장음표시 사용
71쪽
LXIVIam esse id incorporeum quod proprie appellabant Λεκτοv I 27). Denique arbitrabantur veritatem et falsitatem competere neque rei, neque voci psed signiscationi, seu dicto duntaxat; non omni quidem, sed illi solum perfecto quod αξιωμα Vocabant i 28). Quum alitem omnis Oratio contineat Sonum qui rem Significat, atque rem quae Son significatur, Dialecticam dividebant in verba
Vocem definiebant. aerem ictum atque Per US-
sum si δο); quae in caeteris animalibus ab impetu
iras Senec. Epist. LXXXIX : αΛtαλαταε in duas partes dividitur: in verba et significationes, id est, in res quae dicun
tur et vocabula quibus dicuntur. 3,
losophi definiunt vocem esse aerem tenuissimum ictum, Vel suum Sensile aurium, id est, quod Proprie auribus accidit. Est
72쪽
caeco prorumpit, in hominibus a ratione proficiscitur si 3 i). Praeterea, aniculata est vox homitiis; inrarticulata autem et confusa Vox animalium: prior scriptilis; altera, simplex sonus I3M. Illa vocabatur Dictio, cujus elementa erant viginti quatuor litterae si 33), e quibus Septem Vocales, Sex
prior definitio a substantia Sumta; altera vero a notione quam Graeci εvvolo dicunt, hoc est, ab accidentibus. M Senec. Q. N. II, 6 : a Quid enim est vox nisi intentio aeris, ut audiatur, linguae formata percussu. v Idem, ibid. 29: a Natura aptus est aer advoces. Quidni, quum vox nihil aliud sit quam ictus aer. . Vide quos citat Menag. not. in Diog. P. 287. si 3 i) Diog. Laert., ibid.: ζωου μεvεint*ωvλ, Ξηρ bπὸ δρμῆς πεπληγυώος αυθρ ou os ἐ-v εουαρθρος και ἀπὸ δtαvotας ἐκπεμπονιε vah. Theodos. p. t 6 : ειρπται δὲ I vri οιὰ το ducit Pluc voυ, τὰ vh-ἐv τυ vω tyonu Ουσα. Diomed. I, p. 274 Sq., ed. PutSCh. : n Haec subintuli. oratio enim, secrota pectoris arguens, ad linguam sui gubernatricem migrat, mobili quodam vocis articulatae spiritu, rotundoque gubernaculi moderamine temperata, et interiore vicino aere pectoris argutia vcrherato, Palatoque Sensim Paulatimque pulsato, velut internuncius ac proditor humanae moralis ad indicia exprimenda cogitationis, per os Sermonemque rationabiliter agitatur. Hoc enim suo magnoque natura beneficio, EXPreSSa ratione Sormonis, nos caeteris separatos ab animalibus, sola homines latetur atque demonstrat. u i 3a Diomed. II, p. 4i3, ed. Pulsch.: α Omnis vox aut arti-α culata est aut consusa. Articulata est rationalis hominum i
- quclis explanata ; eadum et litteratis vel scriptilis appellatur. η quia litteris comprehendi potest. Consusa est irrationalis vela inscriptilis, simplici vocis sono animalium cssecta, quae Scribiu non poteSt, ut est equi hinnitus, tauri mugitus etc.. CLquos citat Schmidi, l. l., P. I9. 333ὶ Diog. Laert. l. l. , 56: mii: δὲ χερεως στotχῶα ἐ- τὶ
73쪽
LXVI nauta' i 34): reliqua , ut videtur, semivocalibus annumerabantur si 35). Stoici in mettonse distinguebant Dialectum et significationem si 36),
emendatione Galesii legendum csse censuit Casaub. Εamdem lectionem caeteri oditores Secuti sunt, quae tamen mihi nonnihil religionis movet. Apud II. Stephanum spinosus hic locus ita exhibetur, P. 257: τῆς δὲ λεξεtoc Imiχεiά ἐστι τὰ εtκοσιτεσσαρα γραμματα. Tρν ως ὀὶ λέγε mi το γράαυια ' δ τε χαρακώ ρ του
βῆτα, nam si α, g, scribas,non procedit quod ait Ammonius; quia In α, is, bini Vere τραμματα, at vero ἄληρα, βῆτα, proprie
74쪽
LXVII λογοv vocanteS orationem quae Certum sensui n
exhibebat i 3 ). Etymologicae curam impenderunt , eo USque ut ad ineptias descende
Quod ad orationis Partes adtinet, quumor tantummodo admiserunt Stoicorum principes si 39 ;
