장음표시 사용
51쪽
que pam ob causam qui illum locum adlocit simul provocabulo idque scribi iussisset freti latitudinem, in secundae classis libris et substituta hasto freti latitudinem et id quod tolli dobuit idque iuxta exhibentur, ut elare
reppareat archetypum primarium consensisse cum familia Prima, ea autem quae leguntur inter narigabile et idque ibi misso in margine. similiter alterum comma ita scri intum, ut insereretur ibi ubi insertum est in classo tertia inter dies nullus sic senim interpolator legit) et ultra Thylan P. II 4, 4, in claaso secunda extat quidem, sed neque Certo loco neque Suo. nam in plerisque huius classis libris locum nactum est ante circuitus P. II 4, 6, in uno vero eoquo perbono Parisino 7230 anto transitum p. 114, 13 et cum neutri aptum sit, ita inculcatur, ut
Sententiarum ordinem plane Pessumdet. nam verbis a Calidoniae - nulli, quas est vera interpolatio a nobis
edita p. 234. 235, praescribitur in libris secundae cta is
omnibus nullus ut ortus iunctus sit et occasus, ex quibus uι - occasus minor glassa est adiecta ab interpolatore Solinianis quae praecedunt, nullas autem VOCR-bulum ideo tantum ab eo repetitum est, ut post hoo vocabulum p. 114,4 additamentum inserendum esse librario indicaret. - Deinde libros ordinis primi quamquam neglegentia librarii multis locis pessumdedit, tamen data opera commata quaedam inde rege ta esse vix credibile: casu autem haec omi8Sa esSe nequeunt, cum si vere Sunt Solini, eum qui ea omisit necessario dicendum sit pa propter Sequontia mutaVisse. - ΤΟ
tium argumentum offert locus do Hibernia p. 234, I 2 20
puerpera ... nitelia illis do quibus agimus per omnia ita similis, ut eum eiusdem au toris es8o vix negari queat: quod enuntiatum cum subministrent soli codices classis tertias soscentis locis interpolati, hoc quidem loco pi num Solinum nobis exhibere eos solos quis credet 3 imo probabilius longo sic statusemua intorpolationis in mamone coeptae potiora quaedam vel in classem secundam se insinuasse ante, quam tota textum invadoret Oam-D ilirso by Cooste
52쪽
que quae nobis tertia est familiam efficeret. - Ρorro siectis iis quae nos eiecimus p. 114,4 nou solum quae leguntur et anto et post ea ita coeunt, ut utraque respondoant Plinianis 4, 104, quae hic exscripsit Solinus,
cum eiectorum illorum apud Plinium vestigium nullum sit, sed etiam narratio univerga iam longe melius sic
cohaeret. nam retentis illis quae delevimus Solinus agit primum do insula Tylo, deinde de insulis intρr Caledoniam ot Τylon Ebudibus Orcadibusque, mox iterum de Tyle marique ultra eam: deletis autem et duplex de
Tyta narratio tollitur et ordo perversus a Tylo redeundi ad Ebudes et Orcades. - Denique ut mittamus quae sustulimus a nemine eorum qui Solinum exscripsserunt adhibita esse, conficit rem locus Isidorianus 14, 6, 2- 4, ubi non solum vestigium nullum extat illius de Ebudibus et Orcadibus relationis suam quae de his habet Isidorus, sumpsit ox orosio Ethicove), sed sitiam Solinianoria in de Tyle legitur compendium hoc: Tyle ultima
oceani inter septentrionalem et occidentalem plagam ultra Britanniam, a sole nomen habens, quia in ea uesti m solstitium sol facit et nullus ultra eam est dies. unde et pigrum et concretum est eius mare. quae ita petita sunt
ex Solinianis iis de quibus agimus, ut verba ultra Tylen
male coniunx rit Isidorus cum praecedontibus nullus dies, non eum sequentibus accipimus pigrum et concretum mare. at ipsa illa verba nullus dies et vItra Tylen cum in recenSione aucta separsentur multis interiectis, apparet Isidorum non hane habuisse, sod brevior m, id est hanc osse Solini. - Quamobrem cum iam consisti familiam hanc secundam duobus certo locis additamenta recepisse, ex eo genere .quod classem tertiam occupavit totum, in suspicionis communionem trahuntur etiam reliqui loci, qui adsunt qui dom in classibus secunda et tertia, sed Rbsunt a prima. sunt autem hi fero:
