장음표시 사용
571쪽
bris adultis auxilia ad salutem siissicientia: Novi enim imauit ) non es b ne tinr0ν ρε- ιἡβissimi, O impiusin i hominibus , tropria vin
i ntate repugnantib s , quam innoc ntissimis paruulis, qui tropria Hi ntate non , epugnatusaluti , etsi originali eulpa sint cWinq ihaιi .Ft certe id constat primo in infidelibus qui- bus non proponuntur mysteria credenda rquomodo enim credere in eum possent de quo nihil audierunt φ Quom do autem at cient sine praedicante ρ Accedit quod iuxta
D. Thomam 2. 2. qu. Io. an. a. dantur mill
ti inhdeles negatitie , id est diales in quibus infidelitas non sit peccatum: At nisi Deus il- lis deneget auxilia sis scientia ad credendum , infideles negative non erunt, sed culpabiliter mysteria si saernaturalia ignorabunt , quia poterunt credere, & ad id tenebuntur, & coim sentienter in non credendo peccabunt: Ergo iIlis negat Deus a lxilia ad credendum lum-
Nec valet si dicas , quod licet infidelibus
nesatiue non dentur auxilia proxima susscientia ad credendum, & ideo in non credendo non peccent , dantur tamen illis auxilia remota , quibit, si bene utantiir'. infallibiliter De iis alia ulteriora ad credendum necessaria donabit. Non valet inquam : Tum quia habenti aux illuni sufficiens remotum ad aliquem actum , etsi careat proximo , impiatatur ad eulpam omissio ; quia habet in sua libera potestate proximum , ω per consequens etiam ipsi ina actiim: Ergo si hominibiis ad qu0rum aures Etlangeli 1 praedicatio non peri lenit Mentur auxilia sisicientia remota ad credendum , a ein J
572쪽
De prouidentiaqpraedes ἰnai. etsi negentur proxima, imputabitur eis ad culpam non credcre, subindeque infideles ne-pative non erunt,sed priuatiue & contrarie . Tum etiam , quia cum primus actus in ordine supernaturalis sit actus fidei , primum auxisIium iussiciens ordinis supernaturalis, est auxilium sussiciens ad credendum, & cons tquenter carentes hoc auxiliri, carent omni a xilio supernaturali, ac proinde etiam sus cienti remoto ad salutem.
Nec selum infidelibus, sed etiam fidelibus,
interdum denegantur auxilia sussicientia , in Poenam praecedentium peccato m , ut de Pluribus peccatoribus exco catis existimant Caietanus , & Bellarminus, & insinuant A gustinus & Isdorus: Ille enim tib de lib. arbit. cap. 18. sic habet: Illis peceati poena iu-, fissima est , ut qui raei. facere cum pos et , n amittat poste cum velis. Iste veto lib. de silmmo bono capit. Is . V nnulli inqu i ita des iciuntur 4 , ut deplorare mala δεα non possint, etiam si velis s. Ratio etiam quam insinuat Bellai minus, id suadet: Gratia enim 'sifficiens consistit vel in quibiisdam sanctis cogitationibus intellectus & pias affectioniabus voluntatis, ut docent Recentiores 3 vel potius , ut Thomissae asserunt in motione, quadam, scii qualitate viali & supernaturali, ad actus illos potentias animae applicante et manifestum est autem, & ipsa experientia constat , quod multi peccatores excoecati&obdurati, quando peccant, non semper semiiunt nec habent bonas illas cogitatwones in mente , & illos pios affectus in corde; nec vl
573쪽
CVm oppositorum eadem sit scientia, sicut
ut aliquid sit enectus praedestinationii , tres conditiones requiruntur , nempe quod cause Iir a Deo, quod sit ex voluntate efficaci
dandi gloriam, id quod Acaciter ad finem
illum conducat. Ita ut aliqiud sit est tus reprobationis , oportet quod sit a Deo, quod cum effectu conducat ad finem reprobationis, ει quod ex intentione talis finis sit a Deo v litum ac praeparatum. Ex hoc principio a Theologis communiter recepto.
