장음표시 사용
21쪽
AEG. ALBOR NOTII LIB. I. 7 sedem id temporis ecclesiae Romanae , contendit. A quo libentissime exceptus summoque ita honore habitus, parvo interjecto tempore Cardinalis factus est. III. Clementi successit in Pontificatu Innocentius VI. vir integerrimus , singularis constantiae et severitatis. Apud hunc Aegibilius sanctitate et moribus persimilis , multo etiam magis gratia et auctoritate valuit. Quandoquidem jam non sapientia tantum et pacis artibus censebatur, sed magnis etiam virtutis indiciis spem concitaverat, non minus praesenti se animo ad bella gerenda siturum , quam acri ingenio fuisset ad litteras capessendas.
IV. Opprimebatur eo tempore a tyrannis magna pars Italiae, Italia a ty- qtiae ecclesiasticae ditionis erat , inulmulante ad id , non modo si.
favente , Ludovico Bavaro Imperatore , quem propter ipsius scelera Innocentius quoque post superiores Pontifices anathemate re-Vinxerat : quippe cum occupasset cum multis aliis oppidis Vitedibium Joannes Vicus 1, Ariminum , Pisaurum, Fanum Malalesta de Malalestis ; Urbinum Antonius Philaretus. Ac ne singulos persequar , quota pars erat Imperii ecclesiastici , quae a tyrannis non tenereturi Ad eas igitur civitates recipiendas , quae superiorum Pontificum negligentia magna ex parte amissae fuerant, etsi quaedam alia Innocentium stimularent, poscentibus nonnullis earum id ipsum per legatos, multum tamen Aegidii virtutem consiliumque invitasse creditum est. Ρlerisque igitur rebus Opportune congruentibus , Pontifex nihil cunctandum ratus, Aegidium ad Se Vocat, Pontificis ad consilium suum exponit : is Multos esse in Italia populos ab ec- clesia per vim tyrannicam alienatos cum magna rei ecclesiastiri cae jactura et Pontificum dedecore : fore, nisi serpenti in dies o malo quam primum occurratur , ut ceteri eorum exempla Securi ti, ab ecclesia propediem desciscant , tanto magis cum Ludori Vicus Imperator ecclesiae insestissimus hostis eas ad desectionem ,, sollicitare numquam desistat. Commemorat deinde quantam ipseri et Cardinalium collegium spem et praesidium in ejus sapientia,
,, fide ac virtute collocaverint . Summam ejus belli contra tyran Ab Innoeenis nos administrandi ad eum communi omnium sententia ac con- dinalisAlbor-
,, silio deferri. Proinde se honestissimae simul et honorificae rei fieti exei et is Rc ingdi, quam peractu non se credere tantae virtuti et indu gitur.
,, striae difficilem fore , nonnullis jam civitatibus tyrannorum Sae rivitum deprecantibus. Quae sint ad expeditionem necessaria, Dd,
22쪽
censis belli socii. Mediolanum proficiscitur.