u per se haud temere quis conjecerit et aspiratas ίscilicet prae-α ter liquidas quas hodic dicimus ac tres Compositas conso-α natat est a Stoicis semivocalibus suisse annumeratas; etsi quod re diserte Priscianus narrat, hunc quoque errorem a qui-u busdam antiquis raecorum grammaticis invasisse Latinos,' qui quidem aspiratas semivocaleS esse putarint, nulla alia i causa inducti, nisi quod spiritus in iis abundet, id ad Stoi- 4 corum redire doctrinam vel minus esset probabile .. 136) Diog. Laert. l. l. , 56: ὀiαλεκτος δέ ἐ- λεξις κε
138J De Stoicis Elymologicae studiosissimis cs. Schmidi,
75쪽
LXVIII Chrysippus autem nomen divisit in Proprium et appellaticum, Antipaterque Tarsensis med tatem adjunxit si si o). Quum longum esset
huc asser re eorum doctrinam de Orationis partihus i 4 i), non abs re tamen esse arbitratus sum
44. Quinque casus distin xcrunt, teste Diog. Laert. lib. VI l, r9a; ubi tradit Chrysippum scripsisse Περὶ πευτε rriti, τευ v , α'.Quamquam non est dimitendum, ibid. 65, tros tantum Obliquos Casus commemorare Dioclem: πλάγiάi οἱ πτωσε iς ἐῶσί 'γεvtκε, καὶ Metusi, καὶ αἰτιατική, ubi Aldobrandin.: α Ioca - α tivus et Ablativus non videntur a Nominativo disserre, is nisi adjectione. Nominativo cnim additur vocandi par-n licula et auferendi praepositio, ut Nominativi significatio-α nem deponat, et vel Vocativi vel Ablativi suscipiat. . CL
76쪽
Schmidi, l. l. i,. 57-6o. Idem, p. 58-59, explicat quaternis in huius tormini usu ab Λristotele Stoici recesserint. 39 1 e Verbo , Diog. Laert. ibid. 58 : δέ εστι μερος
Cur Ten oram et Mo rum doctrina fuerit a Stoicis omissa. Verbis annumerabant Particiρium ἀvταvάκλαστοv προσηγορίαv , h. e. , reciprocam appellationem); verbis et nominibus Adverbium. Priscian. II, P. 574, ed. Putach. T. I, P. 66, S l. Κrehi. r. Secundum Stoicos Vero quinque sunt orationis par-nteS: nomen, appellatio, Verbum, Pronomen Sive articulus, i conjunctio. Nam participium connumerantes Verbis Rartis ' Piale verbum vocabant vel casuale: necnon etiam adverbian nominibus vel verbis connumerabant; et quasi adiectiva ver- . u horum nominabant. D SOSip. Charis. li, P. r75, ed. PutSch. :'Quum adverbium Stoici, ut alias diXimus, παυδεκ iv UO- cent; nam onarata in se cupit quaSi collata Per satyram cono cessa sibi rerum Varia potestate. . Vide quos citat Schmidi,
l. l. P. 45-46. 4' De Conjunctione, Diog. Laert. ibid. 58 : συυοεσαος δε ε retiuέρος λόγου ἄπτωτov, συv υv τὰ υάρη του λόIoυ. De hac parte orationis peculiarem scriptionem Posidonius reliquerat. APOllon. , de Conjunct., Behher. Λ nec dota, T. I 1, p. 48O: Ποσει
'i riv, etc. Conjunctioni copulabant Prra Positioncs Priscian. II, P. 574 , ed. PutSch. , T. I, p. 67, Kr.), easque Praepositiva Sconjunctiones vocabant. Apollon. De Mntax. IV, i, P. 3οο:
77쪽
LXX Pronuntiatum duo membra Decessario con
tinebat : id de quo aliquid praedicaretur, atque id quod i medicaretur de aliquo. HOC PRIUAcutum, illud casum dicebant si 4 et): quinque
distinxerunt casus. quos vindicabant Solis Din
Rectu Dominabant praedicata , quae indicabant motum corporis aut animi, in aliam rem PerSonamVe transeuntem : sivina habitum passivum exprimentia; Heutria, neque motum transitivum, neque habitum passivum exhibentia; reciproca, Supinis annumeranda Propter PaS-
sivum habitum quem indicant, passiose autem eximenda, quum passivus illo habitus proficiscatur ab ipsa persona quae patitur sis 4). Praedicata Voca
bantur Συ116αματα, quando per nominativum Con- 14 a) Plutarch. Quaest. Platonic. t. X, p. I94, ed. lleiSL.
