장음표시 사용
531쪽
Comedere, quum eae non modo natura nobis amnes
sint, sed facile etiam bovis sub corpore latere possit patris vel nati animus, morte in illius formam mutati: unde victimarum caedes cognatorum parricidio aequalis putanda. Haec in Κούαρμιο tragice admodum enuntiat δ 7. Si tamen constare sibi Empedocles in hoc voluis-Set, OportuiSSet eum pari modo Velare, plantas et arbores tangere atque Comedere, quum in horum quoque formas mutari homines ex illius sententia possint. Id tamen non vetuit, exceptis paucis, elut fui et lauro, a quibus abstinere iubet δ' . Sed in ta libus praeceptis non requirenda OSi rationis CODStun tia, quippe quae e priscarum religionum ritu ducta, serius a philosophis recepta et ad doctrinae placita accommodata sunt δ' . Empedocli caedes ideo prae sertim detestata, quia inimica Sit Concordiae et amori, in quibus summum deorum et mortalium bonum et
beatitutis fastigium positum arbitratur: quod indicant pulcri illi versus, quibus pristitiam hominum felici
tatem laudat. Nam ut Ascraeus vates, ita bic quoque descripsisse videtur varias humani generi S aetate S, CujUS
37 Empcd. vss. item Vs. 9 sq Τangit Plutarch de Esu carn. II, 997; Vol. X, P. 15o : μκρον αναλωμα ηγουμ=εθα ψυχην ς ουπω λεγωουαχ μητρος η π Γρος η φίλου πινις et, παιδος, ως ελεγεν 'Eμπεδοκλῆς, αλύ αἰσθησεως τε μετεχουσαν κτλ. 38ὶ Idem Vss. 4 i 8 et 419. Ilationes explicui in Commentar. 393 Cf. Comment. ad Vss. 37i. 376 sq. et 4r8. Jam antiquitus apud Indos similia instituta usu viguisse notum est. Vid. Abel Remusat, Belation d'un voyage dans la Barbarie par pluste ars Samaricens de Iachine.
532쪽
descriptiovis vestigia quaedam adhuc supersunt. Sicinitio mundi finxit, dies suis e denum atque Septe num mensium; homines autem tam mugno corpore, ut nostri aevi homines, cum illis Comparati, puerorum instar essent q*. Isti haud inferiores sane fuerint argenteo illo hominum seculo, quorum pueritiam Hesiodus ad centum annos extendit 'δ. Praecipue vero celebravit aetatem illam, merito auream dictam, qua Ver erat perpetuum, omnia pacis et amoris plena: tum igitur, Cauit, unum Colebatit numen, reginam Cypri, nec aras victimarum Caede, nee labia cruore polluebant, sed unguentis, odoribus, melle Deum honorabant q*. Hunc adeo prisci Seculi morem, ut pietati et sanctitati consentaneum, Sequebatur et commendabat.
Sed non solum abstinentiam carnis et fabae, verum praecipue morum Continentiam et castitatem colere
hominibus praecepit, quod significat illud divinitus
di Ctum: νηστευσαι κακοτητος, abSlinolo risquiliaci μ Ipsae illae quas praescripsit cerimoniae, sacrificia,
403 Illud tradunt Plutarch. Ρlac. phil. V, i 8; Galen. Hist phil. XXXIV: quod attigi supra p. 476. Hoc iidem Plut. V, 27; Galeri. XXXVIII r
533쪽
jejunia, lustrationeS, eo Spectabant, ut animus humanis cupiditatibus solutus ad divina Studia erigeretur, et si C ei contingeret, τον μεν προτερον αποδυσαμενω ψον, εἰς ξ τον βελτιω ρ ποστρε γαντι - , et in hac vita cum Diis habere commercium, et in posterum ad beatOrum domicilium, locum animorum naturae CODgruum, reverti μβ. Quando enim animus per initia sordibus purgatus et caligine liberatus sit, tum pari furorem illum, qui non ex alienata mente Vel Sensibus oritur, sed divitio assiatu accenditur qss: hoc furore impleti tur Vates et heroes, qui tanquam dii inter mortales
versantur, qualis ipse sibi videbatur θεος ἄμιβροτος,
κ ατα τόν 'addit Porphyrius de Abstin. I, s i. Recepi Sturgii emendationem ἀποδυσαμενον pro ἀποδυραμε νω. Plutarch. Bei P. ger. praec. Vol. IX , P. 262 Reish. φιλοπλουτίαν καὶ φιλοχρηματων . . . τῆς ψυχῆς ἀποδυσάμενος. 45, Vid. Emped. vss. 384-386. 46) Coel. Aurel. de Morb. Chron. V. 5 , p. 325 : n Empedoclem sequentes alium si urorem dicunt exanimi purgamento fieri, alium alienatione mentis eX causa corporis sive iniquitate.' Non tamen probabile, ab Empedocle ipsum vocabulum μανία meliore hoc Sensu usurpatum esse, quod fecit Plato Phaedr. p. 244 ; sed qui illius doctrinam aemulabantur, sententiam hanc facile essicere potuerunt e vs. 4 I sqq. ubi stultorum ματιην detestatus, divini numinis amatum sibi deposcit.
