장음표시 사용
61쪽
hendit eum quod maxime in urbium et coloniarum originibus describendis se ostentaret, ita ut alii quidem scriptores robus obdormivisse viderentur. ipse vero solus diligenti inquisitione usus peritusque iudex et auctor historiarum ha heri doboret; in his dicit, multa quidem mendacia esse, sed ipsum d treelandi studium non
potuit eum impedire, quominus multa sitam sane dicta esse concedat. - Iam vero etsi Timaeus magnam doctrinae copiam ad annales suos eo m- ponendos attulisse putandus est, tamen, quum ex sua historiam antiqui rem tractandi ratione summa rerum versari deberet in aceu ratissima
singulorum omnium cognitione, ipse autem primus sere hane viam ingrederetur 1 Deile intelligitur, quemadmodum apud posteriores earundem rerum serutatores, Polemonem et Istrum, in variam reprehensionem incurrore debuerit;
simulque olueet non potuisse Τimasti historiamplaeere Polybio, qui contraria plano sectans jam ignorantiae et superstitioni tribuit, quod magnam saltem partem ex legibus, quas Timaeus sibi
seripserat, et explicandum et excusandum est. Ut v ro in prima parte commentariorum, quos eum chronicis medii aevi conserre licet, saepenumero aeristae accusandus erat, sie in altera raperis
parte . ubi si deliter reserendo veritatem plerumque attingere poterat, nisi partium studio imp ditur, si de dignissimus habendus erit. Ac pr
in eopiarum recensu Ephoriam cum Timaeo rontendit, hune ad verum propius accedore, noe,
si euti illum, immodice omnia augere videmus 6).- Quanta porro in rebus geographie is Timaei auctoritas suerit, patet ex Agatharchido De mari
γασταi Λύκος eta καὶ Tlesim, τα δὲ προς α, ολ eἘκαταῖος καὶ Βασi ic etc. sv. Uhert. Geogr. Gr. et Bona. v Ol. I, pari. I, P. I 33, 154J. Quam praeclare deni irae accuratiore temporum indagatione de historia meritus sit, scripto illo de Olympi ilicis doctaratur, quo effecit, ut post eum histori ei, relicta vaga illa ex generationiam serie tempora computandi ratione, certioris canonis usum
introducerent. 7). oto coelo deni oue a Polybii
rhmnologia, quam in antiquissimis temporibus Timaeus
sevoritate distat iudieium Ciceronis de Orat II,
i 4 : Timinus, ait, quantum judicare possiam, lora
secutus est, longe reeedit ah illa Eratosthenis et Apollodori. Id quod ex sequenti hias palebit. Censorinus v. D. 1524 ab Olympiade prima usque ad Troile excidium a Sosibio numerari dieii annos CCCXCV. ab Eratostheno CCCCVI l. a Timam CCCCXVIl , ati
Arete Dx IV. Iloe enim voluit Censorinus; quare. Ut sentistitiae reete procedant, statuendum est post vertia :- Invehi reonum anni diret fer cccc is excidisserinde ab hoc usque ou e fani Trojam circiter DCCC . itaque decem lanium annis Eratosthenes disereparet a Timaeo, quem, ut O. Multeriis si or. 11, p. Ma) putat, in historia sua soquitur velarius Palereulus. Sed quin Censorini numerum pro vero habeam, plura impediunt. Primum enim clemens Alex. I, p. 337, A D. 153), ΤDmaeum et Clitaretium dicit ab Heraclidarum reditu usque ad Eumelum aretioni. m laa4 a. Chr. , sub quo Alexam der in Asiam trajecit, annos num rare Oelingenios et v, ginti. Inde esse itur annus 1154. Igitur ex hae compul tione triginta tantum anni inter Trojae eversionem et rodilum Doriensium essent interireti. Quod nullo modo serri potest. Deinde Seliol. Apoll. Bhod. IV, 1216 sis. 5a), ex Timaeo
narrat Corcyram eonditam esse μετὰ ἔτη ri Midi et T ix , i. e. Olymp 46, a, quum lamen eommuni vete. rum consensu amrmetur corcyram eodem sere tempore conditam esse quo Syraeusas sol. 11, 4 s. Iaa a. Chr. see. Euseh.: Ol. 5, 4s. 58 a Chr. Nam Par. Ep. at ex Iu Lhii sententia . Atque Croton, quae urbs aut eodem tempore ae Syra sae aut viginti circiter annis post eondita est. ah ipso Timaeo apud Dionys. Ilia. Anii l. li, bs, p. 361 Relah. , de luela esse dieiivr Limet. πέτω τυ ---δεκά c 'γλυμα Moc. s. 71o a. Chr. Porro Tretus ad Lycophr. 1141 v. D. 6s), ubi ex TLmaeo reseri, Locros, ut Macis in Cassandram sagitium e piarent. oraculi jussu per mill aimos hinas virgines Troiam misi so, in sino historiae addit:Xi ἱ- δ' letia, κα- ρελθό/ωυ Metti eth, Φωκiκει πόλεμου ἐπαύσαυ- ric mim e
salis inde intelligitur Trojam ex Timaei eatentis mullo
pri Α, quam vulgo statuitur, expugnatam esM. quamquam ex modo alialiseertus rei annus exputari non potest Bedeo
34, uno anno ante Syracusas, 24 annis ante Crotonem. Neque minus eum his calculis quadrat locus de Loerorum virginibus. Apud Consorinum itaque pro CCCCXVII seribendum foret DL III. Quae vero ratio propterea parum se eom. mendat, quod Censorinus in assor Ddis numeris rerium ordinem observat. Etenim a minorihus ineipiens ad maiores progreditur. ideo Timaei numerus postremo loco m. nondus fuisset. Quare Censorinus in eo potius errasso videtur, quod a Choro bi Ol3mpiade numeravisset, quae numeranda erant ab Olympiade Iphiti. Sed ne tum quidem numerus aecuratus est; ita tamen emendari potest, ut et locum suum tueatur, nee nimia sit mutatio. Pro CCCCXVII serihondum puto CCCCXL n. Quoniam Timaeus inter astram Trojanam et primam Olympiadem tantum temporis spatium ponat, vides etiam
62쪽
LVi eraditissimus, et rerum copia et sententiarum Uarietrale tibianiarantissimus, et mm compositione Nemborum non Politus, magnam eloquentiam adscribon tim at titit, sed nullum tistim forensem.
