoc autem loco agitur non
de Gallis, sed de colonis qui in his regionibus frequentis
ΤRLNsRHENANI B. G. lib. IV cap. 6 lib., cap. a). Populi respectu Galliae trans Rhenum siti, scilicet Germani Quum autem alii Germani essent cis Rhenum, ut vidimus multis in locis hujus indicis, illi distinguendi erant. TREvini B. G. l. I, α 37 Ii, 4 V, a, etc. . Inter 49 : et o lat. 3' et ' long Populus vel solo nomine
notus, prope Rhenum inter Belgas. Habent ad septemtr. Segno et Condrusos ad orientem, Rhenum ad merid. Μediomatricos et Remos ad occas Veromanduos. D'An--D GEq. unc tom. I, pag. 8aci mora estia capitales des reviri, qui, Pre amis porte E nom 'Augusta
lis a la defense de ceste frontiere relint dans les Gaules. Τreviri erant inter populos Galliae liberos sequi essent liberi an explicavimus); quae dignitas, ut apparet loco Plinii, Hi lat. lib. IV, adempta sorte a Vespasiano, eis brevi sui restituta. ΤMsocci B. G. lib. I, cap. 5 I lib. IV cap. Io) Ιnto 48 et et 49' long 5 et 6 lat. Ita 'Anoille Georanc. t. I, pag. OG ribocci, Nemetes, Vangiones troispmple germaniquES, an parae te Rhin, sUlaient etibus enire Me et lims , dans des terres que Ponoroil aoois fiat, ni de ceti amarae is au Leuci
382쪽
et auae ediomatrici Argentoratum, Stras urg etai laresitae e furi commandarit particulier Sur eues fronti ere, quoiquin aratre ille, Brocomagus au ur 'huiBrumi, solicite comme iacvitale des Triboces les Nemeses, qui viennent ensuite, M principale es nommees Noviomagus, auant qu'Ein Sol mentinosus D nom dumvse, et une petite riinere, qui 'yrmidans te Rhin, Mi is ait pre res le nom des Spire la capitale des angiones, a laquEE Dur nom mete communique de meme, se nommai mimi Ement orbetomagus tam nom ac-mEl est Wo s. Incertum tamen est quam nunc sedein
cis Rhenum temporibus Caesaris habuerint ribocci Vide Cellar Geog antiq. l. II, C. 3.ΤRINOBANTE CB. G. lib. V cap. 2o'. Inter i et 5 a long Trinobantes orientalem partem Britanniae obtinebant hodie te tales . Urbes nullae erant Britannis . Caesaris temporibus, sed oppida tantum, quorum vide
descriptionem lib., cap. I postea urbes suere pleraeque Romanis conditae, inter quas numerantur Londinum,
Londres, sub imperatoribus jam commercio maritimo so-rens Camalo num prima in his regionibus colonia d ducta a Claudio imperatore, quam conjiciunt positam ubi
nunc exstat urbs dicta Co inester; col significans colonia, et Chester ab Anglo-Saxonibus Ceaster deriVatum a castrum. Iuxta urbem Mint-Albans. Vestigia reperta sunt antiquissimae urbis quae dicebatur Verri mium. Haec ΘΤrinobantibus tantum licet conjicere; nam nihil de Britannis Certum comperimus, sicuti de Gallis.
TULIN cI B. G. lib. I, cap. 5, 25, 28'. Inter sis et 48 lat. 6' long Hodie, ut placet criticis nonnullis, urbs eorum est Stu lingen in Mevia male qui Tulingos putant Lothanimos; nam hi non adeo finirimi erant Helvetiis Caeterum sedes eorum incerta putanda est nec ab aliis nisi a Caesare memorantur.' 4
383쪽
ΤΠΠnidius ager B C. lib. III, cap. as ua). Est ager oppido huriorum adjacens Dio enim scribit Caelium in Bruttios venisse, ubi sunt Τhurii, diversi quidem Iahurinis Appulis, quorum urbs hurium, antea Suctaris dicta. ΤΠΗΟΝΕ. B. G. lib., cap. 35 lib. Vis, cap. 4 75 . Interri ' et 48 latit. 1 o a' Occ longit Aliter ΤΠnorei.
