Io. Nic. Madvigii Adversaria critica ad scriptores Graecos et Latinos Io. Nic. Madvigii adversaria critica ad scriptores Graecos De arte coniecturali, Emendationes graecae

581쪽

nibus peti posset. Scrib.: προς ἡδο- ω ακροάσει

πραότητα και τὀ βάθος τῆς et Mase iam alii; altius animi significatur, non ἀπάθεια, nedum τὰ ἀπαθες. Ibd. 16: Αρχοντα ν αυτοὶς παρίστατο--ελης

τ- τω φρονεὶν διαφέροντα. Debebat esse παρίστα.Sod e eap. 17 καὶ κατ' ἀγέλας αύτοὶ προ ταντο . . . ἀεὶ et o ν οωφρο-στατονὶ apparet scribendum esse: αἰτoic

Non addendum eo leto της κρ. , sed tollendum κρυπτείας, ut sit ιιιαρον ουτω εργον. De c. 28 med. dictum p. bi, de c. 30 p. 43. Numae c. 1: παθάπερ γῆ φυσει δυνατον καὶ αυτάρκη

γενεσθαι προς ἀρετὴν ὴ βελτίονι Πυθαγορου βαρβάρω

sententiam Plutarehus commemorat, non sane disputabant potessis Numae institutionem tradi meliori barbia o. quam Pythagoras fuerit, quod totum nugatorium est, sed aut omnino Numam non eguisse magistro iudicabant aut, si mi trum habuisset, eam laudem barbaro alicui potius relinquendam ess0: καθάπερ dii φυσει δυνατον ον Θ αυταρκη γενεσθαι προς ἀρετην ἡ βελτιον βαρβάρωτινὶ την τ. β. ά. n. Quod post δυνατον legitur καί, adiectum est, cum δυνατον et αυτάρκη coniuncta put rentur, eodem errore, quo Alcibiad. p. I inter ἡλικία et ωρα additum ress Schaeserus intellexit. Ibd. 3: αυτος δ' εαυτω σχολάζοντι χρωμενος ουδὲν προς ἡδυπαθείας καὶ πορισμους. Scrib.: προς ἡδυπαθείας

in C. 27 quod eoni eram Θαικὸς Dρειας, in id nunc Sintenisium incidisse video. Dissiligoti by Corale

582쪽

Lib. IV.

πορισμους. Neque enim πορισ/ιοί absolute dicuntur pro χρηματιο ol. Ea sententia Scriberetur: η χρη/ιατερ ριον. Ibd. 7: απο των Περικρανίων πiλων, Otς περὶ ταὶς κεφαλαὶς ἔρορουοι. Valde vereor, ns adiectivum, quod nusquam alibi deo puto, a mala manu sit, additum pro substanti ad πῶλων declarandum: inanissimum enim sententia relativa saei LRd. 8 prorsus nego Plutarchum scripsisse θρασυτ prιτῶν θραουτάτων, fessasque suspicor tantum: τινὶ παραβολω, των θρασυτάτων καὶ se αχιμωτάτων nαν-τανθεν οἰσαμένων. Codd. τινὲ καὶ παραβολω θρα- ουτητι τῶν θρ. Eodem cap. medio: ἀοραetον και α κ ραzον καιωοπτόν υπελά/ιβανεν εἶναι τὰ πρωτον. Et per se pra-om in in significatione eius, quod sensibus non occurrat ἀκήρατον, et codices pro eo ἄκτιοτον habent, in quo latet ἄθικτον.Ι . 9: Οι δὲ πλεiset οι μάλιοτα καὶ τό γελώ- ιενον τίον ὀνοματων δοκιμάζουσιν. Scrib.: πλεIστοι τὰ 1 άλιστα καταγελώμεενον. dem cap. med. scribendum: τάξιν εἶχεν pro ἔχει, pro quo substituitur ειληχενὶ et propter οπου λοιτο et propter id, quod sequitur: 'Hν δὲ καὶ x. v. a. Ibd. 13: ες τῆς γραδιιήρὶ αἱ κεραὶαι κα/ma'chD-αι καὶ ουνεπιοτρέφουσαι τῆ πυκνοτητι πρὀς αλλη- χαρ. Scr. : γρυπο et ητι. Ibd. 19 codicum vestigia ostendunt sic scriptum luisse: T He δ' - διὰ τοὐ φ φασὶν, ἀλλ ῶσπερ εχει του- ωομια ψιλον, 'Aπρίλιον κεκλῆσθαι τον μῆνα κ. τ. i. sΕditur: Ου διά την 'Aφροδίτεῖν et ὀν 'Aπρίλιον φασιν, αλλ' ασπερ.

