장음표시 사용
561쪽
quorum a gloria exclusionem , soli Dei bene- , placito , ac naei ac volutatati attribuit ; Ergo i censet illa in non sieri propter Peccauinae Ori- ,
Verum ad haec faci te rei pondetii n. Ad pri muni enim dicenditia i , hixta Dahomam , re- , probationem hominum. esse aetum prouiden itiae formas iter sed includete ex parte uita cu& quas materialiter , actum iustitiae e . citidentis: illos a regno ,. propter originalet peccatum;. Vnde ib)dem. artic. s . ad 3 . ait Deum quosdam praedestinasse per modum misericordiae parcendo. , &qiuosdam repotasse per modum iustitiae puniendo es Vt. 6 praecedenti. declara simus. Sicut ergo in isto actu qui est surari propter moechiam , de sol malas. fur ii,& eliis. formalis malitia . contrae iustitiani exercita habet materialiter respectu moe chiae, quae est finis a quo formaliter specisic tur actus. ille sic etiam. perinittere: aliquos deficere, a fine ob originale peccatum'; est forma i iter actus proiit lentiae sed iiistitia quae ibi interuenit, excludens.eos ae regno, propter originalem culpam ,. materialiter se habet ac specificationem aetus prouidentiae' irid iucundum respondeo D Thomame loco, citato ,. haec verba , EDiu odio non
plicasse de odio Dei stricte , sed late si pio,
prout scilicet importat Voluntatem denegan , di beneficium indebitum : tum. quiae ad ses- uendiim. arglimentum, hoc sitis, erat ruta etiam. quia, ibi. generalem doctrinam, qirae etiam ad reprobationem Angelorum e tendi possit, tra dere intendebat Quando vero si- Per caput λ. epistvix ad Rom n agit haecia-- 7 liter
562쪽
deuita se praedest na . liter de reprobatione hominum , explicat haec
verba de odio proprie & striete sumpto , ut
constat ex eius; verbis. quae initio g. r. retu-
Ad tertiit in respondetur ex eodem S. D ctore ibidem lech. 4. reprobationem duplici . modo spectari posse, ab soluto sci licet, & com- parative . Ab sollite, cum quaer tur simplici- ter , siue , ut ipse loquitur, in genera i , ctir aliqui Deo reprobentur, 3 quae sit aliquo- rum reprobationis causia . nulla comparatione I saeta cum, eis qui eliguntur . Comparativei vero , cum Datamir in speciali , ut ait idem id Sanctiisi cur Deus. hanc potilis qu mi istam reprobet 3 Cur cum omnes homines: per peγl catum primi parentis eidem damnationi nis: stantur obnoxij, a Ii quos ab hac massa & mi h spersione liberet, M ad vitam aeternam et L
gat , alios Verd in eadem massa derelinquat, i & non eligat ad vitam aeternam i Si ergo reprobatici hoc sectui do modo spectetur,nullam at iam. habet causam , quam beneplacitum diurnae voluntatis : Si autem. primo modo confiis, deretur , aliquam habet causam ex parte hominiis , nimirum culpam originalem . Verba
S Doctoris haec si fiat : Circa eleutonem bonorum, re robati onem miniorum , d ptex qμαθῖο moueri potest ij una quidem in generati, quare Deus veliz quosdam indurare γ' quο-xuniam misereri r i lia vero An speciali , quetre velit huius misereri, O bune 'isel illum indu- rare Et e potest quid in rapio huiu, pri mae. HuMisenis assignari , secunda autem quaestionis
563쪽
CVm oppositoriim eadem fit scientia, sicut
ut aliquid sit enectus praedestinationi , tres conditiones requiruntur , nempe quod cause tir a Deo, quod sit ex voluntate efficacidandi gloriam , de quod emcaciter ad inem illum conducat. Ita ut aliquid sit effectus reprobationis, oportet quod sit a Deo, quod clim etactu conducat ad finem reprobationis,N quod ex intentione talis finis sit a Deo volitii in ac praeparatum. Ex hoc principio Theologis commii niter recepto.