534쪽
Jam omnem Empedoclis rationem de rebus divitiis hi amatiisque, ipsius quantum licuit) vestigia secuti, explicuimus. Quae quidem Cuncta animo Comprehendens quis in illo mentis elationem, ingenii solertium, judicii acumen, uno Verbo, quis poetam philosophum in illo non agnoscit Qui mundi principium
sinxit tale, in quo esset una et per Cta omnium Da turarum CompleXio et harmonia; qui rerum elementaconStituit ea, quae Omnes SequenteS aetateS approba runt; quI CauSSaS moVenteS posuit tales, quae lalissime Certe per Universum mundum patent; qui, re-jeCto vacuo, pororum rationem induxit, per quos Omnia in se invicem agant. His vero principiis Congruenter Singulas Daturae res explicuit, licet
plura parum iuste, multa tamen egregie, Velut quae de voluptate et dolore, quae de sensibus, praesertim de Visu, eXPosuit; quorum magna pars a Platone summisque philoSOphis comprobata est. Quod autem ad divinam naturam attinet, etsi hujus vim parum perspeXit, Deque, ut AnaXagoraS, mentem agnovit esse agendi movendique principium, tamen quam divinitus de deo deque animarum Origine caniti Multum autem disceptatum est, in qua phil080pho
535쪽
rum secta Empedocles sit ponendus: plurimi eum Pythagoreis, alii Jonicis, alii Eleaticis annumerandum opinati sunt. EX iis vero, quae diSputavimuS, BP parere arbitror, illius rationem cum Omnibus his sectiS connexam, nullius earum propriam fuisse. Cum Eleaticis in eo consentit, quod unum illud immotum Perfectumque, ab illis τω οντι assignatum, in mundi principia transtulit q*; cum Ionicis in hoc praesertim, quod res naturae perpetuo fluere et huc illuc agitari censuit β*: cum Pythagoreis pleraque, quae ad res divinas, ad animos et religiones pertinent, habet commulata; quibus Orphica quaedam placitu et infli tuta adiecit sis. Sic e diversis elementis conflata est Empedoclea ratio, unius tamen ingenii signo et oiugie impreSSa.
49J Vid superius dicta p. 3, 3, 327 sq 40o. 50 Vid. praesertim p. 364-369, . 5 i) Attigi haec passim in Comment. ad uses. 3i , 56 sq. b80 in 4to sqq. 4i8-422; et Dissert. p. 50 5 sqq.
536쪽
Nonnulla, quae aut inter scribendum me fugerant aut sero ad meam notitiam pervenerant, hic adjeci. Inserui quaedam clar. Viri, JAc. GEELII, σχεδιασματα, quae in libro percurrendo annotavit et pro ea qua est erga me benevolentia mecum Communicavit. Quae a me edita esse ipsi spero haud molestum, lectoribus gratum fore scio. p. 6. Utrumque Empedoclem, aVum et nepotem, in Olympionicis recen
p. s. Cum Eusebio concinit Cyrillus Juliari. I, P I3: or δοηκοστ i s κτη Oλυι ιπιάδι γετε σθω nisisSe p) φασὶ τον ' Aβδηρίτην Λημοκριτον 'Eμπεδοκλεα et ε, 'Iπποκράτην καὶ Πρoch κον, Ζηνωνα καὶ sΠαρμενίδην p). P. 2I, not. 55 et P. 26, not. 65. Scholiastes Hermogenis, quem citavi, est Maximus Planudes editus in Walgii Rhett. Gr. Vol V. p. 459. p. 27 sq. De magia Empedocli imputata eruditorum iudicia asseri Bartes. in Fabricii Bibl. Gr. T. I, p. 809.
p. 5o. not. Ilio. Timaeum auctorem secutus videtur etiam Jamblichus,
qui inter nobilissimos Pythagorae auditores Empedoclem numerat in Vita Pytha g. s. 104, 166, 267.
