장음표시 사용
41쪽
tur, quosque confirmaVerunt, non solum Vettiere presbyteros, ne poenitentes in publica missa reconciliarent, sed etiam episcopos , ne ipsis hanc demandarent facultatem. An vero haec intelligenda sint, etiam,
si necessitas id postularet, & episcopus legitime impeditus illam praestare non posset, malim ab aliis audire, quam dicere . Sed, ut aperiam quod sentio , nimis rigide acciperentur hi canones; si etiam maxima Occurrente necessitate delegationem proh bitam esse existimares. Admodum enim V
rosimile videtur, cum exempli gratia dies publicis reconciliationibus praestitutus adven rit, & episcopus vel lecto decumberet, vel absens esset, aliquem primarium presbyterum hoc munere publice sunctum suisse. Ita sane posterioribus saeculis res se habuit, ut videre est inter alia in capitular. libri 7. 'num. 143. : Statutum es in sanctis can nibus , ut nullus preabter pullicae , incom
fulto episcopo, reconciliare snae sumat, nisi moue sono fericlitantem. Postea demon-
hanc epistolain tradunt Blondellus, clariss. Iacobus Si niondus, & invictissime ostendit Quesnelius , cui c=nsentiunt etiam clarissimi fratres Bulerinii t. ope umεancti Leonis col. I 268. Diuiligod by Gorale
42쪽
ὸ Prima a Sstrato , hoc esse episcopi ossicium, additur : Nullo namque temone strabiem in
sublica missa poenitentem reconciliare sine Mentia episcopi concessum est. Idem tradit
Isaac Lingoru tit. l. c. IO. Licebat ergo episcopis, quando opus erat , concedere presbyteris, ut in publica missa poenitentes reconciliarent , & duntaxat, ne hoc passim sine necessitate facerent , prohibebantur . Subdit autem memoratus canon e N
que coram episcoso licere presbieris bastia perium .introiae , nec praesente antipite imsantem livere , aut Agnare , mc Poenitentes sine praecepto episcopi sit reconcilianeoc. Hic agitur de privata reconciliatione , ut per se patet, cum hanc licitam presbyteris doceat praecipiente episcopo. Νοque pri-Vata ergo poenitentiae sacramenti administratio libera erat precbyteris juxta hujus canonis sanctionem , nisi eκ episcopi concessione.
43쪽
Reconciliatio, pure in pullica missa habebasse , sacramentalis esse ostenditur. uamvis clari Litta l. 8o. & seq. ut
tro concedat , quod norunt eruesiti Omara , ut inquit Μartene de antiq. eccles. ritibus i. I. c. I 6. art. S. , Scilicet eX Veteri ecclesiae disciplina publicos poenitentes non prius ordinaria & communi lege absolutos fuisse, quam poenitentiae suncti e sent laboribus, & satisfactionem canonicam implevissent : nihilominus reconciliationem, de qua canones relati superiori capite i quuntur , suisse duntaxat meram poenitentiae publicae condonationem contendit , ut suam de indirecta solummodo peccatorum
Veteri reservatione adstrueret sententiam .
Audiatur ipse citat. loco: In tenso Logo Fax tra, che non se sol a UDBere prima delia sedi alione , musmamente se pu blica . Da qia nasce t indirecta ri ema de peccati de' primi secoli. Perche essendo al GCOMO riser ta , o piuttoseo essendo del 'Efovo proprio D sabilire, e it perdonare
44쪽
Prima a D subblica penitent et, ne coslamandos di sacramentalmente asse te prima di tureala sedisfarrisone, ne Menixa in consigue γα , che per la risi a della censura rim n a fiandi in qualiae modo riservato ilfeccam . Hinc , sequenti illum Carthaginensis concilii canonem, quem Supra attuli , in quo decernitur reconciliare que
quam in pullica missa presbieris non liacere , de sola absolutione a censura inte pretatur .