p. 19, 15 ea propter capitale, si pars alterutra no
53쪽
L p. 54, I9 mirum hoc esι: nec illud minus quod in illa ferventis naturae permicacia mistas ignibusnines praefert et licet rastis exundet incendiis, apicis canitie perpetua brumalem detinet faciem. ita innicta in utroque violentia nec calor frigore mitigatur nec frigus calore dissolvitur. p. 164, 14 condita autem Aleaeandria est duodecima centesimaque Olympiade, L. Papirio Sp. f. C. Poetelio C. f. consulibus Romanis haud longe ab ostio stuminis Nili, quod Heracleoticon alii, alii Canopicon appellant. Quattuor haec commata non agnita libris classis primae ) accedente in tertio etiam Dicullo quamquam reliqui suis locis, potest omnino debetque otiam iis at
tus quaestio moveri. nam Ongensu librorum Reeunda tertiaeque classis contra primam non satis ea defendi
modo vidimus. magis movet, quod quarti enuntiati Θxtrema pars desumpta videri potest ex Plinio b, 64rs ostio in proximo Ateaeandreae Canopico et post aliar uoralia. unde ostium quidam Mureatiιicum nominant quod alii Heracleoticum, Canopico cui proaeimum esι praeferentes. at primum id ipsum incertum est: nam quod apud Solinum habomus ostium Nili Alexandreae proximum appellari et Canopicum et Heracleotia Cum, verum Sane et pervulgatum Strab. 2, 1, 33 p. 85:
Ptolem. 4, b, l0; Diodorus 1, 333, hodio certe apud Pli
nium non legitur neque unquam apud eum ita videtur lectum esse, quamquam votuisse id ipsum dicere Plinium vix dubium ost' ' . deinde, ut maxime haec ex Punici
Habet quidom tortilam Bornensis. sed ni fauor ex eontaminatione. Loeus omnino corruptus probabiliter ad eam sententiam, quam requirit non tam Sotinus quam ipsa res, emendabitur ita, ut comma quod alii Herae otieum ex eo loco nhi nnne est ante Canopi o mi transponatur 'Ost verba Proximo Alexandreae Canopi . Reili-eot supplevit illud Plinius inseriqno in sit pori prins Canopi . Red
54쪽
doscendant, eodem Plinio etiam interpolatorem usum esse supra docuimus. ut autem haeo a Solino abiudiceanus, u gumenta suadent minime spernenda. Commata integra ubi in aliis libris comparent, in aliis desunt neque hi adnumerari possunt libris ad epitomae formam accedentibus, id quod in Solinianorum classem primam nequaquam cadit, qui aliquem rei criticae usum habent non negabunt probabilius multo quam de omissione cogitari ibi de emblemato rnam veri hiatus oriuntur aut exemplo ob casum aliquem hiante aut oculis librarii a vocabulo ad vocabulum simile aberrantibus produnturquo sere per lapsam orationis continuitatem. deinde nihil est in locis supra rebitis quod non recte tribuas auctori reliquorum emblematum: corte
qui addidit locum de Alexandro Magno nato M. Fabio Ambusto T. Quintio Capitolino cos. citatoque N epote p. 237, 1-4, facita adscribere potuit simillima his de
condita Alexandrea. consules autem Romani vel infra Solinum sunt nec placet magnopere id quod est partem noceri, quamquam non infrequenου aliis auctoribus
plebeiis iv. Oudendorp ad Appuleii mei. I, 7 p. 403,
tamen non Solinianum, cum p. 189, 17, ubi in vulgatis editionibus item logitur noceri eas, libri probi omnes dativum poliaut. quare haec quoque magis pro insiticiis habuerim et paenitet fere quod remanserunt. Quod si secundae classis archetypus liber maiora illa emblemata admisit, profecto non mirabimur quibusdam locis licet non inultis etiam in minoribus erroribus classes Secundam tertiamque Cou Sentire, Cuiu vctram scripturam Servet prima:
