장음표시 사용
31쪽
tismum Lyrsi essent, coram strabiem ad eam rem conseituto delicta sua consit
rentaer . Eandem institutionis paenitentiarii causam asteri Sogomenus libr. 7. his. cap. t c., Sed tempus, quo inStitutus est , non adsignat; Socratis tamen opinio valde probabilis Henrico Valesio Videtur, cum apud vctustiores, Iustinum Videlicet, Irenaeum, Tertullianum , ac Cyprianum nulla hujus poenitentiarii mentio fiat, cujus sententiam eruditi sequuntur . Cum vero de multiplici poenitentiarii munere , nec non abolitione facta a Nectario episcopo Constantinopolitano, desinente saeculo quam io, late eruditissimi viri jam egerint, & nihilominus res adhuc sit tenebris involuta; ideo id innuisse satis sit ad demonstrandum demandatam fuisse quibusdam presbyteris sacramenti poenitentiae administra
Quamvis tamen presbyteri post Deoianam persecutionem poenitentiae sacramentum administrarent . ut vidimus: plenaria tamen ipsis non delegabatur facultas absolvendi quoscunque resipiscentes , quod innumeris propemodum monumentis posSet ostendi . Sane criminum absolutio , quibus
publica erat indicta paenitentia , publico-
32쪽
que condonabantur , non nisi ab episcopo impertiebatur. Hoc manifeste tradit in primis auctor constitutionum apostolicarum, qui postquam proposuisset exemplum patris salium prodigum recipientis, hoc modo homtatur episcopos lib. a. c. 4 i. : ha O mfacito episcope , ac quemadmodum ethnicum sacro lavacro tinctum in ecclesiam in
ducis post institutionem , sic O hunc per manuum impositionem so , utpote Foeniseu
1 Impositio manuum antiquissimus est poenitentiae publicae ritus , quaeque non una , sed triplex erat. Prima, cum rei ad poenitentiam agendam admittebantur: de qua synodus Agalliensis can. Is : Poenitentes rempore , quo paenitentiam petunt, ravolaionem manuum is cilicium super caput a sacerdote . sicut ubique consi- tutum est, consequantur. Altera non simplex , sed multiplex & diuturna , quae toties repetebatur , quoties ab ecclesia post catechumenos ejiciebantur poenitentes: de ea concilium Laodicenum can. I9 , Dionysio interprete, haec habet : Quod oporteat seorsum priamum post allocutiones episcoporum orationes super catechumenos celebrari ; postquam catechumeni egressi fuerint, super eos, qui sunt in poenitentia, precem fieri . His etiam accedentibus ad manum sacerdotis , ' dis dentibus θα vel ut vertit Hervetus : cum ii sub manum aecesserint. De qua vide etiam s. Augustinum Serm. alias I 4. Tertia, in qua pegnitentes, omnibus rite peractis, reconciliationem consequebantur: de qua concilium Carthaginense 4. c. 76.: Paeniten-res . quii in infirmitate viaticum eucharistia acceperint .
non se credant absolutos sine manus impositione , s su-
33쪽
tia purgatuΠῖ, cunctiS pro eo deprecantibus ,
pervixerint. In privatis etiam reconciliationibus hune ritum usitatum fuisse plurima monumenta demon trant. C irthagin. 4. can. Cit.: Si continuo creditur moariturus, reconcilietur per manus impositionem , Ο infundatur ori ejus eucharisia . Haec repetunt Capitular. I. cap. 7s. & 76. Burcardus i. I 8. c. Io. Ivo p. I s.c. 8. Gratianus 26. q. s. c. 8 . Samotus vero Augustinus manus impositionem Saepe pro sacramento poenitentiae sumit, i. 3. de baptismo contra Donatistas c.