Verum in publica missa publicos poenitentes absolutos fuisse a culpa , & de hac 'absolutione accipiendos esse canones prohibentes presbyteros, ne in publica mi sa reconcilient poenitentes , imo purum, putumque esse commentum distinctionein illam quo ad antiquiora tempora inter absolutionem a peccatis & absolutionem a censura, ad sustinendam aliqua ratione absolutam 9 indefinitam iacultatem, qua nunquam presbyteri potiti Sunt, quoscunque poenitentes reconciliandi excogitatam, cujus nullum in tota ecclesiastica illarum aetatum antiquitate Vestigium occurrit , quod satis superque esset ad illud explodendum, extra omne dubium est, ut ex iis, quae suta dam , patebit.
45쪽
Hoc inprimis nos docet audior constitutionum apostolicarum, cujus testim nium superiori capite retulimus ad oste
dendum publicos poenitentes duntaxat ab episcopo fuisse reconciliatos. In eo enim haec episcopalis reconciliatio aequiparatur baptismo , quo certe non solum poena , Sed etiam culpa remittitur; atque hanc in publica missa impertitam fuisse non obscure indicant ea verba , cunctis pro eo deprecantibus. Siquidem his significantur eae preces, quibus universa plebs christiana obni- e rogabat episcopum, ut poenitentes absolVeret , & Deum , ut illos absolutione
dignos efficeret I) . Hujus antiquissimae
Consuetudinis reliquiae in omnibus sere ritualibus & pontificalibus praesertim ante Seculuin i scriptis supersunt. In missa enim
Vide hac de te Synesium epist. 6 ., qui scribit is εςgxςg sse Lamponianum quendani injuria, ipse vero sacri paenitens lacrymis scelus s eum populus eondonari sibi petit, sedisti em smet decreveram perseveravi, solvendi ,-ria /με auctoritatem ad poAt clam sedem Ales, uiri A. ' eci . De hoc more vide etiam Tertullia. uri SV- 1. Pacianum in fine epistolae I.
46쪽
Prima asser. s. in Coena Domini laguntur plures orationes & psalmi , qui decantabantur a clero & populo pro poenitentibus jamjam reconciliandis, quare sicuti preces, ita absolutionem in publica missa habitam fui
Sed clarius adhuc id ipsum eruitur eXL Ambrosio l. a. de poenit. c. 3. , in quo hare habet: Quotiescunque peccata donantur, corporis ejus sacramentum sumimus , ut per sanguinem ejus stat Peccatorum L
mi . Hic sane s. Ambrosius de peccatorum remissione loquitur , ut quisque Videt, hancque inter missarum solemnia haberi aperte tradit , cum dicat tunc sumi sanctissimum Christi corpus , quod Secundum priscum ecclesiae morem non nisi i ter missarum solemnia fieri poterat. Licet enim, ut docet Tridentinum sess. II. c. s. z
consuetudo assereandi in sacrario sanctam
charistiam adeo antiqua sit, ut eam se culum etiam caeni concilii Uncnerit, non erat tamen sanis extra sacrificii actionem in ecclesia communicandi locus . Nam praxis hodiernae dandi Christi corpus fidelibus non infirmis extra sacrificium in ecclesia occidentali vetustius monumentum non inveni rubrica missatis Datrum ordinis Praedicat
47쪽
rum anni las I) , & certe compertum est eruditis priscis ecclesiae saeculis usurpatam non esse . Cum igitur inquit s. Αmbrosius , quoties peccata donantur, toties
corporis ejus sacramentum sumimus , idem
est ac si dixisset , toties pro remi Ssione peccatorum sacrificium celebratur. Id ipsum indicare videtur optatus Ililevitanus libr. 3. : Inter Micina momenta , dum manum
imponitis , O delicta donatis, mox ad a tam conversi dominicam orationem praeter mittere non potestis, O utique dicitis: Pater noster, qui es in caesis. Hoc etiam evidentissime colligitur ex s. Eligit homiliis , quas in Coena Domini pronunciavit de poenitentium reconciliatione , in quibus apertissime loquitur de re
missione peccatorum, non autem Solius cem
i Apud Le Brun t. I. p. 2 τ. edit. Veronensis' anni I 3 s. haec rubrica ita se habet: Si adflet magna multitudo expectans finem missa , poterit disseret communio usque post missam . nisi in die Coena, si visum fuerit
