장음표시 사용
51쪽
AEG. ALBOR NOTII L I B. II. 3 tyrannis perlatum, resque ad consilium reserretur, omnes in hanc sententiam iere Primo quoque tempore subveniendum esse se Ariminensibus, sed habendam esse rationem, ne interea reliquari pars exercitus ecclesiastici libere Vagaretur, et ceterae civitates in , , discrimen traherentur. Quare placet copias bifariam partiri, ut minor pars finitimis oppidis praesidio esset, alteram Galeotus Mala- testa in agrum Ariminensem duceret, urbemque Obsidione solveret :nec hostibus, si poposcissent, pugnandi copiam facere recusaret.
XL Aegidius, cognito Galeoti discessu, jubet propere cum silentio castra moveri , et ut se reliquo eXercitui conjugeret, Summa celeritate contendit prorsus, ut non prius hostis in agrum Ariminensem pervenisset, quam copiae ecclesia Sticae congregarentur. Cum se evercitus in mutuum conspectum dedere, uterque pugnam capessere paratus, instruunt educuntque acies duces strenue , ut quidem par est credere', sed quo potissimum modo, non est traditum. Tunc Aegidius cohortandos militum animos Oratione , praemiorumque pollicitationibus accendendos ratus, in hunc maxime modum , advocata
XIL is Justissimi piique belli, viri sortes, quod pro Republica ec- Ab
is clesiasticae, proque religione Christiana , quae nobis patria longe ora es carior esse debet, auctore Deo Christo contra tyrannos, Christiani ,, nominis hostes gerimus, bona pars divinὶ ope vestraque virtute nobis es consecta est. Recepimus Latium , Umbriam subegimus, Etrusco- se rum dubios animos in fide ac officio confirmavimus. Nec solum ,, ceteri ejus tractus tyranni vobis succubuere , sed Joannis etiam ,, Vici tyrannorum et potentissimi et maxime formidolosi opes ve- D strae Virtuti cesserunt. Jam vero ut piissimo sacroque bello finis
es imponatur , ut pax sit rebuS, Ut ecclesiae Status VCStra opera a per-
,, fidorum violentia vindicetur , vosque vestrae virtute digna praemia ,, capiatis, tantum superest , ut Piceni Flaminiaeque tyrannos debel- ,, letis : quae victoria quam sit nobis in expedito numine divino po- ,, sita, si eam hodie virtutem praestatis, quam superioribus praeliis ,, praestitistis, vel me tacente vobis satis exploratum esse debet. ,, Mihi enim principio, cum hanc eXpeditionem comparabam, rei D magnitudinem reputanti, multi labores hauriendi, aut magna dis- , crimina subeunda occurrebant. Quippe si tyranni muris fossisque
D contenti, nobis sigillatim forent expugnandi, longa duraque Obs, is dionum fastidia , malaque animo praecipiebam . Sin cum uniVersis,
52쪽
38 RERUM GESTARUM is coactis viribus, quod magis sere putabam, praelio esset decernen- ,, dum , Vestrae quidem virtuti, mihi multis limagnisque periculis co-
,, gnitae , summopere confidebam , ac strenuitate recreabar ancepsis tamen Hrtuna belli dubiusqhie eventus indubitatam multitudinemo hostium animo praecipientem me anXium habebat. Nunc cum res,, eo deducta sit, ut tyranni, qui universas opes non inutili consilio contulerant, satis gnari , haud aliter suis viribus nostrum exercitum, , esse tolerandum , divisis copiis pugnare cogantur : quid tandem e. ,, istimandum est, nisi Deum Christum, pro cujus ecclesia bellum gerimus, Vindicem adesse, et suorum hostium animis tenebras Obsu- , , disse ' ut de regibus Amorrhaeorum sacris litteris proditum est, quosis turbavit Dominus a facie Israe et contriet it plaga magna in Ga- ,, baon. Qui cum parte copiarum nostrarum confligere rati, solidum, , exercitum adeSSe tunc demum Sentient, cum Sera pugnae poeni- , , tentia subeunte , non nisi fugae locus erit: quam tamen plerosque ,, eorum non invitos arreptum ire certum habeo. Nec enim genus,, belli nobis ignotum est, aut hostis ignoratur. Cum his est vobis, is milites, dimicandum, qui tyrannos eXosi duces, ut hominum fert na-
,, tura, trahuntur magis ad exsecrandum bellum , quam ducuntur,
,, nihil magis quam fugere , si id impune liceat, parati. Taceo quod