Aeeuratius de oratione Timaei agit in Brut. e. 95 :Genera Asiatiem dictionis stini istior tintina sentcntiosum et ar Itim, sententiis non Iam Vnoitas e Moeris, quam concinnis et oentistis; qualis in histo
ria Timarius, in dicendo autem, ptieris nobis. Πω- meles Alaban leus, magis etiam Menecles, frater ejus, fuit e Vtiorem utriusqtie orationes sunt in rimis, ut Asiratico in genere, lati biles. Contra omni
Ephortis ij, Cumanus sa), secundum sui dam
filius fuit aut Demophili aut Λntiochi. Quod prius
posui nomen propterea Ost praeserendum quod idem apud Plutarchum siti Vit. Isocr. , Moral.
p. 389, A. legimus, atque in silio Ephori ex
more antiquitatis repetitum videmus. Suidas l. l. , Athen. VI, p. 23a, D.). Ad aetatem Ephori constituendam disertum testimonium non exstat praeter illud suidae l. l. :
πiάdic, Ma καὶ 'Eρone. Ex his Murxius eruit Ephorum natum esse Olymp. 93, 4. Quamvis enim a narchia Athenarum vulgo ad Ol. 94 reseratur, potuisse tamen censet Suidam eius initium ponere Ol. 93, 4. . Nam extrema sere anni quarti Olymp. 93 parte, ait, quum Athe nienses a Ilasandro obsessi Theramenem ad illum misissent, isque quarto demum post mense Alli
63쪽
nas rediisset, futuraeque pacis spem fecisset, L sander ipse ad Pyrapeum appellens, Athenas inditionem ilheima sexta Munychionis die aeeepit. Ita De mox ineunte anno primo Ol. 94 triginta tyranni a Lysandro eonstituti sunt: iit hoc modo Atheniensium anarchia jam exeunte Ol. 93 inceperit. . Subtiliter haec disputata sunt, sed concidunt omnia, quum,nullo modo sit natus est, sed Ῥisit, sortiit, ut recte interpretatur Κusterus,
si euti Sealiger quoque ex eodem, nisi fallor, Suida in Imορia, συυαγωγη ad Ol. habet: Θεόπομπος ἐροωρlbeto, neque vero iretis: θη. Falsissimos autem hos calculos esse nemo non
perspicit, quoniam Alexandri adhue temporibus Ephorum in eomponendis historiis occupatum fuisse a clemente docemur, qui Strom. I, p.
463J oum dieit ab Ileraclidis ad Olymp. xit, 3,
quo anno Alexander in Asiam trajecit, numerasse annos DCCXXXV. Itaque aut pessimis usus est Suidas sontibus, aut male eos intellexit. Ut posterius credam, adducunt me verba : cie
καὶ 2μ Vc ΦΔίππου βασitisti: δυα i. Quis enim tam ineptus, ut eum, qui versus finem helli Peloponnosiaci ad adultam iam aetatem perum nerat, etiam ante regnum Philippi vixisse dieai pQuod ne tum quidem satis apte dictum foret, si
eum Marxio ηυ interpretareris : nartis est. Contra quisque videt verba ita iii telligenda esse, ut maxima Ephori vitae pars in Philippi tempora et subsequentia cadat, sed initio regni Philippi Ol. io 5, 2 iam virilem is aetatem attigerit. Igitur si Ol. io5, α vigesimum vel trigesimum annum egerit, natales ejus reserendae erunt ad Ol3mp. 98 Ioo. Eodem plane modo opinio Suidam sesellit de aetate Theopompi, ut infra videbimus. Qua8 quum ita sint, non disseile, puto, est
quaenam caussa fuerit erroris demonstrare. Etenim patet plurima de historicorum aetatibus, piae suidas nobis servavit, ex catalogis fluxisse Alexandrinorum temporibus consectis, in quibus rerum hominumque tempora roserebantur ad
seriem regum Macedoni eorum. In tali igitve libro Suidas Ephorum et Theopompum vixisse reperit x-ὲ et e χρ ους Vc avαρχίας, non longe ante regnum Philippi. Quibus verbis signisea batur spatium inter Amyntae et Perdilaeae III regna interiectum, calamitosum illud tempus, quo Alexander post annum regni a Ptolomaeo Olorita inter eius est, atque hie, moechus Euodices , qui neque regii generis, neque unquam rex fuit, per tres annos Macedoniam pro lubitu suo administravit, dum ipse Pordieeae insidiis
interemtus est. Evenerunt haec Ol. Io3, quinque vel sex annis an loquam Philippus regno potiretur. Inde orta est proelivi sane et condonando sere errore ista anarehia Atheniensium, inde
Olympiadi i 3 substituta est Ol. 93, quam Narxius ad veritatem pertrahere studuit. Magistrum Ephorus habuit Isocratem , qui tune in Chio insula scholam aperuerat Plut it. Isocr., Moral. p. 83 , B). Verum, male,
seneca ait, respondent eoaeta ingenia; reluctante natura irritus labor. Itaque factum est, ut Ephorus tardo et crassiore et Cumano ingenio praeditus, ubi post aliquantum temporis in patriam domum rediit, minime tam erudiatum atque practicis istis virtutibus instructum se ostenderet, ut Orator in forum sine d More posset descendere. Fuisse tamen debet, ctir non prorsus pater animum desponderet. Iteriam
Is rati silium commisit s3J. Iam igitur Ephorus, ne denuo spem patris salleret. majori nisu eloquentiae sese dedit; neque studium successu caruit. Mox enim eum Theopompo inter reliquos magistri diseipulos minentem vidomus
et in 1μ λαic λόγω, eorona ornatum Menander Rhetor Aiαises. ἀπορε M. p. 626 Ald.). Quid, si fides habenda est Senecae, in foro dieetidi periculum feeit 4 . verum Isocrates hene perspexit
non hanc esse arenam, in qua discipulus vires apte posset exercere et explicare: cuius naturam ad strepitum forensem parum accommodatam
esse vidit, magis idoneam existimavit ad condendas historias. Itaque ad haec studia Ephorum se convertere iussit. Idem fecit Theopompo, hoe tamen temperamento adhibito , ut Ephoro , homini tranquilli et sedati animi 5 , antiquiorem
64쪽
iuin Theopompum , alacritatis et servoris pletium , voluit recetitiorem Graeeiam depingore sa eii otium dissetisionibus dilaceratam et intestinis omne genus motibus perturbatam 6J. Ne ulterius Ephori vitam uarrando prosequamur , testimotiiorum penuria impedimur. Unum quod praeter modo memorata assertur,
Plutarchus i ) habet, qui Ephorum ah Alexandro
arcessitiam Cola vietum ejus repudiasse dicit.
