장음표시 사용
71쪽
ut tu tanta librorum copia, quantam testantur bibliothecae maiores Omnes, maxime Gallicae Germanicaeque, primum genera recte eo tituerentur, deinde in suo quique genere optimi dignique qui ordinem ducerent cou- ferrentur accurate. et de generibus decisum esse existimo : quas enim de iis leges posui, iis reguntur codices saeculo XII antiquiores quOS novi ad unum omnes. neque ignorarunt Sotinianorum librorum tria genera saeculi X grammatici, sicut similem libelli Ciceroniani do
senectute condicionem eos optime novisse et ad eam notitiam crisin exercuisse nuper demonstravi s v. acta
acad. Berol. 1863 p. I 0 Sq.): nam pariter ac Catonis maioris extant Solini codices non pauci ea aetate col-tati cum libro uno vel adeo duobus familiae diversae. recolatiores autem libri cum magna ex parte descripti sint ex codicibus eiusmodi varia lectione instructis, ta cossario uccidit, ut in iis tres illae familiae plerumque contaminarentur. - Magis anceps res fuit ex g nsiribus illis tribus optimos quosque seligere neo P tuit in ea re, maxime in auctore minime digno, prointer quem Orbis terrarum Peragretur, nihil dare casui. equidem primum hanc mihi legem posui ut in singuliselassibus codices adhiberem non plus hinos, cum longe plurium copia mihi esset. hoc senim me docuorunt ii quorum in hac re apud me valet auctoritas, codicum generibus recte distinctis Pauca in unoquoque exemplaria susicoro inutilibusque adstatis utilia non adiuvari, sed obrui cum ingenti prudeutis leuioris taedio, imprudenti S autem ad inanes uriolationes invitatiOno, ut
quodammodo simplex desidia laudo digna vidori incipiat prae hoc desidiae genere id agendi quod nihil est. se- togi itaque ex prima familia Heidolbergensem et Be
nenfiem, EX Se unda, quae Omnium maxime abundat
Exemplis antiquis et accuratis, Leidensem vetustissimum et Gueuerbytanum, ex tertia Angelomontanum et Sangallausom. accessit his Parisinus 68 10 Iani instar bicopsol altera quidem facie Secundam, altera tertiam. utram- Diqiti Corale
72쪽
qust autem optime repraesentans, propter Singularem suam non dico bonitatem, sed indotem dignus visus, qui totus conferretur. inter pares usus Sum praeSertim
parabilioribus iisque quos collatos hahobam a Rothii industria tain gnava quam docta, denique iis qui primi oblati sunt: nec tamen in iis libris, quos postea vel
ipsos versavi vel per specimina inde missa exploravi, quidquam repperi, cur illius electionis paeniteret. hoc vellem mihi contigisset, ut primm classis praeter Hei-delbergensem atterum codicem nactus essem nisi eo vetustiorem, certe aeque intemeratum. id quod de Bernensi dici non polost: itaque solos fere ex iis quorum mihi copia non fuit dosideravi cum Casinatorii librum tum multo magis Burdigalensem Eliae Vineti. quamquam multum ne ex tali quidem teste Solinum profecturum fuisso Diculli cum HoldeIborgonsi consensus satis ostendit. hoc autem omni Cura ei, ut librorum se elorum lection in exhiberem certam et plenam, qua in re me adiuvit, quod ex septem libris illis quattuor habui ab Rothio non tantum collatos, sed quodammodo descriptos exemplaribus quattuor editis ad illos omendatis, tros r liquos donoc liber
excuditur domi tenui. variam lectionem in tantam mo-lom excrovisse, quantam margines monstrant. ne mihi quidem placet, sed non potuit evitari: supervacaneis autem ne liber oneraretur, vulgatam Scripturam, quae
est sere Salmasiana, ne iis quidem minime paucis lociκ attuli, ubi expolli debuit nullo sex motiori hus libris cum
a consentiente. Ita materia parata accessi ad Orationem constituendam. id ossicium in Sotino hoc proprium habet, quod
totum consistit in eligenda ex traditis lectione vora. conio tandi autem fines tam anguSte pateant, ut paene verear, ne iis haee mea opella Parum probetur, qui
auctorum re ognitiones ae8timare solent ad numerum locorum emendatorum Sine exemplo. certe quamquam
non desunt loci in omnibus libris pariter corrupti specimen dedi supra p. xxxm , tameu ego nOVi nullum cx
73쪽
auctoribus Latinis prosanis, qui eius generis tam Paucos habeat: noque ullo opinor certiore documento constat id quod sero de auctoribus omnibus verum est libros
noStra aetate superStitos doscenderct omnes ex eodem exempta non perantiquo nec parum cor Pto, non Ca-doro in Solinum, sed eum ad nos pervenisse traditione duplici ex archetypis duobus rodeuntibus ad exemplum antiquissimum non omni menda immune, sed tamen sereomondatum set ab auctoris libro proxime remotum. proclivem doniquo in tali prasesertim auctoro errorem, ut
