장음표시 사용
171쪽
Secundus Novocomensis mc. Haec eadem gustius λ hJro teporused in praemisso codice Eusebν error intolerabilis est, quia subdititia clausula istic ponitur PERIIT dum inuisit incendium Vesuuij, 9 quod neque inscripto manu r
peratur, neq; in Caspiodori hoc libro,neqs in Honori, Chroniacis , qui tamen ambo Eusebium imitati sunt: nam hoc de femore Plinio auunculo suo iunior Plinius Frabit libro epia solarum sexto, qui Vesuvij montis conflagratione peri t. quae sub Tito fuit, it ex Dione superius annotatiImus , adeo it fustra quidam ex hoc Plinium maiorem Nouoco- mensem fore comprobant. Arnoldi porro vel ba sunt haec,
Plinius Secundus Novocomensis. clyco Tarum refert, inquit Arnoldiis, quo anno hac as nentur, trum axno XIIII Traianimi in VI PLO. an. XI. t In Mar. G Contra AZ. vel anno XII mi in Peta. Fux. Lo. Fa. Og impressis , agitur cvim de tempore,non de anno s Perbi dum inuisit Vesuuium9 Desideratur in M. O. P. Fa. Peta. Fux. quinque Vatic. . tritus ms. Fab. Cassiodoro, Beda, Fre. 6, Mariano, qui catera ad eritim referunt . nec dubium est , quin si mus error , mel lia brari, , cum forsan olim legeretur cnctos illius qui perbidum inuisit Vesuuium I mel alicu:us scioli, qui confundens
nepotem cum auunculo, sicut etiam Iacti Uinccnt. Icm. 2 δ retulit ad hunc C. Plinium Secundum iuniorem, 2γ Nouocomensem,id quod est proprium Plini, Secundi senioris, Veronensis, qui scripsit 37. libros naturalis bigoriae, quiq; objt anno primo Titi in monte Vesumo,sicut hic ipse iunior qui est alterius nepos ex sorore 9 er qui misit et que ad tempora Antonini Pij, dc quo hic fit mentio, testatur mi o cuiatui te s bb. 6. s. 16. dum scribit auunculam cum incen s
172쪽
alaeendii Vesuui, causu propius inuestigaret , crassiore cati sine spiritu obstructo,clausoque Homacho Hatim concidisse. Vnde haec penitus exploderam s sed nescio quo sto in eunde
veteris errorem editionis hac nostra recens impegerit, reclan ante me: laucusque Arnoldiis : quae uero sequuntur
Iosephum ' Scaligerum habent auctorem. ' ευ- '
Tnnius Secundus Novocomensis Oratos Hactenus v rum est , inquit Scaliger, nam Plinius Caecilianus, cuius exstant epistola, ω diuinus Panegyricus, fuit Novocomen
sii, quod sequitur sist historicus insignis9 manifesta halgu-
cinatio est Hieronymi , duos Plinios muum scientu , quod 7 fecit auctor mitae Psinij, quae Suetonio perperam attriabuitur,cum sitiequioris aeui lusiquam quatuor culis pos Suetoni' obitum scriptas is ius subsePij scriptor ex duo bus Plinijs inum conflauit, gν isti patriam attribuit N sum Comum. Onustius Panuinius Plinium maiorem assest Veronae nostrae , recrer sed quod ex veteri inscriptione , parum prudenter s nam multorum multae inscriptiones in his urbibus exsunt hodie , quae ipsorum patria non er aut . Praeterea C. Plini, multi fuerunt, quorum inscriptiones e flant in alijs mrbibus, praeterquam Veronae. Sed qui Plianium ignorat Veronensem Dise , is castrensi merbum CONTERRANEUS quid sit ignorat. Conterranei diacuntur qui eidem matrici ius attribuuntur , it Sirmis priscorum Scaligerorumsecessus, inde domo Catulgus erat, accensebatur Veronae, propterea Plinius Veronensis, εν Catulius Sirmionensis conterranei sunt. Non fuit ergo Novocomensis VPlinius maior , it iste futilis scriptor retulit, qui, t dixi,non secus ac Hieron mus, Plinium seniorem cum iuniore confundit, ω it Hieronymo posterior est , ita σμαρre Hieronymo ea scripsit a Non solus autem Hicroυ- A mus
173쪽
mus mirumque Flinium Nnum sacit,Serenus quoqSan monicus idem bastucinatus est. & paulo inserius.