Longinqua denique ab eo itinera instituta esse ex more vesterum historiographorum, probabilis quidem est Marxii coniectura, sed cinini testimoniorum praesidio destituta. Inter opera ab Ephoro composita Historiae eius longe fuerunt celeberrimae. In his exordio Aito ab reditu Heraclidarum i8 res per septingentorum quinquaginta annorum decursum a
Graecis et Barbaris gestas trigilata libris, quorum siuguli praelationem in fronte habebant, usque ad
Ubi Ephorus, vel potius Demophilus inam hie
opus a patre imperfectum relictum absolvit)historiam finivit, suorum commentari rum ini
tium socii Diyllo ad Philippi usque obitum res
deducens. -- In adornatione operis hoe maxime
Ephorus spectavit, ut singuli libri certam quandam rerum complexionem genere et argument
distinctam continerent ti). Quare si non timuibus, pluribus saltem, si uti quarto Europa inscripto. peculiares tituli vel ab ipso, vel a s rioribus praefigi potuerunt. Quod uniuscujusque libri argumentum fuerit,aeeuratius diei piserumque nequit. Pauca quae eruere mihi licuit, haec sunt: Bistoriariam ex o ditim feeit ah reditu Heraclidarum, quae Pra
cedunt eatenus tantum memoratis, quatenus
hvie reete intelligendo inservirent. Itaque praemissis nonnullis de Heretile, de rebus Troieis et de variis uera elidarum patriam recupserandie natibus, libro primo civit tum Poloponnesi inter duees distributionem, primasque earum
πιακόσια δεκαπέ-t. - δὲ Ἐμφω tamin Aia etpaxovis niveta, non turbare debebat Mam im p. 21 sqq. , quum id Ephorus initio statim operis memorare potuerii. At, di. eas , Clementis calculus omnino non quadrat eum ealculo Diodori. Audio, neque lamen probo Marxium, qui Clemem lem ant suo aut librariorum errore salsum esse statuit, neque Clintonem, qui p. Iὶ aut Diodorum ex ciemento vult aut Clementem ex Diodoro emendari. Etenim ex Dio.
dori computu Beraclidarum reditus 7501Mi vel 34oeontigit imi vel loso: igitur tredecim vel quattuordecim
annis posterius quam Apollodorus et Eratosthenes volunt. CL annotat. ad ep. 24 Ma Par in Clementia loen. ealculis subduciis, annus eonficitur 1069. Quem hi ad ipsum reditum Heraclidarum retuleris, magis adhue distat a vulgari ratione, ita ut Diodori calculus verior esse videri possit; verum si repules Me vel sequente anno stam parva enim disero pantia in hae te nullius momenti est) inortem poni Codri, ideoque ab hoc ipso anno incipere ea talogos archon. tum atque eodem sera tempore regum Laeedaemoniorum λαγρο et, nullus dubito, quin Clemens nobis tradiderit illud tempus a quo prosertus ultorus aecuratiorem eoru putationem instituerit, atque Clementis et Diodori di sensus ita explieandus esse videtur. ut hie annum nomi nare voluerit, quo in Peloponnesum Heraclidae redierint, ille vero annum, quo regnum Mida ruin in perit: quae tempora etiam alias eonfusa esse videmus es. o. Mulier. Dor.
65쪽
in Peloponneso conversionem, libro secundo ea tractavit, quae reliquae Graeciae faciem mutariant.
Qua in re ita versatus esse videtur, ut a Nelidis in Atticam se recipientibus aditum si hi pararet ad describondam lotium tum temporis conditionem, deinde a Molati thi cum Xantho certamine
ad antiquiorem Boeotiae historiam cum rebus Eolteis et Thessalicis are te coniunctam transgredoretur ei prae coteris animum attenderet ad motus illos et iii cursiones Boeotorum, quibus septemtrionalis Graeciae pars eadem vi concussa est, quam in Peloponnesum exercuit adventus Doriensium. Quae deinceps subsecutae sunt Gra eorum in Asiae litora emigrationes, iis dedica itiitrum renitim, ex quo rara tantum fragmina ad
Postquam hac librorum trilogia vividissimum autiquioris Graeciae his iciri e drama depinxerat,
atque egregium nactus erat fundamentum cui seisquentis res aetatis superstrueret, ad alia so con veriit. Nimirum quum universalem historiam
perscribere moliretur, ut scena rerum narrandarum lectoribus bene nota esset, duobus libris sequentibus geographicas orbis terrarum rationes ita exposuit, ut libro quarto post brevem introductionem de totius terrae forma et divisione, Europae regiones adumbraret, libro otiinto Asiam complecteretur et Africam. In Europa ah liaria
exorsus per Siciliam , Italiam, Graeciam la) do- scribendia progressus est usque ad Scythiam 3).