Colligi ur primo , quod . licet peccatum quantum ad sol male ,aid sinem reprobationis conducat, nempe exclusionem a gloria ; quia tamen sub hac ratione non potest esse a Deo
volitum , nec causarum ; nequit esse esseetiis reprobationis , quantum ad formale . Promateriali vero essectus reprobationis esse o posita ratione conuincitur: nam prout siccat
satur a Deo , de ad ipsum seqititur non quidem sequela causalitatis , sed illatioriis ) e
chisio creaturae a gloria, ac proinde ex volum tale essicaci talis exclusionis esse potest . Colligitur secundo permissionem peccati originaris, ut est infectio naturae, & prout ab
Adamo ut capite totius naturae humanae commisitim est, non esse euectum reprobationis ;bene tamen permissionem eiusdem peccati,
ut est insectio personae, & quatenus a nobis per generati onem contrahitur, sipposi--
564쪽
De ργοuἰdentia se praedestin Wr. 6'7 eo quod nunquam remittatur. Prima pars patet ex clictis a. ibi enim ostendimus , peccatum originale , ut est infectio totius naturae humanae , & prout ab Adamo commissiim est , esse causam reproba tionis hominum: Ergo sub hac ratione nDII
potest esse illius esteetiis . Secunda vero colanat ex eo quod pe atum originale , ut est ita- sectio persenae, de prout a nobis per generationem contrahitur, si nunquam rem ttatur, conducit ad finem reprobatior is hominum , nempe ad exclusionem eorum a gluria;& cum submac ratione non sit causa reprobationis
hominum , eius permissio ab illa produci vel imperari potest : Ergo sub hac ratione potest ess , & de faeto est , in illis cui tale peccat ina
mma lana remittitur , reprobationis effectus.
Conlequentia patet quidqii id enim conducit ad finem reprobationis , est effectus illius, dummodo ab illa producatur . vel imporetur. . . 'Ex his facile Aluitur argumentum isthidosio aliquis recentior Thom ista demonsti ai ele putat , peccatum originale non esse causam reprobationis hominem : Cum Deus inquit sit ordinate appetens , prius intendit finem quam media ad illum ordinata : Sed permissio peccati originalis nunquam remittendi , est medium ad finem reprobationis ordinatum , nempe ad exclusion in hominiim a gloria , de ad illam conducit,si unquam remittatur: Ergo prius Deus intendit exclugere homines a gloria, quam permittere pectatum originale , subindeque tale peccatu non est cause reprobationis hominum .
565쪽
Verbum ex principiis iam statutis huic
gumento facile respondettir,distin uendo m norem : permissio peccati originalis, ut est in sectio persenae prout a nobis per gener tionem & seminalem propagationem contra hitur , est medium ordinatum ad reprobati nis si nemo ad illuni conducit stipposito quod
nunquam remittatur, conccdo minorem Pe
missio peccati originalis , ut est insectis totiti, naturae , & prout ab Adamo commisitim est ,
nego minorem . Permissio enim peccati originalis, ut ab Adamo commissi , ordine rati
Dis ante edit Christi praedestinationein , & a sortiori nostram , per consequens' est prio reprobatione , quae vel fit simili cum praedesti natione , vel est illa posterior de tali permissio non potest esse reprobationis. esse ctiis. , sed est effectus prouidentiae communis ordinis sit pernaturatis , ad quam pertinene aliqui essectus stipernatu reses, cuiusnodi est gratia , & iustitia originalis col lata Adamo in statu ii nocentiae , & consequender permisso peccati originalis , ut ab Adamo commis
Il igiitur tertio , permissionem peccati actuatis per pinnitentiam non deleti, esse e feci uim reprobationis , secilis: vero permissio nem illius quod per poenitentiani remittit uni Nan' prima 1 ei missio conducit in citer ad
finem reprobationis, scillaet exclusionemr . pr0 rum a gloria , non vero secunda , cuni peccata senael dimissa , per silbsequentem cuμpam non redeant , ut communiter docent The 'logi clim S. Tliomas p q. 88. ait- I., Di es , Potest contingere quod homini i
566쪽