Populus Galliae Celticae inter maximos ac potentissimos numerandus, etsi temporibus Iulii Caesaris de sua potestate multum amisisse videatur. Hahebant ad septemtrionem Cenomanos ad orientem, Bituriges ad meridiem, Picto-nex ad occasum, Andes Caput gentis nomine priori nobis incognitum sub imperatoribus, Caesar unum; et erat apposita urbs flumini maximo clarissimoque Ligeri quaeni, posteriore populi nomine, ut multae aliae urbes, dicta fuit Turones Gall. Tours dep. 'DGE-H-Loire. II
Uait B. G. lib. 1, cap. 54; lib. V cap. 3 8 etc.). Inter
5o et 1 lat. 5 eti' long Ubii transrhenani primum ac praesertim temporibus Caesaris Augusti Vero tempestate, ab Agrippa in sinistram Rheni ripam, quae gallica est, sunt translati postea Agrippina, Claudii conjux, silia Germanici, mater Neronis, quae ibi genita erat, veteratios coloniamque deduci imperavit cui nomen inditum Colonia Agrippina, Comine De iis nulla apud scriptores alia mentio. Ab oriente, Catii; a meridie, Moenus n. ab occidente, Rhenus a septemtrione, Sicambri disterminabant.
occ long Urbs Hispaniae ulterioris in Baetica, inter Ateguam, Cordubam et Uliam sita, non longe a sum. Salso. Caeteroquin non aliunde nota. Nonnulli eam urbem agnoscere credunt in loco cui nomen est Lucrisi, in Andalusia.
384쪽
Populus Galliae Cotticae inter Armoricas civitates adnumerandus. Unellorum , quorum Strabo non meminit, situs incertus est. Μarlianus eos locat in provincia uronensi, et proximos Andibus facit alii autem, inter quosci mille, non sine probabili ratione, ex auctoritate Ptolemaei, iisdem assignant sedem in angulo terrae quod in Oceanum britannicum procedit, in Normannia, ubi nunc sunt Valognes Coutances et Cherboως, depari de lam M. Caput gentis sui Crociatonum, cui situs urbis praedictae alognes convenit; postea vero Constantini castra ex Ammiano, nunc Coutances in eadem regione.
Unas B. G. lib. I, cap. 7 et alibi passim. Apud Caesarem et omnes latinos scriptores ita designatur BoΜA, quasi quae propter excellentiam urbium domina ac regina diceretur; unde quoque illi tituli magnifici qui in veteribus
inscriptionibus reperiuntur, URBS AETERNA, URBS SACRA , URBS ALMA, etc.
long Urbs Hispaniae Plinio colonia dicta, quam non sine probabili ratione esse putant urbem hodiernam O ima, in Andalusia. Vide not ad hanc vocem, t. II, p. 555. UscET, B A f. cap. 89). Urbs Asricae mediterraneae, proprie Emporiae dictae, cujus situs ignoratur nisi orto sit eadem quae a Ptolemaeo dicitur υγκια, Uaecia quam locat prope Tysdrum. At Caesar a Thapso prosectus, tendit Adrumetum: ergo illi non per Tysdrum, neque per UZeciam Ptolemaei iter faciendum erat. Unde situs UZeciae ininime congruit cum textu. Uscet igitur quaerenda est inter hapsum, pugnae theatrum, et Adrumetum quo
385쪽
latit. 4 et 5 longit Usipetes, vel Usipis. Huicce populo
sicuti I enchtheris et aliis gentibus germanicis, tempore Iul. Caesaris florentibus, certos fines adsignare dissicillimum est, quum sedes perpetuo mutaVerint suas, et Nomadum more vivore soliti essent. Sic de iis Tacitus, lib. de oribus Germanorum Proxime Cattis certum jam aloe Rhenum, qvique terminus e Esussiciat, si lac Tenc Heri colans. Unde constat eos, aetate aciti, supra Basileam positos suisse, quum, Augusto regnante et Iul. Caesare adversus eos bellum gerente, longe inseriorem regionem, scilic ripam numinis uer, non longe a mari, quo Rhenus influit, incoluisse videantur. Variis modis haec nomina populorum leguntur apud Scriptores, sed corrupto admodum.