Neque in mera et sterili regionum ii eoruntque enumeratione se continuit, sed uti historieus idemque ex rhetorum schola prosectus, quaecunque ad terrarum naturam populorumque Origines, mores, instituta, inventa pertinent, nitide nee sine iucunditate explanavit s4J. Inter alia libro quinto multa disseruit de Nili incrementis eorumque caussis 5). Orbe terrarum hune in
polia, D. 76 de Acythis.s5ὶ uuae hue spectant fragmenta Maraius propior lo. eum Theonis lis. 1 in libro uni ei mo assignavit, de Nilo Ephoriam di erui so putans oblata occasione Fgyptioriam desectionis, quae non multum post pugnam Marathoniam accidii. Quod per se parum probabile multo minus ah Ephoro factum erediderim, qui in Agypti descriptione non potuit do ditio non exponere, noe methodiea Ephores oporis dispositio admittit, ui duobus iocis prolixam eiusdem rei narrationem insereret. P terea satis patet verba Theonis iv in eorrupta esse ex ἐυ Q α , quod in fragmento lo8 M AEgypti natura exhibet Ioh. Lydus. Boevero depravaliam est ex G H e, quae literarum eousust eliam Ita . s deprehenditur. Neque tamen fragmento.
modum perlustrato, ad G eiam rediens interruptum silum resumit. Libro solo res ita Peloponneso actas, Lacedaemoniorum eum viritiis civita.
tibus, Arcadia, Argolide, Messenia s6), contentiones onarrasse videtur. Certiora dici nequeunt Oh si agmentorum raritatem. Idem cadit in Ithrum VP imum, ex quo unum tantum loeum de Daedali lad Cocalum adventu superstitem habemus. Igitur, quum jam deveniamus ad eam aetatem, Ina
Corinthiorum colonia in Stelliam deducta est. v, detur Ephorus, ubi de Syraeusarum primordiis egit, simul attigisse antiquissimas Siciliae mena
rias. Neque vero minus est probabile se metitum
D Ostrum ex narratione de Minoe do, tam pilam esse
Scimus enim ex Polyhio ) Ephorum Lacedaemoniorum rempublicam comparasse cum illa Cretensium. Cuius comparationis instituendi praeclaram praehuerunt opportunitatem mutationes istae, quas belli Nesseniaci temporibus in Spartanorum rosii blica secit Theopompus. Quod si recte conjeci, plurima quae de Cretensium civitate Ephorus exposuit, a Mar olibris geographie is assignata , libro sopi imo
vindicaverimus 8ὶ Libro oetaim Asiae itim temporis statum exponens Medorum et Persarum historiam usque ad Croesum Cyrumque narravit. Libro nono pervenit ad Darium et quae primis regni annis ab eo res gestae sunt descripsit. Expeditio eius contra Scythas, ut Herodoto sIV, 9), sic Ephoro quoque ansam dedit plura di
serendi de Ama onibus. In sequentibu, totus sero versatur in rebus Graecis is). Fragmenta jam admodum parea sunt. t uinam Diodorus semper auctorem suum nominasseti Bella Medi ea et Peloponnesiacum tum non amplius, puto, a Diodoro, sed ab Ephoro narrata haberemus. Libro Meimo historiam deduxisse videtur usque ad P,
rum ordinem, qualem Narxius dedit, mutare volui, satis habens quid sentiam indicasse. 6ὶ Bue refero fr. 53, quod Maratus ad librum quartum retulit. s7ὶ Fragm. 54 : π Dc... ωπ et ρα Misi voc τῆς καὶ mitia ri, Zi ramv. 8ὶ lia si statuas, non eget manu emendatrice Strationis locu X, p. 730; v. h. M), quo de Minoe legum latore agens ait: Καθάππ T so: ἐ, M E iamc κὐiete et M .rραψε, pro quo Marxius scribendum censet: ἐυ Ευρώ. πη riv no iratis, Mirpa GJ. i. e. sicut ι Ephortis nurrus. tili de potiorum in Europa e vitarum formu et insti istionibus disserit, quod Ephoreo librorum χειρισμῶ Optime
66쪽
eum a Miltiade oppugnatam, libro undecimo, cujus nihil superest, usque ad pugnam Salaminiam. Hanc Ot quae eodem tempore in Sicilia gesta sunt, et sequentem Graeciae historiam usque ad ol. 8 , Iiber duodecimus et trederimus eOmplectebantiir. Liber disimus qtiantis bellum P loponnesiacum, liter decimus quintus et decimus, stis Hannibalis in Siciliam expeditiones atque
regnum triginta tyrannorum; liber deeinatis sePriamus summum Lacedaemoniorum terra marique
imperium ae hollum Cyri contra Artaxerxem linhoe quoque Diodorus Ephorum exscripsisse Putandus est), Iifer derimus oemptis Thimbronis, Dereyllidae et Agesilai in Asia res gestas, liberae tis noritis hellum Corinthiacum usque ad pacem Antalcidae continuerunt. Reliqua usque ad bellum sacrum legebantur libris XX XXIX. Hucusque ipse Ephorus opus suum composuit; quominus ulteriit, produceret, morte, ut videtur,
est prohibitus. Quod pater inceperat, finivit D mophilus filius ii), uno libro trieesimo bellum
sacrum exponens sol. xo6. 2-IO8,3)et quae se quuntur u Me ad obsidionem Perinthi sol. Iιο, al, quae quum novae Atheniensibus bellorum seriei initium esset, satis aptum Operis finem praebere videri potuit. Praeter Historias Ephorus seripsisse dieitur Iuventorum libros duos. Suidas l. l. , Athenaeus;
