장음표시 사용
61쪽
in solumniori ossicio missae ejusdem dici reconciliationem suam praestolantibus &c.: Quando igitur, inquies, reconciliati cEnyontur Z Posequam alterius missae maxime solemnis , evangelio lecto , eos archidiaconua pontifici spis , O de eorum anteacta legitime poenitentia θopondis , longissuestantis ad gratiam S. Spiritus iis alliciendam praemissis , septem orationes super
Vses pronuntiaνit . Tunc pontifex dicet Super eos has orationes ad reconcilia dum ; fissue orationibus titulus imponi tur: Orationes ad reconciliandos poenitentes. Post orationes pronunciatas quid tum de iis censet ecclosa P orationibus expletis dicit diaconus : surgite de terra reconciliati Deo expectantes eontrito & humili corde horam , quando ad percipiendum corporis & sanguinis ejus mysterium admi tamini . Admittuntur autem in sine ejus
dem missae, O satim post haec diaconi
'erba cram clero 6' caetera plebe oblationes altari osserunt. Reconciliatio enim perfe
cta fuerat pose exangoni lectionem , sed
Quamobrran autem priore mim prioribus orationibus absolutionem petentibua , absolutus non es 8 Nulla alia ratio νid
62쪽
Prima , 4stur, quam quod hunc integrum ritum ad paenitentes reconciliandos ecclesia instituit , nec intendit prius eos affixere , quam
completus fuerit. Sacerdotes enim Dei sint instrumenta , O cum ipse sacramentis Ue--
Tantur , non ut crearuriae infensibiles aut brutae, istum ut rationales istuntate Oarbitrio urent .
Μajorem dissicultatem facere potest id , quod tradit Μorinus de duplici r
conciliatione . Statuit enim l. 6. de poenit. c. al. post NoVatianorum haeresim duplicem poenitentium publicorum reconciliati nem invectam fuisse , primam, eaque a peccatis absolutio erat, concessam dicit, cum paenitentes consistentiam ingredere tur , Secundam, cum ad participationem
boni o perfecti, ut ajebant Veteres, scilicet sta corporis Christi transirent ; quam opinionem eruditi plures amplexati sunt. Verum, cum utramque nonnisi ab episcopo datam fuisse doceat citato loco, praeterquam in mortis discrimine , imo etiam in- . ter missarum solemnia, ut liquet praese tim ex libro 8. c. I 8., ubi inquit, Omn
libri rituales editi O non editi, quos hactenus legi, actionem illam idest absolutionem a peccatis nobis exhibent omnes
63쪽
inter innis rana solemnia , ita ut O hic n-tus, O missae Iacrisicium unica O contia
ntiata actione scragantur is nullum nobis cessit negotium . Sane quae supra retulimus testimonia de reconciliatione in sacri- scio missae impertita, apertissime de absol tione a peccatis loquuntur, ut vidimus ,
& iidcm canones , quos ad hanc duplicem adstruendam reconciliationem congerit Morinus , quam tamen nullo pacto evincunt aut Suadent, ostendunt utramque sub immediata episcoporum auctoritate fuisse , ipsisque reservatam .
