장음표시 사용
361쪽
De Mundo non interituro, sic meminit.
Caterumsunt, qui tradaut opinionis hujus non Aristotelem primum auctorem, sed Pythagoreor quosdam Istisse. At mihi Oeelli genere Lucani inscriptum de universi natura commentarium oblatum est, in quo quidem mundum esse ingenitum, O nunquam interiturum non solum protulit, verum etiam exquisitissimis ratimibus comprobavit. Lucianus quoque ubi agit in ta τη Gροσαγρή σς Ψους
362쪽
quod est de errato in salutati0ne, ita scribit quam
vinus Prthagoras, ta1nes nullam nobis reliquit literam, ut ex Ocello Lucano, st olusque ejus discipulis licet conjicere, ὀυπρο 'l', id est, bone agere, scrib debere fed MI Vri γ g, id est, ab Use valere, incipiemendum esse pracepit. Diogenes item Laertius quandam Archytae Tarentini quae est ad Platonem, epistolam vitae illius inseruit, in qua hunc phil0sophum non Ocellum, sed Ucellum nuncupat, ac nonnullos ejusdem recenset libros.
Bene qhi Am est , quoὸ a morbo evaseris. Hoc enim lx tuis literis accepi, ct Damascentas nunciavit. De commen rarita studiose egimus: ad L canos accessimus, ibisue cin
venimus Ocelli nepotes. αus asi eo je Legibin , de R I rustitia, omniumqκe rerκm ortη scripta fuerunt, ct i Labimus, ct ex his queiam ἀ te misimus. ReliqMa et Ama nunc reperiri non possuηt. si inPenta fuerint, ad te per
Confirmat pariter Lens rivus de die natali cap. 2.
ei dicebat: Sed pri0r illa sententia, qua semper humanum
genu S fuisse creditur, auct0res habet Pythagoram Samium, I& Ocellum Lucanum. & Archytam Tarentinum.
363쪽
uem ibi de nostro Ocelisi loquutum s his e cc ensit Aldus Manucius Pauli filius in suis ad illum locum notis , di
ocellum Lucanum cujus extat liber fa eὶ ἡ SII mς φυ--ως. male alias Cereium. vel Coceium Lucanum. 2 di
ferte probavit Theodorus Canterus Var. leeti lib. I. c. I p. qui correxit SIrianum e fristotelis interpretem lib. I 3. metaph. legentem' Eminor non Q pariter legitur in codice
Censorini edito Parisiis Is 83. a Lud. Carrione, ct Lουanii 2628. ab E. Puteano, ct pariter ab Henrico Lindenborgio in Da editione facta Hamburgi 16r . qui in suis notis proesm est Censorinnm rvipexise ad Ocelli verba, quae hic habentur cap. 3. t. 3. Elementa cap. 2. numerata, caeisque Vir tim in hac inferiora ibi eruditissime tradita Ocellam qVoque auctorem agnoscunt. Sextus enim Empiricus, dum veterum variantes de rerum principiis sententias recenseret, adv. NIathem. lib. 9. cap. ult. dicebat: δ AZ-
ex quinque autem Ocellus Lucanus, & Aristoteles. simul enim cum quatuor elementis assumpserunt quintum corpus, qu0d m0vetur in orbem, ex quo dicunt esse coelestia. Plato deinde respondens Archytae, Ocellum, quamvis suppresso eius nomine, maxime laudat : dicitque C celli maiores fuisse Troianos, probos quidem viros, qui exules sub La0medonte Rege, Myram Lyciae civitatem commigraverint. In Platonis Epistola his verbis scriptum est.
364쪽
goricis ita loquitur Syrianus in Metaphysic.Aristotelis οργῖe
Recte igitur huic questisWi ins sani, O multitudisi,
eorum que vere funt causam tradi erunt, est neque ad al, quid alterum principiorum fecerunt, neqVe de fensibilibus sermon m promus praeterierunt, ut ostendunt scripta E celi de natura Universi, ex quibus Liber c Aristotelis) da Generatione est Corruptione fere transumptus videtμr; σT mei plurima; fecundum quem Peripatetica Philosophia plerumque Theologica tractat. Haec ex Syriano in Calensi Bibliotheca MST ,
Syriani discipulus Proclus Commentariorum in Platonis
Alii autem nonnulli, ut Occelus, qui Timeo preidiis, mycuique elemento duas qualitates tribuebint, igni cael dum disiccum, aeri calidum est humidum, aqua humidum cst frigi
sim, terre frigidum st siccum. Et haec ab hoc ipso viro scripta funt in Libro de Natura.
365쪽
Ocelus ate Am facit mundum. sc enm ait i bro de Uni- Uersi natura : Fraterea figura, motus, tempo is ac naturet aternitas initii fini que expertem esse 'Mndκm confirmat.