78쪽
LXX structiones absolvebantur si 45); Παρασυας α ματα, Si obliquus ca Sus cum nominativo proferretur i46); ἀσυμ6ααατα, quum ex duobus obliquis si ei ut constructio I47). Pronuritiatum definiebant, id
seria bri 6 κε tρόμευος. Ubi supina et supinorum idem significant quod passisa et Rauisorum; Aldobrandin. not. in Diog. Laert. l. I., p. I9i, M. Meibom. :α Quod enim Graeci getori , α Latini supinum dicunt: alioqui poteram vertere PaSFDa ,
VOCE quamquam non satis latina, tamen a veteribuS gram-u maticis HSurPata. v
si 45ὶ Priscian. XVlII, p. i 1 38, ed. Pulsch. T. I l, P. 1ο9,Κr.) Sciendum. quod has quidem constructiones quae per nomina- tivuin absolvuntur, Stoici αξι ματα vol συμ.6άματα, i. v. digni' tates Vel congruitates vocabant, ut: ego Priscianus scribo; Apollonius ambulat; Cato alii: Platri philosophatur. . Sui
i 46ὶ Priscian. ibid.: 4 Illas vero quibus transitiones ab alia
79쪽
LXXIII Suhillem Stoicorum de varia pronuntiatorum specie doctrinam transcribere a meo proposito alienum est: legendi vero hac de re Diogenes Laer
tius i5 o), maximeque Sextus Empiricus si 5 i).
Neque miremur, si tantam in Proniatiliatis operam POSuerunt, quum apud illos Pronuntia laessent Demonstrationis standamentum; scientia autem ortum duceret a Demon Stratione, quae nihil
aliud erat quam ratio e rebus perceptis ad id quod non percipiebatur adducens i5a . In argumentis sophismatibusque explicandis multi quoque suerunt Stoici i53Τ, atque ex omni illa disciplina colligebant Dialecticam
ESSE NOCPSSariam, virtutemqtie in specie virtutes continentem I 54), cui adhaerescebant lapsus deuiatio, edocens utrum assentiri oporteat necne si 55), leuitatis timodio, qua ea Venatis De RSSentiamur verisimilibus si 56), accurrata circum' Clio, quae neque redargui neque convinci potest i57), vanitatis exPers graoitas, ad rectam rationem
i55ὶ idem, ibid. ii 56ὶ Idem, ibid. is j idem, ibid. - i58ὶ idem, ibid. 47.
80쪽
LXXIV orationem dividebant in pedestrem ac Folutiam, atque in numerosam et metro G istrictam, T. υίη λαvocantes Verba plura modico in quamdam conjecta sormam: πορον tu, Perpetuum a PgrimentUm
λουθος. Ad Logicam magis quam ad Grammaticam Portinent quae docet Diog. Laert. de Desinitione, ibid. 6o; de Descriptione, ibid.; de Genere. ibid.; dc Specie, 6i ; de Divisione atque Subdivisione. ibid.; de Partitione, 62; dc Amphibolia, ibid.