quae ipso poccavit librario imputata tollas, cavere quidem volui reliqui quo propterea vel talia, ci talia leguntur p. 100, 1. 185, 20. 202, 20 'ὶ omnino apud scriptorem vel modicae bonitatis intolerabilia, sed tamen fortasse sic odita a Solino: vereor tamen, ne quibusdam locis ut p. 27, 8. 164,9, fortasse etiam p. 168, 1 praeter
rationem Omendatorem egerim. turbae autem indo nullae Orientur, eum asteriscus coniecturas distinguat et lectores moneat, ne inconsulto tectioni confidant. - Ιn electionis autem negotio, in quo res est universa, Primum tenendum ost non tam Singulorum codicum lectiones, quam familiarum componendaa osse itaque ubi duo o
ditises et tertii pars consentiunt, huius reliquos libros non esse audiendos. quamquam interdum aliter statuendum est, Scilicet in magna erroris proclivitate: ut p. 59, 16 verum haemachates pro achate logitur in solo Guois rhytano, Cum praecedons odorem tam in Loidonsi quam in duabus aliis classibus primam syllabam absorbuerit; item p. 66, 6 teleges servant Hold. ot Paris. soli, cum in roliquis abiserit in Iesses. sed haec rarissima suntot fere singularia, nam variae lectiones paullo graviores ubi existunt, semper fore ita comparatae Sunt, ut aut ex tribus classibus duae contra unam stetit aut quot classes sunt, tot irem Sint varino lectiones. et ut pri-
Ihi tui orpolata lectio per so longe praestat, cum praesertim uninque secus redeat apud Sotinum p. I 40, I9 et apud Capellam. v. Oudondorp ad Appuleii meiam. I, 22 p. 92.
74쪽
muin videamus de illo genere dive itatis, quamquam inisrpolationes ex tribus classibus nulla neque propriis laudibus caret neque Propria interpolatione, tamen patet ex iis quae Supra expOSuimus tertiam data Opera peSSumdatam esse perpetua fraude. quas interpolationes deprehenSas cum ex Consensu CimSium Primae et Secundae in contrarium, tum ex sua indole et natura, licol magna ex parte noa Salmasio quidem reiectas, quippe qui maXime Secutus sit librum huius generis Parisinum, nos constanti consilio expulimus neque ab hac lege, ut in adiectis omissis mutatis non interpolatos sequeremur, sed Sinceriores, nisi paucissimis locis discessimus, ubi nuctorum loci comparati ita suaderent. sed longe minus expeditares est, ubi non interpotatio grassata est, Sed librariorum cs Mum Atia.
neglegentia. nam quod simplicissimum foret ut ex tri- contra ter
bus testibus duo consentientes Semper Vel fere Semper liliam saepa saltertium vincerent, id supra vidimus lectionum naturam nequaquam admittere: licet enim saepissimo duae classes in lactione vera consentiant contra tertiam, tamen vidimus item multis locis iisquo a coniecturae suSpicione omnino alienis e contrario duos testos fallere, tertium vorum dicero. ita ut exempla quaedam repetam ex
supra prolatis, p. 146, 18 quiddam sive quidam) imperite ei. I. II malo, recte cL III quidnam imperiteι; p. 32, 3 in curia ol. I. III male, recto cl. II in cypria; p. 77, laratores cl. II. III malo, recte aroteres cl. I: ut uec sario statuendum sit antiquissimo tempore, id est Saeculo sere octavo libros Solinianos contaminationem Subiisse ab Oa, quae tribus uostris familiis innixa a Saeculo inde decimo coepit, omnino diversam. illa qualis fuerit cum demonstrari nequeat, quatis esse potuerit patefacti schema subiectum. Diuitigod by Corale
75쪽
LXXl Iinteger neque interpolatusA quidnam imperit t
quidam lini arito eneia Moieres
archetypum cI. Iinteger eum interpolationibus in margine
archetypum M. IIom. ex Carchetypum ea. IIIem. ex Cmutilus remansit intorpolationes nullae
lacunae suppletae ex Cinterpolationum particula recepta
lacunae suppletae ex ciniorpolationes receptae cinnes
DeScenderunt ex communi omnium nostrorum librorum archetypo A ad Solini aetatem proxime accedente libri duo BC ) summopere diversi, altor B mutilus folio paenulti uio amisso, integer alter C, ille ab interpolationibus alienus, hie glossas additamentaque oa de quibus supra vidimus ad marginem habens, praeterea eorrupti diversa ratione. ille autem mutilus B saeculo octavo pro illorum temporum condicione satis notus videtur suisse et saepe deScriptus esse, integer autem C diu latuit. quo invenis saeculo sere nono ex tribus exemplis demutilo illo sumptis imum D mansit in Suo Statu, unde originem trahunt classis primas libri, duo alia EF, quae classem secundam et tertiani generavorunt, emendata sunt ad librum C, sed divorse. nam qui scripsit librum Ε, textum diligeuter emendavit, glossas autem sprevit et additamentorum partem: contra eodicis F librarius ossas libri C suo exemplo religiose intulit omnes.