8 RERUM GESTARUM is dispiceret i, milites omnis generis, pecunias, commeatus abunderi se suggesturum pollicetur , quibus rebus ille amissas ecclesiae o- , , pes valeat restituere , et sibi immortalem gloriam comparare. V. Hac oratione delectatus Aegidius , quod videret oblatam sibi occasionem in difficili quidem, honestissima tamen causa , Virtutem suam et consilium Ostentandi, provinciam libenti animo suscepit. Quin etiam gratias se habere respondit Pontifici, quod sibi potissimum eas partes injungeret. Nam etsi rei onus sentiret, nihil tamen sibi potius, nihil antiquius esse, quam ecclesiae ac Pontifici suum officium impartiri cujus rei causa nullos labores,
nulla discrimina deprecari sibi jam pridem indixisset. Bonam spem
conciperet, daturum se Operam, sperareque , ut debellatis tyrannis , omnes civitates , quae umquam ecclesiae paruissent, in
jusdem redigerentur potestatem. In habendo igitur delectu vix mense absumto , justum exercitum diversarum nationum , Gallorum , Teutonum, Cimbrorum, Britannorumque Aegidius comparavit , usus ad hoc magna ex parte opera Gometii Albornotii nepotis ex fratre Alvaro Garsia Albornotio , viri et strenui et rei militaris bene periti. Proficiscenti addit se Comitem Lupus Archiepiscopus Caesaraugustanus, Vir sapiens et alto consilio , quem Aegidius multis magnisque beneficiis devinxerat, suorumque consiliorum arbitrum adhibebat. Secutus est et Alfonsus Toletanus Pacensis Episcopus, auctus ea dignitate a Pontifice Aegidii precbbus exorato : erat enim ei veteri fidaque familiaritate conjunctus . Quin etiam ab Hispania hujus expeditionis fama celerrima nonnullos excivit : in primis Blascum Fernandum, et Garsiam Albo notium Aegidio consanguinitate propinquos : qui jam sub Alsonso Rege Castellae militantes, suae virtutis praemium , amplos honores fuerant consecuti, et post Aegidio operam egregiam, ut suis locis reseremus, in bello gerendo naVaVerunt. VI. Erat ea tempestate Archiepiscopus, princepsque idem Mediolanensis Joannes Matthaei filius. In hujus favore conciliando magnum fore momentum ratus Aegidius, Mediolanum iter suscepit. Quo cum appropinquare nuntiaretur, Archiepiscopus, multis honestissimis viris, ac ferme nobilissimo quoque longius praemisesis , ipse obviam cum magno comitatu ad duo millia ab urbe pas
suum officii gratia procedit, ac demum splendide magnificeque hospitio accepit, edicto per urbem, ut Aegidio ejusque universo
23쪽
AEG. ALBOR NOTII LIB. I. 'exercitui cibaria abunde sine ullo pretio suppeditarentur. Aegidius litteras, quas a Pontifice attulerat, Principi reddit: harum summa fuit : o Aegidium legatum , quem a latere suo in Italiam cumo exercitu mitteret, ad recipiendas a tyrannis urbes , quae ditionis is essent ecclesiasticae , ipsi etiam atque etiam commendare quid- quid favoris et auxilii in eum contulisset, sibi fore quam gratis-
,, Simum non se solere acceptorum beneficiorum memoriam depo- is nere, aut esse in reserenda vel cum foenore gratia parciorem.
VII. Postero die, qui fuit decimus septimus Kalend. Octob. cum lecta epistola Princeps adesset , Aegidius insuper Pontificis
mandata exponit Quanta quamque justa esset Pontificis indigna. Abdidius Ar-
tio in tyrannos, qui nullo nec ChrὶSilanae ReligionlS, nec legum openi implo- humanarum respectu eccle asticas urbes occlupassent. Ad hos
se depellendos magnam in ipsius Archiepiscopi fide spem Pontificem,
cum eam expeditionem moliretur , collocasse. Proinde obtestari,
, , ut Christi vicario , omnia de ipso sibi promittenti , ne deesset: ,, ecclesiae , cujus ipse bona pars esset , laboranti et in ruinam ,, praecipiti succurreret. Quibus auditis, Princeps multa simul animo agitans, pugnante videlicet cum peritione honesta eo timore , ne debellatis tyrannis, ipse quoque Bononiam , quae itidem ab