Colligi ur primo , quod . licet peccatum qtiantum ad sol male ,uid sitiem reprobaticinis conducat, nempe exclusionem a gloria; quia tamen sub hac ratione non potest esse a Deo
volitum , nec causariim ; nequit esse effectus reprobationis , quantum ad formale . Promateriali vero effectus reprobation esse o posita ratione conuincitur: nam prout siccat
satur a Deo , es ad ipsim sequitur non quidem sequela causalitatis , sed illatisvis ) e
cliisio creaturae a gloria, ac proinde ex volum tale essicaci talis exclusionis esse potest . Colligitur secundo , permissionem peccati originalis, ut est infectio naturae, & prout ab
Adamo ut capite totius naturae humanae com
574쪽
De ργο radentia in praedestinat. 697 eo quod nunquam remittatur. Prima pars patet ex clictis q. a. ibi enim ostendimus , peccatum originaJe , ut est insectio totius naturae humanae , & prout ab Adamo commissim est , esse causam reprobam tionis hominum : Ergo sub hac ratione non potest esse illius esteetiis. Secunda vero constat ex eo quod pe atum originale , ut est insectio per nae, prout a nobis per gener tionem contrahitur , si latinquam remittatur, conducit ad finem reprobatioris hominum , nempe ad excitisionem eorum a gluria;& cum sub hac ratione non sit causa reprobationis
hominum , eius permissio ab illa produci vel imperari potest : Ergo sub hac ratione potestes , & de facto est , in il lis cui tale peccatum
nunquam remittitur, reprobationis effectus .
Coniequentia patet quidquid enim conducit ad finem reprobationis , est effectus illius, dummodo ab illa producatur . vel imporetur. . . 'Ex his facile soluitur argumentum isthidosio aliquis recentiqr Thom ista demonstrat ese putat , peccatum originale non esse carisam
reprobationis homiliem : Cum Deus inquit
sit ordinate appetens , prius intendit finem quam media ad illum ordinata : Sed permissio peccati originalis nunquam remittendi , est medium ad finem reprobationis ordinatum , nempe ad exclusionςna boinintim a gloria , ad illam conducit,si nunquam remittatiir: Ergo prius Deus intendit exciti fere homines a gloria, quam permittere spectatum originale, subindeque tale peccatum non est causa repro
575쪽
Verbum ex pi incipiis iam statinis huic a se gumento facile respondetin ,distinguendo minorem : permissio peccati originalis, ut est ii sectio persenae , & prout a nobis per gener tionem & seminalem propagationem con trahitiir , est medium ordinaturn ad reprobatio nis Enem δε ad illum conducit sipposito quod
nunquam remittatur, concedo minorem .. --
missio peccati originalis , ut est insectio totiu, natus ae , & prout ab Adamo commisitim est , nego minorem . Permissio enim peccati originalis, ut ab Adamo commissi ordine ritio itis antededit Christi praedestinationem b&ό fortiori nostram , per conses iens est pri reprobatione , qua 'el fit simili cum praedesti natione , vel est il la posterior Vnde talia permissio non potest: esse reprobationas effectiis, sed est effectus prouidentiae communis ordinis sit pernaturalis, ad quam perti ne aliqui effectus si pernaturales, cuiusnodi est gratia , & iustitia originalis collata Adamo in statu ii nocentiae, & consequenter permisso peccati originalis , ut ab Adamo commis
Colligitur tertio , permi issionem peccati actuat is per pinnitentiam non deleti, esse es sectum reprobationis , sectὶς vero permissio nem illius quod per poenitentiam remittit in Nan' prima permissio conducit efiicaciter adfinem reprobationi , scilicet exclusonemr proborum a gloria , non vero secunda , cui irpeccata semel dini ista , per fit bsequentem cu
pam non redeant , ut communiter docent The 'lo0ictim S. Thoma p. q. 88 ait. I.