,, Veterani milites cum tyrone exercitu pugnaturi estis 1, religiosi, et ,, animis spiritibusque ob honestatem causae pleni et confirmati cumri sceleratis et suae impietatis conscientia profligatis. Sed ut intelli- ,, gatis, milites Christi, quanta animi contentione pugnam capesse- re debeatis, ponite ante Oculos quanta rerum momenta discrimine,, hujus certaminis vertantur. Vobis enim hodierno die Christus ec- , , clesiam suam sibi suo et innumerabilium Martyrum sanguine par- ,, tam committit, ut eam vestra virtute e nefariorum hominum im- ,, piorumque latronum manibus asseratis: qui Si superiores, quod abo- ,, minor , CVasiSsent, frustra , credite mihi, superioribus praeliis vici se setis. Siquidem cum inexplebilem sitim nostro piorumque sanguineis SatiasSent, erectis sceleris Sociis, qui vestra virtute jacent, non du- ,, bitum est, quin ecclesiam ac religionem Christianam ipsorum sce-- lere labefactatam funditus essent eversuri. At si victi erunt, ut
is erunt, nOVi enim Vestram Virtutem , et praesens numen adeSSe Sen-
tio , laceratam ecclesiam reficietis, captivam in libertatem asseretis, is et Christianam religionem ultimum discrimen adeuntem pristinae
se dignitati restituetis. Cum Deo ergo bene juvante, viri series, arma
53쪽
ΑEG. Α L BOR NOTII LIB. II. 39,, capite , Vestri laboris certissima praemia capturi. Quibus enim hocis sacratissimo praelio oppetere continget, hi paratos habcbunt ange-h los Dei, qui ipsius militum beatas animas cum gloriosis martyrii is coronis excipiant: qui vero pugnae Victores superiuerint , pro Suis, , quidem quisque facinoribus editis, quae latere minime possunt , o digna praemia reportabit: omnibus tamen sine discrimine pro hacis victoria duplex militiae polliceor stipendium. XIII. Sed nec Galeotus Malalesta in cohortandis militibus sibi defuit , quem hujuscemodi habuisse orationem accepimus Capta se tam jam pridem nobis iacultatem , milites , cum hoste aperto Marte
,, decernendi, en ultro hodie nescio Mae bona fortuna attulit nonis sperantibus. Video enim hostes, educta acie , pugnam capessere pari ratos: quam cum diu , nobis poscentibus, junctis viribus suis tori loque exercitu turpiter detrecta 'erint, certum habeo , nunc partiis iis copiis, necessitatis, non animorum hoc esse consilium. Atqueri equidem mea sententia institutum ducis, si militum animos haberetis consentientes, non esset admodum improbandum , qui cum locusis effugii minus adesse intelligat , quo se tuto possit recipere , mavult ,, Suum eXercitum quantillacumque spe praeter ignominiam vinci, ,, quam inter fugam et trepidationem turpiter occidi: sed parum aniis madVerfit, quo genere militum , et contra quos dissicillimam pu-D gnam sit initurus. Opponere molitur mercenarios milites , milites,, autem, immo vero latronum colluviem , qui nulla gloria accensi, is nulla , praeterquam praedae aut mercedis spe ducti, bellum ge- runt, qui cum neque pro sua dignitate, nec pro libertate patria d ,, micare cogantur, deserunt potius signa, quam, nisi eXploratam libri buerint victoriam , ullum Martis discrimen sustinere inducant an rimos. Hoc genus , inquam, militum educit in aciem contra Vos, , , quibus uilinam pro gloria tantum et decore , non etiam pro opibus, se pro libertate , pro 'salute ante moenia vestra esset dimicandum. Nec enim timeo , ne nobis, qui vestrae libertatis duces sumus,
se fraudi, aut vobis errori sit, quod in nostram invidiam callida impro- is bitate excogitavit, jactatqtie versutus hostis, dum nobis tyrannidis
is nomen objectat, qui, vobis volentibus atque adeo magno conSensu D petentibus, veStrarum civitatum patrocinium contra improborumn hominum avaritiam notasque fraudes suscepimus, contra eorum
D dolos et compilationes, quos religionis, quam omni turpitudineis profanant, specioso nomine suas sordes et scelera praeteXentes, D non
54쪽