ium attendisse Ephorum in institutorum , consuetudinum , P verbiorum origines, rerumque uillium inventores, maxime apparet ex duobus historiarum libris geographici, , ubi harum rerum commemorandarum apta sese obtulit Occ sio. Itaque cum Marxio statuendum foret Eph rum, quum multa hoc genus congessisset, quae non Omnia commode in Historiarum libris di li) Diodor. XVI, 14 : Δημε iam 4 etsi imopi
πῶς υ υ Meth, παραλειφθειτα τό t υιπὰ του παρδc, 4, πιο Dedi ei vriet μειω, v. D. 15i, ei. 155. Iam quum Diodor. XVI, 77 dicat : oc . . H, lovisu ἐυθάδε xaetim Neu tu ri, ut ἐλου dici iopulav. Narxius verba premens hellum sacrum quidem a Dpmophilo seripium Me tenset, verum postremam partem postremi libri res ab Ol. 108, 3. ilo. complectentem ab ipso utioro additam esse. . singulares fortasse eaussae, inquit, ex illorum emporum rerumque publicarum rationibus prosectae pedimovere Ephorum poterant, quominus ipse hane hi glori, tum partem absolveret, silioque des hendam relinque. te . . Quae vix alicui persuaserit. Verum probabiliter idem it Meius suspicatur Demophilum nostrum eundem esse, qui teste Plia Oritio ap. Di en. Laert. V, 5 et Athen. XV, p fos, B, Aristotelem ἀσrectae accusaverit. Notae enim sunt inimieitiae qua Aristoteli eum Isocrate eiusque socialiaribus intercedebant.
Ponere posset, eorum quasi appendicem stpromptuarium Itivoniorum libros duos condidisse. Sed videas an non postea aliquis hae e iti- vetita ex Historiarum libris excerpserit, eiquo compendio Ephori nomen praefixerit.
ταγμα επιχώρim , quod vero non tam singulare opusculum fuisse videtur quam eaput libri quinti Certiori judicio sie statuere lieet de loco Cedroni Synops. Histor. tom. I, p. II, Paris.), ubi Eph rus inter τους τὰ dioi,iκ-ὲ συγγράφαυτας recensetur, at quo Stephani, qui Ephorum Πιρὶ χωρίω, laudat sv. D. is i). Similiter Comes Naial. Εph rum De Ponderibus exeitat, in re apud Strabonem iis. 6οὶ ex Historiis memorata. Peculiare fortasse opus suit quod Theon laudat Ilapi Eξε-, quamquam de hac re Ephorum in prooemio aliquo egisse non est absimile veri. Quae praeterea Suidas Cumano tribuit Πιρὶ Μαθοῦ, καὶ κακοῦ, pici α κδ'. et IIαραδόρωs etias ἐκαπιαχου pi6λέα it , de his aliunde nihil constat; nec facile quisquam Suidae auctoritate stius de iactura horum operum sortis iniquitatem accusaverit. De utroque valet, quod de posteriore sitituit Narxi . . Excerpbisse, ait, Descio quis ea sibi ex Ephori Historiis videtur, quae ad argumentum illud maxime lacerent; fortasse Ephori nomen collectionis titulus prae se tulit, unde iii Promptu erat error. Eiusmodi consilii plane fuit Nicolai Damasceni παραῖόξωυ εθῶου vα-
ων, quem uti alibi, ita hie Ephori vestigia
presse secutum esse, multis exemplis possum
comprobare sa). . Reliquum est, ut de fide Ephori et auctoritato dieam. Quam rem ad laudem scriptoris
pauci, possem absolvere, si sincera animi voluntas sussceret ad historiam scribendam fide iis quequaque dignissimam, neque tam arcta esset cuiusvis auctoris eum aetatis suae indole coniunctio, ut nolens vel nescius non solum virtutibus eius , sed vitiis quoque magnas in consormando operum suorum consilio partes cone
deret. Etenim negari non poterit Ephorum pro animi simplieitate et sinceritate omni studi
67쪽
rum ealigine ubivis oporta, ab ea demum aetate historiae suae initium ponendum esse eensuit, quae elariore iam lues circumfusa certius admitteretot verius de rebus gestis iudicium. Noque tamen ita rem instituit, ut semper posset historiam tradere indubitatae fidei testimoniis confirmatam 3). Nam quamvis inde ab Heraclidarum reditu illa res gestas sabularum involucris obseurandi consuetudo paullatim evaneseat, hunc ipsum tamen eiusque caussas, ne dicam reliquae Graeciae tum temporis statum, Omnino non potuit exponere quin ad mythica adscenderet. Iam quum ad hane extremitatem se redactum videret, sponte intelligitur, pragmaticam Is ratei Nostri virtutem non in eo acquievisse, ut relata referret, sed, ah tersis quae vulgi eredulitati vel poetarum ludibriis deberi viderentur, mythos studuisse ad historia' veritatem revocare, vel, ut Plutarchi verbis rem eloquar, πρὸς H, αλήθεια, ἀωασώζει, so). Natura hoe studium nobis insitum est neque adeo improbandiam. Vertim si reputos quanto successu homo philosophorum et rhet rtim istius aetatis doctrinis sormatus in hae reelaborare potuerit, consultius Ephorum diem haec omnia reliquisse intacta is . Cum arte eritiea, quam in sabulas exercuit, conjunctum est judicium de auetorihus, quos sibi sectandos esse putavit. Περὶ μὲυγὲρ m, καθ' Αμac re lunuavωv , ait, et e ἀκρiga setcteta λεγωτας πιπιπιατους fiρούμεθα, περὶ δὲ τω, παλαQv et cogetis liaξi et e ἐπιλυωτά:ως audit voμέζomu, ιπο- λαμtav xec otita etὲς πράξεic ἁπάσας, Mete etω, γωου τοις πλεloo- clxoc avat μυημ εύεσθαι διατμολωου fragm. a). Videtur igitur in antiqui sima historia non tam ex ipsis epi eis earminibus snam haec, puto, sunt quae saeta et dieta expli- eatissime et uberrime rese nil sua hausisse, quam ex logographis, ut ex Hecataeo, Pherecyde,