priori. Non inficiamur tamen antiquissimum morem domesticae communionis . qua quisque domi asservatam eucharistiam sumebat, de quo Vide Tertullianum l. a. ad uxorem c. f., Cyprianum libr. de lapsis, Basilium epistola 289. , aliosque patres. Sed hoc nihil ad rem nos tram pertinet. Consule hac de re clariss. Μabillonium in litargia Gallicana lib. I. cap. s. Duiliroes by Corale
48쪽
surae condonatione . Inter alias homilia 8. sic alloquitur poenitentes mox reconciliandos : Licet fratres charissimi per divinam
gratiam nobis collatam O per impositionem manuum episcopalium credatis , vos posse abstri a peccatorum νυborum Minculis , quia satim restituemini sacris altaribus rnullus tamen debet vitam suam negliWre Oc. Caeteras holnilias consule Bibliothec. patrum t. I 2. , quae omnes de delictorum absolutione in eadem sacrificii actione com cedenda mentionem faciunt. Idipsum confirmare licet medii sevi clarissimo monumento, quo liquet etiam ea aetate sacra mentalem fuisse publicam reconciliationem ; haec enim habentur in capitularibus i. s. n. lay. edit. clariss. Ba
luetii : Criminalia peccata multis jejuniis , O crebris manus sacerdotum impositionibus, eorumg. supplicationibus juxta canonum si tuta platauit Purgari, ita ut nemo sine manus impositione episcopi , aut ejus jussu alimjus presbieri , se credat esse a suis
facinoribus absolutum . Non es miranaeum, si absolutio peccatorum per manus imos iationem precibus sis sacerdotum , cum D minus in isteri lege super caput hostiae manum sacerdotis praeceperit imponi . Et
49쪽
nis sectu tunc per illam hostiam, ira mos taxocatione Sancti Spiritus, per quem sit δε imissis peccatorum per manus episcoporum,
Hl eorum auctoritate reliquorum sacerdotum impositione, supplicationibus eorum remi tun r peccata Ota Criminalia peccata ea erant, quae publica poenitentia castigaba tur , eaque non nisi ab episcopis condonari posse apertissime traditur . Non ergo solius poenitentiae publicae, sed peccati ipsius
condonatio serVata erat episcopis, quae cum in publica missa celebraretur, ut Supra Vidimus , & aperte eruitur ex capitularibus; liquet in publica missa reconciliatos fuisse Poenitentes Deo, non autem tantummodo ecclesiae. Ex relatis ss. patrum testimoniis satis demonstratum puto sacramemalem suisse r conciliationem, quae inter missarum solemnia concedebatur ; nihilominus tamen ad majorem hujus rei confirmationem persequi Vacat quaedam alia antiquitatis monumenta. Hoc apprime nos docent, quotquot Sunt antiqui rituales libri, sive, ut Vocant, Sacramentaria, pontificalia, poenitentialia &c., quae reconciliationem poenitentium in missa celebranda nobis exhibent ; omnia enim cruNinum Veniam annuntiant, quorum cin
50쪽
dices licet exscripti sint duntaxat saeculis 8.& sequentibus , majorem tamen redolere antiquitatem in consesso est apud omnes. Νe omnia congeram, quae, si lubet, consuli possunt apud Μorinum in appendice operis de poenitentia , & Μartene de ecclesiae ritibus i. I. c. art. 7. , quaedam ex ordine Romano , utpote qui Omnium, qui Supersunt, Vetustissimus, a Venerabili cardinali Thomasio edito t. s. p. 3 3. RO-manae editionis anni 17s l. , Proseram , quae apertissime hoc tradunt . Posteaquam diaconus in gremio ecclesiae praesentaVit pomtifici poenitentes reconciliandos inter missarum solemnia seriae s. in Coena Domini,
his verbis ipsum alloquitur: Ados o νω rabilis pontifex tempus acceptum, dies PM pitiationis divinae o salutis humanae . . . Qua is enim pietatis Dei nihil tempus Nacet, nunc tamen O largior es per indulgentiam remissio peccatorum, O copiosior per gratiam adsumptio poenitemium ... Re
dintegra in eo, voseolice pontifex , qui quid, diabolo suadente , corruptum es , OOm num manum patrocinantibus meritis
per divinae reconciliationis patiam fac h minem proximum Deo , ut qui antea in