qo RERUM GESTARUM non pudet honestis viris, ac suae libidini obsistentibus, tyrannidis, quam ipsi affectant exercentque, nomine invidiam facere , et vanis
exsecrationibus detestari: quasi Deum immortalem, quem nos Salm,, ctius ac religiosius reveremur colimusque, suis sordibus ac crimiis nibus consentientem et conspirantem habeant, et non potius ira- ,, tum , quod Videat, suam religionem et ecclesiam, quae sanctimonia, frugalitate , terreni imperii opumque despectu , exemplo,, Christi ac beati Petri tuenda erat, in ambitionem et avaritiam com,, verSam Scelere eorum , quibus commiSsa esse videtur; qui sacerdo- ,, tia, Virtutum olim et Sanctitatis non tam praemia , quam exercita- ,, menta, nunc ab ipsis in mercaturae formam coacta , quo carius e-
,, munt, eo turpius ad congerendam pecuniam abutuntur. Et, si quis ,, imperatam pecuniam pendere renuerit, aut ipsorum libidini parere,, jussus, ut est hoc genus hominum imperiosum, minus obtempera- ,, verit, hunc protinus sacris interdicunt, horrendis devotionibus de- ,, testantur , quibus ignavos homines et superstitiosas mulierculas de- ,, terreri compererunt. Iidem cum erga viros sortes prudentesque, necis ignaros quam vana sint ista territamenta , nisi justissima sint, in-
,, tellexerunt, terras mariaque miscent, et non tam Marte, quam
,, Pluto agitante bellum inferunt, scilicet ut beatum Petrum , cujus, , clavibus se imperare jactant, imitentur, qui in suae posteritatisse eXemplum piscatorium instrumentum, quo Solo suam paupertatem ,, tolerabat, jubente Christo , abjecit, ut doceret, praeter virtutem ,, et religionem Omnes res humanas futuro Christi vicario non modori non esse appetendas, sed etiam abjiciendas . Atque equidem ho- se rum et habendi et dominandi inexplebilem aviditatem utcumque
se tolerandam esse censerem, si ullum modum servare scirent. Atque
is adeo legatos prae hac nostra modestia saepe ad eos de pace misi, is mus, multa de jure nostro , multa etiam de libertate remittentes, eari offerentes annua tributa, quibus, Si scirent avaritiae temperare, satis is superque debuerunt esse contenti. Sed, dii immortales, quo fastu, is qua insolentia respondere t Deditionem Sine conditione volumus. O- ,, dite patria, relinquite opes, manuS date, misericordiam Supplices im- ,, plorate: noStrum Sit in captivoS Summum jus , nostra Sit Summa in
,, dedititios necis juxta et Uitae potestas. Quid turpius aerata mancipia se ab importunissimis dominis audire, quid gravius exspectare solenti,, Ita cum sit aut pugnandum , aut misere serviendum vel mortem is sortibus vitis ante servitutem ponendam statuimus. Ergo, viri sor-
55쪽
AEG. ALBOR NOTII LIB. II. iis res, memores vestrae libertatis sic hodie pugnate , ut memineritis is hujus praelii discrimine vestram patriaeque libertatem, opes, Saluis tem denique verti. Reputantes qualem virtutem hodie praestiterio tis, talem in posterum statum sertunamque vos ac civitates ve- ,, stras habiturum. XIV. Sic utrimoue accensis militibus, committendi praelium signum datur. Magno impetu Initur certamen, diuque pervicaciter
ancipiti victoria pugnatum est, donec Galeotus, ut laborantibus suis subveniret , admisso equo , in hostes irruens, et ab his sortissime cxceptus , vulnerato letaliter equo, prosternitur capiturque. Quod cum esset passim divulgatum , secit, ut ecclesiastici pro victoribus essent, hostes pro victis, qui metu dissipati fugam capessunt. Ecclesiastici fugientes consectati magnas strages ediderunt. Quo in praelio Blasci Fernandi militis simul et ducis munera exsequentis virtus et strenuitas summopere emicuit, dum hostem repellit, laborantibus suis subvenit , et opportuna appellatione militem cohortatur. Nec minor fuit in Rodulpho Camerinate nec industria, nec animi promtitudo : quin et Aisonsus Toletanus et Carolus Aduadula praecipuam eo die laudem meruere. Namque Aegidius ipse non pugnando, sed imperan- Aegidii in
clo Vincebat, et instructa acie , magis Suam cenSebat decere dignita- ciuiu.
