장음표시 사용
21쪽
Choromaph aclopaeolia adhi. hiis a solitio. Varronia de lito. valibus librorum apud solstium
Quamquam autem Oorum qua P loguntur apud Solinum non potita Ox Ρlinio Melave pleraque et eximia sero omnia Ox chronicis illis do quibus diximus oriunda videntur Sso, tam ii collectaneorum auctor quartum Praeterea librum adhibuerit nocesse est, nimirum chorographiam aliquam, in qua orbis terrarum variaque in eo mira P recuser ntur: cuius generis exempla suppeditabunt
sere univorsa p. ll2- lib. liapo ita solent comparat sesso, ut de finibus uniuscuiusquo terraθ vulgaria tradatitur, Curatiuου tractotitur naturas mira illa Pnquo quae cum mythologia coniuncta sunt, ut Oxompli causa Ulixis vestigia deprehendunturi in Caledonia p. 112, Ili et Olisi- pono sp. lis, 93, in Urestide onarratur fuga Orestis p. 70, l4 - 223, Icosium Mauretaniae con8titutum osse narratur ab Herculis comitibus viginti s p. l28, 7 - li) Euboitionismi iudicium prao so fert iudicium do Amphione p. 65,l0 aliaque. d 'nique eodem roseremus Physica pauca de mundi natura p. 16: , 3. 4. 174, 18 175, 2, maxime de mundi nutuli p. 157, 2 l. 22. J63, 20- l64, 5 uunoquo magno P. 168. 4 - 6. - In hac operis paris etsi plura leguntur vulgaria et contemneuda,
tamen non desunt, quae rΘI uin accuratam notitiam prodant, ut Oxempli fausa quae produntur de vocabulis Creti eo p. 8l, li et Syriaco p. l80, 8, item quae narrantur do Sardinia p. 50, 9 sq. comparata cum Sallustianis hist. D. 2, 2 Diset sch.). - Auctores in fragmontis his chorographicis consentaneum ost citari longo rariusquam in chronographicis; et tantur nutem duo soli Varro ot Grauius Licinianus, et illo quidem quinquies, semeludi ostio libri titulo de lι toralibus p. 81, 3, quator Simpli
citer p. 63, 8. 66, ll. 130, 2 l. I 65, 13, qui quattuor
loci versantur onuies in sontium fluminum marium nominibus et miraculis enarrandis vid titur luct Omnino ex eodem opore desumpti QSSO Ouin s. nec diversum sui
22쪽
gio commontario de littoratura Varroniana mus. Rhon. 6, 5343, opus illud de litoralibus ab eo, quod sub titulo Varronis de ora maritima Servius baudat in Aon. 1, 108. III. 5, 19. 8, 7lvi, duos id plurosvo libros comprehendisse signifieans, quorum aliquem suisse conicias librum de aestuariis citatum ab ipso Varrono 9, 263. aliis donique nec paucis huius ordinis locis Varroniana proserrisine nomine auctoriS conSentaneum ost. - Do Granio
Liciniano autem infra dicetur. Rostant doniquo apud Solinum Originis incertae utiR Soliniana faliqua minora sere et ita comparata, ut cum narratio iusa aportu . '' hox Plinio Melavo pondoat, tamen apud Solinum quaedam lio additam is inveniantur, quae non leguntur apud illos nequo addi potuerunt, nisi ab homine sane prudito cuique ad Padi interpoHia sint tem certe Parum copiarum quibus ipsi usi sunt Plinius ot 'Ruri Mela, non minus aditus pateret. de quibus ita disputabitur, ut simul complectamur totam quaestionem de eorum,quao Plinianis adiecta inveniuntur repud Solinum, ratione et Origine. quo reserendae sunt primum iis . quas Plinius Melavo reserunt sine auctore, adscriptae Ru toritates
Archelai regis p. 206, 16: Crispi p. 50, 10: Democriti physici p. 17,9. cf. p. 50, 5; Homeri p. 68,l. 69, 1; Iubae regis p. 133, 17. 206, 17; Metrodori p. 4b, II; Theophrasti p. 97, 18; Zoroastris p. 45, 9. 177, I 0. quamquam vorum est hapo aut omnia aut ploraquo admodum suspeeta eme et conturbata. nam ut PunicoA libros p. 155,3 onstat non alios esse quam ipsius Iubne rogis simul citatos, ita non magnam fidom habpbimus Solino p. 133, II ea quae Plinius scribit se audivisso resseronti ex podem Ιuha, vel Thoophrastum citanti do pa ro quae nec dixit is nec facile dicoro potuit, non pro Plinii Myrsilo Crispum laudanti, quamquam huius loci similia voro vidotur Sallustius posuisso in historiis. Motrodori porro allogatio etsi por so Suspiciono caret, tamen quid votat iutati auctore cogitaro do confusione, cum Plinius in libro de gemmis Motrodorum Saopenumero citarit 3 roliqua doniquo aut sacillimo similitor Oxplicantur aut vulgaria
23쪽
sunt. - Λliis locis itoni adscripta ropportuntur Pra 'Domina a Plinio omissa: ut p. 23- 2l Cn. Pompoto et C.