ipso occupata ad ecclesiam pertinebat , amitteret. ,, Semper Se , ,, respondit, Pontificis voluntati fuisse obsequentissimum , quia ta- ,, men ea reS ardua pergravisque esset , ad deliberandum se diem, , Sumturum. Postridie reversus incertum , an rei honestate victus , an quod a Pontificis voluntate non auderet dissentire, respondit : ,, Bellum quidem, Quoci contra multoS simul et poten- ,, tes tyrannos, quique partim jam in armis cum manu non cono temnenda essent , intrethir , difficillimum videri , se tamen , quem- ,, cumque eventum fortuna tulerit, quidquid in se opis et auxilii ,, fuerit, in ecclesiae dignitatem libenti animo esse collocaturum. MPergrata fuit Aegidio Principis responsio , eo magis, quod intellexerat , paucis ante diebus Francisci Estensis et Malatestarum ad Amchiepiscopum legatos Mediolano discessisse , et proxime a Joantae Vico et a tyrannis FGrilivit, Ravennae , Faventiae advenisse. Quid legati cum Archiepiscopo egissent, valde metuebat. Nec enim dubitabat a tyrannis suo adventu commotis, ad captandum Principis favorem , hos fuisse dimissos licet Archiepiscopus interrogatus aliam ceterorum adventus causam simulate reddiderit: nam Principii in Fa- Tom. IV. B ven-
24쪽
tus Aegidii. Legati Marchionis Es
Io RERUM GESTARUM ventiae et Forilivii legati ex consilio , ut creditum est, Archiepi, scopi, aliis sertasse recusantibus, Aegidium convenerunt, quasi ad ipsum luissent legati, renuntiantes, principes suos paratos esse imperata facere , si modo aequa conditio citraque detrimentum offeratur. Quibus Aegidius haud ignarus, quo animo dicerentur , pro tempore quae Visa sunt, spe pacis interjecta , respondit. Triduo ibi commoratus facile intellexit, Archiepiscopum vereri, ne , si ipse per Flaminiam iter faceret, Bononia, quae nullo, aut parvo praesidio tenebatur , in discrimen traheretur. VIII. Hanc ut ei solicitudinem explicaret, simul quod allatum erat Malatestam , qui bellum tunc gerebat cum Gentile Moliano, cum imille quingentis equitibus haud procul a Ferraria castra posuisse , quicum ad praesens confligere non erat consilium , iter se in agrum Pisanum carpturum Achiepiscopo id ipsum suadenti secreto affirmavit; petitque ab eo duos viros auctoritate graves, consilio praestantes sibi dari , quorum opera in legatione mittenda ad Joannem Vicum uteretur , quique simul ipsum de Archiepiscopi volunt, te erga summum Pontificem edocerent, ut intelligeret , nullam sibi ad resistendum spem esse debere a Principe Mediolanensi. Datus est cum occino a secretis Guilielmus juris legumque scientia clarus, ambo consilio ac virtute praestantes. Proficiscentem Archiepiscopus muneris ergo duobus poculis argenteis, tertio aureo, magni pretii
IX. Cum ad oppidum , qui Sanctus Dominicus appellatur , pervenisset , legatos a Marchione Estensi obvios habuit, qui omne ejus studium operamque polliciti, ita excusarunt, quod promissa auxilia Hugoni misso rogatum suppetias non praestitisset, ut justo
Cum metu eXclusum, non Voluntate defuisSe ostenderent. Nam praeterquam quod Malalesta propius Ferrariam castrametatus esset , multos etiam cives in ipsius caput conspirasse : daturum tamen
operam , ut quod verbis prosessus esset, re aliquando declararet. Accepta excusatione, Aegidius respondit : o Gratiam se habere Madiri chioni Estensi, quod eo animo esSet erga Se summiumque Ponti- ,, ficem : fore, ut eum instituti consilii numquam poeniteret. Hoc responso legatis redeuntibus, legati quoque a Malalesta Ar m nensi ad Furnum novum , quod Oppidum est in agro Parmensi, agmen consecuti, cum hujusmodi mam latis adsunt: is Aegro animo seseri tulisse , quod Aegidius a Flaminia iter avertisset. Qua id ratione
25쪽
A E G. A L B O R N O TI I LIB. I. et ris secisset, magnopere mirari, tanto magis cum ipsius studium aniis musque in ecclesiam numquam fuisset dubitabilis. Quibus tamen verbis cum iniqua postulata addidissent, re infecta, sed cum pacis futurae spe, redierunt. Tandem itinere non intermisso, quinis denis castris Florentiam pervenit, fluitque a Florentinis splendi- .
de ac magni ince exceptus, ni illoque OInclo Sociae et amicae civitatis praetermisso , centum quinquaginta equites ei auxilii causa haec civitas decrevit.