tem , Deum immortalem interea cunctis precibus obtestari , ut res feliciter eveniret, quam ut ipse inter tela versaretur. XV. Hac parta victoria , pleraque omnia oppida, quae circum Ariminum sita sunt, partim facile expugnata, partim spontanea deditione in Aegidii potestatem pervenere. Inter quae Aesim urbem expugnavit Blascus, Maceratam Fedus tradidit sponte , qui ei hactenus imperitaverat: quem , oppidanis petentibus, Aegidius eidem oppido praesecit. At Galeotus Malalesta, quem a militibus captum fuisse demonstravimus, adhuc in eorum potestate permanebat. Nec, ut eum traderent Aegidio, ulla ratione adduci poterant, donec sibi, ut promissum erat, duplex stipendium , quae summa erat quadraginta millia ducatorum , exsolveretur non quod de praestandis pollicitis dubitarent, sed impatientes morae , ne solutio in longum traheretur, verebantur: plerisque enim nota erat Aegidii indigentia, quem superiore solutione decem millia ducatorum de suo erogasse conStabat. Quae res cum Aegidio suam auctoritatem minuere videretur, in haec
pacta descendit: ut milites apud Rodulphum Camerinatem in vigesi naum diem deponerent Galeotum, haberentque obsides pro eo Blas- Tom. IV. F cum
56쪽
: RERUM GESTARUM cum Fernandum , Ungarum Saxoserratium, Joannem Albenuin, Albbertatium Ricasulum: quibus militibus si citra praestitutum diem satisfactum esset , traderetur Galeotus Aegidio sin aliter , redderetur ipsis , essetque eorum in captivum Summum jus summaque potestas. Ergo Aegidius, omni cura in conquirendam pecuniam conversa , aΡerusinis octo millia ducatorum mutuatus est, ab Eugubiensibus tria. Quaestorem praeterea Florentiam properare jubet, et pecuniam sibi longo tempore debitam a Florentinis exigere . Ipse vero quidquid habuit vasorum aureorum argenteorumque et annulorum, Albergotio Fabriensi viro id temporis valde nummoso oppigneravit, accepta pecunia , quae summae deerat: qua militibus numerata, Ga- bj Eugubium, ubi Aegidius commorabatur, jussu ejus deportatiir, daturque custodiae XVI. Tanta clade fractus Malalesta , optimum factu esse statuit ad Pontificis Aegidiique misericordiam confugere, et quorum erga
utrumque Summam esse gratiam aut auctoritatem intelligeret, limrum maxime precibus ad componendam pacem uti. Ergo paucis interjectis diebus, Nicolaus Agaiolus, de quo supra mentionem feci mus , a Carolo Caesare et Cardinale Hostiensi nuntius adest cum litteris , quibus ab Aegidio magnopere contendunt, uti cum Malalesti, , futuris in posterum ecclesiae tributariis fidissimisque clientibus, foedus tolerandis conditionibus feriret: nec vellet antiquam nobilissimamque familiam, et sibi amicitia conjunctam funditus abolere; nec gravaretur, si Malalesta ad ipsum venire vellet, tutam colloquii facere facultatem fore eam rem sibi gratissimam , et a dignitate
ipsius commodoque rei ecclesiasticae minime alienam. In quam sen-ΜaIatestae tentiam cum multa Nicolaus addidisset, ab Aegidio impetrat, uti
colloquium; sua Voluntate liceat Malalestae ad colloquium venire : qui postridie
ejus diei litteris Nicolai accitus adest, et introductus ad Aegidium,
ad ejusque pedes obvolutus crimen fatetur: ad ipsius clementiam confugere , quam nemo umquam frustra implorasset : erratorum veniam , et pacem petere. Cujus sermone interpellato, Nicolaus : Hoc, ait, a te Malalesta petit, clementissime Imperator , in quo et Carolo Caesari et Carrinali Hostiensi nimium grati aberis , uti ea oppida,
Flammia obtinet, sibi liceat tua voluntate retinere, nec id ιδ P0βxψὶδ ' domino, sed ut Pontificis ecclesiaeque tributurio clienti.