Vibio; p. 23, 24 M. Messallas; p. 32, 24 M. Fulvio Flacco qui tamon Plinii auctori Valerio Maximo 8, 15, 12 dicitur Quintus, ut Valerius de consulo a. 5IT, Sotinus linive auctor de patro pius consule a. 490 cogitasse videaturi; p. 129, 3 L. Domitio Λlisti obnrbo. alibi tompus d psinitur, ut Metrodorus p. 30, 2 dicitur vixisse temporibus Diogenis cynici confundonto scilicset scriptore M setrodoros Mopsium et Atheuiensem iv. Salinas. p. 363: item ad narratiotioni de Orpstis ossibus iuventis p. 2b, 20 Olympias nil tecta est. Denique aliis locis quae Pliniushroviter indicarat explicantur augenturve: ita Deli nominibus a Plinio simplicitor relatis apud Solitium p. 83, 20 subicitur Astoriam insulam dici a cultu Apollinis, Lagiain et Cynetlionem a venatibus. ita p. 140, 8 Plinio inseronte Tritoniam paludem Pallantian appellari Cautimacho Solinus narrat Minervam in ea Se RPegulatam esse. denique cum Plinius 4, 16 sic scribat doagro Laconico: oppida Taenarum. Amyclae, Pherae, Leuctra: et intus Sparta, Therapnae, atque ubi Dere Cardamyle, Pitane. Anthia. locus Thyreae, Gerania, mons Taygetus, amnis Eurotas, eadem plano oppida re sementur apud Solinum p. 62, 4-16, nisi quod omittuntur
Pherae et Gerania, Oodemque fere ordine, transpositis tantummodo Louctris ot Cardamyle: sed nudis nominibus Plinii adduntur ros memoratu dignae memoranturque ad Amyclas causa interitus Silentium, ad Leuctra
pugna, nil Spartam aedis GStorum aliaque, ad Thorap- non Diana, ad Pitanen Arcesilas ibi natus, ad Thyreas pugna inter Laconas et Argivos. similem rationem inter Pliniaua ot Soliniana persequi licet usque ad p. 63, 7. - Quae qui Probe expenderit, Simul universam Soliniani operis naturam et Ortiuem tenebit. pendent quidem collectanea tota a Plinio nec solum materioni indo plerumque traxerunt sod etiam quodammodo oporis formam: at exhibent Pliniana non qualia primum Diuitiaco by GOoste
24쪽
prodierunt qualiaque nos Oa legimus, sed aucta subinde maxime ex chronicis illis libris, deinde ex Mela attoraque deperdita cosmographia. ita factum PSt, ut en qu que Soliniana, quae non leguntur apud Plinium, tamen intor Pliniana repperiantur sic inserta, ut eodem nexu et lumi eodem spiritu contineantur vide inter alia multa
p. 19, 12- 14. 21, 20 - 22, 4 , donique etiam in iis,
quae non potita sunt ex Plinio quom habemus, tamen plerumque statim appareat, cui loco Pliniano additamentum de quo agitur olim adiectum mori t. veniunt autem ab hac Plinii recognitione non tantum additamenta de quibus proxime segimus minora, sed etiam sumpta ex Mela quaeque sup rius ex operibus chronographico et chorographico deporditis repetivimus. - APparet Praeterea Plinianum illum velut continuatorem taedio opinor laboris oppressum non pervenisse ad eum quem sibi Propoesuerat finem. nam cum opus ita instituisset, ut ge graphicis maximam partem ex Phinio sumptis insereret suis lovis excenata selecta ex Plinianis libris reliquis aliisque auctoribus, et in Plinio substitit post librum undecimum, qui est de urboribus externis, Omissis rPliquis pxeopto ultimo de geminis, et Mista non usus est Post
p. 206, 17, chorographia altera uti desiit p. 208, 15, denique opus Chronographicuin cum initio in parte quae si de Roma et Italia insutisque Italicis, item in enarranda Graecia et Macedonia assidue compilavisset et origines urbium regumque ordines Staminibus suis non indiligenter intexuisset, a capite sere decimo reposuitnseo nisi raris locis postea inspexit. ita evenit, ut Opus
licet non sormosum superno, tam n non Plane Contemnendum, in pilacem desinat maenis potius quam mullis
Extitit igitur post Plinium, qui eius naturae hiSω- Chorographin riam ad chorographiae formam redietorset et ita rodaetam
excerptas aliorum auctorum claOrographori in et Chrono- iiuuis.