Nam ct figura circuli est, qui ab omni parte simili, O his qualis est, id seMe principii FWs que expers. oe motus in Osebem fertur, qMi quidem finem non habet: ct infinitom est mo
tus tempus, quod nec principium habπerit, quod movetur, nec fn m sit habitμrum. iam natura rerum nullam mutationem recipit, quod nec ex deteriore melior, nec ex meliore de
S Oniam autem in Universo aliud est ortus , aliud ortur
causa: ct ortus qui em rerum immutationem, causa autem
similitudinem habet: manifestum sit, causam 'Videm y V
Primum enim est omnium capax materia. siquidem omnibuη formis est communis. Itaque quod primum feotiri corpus potest, principium est. θρμndo lisco rec Ventμr couetraria, ut cicalor, frigus, hμmor, siccitas. tertio nature, ignis, aqVa, terra, ct aer. hoc enim inter se mutantur, contrariis mserantibus. G g II τελν ς
366쪽
At communis Universi interitus neque fuit, Myme u Vam erit. diuamobrem etiam iis, qui rerum Gracarum initium ab Inacho Argivo ducunt, ita credendum est, quasi non prinmum aliquod initium, sed ejus immutationem sumserint. S. pius etenim ct fuit oe futura est barbara Graecia, non tam ab hominibus, qh am ab ipsa natura devastata: tamen ut neci major ilia nec minor flat, sed nobis recentiora fumat initia. Ac de Universo quidem, O ortu ejus atque aeternitate, quoquo se passio tum habeat, tum semper habiturum sit, altera natura semper modenda, altera semper asscienda, alteraqVer gente, altera regenda, hactenus dictum esto.
Ioannes Picus Mirandulanus Comes libro primo contra Astrologre. Cur σ Oce in itim Lucaeus in libro de Mundo, testi monio etiam ipse Platonis eminentissimus. Cum Archytas in epistola sua Ocelli opusculum de omnium rerum ortu cum aliis tribus enumerat , hoc ipsumqu0d Latinum seci, intellici oportet. Haec enim duo idem valent,
& generatio naturae nomen obtinuit, quippe quae in naturam serat tanquam via. quod non ignoravit Aristoteles, cum ita scripsit libro secundo de Naturali Auditione:
367쪽
CEL Lus LuCANuS de universi natura conscripsit ha quae quidem ille partim certis indiciis ab ip- z. J Tοι τεκι et- sa edoctus natura, φις σαφιπ-ά : si es o p rtim opinatione & ratione ab in-
τὰθ H D, in xς 'gς' a quod probabile est, coi γου τὸ --Jζctura secutus didicerat
M Ucellum Iticanum Nagarota annotationes.
Non incommoda, nec inepta videatur quaestio, ii quaeratur, quam ob rem Archytas I arentinus & I imaeus Locrus Itali philosophi; Cur item Theocritus poeta ex Sicilia ortus quae.quidem Italiae pars quondam fuit, nunc vero non lato interjecto mari seiuncta, separata) Dorica lingua scripserint , aliarum Graecarum antiquissima i ocellus autem in rebus naturae explicandis Attico ser
Ταδὲ sit οἱ 's ira γ ο Λὶ serat aethh s ταντηρ φυσηκρη Pythagoreorum morem servat Ocellus in exordiendo opusculo suo , in cuius inatio suum nomen apposuit. Nam & Timaeus Locrus ejusdem sectae philosophusnc incepit, Τέριαι ἐ- ιδε εφα. Alcmaota quoque motoniata Pythagorae discipulus, ut refri Laerti's, librum suum ad hunc modum instituit, 'Αλκμώων ο Κροτωνιά ς τάδ sp 1 τα Hν--φim παρ αυγυie Mίσεως ὀκ Θων. τέδε Dλογου τε ει κορ - τ νοήσεως . Duos esse cognoscendi modognis paucis verbis Ocellus ostendit et unum, earum rerum, quae sub sensum Cadunt, quas sola magistra & duce natura ma ni festis signis percipimus , alteru*, illarum, quae animo comprehenduntur, sed cum quadam a reno a
368쪽
nota ad ignotam progressione. Versim ut ita progreHramur, vel ut siedicam discurramus, tres necessariae nobis sunt animae iacultates, quarum prima positas & concessas ratiocinationis propositiones, cognitis tamen prius earum terminis intelligar. haec Graece νῆι &-L tine mens,& intelligentia nuncupatur: secunda progrediatur ac di lcu rat, cui quidem duplex Graecum impositum est nomen & λογω, utraque Latine dicitur cogitatio. Haec autem vis, tametsi una ademque eit, Ioci tamen. & rei subjectae ratione, in qua est, a se ipsa videtur differre :& propterea ut modo dixi duo habet nomina. Nam ut In Sophiria affirmat Plato, ea facultas appellatur δ ναια, cum intus inclusa veluti animae ad se ipsam dialogus, in anima versatur : λογω vero, cum ab anima per os emisia eum sono foras effluit & prodit. Tertia quae requir1tur conelusionem considerans, vocatur quam quidem opinIonem dc pinationem vertit Cicero. Hanc in eodem dialogo essem siminν assierit Plato. hoc est cogitationis conclusionem. primam facultatem attigit illis verbis Ocellus τε secundam & tertiam, chm dixit, μετα λ ογου. Sed adverte Platonem, qui multa sumpsit ex ocello, ν η nν μετιι coniunxisse eita enim scribit in Timaeo, νοίσει μετα---λ-ον. non dIveria tamen ratione. Nam uterque has tres animae facultates ad progrenionem seu discursum pertinentes, enumerare voluit, de quibus Joannis Gramma- ticus in prooemio primi de Anima voluminis. Non negaverim tamen νοηmν tres etiam signiscare animi habitus, quibus duos aIlos . addidit Plato in calce libri 6. de Rep. quidi s nus dicit cognoscere quinque rerum genera.