Di ex , Potest contingere quod homini iei
576쪽
Depγοuἰdentia es prae se in t. 99 mittatur in Sacramento poenitentiae peccatuin quoad calpam , non veto quoad poenam tem-'poralem , & ante poenam sollitam , in peccatum rethcidat moriatur Sed in ta It casii , peccatum iam remissum conducit de facto ad finem reprobationis: Ergo hermissio illius erit reprobation Is effectiis . Maior constat, mInor probatur . Finis reprobationis est porna in inferno infligenda : At peccatum illud in i ferno ponitur , cum in hac vita poena illi debita non sit sollita , nec in Purgatorio , Vbi non purgantur nisi qui in. gratia decedunt: Ergo in inserito punitur, & consequenter mi ducit ad poenam inferni, quae est reprobationis estemis: Respondeo finem reprobations, esse poe- . nam aeternam , peccatum vero illud remissum
quoad culpam, sed non quoad temporalem poenam , in illo casu puniri quidem in inserno per accidens , sed non in aeternum , ut docet S. Thomas in . dist . 2.2 qiu I. art. I. ad
s. & ideo illius permissionem , non esse reprobationi s effectrina . Instabis: Si poena i Iliiis peccati in inferno finiretur, iam fieret aliqua remisso in inferno , sibindeque in inferno silet aliqua redemptio , & sic falsiim esset qu γd dicit Eccle- in inferno nal a es γ' demptio . Sed nego sequelam , quia ut ibidem ait S Doctor ,
porna qltae remittitur , nec remittitur, nec re- dimi Pur.
Colligitur quarto, quod cum lassii ratio &
coecatio reproborum, quatenus est delaegatio graciae, sit a Deo, & aliunde de facto conducat ad aeternam damnationem, diuinaeque
577쪽
itistitiae manifestationem, habet quidquid tac
quiritin , ut inter effectus reprobationis nise
Colligitur quinto , aeternam peccatoris damnationem, esse ultimum ac praecipuum re lprobationis effectum . Praedestitiatio en in i& reprobatio inter se opponuntur , & habenti terminos steti effectus inter se oppositos ; unde sicut ultimus praedestinationis effectus est consec lito oloriae, ita ultimiis effectus reprobationis est exclusio a gloria , &aeterna
damnatio... Colligitur sexto, substantiam reprobi non esse esseetiam suae reprobationis, sicut sitbstan- . tia praedestinati est effectus suae praedestina . tionis. Ratio disparitatis est , quia ut aliquid si essectus praedestinationis , vel reprobationis , requiritur quod ex eius intentione producatur, vel saltem imperetur: Sed substam . tia reprobi non fit a Deo ex intentione reprobationis , sicut substantia praedestinati fit vel imperatur ex intentione praedestinationis: Ergo substantia reprobi non est esse tus suae reprobationis,sicut sibstantia praedestinati est
ecte: us suae praedestinationis. Maior constat, minor vero sita letur ex eo quod gloria electorum est finis sit perexcedens illorum sub- 'stantiam , unde eam ex intentione talis finis imperari, valde congruum & conueniens est: mclusio autem a ghoria non est finis perse.cti ius sibstantia reproborum, unde nullum argumentum scit congruentiam habemus , ut assem musa Deum , ex intentione excludendi, gloria reprobos , illorum sibstantiam pro- ,
578쪽
eonferuntur omnibus reprobis auxilia feomedia ad salutem cientia , bene tamen omnibur iustis, qua udo instat obligatio alicuius pracepti .PRima pars docetur expresse ab Augustino , &eius Discis' ilis , ut ingenue sat
tur Vas' ieZ I. p. disput. 97. cap. 2. his Ver his. eirea ego non d bitarem , August num eluserue Discipular Trosperur Fulgentium , illius fuisse sententiae . Et celete Aligi itinus epist. 3or. ad V talem , inter duodecim praecipua iidei dogmata ouae recenset, haestria tanqtiam certa iide tenenda statuit contra Pelagianos : Scimus gratiam Dei non omnib shominibus dari . scimur his quibus datur , misericordia Dei gratuita dari Selmus eis suibus non datur , iuso Dei iudicio non dari . idem docet Fuluen ius lib. de verit. Pret deit. & gratiae c. 1 ubi ait, gratiam Dei non omnibus hominibὐ s generaliter dari , gratu rum quippe donum est gratia. Item Atigiistibnus serm. I s. de verbis Apostoli h*c habet:
Communis es omnibres natura , non gratia . Idem docet S. Thomas de verit. qu. 34. art. x s. his verbis': In nulo inueniuntur omnes homines conuenire , nisi in aliquo naturati .