p. 4 i. not. O3. In Laertii loco citato: υστερον μεντοι, του ' Ἀκρά- γ τος οἰκιζομενου, ἀντέστησαν αυτου πῆ καθοδω οἱ των ἐχ- θ ρων ἀπόγονοι - Geelius Pro οἰκ ζομενου legendum conjicit οἰκτιζοι μου. t Empedocles repulsus est ab inimicis, invito Agrigento, Agrigeo tinis tanti virum sortem miserantibus. p. 58. not. I 66. Cf. Georg. Choeroboscus apud Dionys. Τbrac. Gramna. in Behheri Anecd. Vol. II, p. 733: o υκ εστο πονητης ὁ ριέτρω μονωχρώμενος' ουδε γαρ 'Eμπεδοκλῆς ὁ τὰ ω σικὰ γράψας, Ουδε
p. 62. not. 183. Matthaeus Camariota qui vulgo habcbatur, cum csse Georgium Pletlionem, auctorem libri Συντομη Pητορ κῆς, docet Walet. in edit. Rhett. Gr. Locus, quem spectavi, exstat Vol. VI, p. 588, ubi es annot.
537쪽
p. 6 i. In Laertii verbis: Λεάνθης σε, νεον ἡνια γεγραφεναι λὰς τρα- γορδίας, και ατιον επειτα ατ Topς ενιετυχρὶ κενι ι-Geclius dubitat, an ἔπειτα αυτοῖς mutandum sit in ἐπιτο/ιοις adjeci.) ; credens et alibi mentionem esse tragoediarum in compendium
P γδ. περὶ τῆς ε Ουοέας, de quinta essentiu Empedoclem in carmine Ogisse. Perperam nonnulli putarunt. Unde ista opinio vel potius iste error ortus sit, essici potest ex iis quae dicta sunt P. 330 sci.' Ss. I-8. Eadem sententia est Philolai, teste Clemente Alex. Strona. P. 4o3 A: ως διά τινας ει ιμωρίας ἁ φυχὰ Τω GAsιατι συνεζ ευκταν. uem Iocum tractant Bocch h. Philolaos p. i8i , et Lobeck. Aglaoph. Τ. II, P. 295 sqq. - Vs. 5. τρὶς ιιυριας ώρας. Berghius in Zeit schi'. f. d. Elass. Alterilium sWiss. 18 37, Nr. 55 et 61, ostendit hunc numerum uni Vel Se pro ingenti multitudine usurpari solere. EX exemplis Vero quae asserti Praeter ea quae nos citavimus, huc praesertim pertinet illud Aeschv liqui, teβte Hygino Astron. II, 15, et Scholiasta ad Aeschyl. Prom. in Ct Vs. 94, in Prometheo Ignifero finxit, hunc per triginta millia annorum in Caucaso monte alligatum suisse. Reliqua quae addit exempla, e Platone Symp. p. 175 E; Aristoph. Eccles. Ii 33, Axv. M 36 et I 29, Ilerodoto V, 97; Melisso in Simplicii Phys. s. 24, ostendunt quidem τρεοῦς ιιυρια δας pro ingenti multitudine sive influito numero poni; attamen inde effici non potest, quin vates et philosophi eundem numerum, Sicut ternarium, denarium, aliosque proprie usurpaverint eique reconditam quandam tribuerint potestatem. Vss. 7 et 8 citat quoque Asclepius Schol. in Aristot. Melaph. Brarad. p. 629 a, ita ἰως καὶ ε γὼ δεs ρ εἰμὶ φ. κ. d.