lege υσιπεταὶ καλουσι τούς τερους, τους δὲ εvτεριδας. Hau autem gentes, Augusto regnante Rheno trajecto Gemmaniam cis rhenanam et Galliam depopulati, Lollium, legatum Augusti, devicerunt; sed quum accepissent Augustum, urbe relicta, adversus eos proficisci, datis obsidibus, pacem secerunt.
37 lat. 7 et long Urbs celebris Africae propriae proconsularis, seu Byz cenae, a Graecis lora dicta, magnitudine et dignitate secunda post Carthaginem atquo hac excisa, caput regionis et receptaculum Romanorum ad res in Asrica gerendas. In eodem sinu sita est Utica quo Carthago ad alterum ex promontoriis quas sinum faciunt horum illud quod juxta Uticam est, Apollonium vocatur, alterum vero Hermea. Urbes ipsae ita suu sitae, ut unam possis ex altera cernere itica similiter a Tyriis condita Carthagine ipsa antiquior est. Silius, lib. III, 24 a
Prisca situ, veterisquo ante arces condita Byrsae.
Portum habebat opportunum et emporium celebre. Quum contra Pompeianos Caesarem uvissent Uticenses, ad di-
386쪽
gnitatem municipii erecta est Utica, et ei us civitatis tributum est ab Augusto quibus titulis addidit jus italicum Septimius Severus. Pro magistratibus duumviros et decuriones habebat Nummi ejus non m quentes sub iborio. Ita habent in anteriore parte UB CAESAR DIVI. HG. F. AUGUSTUSIM VIII. iberii caput nudum: in aliis laureatum. In postica autem LC. VIB. ΜΑΗw. m. COS. DB. ΑΕ. . m. . . RVFVS F. C. id est, Crio Vibio Marso proconstite Druso Cresare rosiore propinciali, Titus Corellius Rulas Misauri tim--9ineri curarit. Et in area D. D. i. --onei suster figura muliebris sedens, do pateram, sin. hastam puram. Haec mulier ipsa est Livia, mater iberii, cui gratulantes urbes multae statuas decreverunt. In fragmento legis agrariae apud Gruterum p. o5, Uticenses dicuntur heri his verbis: idque longe ante caesarianam expeditionem.
In Arabum historia mentio fit cujusdam loci scor ficti, in eodem tractu, ubi erat Utica; hodie terris incladitur. UTICENfEs B. C. lib. II cap. 36 B. Afra ). Incolae urbis turae. Vide supra. UxΕLLODUNUM B. G. lib. viii, eap. 3a, o). 44 et lat. I oec tang. Oppidum in finibus Cadurcorum Eleutherorum, in Gallia celtica situm, sicut Agendicum sinibus Senonum nec caput gentis, ut nonnullis placuit,
praesertim Samsono Caput enim gentis erat Dinonia, Tabulae Peut Bibona, quam omnes agnoscunt eamdem esse quae nunc vocaturi ors en uer , namque molemaeus solam inter Cadiimorum urbes nominat. Praeterea
Lucterius dicitur habuisse Uxellodunum in sua clientela
387쪽
porro qui sieri potuisset, ut urbi praecipuae imperitasset, in gente libera Plerique, propter celsum a natura praemunitum loci situm hanc esse contendunt montem quemdam, cui nomen e Pus insolu in vulgari diomate provinciae, o pueta 'USsol , super Duraniolla Dor- situm. At ista opinio, etsi satis probabilibus fulta conjecturis, multos habuit adversarios quin immo, haud multo minus inter geographos de Uxelloduno certatum est quam de Agendico. Quapropter nonnulla de hac urbe proferre nobis liceat, quae ultima, inter gallicas civitates, pro libertate patriae ad internecionem usque decertavit.