steliqua omnia summi Pontificis tuaeque potestat permittit Quibus Aegidius respondit: is De gravi re non se, ni post maturam delibe-
57쪽
que AEG. ALBORNOΤΙΙ LIB. II. se rationem , responsurum. XVll. Postero die cum rem ad consilium reserens, quid Mala-
testa postularet, exposuisset, ceterorum huc congruere sententiae: nullas conditiones pacis a Malalestis esse accipiendas, eisve dicendas. Nam qui nuper tam superbe pacem renuisbent, neceSsitate eos, non
poenitentia ad pacta descendere. Non esse ambigendum, tanta clade accepta fractos animis viribusque omnino suis rebus dissidere , ut qui minime valeant bellum reparare. Vecordis esse aspiranti deesse sortunae. Ad haec tyrannorum fidem cum fortuna commutari: qui'pe quorum nihil intersit, quibus artibus dominentur. Ergo optimum esse, Malatestarum familiam ab ecclesiasticis finibus exterminare. Ad quod , ni occasio praesens praetermittatur, nihil negotii superesse. XVIll. Haec et pleraque alia in hanc sententiam dictu satis speciosa iactabantur, Quae tamen Aegidii animum haud satis explebant mi
multa varianiae simul assitantem. Uuippe ne CaesariS animum Oflen- clementiae
deret, et Cardinalis Hostiensis amicitiam parvi facere Videretur , me- et tis Olaeet. tuebat, si uterque tanto studio , pacem fieri, ab ipso frustra conteram dissent. Praeterea nuntiatum erat , Patavinos , Perusinos et Mantuanos cum Malalestis amicitiam conjunxisse. Huc accedebat nummorum penuria, qui exhausto Pontificio aerario ad ducendum bellum minus suppetebant. Quod si Malalestae aeque inopia laborarent, at certe difficile sore reputabat expugnare Ariminum, et Anconam urbes munitissimas, ei congestis commeatibus abundantes, et quorum oppidanos tyrannis studentes, cum ipsi ecclesiasticae factionis homines e propriis sedibus eXpulissent, totis viribus privatisque opibus restituros , non erat dubitabile , metuentes scilicet posse ad ipsos simile malum recidere. Nec parum movebat, quod ceteros tyrannos , qui, collatis cum Malalestis viribus, ad summam belli non parvi erant moementi , horum opibus destitutos infirmos fore , certum erat. His igitur persuasus, Simulque ne tantis precibus rem honestam denegare videretur, pacem cum Malalestis faciendam statuit. Sed quoniam de
ea re consulendus erat Pontifex, quamquam a se dissensurum non verebatur , duorum mensium concedit inducias. Quarum tertius agebatur dies, cum a Pontifice non alienas a voluntate Aegidii litteras Petrus Episcopus Turiasonensis desert: quarum hoc fuic exemplum.
