장음표시 사용
101쪽
XCV habendarum princeps exstitit, Primusque exterarum gentium Sine ita terprete ira senatu auditus est a 46). Hic, quum studia Ciceronis acuisset, id invitus offecit, ne quorum arma Romani Vicerant,
eorum ingenio vincerentur 247). Apollonii Caesar quoque auditor fuit 248, Ex iis quae de Rhetorica scripserat, nihil superest nisi defini
punitate et licentia, reprimeret, et quasi extra ripas dimitentes coerceret. Ita recepi me biennio Post, non modo exercitatior, sed prope mutatus.13 246) Valer. Max. II, a: n Quis ergo huic conSuetudini, qua nunc graecis actionibus aureS Curiae DXSurdantur, januam patefecit Θ Ut opinor, Molo rhetor. ... quem honorem non immerito cepit, quoniam Summam Vim romatiae eloquentiae ad
248 Sueton. in Caes. Iv i η Caeterum, composita seditione civili, Cornelium Dolabellam, consularem et triumphalem virum, repetundarum postulavit; absolutoque, Rhodum secedere statuit, et ad declinandam invidiam, et ut per otium ac requiem Apollonio Moloni, clarissimo tunc dicendi magistro, operam daret. . 249 Phoebammon, De Figur., in Rh. gr. Wala. t. VIII. P. 494:
102쪽
XCVIDoctrina commendabilem fuisse Gorgiam Atheniensem inde colligimus, quod Tullius eo magistro uti in declamando voluerit filium, qui non parum se profecisse declaravit; quum a d cente, Propter ejus dissolutiores mores, dicedere jussus est 25o). Ρrorsus interiisset liber quem de Schematibus scripsit Gorgias, nisi eum vertisset P. Rutilius Lupus. Dolendum est profecto
clarorum oratorum fragmenta non jam eXStare,
nisi latine: id tamen haec interpretatio habet commodi, quod nusquam alibi reperienda exempla Suppeditat, Sumta e scriptoribus qui omnino vel
1 vetiος δὲ ὁ Ναυκραet της και 1πολλώ,viος ὁ ἐπiκληθεὶς Μολωvωρiσαum oύτω ' πηυια ἐστι μετα6ολ h hδουεv ἐξάγουσα riv or v. Appollonii dictum laudat Cic., De Inu. I, 55 οῦ α COmmotis autem animis diutius in conquestione morari non ΟPomtebit. Quemadmodum enim dixit rhetor Apollonius: Lacrymanthil citius arescit. n aso in Cic. Epist. ad Famil. XVI, ai: a Multum etiam mecum est Epicrates, princeps Atheniensium, et Leonides, et horum caeteri similes: τὶ piti v καθ' hiῶς τάδε. De Gorgia autem quod
mihi scribis, erat quidem ille in quotidiana declamatione utilis; sed omnia postposui, dummodo praeceptis patris
Parerem. enim scripserat, ut eum dimitterem statim. Τergiversari nolui, ns mea nimia inroυδη suspicionem
ei aliquam importaret. Deinde illud etiam mihi succurrobat grave esse me de judicio patris judicare. M Causam demissionis docet Plutarch. in Cic. XXIV: Γοργiαv δὲ, τω κτορα,
spiciones arguunt quae tradit Plinius, II. N. XIV, cap. ult.: a Tergilla Ciceroni M. F. hinos congios simul haurire solitum ipsi objicit, Marcoque Agrippae a temulento scyphum im
103쪽
magna ex parte interciderunt; Cleocharem α 5 i)
Nihil est viod reseram de Castore quem alii Massiliensem, Rhodium alii fuisse tradunt set 64); nisi eum scripsisse de Rhetorica, de argumentis, de facultate persuadendi α65) Dum Grammaticae studia Alexandriae florebant , ibi Agatharchidas fere solus Rhetoricae curam habebat 266) : in Gropcia, gram
104쪽
XCVIIImaticis rebus fere nullam, mullam autem Rhetoricae Operam tribuebant Academici et Epicurei,
o v καὶ διδασκει καὶ γραρε , καταρα Μεσθαι. Similia de Thucydido praebet Dionys. Italic. Thucyd. jud. XXIV : καὶ τοτὲ seu λόγου
.f. Epist. II ad Aminaeum, j II, ubi pro vulgata lectione
κ. log. ὀvοματα v) dici de verbis quae participiis, pronominibus cin. Conficiuntur, τhv ἀπο τυ v kηαατυ v εἰς ὀvoδατα πε--taei uvaqv, Vocabula a nomine Vel verbo flexa, adeoque quO- dummodo nova Di insolentia. Rem exemplis explanat DionyS
105쪽
XCIX apud quos oratoriam artem lacessere tamquam patrii moris erat.