Quatuor loci in eadem provincia Diueror siti
sibi honorem generosae defensionis adversus Caesarem im
licant Scilicet Ghors en Quer , Luzech ibidem9,le puF Isson et Caprinac. Ex iis duo priores Dustra defensores aliquot invenerunt Samsonum videt pro urbe Cariors et Maleoille, Histoire uer , L in Eet Augier Mercure de France, uillet 725 et 726FEorier. pro urbe Luzech dixerunt. Sed quum nec situs locorum, nec series expeditionis eorum argumentis respondeant, quod ad primum patet aspectum, eas rejicere fas sit inter duos igitur posteriores locos Diur 'Isson et Capdenuo lis instituatur. Porro quatuor nobis erunt consideranda I auctoritas geographorum, qui pro unoquoque loco contenderunt a situs locorum; 3 series expeditionis caesarianae 4 vestigia antiquitatis, et alia minoris momenti quae ad quaestionem spectant. Sed antequam ad istos quatuor rei cardines accedam, descriptio accurata urbis Uxelloduni ex scriptore latino stabilienda mihi videtur, quam ex ipsiusmet verbis Diingam. Consistunt is agris Cadurcorum Lucterius et Drap-poS .... L CteriuS... o idum Uxellodunum ... OCCUPac
388쪽
3uis et Drumetis copiis cap. 340. Uxellodunum autem
erat natura loci egregie insitum ibid.) omnes Oppidi parte praeruptis saxis erant munum, quo, δε- tendente ullo, tamen armatis ascendere erat si ci cap. 33).... juxta urbem erat locus eminentissimus a valle profunda separatus. Ibi igitur Caninius .... trina excelsissim loco castra iecit ibid.).... Flumen im mam vallem di dehat, quo totum pame montem cingebat, in quo positum erat . Uxesiodunum. Hoc timenaoerti loci natura proh Gebat; sic enim imis radicibus montis erebatur , tu nurum in panem, depre is fossis risarem et cap. 4o) erat crutem o Manis lifractus et prinruptus eo descensus ibid. .... Montis pars minima flumine non cingebatur ea parte quo fere pe- tum CCC intemallo rumiris circuitu vacabat cap. 4o .... Sub ipsius enim nid minum magnus Ons
ια prorumpebat, ab ea parte, quiniere pedum CCC intervallo luminiis circuitu pacabat cap. 4o).
Ea sunt praecipua urbis antiquae delineamenta, quae in descriptione liodiernorum locorum huic contentioni obnoxiorum, si non omnia, at certe plura occurrere debent. His praemissis, ad capita praedicta transeo.
I Et primum auctoritas geographorum. Ne de aliis loquamur, habemus pro te puFi'Isson, Iunium Ortinlium Ios Scaligerum, Phil. Labbe e societate Iesu mirus Galliae anti tu 1644 , Hadrian. Valesium Notit. Galliarum9 Abbatem de Verrac, et celeberrimum
sium de Vigenerei Trad des commentatis , Cesar,
1589 et 16OM, illustrem Comitem dei lusim euia antiquites, T. V, p. 77 et seq.9; denique virum omni doctrina et fide ornatum Cha Ollio Figeac in opere cui titulus: Nouoellos recherches sin a ille mulessed'UXellodunu/n, etc. Paris i 82O, inra'.