X. Jam hinc Aegidio , quos viros ab Archiepi copo j
nensi accepisse demonstravimus, legatos ad Joannem Victim mit-cum. tere placet, quibus mandat, ut exposita Archiepiscopi voluntate ac consilio erga susceptam eXpeditionem , Pontificis suisque verbis ei renuntient, oppida , vicos, castella, quidquid demum occupasset , quod jure ad ecclesiam pertineret, Pontifici sine ulla mora restitueret; habiturus, si ita fecisset, omnium praeteritorum malorum a summo Pontifice veniam ; sin recusaret, aut quovis modo tergiversaretur, ut ecclesiae Pontificisque hosti bellum indicerent, et minis conterrerent. A Florentia Aestidius magnis itineribus Se- senam Aegi
. m. . . . . . . t GiuS verat.
menter tumultuare, dum alteri Joanni Vico , alteri Pontifici Max. studerent: cujus adventu operaqtie , et prudentia Episcopi Senen- Sis celerrime essectum est, ut composita seditione omnes in ecclesiae partes adducerentur, et communi consilio centum auxiliares equites Aegidio ea civitas daret. XI. Interea allatum est hostiles copias non longe abesse a Me-Vania et Monte Faliscorum , quare ea oppida non contemnendis praesidiis muniri placuit. Influxerat Italiae temporibus illis perdit, rum multitudo , qui a Germania non domicilium aut novas sedes captandi gratia , ut Cimbros olim fecisse legimus , sed bellandi praedandique studio conciti, Montem Regalem et Comitem Laudinum duces sequebantur. His belli gerendi ea ratio erat, ut singularum civitatum agros hactenus insestarent, otiumque earum Sol citarent, donec populi magno pretio ab eis pacem redimere cogerentur qua immanitate cum in populos ecclesiasticae ditionis potissimum usos constaret, non tamen Aegidius ad praesens eos bello lacessere in rem fore ducebat, ne se Joanni Vico id ipsum magnis prae inlis pollicitationibusque suadenti socia arma junXissent , hostium numerus magna multitudine augeretur. Erat enim ea societas ,: B a nam
26쪽
nam sic viilgo dicebatur, armatorum octo admodum millia, quorum tria tantum pedibus, ceteri Omnes equis militabant: quin potius in suas partes adducere omni ratione enitendum ratus, Carolo Adua lillae et Joanni Alberto, viris magna et auctoritate et prudentia negotium dat, uti Germanos adeant, eorum animos tentent, quid consilii coepisset re explorato , conentur a Joanne Vico ad exercitum ecclesiasticum avertere. De conditionibus vero pacis et societatis nihil se inconsulto paciscantur. Xll. Sub haec Perusini , exorta inter cives magna seditione, legatos publice ad Aegidium mittunt, qui ipsum edocerent, quanta in dissensione populus ille versaretur. Qinae cum accedentibus o librum , ut fit, in dies novis causis magis ac magis aleretur, positum esse in ejus adventu ac auctoritate, ne cives cum civibus confligant : propterea comprecari, iter ad ipsos , quantum maxime posset , acceleraret: fore eam rem populo Perusino magnopere saluti , Aegidio non mediocri fortasse usui ad bellum gerendum. Cui petitioni cum Aegidius libenter acquievisset, magna cum coleritate Perusium contendit, exceptusque cum ingenti laetitia pacem brevi inter cives composuit, atque omnium animos in ecclesiae et Pontificis studium conVertit.
