장음표시 사용
591쪽
Lib. IV. κιον ἡμέραν. Nunc Ovoαν prave eo trahitur. iDe c. 4
592쪽
Ibd. 2b: ἐν γαρ rων Καρχηδονίων δυι αμις ἐξυρκουσα καὶ μη νοσουντας μιηδὲ διε θαρ ι ἐνους υπ' αλληλων συλλαβεσθαι Σικελιωτας. Nihil huic loco aptum significare potest Ουλλαβέοθαι Σικελιιπιυς, si quid omnino significat Graece, nec aliud succurrit verbum medium aliqua ex parte simile et accusativum habens, quod huc ineludi possit. Cogor suspicari fuisse: καὶ προς ριή
ότητας. Ineptum est αλλας quasi simplex partitio sit αλλων μὲν . . . αλλαν δέ), neque prior sententia habet quod recte alteri contrarium ponatur. Videtur scribendum: o λίγας απι λλαξαν. Ibd. 9 sublatis supplementis, quae ex editione Aldina sine ulla codicum auctoritate retinentur, locus ad hanc
593쪽
33 dictum est p. 67 n. De Pelopidae c. I dixi p. 8b. Ibd. c. 2: Καὶ γαρ
Recto miles dicitur χειρὶ χρῆoθαι, Sed χειρὶ χρησθαι
μιαχε/ιος εἰ/ra Graecum non puto scribendumque opinor: Καὶ γυρ /ιαχιμωαrοι γενο/μνοι καὶ στρα υ γιαις κ. T. λ., sublatis verbis, quae h. l. pr0priae rei appellationi addita sunt ex superiore l0co, ubi ornate dicebatur: καὶ χειρὶ καὶ G ustiare χρ γ orto ν. Deinde vehetuenter offendit genetivus, qui partitivus esse debet, ευ δι τυ ιν βαρπιάτων ανταγωνιοτων. Neque enim Sic communes aliqu0rum ci νεα- γωνι arcti Hannibal et Lacedaemonii suerunt. ut partitio locum habeat. Scriptum suerat: ἐπ τε των βαρυ ruτων civi. ut haec adiungetentur Superi0ri κοο/ιν σανοες τὼς πατρίδας, cum oppositi essent fratrissimis adversariis, segm-υbre, ut dieitur ἐςιὶ μαρrυρων, καταοτας ἐς ι αυἔνὶς Αnlan. c. 573. Paulo supra in Tim0thei verbis mendosum
594쪽
άοκνω et cum toto paupertatis καλλωπι n/ιω). De USU V. αδουλος in paupertate significanda est. Ruhnh. ad Veli. Paterc. II, 19. Reperitur apud ipsum Plutarchum de vitando aere al. c 8 init.
κ. τ. a. Excidit oυκ mst ovo, tum additum s Ex Bernhardyi synt. p. 43i nihil hic proficitur.
in c. 19 recte Cor. : προεκαδυνευεν ἐν τοῖς μεγίστοις ἀγωσιν Locus Thucydidis, quem Sehaeserus comparat, nulla ex parte similis est. Diqiitreo by Corale
595쪽
De e. 23 dixi p. 98 Debueram emendationem per se certam confirmare tamen comparato loco fXenoph.J de
βλίΠειν αυτον de eo, qui alium circumspicit et quaerit Graecum non est, nec ex Latino fietum, sed ex Germania arcessitum: sich ur ehen. Ibd. 33 scribendum: δοξομεν t/ιῶς ἰ/iIν codices λύο/ιεν et stiν, Cor. δοξολι εν υμάο ουκ άΠιστεὶν, ὁτικ. z. Si Thebani concessissent de sepultura Pelopidae confidere Thessali poterant, persuasum esse Thebanis e08que credere, maiorem Thessalis quam Thebanis calamitatem accidisse; quid Thessali ipsi crederent, n0n poterat ex Thebanoriim concessione concludi. ὶΙbd. 3b: OG εIον εἶναι et ου κώτίχεοθαι τον ἄνδρα καὶ καθευδεεν. Mire haec duo coniunguntur, hoc praesertim ordine; manus post demum iniiciuntur. Scr. : κατα-
οεσης καὶ πρῶτα καὶ στρατ νῖγου στρατ νῖγον ἀνελον rος. In vitiosis καὶ πρωτα latet verbum necessarium καθιέρωται. t i C. 34 recte Reishius scribi voluisse videtur: καὶ τυχη μεταβάλλεσθαι ἀπολείπων, fortuna mutari posse evadens. Nam neque ἀποuinto est καtαλείπω neque τυχη μεταβάλλεσθαι pro T. που μεταβ. dicitur.