Charinulam 267), Academicorum exemplo, in
oppugnanda Rhetorica laureolam quaesivisse testis est memorabilis illa rixa ejus cum Menedemo α68). Quum Rhetoricae doctores Vim rerum maxi
marum arte Sila complecti gloriarentur, conlen
debat Charmidas, abundanti doctrina et quadam
Idom, Adv. Mathem. II, p. 29a, ed. Fabi .: Oi δὲ περὶ
106쪽
Cincredibili varietate rerum et Popia, omneS Partes illius prudentiae quae versa rotur in Perspiciendis rationibus constituendarum et regendarum rerum publicarum petendas esse a philosophia 269); Rhetorum vero libros nugis esse resertos. Quae disserit, ut ostendat ne vix quidem ipsam dicendi rationem eos attigisse, illa viam praemuniunt iis quae in sophistas scripsit Philodem HS.
De Philodemi rhetoricis libris. Nunc mihi declarandum id cujus causa haec dissertatio instituta est; nimirum qualis, Nostri aetate, suerit Sophistica, quinam tu iaci Phisice dicendi fuerint. Ex quo Eloquentiae studium invasit populos Asiae, Rhodiosque et aliarum insularum cives; et si, deficientibus litterarum monumentis, nihil
adseverare liceat, tamen oratores a Cicerones commemoratOS, non tam oratores suisse quam
declamatores, iride ab Hegesia, satis veri simile osse dicam. Illud certe constat, Hegesiam apud veteres Suhistam Dominari saro). Phil domi α69) Cic. Ibid.
απο) Dionys. Halic. De Compos. Verbor. XVIII, p. 244-246,
107쪽
CItempore su i), antiqua eloquentia , in dies magis deSpecta, omnino perierat: cujus in locum successit alia dicendi facultas, intolerabili se jactans fastu. Attica muSa e civitatibus expulsa , noVanausa e Phrygiae speluncis nuperrime exorta dignitates omnes, urbiumque magistratus ad Se rapiebat 27 a); . adeo ut, ea ae la te, Sophistica dicta suerit illa theatralis et imperita eloquentia. Hujus lautores et sectatores appellabantur
of istin et 3), qui iidem sere atque rhetoressuisse videntur. Ex iis enim quae de Apollonio Molone feruntur 274), conjicere poSSumus Bhe-
a i) Cicero, tempore suo, Romae Philodemum floruisse docet, De Finth. Il, 35; Orat . in L. Pison. 28. NOStrum at diverat vel legerat Dionys. Halic. qui Romam Venit, quum
Caesar Augustus, nuper devicto et sublato Antonio, solus rebuS romanis praeeSSet; namque, Omi SSO nomine, ab eo
mutuatus est verba Hieronymi de Isocrate. Cf. Philod. Rhet. n' roo , col. XVI l-XIX ; Dionys. in Isocr. XIlI; adeo ut quae Dionysius de oratoribus aetatis suae tradit in Commentar. De Orat. Antiq. I, ea de oratoribus Philodemi aequaevis intelligi possint. et a) Dionys. Halic. Commentar. De Antiq. Orat. I; Cic. Orat. vlli: a Caria, et Phrygia, et Mysia, quod minime IH
litae minimeque elegantes sunt, adsciverunt aptum SutS auribus opimum quoddam et tanquain adipale dictionis grnus, etc. a 3 inter sophistas hujus aetatis libenter annumcraverim Rhodios et Asianos oratores quorum momini, p. X lX-XXX.
