장음표시 사용
171쪽
Aristotel. Meteor. II, 3. p 43o B; Plutarch. Plac. Phil. III, I 6
Plutarchus adv. Colot. p. III 3; Vol. X, p. 579:
Plutarchus Sympos. V, p. 683 : Vol. VIII, p. 722:
Jo. Philoponus in Aristot. de Gen. et Corr. ΙΙ , s. 7ο Α:
172쪽
Aristoteles de Insec. lin. ext r. p. 929 F :
Martianus Bota illud sic exhibet latine:
Articulis Semper constat junctura duobuS.
Graece sortasse. hoc vel tali modo legendum:
173쪽
Aristoteles Poet. c. 21. c. 22 Bip.
Maximus Cons. Serm. Τ. II, p. 58 l.
Aristoteles M. Moral. II, Ii; Ethic. Eud. VII, I. p. 138 Η, et P. 2OI C.
Maximus Cons. Serm. Τ. II, p. 585.
'Eριπεδοκλῆς ὁ φυρωρὸς προς τὸν λέγοντα, ο ουδενα σοφον δυναμια ευρεῖν, Κατα λογον , εἰπε, τον γαρ Oτουντα σοφὸν υτον προτερον εἶνα δει σοφον.
177쪽
VSS. 1-8. ' Εστιν 'Aνάγκης κτλ. flos Versus in carminis prooemio positos fuisse ostendunt verba Plutarchi, L 1. ο νEμπεδοκλης D αρ - φιλοσοφίας π ρ ο αν αφ ωνη σ α ς, ' Εστιν Αὐάγκ. Plutarchus tamen Empedoclis versus non Continua serie sed carptim refert, quaedam hic illic intermittens, quae alii scriptores suggerunt; unde ea interponere non dubitavi. Vss. 1 et 2. 'Aνάγκης non Sign. rem necessitatis S. rem neceSSariam, ut interpretatur Sturg. Sed hic notat fatum s. decretum . Ρlato in Phaedro p. 248, in quo loco poeticus et paene Empedocleus color inest, simili sensu dicit θεσμὸς 'Aδραστειας. Appositum quoque Gorgiae dictum cit. Sturgio, Encom. Hel. p. 94 Reish. αυάγκης ψηφιαμα. Duple X ista significatio inest quoque in cognato Vocabulo χρησις, quod tam usum quam vaticinium uotat. - εστιν 'Aναγκης ed. ReiSL. Pro Vulg. ἐστί τι 'Av. vel ἔστι τηe 'Au. Ρro in Simplicio legitur σφραγιισμα, ortum facile per librariorum negligentiam
Homer. Ιl. κ, 350: αφραδ συυ. ibid. 122: α ραδ-σι νοοιο, alia. ψιλα γυῖα Auηνη est nihil aliud quam εαυτον μανη, quod moneo, ne quis Sturgii interpretatione in errorem ducatur.
178쪽
COMMENTARIUS Illud autem φουω μιαίνεσθα ita accipit Ρlutarchus, ut uuiverse violentam et improbam voluptatis cupiditatem significet, de Esu Carn. Orat. I extr. Vol. X. p. 144 Reish. ἀλληγορεῖ γEρ ἐνταυθοι ο 'Eμπεδοκλῆς) τας -οτι φονων κῶ βρώσεως σαρκων και αλληλοφαγιας τίνουσα σώματι θνητοῖς ενδεδεντα. δαίμονες οι τε βιοιο κτλ.) Pluralis a τε post praecedens τις nihil habet insolitum: cf. e. g. Homeri Il. ω, 650:
χη τις 'Αχαανλθαν επελθη σιν βουληφορος, ο ῖτε μοι πιεῖβουλοις βουλεύουσι παρημενοι. quod autem δαίμονες cum sq. οίτε congruat, ac non potiuS Cum praecedenti aegre tulerunt viri docti: idcirco Heerenus in Stob. Ecll. Ρ. I, p. 895 et Sturχius mutarunt in δαίμων. Frustra, opinor. Nam si scriptum esset οἴτε δαίμιονες κτλ. nihil, credo, haberet molesti; unum ergo quod offendat hoc est, quod inversus sit istorum verborum ordo. Sed istiusmodi licentiam facile dat metrum: sic Sophocles Trachin. vs. 152:
πρasu, κακοιων οἷς εγω βαρυνομαι. pro quo usitatius foret: οἷς ἐγὰ κακοισι βαρ. Deinceps Vulgo legitur: Aτε μαραι-ες λελογχ. βίοιο, in quibus primum Cum 8 caligero reliquisque intpp. recepi ριοι ραμος Pro de' inde, ut metro satisfieret, Vocabula μακραιωνος et βίοιο transpo sui. Haeserant tamen in eo interpretes: Scaliger in Leyd. ms. Pro λελογχασι scripsit λελοχοι τι ; ad exemplum fortasse Homerici ἀρυγος Pro φάρυγγος, 0 d. ι, 323. Hoeschelius ad Origen. reponit λελάχοισι, quod recepit Sturgius ; id vero nihilo melius: nam λελαχα factum ex suηχα) habet penultimam α longam, Deo confundendum cum epica forma λελαχεῖν, λελάχητε, λελάχωσι, α breVi. In λελογχασι autem metri gratia penultima Correpta est, Ut VS. 30 l. cf. Homer. Odia λ, 304. μακρούων βιος. Sic θεοὶ δολιχαί ες infra Vs. 135. Μοῖρα μακραίωνες Sophocl. Antig. 987. Riserunt hoc Epicurei, Aς ου δυναμτον εστι δαίμονας) φαυλους καὶ ριμαρτητικους οντας μακαριους καὶ