Caeterum si de hac duplicis reconciliationis opinione meam dicere sententiam licet , falsa mihi prorsus Videtur. Ubinam enim sunt ritus hujus duplicis reconciliationis Z Ubinam preces Z Ubinam sermulae Z Inter tot namque ritualium librorum excerpta , quae poenitentium reconciliati nem continent, a Μorino & Martene edita , nunquam offendere fas est in titulis aliquid, quo assignentur caerimoniae & orationes pro prima reconciliatione, aliae pro. secunda, sed tantummodo Vconciliatio Pomnitentis, reconciliatio paenitentis feria qui ta in Caena Domini , reconciliatio poenia. I lis ad mortem , & his similia , quarum
64쪽
Prima gyomnium reconciliationum preces , quoad sensum spectat , eaedem serme Sunt , ut supra etiam diximus. Deinde unicam fuisse reconciliationem non Obscure indicant s. Ambrosius, & Leo
Magnus, & Gennadius. Primi testimonium supra retulimus , quod tamen integrum nunc asturam. Inquit igitur ille de poenit. l. a. c. I.: Quotiescunque peccata donan- tur , CO POLis οὐ se amentum sumimus ,
vi per sauri em Hua flat peccatorum remissio. Ergo exicienti me mandatum est etiam Spavissimi criminis Vis , si ex toto corde O manifesta confessione peccati foenitentiam gerant , sacramenti cessis r fundendam esse gratiam ς & S. Leo epistola ad Theodorum Forojuliensem : Medi. . tor Dei O hominum Chrisus Iesus hanc praepositis ecclesiae tradidit potesatem , ut O consitentibus actionem poenitentiae da
rent, O eosdem salusti satisfactione pur
gatos ad communionem sacramentorum ferjanuam reconciliationis admitterent. Gennadius vero l. de dogmatibus eccles. c. SQuem mortalia crimina Fosi baptiserum commissa premunt , honor prius sublica foenia tentia satisfacere , O ita sacerdotis judicio reconcilianum communioni sociati, si xult
65쪽
non ad juidicium O condemnationem sud
eucharisiam percipere. Haec testimonia, ni fallor, significare videntur tum poenitentes a peccatis absolvi, cum corporis Christi participes fiunt ; proinde commentitiam e
se reconciliationem in ingressu consistentiaea Μorino excogitatam. Plurima etiam refert Μorinus monumenta citato capite, ut suam de duplici reconciliatione sententiam confirmet ; V
rum , si quid probant, ostendunt moribundos paenitentes , qui in infirmitate absolutionem a peccatis consecuti sunt, si convalescant, denuo in poenitentium ordiane se sistere debere , & reconciliari. Sed haec duplicis reconciliationis praxis circa moribundos nequit extendi ad omnes po nitentes . Quis enim ignorat eos, qui in mortis discrimine constituti sunt , instabili quodam animi impetu ac perturbatione magis , quam consilio ac constanti voluntatis adhaesione operari ita, ut multoties dubia fiat eorum conversio, proindeque merito reconciliatio iteranda jubeatur , quod de sanis dici nequit. Audiatur, quid senserint patres de hujusmodi reconciliationibus. B manus clerus in epist. II. inter epistolas
Cypriani: Cum spes νisendi secundum ho--
66쪽
o sollicite subveniri statuimus , Deo ipse sciente, quid de talibus faciat, O qualiter judicii sisi examinet pondera. S. Augusti
nus , seu auctor sermonis inter Augusti
nianos olim s 7. de tempore: Parum es peccatorem paenitere, nisi paenitentiam pes egeris . Ad emendanda enim crimina νox
poenitentis sola non si cis .i Νam in satis
factione ingentium peccatorum non is a tantum , sed opera quaeruntur. Damr qui dem etiam in extremis Poenitentia , quia
non potest denegari s sed auctores tamen esse non possumus , quGd, qui sis petierit, mereatur absoDi ; & libr. so. homiliarum homilia 4t.: Qui Ferit istaciter paenite tiam , O solucus fuerit a ligamento , qu erat obstrictus, O a Christi corpore sipara rus , O bene post poenitentiam Vix it . . . post reconciliationem quomodocunque defunctus fuerit , ad Deum odit . . . Si quas
autem positus in uillima necessitate aegritu dinis suae νoluerit accipere Poenitentiam, O accipit , O max reconciliatur .... mn praesumimus , quia bene hinc exit. Non me praeterit tamen canon tertius concilii Arausicani primi anni 44l., qui, Si Verbo tenus solum spectetur , prorsus du-
67쪽
plicem fuisse absolutionem, unam a peccatis, a poena alteram, reconciliatoriam unam, non reconciliatoriam alteram tradere videtur . Haec sunt Verba canonis : Qui nec