Cap. 22 neglectae certissimae emendationis exemplum notetur. Recte enim Sehaeser: nobς δὲ τῆν συγκλητον oμοσαι, μὴ δοκεῖν ein Ut retineant ineptum δομῆσαι, addnnt interpolatione manifesta nilum uγων. Duiliaco by Corale

583쪽

Lib. IV. Solon. c. 1: αλλci naρε/ιεινεν ἐκεIνα τα δίκαια gaic Nusquam refertur inaneque est ἐκεμα. Scr. :nαρψιεινεν α κίνητα τα δίκαια. Semel scripto τα α κινη) natum pronomen est. ,

Ibd. 2: Quae in extremis Solonis iTheognissis 3

divitiis versibus tentata sunt, parum successerunt. Scrib.: παιδος τ γυναικος, ἐnὴν καὶ τωνδ' αφίκηταιώρη, συζυγι η Ziνεται uρμοδια, et pueri feminoeme, cum ἐκχrum quoque tempe3tistina a venerit, congruena su OOPutatio. Paulo post, ubi est:

Ibd. 9: Ναυera ρ τις 'Aιτικη Ἀροοέπλει οι-ῆ τοπρωτον, εἰga ... εἷς ἀνηρ ενοπλος ἐξαλλομενος μετά βοης εθει προς ακρον τὰ Σκιράδιον κ. v. i. Et ipsa res et quae praecedunt: Eoικε δὲ τω λογω τουτω καὶ τω δρω- μιενα ριαρχυρεὶν, ostendunt confirmationem superioris narrationis peti ex iis, quae ipsius Plutarchi seriis elato tempore fieri ad rei memoriam solita sinL Itaque scribendum: nροσπλεi . . . θε i. est. Aristid. c. 17 exu Nam si posterioris aetatis morem, Sua tamen aetate sublatum, significaret ut Misti d. c. Is), aliter scripsisset. Ibd. 1b: αλλ' η /ιεν αριστον ην, ουκ ἐΠηγαγεν ἰατρείαν. Η0e vehementer cum reliqua Solonis laudo pugnat; neque apparet, cur, Si optimam viam ingressus emet, veritus sit. ne post non posset rursus civitatem ουναρμούασθαι Προς et ὀ αριοτον. Atque haec continuantur illis: ουδὲ προς ἡδονήν των ἐχομένων ἐθετο et ους νόμιους, postea autem Seson eam secutus es80 rationem dicitur, quae verbis et suasioni Edderet αναγκην. Apparet hoc loco scriptum fuisse: tiλλ' η ριεν ἄν ραστον ἐν, Ουκἐπήγαγεν ἰατρεδειν. Facili via, Sed in p0sterum periculosa abstinuit.

584쪽

Lib. IV.

Ibd. 21: ἀλλ' εle ταυτο τὴν ἀπάτην τy ύνάγκη καὶ et ' Πονω τήν et δονην θέμιενος. Nihil hic Mit πονος, quo nemo , quemquam ad donandum adducturus erat, sed ἡδονη in eo valebat, qui mulieri obtemperabat, φοβος in eo, qui δεσιιων ἀνάγκη constrictus erat. Utrumque autem pariter ἐκονῆσαι λογισμου ἄνθρωπον potest, n0n λογιο/ιον ἄνθρωπου, ut vulgo in proximis verbis scribitur. Paulo post corruptum κωκυειν. ἄλλον, ἐν ταφαὶς ἐτεριον. Opinor fuisse: ἄλλως. Ibd. 23: noth δ' ευκολως και παίζοντα Προστιμον 73ιiαν g ήν τυχουοαν ορίζοντα ἄλογον ἐστι. Havissime coniungunt sine copula πρόστιμιον ζημιιαν. Scrib. :ευκολως καὶ Γως 3J παίζοντα προστ ιμιῶν, ζημίαν g. T. Oρέοντα, αλ. ἐστι. Nam προστιμῶν interdum sapud inferioris aetatis scriptores semper) non e880 multam amyσe,

xerat, atque ut illi significationi respondet προστiμησις, sie huic προστιμον. Paulo post, ubi est: λογιζεται προβατον καὶ δραχμὴν άντι μεδ μνου, excidit pretium ovis velut: προβατον ἡμιιδράχμου καὶ δραχ Ῥήν . Ibd. 28: καὶ μη θρασυνόμενον άβεβαίοις υΠο

et ἐν τιμιωρίαν ηπερέτεινε. Iam aliquot protuli huius errandi generis exempla e Plutarchi libris; plura proferam. De c. 17 extr. dixi p. 138.