XllI. Interea legati, qui fuerant ad societatem missi, re insecta redeuntes , hoc tantum responsi a Germanis attulerunt: se Sta-o ruisse se libere vagari, nec cujusquam imperio aut voluntati se,, addicere. Quod responsum cum Aegidius ad concilium retulisset , cui adhibuit ptimos quosque Perusinae civitatis, omnes in eam Sententiam venerunt In primis habendam esse rationem , ne Ger- ,, manorum Societas Sese hostibus aggregaret. Ad hoc unam potis- ,, Simam viam patere, si cum tota adduci non potuerit, aliqua is saltim ejus pars cum Duce Monte Regali magnis pollicitationi- ,, bus et qualibet grandi mercede conduceretur, ut altero Ducumo CC nciliato , alterius opes non sorent extimescendae MXIV. Sed de his rebus legatione missa, responsum est a Ger- , , manis P Se fide data acceptaque di jurejurando sanXisse , nullari societatis partitione facta , omnes eamdem semper belli fortunam
,, experiri. Quibus responsis legatis redeuntibus, tertio Aegidius ad Montem Regalem legatos cum his mandatis mittit Quando, societati nullis praemiis persuaderi posset , ut aut tota, aut ali
is qua ipsius pars sub signis ecclesiae militaret, dum libere vagari,
27쪽
AEG. ALBOR NOTII LIB. L 13 se ac neutiquam sejungi jurejurando statuisse , profiteatur, ab eo pori stulare , primum ut copias , quae agrum Tudertinum infestarent , se inde quamprimum abduceret: deinde civitates ditionis Ecclesastiis cae ne bello , neve alia injuria lacesseret postremo rogare, ne,, hostibus suis Pontificisque , praesertim Joanni Vico , praestaret auri X lium. Quae si ita fecisset, magnam illi secum et cum Pontifice ,, Maximo gratiam futuram , acturumque se pollicetur cum summo ,, Pontifice , ut fratrem ejus , hominem ecclesiasticum et utritisque ,, juris non imperitum cum honestis reditibus Episcopali dignitate
,, augeret: sin minus haec impetraret, quae tam justa et honestari essent, cum non minus hostes ecclesiae ulciscendi , quam am cos,, et clientes conserVandi curam suscepiSSet , non sese commissu-
rum, ut horum injurias neglexisse videretur Ad haec Mons Regalis paucis respondit: se Justa esse Aegidii postulata , et accepta ,, conditione , nihil se deinceps acturum pollicetur , quod intellexeri rit , Aegidio summoque Pontifici molestiam aut incommodum
se allaturum: statimque exercitum a Tuderio promotum in Ρice-nuim perduxit. XV. Haec eodem tempore Aegidio responsa factaque reserebantur , et legati , quos ad Joannem Vicum miserat , redibant: qui haec responsa ab ipso reportarunt Aegidii postulata gravia se, , et periniqua censere , et in quae Sine magna opum suarum jactu- ra suoqile dedecore descendere nequiret : pacem tamen cum eo ,, ac summo Pontifice certis conditionibus libentissime esse factu- , ,rum. Ouibus conditionibus, cum eas periniquaS esse constaret, minime acceptis, Aegidius, cum pinsanum per anni tempus posset , eum bello persequi statuit. Tunc vero affecto autumno parte CXe
citus Romam missa , quae populum in officio contineret, locum hibernis deligendum , in omnia , quae usui belli futura viderentur, comparanda e stimavit. Abolita igitur inter Perusinos discordia, Sua praesentia, animis liue in Pontificem confirmatis, populum eo nomine liberali oratione collaudatum hortatur , ut in ea sententia et fide persisteret, tum quod in se tam officiosi eXstitissent, gratias.
egit. Ρostremo florentinorum ac Senensium eXemplo commemora-i Q , petit , ut ipsi quoque se aliquo auXilio juvare officii ducerent. Tunc Perusini per primores civium omnem suam operam fidemque polliciti, equites ei ducentos dant, quibus loco praetoriae cohortis uteretur. His copiis Aegidius auctus, necdum tamen Joanni Vico mi
28쪽
Exercitus Pontificis fame laborat. AegidiusPontificem Certiorem de cunctis facit.
i RERUM GESTARUM litum numero par, in Montem Faliscorum, quod oppidum , quia
nec ab hoste longe aberat, et erat in edito colle situm , hibernis opportunum censebatur , hiemandi causa xvii. die ante Kalendas Decembris contendit.