389쪽
Μarlianus, quem eruditissimus vir C Noluon Figeac Uxellodunum pro G Ena pronunciasse dicit, in edit. Jungermanna, qua usi sumus, nullam seri sententiam. At Josephus Maliger ex Iunio, Uxellodunum nihil aliud esse asserit, quam locum, cui nomen est Apum Edssolutatque suo inore floccipendit eos qui aliam huic urbi sedem adsignant. Vide quae post suam Notitiam Gallia de his discussit Hadrianus Valesius, Notit Gall. p. III, contra Samsonum, qui pro Divona GD 9 contendebat, insurgit, et eum refutat firmissimis argumentis at quid de Uxelloduno sentiat ipse non aperit Phil. Laisbe, in Pharo Galliae, ex notis quas ab illustri viro ' nolles acceperat, pro loco dicto te, Ad ossi fortiter pugnat, et in Samsonum invehitur. Eruditissimus 'Anoiae, in sua notitia, indubitanter vocat Uxellodunum Diuoed'Issolu; sed levibus ac prope nullis nititur argumentis. Praeterea ab his qui pro Dium 'Issotu certant, tres citantur chartae, ad Abbatiam uteiensem pertinentes, annorum 4 I, 944e 945, ubi agitur de loco, cui nomen Exel unum in orbe Caturcino in vicaria Casiliata dans la riguerie de Ca-zilhac en uero istis inde, quum vicus dictus Gai hac a podio Uxelloduno una tantum et semi-lauca distet, colligitur oppidum Uxellodunum in his locis, nec alibi
quaerendum esse. Et quidem charta a Rodulso Francorum et Aquitanorum rege concessa aliquot annis supra memoratis chartis antiquior, in medium affertur, in qua, postquam rex de praediis ab Adhemare, orbis Caturcini comite, monachisaullensis abbatiae datis, locutus est, iisdem ipse monachis podium Uxellodunum nominatum, ubi olim erat crustas Romanorum obstasione nota, concedit cum castello ibi exstructo; ea lege, ut castellum diruerent, quod praedonibus interdum esset refugium. Quas charta paucis saeculis post eversionem Uxelloduni scripta, millii in dubio locum relinqueret, nisi admodum salsi suspecta
390쪽
foret, et a Balusio sicuti ab auctoribus Galliae Christianae reiecta Addit tamen in notis Balusius: Isto tres chartee vid supr. utiles esse possunt ad inueniendum Uxellodunum. Ad illis moeniendum posset etiam esse utile ραν ceptum rem Rodul editum a Iustello, ex Schedis M. Anu D Mi , si erum esset. Quae etsi sub dubii sorma proserantur, nihilominus ad inveniendum Uxellodunum conducere possunt. Hae sunt auctoritates quae pro loco dicto Diu altassia militant Inter fautores opinioniscillatae r urbe Ca enac, conspiciuntur Blasius Em nere, qui pauca ad quaestionem solvendam idonea reliquit illustris Comes de vitis, qui multa protulitnrgumenta maximi ponderis in T. V. antiquitatum miscellanearum, p. 77, et q. Haec argumenta amplificavit tertius athleta ante alios omnes sortissimus, Cha Ouion Fi ac in opere supra citato, Novi Evi recherches suria mille gauiois dixellodunum, etc. quae argumenta pendere et exagitare, pace tanti viri, nobis est animus: qua propter ad situm locorum prius transeamus oportet. a In hoc articulo, non solum duorum locorum Epumaetisom et a Mac, sed et urbis etiam Crahors, et urbeculae Maech, ut quae sit utrique fides latius appareat, descriptionem ex ipso opere supra dicto dabimus;
namque hanc quam accuratissime iactam fuisse sincera mens auctoris Confirmat.
Urbs Cadurcum, aliter Disonat hors9, provinciae cadurcinae caput, sita est in peninsula quam ollis fluvius emeit; quae peninsula in longum porrigitur a septemtrione ad meridiem vergens Solum hujus ad septemtr excelsius, sensim et per lenem clivum usque ad meridiem demittitur, absque ullo abrupto loco, nec alibi ulla urbs reperiri potuit, nisi inter duo itis brachia, scit in campo aperto, ubi nunc est urbs Ghors. Λ flumen lacile perveniunt incolae per vias latas; isthmus praeterea D pass.