aliis, qui, quum ipsi pleraque ex poetis epicis
mutuati essent, tamen res traetandi rationem sequebantur, quae multas Graecorum sabialas tamquam ridiculas et ineptas repraesentans ad Eph ream propius ace deret. Hellanteum quidem in multis mendacii arguit is), sed hoe ipsum demonstrat, Ephorum periistuo eius rationem ha- huisse. Quod vero saepenumero ab eo sibi re-s3ὶ CL straho Ix. p. 548 str. Iol : Amri Mi 4 o c)
dendum putaret, huius rei caussa in eo posita esse videtur, quod saepe ille tralaticias Grine
rum narrationes reliquit, Deque vero Ut Pragmaticam sabularum explieati nem daret, sed aliis de caussis, quas supra indicavimus. Cet rum non neglexisse Ephorum poetas rerum liae monumenta ipsis fragmentis docemur. Laudan
vero scriptorem qua par est religione sontes adhibuisse, sed vorba eorum, ut ad suom sententiam accommodaret, temerariis et violentis conjecturis deformar ausum esse, luculento documento est locus strabonis XII, p. 826 se. 8 3. Igitur in prima operis parte auctoritatem Ephori valde suspeetam esse quisque largietur. Quid primo liheri de Horaclidariam reditii senserit , et qui in hae parte fuerint pius sontes,
propter fragmentorum paucitatom noscimus. Uberi ea libro speundo exstant de viciti is rum tim; sed ex his elare elueet omnino non intollexisse Ephorum , quae antiquartim fabularum natura sat et indoles, ita iit plera irae ab eo tradita si accuratius perpenderis, salsa esse reperiantur, atque auctorem arguant miserrimis deditum etymologiis v. se. α6 et Mulier. de Minyis p. 442). In eodem libro, ubi de originibus Boeotiae agit sis. dis), a stratin e inconstantiae accusatur, quippe qui aetoliam ἀεὶ ἀκορ eo,
dixerit, quum antea eam primum a Curetibus, postea ab .Etolo, a Diomede deniqrae oeci palam narrasset. Levi ra hare, sed seriptorem produni accuratam rerum p xpositionem oratiotiis post. habentem rotunditati.
Maioris Ephorus saetendus erit in libris ge graphicis, tibi vivida et dilucida regi titim, uti Euboeae se. 63), deseriptio tanto magis placere debuit, quanto jejuniores fueruiat priorum ge
graphorum commentarii. Quae in iis mitius aecurate dieta sunt de torrae forma et distri hiatione ladHeeataei et Herodoti sententiam proxime accedente), de Celticarum regionum magnitudine se.
Nili inerementis, ea omnia non auctoris negligemtiae, sed aetatis suae ignorantiae impia anda sutit. Satis hahuit de his quae a majorihus acceperat aga et ineorta, uti erant. retulisse; contra in Graeciae et Asiae minoris descriptione, uti suo Marte pugnare poterat, apprime, ut videtur, Ostendit illam quae saepitis in eo laiidatur, ἀκρί-
68쪽
i καὶ illoc OAa αληθεσαατα χεροι περι πάvetisv. Seneca dicit. Quaest. VII, 6 : ohorus vero non religiosissimcte inlaea, stirpitis decisitur, Maese decipit. tandem sententiam prodit Schol. ad 1lom.
Quanta denique Timaeus Ephorum acerbitate persecutus sit vel levissima peccata conviciis suis notans, ex Sieulorum fragmentis satis abunde constat. Nec praeter hune Ephorus adversariis et rensoribus caruit. Nam contra eum scripsit Alexinus, Eubulidis discipulus, a criminandi libidine Thesi,m cognominatus Diog. L. Il, io6, Do); porro Strato Peripat oticus, magister Ptolemaei Philopatoris, contra Ephori Eυρήματα ἐλέγχους δύο edidit Diogen. L v, 59, Iudex Auct. in Plin. H. Ν. l . VIIJ Ilis addere possis Heraclidem Ponticum, qui Ephorum reprehendit, quod Artem
nis aetatem non recte constituisset IPlutarch. P rici. r. 27).
Probabile est plerasque horum notas censorias ad res geographieas et antiquiorem historiam pertinuisse. Aeeuratiora igitur dederit tibi uerodotum et Thucydidem et Xenophontem, rebus ab ipsis traditis coaevos, duces sequi potuit; quod eum secisse eo mitius addubitandum esse videtur, quum ipse Prosessus sit, eam fore praestantissimam e noscendi rationem si posset seri, ut ipsi scriptores rebus gerendis intervenirent PO-l b. XII, a ). At si vel pauca quae adhuc habemus fragmenta eum illorum historiis compar mus, tot obvia fiunt aliter atque ab illis tradita, ni his prae ceteris quidem fidem suam non possit adiunxisse. sic quae de Pari ohsidione narrantur se. 1 ) recedunt ab narratione Herodoti VI, 3 a sqq.); eodem modo quae leguntur fragm. Iet x x3 non concinunt eum Herodoto VII, i58 et VIII, 46. Quae deinde fragm. iis dicit de caussis belli Peloponnesiaei, tam longe absunt a Thucydideis tantamque produnt levitatem, ut ea ap) Strabo Ix. p. 546: T me ψ τὸ Rulmo, χρώμεθα
poeta comico potius quam ab historiarum scriptore mutuata esse credas, neque omnino Ephori integritatem tueri possis, nisi, ut Marcus secit, plures dicas eatissas belli ab Ephoro traditas esse, quarum Diodorus elegisset deteri arom. Sed in gis haec vir doctus auetoris sui defendendi eaussa scripsisse videtur quam ex vera animi sententia. Equidem aeristae crimine noti ita abs lxerim.