Δοκῶ γέρ ωι το πιν ἀνώλε- universum quidem, ut ego a υον H αΦIν-ν ' ἀωτε si, bitror nec interiturum unquam est, iaci b ιθον ὐκ nec ullum aliquando habuit ortum:
F, la' estri suefit semper laturumque sit.' - ' si enim tempori subditum seret,
''' ' 'o haud sanὸ esse perpetuo possiet. ita
οξ η γ ' quis ipsum esse generatum ortu ex η-- τ ταντος Sti ν. 'ς T. istimet, certe nullo modo in quod --λιν--ῶνο ἔχη dissolvatur di desinat, invenire po- τον π παντὸς εm . terit. prima siquidem universi par
tio illa existet, ex qua primo genitum suerit: ultima, inquam postremum dissipabitur.
o. At vero universum si generetur,
Τ' retur , & intereat, pariter GNCuῖ -π φθειρε τυ' ψ Tπτ' γῆ iisdem intereat opus est. hoc R-ο αδψα ν. αναρχὶν tem fieri nequit. universum igitRς τελου τὸ τον το παν. ἡ λ ο i principio caret & fine, nec evedita λως ἔχει 3 . . ut aliter quam hoc modo,se habζὸ
369쪽
Ad haec autem quidquid generationis initium acceperit, & diu pationis particeps futurum sit, id
duas habeat mutationes necesse est: quarum sane altera a re minore in majorem, & a deteriore in meliorem progreditur, ac generatio quidem dicitur : mutationis autem origo generatio dicitur 3 id vero , ad quod pervenit, status. altera vero a re majore ad minorem , & a meliori in deterius essicitur. Hujus autem mutationis exitus, sive conclusio, interitus & dissolutio nuncupatur.
Hac igitur ratione si universum &totum genitum interiturumque sit, illud a minori ad majus, & a deteriori in melius necessario mutatum fuerit. Ex quo etiam eveniet, Ut Θjusdem mox a majori ad minus & a meliori in deterius sequatur mutatio. Μundus itaque si genitus sit, ut accretionem & statum accepit, sic decretionem & finem postea suscipiet. Nam omni naturae, quae progressionem habet, termini quidem tres, & duo attribuuntur intervalla. Termini profectis sunt generatio, status,& interitus: intervalla vero, quod inter generationem & statum, quodque inter statum & finem medium interjectumque est.
Uerum enimvero totum, & universum hoc, nullum ex se nobis hi:-jusmodi indicium praebet : neque enim oriri ipsum unquam vidimus, nec melius aut majus fieri, nec certe deterius aut minus evadere: sed unum semper & idem permanere,
sibique par & sui simile semper ex
370쪽
t figurae situs , intervalla, faculta-
ἀκώ δατει δωυκω ν ταμ εο ' xia progreditur natura , mutatio- να ητα βελ ἡονοι παριπεω, τη nem diminutionemque suscipiunt. δὲ φθίσει δια τί- άλνειαν τα ac quae majora quidem, &potiora Mειονιι H w-α. : fuerint, statum ipsum propter vi- , gorern : quae autem minora deterioraque sunt, interitum prae imbecillitate consequi solent. TO A γ λον Ρ το πον ονο- At totius & universi nomine i κο ὶλο r. διά tum hunc mundum intelligo : nanisi τη , ψ τ προ γορίαι ετυχε Ob id quod universitate rerum diis, Ul) η stinctus ornatusque sit, appellatio-
enim & absoluta quaedam naturaruφυσεων D ri Ny omnium collectio est , extra quam
quam cum seipso cognationem ουδεν ετ α VTV & c6nsensum habet. Sed cum esse, omnia vel ut partes , vel ut res adventitias, & externas continere. Atque ea quidem, quae Mundus complectitur , cum Mundo: Mundus vero cum nulla alia re,
γὶον. τὰ μ μ αλλα παντα, singulae quaeque res ex dimina Era, φυσιν ουκ si τελη ta & minime perfecta constent in u77 G natura , necessario factum esse viris et ' Synarretita cum Latinum, teste Plinio, non habeat nomen. commensula
ti 'n m proporta or ev que eonve: tere mihi non libuit, sed in egiam se. τὸ ndam esse dict:onem censui. Nam ea, quam se G aeca. jam ita is, ut I ra que aliae, Latino sermone trita est, qua V ctruvius & Pliniu cive sequenter usi sunt.