596쪽
Ibd. 24: τὼς Σαυνιτικὰς πολειe /ιεγάλας ατεπτωοας Iχών. Et articulum mirere, quoniam tres ex omni numerosuisse s Livii XXVII, 1 scimus. et magnarum appellationem, cum parva omnia Samnitium oppida fuisse constet, duorum ex tribus semel omnino nomen ponatur, Plutarchus ipse nullum nominara dignatus sit. Scripsitne: πρωτον ιεν Οἰν τινας ae noλεις ου μεγάλας ά. ἐλων pAristidis e. I : δει ν κηρ ἀναθερεατα χορηγικοις τρίποδας ἐν Λιον νοου καταλελοιπεν. Scrib.: νίκης ἀναθημιατα χορηγικῆ ς τρι ro δας κ. v. λ. Mendum ex Meommodations ad proximum. Ibd. 20: εἶπε δὲ nuo ιν ἀρεσαντα και θαυ/ιusTον λόγον. In codicibus non est κα . Scribendum: ἀρεnαντα
Eod. eap. sin versu tetrametro): MFδας Πυθῶδε θρέξας ἐλθε ταδ' απιθή/ιερον. Tuae in Aldina contra eodices additum est. Fuit fortasse: ἐλθεν ἄ-αυθῆ ιερον. De e. 25 dixi p. I M.
Ibd. Ib: Tουτον ιιιν ουν . . . ριν, ἀποκτεIναι δυνηθώe ά νῆκε. Ne Plutarcho quidem in mistem veniri poterat. Catonem de Ρ. Scipione occidendo cogitasse. Videtur scribendum: ἀποκλῖναρ inclinare et de stratu movere. Ibd. 21 scribendum: ἐδικαίου poena amiciebat) κρι- θεντας ἐν το ς οἰκέταις πάoιν eum inter servos iudicium Diuiligod by Corale
597쪽
sitatum est, sed prorsus contra analogiam fictum et si verum esset, significatione prorsus a pascuis et silvis abhorreret.
De T. Flamin. c. 8 dictum est p. bb. Ibd. 20, ubi in
Sinisessius accusativum νεανiζοντα reposuit; sed ipsum verbum nec a Plutarcho hoc uno loco fictum credi p0test cum adesset usitatissimum νεανιευο ιαι, et malogia caret. Scribendum videtur: άναζέοντα τω πάθει. Ibd. 21 e codicibus scribendum: του 'Aννίβου τὴν
598쪽
locum eum, qui debebat eius esse. qui dignitate praecedereti Jάξις ipsa non est ἐν α ξρο ματι. mparat. Philopaem. et T. Flam. c. 3 scribendum:
p0tius eum, qui ipsis consuleret, quam quem ipsi elegissent imperatorem putarent. Vulgo ' λοπι ενος) i De Pyrrhi e. 3 dictum est p. 30. Ibd. 7 frustra defendere student. Graece dici κατεχειν uti κεδονίας. Ipse antistus pravus est; neque enim Oeeupata iam uterque Macedonia συνιπωτον εἰς τὰ iacio. Scrib0ndum videtur: κατα P χοντ ε ς. capeSSentes et oecupare incipientes. Ibd. II: ἐξανενερε καὶ Προοανῆγε et 8 Ser. ἰΠροσηγε. Navis ipsa παιηγετο. De c. 22 vid. p. 88.