deiαυ. - In illorum denique temporum descriptione quae bellum Peloponnesiacum excipiunt, Xenophontis auctoritatem in plerisque repudiatam esse, ex pluribus licet auorari. Cotiser quaeso copiarum numerum se. I 29 proditum eum longe
ampliore illo apud Xenoph. Anab. I, et, io lsed hic Ephorum, ex Ctesia, ut videtur, veriora habere puto) , porro fragm. a 38 cum Xenophontis Heli. V, a , fragm. I 44 eum Heli. VI, 4, 3I. Quare valde probabile est qua de Leuetrica pugna narrat Diodorus lxv, 55J in multis a X nophonteis dissidentia, sicuti alia eiusmodi, Ox
Ephoro desumta esse. Sed haec omnia quum Ephorus aut ipse vidisse possit aut ab oeulatis testiuus accepisse, permagni saetenda, et ubi a Xenophontis narratione recedunt dignissima sunt, quae accuratissimo examinentur. Et vero rite hoc negotio fungamur neque temere Xenophontem Ephoro postponendum censeamus, primum tenendum est quod de militari Nostri prudentia habet Polybius, judex harum rerum peritissinius XII, 25, g. eis. Paris. ex Ex rpt. Vati. n. . a Ephorus, ait, bellicorum operum qua quidem mari geruntur notitiam aliquam habere mihi videtur, verumtamen proeliorum terrestrium plane est ignarus. Quare si quis Ephorum spinetet verba facientem de navalibus ad Cyprum Cnidumque proeliis, quae Persici regis duces tum contra Evagoram Salaminium, tuin adversus Lacedaemonios commiserunt, mirabitur sane historici facundiam atque peritiam, atque hinc multam utilitatem ad similes easus eoiligere possumus. Quum autem pugnam ad Leuetra nari at Thebanorum et Lacedaemoniorum, aut illam quae ab iisdem ad urbem Mantineam conserta est, ubi vitam Epaminondas profudit, hujus inquam narrationis si quis partes consideret, et aciei instructiones ejusque varias mutationes, quae servente proelio acciderunt, ridiculus videbitur auctor et plane imperitus, ut qui numquam
69쪽
Lxi eiusmodi quidquam viderit. Leuetricum igitur proelium quia simplex suit et uno genere arti- sieti militaris peraeium, historiei inseitiam non admodum arguit : verum illud ad Mantineam quia variam et plenam urte imperatoria formam
habuit, id ab histori ei ingenio neque ferri neque intelligi potest. Quae res prorsus patebit, si quis vera locorum facie sibi proposita, in his motus illos dimeti tur quos Ephorus narrat. Atque id
ipsum Theopompo quoque accidit, maxime autem Timaeo. Nam quandocunque summati in id genus res narrant, latet eorum imperitia; verum quando singillatim eas exponere et demonstrare aggrediuntur, Omnino tales apparent qualis Ephorus. . Deinde vero ad illam Ephori consuetudinem in modum rhetorum copiarum numeros et quae sunt horum similia immodiee exaggerandi quam maxime est attendendum lv. D. xi 3, i 23 tribus locis, 33 al.
Restat ut montionem faciam loci Porphyrii 0p. Euseb. P. E. p. 464 Colon ), ubi haee: Ts γὲρ
nuerunt, et Anaximenem res Graecas usque ad pugnam ad Mantineam pertexentem, Et mimachum 8J, qui Seleuci regis temporibus Indiea
sua composuit, hos, inquam, ab Ephoro exscriptos esse quam absurda sit sententia, Don est cur
pluribus demonstremus. Quid vero indueere potuerit seriores ut ita statuerint minime enimh:εe a Porphyrio inventa sunt , ex iis quae de Hecataeo, de Hellanico, nec non de Ephori seriptis diximus, satis, opinor, patebit. Reserenda enim haec sunt ad Paradoxorum libros quindecim, ad libros viginti quattuor De bonis et malis, fortasse etiam ad inventorum libros duos. quae ex Ephoro, Callisthene, Anaximene, Daimacho conflata, nostri auctoris nomen in si oti te habebant oratio Ephori, ex illa Isocratis magistri tamquam imperfecta imago expressa, pura erat, vel in minimis diligenter elaborata, dilucida,
sal Operam perdidit Clinton. F. H. p. ast ed. xruger. , qui, ut seriptorem nantisceretur Ephoro antiquiorem pro Δωμάχου seribere voluit Δυεχω vel Δη λεχ . Ceterum Deiochum vel Deilochum Proeonnosium, quem ηερὶ Κυζέ- voti seripsisse scimus, ah Ephoro lectitatum esse probatur st. 104. Ex eodem fortasse petita sunt, quae Ithro nono de
ornata, numerosa; simul vero dieitur dissosa, robore et nervis destituta, resupina langu scens
ieiunitate su). Dum in Herodoto, Thucydide et