I s. t Manus autem impositio non sicut baptismus repeti non potest . Et l. s. c. 2o: Quomodo Deus exaudit homicidam deprecantem, vel super aquam baptismi, vel fu- per oleum , vel super eucharistiam , vel super capita eorum , quibus manus imponitur . Hanc fuisse perpetuam& ubique per Iaso. annos Constantissime observatam in reconciliationibus caerimoniam tradit Morinus de poenit. l. 8. c. Is, ipsiusque abrogationis causam alia quibus scholasticis adscribit , qui, ut ipse ait , hunc ritum abundantem docuerant, hincque occasionem sice dotes multi eum , ut supervacaneum, negligendi sumse. runt. Sed post epocham a Μorino constitutam perdurasse hanc caerimoniam plura tradu ne concilia ; de primo Beneventanum anni I T . tit. 6. C. IO. , quo iubetur sacerdos , ut ponens manum super caput ipsius , idest poenitentis, dicat: indulgentiam absolutionem oc.& in filis ejusdem capitis additur: Licet quidam dicant in sacramento poenitentia non esse necessariam manus i/npositionem , quia non es ordinarum ad consequendam aliquam excellentιam gratia , sed remissionem peccatorum , is , ut asserunt , magis competeret crucis signatio . quia per saneuinem Christi remittuntur peccata , Dirumque tamen fieri judicamus . Et s. Carolus in concilio Mediolanensi s. capite inscripto , Qua ad poenitentia sacramentum pertinent, haec habet: Quod in ecclesia antiqui instituti solerisque consuetudinis est . recte omati, Diuitiaco by Coosl
34쪽
Prima lyres e in antiqua pascua ., enisile in i co baptismi impositio manutam. Et capite i : Omnium itaque curam habeat episco
PM ... poenitentibus autem νenia concedenda
seruet, consessarIus sc licet, ut dum absolutionis formatim precessire adjunctas profert , Dyer caput paenitentis manum dexteram elevet .a in sacramentali Ambrosiano a se edito, Seu actorum par. 4. p. 4 6. editionis Ioannis Mansre I s . haec tradit : Deinde caput operis '. manu dextera super caput paenitentis elevata is extensa ah- sol,lt hac formula cte. Et in synodo celubrata apud Aquas Sextias ann. Is 8 s. tit. qua ad sacramentum poenitentia pertinent, haec habentur : Quod in ecclesia antiqui instituti veterisque consuetudinis est, recte omnino servet , o dum absolutionis formulam precesque adjunctas profert , fustra caput paenitentis manum dexteram elevet a parte sua in confestonali, id, quod etiam cum
mysterii significatione solet fieri. Inis hujus antiquissimi& perpetui ritus vestigium reperitur etiam in hodierno rituali Romano , cujus rubricam eo libentius exscrubam , quo negligentius, nescio qua ratione , communiter omittitur. Haec igitur rituale Romanum de poe nit. sacram. : Deinde dextera versus faenitentem elevara dicit: indulgentiam , absolutionem oci Forte impositioni manus super poenitentem substituta est simplex elevatio propter novam consessionalis sedis formam utroque a latere intectam , quae manus impositionem super poenitentem impedit , quamque duobus solum circiter ab hinc saeculis introditissam esse existimat clariss. Iosephus, Catalanus in commentariis in rituale Romanum tit. 3. de poenit. c. r. Quidquid autem sit de hujus caerimoniae abrogatione , saltem manus elevationem secundum ritualis Romani rubricam servandam esse . faeter omne dubium esse arbitror .
35쪽
i8 Dissentatio est . . . Agnosce igitur episcope dignitatem tuam , quod, scut sortitus es potesatenaligandi , ita O fisendi . Ex his dum
bus aliisque quamplurimis testimoniis, quae ex iisdem constitutionibus afferri possent, in quibus sermo de recipiendis & reconciliandis poenitentibus solis episcopis semper diarigitur , plane liquet partes maximaS poenitentiae suisse episcoporum , . eosque SolOS suisse saltem publicae reconciliationis ministros . Dixi saltem publicae reconciliati nis , cum nonnulli existiment in constitutionibus apostolicis sermonem duntaxat esse de publica poenitentia. Sed clarius adhuc in conciliorum nonibus publicae poenitentiae administrati nem penes solos episcopos esse asseritur , qui duplicis generis sunt. Alii solis episcopis vindicant jus recipiendi canonicorum criminum reos ; non enim tam facile , ut animadvertit vener. cardinalis Bona rerum liturgicar. l. l. c. 17. q. 2., quibuSi
bet perentibus facultas concedi solebat agendi in ecclesia paenitentiam , nisi prius consaret admissa suotia eos serie detest ri , O isne optare dignos facere paeniten-ιiae fructus , ac mores emendate 3 quo certior factus episcopus eos manuum impos
36쪽
Prima I9tione, aliisque adhibitis solitis ecclesiae ritibus ac precibus inter poenitentes admittebat , indicebatque stata poenitendi tempora I leges . Alii vero canones solis episcopi Seorundem poenitentium reconciliationem , quae solemni cum ritu in publica missa
concedebatur, reserVant. Omnes tamen episcoporum auctoritatem in publicae paenitentiae administratione assirmant, & presbyteris, ne hanc sibi usurpent, interdicunt. Concilium Illiberitanum anni circiter
Ioa Ι) canone 32. haec decernit: Apud p esbterum, si quis gravi lapsu in ruinam
mortis inciderit, placuit agere paenitentiam
non debene , sed potius apud episcopum
agat. In hoc canone quis non videt omnem paenitentiae actionem sub immediata episco