ονο αν αυτου τῆς αρετῆς. Mira laus regis sortissime pugnantis, eum ostendi880. gloriam suam non inferioremesso virtute. Apparet dici debuisse. Pyrrhum ostendisse reapse non inferiorem nominis sama esse virtutem. Scripsit igitur Plutarchus: της ς . . . T s7st ἀρενήν, tene turque memorabile prorsus exemplum mendi ex eo orti quod librarius oscitans τις αξης nomen statim pro obiecto accommodavit ad Dra δεικνυιμνος. Prorsus eandem subiecti
et obiecti permutationem in apertissima sententia apud Strabonem V p. 228 3, lj factam τὴν δ' αρχαιοτηet α et εκ ιν -
599쪽
Παιιιιινες. Mutavit librarius, quod in superioribus accusativi praecedunt, sequuntur nominativi; sed Plutarchus in duobus extremis membris ordinem invertit. In libelli doneis in orbe lunae c. 6, 3 recte Wyttenbachius 'μ σταρχον. . . Κλεάνθης pro: 'Αρίσταρχοe Ibd. 22: καὶ ἀξιουσιν τοις Tαραντiνοις η παρε λειν ἐφ Oiς ηκε, συ/tπολει οὐντα 'Pωδιαίοις, γῆ την χυ sciν Προε/ιενον αυτῶν ἀπολεπιεiν et ν πολιν οιαν Παρε- λαβε, δεο φεν ἐπιεικὲς αποκρινα/ιενος κ. z. λ. Ut Pyrrhus τοῖς 'Pos/ιαίοις ov/mολε εο η, Tarentini non postulabant; id enim apud Graecos unum significat, Romanos bello ad iuvare contra alios, nunquam, cum aliis comisa Roman bellum germe. Scribendum est: ἡ παριχειν, ἐφ' οiς ηκε, οπιιπολε/ιουντα,-'Pωιραίοις την χωραν προεριενον αυτων saut, si Romanis agrum eorum populandum permi teret . Transpositum est ut aliquoties apud Plutarchum καί, de quo ad Nic. o. II dicam. Paulo infra pro προοελθών ευξατο scribendum est: προε λθων ευξατο. Ibd. 23: 'Aποοτάοεις δι ορων ἄπαντα καὶ νεωτε- ρto/ιους καὶ συστασιν ἰσχυρόν ἐν α tra ον, ἐδεξατο γρά/
staτα Σαυνιτων. Haec et propter pluralia et quod abest participium sἄπαντα ονταὶ et quod in extremo additur ἰσχυράν, l0nge distant ab eo, quod c. I 4 legitur: στύοις γάρ πάντα νυν ἐκεIνα. Opinor scribendum: ὀρων ό π αν- τα ν quod verbum de eventis incidentibus et oecurrentibus stequens est apud Polybium, Diod. Sic. sXIX. 80) Stra
600쪽
esso desinunt. CEκστασις των λογισ/ιων, Sol. c. 8. est. statim Lys. 13.
όρχαιρεοίας. In hac scriptura necessario significantur non homines ἀπο γένους /ιεγάλοι qu0d ipsum inusitate dieitur) Sed οἱ ano γενους stεγάλοι η Πλουοιοι οικοι. Ut praepositio etiam ad οἴκων pertinere p0ssit, Scribendum necessario sui in cod. e): τῶν ano γε νους ιιεγάλου f πλουσίων οDων. De o. 15 et 19 dictum p. 47 si 1393nd. 27: γνωρι/ ot δ' ησαν sol υoaοὶ υπο των γρα ιδεάτων, τουνο εα et ου Κάτλου παρά etὀ ξυλον αυτῶν ἐγχαράξαντος. Neque ipse Catulus insculpserat neqns ἐγχαραττειν p0test significare insculpi iubere. Scrib.: αυeto νἐγχαραξάντων.
βουλο leto et κραεεὶ p0st ἐπεδειξε coniunctis diei opus non est; etsi p0terat fieri κρατοI. Ibd. 11 scribendum videtur: συνζρηκώς ἄρα /εια
χρόνω spro χρονονὶ μηκιστον καὶ ποικιλωτατον πάθεσι καὶ pro πάθεσι τε καὶὶ τυχαις άπιστοτατον τῶν προαυτου Πολεμον, ut suus cuique adiectivo dativus adiungatur. Ibd. 12: ἐνδόnει τινὶ τονου καὶ παρατροπου κιν - σεως. Non perversi et commutati motus remissio, sed
legitimi diei debebat et tum articulus addi . Scribendum:
ἐνδόοει τινὶ et o νου καὶ παρατρο Πῆ κινηsεως, nisi παρατρόπι' Plutarchus scripsit παρατροπος substantivum fingens. ut apud Thucydidem et ipsum Plutarctum παράλογος est, apud AElianum περίτροπος. Duiligod by Corale