LDe Ouἰdentia O fraed est nat. q99 mittatur in Sacramento poenitenti, peccatilinquoadctalpam , non veto quoad poenam temporalem , & ante poenam solutam , irr peccavum rethcidat moriatur : Sed in tabi casii, peccatum iam remissum conducit de facto admem, reprobationis: Ergo permissio illius erit reprobatio alta effectils . Maior constat, minor
Probatur . Finis reprobati onis est poena in in serno infligenda : At peccatum. illud in in ferno ponitur , cum in hac vita poena illi debita non sit sollita, nec in Purgatorio , VP non Hirgantur nisi qui in gratia decedunt: Ergo in interii optinitur, & consequenter con- diicit ad poenam inferni, quae est reprobationis effectus: Respondeo finem reprobatinnili estis pinnam aeternam , peccatum vero illud remisium quoad culpam, sed non quoad temporalem poenam , in illo casu puniri quidem: in inferno per accidens , sed non in aeternum , ut docet S. Thomas ili' . dist. 2.1 qu. art. I. ad
s. ω ideo illius perimissioneni , non esse reprobationi s essectum . Instabis: Si poena istius peccati in inferno finiretur, iam fieret aliqua remissio in inferno , sibindeqae in inferno besset aliqua redemptio , & sic falsum esset quod dicit Ecclesia, in inferno nulla ερ γ d emptio . Sed nego sequelam , quia ut ibidem ait S Doctor,
portam quae remittitur , nec remittitur, nec redimitur.
Colligitur quarto , quod cam iiii iratio &
coecatio reproborum, quatenus est deiwgatio gratiae, sit a Deo, & aliunde de facto conducat ad aeternam: damnatiouem, diuinaeque
567쪽
iiistitiae manifestationem, habet quidquid
qtiirittir, ut inter effectus reprobationis ia
Colligitur quinto , aeternam peccatoris damnationein, esse ultimum ac praecipuum re . probationis effectum . Praedestinatio en inic& reprobatio inter se opponuntur , & habent tterminos seu enectus inter se oppositos ; unde sicut ultimus praedestinationis essectus est consoci itio gloriar, ita ultimus effectus reprobationis est exclusio a gloria , & aeterna
. Colligitur sexto, substantiam reprobi non esse essectum sitae reprobationis, sicut stil, stan- . tia praedestinati est effectus suae praedestinis. tionis. Ratio disparitatis est , quia ut aliquid 'st effectus praedestinationis , vel reprobationis , requiritur quod ex eius intentione producatur , vel saltem imperetur: Sed substa reprobi non fit a Deo ex intentione reprobationis, sicut substantia praedestinati fit veliniperatur ex intentione praedestinationis Ergo substantia reprobi non est effectus sitae reprobationis,sicut simstantia praedestinati est
effectus suae praedestinationis. Maior constat, iminor vero suadetur ex eo quod gloria electorum est finis sit perexcedens illorum substantiam , unde eam ex intentione talis finis imperari, valde congruum & contieniens est mclusio auteni a gloria , non est sinis perse.ctivus sibstantia reproborum, unde nullum argumentum seu congruentiam habemus, ut afferamus Deum , ex intentione excludendi, gloria reprobos, illorum substantiam pro-
568쪽
conferuntur omnibres reprobis auxilia seis media ad saturem cientia , bene tame Omnibus ii is . qua=udo instat obli a- uo alicuius Eraecepti . '
ΡRima pars docetur express8 ab Aligustino , &eius Discis' ilis , ut ingenue sal
f tur Vas' ieZ I. p. disput. 97. cap. 2. his VerbiS. Vust circa ego nou d bitarem , Augusti num eiusque Discipular Trosperum Fuit eu lium , illius suuse se intentiae . Et certe Atigustinus epist. ' or. ad V talem , inter duodecim praecipua fidei dogmata Quae recenset, haestria tanquam certa fide tenenda statuit contra Pelagianos: Scimus gratiam Dei non omnibAshominibus dari. Scimur his quisius datur, misericardia Dei gratuita dari Scimur eis suibus non datur , lino Dei iudicio non dari . . idem docet Fulgen ius lib. de verit. Prae- dest. & gratiae c. is . ubi ait, gratiam Dei non omnibus hominib 's generaliter da=i , gratu
τμm quippe donμm est gratia. Item Atigustibviis serm. yr. de verbis Apostoli h ec habet:
Communis est omnibην natur , non gr u . Idem docet S. Thomas de verit. qu. 36. arrias. his verbis : In n illo inueniunτHr omners homines conuenire , nisi in aliquν naturati.