p. II. l a tere, aut aep. 81 4 fixit Isidorus, inrit ei. I p. 94,4 lasona
nisu laetio el. It lII. aratores avratia iunxitioso
errore eius qui si a mann erat insertum est anto secundum . quod si ita se habet, Solinus certe amendata sua non desumpsit ox Plinianis inde a prima editione ita ut nune ei reumseruntur eorruptis
55쪽
suspensiti suspensius altitia ei. II, stis penatia allisa eL III
ad opem stitito non ς luet mors Solini, eui non qu libet saepe ponilur pro eximio
ostendit s. eaesarem ostendi speriatiit c. ecesarem et II, asperavi endit s. riaesarem sive rasperiauit e. Marem ostendis et III
Ita quamquam secundi generis libros in universum duces esse maximo fidos deprehendi, tamen his quoque
ne mancipemus nos, omnino cavendum est.
Tertium librorum ordinem, id est interpolatorum snam licet eodicos Solinianos ab interpolatione immunes proprio habeamus nullos, tamen hi de quibus iam agimus libri reliquis recte opponentur a potiori ducto hoc nomino J, ex iis quos adhibuimus accuratissime si plenissimo ropraeSentat Angelamontanus saeculi decimii ad crisin tamen eandem vel etiam maioroni utilitatem praeboni duo libri eiusdem aetatis intermedii quodammodo inter ordines primum et tertium alter, alter intor primum et secundum, Sangastensis et Parisinus. habent enim optimi quique huius ordinis libri eam proprist tem , ut duplicis unuSquisque recenSionis non pauca vestigia servet maxime diitographiis. ex qua ipsa rointollegitur praecipuas lectiones huic ordini proprias intextum venisso ox marino nequo ita orationem inu Diuitiaco by GOoste
56쪽
baroni. duplicium illarum lectionum quaedam in omnibus huius ordinis libris insident: ita p. 219, 12 quod pro
commate nulli aut ante diem aut per diem somnus intemPOtator reposuit: noctis partem quieti destinant, lucis ortum vigilia anterertunt extat in huius classis libris omnibus. ita p. 149, 19 pro Soliniano albis maculis superspersa cum Eubstitutum Sit stellatam candidis maculis, Parisinus coniungit utrumque, Sangali sensis et An-gotomontanus exhibent lectionem interpolatam, sed retento praeterm ex priore vocabula superspersa. Similiter p. 280, 4 pro Choaspi cum interpolator dederit
notiorem sibi Hydaspin, Parisinus rursus habet utrumque, Sangallensis hyestaspi, Angelamontanus choydaspi, hydex coaspi litorque. denique in loco de pipere p. 237, 5 - 25 utraque recensio in tertiae classis libris Oxhibetur perturbata, sed perturbatione diversa. quod si in Angelomontano geminationes hae raro tantum offenduntur,
sedit id diligontia et doctrina librarii, quem PerPetuo
deprohendimus tradita emendantem, ut persaepe ubi Sangallonsis lectionem exhibet leviter Corruptam, Αnge montanus Substituat coniecturam ad eandem similemve corruptelam factam:
p. 64, 7 dispescens rei., discens S, desciscens A. p. 90, 9 acutitιs rol. , autius S, cautius A. p. 203, 7 etesias patitur LGH, etesias potitur auras P, et aestas potitur auras S, et aestatis potitur avris A. ad elesias interpolator adscripsit auras: hinc turbae Sensim Pr gredientes. p. 2l6, 18 antequam temeritas fidem panderet rel., antequam temeritas sides panderetur S, antequam temeritate sides panderetur Α. p. 233, 13 circumferunt P recte, et reum ferant S, et referant A. Eiusmodi librarium consentaneum est cavisse sibi ab Diqitigod by Corale
57쪽
absurdis contaminationibus eorum quae detenda essent cum substitutis et constantissime consilium interpolatoris executum talem sero nobis exhibero Solinum qualom in- torpolator exhiberi voluit. longe isequontiores ditioΠωphiae sunt in Sangallensit p. 117, 17 dianio Η, ehiano vel chanio ΑΡ, dianoachanio S. p. 148,7 modico tantum AP, modicoque II, modicoque tantum S.