XIX. In eam sumus inopiam redacti, adeoque aerarium eXhaLI- Clementis ,, stum est, ut minime ducendo bello sufficiamus: quin etiam , Ut tam dium episto-
is diu suffecerimus, tuae magna ex parte prudentiae atque in linF a is striae
58쪽
RERUM GESTARUM striae serimus acceptum: proinde bello Italico finem aliquando impo-
is nere censemus: quod etiamsi rebus tuis gestis comparatum , breveri admodum possit videri, nobis tamen, qui summa inopia premimur, is longum est: sed nec finiendi deest Occasio. Malalestae omnibus se precibus bellum a nobis deprecantur. Pacem cum his facito : quiri bus conditionibus, modo Ancona urbe cedant, nihil praescribimus. ,, Tu quid rei ecclesiasticae expediat, quidque a nostra dignitate nonis abhorreat, ut soles , dispicies. Galeotus, quem captivum ducis, redimat censemus libertatem medietate stipendii militibus duplica- , , ti. Pace facta cum Malalestis, cetera tuae virtuti ac prudentiae in ,, expedito erunt. Ac ceteris quidem tyrannis, qui supplices pacem, , OraVerint, aequiorem te praebeas licebit. Gentili Moliano , ut sit ,, non inultae perfidiae atque inconstantiae exemplum , nullas condi- ,, tiones pacis, nisi ut finibus ecclesiasticis omnino cedat, dicas. Fi-
,, nito bello, illa tibi proxima cura sit, uti urbibus oppidisque viros
,, et prudentes et probatae fidei praeficias; postremo , ut arces mu- ,, rosque dirutos reficiendos cures. Haec ubi feceris, ad nos venire,, properato , tua opera atque consilio indigentes. pie k Medea XX. HIS litteriS lectis, quae nullo modo pacem morabantur, pax his conditionibus iacta est. Ut Malalestae Ariminum, Fanum, Pisaurum , Forum Sempronii in decem dumtaxat annos retinerent,
singulisque sena millia ducatorum Pontifici duabus pensionibus, VIII Kalendas Januarias , et IIL Kalendas Julias tribuerent. Reliqua omnia oppida Flaminiae, Piceni, Massae Trebariae, Sanctae Agathae, quidquid denique praeterea ditionis ecclesiasticae occupa SSCnt, reStituerent. Quod si qua civitas earum in ecclesiam interim rebellasset, Ma- latestae centum equitum auxilio ecclesiasticos tribus mensibus juvare tenerentur , et ad praesens tres itidem menses eodem equitum numero auxiliarentur. Galeotus ad haec cum triginta millia ducatorum exsolvisset, tum demum liber esset. Has conditiones pacis sic constitutas , et sanctissimo jure jurando firmatas, ubi Episcopus Turiaso. nensis et Albertatius R.i casulus ad Pontificem detulissent, non modo ipse ratas habuit, sed Aegidii consilium in pace facienda nihilo se minoris , quam virtutem in bello gerendo , facere , non Semel in concilio Cardinalium proseSSUS CSt. XXI. Finito bello cum Malalestis, oppidisque ab ipsis receptis, Aegidius optimum factu sore statuit, copias partiri, Ut Uno tempore
pluribus tyrannis haud brevi abjunctis intervallo bellum inserretur,
59쪽
quos non putabat praelio dimicaturos, ut qui per se infirmiores es
sent, sed urbibus contentos, muris se et vallo a violentia tutaturos.
Ergo cum res non uno impetu, sed agrorum populationibus obsidioneque gerenda videretur, copias in tres partes distribuit: uni Blas- cum Fernandum praefecit, et contra Gentilem Molianum mittit: alteram Alibiasum Toletanum in fines Caesenatium inducere jubet, eosque vastare, et urbi infestum adesse: tertiae Boni racium Urbevetanum praeesse placet. Et quia summus Ponti sex, qui inexstinguibi
li odio in Joannem Vicum ardebat, multis saepe litteris Aegi sitim
commonuerat, uti eum Corneto , cui ab ipso fuerat praefectus, e pellendum curaret; Bonifacio imperat, Cornetum proficiscatur, et quidquid Pontifex jusserit in Joannem Vicum, exsequatur : Se Uero his rebus, quas Joanni Vico fide data concessisset, hominem expoliandi nequaquam auctorem , quod Saepe teStatus esSet, futurum. XXlI. At Blascus nulla interposita mora in agrum Firmianium rapit agmen, quem cum decem continuis diebus populatus esset, dispositis machinis , coepit magno impetu urbem impugnare. Cujus murum cum partim dejecisset, ceterum propugnatoribus nuda set, jubet milites, qua murus patebat, ingredi, et qua facilior vid batur ascensus, scalis conscendere. Illi nihil sibi reliqui ad celeritatem facientes, imperata faciunt: quos cum vidissent oppidani intra