XVI. Tribus ibi mensibus traductis , cum nec pecuniae a Pontifice submitterentur , nec commeatus conVecti Suppeterent, coepit eXercitus fame laborare , nec enim ab Aegidio in majus tempus rei frumentariae potuerat provideri : quandoquidem ad nummorum inopiam ea quoque mala acciderant, ut Patriarcha Aquilegiensis et Episcopus Tudertinus cum reliquis, qui eXercitui commeatuS Suppo tare fuerant polliciti, fidem metu hostium exclusi fallerent; naves etiam , quae a Corsica et a Sardinia frumentandi causa missae redi bant , interciperentur. Quo malo cum multi milites discedere cogerentur , ecclesiasticus exercitus in dies minuebatur. XVIL In tanta omnium rerum iniquitate Aegidius Pontificem
de cunctis certiorem faciendum ratus , Episcopum Pacensem cum mandatis et litteris mittit, ut ipsum edoceret, quam in angusto res esSet , et quanta non commeatus modo , sed militum etiam indigentia exercitus versaretur. Quibus malis ni subveniretur mature , timorem esse , ne deficiente ecclesiastico exercitu , atque in dies decrescente, hostibus contra ex his rebus majorem audaciam majoresque spiritus sumentibus, eae quoque civitates, quae hactenus eccle9iae sine controversia paruissent, discrimen adirent: se vero eo Semper animo persistere scribit, ut pro Pontifice et ecclesia nullum laborem , nullum discrimen esset deprecaturus. Sed nec Imperatorem sine exercitu bellum gerere , nec exercitum sine stipendio aut contineri ,
aut reparari posse. In eam se necessitatem eSSe compulsum , Ut ceteris absumtis ex instrumenti sui vasis argenteis aureisue nihil sibi reliquum fecerit, omnia aut distraXisse, aut oppignorasse. Multum praeterea aeris alieni contraxisse, ut milites in ossicio. contineret, et parum profecisse. Magnam etenim partem ex hibernis cibariorum inopia discessisse. At sibi a Monte Faliscorum copias idcirco non esse promotas, quod dubium non esset in tanta militum paucitate, si
inde discesserit, hostem , qui quotidie infestus adesset, oppido pom
titurum , quod ad ducendum bellum natura situs magnam faceret Occasionem : cuncta tamen dan a posse resarciri, si ab ipso pecuniarum quantum satis esset, suppeditaretur. Jam enim se in Etru
riam ac Galliam Cisalpinam dimisisse, qui militum delectum haberent
29쪽
AEG. ALBOR NOTII LIB. L 11 XVIII. Paucis interjectis diebus allatum est , UrbeVetanos, quae civitas , cum tota Pontifici pareret , tamen in duas factiones Militatam et Marchulinam scindebatur , intestino bello acriter agitari. Nam extra multa data acceptaque vulnera plurinnos cives interfectos fuisse nuntiabatur. Ad quas discordias sedandas Virum auctoritate gravem et rebus gestis insignem mittit, qui cives gravi oratione castigatos ad concordiam omnibus rationibus hortatus est. Et cum perpetuam pacem impetrare difficile esset , factis in annum induciis , obsides utriusque factionis principibus imperavit, accepitque. Domesti- Urbevetanoscis seditionibus levati Urbe vetani, bellum omnes Joan i Vico infe- pugnat ''rendi consilium inire coeperunt. Quo cognito , Joannes Victis adeo commotus est, ut collatis omnibus viribus , in Urbevetanos totum bellum converterit. Quibus superatis , eXpugnataque Urbe, multis promiscue necatis, in primos quosque civitatis multifariam saevitum eSt. Postremo magna vi pecuniarum universis imperata , quosdam secum captivos duXit. Qui postea libertatem ab eo octo millibus du
cum moliebantur , eodem Viterbii , ctu Petrus VI cuS JoanmS Irater tatus. praeerat, ingens animorum commotio facta est. Quidam enim ex primoribus civitatis, conspiratione in tyrannum facta , cum trecentorum armatorum manu , quam Occulte coegerant, magno clamore
excitato , populum ad libertatem vocare coeperunt. Quo cognito , Petrus Vicus extemplo, amicorum cohorte, quos satis paratos habuit, comparata , sorum occupavit, ubi acre praelium commiSSUna eSt, ac
demum populares in fugam conjecti. Quorum multi comprehensi et supplicio aflecti sunt: inter quos quatuor ex nobilitate Securi percuS-si ; alii vero timore perterriti fuga mortem vitaverunt , quorum Ommnium bonis publicatis, magnum inde Joannes Vicus pecuniarum numerum congessit. His rebus fiebat, ut ejus in dies auctoritas ac opinio cresceret, et exercituS augeretur.