Xenophont 3 admiramur sermonem illum , qui sponte quasi prosuere videtur, quo res ita narrantur, ut spectator iis interesse videaris; vim drainaticam et mimicam, qua ad ipsius vita veritatem omnia exprimuntur, quae pro consiliorum varietato et pro diversa personarum sentiendi iudieandique ratione habet sutili mi tatem , gravitatem, urbanitatem; ubi res maximae simplieissime narrantur, et tam D omnem earum sentimus magnitudinem ; dum in his . aio, Orationis αλήθεiα et πiθαυότης et ἀδει cpraedicantur : in altero illo scriptorum genere ex Is ratis umbraculis profecto, semper sere reperiebatur sucatus orationis nitor, sui astructurae et periodorum arti scia, anxia ei rea verborum abundantiam trepidatio, Omnia denique dietionis lenocinia , quae lectorem vel nolentem ad auctoris sententiam pelliciant et vi traducant. Omnia ibi explanata, argumentis demonstrata, nihil relinquitur, quo tuo ipse ingenio possis agitari ad verum inveniendum: res obscuritatis plenae et antiquitatis canitie bductae ita praeparatae dantur, ut circumei sis omnibus ambagibus, lectores quasi nucleo setiamtur, putamina relinquantur aliis. Fieri non potitat, quin haec res tractandi et eloquendi ratio poelongum tempus a multis adamaretur. Neque moliorem Eph rus laudis suae praeconem nactus
70쪽
Theopompus si), Chius, filius Damasistrati,
frater Caticali rhetoris. De aetate eius Suidam errasse intelligitur ex Photio, qui Theopompum
narrat lina Ciam patre propter Laeedaemoniorum
studium civitate eiecto in exilium abiisse, atque quadragesimo quinto demum aetatis ann patriam recuporasse, Alexandri regis gratia, qui per litoras Chios exhortatus videtur, ut ex illes in civitatis j Dra restituerent. Ilae vero epistola ex re uoti sententia seriptae sunt aut post Pugnam ad Granicum, quo tempore Alexander eum Mutilotia is et Aspendiis, necnon, ut videtur, eum Chiis seeit foedera, in quibus etiam ex ultim mentionem factam esse putandum sit; aut duo
l et v ariti. ele. Vide fragm. 26, p. 282. Praeterhiatorie iam laudantur: 1. Theopompus rea La. redremoniorum. - 2, Theopompus Thessalus, in ludis olympicis victor Ol. 86. Diodor. XIl. 23; Euseh. Arm. p. 1M M. Mai. - a, Theopompara archon Ol. 92, 2. Diodor. xl II, 38; Pliat. Moral. p. 83a, D; Lys. p. 1 si , aa: Philo. hor. v. se l. Enrip. Orest. 37ι et 7 1. - 4. Theopomptis Atheniensis, poeta mieus, Aristophanis aequalis. De hoe riusque sabulis vide Neinphe Histor. Com. p. 236 sqq. Ad hune reserendum est fragm. 299. pmpter loeum Pollucis l 18, ubi haec: S δὲ Mois γύχvio, set eti-tκιυμέ-
bus annis post, ubi Chius iustila, quae denuo
venerat in Persarum potestatem, Alexandri e ,
piis deliberata est ses. Clinton F. I l. p. 385J.
Utcunquo sit nam ad antium res vix poterit expendi l, natales Theopompi reserendae erunt cid Olymp. 1 o. Dissicilior est altera qiuestio, quonam anno Noster ratia cum parente solum natalo
reliquerit. Pssugkius Damasistratum eum ciliis optimatibus Oxpulsum coniicit Olymp. ioo, 4, quum Athonienses, Lacedaemoniis insensi, subieetas ei vitatos, missis legatis, ad societatem belli contra e inmunes omnium libertatis hostis, gerendi concitassent, primi lite Chii iti desectionem consensissent. Diodor. XV, 28. . Quod si verum est, ait, ut ost veris intillimiam, Theopompum paternae calamitatis socium, tum ad modum tenera aetate suisse oportet. Quae res tantum abest ut osscere nostrae sententiae possit, ut eam etiam confirmare videatur. Nam si
quis Photii verba, a quihus Omnis haste disputatio prosecla est, paullo diligentius consideraverit, non dubito quin miraturus sit primo stulti tiam hominis qui, quot annos Theopompus ab exilio rediens habuerit, commemoret, quando natus sit reticeat. Sed postquam nostra disputatione, ut speramus, ad liquidum perductum est, Theopompum insantem atque in ipso vitae
τοι πῆμα, es mi ei υτὸ Θwπεμπου τού κωμενῆ λ Ε κ . 5, Theopompus colophonius, ex cuius poemate diisseidis inseripio fragmentum servavit Atlienisus iv, p. 183, Baes. Mei neue l. l. Eundem Micliers. intelligendum putat in Sehol. ad Apoll. Bhod. IV, 57. ubi citatur B. λ ἐποποιοῖ:. Coclox Paris. ἐ, xo rem omittit. Quare vir doctus modo no. miliasus se ibi vult μ ωὀe. Prohahile li M'. sod non repti. o si quis intellexerit Theopompum grammaticum, ita ut illud ti ἐκ olore ad mytholo eos commentarios in carmina epira scriptos reserendum sit. Eodem plane modo Theopompum in Cypriano carmine tum Pseudo. Itollant. eo a Fulgentio is, 2ὶ compositum, grammaticum esse Alatuit Melcherus do melo Hom. p. 29. 6. Grammaticus illo est Theopompus Cnicitus , samiliaris Casaris Strabo
Θεοτόμπου. - Theopompus, ueseio qui, memoratur ap. Cic. Ep. ad Quint. I, 3. -A, Theopompus sinopensis, qui περὶ sti σμῶ, seripsit. Phlegon. Trall. De retrus Mirah. e. 19.-s, Thei pompus philosophus Pythn9Oretis, ad quem seripsit Libanius I, 2o M. lat. N. Stephani. - lo, Theopompus Mereus, ap. Aelium medicum p. 84 .