graphorum ampliaret. hoc ut indagemus superest, utrum Plinianam hanc chorographiam integram teneamuS an qui Diuili ed by Corale
25쪽
extat Solini libellus eius tantummodo sit epit Ome. hoc ut Statuamus, Suadet sane universa Soliniani libolli condicio. nam qui Plinium ita auxit homo non indiligens, quamquam non eadem diligentia per univereum Operis decurSum HSuS, et multae lectionis, cur idem tam multa a Plinio relata sustulerit vix intellegitur. deniquo mira inaequalitas ti- belli modo minima ponentis, modo maxima neglegentis epitomon ni fallor tanquam digito monstrat. sed non opus est coni Cturis, cum adsint probationes certae, licet adhuc non satis intellectae, unde emotas eum librum, quem nos habemus inscriptum Solini nomine, olim Oxti
Ex ehorogra. tiSSe forma longe maiore et ampliore. - Notum est re-
. . . , utad Periri 'Pud APPuleium in floridis s2, 12ὶ locum do psi Naphitidium. taco Pliniani s 10, III. 1193 et Soliniani p. 211, 18 212, 13) omnino simillimum. do qua similitudine ut si
citius iudicetur, tres locos omnes composuimus ad ordinem Plinianum, reliquorum auctorum ordine indicato numeris adseriptis.
PLINIVS: India hanc auem Dittit. psittacen vocat viridem toto corpore APPVLElVS:
in Psittacus avis Indiae eolor psittaco viridis
ὶ Sola India mittit uvem psittaeum eolore viridem torque tantum miniato in cervice distinetam. capiti eius duritia eadem
quae rostro. hoe, cum loqui discit, ferreo verberiatur radior non sentit aliter ictus. eum devolat, rostro fiu exeipii, illi innititur levioreinque ita go pedum infirmitati facit. δὶ sola cervice distinguitur
. . . cereicula eius ei reulamineo velut nurea torqui . . .
eingitur. γ . . . capitis eadem duritia quae rostri. eum sermonem nostrum cogitur Remulari, ferrea clauicula caput tunditur, imporium magistri ut persen
rostri prima duritia: cum in petram quampiam concitus altissimo volatu praecia itat, rostro se velut ancora excipit. φὶ torque puniceo. caput . . tam ValenS,' ut, si quando ad discendum plagis sit admonendus nam studet ut quod homines loquatuo, serrea clavi
in rostri tanta duritia est, ut cum o sublimi Praecipitat in Saxum, nisu se oris excipiat et quodam quasi fundamento utatur extra ordinariae firmitatis.
26쪽
verbum addis ero spieas negant posse quam quae ea
conere earum sunt quae elando vescantur
et inior eas sae illius quihus quini sint digiti in podib
latior his est lingua ') verum ad diseiplinam humani sermonis facilior est psittaeus glande quiveseitur
ρὶ ot cuius in podibus ni hominis quini digituli nu
) diseit autem statim pubius iasqne ad duos aetatis suae annos, dum facile os uti eonformetnr, dum lo- Dera lingua uti convibretur; senex autem eaptus et indoeilia est et obriviosus. ') li uti lutior vuram rei ris annuae eo saeitius verba hominum arti Mnt.') inter nobiles et ignobiles psittaeos diseretionem dioiorum facit numerus: qui praestant, quinos inpedos habent digitos, eeteri ternos.') dum in pullo ol. pullus
est utque adeo intra niterum aetatis suae nnniam. quae monstrata sunt set ei-tius dimit et retinet tona- eius: paulo senior et obue. Diosus erui ei indocilis. v) linytia lata mulisque latior quam celeris civiιυ, unde perseitur, ut arii culata verba penitus eloquatur.