I ieet etiam, si magis placet, classium secundae et tertiae divorsitatem ita explicare, ut archetypa utriusque emendata sint ad exempla duo ex libro C ducta inter se diversa.
76쪽
ita error communis classibus primae et Secundao redit ad codicem B, emendatus est ex C in F, in Ε, cum pariter emendari posset, remansit: error communis clas- Sibus primae et tertiae item redit ad B, emendatus est ex C iu Ε, remansit in F: contra errores communeΗClassibus secundae et tertiae, qui sunt perpauci, veniunt
ox C illati indo in libros inde emendatos ΕΚ - Ad
crisin autem hoc indE essicitur ubi duae classes contra unam stant, ibi lectiones magis ponderandaS ESse quam numerandas et licet in re pari duos testes potius secuti Simus quam Singularem, tamen in talibus iudicium semper ambiguum manere.
Doniquo aliis locis iisquo minime paucis tres reperiuntur trium familiarum lactiones. quae diversitaη ut recte Percipiatur, apponere visum est primum locos quosdam selectos ex iis, ubi una ex tribus familiis verum servavit reliquis duabus corruptis diverse, tum lo- Os quosdam, ubi tres clas8es tres habent corruptelas diversas. et verum quidem servavit familia prima sola locis intor alios his: p. 16,25 hominum cl. I, hominum materna cl. II,
materna ol. ΙΠ; glossa materna videtur prosecta non X communi librorum archo- typo, sed ex libro quem supra p. LXXll Ω-oimus C. p. 77, 16 criu metopon cum contra es. I, crium me tapontum contra cl. Π, criu feriuJ metaponcum contra scitraJ cl. III. p. 122, I 6 spectanda nimirum ingenio loci ci. I, spem tandum nimirum ingenio loci ci. II, ita spectando loci ingenio OL III. p. 12b, 5 aspersi cl. I, eaepersi cl. II, perspersi cl. III. p. 180,11 reliquis anni temporibus cl. I cum Isidoro, reliqua amnis cl. II, reliqua parte anni
p. 210, 5 feritate cL I cum Plinio et Isidoro, fero-citiae uL II, ferocia ob. III.
classium trium lectiones tros clivors e
77쪽
p. 15, 4 caesar cl. II, augustiis caesar Cl. I, c. caesar
set ei. III. p. 93, 21 hoc genus canea cL ΙΙ, horum generum canesoL I, hoc genus canum Cl. III. p. 126, 16 in cibatu cl. II, in cubatu cl. I, in cubitu cl. III. p. 181, 1 suci ope citius cl. H, sucus ore retentus cl. I, suco citius cl. III. tertia vero his: p. 80, b pronius ob III, prius cl. I, protinus cl. H. p. 80, II gnoson cl. III, cynoson cl. I, coson cl. N. p. 87,29 quoquo eanι non eunt) cl. III, coeunt ei. I, quo coeant cl. II. p. 151, i bisulco ch. III, ibico ch. I, hiulco ol. II. p. 169, 1 redimitu puri pars cl. III, redimitu pars cl. I redimitu pari cl. II. p. 170, 8 corona crocea cl. III, croco congruit cl. I,
ΙIis autem locis corruptelao diversae extant in classibus tribus:
p. l26, 3 conflictuJ constictis cl. I, adconsticiu cL II. adflictu OL III. p. 207, 24 clesiamJ thessiam cl. I, ices iam cl. II, clesiam cL III. II is quae attulimus similibu8que expensis apparet ibi, ubi non do interpotatione regitur, sed de librariorum mendis, trium classium sere parem eSSe auctoritatem quique Solinum recoguoscat nulli ex illis caucio Oboedires debero sed rebuου expensis ot Sensu quodam se expedire: itaquo seci vel certo sacere volui. inulti enim loci ita comparati sunt, ut neque cx rebus neque ex Sermone de laetionibus iudicari possit, ut o. o. P. 93, 17 num auctor Disiligod by Corale
78쪽
scripserit praecepit cum classe prima an imperarit cum secunda an iussit cum tertia quis divinet 3 denique anceps est et lubricum do tectionum probabilitato iudicium Praesertim in auctoro ipso minimo prohabiti vituperandoque non solum ob singularem ingenii exilitatem sodetiam ob formonis ampullosam infantiam. quare in locis dubiis recte sere successisse mihi ut veram auctoris lectionem in ipsa oratione exhiberem no ipse quidem satis Persumum habeo. nec tamen editionis huius utilitas magnopere eo imminuetur, quod in tecti Ono eligenda saepe
fortasse editor erravit. nam sua causa eum a paucis Solinus togatur et merito quidem, maxima eius utilitas in eo consistit, quod instrumentum praebet utilissimum ad Plinii recognitionem, utilo ad Metam Capoliam Isidorum alios
auctores maculiuados: quod instrumentum horum oditores futuri utrum ex margine , huius libri desumant an X ipso contextu. non multum interp8t. In orthographia cum librorum Solinianorum nulla Orthographia. sit neque propriotas neque utilitas, utpote quorum nullum Saeculum nonum superet, expuli barbara Omnia et
plebeia, de quibus mihi satis constaret et rodii ad eam.