Ferij t dum inuisit Vesuuium9 Haec ex Zant in omnibus ῬR. sed absunt a FUST. 6st sane delenda videntur rq sane nisi deleantur,pugnaria scriberet Hieronymus, quiciam utrum Is Fliuium unum factat,steri non potest ut crediderit incendos Vesuuii perijse sub Traiano , cum is i Escripserit sub Tito isiud incendium contigisse Qiis eit igitur qui credat, postrem i ista verba genuina, & gernianae ite cum alijs ab Eusebio de Plinita trad. tiS, tot antiqui LimiS exemplaribuS, omnibusque veteribus, & recentioribu, scriptoribus resistentibus Equis credat ab Eusebio ominosum hoc, &prodigiosuemanasse, temporum serie transb lita, qua plurimum excelluit laesaq; , & contiuSa tanto temporis interuallo historiae fide E quis est qui non videat tarc Plinio nostro Eusebii sententiam conuenire, nec Comensium
Eusebio ξω, M.tri Utera etiam dubitatio hic nobis exoritur,qua Cia 4 galinuς excitauit, existimanς utriusque Plinij mentionem ab Eusebio factam fuit se, minoris scilicet in iulis verbis, quae ante illa iam pius a nobis relata leg tar, maiori& verbi a eis de quibus agimus, que tamea congruarico reponenda sunt: verisimile non es Ie, i quieris, ut Eusebijs minoris tantum: Pl inii meminerita neglecta seperioris memoria, virilsige clarissimi, quivgloria, & rebuς gestis, dempto consalatu, longe nepotem antecesserit ; sed fallitur adhuc, ut saepe, Cigallianus, ut iam ex ius quae hactisque vidimus, luce meria diana clario patet; neq; enim Eusebiuς alte ius,quaminia is Plinii , inermitisse instituit, nec maiore P t uto
174쪽
sito institutae historiar seriem peruertit, & violavit; quoniam sibi non proposuit continuam historiam texere, vel res gestas omnium tempolum, S omnes qui vel doctrina, vel militari gloria floruerunt,inca describere, S celebrare, sed tempora tantum regnorum antiquorum distinguere, & pro sui libito, quos malit, &quaecumq; malit, suo tamen Congruo tempore, memorare; itaq; liber ille Eusebij Chronicon hoc est temporum Breuiarium, ut vertit Hieronymus , inscriptus cst, & proinde dum temporum seriem apposite dili inctam nobis ostendat, citra omnem represa ensionem Onficio suo fungitur. Hinc est quod non omnia quaecumq; olim in roto terrarum orbe gesta sunt, ab eo describuntur, sed vix pauca attinguntur. Certum est enim, ut alia multa omittamus, nullam ab illo pro
tis factam suisse mentionem secundi belli Punici duce Hannibale in Hispania primum mox in Italia gesti, nullam Saguntinorum excidij, nullam duorum Scipionum cladis, nullam inter Padum, S Ticinum ad Trebiam , ad Trasimenum, N ad Cannas infaustae Romanorum pugnae, toto pene exercitu cum ipsis aliquando Consulibus deleto, nullam Hasdrubalis ad Metaurum a duobus Consulibus Nerone Claudio, S Liuio Salinatore iunctis copijs interempti, nullam deniq; Fabi Maximi Cunctatoris prudentissimi c si iij, cuius opera rapidissimus ille procurrentium victoriarum Hannibalis cursus paulatim suppressus est, S animi indomiti
vigor ocio Campaniae,& mollissimi tractus amaenitate elanguit, illius tantum morte apud Prusiam Bithyniae regem vix indicata. Certum est etiam,nusquam illum Syllanaram,aut Marianarum partium,& factionu me-X a. minisse,
175쪽
minisse, nusquam proscriptionum,bellorumue ciuiliuni ab utroq; imperatore, siue a Triumuiris post eos excitatorum, licet M. Tullij Ciceronis caedis nequissimae non sit oblitus ; Ubi vero bella ciuilia inter Caesarem,S Pompeium Eusebius reliquit, quorum initium vix quinq; verbis attingit ὸ ubi exstat apud eum Caesaris e Gallia in Italiam aduentus P Senatus, S Uibis trepidatio i Pompeii fuga, & turpiter in Epirum naui semilacera traiectus Zin Thessalia Romanorum legionum inter se conflictatio Θ Ortum etiam P. Ouidij Nasonis εPelignis commemorat, Tibulli vero natalcm rarissimi, ει cultissimi Poetae, & in media Roma nati a telgo re- liriquit: quodq; maius est, cum illorum uterq; eodem anno se ortu dicat, quo duo Consules Hircius, S Pan ad Matutinam intersecti sunt, unico versu ab utroque eorum condito id testante, cum cecidit fato consul uterq; pari.