179쪽
- ριλαλχασθαι. Vid. RDDO t. ad VS. sq. Numerus ternarius antiquitus quasi Consecratus: SiC τρις μυρίοι daemones Versantur in terris, secundum Hesiod. Op. et B. Vs. 252 Clor. Quod autem magis appositum, τριηχιλιοισι ετεσι Aegyptii absolvebant animarum per Varia Corpora migrationem, auCtore
Herodoto, ΙΙ, 123. Qui ter ἐς τρίς) utrimque, in terris et in inseris, sine labe vixissent, his aditum in beatorum insulas patere canit Pindarus. Olymp. II, 25. Boeckh. Deliique se cundum Platonem, qui integre et caste philosophantes, ter deinceps hoc vitae genus secuti essent, illoriam Ruimae τρισχι-λότει in coelum eVolabant: Phaedr. p. 249 A. cf. quae de ternario Dumero monet Rittersh. in Porphyr. vit. Pyth. D. 38, p. 55. Empedocles autem dicit ωρας, indefinitum temporis spatium pro sinito; Videtur annos significare. Caeterum in talibus explicandis non nimia sedulitas ponenda, ut facit Sturgius h. l. qui Κρας interpretans menses, omnem illum numerum ad triginta hominum aetates res erre studet. Vs. 6. γειυομευον κτλ ) Apud 0rigenem l. l. haec leguntur:
παθημάτων τινων τῆς ψυχῆς βαρυνθε Θης, μεχρις αν τεταγμDαις περιοδοις ἐκκαθαρθη δεῖ γαρ κατα του 'Eμπεδοκλεα , τρὶς μεν μυρίας ἄρας απο μ,ακάρων αλαλῆσθαι, γινομενην παντοίαν δια χρονον ἰδέαν θυητων.
Wyttenb. ad Ρlutarch. de S. N. V. p. 113 et Ast. in Platon. Phaedr. p. 309, hunc locum citantes male exhibent ἀλαλασθmet γενομενην. Ultima autem Verba Sturpius hoc modo in Dumeros redigit us. 163:
aere ερι των θνητων παντοῖα λοι χρονον οντα. Parum feliciter. Simplicior emendandi ratio sponte se Osferebat. παντοιαυ - ἰδεαν in παντεια - δε εα muta Udum CSSO,
180쪽
COMMEΝΤARIUS ipsum indicat metrum. γιυομενηυ autem, quod 0rigenes refert ad ψ vim v, mutandum esse in γεινομενον s. γιγνομενον, inteli. mu si e δαίμονα, ostendit Verborum cou structio. BeDique ineptum istud χρουου eo facilius mutavi in χρεω siVe χρεὼν , quod ista vocabula non Semel Coti fusa videntur; exemplum protuli Comment. in Parmen. Vs. 95 p. 105; alterum asseri Bost. Comm. Palaeogr. p. 849. Ordo est: - χρή) μυ γεινομενοναλαλησθαι δια παντοῖα Lιδεα θυητω u. Posset quoque Pro χρεω legi χρίος, neceNsitas, et Verba sic ordinari: ψήφισμά εστι) λαλησθαι πιν γιγνομ. παντοίια εἴδεα θν. δια χρ δες, neceNSitute Marias induentem mortalium tormas. Si C πάντα γίγνεσθαι Homer.
Od. 412, 458; Emped. Vs. 144. Plato, Tim. p. 49 C.
VOCabulum χρεος, NeseS3itas, usurpat eliam Ρarmen. VS. 64, ad q. l. cf. Comment. p. 9l. VS. I. την και εγω κτλ.) Eliam Jhaec verba interpretum Curam exercuerunt: Plerique Pro εὶμ legerunt εἰμ, et την mutandum censuerunt, alii in alii in των, intest. μακαρ .
indetus in Crenii fascio. IV 0puscul. his t. ac philol. p. 85, legendum Proponit: δρυ καὶ ἐγω 909 sIμι, quod non displicebat
Sturgio. Sed τὴν retinendum est, intellecto οδόυ Vel πλανην. Quum tamen Plutorchus in his reserendis plures versus omiSerit, non mirarer, si ante hunc quoque versum unuS alterve excidisset, unde vocabulum illud repetendum foret. Lectio autem Am satis constat. Non aliter legit Philoponiis l. l. verba sic citaris: ς καὶ ἐγχ δgυρ' Am. item Plotinus l. l. dicens: 'Eμπεαοκλης εἰπὰν, ἁμαρτανούσαις νομον εἷναι ταῖς ψυχαῖς πεσεῖνενταυθα, καἰ αυτος ο υγας δεο θευ γενομενος ηκειν, πίσυνος
τὸ ν αληθεστατον, φευγει ψυχρ) καὶ πλαναται θείοις ελαυνομευκὶ Πογμασι και υομοις. Cum hac autem Empedoclis senteDtia, homines esse daemones coelo tanquam patria extorres, TeCte