Vs. 27. μελάγκορσος π 'Aσάφεια. Geelius ad h. l. annotavit haec: WPulcre correxisti μελάγκοροος. Tamen credo TZetZam μελάγκορος pro Vero habuisse, nigris oculorum pupillis; idque exemplorum quae affert alterum certe confirmat. Quod si dubitas de metro , memoriter citavit Graeculus; Versus ei hac forma obversari potuit: ιιελάγκορος δ Aσάφεια Vs. 33. δείν' εμπαια. Conjectura haec confirmatur consensu Berghii, qui , spreto quod prius exc0gitaverat ε ιμπυα, post in eandem fere in ecum emendationum incidit, legens δείλ' ἐμπαια; quam conjecturam vulgavit in Zcit schr. f. d. Alterilium s . 3837, 1ar. 55. Itaque inventionis laudem illi cedo. Tamen istud δειλὰ postponendum duco meae scripturae δεινα
538쪽
Vs. 39. In Comment. ad h. Vs. p. 174 scripsi: Θώδ' ελιάσθης, eodem sensu quo infra us. 992, εὐω λελιηιμενος ' Haec conferens non attendi alterum derivatum esse a alterum a Lλαίομαι , quae significatione disserunt. ώδ' ελιάοθης notat huc devortisti; εσω λελιημενος, intro sestinanS. Vs. 55 sqq. Tεσσαρα των πάντων . . . Ζευς ἀργης' κτλ. HOC lOCO non omittendus Achilles Τat . in Arat. Phaen. c. 3, p. 75 Petav. h3ec scribens: Esι τε δοκλῆς δε dρχάς φησιν τῶν oλων τὰ Τεσσαρα στοιχεοῦα , καὶ Το μεν πυρ καλευ Λία καὶ αἰθερα, τὴν δε γῆν ιραν , τον δἀερα Aύδωνεα, το δ' υδωρ νῆστιν' τὰς δε τουτων δυνάμεις iv εῖκος καὶ quλίαν, Νεῖκος μευ τένω διάλυσιν , Φιλίαν δε την θυτοδo . Ille
similiter ut Plutarchus legisse videtur Ζευς αἰθὴρ; porro 'Hραν, ut Plerique, interpretatur γῆν; contra Menander de Encom. c. 5 dicit: ιρη o τι ἀφρ. Deinceps autem Achilles Tatius ita pergit: ' Ἀπολλο χος
cum Empedocleis plane concinunt, et quae Apollonius Orpheum canentem facit, et quae interpres explicandi gratia subjurigit. Ista μ ν ουναρ. ιν ορφῆ, et ἀναμὶξ φερ. των στοιχειων, quadrant in Empedoclis σφαῖρον, a multis μῖγμα dictum et habitum , e quo deinde per Discordiam diversa
elementa Se secreverunt. Cf. Commentar. in Emped. VS. 52 sq. et
Dissert. p. 316 sqΦVS. 68. ο οφ ἀριοι βαῖος. Hunc versum citat Asclepius Schol. Aristot. Metaph. p. 629 a, ed. Brand. et sua ratione Pythagorice, id est, inepte
Discordia effectam, quam Plutarchus adumbrat vid. Comment. ad h. VS. P. I 88 , spectat qu0que Nicephorus Blemmydas in Scripti. vet t. nova Collec t. Vatic. ed. A. Maj. Τ. II, p. 633. hQuando reX, inquit, et
539쪽
subditi discordant, omnia sunt perturbationis plena καχὰ τὴν Tos 'Eμπεδοκλέους δοξαν, oς ἐδοξαζεν, οτν τὰ εν κοσμω πάντα πράγματα et σαν εν συγχυσει, καὶ ἀναμεμιγμένα , προ που ει νεοῦκος καὶ την Iu λίαν διαχωρίσαι αυτὰ καὶ ε καστον προς To οἰκεῖον καὶ συγγεν ἐς καταστῆσαι. Nicephorus tamen non ex Empedocle . sed vel e Plutarcho vel ex alto quodam Scriptore hausit. - Vs. 72. δεδίσσεται, hac significatione non probatur Gellio, sed aut Iegendum censet quod conjeci δεδίσκεται, aut quod ipsi placet ηελίου διαείδεται. s. 8o. ψυοις δ' ἐπὶ τοῖς. Sic quoque legit Asclepius Schol. Aristo t. p. 695 a, thaec Verba tangens: Eμπεδοκλῆς ελεγεν οτι φυσις δ' ἐπὶ
s. 83. δπη κέ τις αἰὲν ερείδη. Scribendum censeo: δπη κέ τις
Vs. 86. διατριηθέντος ἐωὶ σπλάγχνοισι λογοιο, mente in praocordiis diviεα, hoc Sensu accipiendum: Quoniam mentis ratio sibi noti constat, sed modo in hanc, modo in illam sententiam fertur. η Crede, inquit, Musae effatis, quandoquidem humana ratio incerta et in Constans est. Similiter διατέμωεσθαι usurpat de corpore aegritudinibus VeXato, vs. 338:
neum erit addere, haec verba idem valere ac si dixisset γίγνονταί τε καὶ φθιτοντος quorum illud re8pondet praegresso ἐν ἐκ πλεόνων φυεσθα ι, hoc alteri διαφυντος ἐτος. Sic quoque accipit Simplicius de Coelo I f. 27 B Schol. Aristot. P. b), Verba ου σφυσών εμπεδος αἰων interpretans ἀιδίως ἀνακυκλουνται. Non tamen praeteribo quod conjecit si eclius: τῆ μὲν ἐπείγονεαι τε καὶ Vs. I Oo. αἰὲν Ιασυν ἀκίνητα κατὰ κυκλον. Berghius conjecturam Suam ἀκίνητον κατὰ κυκλον quam tetigi in commerat. p. 196i firmare studuit in Zciis chr. f. d. Alterilium sWiss. I 837. nr. 5b, quia alteram lect. ἀκιωητα καιὰ κυκλον metro Pr0rSUS repugnare arbitratur. Quum tamen ostenderim, Empedoclem saepius hanc licentiam sumsisse, de hoc , Opinor, non amplius erimus solliciti. Quod autem ad sensum attinet, etsi ἀκίνητον κατὰ κυκλον eXplicari potest κατὰ κυκλον ἀναγκαῖον, tamen convenientius Empedoclis menti ακότητα hic dici elementa, quoniam non id agit ut ostendat, conversionem istam sempiternam esse hoc jam dixerat versu praegresso: ύλλάσσοντα διαμπερὲς ουδαμὰ ληγεύ , sed in perpetuo hoc fluxu mundi elementa αἰ ἐω ἀκίνητα, semper immota nec ulli vicissitudini obnoxia con Stare.