qun auctorem usum esse prohabile est. nam meo iudicio graviter peccant qui Oxpulsis tandem aliquando clericorum barbarismis redeunt ad id genus errorum, quod infima actate Romana apud plebem obtinuit et u orem. Labinios, Pheras, Filippum, Bosphorum, Riphaeum, Si milia tanquam nobili noscio qua venerandast vetustatis rubigino obducta mirantur et imitantur. expuli item nimis antiqua et ah aetate Sotini aliena, ut sunt volgaris, Icanus, quae scribendi ratio intor nostros libros obtinet apud Sangalliensem: talia enim non ah auctoribus Profecta sunt, sed a posteriorum grammaticorum mala Sedulitato orta rptinontur a nostrae aetatis in talibus caeca credulitate, quae iam offocit ut multo recentiorem Scriptorem logore tibi videare monumentum An yrnuum PerCurrenS quam editiones non paucas auctorum Saeculi secundi
79쪽
ribus et adlaphoris maxime secutus guin Leidensem, verula in etiam constantius, quam factum esse video.
Restat, ut de editionis huius origine quaedam addam: nam vel Oa habuit sua fata. consilium opperant Solini recognoscendi eodem tempore Carolus Ludovicus Rotii Basileae et Gustavus Parthey Berolini: mox voro hic de Rothii consitio certior factus quae ad eam rem pu- rarat Rothio sponto dono obtulit. quas Rothius ita ae- copii, ut si quid sibi accidisset, collectaneorum suorum Soli uianorum Partholum heredem saceret. quare Rothio
morte immatura nec necossariis eius solis lugenda paulo
post defuncto si a. 1860 IuL 16) redirrunt ad Partholum
Sotiniana non solum sua sed etiam Rothiana, prast larum sane suturae editionis sundamentum. tractare igitur eo pit Partheius Solinum, quem superadderet tot auctoribus utilibus magis quam bonis et propterea vulgo spretiου, restitutis autem sua industria suaque in minimos quoS- quo et debiles infra classem classicos indulgεntia et quasi caritate: iamque editionem fere absolverat, cum do eius consilio et instrumento quid sentirem ex moquaosivit. ita ut obsequerer homini amico et familiari, in eam rem inquirere eoepi cumque ei significassom apparatum nondum satis plenum mihi videri nec por sum
liquore de fundamento editionis Salmasianae bonamque me spom habere do libris Parisinis et Loidensibus, quos
tuiti non noram IS ni Si X catalogis editis Salmasioque, obsocutus mihi est amicus meque rogavit, ut in instrumento augendo et in textu recognoscendo se adiuvarem: quod me iacturum esse recepi. deinde vero opera procedento intellarimus tam in parvis rebus quam in magnis
linum esse debere operis magistrum, itaque evenit, ut sego ex Structorct fierem architectus, amicus autem editoris persona deposita redemptor. putet tamen Ox haenarrations si quid profecerunt litterao auctore diu no-glocto iam ad libros scriptos exacto, eius meriti laudes non tam mihi deberi, qui postremam tantum et sero Diuitiam by Corale
80쪽
Eubitariam operam Solino impondi, sed Carolo Ludovico Rothio et Gustavo Partholo, qui hanc editionem suis laboribus fundaverunt. Indi eos tres auctorum a Solino citatorum, locorum a Solino compilatorum vel ex Solino desumptorum, denique nominum rerumque praecipuarum ut adicerentur curavit Partheius.