p. 207, 18 nullo H, nilo Α, niIo nullo S.
In Parisino autem lectiones reperiuntur sere PerpΡtuo geminae modo in textum receptae utraque modo intextu altera, altera eadem manu ad marginem perscriptase, ut liber instar sit duorum codi um iniser se divΘ Sissimorum. subieci pauca exempla, cum quaevis sere
huius editionis pagina talia suppetat, ex iis, ubi utraque lectio iuxta legitur in orationis perpetuitate: p. 51, 15 intereant facie ridentium clia I. II, uelut ridentum facie intereant A, intereant facieridentium uelut ridentium facie intereant P. p. 61, 12 memoriae bonum perimit ei. I. II, memoriae bonum interficit Α, memoriam interficit bonum perimit P. p. 61, 14 nec alter alius cl. I. II, tertius nemo Α, necauer alius tertius nemo P. p. 68, I 8 nam olympum - p. 69, 9 consecratum hoc
loco cl. I. II, post p. 72, 3 litorali SA: illo
loco prima duo verba, hoc comma integrum exhibet Ρ. p. 69, 16 meliboea in hoc pede conputatur cL I. II, meliboea istic habestir F hoc loco vices sa- ciens codicis A, in hoc pede computatur melibia istic habetur P.
p. 75, 8 insiliunt defunctorum rogos coniugum Cl. I. II, defunctorum insiliunt maritorum rogos A, insiliunt defunctorum insiliunt maritorum rogos coniugum Ρ. Diqitiroci by Corale
58쪽
Coniunctum est cum hac huius classis Origine, ut optimos quoque eius libros eodem iure dicas et contaminatos et interpolatos: servant scilicet praeter interpolationem etiam alterius recensionis veStigia, nimirum eius codicis, ad quem interpotatio adscripta fuit, neque eiusdem omne8. nam Sangallensis pars prima fere usque ad c. 11 in iis, quae non veniunt ab interpol tione, aperte pendet ex libro claεsis primae Heideubergensia simillimo, quocum consentit tam in erroribus
V. p. 8, 5. 12, 10. 58, 3. 64, 8. 81, 10 in quam in desectibus i p. I 0, 8. l9, 5. 54, 19 - 55, 4. 57, 103 etiam iis
quos explet Bemensis. deinde fero a c. 12 constantius librarius mancipavit se interpolatori fitque codex simillimus Angelomontani. - Parisinus contra n. 6810 quodammodo geminus cum altera ex parte prinoipatum obtineat intor interpolatos, ex parte alisera pendet ex libro classis secundae tali fere, quales sivit Leidensis vetustus ot Parisinus 7230Α ), id est descripto ex exemplo familiae secundae, sed in margine et inter versus adscriptas habente lectiones familiae interpolatae. fuit autem archetypus illo liber pserbonus Lei densique vetusto aut aequiparandus aut etiam anteponendus, ut per hunc parentem Parisinus quibusdam locis seximia habeat si plane singularia, sicut mox videbimus. De autem credas quae sunt in margine Parisini nobis P 3 ex interpolata recensione profici sol, ex altora tectiones in textum receptas nobis P ), repperi alterius utrius familiae lectiones , ubi non in textu leguntur iuxta positae, modo hoc modo illo loco relatas nullo detectu. - Non recte igitur secit Salmasius, cum editionis suae sundamentum esse voluit hunc tibrum omnino contaminatum quique etiam alia certissima duplicis vel adeo tripli is originis indicia prae se ferat. nam et librarius in adnotatione