Caeterum κυκλος ille dicitur ο κυκλος τῆς διαλλαξεως, orbis perpe
540쪽
tuae vicissitudinis , eodem sensu quo in Euripidis versu citato in Lotu Π ent. p. I96. Hic κυκλος nullis temporis terminis definitus est: quocirca Berghius perperam huc transfert orbem illum τρὶς μυρίων ἄρων, Per quem daemones circum corpora errare coguntur Emped. vs. 5. Empedoclis physica ratio et sententia de diis animisque Don confundendae sunt, ut in dissert. docui. Attamen Bergilii opinioni pondus addere fortasse videatur locus Melissi apud Simplic. Phys. f. 24 quem adhibet
haec eX Empedoclis sententia expressa putentur p Melissus hic τρὶς μυρία ετη Pro longissimo temporis spatio ponit, quemadmodum saepe fieri solet, ut modo vidimus ad us. 5 sPone, inquit, triginta millibus
annorum uniVersum mulari. interibit.
VS. II 8. καὶ προς τογιτ ὰρ os κτλ. Ad hunc versum Goelius haec annotavit: o Vereor ut recte transposueris ἄρ Ουε'. Nosti Homericum o υτ' ἄρ frequentissimum. EmpedocIes hic , ut saepius, P0 tui L producere syllabam brevem, praesertim in arsi. Homerus II. c, i57. secundam produxit in αυτάρ. V Peccatum lateor; legas igitur: καὶ προς Topς ουτ' ὰρ Vs. I 25. λιποξυλον ninterpretor Sustentiaculo destitutum; translatuma quavis structura ligneis sulcris sustentata. V Keelius. Vs. I 27. αμβροτει δ' ὁσσ' επεται. Ceelius conjecit ἔλετο, ab ab soleto ελω, nolvo. Milii nunc probabilius videtur Empedoclem scrip
sisse: ἄμβροτα δ' δοσα τ' εγεντο, i. e. εγεν ET O. cf. VS. 2I9. VS. 135. και τε θεοὶ. Particulas καί τε attingit Hermania. Opus c.
T. V, P. I 67 Fq. Vs. i 37. ἀλλοιωπά tuetur etiam Berghius, conserens praeter alia haec Aeschyli: Prometh. v s. 365, γοργωπον σελας ς VS. 508, φλογ-ὰ027ματα; VS. 688, πυρωπόν κεραυνόν. Adde hoc Sophoclis Philoct. v s. ut 6: τηλωπος Quae adhibenda iis quae notavi de Vocabulo GTερεωπος,
vs. I 29, in Comment. P. 206. VS. I 44. εἴσοκεν ἁν Ουμφυωτα. Is lud συμφυντα, coalescentia, Gelli OParum rectum videtur, quia rerum mortalium natura non in sola COH- cretione, sed pariter in discretione posita est. Conjecit: ετσοκεν Erουιι παντα et ὁ παν Υπετερθε γέννῖται Itaque et o grEω Sit unicersa niti-terieS, Ουμπαντα omnis yoneris formuθ. υπετερθε γενεσθαι idem quod ποδυται : materies enim Subit formas. Explicatio haud sane improbabilis. Vide tamen , num pro συμινυντα sortasse legendum fit με Τα-