nihil tamen de ipsis Contulibus prodit Eusebius, nihil
de eorum morte, nihil de bellis ciuilibus tunc ad Mutianam, nihil de Philippicis campis Romano sanguine bis
inundatis. Actum esset nobiscum, , cum toto olbe
terraru,si quaecumq; olim a Chaldaeis post prima mu di exordia, a Medis, Hebraeis, Persis, Graecis, Maced nibus,& Romanis gesta sunt, ex ipso tantum Fusibio petenda nobis essent, e densissimis scilicet tenebris i Dissimum,& tenuissimum lucis vestigium, quota enim pars eorum, quae in ipsis histortiae sacrae tibiis narrantur, quaeq; a Sallustio, Liuio, Cornelio facito, Suetonio, Iustiam Plutarcho, Appiano, S: Dione, alijsq; innumeris Graecis, S Latinis auctoribus celebrantur, apud Eulabium lcgiturξ quot ag min ne dicam nomina,ci
176쪽
Essimorum viroru omni tempore imperio, militari glo-tia, & eloquentia, & omni virtutum genere praestantium, quae sunt omissa ab Eusebio, alioru scriptis nobis conseruantur,&in hominum memoria perenant ξ longum esset nimis, si vellem singula percensere, nec modico sortasse pudore Eusebium afficerem, quatenus de , his omnibus agere instituisset: sed lisc pro indicio sint, ut si quis plura dos seret, Eusebium cum alijs scriptoribus conferar: L d heu quam facile optimi auctoris dith ntia n iniqua negligentiae nota sugillamus,cuius li-b os intri; os non habemus, sed laceros, & ab Hier Pyrno i lcio an auctiores,& ditatos, an potius truncatos redditos, nam quod Graecu illius exemplar doctiss. Scaliger nuper in lucem edidit Lugduni Batauorum impressum huiusmodi titulo notatur.
id est Chronicorum Canonum uniuersalis historiae Eusebij Pamphili quae supersunt fragmenta: indicans illius Operis, non ipsum opus integrum nobis superfuisse, in quo tamen multorum consulum distincta mentio est, praeter alia multa, quae in vulgata latina Hieronymi editione desiderantur. C A P. V. OSTREMA ancora quam iactant Comenses, ut se ab immineti naufragio eximat, quaque multum videntur niti, ac simul etiam gloriari, ab antiquis inscriptionibus Pliniae gentis pender, quarum multas apud se exstate pisdicant, utq; ex ijs illa Comense, ita
177쪽
ita maiore Plinium ex eisde agnosti volunt: quo argu mento ductus post Hermolaum Barbarum, ac Bona- uenturam Castillioni u Mediolanensem, etiam Iacobus MaZZonius, tam supinus, & oscitans huiusce rei inu stigator,quam solers Dantis Aligeri Poetae pnestantinfimi dignitatis, S doctrinae assertor, S comprobator, ipsis vel insciis sponte sed incautus accedit. quapropterprimb videndum est, an exlfent istae inscriptiones, deinde quid iuris. Nonnullas, quas hic refero,recenset Iouius, truncas tamen,& corruptas easdem vero alitiqua ex parte restitutas refert Gruterus.
C. PLINIO L. F. OV F. C. PLINIO L. F. OV F.
178쪽
De primi nulla mentio est apud Gruterum, quia sortEprincipium est secundae, ipsam verb secundam integram restituit quoad potuit,tertiam pro parte, ex 'Appiano, & b Panuinio. Feri' vitta, Cantu ensis agri Comensis .
Q Mediolani in Ambrosy te Ain tabula ad tumulum quem vulgo vocant Regiv
Altera etiam inscriptio resertur a Benedicto Iovio cuiusdam C. Plinii Ualeriani medici,quet est huiusmodi, cuius etiam Gruterus meminit
Alteram quoq; me vidisse memini apud Petrsi Appi
num cuiuidam C. Plinij. Philocali mutilam, quae a tegra refertur a Grutero hoc modo.