Ρropius ad Paris iniim 7230 A aecessisse videtur archet7pus Parisini 68l0 quam ad Leidensem nostrum ; certe p. li 3 8, ubi I,ei densis legit dum non, Parisini 6810. 7230A habent laetionem magis
59쪽
expressa a nobis p. 236 quae videtur trauslata et ipsa ex archetypo, ita provocat ad codicem retustum verae fidei, ut inde intellegatur archetypi scriptori plurium copiam fuisse: et praefationem alteram, quae nou reperitur nisi in libris ordinis tertii, habet quidem Parisinus a prima manu scriptam, Sed in solio Praemisso quateritioni primo, qui quaternio incipit ita ut incipere soletit liliri ordinisspoundi: et in libro extremo cumulavit librarius non duarum tantum, sed omnium trium familiarum subscriptiones sp. xxxvi), licet primae vestigia in lectionibus rarissime cs. p. 66, 6) deprehendas. sed habet tamen Salmasius, quo excusetur: nam negari non potest complures locos in rotiquis Omnibus libris corruptos in solo Parisino ') modo in textu modo ad marginem legi aut emendatos aut emendatae lectioni proximos, ut Sunt hi
eorrupta laetior Ioelio Parisinit
et I. II, is ius alius ei. III inius eleua
aleolori a lectoria usus. Os rubr.
p. 239, 3 P. 37, 17le oriam vel ko fiam leti fiam
p. 96, 159 Melitheron vel gemelithonyesolithran; verum est sesel thron
manifestatura muni sitit arap. 121, 8
P. 164,9 undique, id quod legit iam Isidorus itidique p. 170. b dis cladi tibistii radi abnui P. I90, 15
Asseelas oxeipio Parisini 68lo emendatores Loidensis votusti et Parisini alterius 7230 A. ita legit p. Il2, 12 manifestrat ara uterque,
60쪽
ut huius codicis librarius necesse sit aut adhibuerit libros nostris moliores aut mira sollertia solicitatoque auctorem emendarit aut denique secerit utrumque. do coniecturis autem eo magis cogitare licebit, quod locis noti paucis idem librarius similiter verba emendare voluit Successu minus felici:
p. 34, 12 iovi p. 57, 2 aetna p. 70, 14 Thas liue vel Thosacild Dia
Parisinus legit: ibi, fortasse vere 1 nra hostili et epirotae em Hum non myrtoum nulla indis ne populctus uis litistice sit maeherus, emendatione petita ea Plinio 5 72
Sane librarius qui ut hanc recensionem perficeret tres trium ordinum codicos contulit quique offendit in populati vocabulo passive usurpato et pro Hierichunte ex Plinio arcem Machaerum substituit, aliis locis verum invenire et potuit et debuit: sicut p. 16η, 11 similiter Pav-chaiam pro Prancthea repperit scriba libri Sangallonsis coniectura non minus aperta quam Vera. nec dubito quominus pleraque ex iis quae supra rettuli vere veniant ox emendatione. Sunt tamen quaedam, quae talem explicationem vix admittunt, maximo p. 96, 15. 13b, 3; quibus accedit lectio marginis Parisini p. 90, 15 ste nonstomanon vera, Sed quae mire convenit Quin Ammiano. donique Halleuticon fragmentum non Solinianum, sed cum
Solinianis traditum cum in reliquis libris qui quidem
p. 22, 23 auctorio sie ruina margo Par. 7230 A. sed in singularibus hisee tam plenitate quam bonitate lectionum literque cedit Parisino 6810: ita p. 11, 10 intus eleus in hoc solo extat.