Haec autem essent falsa , si in statii naturae lapsae daretur aliquod auxilium sussiciens , nibus commune; nam omnes homines conis .nirent non selum in aliquo naturali,sed et m
i in aliquo pratuitu & supernaturat, i de omni
569쪽
so1 Tranatus V. blis communis eset talis gratia , sicut & naitiis ra . Vinie idem S. Doctor 2. qu. 2. axt.
ad 1. lootiens de auxilio stratiae , sine qua homo non potest credere , si erare , diligere, quod ut tolle sussciens est , ait illud aliquibus non dari ;n poenam praecedentis peccati, sabiem originalis , ut Atigustinus d0cq . Batio elsam sussi agatur : In primis enim constat nanibus paruulis non conserri baptii Datim , qui in noua lege est viaicum medium seu remedium ad salutem parini lorum siti ciens , ut docent Theologi ctim S Thoana 3. p. q. Nec valet si dicas, desectum in sentiam baptismi in illis paruulis qui sine ibio decedunt, non oriri ex diuisa prouidentia sic disponente , sed ex culpa vel negligentia, arentum, aut ministro itim Ecclesiae , qui hi iiis ieminij applicationem negligunt Hoc nim expresse impugnat Augusti mis de bono
Prosper in carmine de ingratis ait rsan Hir genit uus Ortoae , muti' saluari sto set Nuisse suorum . Addo quod paruulis in vi=romati s morientibus, non est humana dilissentia applicabili baptismu*: Tum quia Iam les pueri non possunt subi jci operationi ministi oriana Eccleὴae: Tuna etiam quia baptis' 'ai capaces non sint infantes nondum nati de n sci enim non potest, 'isi naxv j. Dib
570쪽
De prouῖdentia O praedesΠn me. Dices, ex hoc probam quidem parim lcs in illo statii morientes, carero quidem in se immediate & proxime, sed n5 remo te Se in sui causis , auxilio si ficienti ad salutem e quia possent matres sic se gubernare, quod non moreretur foetus in uteris earum , sed nasceretur,& capax remedii redderetur . Sed contra : aliquando mors infantium in uteris matrum sic contingit, ut prorsus sit impossibile parentibus , humano modo, & si Ondam cursim causarum naturalium , illam impedire & vitare ; ut .patet primo , cum exeas i fortuito , & nullo mi do praeuise, prae gnans moritur, cadente v. g sit 'er illam dormientem tecto, vel fulmine ipsim percuti-- te. Secundo , cum ex debilitate virtutis seminalis, aut fanguinis corruptione, ita foetus generatur, quod parturiri non possit; aut clim ipsa Domina , ob debilissimam complexionem , caret virtute si meienti ad pariendum . God si instes, & dicas, in illis Gisia bus posse saltem modo diu no& per miraculam pariuilis eiusnodisii bueniri. Respondebo inde non posse inserta, quod etiam rem me de in suis causis habeat . modium seu rem dium sui ficiens adia lutem alioquin pari modo d ceremur habere auxilium suificiens advolandum , siquidem per miraculum hoc fieri
potest. Hoc argumentum ex Uruulonim exemplo desumptum , ita conuincens cr didit Augustinus, ut Pelas a nos a l loqueris dicat: Vobis Orm ob ruunt O lingμas tremunt, qui loqui
nondum rualent. Vnde lib. q. conti a Iulian. isa p. 3. ex hoc inseri non dari quoque omni