Appuleius et Solitius cum pendeant uterque ex Sola Plinio, tamen mire inter se consentiunt non solum in locutionibus, quae absunt a Plinio, et in onuntiatorum ordine divorso a Pliniano, sod etiam quae de picis Plinius scribit pari errore referunt ad eos de quibus P xime Plinius egit psittacos, ut aut ulter ulterum expilarat necesse sit aut ambo communem auctorem qui nunc non extat. iam vero Appuleius auctor aetatis Antonini
nae quominus pendeat a Solino, impedit cum Solinianilthri universa indoles sermoque ab secundo Saeculo nimium quantum abhorrens, tum quod Plenior est narratio Appuleiana quam Soliniana, a qua abest caput ΑΡ- puleianum quod supra sectinus octavum. contra Solinum haec adscivisse ex Appuleio censuit Salm ius i p. 7I3 non magis probabilitor: uam cum per totum ilhrum Solinus Plinio se manui parit totusque sit in eo ita ampli-
27쪽
ficando et ita perturbando, ut cupiit de psittacis picisque amplificatum et porturbatum esse modo vidimus, denique locus de psittaco exist apud eum inter Solita excerpta Pliniana et in ea quidsem operis parte, quae Pliniana tota est, hunc de psittaco locum Solinum psetitum ivisso ab Appuleio, quem praeterea attigit nuSquam, nonne prodigiosum est vel potius ineptum 3 accedunt vestigia paullo obseuriora, sed non minus certa, maxime in capitibus quae nos fecimus Solini primum et quartum, locutionum Plinianarum ibi rotentarum a Solino, ubi eas Inutavit Appuleius. quare cum harum opinionum neutra probari possit, non reStat nisi tertia psendere tam Appuleium quam Solinum ab auctore hodie deperdito Plinii et opitomatoro et amplificatoro.
Ex ehorogra- Idem plane dicendum est de Ammiano Scriptore sae--.. bis .... culi quarti eXeuntiS, quem hodie solent recensero intsir Ammianum. Solini expilatores parum eonsiderate. Vera rutio ut Perspiciatur, subiecimus locum Ammiani 3I, 2, 14. 15 quaeque ei respondent cum apud Solinum p. 92, 6 sq. tum apud Metam Plinitimques. agit Λmmianus de Nou-ris Budinis Gelonis Agathyrsis Melanchlaenis Anthr Pophagis magnoque post hos deserto: idem Ordo est
apud Solinum, nisi quod omittit hic Budiuos et Melanchlaenas: iidem denique populi nominantur alii apud Plinium qui otiam Budinorum meminit 6, 883 alii apud Melam sapud quem mentio fit Melanchlaenariim 2, I, 13),
HELA 2, 1, 13r PLINIVR, Geloni hostium eutibus equos Seque Vis
lant, illos reliqui corporis, Se capitum. ΗΚLA 2, 1, 10: Agathyrsi ora artuS-que pingunt: ut quisque maioribus praestat, ita magis aut mi-
i eloni perquam feri, qui detractis peremptorum ho-ουtium cutibus iudumenta sibi equisque tegmina eou-fieiniit, bellatrix gens. Gelotiis Agathyrsi conlimitant interstincti colore caeruleo eorpora simul et erines, et humiles quidem
Geloni ad hos proximant. do hostium cutibus et sibi indumenta faciunt et equis suis togmina. Gelonis Agathyrsi conlimitantur eaerulo picti, fucatis in caerulum erinibus, nee hoe sine differentia: nam
28쪽
iisdem omnes notis et Sic, ut ablui ne
sae etiam epulae visceribus humanis amparantur. PLiNIVS 6, 23:
uis corporibus veSeentes. PLINIVs 6, b3:iduo iuxta vastas Solitudines . .
minulis atque raris, nobiles vero latis sueatis et densioribus notis. post hos Melanchlaenas et Anthropophagos palari aecepimus per diversa, humanis corporibus victitantes quibus ob hace alimenta nefanda desertis finitimi omnes longa petiere ter
. . deSerta cum beluis uSque ad iugum incubans mari quod vocant Tabim. necanto dimidiam serme longitudinem eius orae quae speetat aestivum orientem inhabitatur illa regio. primi sunt hominum qui noseantur Seres. ideoque plaga οinnis orienti aestivo obieeta, usque dum venitur ad Seras, inhabitabilis mansit.
quatito quis anteit, tanto propensi oro nota tinguitur,
ut sit indicium humilitatis minus pingi. post Anthropophngi, quibus execrandi cibi sunt humana viseera.
quem morem impiae gentis adiacentium torrarum prodit tristissima solitudo, quaSob nefarium ritum finitimae nationes profugae relique
ea causa est, ut usque ad mare quod Tabiu vocant per longitudinem eius orae, quae aestivo orienti obiacet, Sine homine terra sit et inmensa deserta, quoad perveniatur ad Seras.