108쪽
CII toricae magiStros tunc temporis eloquentiam tractasse : idem de Hermagora, Atheniensique
Gorgia probabilibus conjecturis colligitur 275). Quod ad Rhetoricam adtinet, eam, Hermagora
duce, novam ingreSSam eSse viam monuimus; vel
potius, exuta philosophicae disciplinae sorma, in subtilos dissicilesque argutias abiisse. Quae ex conjectura , vel adjuvantibus Tullii Quinctilia
nique verbis, hac de re aSSe Itiebamur; en NUNC, repertis Philodemi libris, valida tandem ratione obfirmantur: quamquam dolendum solitos fuisse Epicureos adverSariOS SUOS, SUPPPESSO Domitte, lacessere. Quo fit ut, expleta Parne lacuna aliquot annorum in litterarum graecarum historia, sophistiae quorum doctrina traditur et impugnatur, in tenebris tamen usque delitescant. Praeter odium quo disciplinas artesque OmneSEpicuru S prosecutus est 276), compertum habe-
a S) Hermagoram oratorem citat Senec. Controv. II, 9; tu, ao; V, 3 o. Posidonium contra hunc disserentem Rhodi audivit Pompeius, Plutarch. in Pomp. XLII: ἐυ δε 'Ροδ o
109쪽
Mortuo Epicuro, idem Rhetoricae contem PtUS,
eadem rerum publicarum negligentia stat 78ὶ fuit apud ejus discipulos quorum Dullus id commisisset, ut a magistri sui placitis descisceret 279). Hac religione ductus, Philodemus Sophistas aggreSSNS e St, qui juvenes ad capessendas res publicas adhortabantur. Nostri enim argumenta ostendunt sophi Stas a τ) Diog. Laert. Lib. X, II 8-1 9. 278 Cic. De Orat. IlI, I : ii Fuerunt etiam alia genera PhiloSoPhorum . . . . Ex illi S autoni quae remanent, ea philosophia quae susccpit patrocinium voluptatis, etsi cui vera videatur, procul abest tamen ab eo viro quem quaerimus, et quem auctorem publici consilii ct regendae civitatis ducem, et sententiae atquc cloquentiae Principem in senatu , in Populo, in causis publicis esse volumus. Nec ulla tamen ei philosophiae fiet injuria a nobis : non enim repelletur inde, quo aggredi cupiet; sed in hortulis quiescet suis, ubi vult; ubi Etiam recubans molliter et delicate, nos avocat a rostris, a judiciis , a curia , fortasse sapienter, hac PraeSertim republica. ii a 9ὶ Diog. Laert. l. l. , 9: si τε Ρωρiμοι πάvτες ταic ὀΠαα-
- Tum discipuli omnes illius decretis quasi detenti eatenis, uperinde ac si legissct imραic. Senec. Epist. XXXIII : . Apud istos subinteli. Epicurcos) quidquid dicit Hermarchus, quidquid Metrodorus, ad unum rusci tur: Omnia quae quisquam in illo contubernio Iocutus est, unius ductu et auspiciis dicta sunt. . Numcnius in Euseb. Praeparat. Evangel. XIV, 5: ο
110쪽
CIVRhetoricam magnis extollere laudibus; dictitantes illos qui arti suae se darent non ita multo post rei publicae bene gerendae aptissimos fieri. Quorum vanitatem fallaciamque res ipsa manifestam faciebat; quando multi qui, Pecunia instamia, sophistas audierant declamantes, non ideo perite magis cauSam orabant, concionemve habebant ad po
pulum 28o). Politica enim lacultas. Philodemi
Sententia, non ea eSi quae Per Rhetoricam compa
retur α8i . Quod si contemnendi illi nugatores
in suis Technis nonnunquam iisdem nominibus utuntur quibus viri politici; minime tamen politicae facultatis effectrix habenda est Sophistica 282 . Rhetores sycophantis annumerat,
28ο) Cf. Philodemi Rhetor. Neapoli oditam anno i 83a, col. III. ll ic liber, in annotat. quae sequuntur, littera A designatur . et 8 i ibid. col. Vll. 289 ibid. col. xli.