i) De hujus concilii epocha tot, tamque diversa scripta sunt, ut forsan nihil certi definiri possit. Vide
si lubet Natalem Alexandrum hist. eccles. saecul. dissert. 2I. art. I. , Duguet dissert. I s. operis, cui titulus Conferences Ecclesia=ques, Μ ansi in nova canonuni collectione, qui in eo concordant, ut ante Arelatense, quod habitum fidit anno 3I ., celebratum fuerit.& sortasse imminente Diocletiani & Maximiani pedi secutione . nisi cum recenti scriptore dicere velimus canones , qui sub nomine hujus concilii circumseruntur, esse quandam canonum antiquissimorum collecti ne iII. quod tamea parum ad rem nostram refert. Duiliroes by Corale
37쪽
pi auctoritate suisse ξ Id vero potissimum notandum est , quod nullo discrimine assiis gnato inter poenitentes, qui agebant poenutentiam ob canonicum crimen occultum ,
& inter eos , qui ob publicum, omnes ab episcopo pendere debere statuit, de quo
Carthaginensia concilia publicae poenitentiae administrationem penes solos episc Pos esse pluries decreverunt , quae licet Asricanas tantummodo provincias spectarent: attamen, cum redacta suerint in omnibus fere Veteribus canonum collectionibus . horum canones in aliis etiam provinciis r cepti sunt quasi generalium conciliorum constitutiones I). Et inprimis Carthaginen- Se Vulgo secundum forsan celebratum anno
Iso; de quo vide Pagium ad annum 397. n. 26. δἐ Sequeri. , can. 3. : Ab inisersis HGm est: chrismatis confectio O puellarum consecratis a presbieris non flant, Mel reconciliare quemquam in pullica missa FArabiem non licere . Immo in aliis quo
i) Vide clariss. Petrum de Μarea dissert. de umteribus collectionibus. Berardum in canon. Gratiani p. I. c. Is . & fratres Ballerinios tom. 3. append. ad ope. ta s. Leonis de antiq. collect. Latinis p. a. s. 3. , fiuili od by Corale
38쪽
Prima a que conciliis prius habitis prohibitos suisse
presbyteros , ne poenitentes absolvere auderent, citato canone restatus est Numidius
episcopus his verbis : Memini praeteritis conciliis fuisse saturum, ut chri a Mel r conciliatio paenitentium O puellarum coas
cratio a presbieris non frant. Carthaginense vero I., quod celebratum sertur sub Aurelio episcopo Carthaginensi, Caesario & Attico consulibus , sive ad annum 397., episcopis jus imponendi poenitentias Vindicat can. 3I.: Ut poenitemtibus secundum peccatorum disrenitam epia scopi arbitrio poenitentiae tempora decem
Hic non abs re erit animadvertere olim in poenitentiae administratione tanquam maximi momenti negotium habitum fuisse id , quod modo tanquam minimum a plurimis reputatur, Videlicet satisfactiones pc nitentibus indicere . Siquidem quid majus ac dissicilius esse potest, quam peccata aestimare, & pro.eorum qualitate poenas cruciatusque decernere t Hinc relatus Carthaginensis canon aliique poenitentiae impositionem summis sacerdotibus servandam esse decreverunt . Quin Vel ipsimet episcopi, quoties peccati noVa species , aut nova
39쪽
enormis circumstantia occurrebat , illi privata Sententia poenitentias Statuere non audebant, sed, Vel consultis insignioribus episcopis , praesertim summis pontificibus, vel celebratis conciliis, aliorum etiam judicio definiebant, quanam poena crimen illud e set expiandum . Videre est in pluribus s. Cypriani & sumniorum pontificum epistolis
conciliorumque actis sanctissimos ac doctis Simos episcopos, emergente novo delicto laeterentes , quibus cruciatibus esset plecte dum , jubentesque interim reos apud se flere, Deum Obsecrare , jejunia agere, d nec ab episcopis responsum tulissent, vel convenientes deliberassent . Sane, quam sedula haec esset diligentia , nisi eorum scripta legantur , Vix aliquis suspicari posset . Haec autem sollicitudo in curandis & eluem dis per poenitentiam criminibus non tribus aut quatuor saeculis duntaxat viguit , sed undecim & amplius perduravit. Carthaginensi suprarelato canoni plane concinit concilium Andegavense anni 4Sῖ. can. I 2.: Poenitentiae locus omnibus Fateat, qui conrersi errorem suum istiGrint confiten, quibus , perspecta qualitate Feccati, secundum episcopi arbitrium erit γ' nia largienda.
40쪽
Prima a 3Ne omnia tamen congeram, quae Suum
episcopis erga publicos paenitentes jus Vindicant , utpote supervacanea , & plura aliis in locis referenda sint, prout occasio uterit, huic capiti finem imponimus praeclaro Hispalensis concilii anni 6 i 8. vel cis. canone 7. Delata fuit in hoc concilio querela de Agio Cordubensi episcopo, quod
altarium ti ecclesiarum consecrationes presbyteris commisisset . Concilium hujusmodi delegationes severe damnans, easque impr. bandas esse pluribus exemplis ostendens ,
inter alia haec habet : Nec licere eis presbyteris scilicet ) ecclesiam Hl altarium consecrare , nec per impositionem manus M libus baptiratis Hi conversis ab haeres P racletum Spiritum tradere . . . . sed nec Pu
blice quidem in missa quemquam poenice
rium reconciliare . Haec enim omnia
illicita esse presbieris , quia ponti atra
vicem non habent , atque Iolis debere episcopis auctoritate canonum principitur. ) Secundum igitur Hispalenses pqtreS an-tqui canones, quorum auctoritate ii nitun-
i) His similia habentur in epistola 88. s. Leonis Magri, imo eadem Verba sunt; at apocrypham codo Diuitiam by Corale