Adnotationes pleraeque Ammiani et Solini cum paene ad verbum consentiant, tamen apparet alia Ammiano, alia Solino propria esse: denique quac de Neuris ute quo tradit, plane diversa sunt. patet igitur neque a Solino pendere Ammianum neque Ammianum a Solino, sed tam hunc quam illum petiisse haec ex commentario deperdito, qui Plinium Melamque iam ita soro Oxhibuerit contaminatos, ut apparent apud Sotivum eumque sero rerum ordinem conStituerit, quem tam Ammianus quam Solinus presse Secuti sunt. - Αddam ex multis alium Diuili ed by Corale
29쪽
locutia, unde idem perspiciatur in Antinianis his Solinianisque eiusdem libri duas epitomas superesse inter Se
anni stimularit hora, P-dentes se quadam oscit tione impleri roscido con-eeptu tradunt, AMMIANVs 23. 6, 85- ω:margaritae repperiuntur intestis marinis robustis et candidis permistione roris anni tempore praestituto conceptae. cupientes enim velut eoitum quondam humores ex lunari adspergine capiunt densius oscitando. gravidas postea niti partum
garitas pro qualitata roris accepti: si purus influxerit, candorem conspici, si vero turbidus, et setiam
Sordescere: eundem pallere caelo minante conceptum. ex eo quippe constare caeli quietis maiorem foetietatem esse quam maris,
inde nubilum trahi colorem aut pro claritate matutina
cxindeque gravidulac edunt minutas binas aut ternas, vel uniones ideo sic appellatas, quod evisceratae eonchulae singulas aliquotiens pariunt, sed maiores. idquo indicium est aetherea potius derivatione, qua n Sa
et vesci, quod guttae matutini roris iisdem infusae claros effieiuni lapillos et teretes, vespertini vero flexuosos contra et rutilos et maculosos interdum.
conchao sunt, in quibus hoc genus lapidum margaritae
requiritur, quae eerto anni tempore luxuriauto conceptu sitiunt rorem volat maritum, cuius desiderio hiaut: et eum maximo tu nares liquuntur aspergines, oscitatione quadam hauriunt humorem cupitum.
de saginae qualitate reddunt habitus unionum: nam si purum suerit, quod acceperint, candicant orbie illi lapillorum, si turbidum, aut pallore languent aut rufo innubitantur.
ita magis de caelo quam de mari partus habeat. deniquo quotienου cxcipiunt matutini aeris semen, fit clarior margarita, quotien, vespere, fit obseurior
30쪽
si tempestive satientur, grandescere et partus. si sulguret, comprimi conchas ae pro ieiunii modo minui, si vero etiam tonnerit, pavidas ne repente compreSSas quae vocant physemata efficere, Specie modo inani inflatas sine corpore:
hos esse concharum abortus. Imat aliareoneha ipsa eum manum
. . . inter Scopulos maior pars invenitur, in alto quoquo comitantur marinis canibus. Post alia: in Britannia parvos atque decolores nasci certum est.
minima autem vel magna pro qualituis hausilium figurantur casibus variatis. eoncussae vero Saepissime
metu fulgurum inanescunt aut debilia pariunt aut certe vitiis diffluunt abortivis. eapturas autem difficiles . . illa effieit ratio, quud frequentari sueta litora prointer piscantium insidias do-elinantes, ut quidam coniciunt, circa devios scopulos
et marinorum canum reeeptacula deliteseunt. quod genus gemmae etiam. in Britanni ei secessibus
maris gigni legique, lieet dignitate dispari, non igno
quantoquo magis hauserit, tanto magis proficit tapidum magnitudo. si repente micaverit coruscatio , intempestivo metu eomprimuntur elausaeque subita sormidino vitia contrahunt abortiva, aut enim perparvuli fiunt serupuli aut
inanes. Post aliarpiscantium insidias timentconchas: unde est, ut aut inter scopulos aut inter marinos canes plurimum delitescant. Post alia:
dat et India margaritas, dat et litus Britannicum.
Etiam de Nilo mirabilia apud utrumque relata s m. 22, 15, 3 - 13; Solin. 32, 1 - 16 qui inter se contulerit,
item repperiet pendere utrumque a Plinio, sed ita, ut Ammianus habeat a Solino praetermissa, ut mentionem
etesiarum Amm. ς 7 Pl. 5, 543, nomina septem ostiorum Amm. ς 10 - ΡL 5, 64 , denique Nilum non quere, sed ruere Plinii q 54 totidem verbis repetero Ammianum q 9, cum apud Solinum si I sit ruere Nilum potius quam manare. cf. item Amm. k 12, PL q 57,
SOL j 12. 13. nec magis rarus est in his consensus inter Ammianum et Solinum etiam in iis quae non habet