XX. Quae cum Aegidio non sine ingenti ejus dolore nuntiarentur , nondum tamen chin hoste praelio decernere , a quo tam longe numero militum Superabatur , ex usu esse ratus, sese hibernis conti nebat , exspectans dum auxilia, quae a Pontifice mittenda erant, Secum cetero exercitu conjungerent. Sed cum diutius haec moraren' tur , longLamque videretur exspectare , nec suam pati dignitatem , ut
impune Joannes Victis agrum Faliscorum crebris incursion, bus quo'
30쪽
16 RERUM GESTARUM tidie vastaret, fluctuans animo , ac tota mente agitans, si qua ratione aequari posset, quod Viribus deerat , hoc cunctis consiliis praeferendum statuit. Intellexerat robur exercitus Joannis Vici in equitatu esse. Cum hujus primoribus magno praemio ac magnis pollicitationibus per occulta colloquia pacisci conatur , ut copias ad se traducerent: quod horum plerisque persuadere , tanto minus fuit difficile, quod multorum populorum tyrannum ac hostem ecclesiae deserentium defectio non magni facinoris invidiam , sed pietatis potius speciosum titulum apud honestissimos quosque et Christianos homines habitura videbatur. Quingenti igitur equites, signis repen- Delaetio e- te Sublatis , ad Aegidium transierunt. Quorum defectio Joannis Vici
Vies ad Aegi- audaciam usque adeo fressit, ut UrbeVeteri contentus, nullam dein
ceps incurS1Onem facere ducieret.
XXL Aegidius vero, cum jam virium non poeniteret, relicto in Monte Faliscorum firmo praesidio , cui Carolum Aduadulam praefecit , milites ex hibernis educit. Coepitque hostem bello provocare.
Templum s. Templum erat Laurentio dicatum haud procul ab Urbeveteri, ope-
ptum. re ac natura ita munitum, ut arcIS locum Speciemque praeberet.
Hoc , quia Joannes Vicus alta fossa circumducta , valido militum praesidio firmaverat, Aegidius in primis expugnare statuit. Ac Jo
dant cum parte copiarum id negotium dat. Is propere admotis machinis , ac tormentis dispositis , se ita strenue gessit , ut quo die oppugnari coeptum ab eo est, eodem quoque fuerit eXpugnatum . His autem , qui templum custodiebant, venia data , et abeundi facta fiscultate , Concharatum , et Albertatium Richasulum , ac Benedictum Ormarium cum centum quinquaginta militibus custodiae loco relinquens , ipse cum reliqua manu Vulsinum oppidum proficiscitur. Quae cum Joanni Vico renuntiata essent, cum peditibus nonnullis, sed omni equitatu urbe egreditur experii uidi gratia, an templum sicut celeriter fuerat amissum , ita propere posset recuperari. Templum praetergressus, cum nemo se illi objecisset , speculatores mittit, qui cognoscerent, ecquid prope lateret insidiarum. Qui renuntiarunt, haud inde procul hostium visa quinque signa: quo metu Subsistere agmen jubet, nec est ausus ultra progredi. Ecclesiatici vero, nunti,to , quo loco Joannes Vicus extra oppidum Vagaretur , ei se celeriter ostendunt: et commiSSO praelio , cum acriter utrinque pugnarcitur , qui templum tenebant, hostes a tergo adorti, tantum eis terrorem incussere , ut turbato Ordine, multi. Occisis , pluribus vulne