585쪽

Lib. IV. mpar. Solonis et Publie. c. 1: T λλου . . . Ουτα-ος ἐν το ἔς ποιη/ιαοιν ως ανδρος αγαθοέ λόγονε σχεν ουτε ΠαIδες ουτ' αρχη εἰς δοξαν ἡλθεν. Mire liberi si magistratus aliquis coniunguntur. Scribendum

videtur: ουτε παῖδες ουτ

Do Themistoelis c. 2 dixi p. 88. cap. 10: οἱ πλεμ

εἰς Ποιζηνα. Cur parentes, quos multi superstites non habebant, nominantur, omissis liberis, quorum aetatis proxima cura erat 3 Proxime quidem ante Plutarchus. omissis parentibus, παitae καὶ γυναIκας και ἀνδράποδα σωζειν

cives iussos dixit. ut Herodotus VIII, 413 τεκνα καὶ οἰκriae. Videtur scribendum: γενεάς, quae vox etsi finde a Polybio) de uxoribus liberisque dicitur apud Plutarchum Caes. 20. Times. 34, de malim. Herod. 34 , tamen maxime ad liberos spectat γενεάς ἐχειν Ρolyb. XX, 63. Insta hoc ipso capite Sintenisius γενεάρ pro γονέας posuit ex uno

eodice. Ιbd. II: ἀνῆγεν αυτον ἐπὶ τον λογον. Eurybiades, qui ἐκέλεε σε λέγειν. n0n erat ad orationem revocandus hoc enim verba signifieare oportet). Videtur fuisse: ἀνηγεν αυθις ἐπὶ T. λ., redat ad orationem aut αυτός. Ibd. 12: τελος ευθυς ἐξέφερε προς τους τ γεμ ονας ἀων νειον, Tac si εν ἄλλας πληρο- κ. τ. I. Inauditum τέλος ἐκτιρε ιν προς τινα de imperando et decreto mittendo. Scrib. videtur: δέλτους ευθυς ἐξέφερε, tabelias

et te ema circummisit. Ibd. 23: διαβαλλομενος γάρ . . . ἐγραφεν, ὼς . . .

DLκ ἄν ποτε ἀποδοσθαι κ. τ. λ. Non solet Plutarchus ita constructions excidere in facillimo sententiae decursu. Nec opus erat nunc illud repeti narrando e cap. 22 de calumniis. Tollendum ἔγραφεν, ut haec omnia sint *hemistoclis διὰ γρα/ιριάτων ἀπολογου/ι ἐνου. Defendebat enim se, cui hoc ipsum obiiceretur, quod imperio parere nesciret non fuisse se Graeciamque domino barbaro venditurum t

586쪽

Lib. IV.

famili. c. 19: φρουραν 'Aθηναὶοι μκεδονων ἐδμξαν ro. Sententia Plutarchi necessario contrarium postulat, rem Graecis laetam et felicem, Macedonibus tristem, qiue eodem mense et dis acciderit, quo antea triste Graecis Thebarum excidium. Scrib.: ἐξέβαλον. Significatur ea res, quae narratur apud Pausaniam I, 26. Ibd. 29: δ' ημψ 3 nαρην ὀ Καιαλλος ἐπ'

armati pugnaverant. De Perietis e. 1 dixi iam p. 34. C. 5: το Κίμωνος

ἐμ/ιελὸς καὶ υγρον καὶ με/ιουσωμένον ἐν ταω περιφO- ραie. De usu hominum et conversatione nusquam Περιφορά, frequentissime συμπεριφορα et o πιιπερις ἐρεσθαι

dieitur. Verbi satis multa exempla habet editio quarta letici Passoviani imodo eomuandi interpretationem tollasi; substantivi sis, quae ibi posita sunt modo hic quoque comitatus significationem tollas , ex Plutarcho addo praec. sanit. tuend. o. 4, b. 9, 15, praec. conivg. 22, Symposiac. V b, 1. et 2 g 14, VII, 8. 2, 3 ds animi tranquill. 14. Falso-Muenbachius ad praecepti de saniti tuend. p. 124 B sAnimadv. p. 8I2ὶ ,reumpotatumem, eonveraationem in epulis significari vult; verbum de ea quoque conversatione ponitur; eam per se non significati Scribendum igitur hie:

587쪽

Ibd. l3: ἡ δε εις τήν γενεσιν ἔρν Πονω προδανει oθεὶς χρονος. Scrib.: προσδανε eo θεὲ e. In Xenophontis an . VII, 6, 30 casus mutatus erat, praepositio retenta. hie contra; nam προδανεισθεὶς requirebat του πονου nulla sane sententia. Ibd. 15. Hic quoque pro προανα-ἐλλων το θρασυνο/ιενον in quo prior praepositio vitioso abundat scribendum

Θρακῶν . . . ἐξεκλειsεν, sublato, quod cum perturbations orationis interpolando post θάλατταν additum est ἀπετε χισε. Duiligod by Corale