dum de corpore , poenitentia a FG, flacuit sine reconciliatoria manus impositione
eis communiciari , quod morientis sufficit consolationi secundum desinitiones Fatrum , qui hujusnodi communionem congruentcrνiati tam nominarunt. Quod si sirpeti ix rint, sent in ordine poenitentium, O sensis necessariis poenitentiae fructibus,, legitia
mam communionem cram reconciliatoria m
Verum lectores sugere non debet i qui concilium Arausicanum de poenitentibus moribundis , quos duplici absolutione reconciliatos fuisse , & quidem utraque s cramentali, jam supra monuimus ; prima quippe impertiebatur , dum in vitae periculo versabantur, quae ideo a concilio non reconciliatoria dicitur, quod eos non liberabat ab agenda paenitentia Ι) , si ex
I) AEgrotos poenitentes in morbo reconciliatos, si super vixerint, inter consistentps subsistere decernit concilium Nicaenum can. I 3. , sed postmodum ii ad ea in stationem relegabantur, in qua morbus eos deprehende-
68쪽
morbo confirmarentur ; secunda, recuperata sanitate & cxantiatis plenitentiae laboribus praestabatur , quam ideo concilium Vocat reconciliatoriam, quod eos absolve
, bat etiam ab omni poena, & expeditum jus
dabat ad sacram synaxim . Sed haec ecclesiae praxis circa aegrotos, non Video, quin modo extendi possit ad sanos. Caeterum eadem manus impositione reconciliatos fuis- Se poenitentes aegrotos, qua sanos, apertiSSi in me tradit concilium Carthaginense vulgo quartum can. 76. . Si continuo creditur moritumS, reconcilietur per manus impositi
nem , O infundatur ori ejus eucharisia r. si supervixerit . . . subdatur saturis poenia tentiae legibus 6 c.
A Gratiano etiam cauia II. quaest. 3.can. IO nomine Λrausicani concilii resertur canon , qui formam describit reconciliationis ab excommunicatione . Sed hoc nihil ad rem pertinet; haec enim reconciliatio prorsus disteri a reconciliatione pu-
, rat, vel si paei itentiam araroti tantium suscepissent, ad eam stationem . qu. e crimini secundum canones erat debita. Vide Gregorium Νvssenuin in epist. canonica ad Letoium, concilium Epaonense can. 36., capitul. Regum Francorum l. s. c. 6 IDuili so by Corale
69쪽
blicorum paenitentium, de qua loquimur
quamque sacramentalem esse ostendimus . Deinde compertum est eruditis falso canonem illum Arausicano concilio adscriptum esse, illamque formulam reconciliationis Vetusti rem non esse Reginone , cujus Verosimiliter ipse auctor suit , de quo vide inter alios Berardum in canones Gratiani p. I.
Ex his igitur plane liquet unicam
fuisse reconciliationem , eaque poenitentes publicos absolutos suisse non solum a m na, sed potissimum a culpa, & inter mi sarum solemnia impertitam fuisse, proindeque canones prohibentes presbyteros , ne quemquam in publica missa reconciliarent, de absolutione sacramentali accipiendos e se , quod erat demonstrandum.
De presbieronum potesate circa moriatu OS poenitentes septem prioribus se cutis . Iuoniam morientibus , praesertim iis, qui sani poenitentiam susceperunt s
70쪽
Prima S Iabsolutio ut plurimum impertiebatur ; ita presbyteris usque ab ecclesiae primordiis concessum fuit, ut eos reconcitarent, dummodo absentes essent episcopi, & tempus eos consulendi non suppeteret. Sane hujus sacerdotalis potestatis circa moribundos lainsos , & solicitudinis ecclesiae, ne quis sine reconciliatione migraret e vita, usque ad tempora Cypriani, videlicet immediate post Decii persecutionem , praeclarissimum habetur testimonium Romani cleri suo orbati pastore in epistola 3 r. inter epistolas, Cypriani: Cujus temperamenti moderamen nos
hic tenere quaerentes, diu O quidem multi , O quidem cum quibusdam episcopis νicinis nobis , O a Mopinquantibus , O quos ex aliis provinciis longe positis se secutionis Unus Decianae scilicet ) ardor HecELat, ante constitutionem episcopi nihil innovandum pMaximus , sed la orum curam mediocriter temperandam esse crediamus 3 ut interim , dum episcopus dari a
Deo nobis sustinetur , in suspensio eorum , qui moras possumi dilationis sustinere, cam
se teneatu r, eorum autem , quUrum Nitiae suae sinem urgens exitus dilationem non
potes ferre , acta poenitentia , O pnofessa frequenter suorum detestatione factorum , si