urbem admissos, Eccletiam una Voce saepius conclamant. At praesidium nihilo segnius intra urbem redintegrato praelio sortissime repugnat , et in tertiam horam certamen trahit: sed tandem victi hostes in arcem confugiunt: quam cum Blascus duodecimo jam die obsideret , Gentilis exspes victoriae, desperatoque auxilio, cum ne fugae quidem locus esset, se suosque dedit, et Blasci misericordiae permittit . A quo non modo servatus est incolumis, sed ipso deprecatore impunitatem ab Aegidio impetravit: qui cum , nuntiata Victoria ac deditione, Firmium pervenisset, ut erat singularis in dedititios clementiae , jussum iamodo finibus ecclesiasticis excedere Gentilem munusculis etiam et viatico prosecutus est. Hujus urbis muros dirutos rescistatinia jubet Aegidius, arcemque reparari , quae non mediocriter tormentorum ictibus concussa fuerat. Cum statui civitatis hujus pro- pexisset , Blascum , qui imperata administraret, cum destinato prae sidio reliquit, ipse vero Anconam ire contendit. XXIII. Interea Alfonsus Toletanus fines Caesenates populatus,
Sanctum Archangelum et Savignanum , haud ignobilia oppida , re
Ecclesiasticus e ercitus ita treS partes
Pugnatum et captum. Moliano ecclesiae sinibus interdicitur.
60쪽
6 RERUM GESTARUM ceperat. Paulo post Aegidio ab exploratoribus, quos occulte per oemnes tyrannorum urbes disposuerat, nuntiatur, Bernardinum Pol tanum , quem Ravennam obtinuisse demonstravimus, audita victoria de tantis tyrannis, maximo metu trepidare , ac proinde posse fucile ad deditionem compelli. Ergo Patriarcham Aquilegiensem cum exercitu Ravennam proficisci jubet, portis urbis insistere, ac omni rutione tyranno metum injicere. Qui cum strenue imperata admin, strasset, tyrannus deditionem facere parat: qui hac dumtaxat excepta conditione , ne urbe pelleretur, magnam vim auri in praesentia dare profitetur, et dum ceteri tyranni pacarentur , centum quin-R,obhii, hi quaginta equitibus ecclesiasticos juvare. Qua de re consultus Aegidius conditiones accepit non gravate: quibus firmatis, Ravenna recepta est, et Cervia , quae eidem tyranno subjacebat. At Franciscusordelaphus et Joannes Mansredus, quorum hunc Faventiae , illum
Forilivit et Caesenae tyrannos esse , supra demonstravimus, reliquum bellum sibi potissimum impendere intelligentes , milites undique omni studio conquirunt, et auxilia summis precibus implorant. Itaque societatem illam Germanorum , de qua supra mentionem fecimus , cum duce Laudino magna mercede conducere nituntur : quod cum minus processisset, magno pretio eos adducunt, ut Picenum incursionibus praedarentur , eo scilicet consilio , ut ecclesiastici a Flaminia averterentur , et ad Regem Pannoniae, et ad Barnabovem ejusque fratrem, qui in principatu Mediolanensi Joanni Archiepiscopo
inde mortuo successerant, subsidia comprecatum mittunt.
XXIV. Quibus rebus cognitis, Aegidius Pontificem per litteras de
statu rei certiorem facit, hortaturque , uti primo quoque tempore Regem Pannoniae et Principes Mediolanenses dimissis litteris roget obtesteturque, ne improbis tyrannis et ecclesiae Christique hostibus in Apraesum praestent auXilium. Porro ipse dispersas copias cogit, et relictis Albini: liud senso Toletano centum equitibus et ducentis peditibus, cetero exercitui Blascum Fernandum praefecit, jubetque in Aprucium accelerare , et Germanos, qui transitum in Picenum parabant, itinere prohibere.
Is cum eo magnis itineribus contendisset, opportuno loco castrametatus , se Germanis opponit: qui cum , ne tunc quidem incepto desistere , animos inducerent, sed ulterius progredi, coactis viribus pararent: Blascus praelio stasim decernere, nisi quod sine imperio Aegidii non licebat, ex usu rei putabat. At Aegidius factus ab eo sui ex primorum exercitus consilii certior litteris, consultusque respon