588쪽

Lib. IV.

addito genetivo partitivo, prorsus ridicule maiori parti Graecorum, etsi iam 'Eλλήνων α δρυοι pro πλείστοις Ελληοι offendit. Scripserat Tutarchus: πλείστοις ρι ιν 'Eλληνίδων o 'νωκηοεν ανδραοιν, pluribus viris quam ulla alia Graeear n. Quattuordecim enim maritos habuisse narrabatur fAthen. XIII p. 608 F . tDs genetivo a Rupe lativo in praedicato incluso pendenti, ad subiectum pertinenti vid. synt. Or. g 9b n. l. Ibd. 27 non video, quid ad rem pertineat, ipsum riclem admiratum esse novitatem machinarnm: et prave hoc praeponitur mentioni artiseis; suspicor scriptum fuisse:

Ibd. 32: 'Aναξαγοραν δὲ φοβηθεὶς καὶ προυπειι νεν ἐκ πιῆς πολεως. 'rae δὲ δια Φειδίου προομπταισε τω δημι', φοβηθεὶς το δικαοτηριον ριέλλοντατον πολε ιον . . . ἐξ καυσεν. Non iudicium metuit: nam

id subiit. Praus bis ponitur φοβηθείς. Scriby 'Aναξ

Cum librarius τὰ δικαnτήριον omisisset, errore animadverso tria verba in margine annotata. dein loco non suo addita sunt. Ibd. 37: ως παντάπασιν ἐρη/ωρ διαδοχῆς τον οἶκον ἐκλίποι τουνορια καὶ τό γίνοe. Tollendum τον οἶκον, inepto additum, eum non animadverteretur ἐκλίποι intransitive dici. Ιου γένος ἐκλείπει τον οἶκον idem est, ac si dicas το r. ἐκλ. τό γενος.

Cap. 39 revocandnm, etiam Schaesero suadente. ex editionibus

589쪽

Lib. IV. Fab. Maxim. c. 4: και et o 3ιὲν γνωσθὲν O--ἐτέρω

nυθέσθαι. Scrib.: άναγνωσθέν quid in libris legissent . Ibd. 13 in Minucii Rufi oratione): γνους ψιαυτον Ουκ ἄρχειν ἐτέρων δυναμενον άλλ' ἀρχοντος ἐτέρου δεο ιενον καὶ μὴ φιλοτιμου3ιενον νικῶν τιν' ἀν ητ- τἀσθώι καλλιον. Huiusmodi 0G7 φιλοτιμουμενον, suum esse ingenium minime didicerat, sed ita in posterum assuefaciendum. Scribendum opinor: καὶ μὴ φιλοειμητεον

Non solum valde ineleganter concurrunt φερο/ιενοι et ἐκφερομενου, Sed ἐκφερεσθαι dici nequit de retro et introrsus cedentibus. Scriptum videtur fuisse: ἐκθλὲβυ- μένου est. δε mil. Paul. c. 20). Ibd. 17: 39γiστην ulτiαν εσχε σου μεμαι καὶ μιν διαλυθῆναι τήν ἐκείνου φρονησιν, καθάπερ ἐν τοις Κελτικοἐς πάθεσιν. Non noram, in Gallica calamitata Fabii Maximi prudentiam Romae salutem attulisse. Excidit ob similitudinem litterarum nomen hominis cum Fabio comparati: καθαπερ ἐν τoiς Κελτικοὶς nάθεσιν την Καριiλλου διάθεσιν. Fortasse pro διάθεσιν aliud reperietur nomen etiam aptius.

De Alcibiadis e. 18, 3b, 36 dictum est p. 86 et 87.

qua voce dixi eamque ipsi Plutarcho reddidi supra p. 27

καθαρος καὶ αν-τος. Peccatum est accommodando ad proximum praecedens ανεπι φθονον καὶ πρέπουσαν.

590쪽

Lib. IV.

aut, qu0d minus credo, κατω ετ ρε νεν eodem sere signi

s eatu dixit.

titionis dissolutum suum habet verbum, prius appositi0ne superioribus adiungitur; vid. excura. I ad Cic. de finib., VI . Nulla hic alia anac0luthia fingi potest.

Eodem capite med. : ώς ἐπισχνοεως ἐσομενὸς προς τῶν Οιωνῶν. Scrib.: πρός τον οἰωνόν, aci prodigium interveniente pr0digio) retardatum iri animos. CD. Alex.

Nonne: περ ιεσω ν, qui in iram adversus illiιm concitatam

Ibd. 33: νιλε isτα δ' εἰς ἐλπίδας et υν πολε/ιίων κώπρος et ὀ θαρρεὶν διαλεχθείς. De h0stium spe Alcibiades non plurima dixit, sed de rerum bellicarum et in bello