179쪽
a: sol ἐo. Sti Alios porro Plinios ab Iovio,&a 'Cigalino citari etiavideo, quorum in lapidibus Comensibus,ut ipsi perhiabent, habetur mentio. hucusq; igitur Plinianas inscriptiones, quae apud illos exstant, vidimus, nunc quid in rem Comensium conserant, est videndum. Quod igiatur ad tres priores spectat, & ad alias ex eis conflatas , quas resert Gruterus, illas ad C. Plinium Caecilianum maioris Plinij nepotem, & per adoptionem filium, referendas esse nemo non videt, quem L. C scilio Nouoacomensi genitu iam satis diximus; sed hae nihil ad rom-bum: reliquae vero inscriptiones,quotcumq; snt, nihil&ipsae ad rombum; ut enim Pliniam gentem, quan-
tu ex hoc conij ci potest, Comensem ex eis licet agnoscere, ita cum illas ante maiorem Plinium factas fuisseno constet, nec alicuius Plinij, cui Secundo cognomen fuerit, notam praeseserant, illum etiam ex eis emanasseno probant: quae omnia a Comensibus praulanda erat, si Plinium nostru hoc argumento inter ciues suos referre volebant ; est enim certo certius, inscriptiones istas,
quantum ex sepulchralis latinitatis elegantia assequi .. possumus 9 non superioris Plinij seculum, sed longe posterioris redolere,quo difficile no fuit,ut Plinia gens
a principio Verona Comum translata,ibidem vel natura, vel ciujli iure propagata floresceret. Incertus enim sum,ullam ne Plinius nepos ex se posteritatem reliquerit : quoniam cum duas illum uxores habuisse videam, quarum altera L.Vectij Proculi priuigna fuit, ut ipse in b. ep.rs.lib. ν epistola adhQuadratu scribit, altera Calpurnia Fabati neptis ex Calpurnio filio;de cuius abortu, dum se praegnantem esse puellariter nescit, cum ipso Fabato proso- π ilh ' cero e conqueritur, nulla tamen prolem ex alterutra a se . susce-
180쪽
sisceptam docet,& liberos se nondum habuisse ad Tataeitum stribit. praeterea dubiu facit,quia ab Imp. Tra p th ε iano ius trium liberorum non V sibi solum Iulij Serviani b:epialib.io precibus,sed etiam' Suetonio Tranquillo sua interces- ρε- sione impetrauit; Tranquillo nempe,quia matrimoniuparum felix fuerat expertus, uxoris sterilitatem indicans, vel minorem filiorum iam susceptoru iusto, ni fallor,numerum unde & sibi tale ius eadem de causa videtur impetrasse; sed illius verba adscribam tam de Su tonio, quam de seip b, ut aliorum hoc sit iudicium.
Huic fus trium liberorum, de Suetonio loquitur farium sciunt duae causes nam et iudicia amicorum prome
retur, parum felix matrimonrum expertus est,impetrau
dumq; ὰ bonitate tua per nos habet, quod isti fortunae malia Imtas denegavit. hucusq; de Suetono,nunc de se ipso. Videor,inquit,summam Ῥoti mei consecutus,cum inter initi elicissimiprincipatus tuiprobaueris me adpeculiarem indulgentiam tuam pertineres eos magis liberos concupisio, quos habere etia isto tristissimo culo volui,sicut potes duobus matrimonijs meis credere sed DI melius,qui omnia integra bonitati tuae reservarunt,malui hoc potius tempore me
parrem sieri, quofuturus essem ess securus, in felix. - Martialis quoq; hac eadem de causa, Vt videtur,tale a. . ius a Domitiano precibus adeptus, illi gratias agit; Ue- rum hoc minime per se sufficit ad ostedendum quequa naturali prole fuisse omnino destitutu; suit enim solitum cocedi nedum his quos prole prorsus natura fraudauerat, sed etiam habentibus liberos,iribus tamen pauci O- res ideo Suetonio non naturae, sed fortunae malignitate huiusmodi ius coparatum esse dicit: quaqua enim eteri iure cautu esset,ut qui,quque tres libros ex iusto