Haec autem essent falsa , si in stam naturae Iapsae daretur aliquod auxilium sitissiciens,
nibiis commune ; nam omnes homines conuenirent non selum in aliquo naturali,sed eom
in aliquo pratuito h supernatiuasi i& omni
579쪽
so1 Tranatus V. I lis cometesilms eset talis gratia , sciit & nati ra . Vnde idem S. Doctor Σ. 2. qu. 2. art. s.
ad i. loqliens de auxilio oratiae , sine qua homo laon potest credere , sperare , de diligere, Milod uti ite suffciens est , ait illud aliquibus non dari in poenam praecedentis peccati, sabiem origuralis , ut Atigustinus docet. Ratio etiam suffragatur : In primis enim constat omnibus paruulis non conserri haptisimum , qui in noua lege est unicum medium seu remeditim ad salutem parini lorum sufficiens , ut docent Theologi ctim S. Thoana 3. p. q. 68. Nec valet si dicas, de se itiminc ientiam baptismi in illis paruulis qui sine illo decedunt, non oriri ex diuina prouidentia sc disponente , sed ex culpa vel negligentularentum, aut ministro iram Ecclesiae , qui hi, Mis remedij applicationem negligunt. Hoc enim expresse impugnat Augustinus de bono
Prosper in carmine de ingratis alti: Mi itρε san Hir genito uus ortoae , mulio saluari su ρ
580쪽
De prouidentia O praedestino.. sor- Dices. ex hoc probam quidem parimios in illo staret morientes, carero quidem in se im-ntediate & proxime, sed n5 remo te & in sui ou sis , auxilio sui ficienti ad salutem e quia pqssent matres sic se gubernare, quod non moreretur sortus in uteris earum , sed nasceret ir,& capax remedii redderetur. Sed contra : aliquando mors infantium in uteris matrum sic contingit, ut prorsus sit impossibile parentibus, humano modo , & s cundum cursim causarum naturalium , illan impedire & vitare a vi ipatet primo , cum exeasi Ortuito , & nullo modo praeuisse, prae
gnans moritur, cadente v g sit 'er illam dormientem tecto, vel fulmine ipiam percutienis. Secundo , cum ex debilitate virtutis seminalis, aut fanguinis corruptione, ita fortus
generatur, quod parturiri non possit; aut cum ipsa formina , ob debilissimam complexionem , caret virtute fifficienti ad pariendum . iod si instes , & dicas, in illis cinsibus posse saltem modo diu no de per miraculam paruulis elusinodi subueniri. Respondebo inde non posse inferri, qNod etiam rem tedc in suis causis habeat .m dium seu remedium suificiens adsilutem alioquin pari modo dicerem ir habere auxilium siuificiens advolandum , siqui in per miraculum hoc fieri
potest. γHoc argumentum ex parinil'nim exemplo desumptum , ita conuincens credidit Augustiniis, ut Pelasianos at loquetis dicat: in bis